Smálítil krúttfærsla fyrir nóttina.

Jamm litla skottið mitt er eilíf uppspretta gleði og ánægju. Í kvöld ákvað hún að skreppa út.

Komin í náttkjól stóru systur, og nú er best að fara í skóna hans Úlfs.

Ekki verra að hafa hjálm, ef eitthvað kynni að detta ofan á hausinn á manni sko!

Jamm best að festa hann vel og vendilega.

Amma ég þarf úlpu takk!

Já þá er ég klár í slaginn.

Kominn út í garðskála, þetta lítur vel út.

Maður þarf nú að spá í tilveruna og svoleiðis.

Komin með nesti, þá er hægt að halda áfram.

Vel búin eins og sjá má.

Jamm veðrið er nú ekki alveg það ákjósanlegasta.

Ætli maður komi sér ekki bara inn í hlýjuna aftur!

Amma ég er komin inn aftur!!!

Viltu hjálpa mér úr sokknum/vettlingnum!

Skál afi, ég er komin heim aftur.  Týnda dóttirin snýr heim aftur.

Góður hryggur hjá ömmu

Já við segjum skál!

Nammi namm, mér er sama hvað þið segir, það er gott að borða kjöt. 

Aha þið bannið mér alltaf að éta svona beint af fatinu, en svo leyfið þið manneskjukettlingnum að borða þannig.

Að naga bein eins og amma sín

Góða nótt elskurnar. 

Smáhugleiðing, spilamennska og Karlakórinn Ernir á góðri stundu.

Mér líður hálfeinkennilega þessa daga.  Ég er áhyggjufull og reið, en líka er einhver ákveðin ánægjutilfinning, hún á rætur sínar að rekja til mótmælanna.  Mér líður vel með fundinn sem ég fór á, og fundinn sem ég horfði á í sjónvarpinu, aðdáun mín er mikil á því fólki sem ber hita og þunga af þessu öllu saman, sem leggur á sig að semja tilfinningaþrungnar ræður, og flyta þær með þvílíkum sóma, á Herði Torfa, sem er einn af þeim fáu íslendingum sem er algjörlega sjálfs sín herra, hefur alla tíð staðið af sér allar tilraunir til að vera einhverjum háður.  Það þarf einhvern slíkan til að halda utan um þetta allt saman.  Og Hörður hefur gert það með þvílíkum sóma að eftir verður tekið. 

Ég veit ekki hvað framtíðin ber í skauti sér, hvort upp úr þessu verður stofnuð stjórnmálahreyfing, þá vona ég bara að það fari ekki fyrir því eins og Íslandshreyfingunni, þar sem safnaðist saman einstaklingar sem höfðu fyrst og fremst eigin frama að leiðarljósi.  Hún endaði svo í 2% fylgi.  Það kostar mikla vinnu að stofna stjórnmálaflokk.  En vonandi breytist þjóðfélagið okkar eftir þennan skell, og hér komi til meira réttlæti, meiri jöfnuður og betra samfélag.  Spilltir stjórnmálamenn, embættismenn og atvinnurekendur fái pokann sinn.  Og við sjáum fram á nýja daga, með réttlæti, firði og góðæri í stað gróðæris. Samfélag, þar sem fólki skilur að það er öllum betra að eiga nóg en ekki of mikið.  Að náttúra landsins er auðlind sem er óbætanleg.  Að fiskimiðinn okkar eru sameign þjóðarinnar, og tækifæri fólksins í dreyfðum byggðum til að hafa ofan í sig og á.  Að nafnli alheimsins er ekki stórborg, sem sogar allt til sín.  Heldur er betra fyrir sálarlífið að búa á smærri stöðum, vera stórir fiskar í litlum tjörnum, en ekki litlir fiskar í stórri. 

Ég er sammála því að við þurfum að breyta hugsunarhætti fólksins.  Það er svo lengi búið að segja okkur að svart sé hvítt og hvítt sé svart, að við vitum ekki lengur hverju við eigum að trúa.  Þeirri lygi þarf að ljúka hér og nú.  Þess vegna er mikilvægt að það fólk sem nú situr sem fastast á valdastóli skilji það sem við erum að reyna að segja þeim.  Við viljum að þeir hverfi brott, og nýtt fólk með nýjar hugsanir setjist þar í þeirra stað.  En við skulum líka muna að lýðræðið er einungis virkt, ef við pössum upp á það.  Tökum þátt, og látum stjórnendur vita og finna að við líðum ekki lygi og ótrúverðugleika.  Lýðræðið kostar, það kostar fyrirhöfnina að taka þátt í samfélaginu.  Sú þátttaka er ekki trúarbrögð, heldur eftirlit með þeim sem við veljum okkur til forsvars.  Því vissulega er vald vandmeðfarið, og auðvelt að misstíga sig ef aðhalds er ekki gætt.  Látum þetta okkur að kenningu verða. Því vissulega ber fólkið í landinu þá ábyrgð að hafa kosið yfir sig sama fólkið ár eftir ár, án þess að það hafi gefið minnstu ástæðu til að treysta því.  Við verðum að fylgjast með, og refsa eða umbuna, ef við virkilega viljum lýðræði. 

En þetta er búið að vera notalegur sunnudagur, afi er farin í sund með stærri börnin, en sú litla skottan mér er hjá ömmu sinni. 

Hanna Sól og afi spiluðu Veiðimann.

Það finnst Hönnu Sól gaman.

Þetta er nýjasta listaverkið hans Júlla, steinnál.

Ef til vill hægt að sauma sláturkepp með henni þessari.

en við hjónin fórum á skemmtikvöld með Karlakórnum Erni á föstudaginn.  Það var mjög skemmtilegt, það var myndakvöld frá Ungverjalandsferðinni.  Og auðvitað var boðið upp á ungverska gúllassúpu.

Hér er kokkurinn, hann er líka kórfélagi.

Það mættu langflestir félagar kórsins ásamt betri helmingum.

Og gúllassúpan bragðaðist afar vel.

Og ánægjan lýsti sér af andlitum kórfélaganna.

Kórfélagar skemmtu okkur svo.

Mugipapa var veislustjóri og hann tók líka lagið. 

Hjónin í Botni létu ekki sitt eftir liggja.

Og enn var tekið lagið.

Og það var sungið..... af innlifun.

Og svo söng allur hópurinn saman.

Og við dáðumst auðvitað af.

Já þetta var skemmtilegt kvöld, þið eruð flottastir. 

Takk fyrir skemmtilegt kvöld.   

Frábær fundur, takk kæru íslendingar, samlandar mínir er er stolt af ykkur.

Takk stöð2 fyrir að leyfa mér að fylgjast með fundinum.  Ég er ánægð með að fá að heyra ræðurnar og taka þátt í stemningunni á Austurvelli.  Og Hörður Torfa er flottur.  Ég er ánægð, og ég finn fyrir nýrri von um bætt og betra þjóðfélag.  Og ég sá meira að segja hvítu fánana hans Jóns Steinars blakta framan við myndavélarnar. 

Gott gott gott og takk fyrir rmig.

Friður og blóm á Austurvelli

Munið mótmælafundinn kl. þrjú í dag á Austurvelli.

Munið fundinn í dag kl 15.00.  Klæðið ykkur vel, og takið með ykkur potta og pönnur.  Látið í ykkur heyra.  En verið samt róleg.  Ég verð með ykkur í huganum, því ég kemst ekki, því miður.

Fyrir ykkur sem eruð að spá, eða hugsa hvort þið eigið að fara, þá vil ég segja þetta, ég var þarna síðasta laugardag, og mér leið mjög vel, það er gott fyrir sálina að finna samstöðuna, finna að allt í kring um mann er fólk sem hugsar eins, líður eins.  Það er eiginlega sálarhreinsandi.  Gott að hlusta á ræðurnar sem haldnar eru, hróp fólksins við því sem þar er sagt, til samþykkis.  Það er góð tilfinning.  Þannig að endilega bara drífa sig af stað.

Ég ætla að setja inn nokkrar hrímkaldar róandi myndir sem ég tók í gær.  Við eigum fallegt, yndislegt land, látum ekki svívirða það meira en nú hefur verið gert.  Krefjumst þess að fólkið sem kom okkur í þessa ömurlegu aðstöðu fari frá, og hleypi nýjum aðiljum að, til að bæta og laga. 

Sólin er lágt á lofti þessa dagana, við munum ekki sjá hana hér fyrr en í janúar.

En hún mun sýna okkur fallega liti, skreyta fjöllin, himininn og vötnin.

Drekkið í ykkur kraft fjallanna, og andið að ykkur tærri fegurð þeirra og fáið frið í sálina.

Ekkert er jafn friðsælt og íslenskir firðir.

Karlinn í tunglinu vakir líka yfir okkur.

Við eigum mikið undir því að koma þessum spilltu valdhöfum frá, svo ný sýn fáist á hinar dreyfðu byggðir landsins.  Lýðræði fyrir alla.

Notið tölvupóst til að senda á stofnanir landsins, með fánanum hans Jóns Steinars.

Hugsum um framtíð barnanna okkar, ekki viljum við að þau verði skilin eftir skuldug upp fyrir haus, undir bretaveldi. 

Friður veri með ykkur öllum.  Og gangi ykkur öllum vel kl. þrjú í dag. 

Nú er staðfest að Stöð2 mun sýna beint frá fundinum, gott mál. http://visir.is/article/20081115/FRETTIR01/604521488/-1

Austurvöllur á morgun - burt með spillingarliðið.

Lýðræðið er brothætt.  Það getur einungis virkað ef hver og einn tekur þátt í því, en skorast ekki undan, annað hvort af hræðslu eða kæruleysi.  Ég vil vísa hér í færslu bloggvinkonu minnar og baráttukonu Katrínar Snæhólm í gær, en þessi færsla hefur verið í kollinum á mér síðan, og ég er sífellt að átta mig á því hve í raun og veru lýðræðið er hverfult, þegar lýðurinn er jafn kærulaus og hann virðist vera.  http://katrinsnaeholm.blog.is/blog/katrinsnaeholm/entry/709991/

Ég myndi sko taka mér stöðu með ykkur ef ég væri ekki hrædd um að fá sekt á bílinn minn.....

Hvernig getur fólk haldið að eitthvað jafn dýrmætt og sjálfstæði okkar og afkoma geti verið sett í annað eða þriðja sæti.  Hvernig heldur fólk að það sé hægt að geyma lýðræðið upp í skáp, eða skúffu, milli kosninga, og örugglega kjósa alltaf sama flokkinn, hvað sem á dynur.  Lýðræði snýst um að við lýðurinn verndum rétt okkar til að taka þátt, hafa áhrif og ráða samfélaginu.  Það gerist ekki með því að hafa ekki tíma til að sinna þeim skyldum sínum að hafa áhrif á samfélagið, til dæmis með því að mótmæla, þegar svo mikið er í húfi eins og nú er.  Hvernig er hægt að vera á staðnum, en skorast undan og flýta sér framhjá, með þeim orðum sem hér eru tíunduð ?  Hversu dýrmætt er lýðræðið því fólki sem þannig hagar sér ? 3000 krónu ef til vill, eða minna ? hvað kostar stöðumælasekt ?

Nei ágætu íslendingar, lýðræði getur aldrei orðið virkara en við sjálf.  Um leið og við slökum á, og látum bara ráðast, þá er það ekki til staðar lengur.  Þá höfum við afsalað okkur réttinum til að taka þátt.  Og þá er fjandinn laus.  Eins og vel sést á ástandinu núna. 

Það er verið að hneykslast á stjórnvöldum fyrir að hlusta ekki á lýðinn, fyrir að sitja í fílabeinsturni og hvorki skilja, né láta hafa áhrif á sig hvað nokkrir einstaklingar eru að druslast við að gera á Austurvelli. 

En því miður er þetta mikið til okkur sjálfum að kenna, við höfum skapað þessi skrýmsli, með einmitt svona kæruleysi.  Það er jafngamal mannkyninu sú vitneskja að "Vald spillir"  svo ekki sé talað um langvarandi vald, og þegar svo er komið að ákveðnar manneskjur álíta sem svo að þær bókstaflega "EIGI" landið og miðin, og að þeir sem þar dvelja séu líka þeirra eign og þeir einir eigi að ráða og ráðskasta með allt og alla. 

Meðan Róm brennur, þá hleypur maður ekki framhjá af því að gjaldið er að renna út í mælinum.  Eða af því að maður er að missa af fundi, eða lokun skrifstofu.  Nei maður stansar og tekur þátt, réttir hendurnar að fólkinu sem þar stendur og tekur þátt.  Gerir stjórnvöldum grein fyrir, að það er í raun og veru hingað og ekki lengra sem við hleypum þeim.  Maður tekur undir réttlát skilaboð. 

Í litlu gulu hænunni sögðu allir EKki ég, litla gula hænan varð að gera allt sjálf, og þegar komið var að því að njóta þess sem gert var, þá vildu allir vera með.  Þessi litla saga er sögð í barnaskóla, og er dæmisaga um það hvernig fer, þegar enginn vill taka þátt, en bara njóta ávaxtanna, þegar allt er tilbúið.  Alveg eins og Nýju fötinn keisarans er dæmisaga um hvernig valdið getur gert fólk að fíflum, tekið á hégómagirninni, græðginni og kæruleysinu, þangað til lítið saklaust barn kallar sannleikann upp, og þátttakendur standa uppi allir naktir í köldum veruleika.  Maðurinn er nakinn! 

Í dag standa ýmsir framámenn í þjóðfélaginu naktir, þeir hafa farið með hálfsannleika, þagað og jafnvel logið að okkur.  Fyrir þeirra kæruleysi eða jafnvel í eigin þágu, sett þjóðfélagið á hausinn, í orðsins fyllstu merkingu.  Og þegar fólkið vill standa upp og mótmæla, þá finnst sumum bara allt í lagi að sveigja fram hjá, af því að .... sumir sitja heima, og hugsa að það séu nógu margir þarna niðurfrá, svo ég þarf ekki að mæta.  Aðrir "hafa svo mikið að annað að gera" að þeir "mega ekki vera að þessu".  Ert þú einn af þeim ?

Ef ekki, þá er enginn afsökun fyrir því að klæða þig ekki upp, og mæta niður í bæ, til að láta virkilega sjá að þér er ekki sama um lýðræðið í landinu.  Að þú ef þú ert óánægður, sýnir það í verki, með því að taka þátt með félögum þínum sem eru á sama báti, en hafa dregið vagninn hingað til. 

Það má segja að við úti á landi mættum gera meira til að taka þátt.  Málið er að á flestum stöðum úti á landsbyggðinni höfum við mátt þola yfirgang og rányrkju af hendi ríkisstjórnar, sem hefur gefið einstaklingum auðlindir þær sem bæirnir byggðust upp á, það eru fiskimiðinn okkar og fiskurinn.  Bundið hendur bænda á bak aftur með allskonar höftum og kvótasetningum, svo nýliðun er hvorki í landbúnaði né útgerð.   En við fylgjumst með og reynum að hvetja til dáða.   Þess vegna tek ég líka undir síðustu færslu Katrínar, þegar hún krefst þess að ríkissjónvarpið, sjónvarp allra landsmanna, ekki bara stjórnarinnar - hefji beinar útsendingar frá Austurvelli, strax á morgun, og á hverjum fundi eftir það, þangað til réttlætinu er fullnægt.

Áfram íslenska þjóð - burt með spillingarliðið!

Dagurinn í dag - Burt með spillingarliðið.

Dagarnir líða hér eins og venjulega, við hér verðum ekki mikið vör við kreppuna enn sem komið er.  Þó ólgar í manni reiðin út af óréttlætinu í samfélaginu, og út í yfirvöld, sem eru út úr öllum takti við þjóðina.  Ég er ekki reið við forsetann hafi hann misst sig við erlenda erindreka.  Af hverju má ekki tala mannamál, og segja hlutina hreint út ?  Það er þessi diplomasía og pempíuháttur sem er allt að drepa. Það er nefnilega svo auðvelt að fela slægðina í kurteisishjali.  Tölum hreint út, segjum okkar meiningu. Við þurfum enga ölmusu, og uppskerum aðeins fyrirlitningu með sleikjugangi.

Veðrið er fallegt í dag, en dagarnir styttast, og senn fara jólaljósin að lýsa upp skammdegið.

Ísafjörður í ljósaskiptum í morgun.

Alltaf orkuríkt að skoða fjöllin okkar.

Og svo er komið hádegið, það birtir ekki mikið meira í dag.

en við gerðum okkur klárar í leikskólann í morgun.

Það er eins gott að hafa sólgleraugu á þessum síðustu og verstu

Pápi minn kom í mat eins og venjulega á sunnudaginn.  Hann stendur sig eins og hetja, mættu margir læra af æðruleysi hans.  En honum lýst reyndar ekkert á ástandið, og alls ekki á ríkisstjórnina og seðlabankann, þar hefur hann algjörlega snúist við.  Það er gott að hitta fólk sem getur skipt um skoðun jafnvel eftir nírætt.

Nýjustu verkinn hans Júlla míns, þessi fiskur er úr eik og á að fara á stein.

Þessi er svona hjartanlegur frá náttúrunnar hendi.

Þessi ófreskja er í mótun, Úlfur á að klára hana hehehehe..

en Úlfur er farin að týna fram jólaskrautið, og þessi kempa er komin á vaktina við útidyrnar.

Og svo vil ég vekja athygli á bloggi sem ég var að lesa hjá henni Maríu Kristjánsdóttur. 

http://mariakr.blog.is/blog/mariakr/#entry-708540

Eigið góðan dag elskurnar.

Til hamingju pólverjar.

Það er þjóðhátíðardagur hjá pólverjum í dag.  Innilega til lukku með það kæru vinir og samlandar. 

Því margir af pólsku þjóðerni hafa ákveðið að setjast hér að, og verða íslendingar.  Sumir hreint út sagt vegna þess að þeim líður betur hér í okkar veðurfari, en í Evrópu.  Og þrátt fyrir allt, er gott að vera hér.  Vonandi að sem fæstir þurfi að fara tilneyddir vegna ástandsins. 

Af þessu tilefni var lesin saga á pólsku í leikskólanum Tjarnarbæ á Suðureyri.  En það er jú alþjóðlegur skóli. 

Mín snúlla að gera sig kára í pólska sögu. 

veðrið er fallegt í dag, og fjöllin tignarleg sem fyrr.

Kubbinn flottur í sparifötunum.

 

Bjarni Harðar var að segja af sér þingmennsku í dag, og sýnist sitt hverjum.  Auðvitað er gjörð hans ekki falleg.  Aðferðin ekki til sóma.  En það var engu logið í bréfinu.  Og það er undirritað af tveimur bændum að norðan, sem sendu það á alla þingmennina.  Svo varla hefur það verið neitt leyndarmál.  Eina skömmin hjá Bjarna er að hafa ætlað að koma þessu áleiðis nafnlausu, en ekki nafnlausara en svo að nöfnin fylgdu með. 

Æ ég veit ekki, mér dettur í hug að þetta sé ekki eina dæmið um svona háttarlag, munurinn er ef til vill sá, að Bjarni er klaufi, hann er ef til vill uppljóstrarinn um hvernig kaupin gerast á eyrinni, hvað veit ég. 

Ég held líka að Valgerður fagni of snemma, því í þessu bréfi er góð upprifjun á framgangi hennar og Halldórs Ásgrímssonar í bankamálunum, og hvernig þau voru framkvæmd.  Ég hef grun um að þessi ofboðslega reiði hjá henni sé nú frekar af því að þetta vill hún ekki að komist í hámæli, sér í lagi ef það bresta á kosningar í vor.  Þá er nú betra að hafa útlitið og áruna vel fægða og pússaða, til að fólk fari nú ekki að grufla í málum sem eru búin og gleymd.

Bottom line er; að það er í rauninni alveg amen eftir efninu að maður kemur réttum og sönnum atburðum á framfæri, verði að segja af sér, meðan þeir sem ráða ferðinni í þjóðfélaginu séu staðnir að lygi og ómerkilegheitum hvað eftir annað.  Feluleikjum, hálfsannleika og ég veit ekki hvað.

Nei þá göpum við yfir manni sem kemur með sannleikskorn af flokksfélaga sínum.  Af því að okkur líkar ekki aðferðin.  Ég held stundum að við sjáum ekki aðalatriðin, af því að við erum alltaf að einblýna á smáatriðin og getum þess vegna ekki séð yfir sviðið, skoðað heildarmyndina.  En eitt er ég viss um, Bjarni Harðarson mun standa sterkari eftir þetta, vegna þess að hann tók á málinu á þann hátt sem hann taldi bestan. 

Eigið góðan dag elskurnar.

Útgerðarmaðurinn.

Ég dundaði mér hér áður að semja nokkrar smásögur.  Ég veit svo sem ekki hvað ég ætla mér með þær, en ef til vill get ég sett þær hér inn, ykkur til aflestrar og ef til vill nokkurar ánægju.  Veit ekki.  En það verður sennilega eini vettvangurinn opinberi sem þær birtast á.  Þessar sögur eru um það bil tveggja ára, eða meira.

Hér kemur sú fyrsta;

 

Útgerðarmaðurinn.

  

                Jóel stóð á miðju stofugólfinu og virti hana fyrir sér, eins og hann hefði aldrei séð hana áður.  Horfði á stóra bókaskápinn úr eik, sem hafði verið þarna frá því hann flutti inn, en einhvernveginn sá hann þennan skáp í allt öðru ljósi en fyrr.  Hann lét hugan reika.  Fyrir þrjátíu og fimm árum bráðum upp á dag, hafði hann flutt inn í þetta raðhús með konu sína og börnin.  Þau voru hamingjusöm og allt lét í lyndi.  Hann var í traustri vinnu og konan hans líka, bæði unnu þau hjá því opinbera.  Krakkarnir voru mörg, en þau voru heilbrigð og góð börn,  það kom líka í ljós í fyllingu tímans að þau komu sér vel áfram og urðu dugandi og nýtir þjóðfélagsþegnar, hvers meira getur foreldri mælst. 

 

                Samt var honum þungt niðri fyrir núna, í dag.  Hann hafði svo sem átt gott líf, bestu eiginkona sem nokkur gat hugsað sér, hún hafði staðið við hlið hans alla tíð, síðan þau byrjuðu búskap.  Það hafði ekki alltaf verið auðvelt, það vissi hann manna best sjálfur.  Hann hafði ekki verið sá auðveldasti að búa með, aldrei hafði hún kvartað, æmt né skræmt.  Fyrir það var hann þakklátur.  Hún hafði þann andlega kraft og styrk til að takast á við hvað sem að höndum bæri.  Á því sviði var hún sterkari en hann.  Ásdís hafði oft og mörgum sinnum gefið honum kraft til að halda áfram. 

 

                Hann hafði hætt í hinni stöðnuðu opinberu stöðu sem hann hafði verið í, það átti ekki vel við hann, hann þurfti að takast á við lífið, þurfti spennu og hvatningu.  Hann hafði því farið í útgerð.  Á þeim tíma var útgerðin blómleg atvinnugrein.  Byggðir landsins voru sterkar því mikill afli barst á land og frystihúsin voru undirstaða atvinnulífsins. 

Unglingar byrjuðu að vinna í fiski um leið og þau kvöddu skólabekkinn á vorin og þau voru svo sannarlega drifkrafturinn í fiskvinnslunni yfir sumartímann þegar eldri konurnar vildu gjarnan taka sér frí og vera heima.  Svona leið tíminn í ró og friðsæld.  Fólkið vissi ekki í raun og veru hve gott það átti, það var atvinnuöryggi, og kring um frystihúsinn byggðist allskonar þjónusta og svo blómguðust þjónustugreinarnar. 

Sumir töluðu um að atvinnulífið væri svolítið einhæft fyrir unga fólkið, en þau voru samt ánægð, því þau fengu nægan pening yfir sumarið til að hafa vasapening og gátu þess vegna gengið menntaveginn, án þess að allt færi á hvolf í efnahag heimilanna. 

Svona leið tíminn lengi.  Eða þangað til stjórnvöld fóru að tala um hagræðingu.  Öllu átti að hagræða, og stækka fyrirtæki og græða meira.  Samhliða þvi að vernda fiskinn í sjónum.  Hann hló með sjálfum sér kulda hlátri.  Þvílík hagræðing.  Fyrst kom tilskipun um að það þyrfti að fækka veiðiskipunum.  Þar byrjaði fyrsta greiningin. 

Svo var nokkrum fáum útvöldum færður kvótinn.  Þegar svo bankarnir voru farnir að óttast um lánshæfi útgerðarfyrirtækja, þá var ákveðið að þessir menn hefðu eignarrétt á kvótanum og gætu ráðstafað honum að vild.  Smátt og smátt fór svo að bera á því að sá fiskur sem mátti koma á land í bænum fór minnkandi, það voru aðrir utanaðkomandi sem höfðu umráð yfir honum.  Þegar menn fóru að vara við þessum aðstæðum var talað um svartagallsraus, þetta væri spor í rétta átt.  Þetta væri fórnarkostnaður við hagræðinguna.  

 

                Hagræðingin hélt svo áfram og áfram, uns svo var komið hér að öll frystihús voru hætt starfssemi, og eftir voru bara nokkrir smábátasjómenn, sem voru að fiska og selja aflann, sumir verkuðu hann sjálfir í saltfisk eða seldu hann á fiskmörkuðum.  Þá fóru vélsmiðjurnar að hætta ein af annari, því verin minnkuðu verulega hjá þeim.  Svo voru sífellt fleiri sem hættu starfssemi, þá fór að renna tvær grímur á heimamenn.  Getur það verið rétt að þetta sé sú hagræðin sem að var stefnt. Já sögðu stjórnvöld.  Þetta er það eina rétta. 

 

                Jóel settist niður í brúnan leðursófann, hann hafði aldrei sest í hann fyrr, skrýtið, þetta var sófinn hans og hann hafði aldrei sest í hann fyrr.  Hann settist alltaf í  loverboy stólinn sem hann hafði fengið þegar hann varð fertugur, þar á undan hafði hann átt gamlan slitin stól, sem enginn sat í nema hann sjálfur. Svona var þetta, maður átti sitt athvarf, og þó maður hugsaði aldrei um það, þá varð þetta að vana og enginn breytti út af því.  Sófinn var ekkert þægilegur fannst honum, hann stóð upp og gekk út að glugganum, og leit út.  Þetta umhverfi, hann horfði á það eins og hann hefði aldrei séð það fyrr.  Þó hafði hann oft staðið við gluggan og horft út.  Hann hafði verið að fylgjast með skipunum koma og fara, og umferðinni, jafnvel Jóni í næsta húsi, dunda með konunni í garðinum sínum. 

 

                Hann hafði sjálfur aldrei farið út í garð með sinni konu, það var eitt af því sem hún þurfti að sjá um sjálf. 

Núna leit hann yfir þetta útsýni eins og hann væri að sjá það í fyrsta og síðasta sinn.   Síðan gekk hann að stólnum sem hann var vanur að sitja í.  Stóllinn var orðin mótaður af útlínum líkama hans, hann smellpassaði í hann, stólinn snéri beint að sjónvarpinu, því kvöldin notaði hann alltaf til að fylgjast með fréttum og síðan að horfa á sjónvarpið, það er að segja þegar hann hafði ekki þurft að fara á fundi, eða redda einhverju fyrir útgerðina. 

Undanfarna mánuði hafði hann ekki haft mikinn tíma til að sitja í stólnum góða.  Hann var á sífelldum ferðalögum fram og til baka, og þegar hann hafði haft tíma, var hann svo eirðarlaus að hann hafði ekki eirð til að sitja í stólnum. 

Í dag hafði hann nægan tíma, þetta var allt búið.  Hann leit einu sinni enn yfir stofuna sína.  Á morgun þyrfti hann að fara að huga að þvi að pakka niður.  Finna annan samastað.  Hann vissi ekki ennþá hvar eða hvenær.  Hann vissi bara að barátta hans við kerfið og skuldirnar höfðu sigrað, hann var eignalaus maður, í dag hafði höfðu komið ókunnugir menn inn í þessa stofu og boðið upp húsið hans.  Bankastjórinn var þarna líka og bankanum var slegið húsið á smánarverði.  Búið og gert,  margra ára vinna og streð horfið. 

En samt var hann ríkur, hann átti það sem ekki yrði tekið frá honum. Yndislega konu sem stóð með honum alltaf, góð börn, tengdabörn og barnabörn, sem elskuðu hann.  Hann vissi að næstu vikur og mánuðir yrðu erfiðir, það er erfitt að horfast framan í félaga og samferðamenn, þola hluttekningu, samúð og jafnvel illgirni.  En hann vissi að það fennti í förin og hann myndi ná sér á strik aftur, ennþá hafði hann fulla starfsorku, og hann hafði bæði þrek og þor til að horfast í augu við staðreyndir.  Það var bara í dag, sem hann leyfði sér að hugsa svona.  Á morgun yrði kominn nýr dagur og nýr áfangi.  Kannski var rétt að byrja að lesa íbúðarauglýsingarnar hugsaði hann kalt og glotti við tönn.

 

Myndasaga fyrir svefninn.

Segið svo að lítil krýli hugsi ekki rökrétt.   Myndasaga fyrir svefninn.

Bæ bæ, ég er farin!

Getur einhver opnað dyrnar.  Ég er tilbúin með húfu og skó í pokanum.

Opna fyrir mér.

Lögð af stað.

Opna Garðskálann!

Úbbs það er dálítið kalt úti!

Best að skottast inn aftur og fá sér skó.

Já þessir passa ágætlega.

Jamm þetta er fínt.

Þá er ég farinn!

Á ekkert að stoppa mann af hérna ?

Það er nefnilega svo dimmt úti og kallt.

Já þetta er miklu betra, fara upp i rúmið hennar stóru systur og horfa á mynd, hlýtt og notalegt, og svo á amma lika ís...

Og stóra systir er nú alltaf best.

Góða nótt öll sömul.

Á ferðalagi.

Nokkrar myndir frá ferðinni suður.

Morgunin rís á Hólmavík, við lögðum af stað kl. 7 um morguninn og þá var niðamyrkur.

Mér finnst þessir drangar magnaðir, þarna standa tröllinn á tali.

Hrútafjörðurinn er magnaður líka, nú er búið að rífa Brú, Staðaskáli hinn nýji nýrisinn.  Og allt umhverfið breytt.

Himnagalleríið opnaði svo um nýju leytið.

Á Holtavörðuheiðinni.

Í Hvalfirðinum voru hestarnir á beit.

Höfuðborgin var tignarleg eins og alltaf, nema ég fyllist einhverskonar vanmætti, þegar ég sé allt rúttið og eyðilegginguna, hús hús hús, ekkert nema nýbyggð hús sem enginn kemur til með að búa í næstu árin.  Af hverju erum við svona gráðug í að skemma rífa upp gróður og eyðileggja allt í kring um okkur, meira að segja án þess að brýna þörf beri til ?

Bryggjuhverfið, eitt fallegasta hverfi í Reykjavík og þó víðar væri leitað. 

Og Arnar Milos, litli ömmuknúsilingurinn í Reykjavík.  Hann er orðin risastór.

Hann er rosaleg líkur pabba sínum, eins og hann var á þessum aldri.

Hann var dálítið feimin fyrst, en svo var bara gaman að sjá afa og ömmu.

Hehehe svona fjölskyldumynd !!!

Afi er líka rosalega flottur.

Maður er alveg að fara að stíga sín fyrstu spor.

Maður er líka farin að fikta í græjunum hans pabba, og veit að það má ekki

en ég brá mér líka á Selfoss og svona... fékk kaffi hjá henni Hrönn bloggvinkonu minni, og með okkur eru þau Ljónshjarta svokallaður og Hlín prinsessa

Hér sést hann betur Ljónshjartað okkar allra.  En ég bara get sagt ykkur að við Hrönn leystum öll heimsins vandamál i eldhúsinu hennar yfir sterku og góðu kaffi og muffins.  Hitti meira að segja mömmusinnardúlludúsk, sem ég heyrði á öllu að hefur erft léttleikan og skemmtileg heitin hennar mömmu sinnar.  Takk fyrir mig elsku Hrönn mín, þetta var aleilis frábært.

Þetta hús heitir Nýsköpunarmiðstöð Íslands, hvorki meira né minna, það væri gaman að vita hvað fer fram þar innan dyra.  Oft hefur verið þörf, en aldei meiri nauðsyn en núna á nýsköpun í atvinnulífinu.  Það væri gaman að fá að heyra frá einhverjum sem þekkir til, hvað þarna fer fram, og hvar því er komið á framfæri, hverjir njóta þess og svo framvegis....  Allt í kring um þetta voru nefnilega risastórar verslanabyggingar, hálfkláraðar, tómar og á einhvernhátt deyjandi... sorglegt bara.

En við fórum og fengum okkur dýrindis steik, naut medinum steikt með frönskum og hrásaladi, fyrir 1999.- skammtinn, og ég get sagt ykkur að fyrir utan að Búllan hans Tomma er vinaleg og kósý, þá var maturinn rosalega góður, steikin lungamjúk.  Ef fólk vill gera sér dagamun og ekki of dýrt, þá er þessi staður upplagður, elskuleg afgreiðsludama spillti ekki fyrir.

Hér er allt sem lætur manni liða vel, þ.e.a.s. ef fólk er ekki sjúklega þrifið.  Þá á ég nákvæmlega við svoleiðis.  Ég á örugglega eftir að fara þarna aftur.

Talandi um deyjandi verslun.  þetta er prime time í Krónunni, milli kl. 5 og 6 á föstudegi, og nánast enginn að versla.  Svona var þetta allstaðar.  Hjól atvinnulífsins eru að stöðvast, og það eina sem ráðamenn gera er að skrönglast í vinnuna, hamast við að þegja um allt, og svo er manni sagt að það sé verið á fullu að fela spor og krussa allt svo erfitt verði að rekja málin, ef þau verða rannsökuð.  Nei því fyrr sem hreinsað verður til því betra.

ég fór á fróðlegan fund um fjölmiðla á vegum Frjálslynda flokksins, þar voru yfir 40 manns þrátt fyrir tímasetninguna kl. 14.00 á laugardegi, þegar allur bærinn iðaði af mótmælum,  ég sleppti göngunni fyrir þennan fund.  Framsögumenn voru Þorbjörn Broddason og Reynir Traustason, og Jón Magnússon.  Þeir héldu afskaplega fróðleg erindi um hvernig fjölmiðlar helgast af eigendum sínum, og hve mikilvægt er að fólk þekki eignarhald á fjölmiðlum, til að átta sig á hvernig túlka beri fréttirnar.  Þeir voru sammála um að fjölbreyttni væri nauðsynleg á fjölmiðlamarkaði.  þar kom fram að DV og Útvarp Saga væru fjömiðlar fólksins á götunni.  Reynir hélt mjög áhugavert erindi, þar sem hann benti á fjögur dæmi um að eigendur og/eða auðmenn hafi gripið inn í atburðarrás, nefndi hann til dæmis þegar Séð og Heyrt var tekið af sölu í búðum þegar fjallað var um Bæjarstjórann í Kópavogi og Goldfinger, sama gerðis með Ísafold, þegar þar var til umfjöllunar efni sem ekki hentaði sumum. Það versta í þessu var, sagði Reynir að hvorki siðanefnd blaðamannafélagsins eða akademían sá ástæðu til að aðhafast neitt við þessum árásum á tjáningafrelsið, og það er alveg rétt hjá honum, þar er ekki sama Jón og séra Jón. Hann benti líka á þegar Björgúlfur fékk drottningarviðtal í Mogganum, og sagði að hann hefði ekki viljað taka slíkt viðtal við Jón Ásgeir, meðan hann átti Fréttablaðið.  Já Fjölmiðlar hafa brugðist fólki, það er nokkuð ljóst, en þeir eiga líka við erfiðar aðstæður að etja, þar sem þeir eiga á hættu að missa vinnuna, segi þeir eitthvað sem ekki má segja.  Reynir benti á að þeir hefðu haft rökstuddan grun um bankakreppuna miklu fyrr í sumar, en verið sagt að ef þeir hefðu sig ekki hæga, myndi þeim verða kennt um bankahrunið, eins og þeim hafði verið kennt um sjálfsmorðið á sínum tíma.  Það lá því hótun í loftinu.

ég hugsa að ég farið að kaupa DV oftar bara til að styrkja blaðið.  Það hefur skúbbað ýmsum málum upp á síðkastið, sem annars hefðu legið í þagnargildi.

En í miðbænum var allt á fullu, menn að koma og greinilegt að mikið stóð til.

Öngþveiti á götum, sírenur á fullu og allt á útopnu.

Fólk þusti að úr öllum áttum, lýðræði var að taka á sig mynd.  Fólki loksins nóg boðið og komin tími til.

Þó ríkti friður við tjörnina, og svanahjónin syntu saman út í kvöldið og nóttina.

Heima hjá ættingjum okkar var piparköku ilmur í loftinu, fjölskyldan sameinuð við bakstur, eins og þau hafa gert frá því að dæturnar voru litlar, núna eru amma, dætur og börnin öll saman við baksturinn, þetta er yndælt.

Þau voru bara ansi myndarleg krakkarnir við að skera út kökurnar.  Svo á eftir að skreyta þær seinna.

Og þrátt fyrir allt eru jólin að koma í Reykjavik.

Og þá var bara eftir að koma heim, taka upp úr töskunum eitthvað sem litlar prinsessur og prinsar höfðu beðið eftir að skoða.  Vöktu eftir afa og ömmu.  Þetta er hún Frída hún er sænsk, voða indæl.

Og stubburinn hafði saknað okkar líka og við hans.  Eigið góðan dag elskurnar.