Family Park.

Ég get nú eiginlega ekki yfirgefið Austurríki án þess að fara í Family Park.  En það er skemmtigarður í smáþorpi ekki langt frá Fortenschtein. 

Komin á staðinn og þá er bara eftir að fara í þau tæki og tól sem áhuginn leiðir mann.

Ágætt að setjast aðeins niður og skoða hvað er skemmtilegast að byrja á.

Hér eru allskonar skemmtileg tæki sérstaklega fyrir unga fólkið og smáfólkið.

Þessi er rosalega spennandi fuglahræðan.

Viðurkenni að ég fór ekki í þetta tæki, þar sem ég er yfirþyrmandi lofthrædd, en hér eru krakkarnir búnir að koma sér vel fyrir.

Og svo fer maður upp....

Og niður, til hliðar og ég veit ekki hvað.

Svo eru lesin ævintýri með fígúrum á mörgum stöðum, hér má sjá margar ævintýrasögurnar leiknar af brúðum til mikillar ánægju fyrir minnsta fólkið.

Svo getur maður farið riðandi á grísum, og allskonar kvikindum.

Við fórum svo í Old Mc Donalds farm á traktor, nema hvað.

Svona grís á grís

 

Af því að það var helgi og veðrið var svo gott voru margir í garðinum með börnin sín að skemmta sér.

En svo kom röðin að okkur að fara í traktorinn.

Undir dillandi spili Old Mc Donald had a farm, þar sem öll dýrin sungu með.

Hæ þið þarna!!!

Jamm það var sungið og leikið.

Þessi gaur vakti mikla athygli með sinni hljómsveit, þetta er samt ekki Roskildehátíð eða þannig....

Fjölskyldan mín í Austurríki Eru stelpurnar okkar ekki orðnar stórar?

Sannarlega Family Park.

Og hér er hægt að fara yfir á smáferju.

Fengum okkur að borða og hér eru tvær sætar saman.

Og önnur ekki síðri.

Ferjan var vinsæl.

Þetta var líka rosalega vinsælt hjá krökkunum.

Aftur og aftur.....

Ekkert smáfjör. Þurfti samt að ná í pabban því sú litla mátti ekki fara með unglingunum, það varð að vera einhver fullorðin.

Næst ætla ég að drífa mig í þessa rennibraut.

Fór í rússíbanan í fyrra og ætla aldrei aftur í svoleiðis.

Þetta er svo sem voða flott, en rússíbanar eiga bara ekki við mig.

Þau fóru samt aftur og aftur og aftur ....

Þá er nú betra að standa bara bak við myndavélina.

Risaruggubátur.

Og krókódílar á hvolfi.

Mikið um vatnatæki hér vegna hitans, þá er gott að hafa smá kælingu.

VÍÍÍ!!!

Það er óhætt að segja að öll börnin hafi skemmt sér vel í tækjunum.

Það er svo notalegt þegar unglingarnir leyfa sér að vera bara börn og skemmta sér sem slík.

Upplifa galsa og barnslega gleði.

Öll þurfum við að fá að vera börn.

Það er gott fyrir sálina.

Þetta er alt dálítið romarlegt, en hér er mikið um rómverskar minjar.  Stórt svæði hér rétt hjá með risaminjum sem hefur verið nýtt sem hljómleikasalur út undir beru lofti. Og mikið um rómveskar minjar til dæmis í miðri Vínarborg.  Hér mættust leiðir þeirra um Evrópu.

Já hér er margt um skemmtileg tæki sem gaman er að fara í.

ég er hins vegar hæstánægð með að taka bara myndir af því sem fyrir augu bar.

Svo eru allskonar klifurgrindur fyrir börnin.  Mæli með þessum skemmtigarði ef fólk fer þarna með fjölskylduna.

Mæðgur

Hanna Sól.

Bumbumynd af fallegu stelpunni minni.

Kríli í búri.

Og fjölskyldan saman.

Smá sull svona í lokin.

Já einmitt allir að sulla.

Allt í gamni.

Já og næst verður það ferðin okkar til Osló aftur.  Og svo ferðin heim.  En ég segi bara góða nótt.

Ofbeldi - Einelti.

Undanfarin sólarhring hafa þessi orð bergmálað í huga mér.  Eftir að ég tók upp hanskann fyrir þingkonu í Framsóknarflokknum, þegar mér fannst eiginlega verið  komið nóg af því sem ég vil kalla einelti.  Margir brugðust ókvæða við og sögðu að; hún ætti þetta skilið, að ég og fleiri værum að gjaldfella orðið Einelti og svo framvegis.

Einelti og Ofbeldi eru orð sem ekki er hægt að gjaldfella.  Þau bera í sjálfu sér svo mikla andstyggð  að við vitum alveg og gerum greinarmun á alvarleika þeirra.  Þó þau séu notuð í mismunandi alvarlegum málum.

Fólk notar líka tækifærið og talar um að við sem höfum gagnrýnt ríkisstjórnina, höfum ekki efni á að tala um Einelti, því þau Steingrímur og Jóhanna hafi orðið fyrir miklu meira einelti.

Þarna finnst mér menn ekki gera greinarmun á því að setja saman ambögur og mismæli konu til að gera grín að henni, eða að gagnrýna stjórnsýsluna og reyna að benda á mistök sem ráðamenn þjóðarinnar gera.  Auðvitað mætti fólk orða hlutina betur og sleppa uppnefnum og skætingi það er mikið rétt. 

En málið er að langflestir landsmenn eru orðnir þreyttir á embættisfærslum þeirra Jóhönnu og Steingríms og láta það í ljós bæði með skrifum og mótmælum.  Sem núna nótabene eru allt í einu orðin skrílslæti og uppgerð í boði Sjálfstæðisflokksins að mati þeirra sem vegsömuðu búsáhaldabyltinguna.  :

 

http://smugan.is/2011/10/eggin-a-sverdinu/

Málið er hins vegar að ég og flestir sem þarna eru að mótmæla er sama fólkið sem var að mótmæla í búsáhaldabyltingunni fyrir utan Vinstri Græna og Samfylkingarfólk, þ.e.a.s. þá rétttrúuðu sem verja sitt fólk út í eitt. 

Einelti er ekki orð sem hægt er að gjaldfella eins og ég sagði áðan.  Og nú hefur sérfræðingur í einelti kveðið upp úr með það að einelti sé algengt á alþingi.  

http://www.dv.is/frettir/2011/10/10/sterkur-grunur-um-einelti/ Get því miður ekki sett inn alla greinina því ég er ekki með aðgang að DV. 

En þarna kemur fram að einelti sé nánst daglegt brauð á alþingi, sér í lagi innan flokka.  Tekið er dæmi um Atla Gíslason sem hafi verið markvisst brotinn niður og í tilfelli Lilju Mósesdóttur hafi verið um að ræða gróft einelti.  Þessu fylgdumst við með nánst í beinni útsendingu, uns þetta fólk gafst upp og yfirgaf Vinstri græna ásamt Ámundi Daða.  Og þar dönsuðu margir með og hvöttu eineltismennina áfram í illvirkjum sínum.

Hér er svo annað dæmi: 

http://eyjan.is/2011/10/04/tveimur-thingkonum-refsad-fyrir-ohlydni-vid-sigmund-david-mjog-osattar/

Þetta sáum við líka í beinni útsendingu þegar Eygló Harðardóttir fékk "ámininningar miða" frá einum af sínum flokksmanni, og það var auðséð að henni dauðbrá. 

Það er örugglega hægt að telja upp fleiri dæmi um slík eineltistilbrigði.  Á hinu HÁA alþingi. sic.

Einelti og Ofbeldi eru misalvarleg.  En það er miklu frekar hægt að segja að verið sé að gjaldfella orðin með því að banna notkun á þeim við þeim brotum sem ekki eru jafnalvarleg og einelti sem enda með skelfingu eða ofbeldi sem endar með morði eða álíka.  Þessi orð eiga líka við um það þegar fólk þarf að sitja undir stöðugum háðsglósum og illkvittni hvar sem það ber niður á vefnum.  Það er ágætt að setja sig í spor þeirra sem verða fyrir slíku.  Bendi á að viðkvæði kvalara eineltis nota einmitt þá afsökun gjarnan að fórnarlambið eigi þetta skilið af því að það sé svo heimskt eða vitlaust. 

En að bera það saman við mótmæli og leiðindi við ríkjandi stjórn og stjórnarandstöðu um málefni á ekki við rök að styðjast að mínu mati.

Hér áður og fyrr var sagt að áróðurinn frá Sjálfstæðisflokknum væri hannaður úr Valhöll, meðan sá flokkur var og hét.  Núna sé ég ekki betur en áróðursmeistararnir komi frá stjórnarliðum, hvar sem þeir annars eru hannaðir. 

Mótmælin á Austurvelli eiga að vera að undirlagi L.Í.Ú. Og Sjálfstæðisflokksins.  Það gæti verið að mótmælin séu þeim þóknanleg, en alls ekki á þeirra vegum.  Rétt eins og búsáhaldabyltingin var með vitund og vilja þáverandi stjórnarandstöðu en ekki á þeirra vegum, þó sumir þingmenn styddu með ráð og dáð.  Fólki er einfaldlega ofboðið bæði þá og nú.

Og nú er nýjasta mýtan; Sjálfstæðismenn eru að fara á límingunum vegna þess að ríkisstjórnin er að ná tökum ástandinu, og þá missa þeir vonina um að fá aftur inni við kjötkatlana. 

Ég hef ekki séð þess nein merki að ríkisstjórnin sé að ná tökum á ástandinu því miður, daglega eru uppboð og eignarmissir, fólk borið út úr húsum sínum, missir vinnuna og fyrirtæki fara á hausinn.  Engum er bjargað nema vogunarsjóðum og bankafyrirtækjum og ríkisbubbum.

En Steingrímur og Jóhanna tala endalaust um að nú sé þetta allt í góðu lagi nú liggi leiðin bara upp á við(vildi að svo væri)  En það sjást ekki nein merki þess.  Tala um að þau séu að redda ja hef heyrt töluna 30.000 störfum sem séu í farvatninu, séu á leiðinni næstu vikur eða nú sé þetta alveg að koma, en svo bólar ekki á neinu.

Svona er nú mín sýn á þessi mál. einelti er einelti hvar sem það birtist, þegar einn verður fyrir atgangi margfalt fleiri aðila.  Ofbeldi er líka ofbeldi þó það sé bara að kvelja samþingmenn sína til að framkvæma eitthvað sem er þeim á móti skapi, eða skikki þá til að dansa á flokkslínunni til að rugga ekki bátnum. 

Gjaldfelling þessara orða getur bara orðið með einum hætti, og það er að fjargviðrast út af því að glæpurinn verði að vera svo og svo stór til að leyft sé að nota þessi ógnvænlegu orð. 

Að lokum ég er innilega sammála Styrmi Gunnarssyni um að ef flokkarnir fari ekki að taka til í sínum ranni, með hreinsun á öllum flokknum frá innviðum til þingmanna, þá verður þeim öllum einfaldlega ýtt út. 

Fólk vill breytingar, vill sjá nýja stjórnsýslu, nýjar áherslur og fyrst og fremst að það geti treyst stjórnvöldum til að vinna að hagsmunum þjóðarinnar, og að ráðamenn tali ekki niður gjaldmiðil né sjálfstæði þjóðarinnar.  Við erum frjáls fullvalda þjóð, með allt sem þarf til að vera það áfram, og meirihluti þjóðarinnar vill halda því til streitu.  Þess vegna megum við ekki vera hrædd við nýjar kosningar og verðum að bera skynsemi til að verja atkvæði okkar þannig að spillingaröflin hverfi úr stjórnsýslunni. 

Til þess er bara ein leið og hún er alveg augljós.

Austurríki.

Ég er feginn að við komum heim áður en vegirnir urðu leiðinlegir, með hálku og krapi. Við komum heim daginn áður en veðrið versnaði.  Ókum í sumarblíðu heim. 

Vaknaði í morgun og allt er hvítt úti, ég hugsa að ég verði bara inni í dag og hygge mig og hangi í tölvunni eins og krakkarnir.  'Eg er viss um að það koma góðir dagar í október sem hægt er með góðu móti að vinna úti og ljúka haustverkunum sem urðu eftir þegar ég fór. Þarf samt að fara út og gefa hænunum og kaupa rjóma í réttin sem ég ætla að búa til í kvöld.

En í Austurríki var tími uppskerunnar þegar ég var þar. Eplin, perurnar og plómurnar fullþroska og fólkið að tína uppskeruna sína annað hvort til að búa til eitthvað sjálf eða selja hana í nærstu verksmiðju.

Einyrkjarnir með litlu skikana voru á fjölskyldubílnum á akrinum með fjölskylduna og tíndu vínberin, þar sem annarsstaðar eru þeir annað hvort að búa til sín eigin vín til heimabrúks eða selja til stærri bænda eða verksmiðja. 

Vinalegt að sjá gamla konu labba niður götuna við húsið hennar Báru með tvær fullar emileraðar fötur af eplum af akrinum sínum, sem hún ætlaði áreiðanlega að gera eitthvað úr, eplamauk eða slíkt.

Þeir sem áttu stærri akra og eru stórtækari voru með traktor með kerru aftan í og nokkra ungverja eða rúmena með hjólbörur að tína berin og safna þeim saman í kerruna.  Upp í landinu eru berin ræktuð í rauðvín.  En neðar við vötn og ár eru ræktuð berin sem fara í hvítvínin.  Þau þurfa meiri jafnan hita og vindkælingu.  Jafnvel eina frostnótt, en þá verða efnaskipti í berjunum og menn fá það sem er kallað sped vín, kann ekki að stafa þetta, en það er seinni uppskera eða eitthvað slíkt.  Þau vín þykja afar góð, en eru þó sætari en önnur hvítvín.  En það var gaman að sjá allt svona á fullu í uppskeru erfiðis sumarsins.  Og sjá að hér eru ekki notaðar allar fullkomnustu græjur heldur hjólbörur, mannskapur og traktor.  Reyndar eru sumir ræktendur byrjaðir að fara aftur til fortíðar, til dæmis bóndinn kunningi okkar frá því í fyrra haust, Fuck í Blau Frankis, þaðan sem bestu austurrísku vínin koma.  Hann er farin út í að handklippa sínar plöntur og notast við traktorinn og mannaflið.  Með sinn risa akur.

Hér eru smávandamál á ferðinni á þessum tíma, því dádýr og önnur slík pota sér inn á akrana og borða berin ef ekki eru enhverjar varnir, svo sem eins og viðvörunarbjöllur og slíkt. Vonlaust er að girða akrana af vegna stærðarinnar.

Reyndar er mikið um að ungverjar og rúmenar sér ráðnir til vinnu hér á ökrum og slíku, sem austurríkismenn vilja ekki vinna við, líka þar sem margir þeirra eiga sinn eigin skika sem þeir vinna við.

Ungverjar sækja líka hingað í skemmtanir eins og Family Park og Oberla og fleiri sundstaði sem hér eru, en austurríkismenn eiga nokkrar heitar laugar sem eru mikið sóttar.

Hér má líka sjá ungverja og rúmena bíðandi í röðum eftir að ruslahaugarnir opni á morgnana, til að tína upp það sem austurríkismenn henda. Þeir kaup líka gömlu aflóga bílana þeirra og gera þá upp.

Það er nefnilega mikill munur á efnahag í Austurríki eða Ungverjalandi hvað þá Rúmeníu. 

Á móti kemur svo að austurríkismenn fara yfir til Ungverjalands til að versla ódýrt, bæði matvöru og fatnað.  Þeir fara ti Sópron til læknis eða tannlæknis og kaupa meðulin sín.  Sópron er gömul höfuðborg í Ungverjalandi rétt við landamærin og var aðalflutningamiðstöð á tímum Rómverja, enda mikið um gamlar rómverskar minjar þar og gaman að skoða þessa fallegu borg.

Heyrði í fréttum frá Þýskalandi þar sem einhver óprúttinn þjófur stal 3 tonnum af vínberjum af einum bóndanum.  Mér er sagt að sumir stundi þetta ef eitthvað brestur í uppskerunni hjá þeim, þá reyni þeir að klóa í ber frá öðrum bændum.  Ljótt ef satt er.

En við ætlum að bregða okkur í hesthúsið.

Hér er Birta.  Góð reiðmeri, sem nú hefur verið leidd undir graðhest og mun því eiga von á folaldi næsta sumar ef allt gengur vel.

Strútur kallinn.

Ég er alveg viss um að þau þekktu mig frá því í vetur.  þeim finnst gott að fá epli og ekki er það erfiðleikum bundið, því þeim er alveg sama þó maður tíni upp eplin sem hafa dottið af trjánum, þau eru bara góð.

Alejandra mín dálítið varfærin enda ekki vön hestum hér klappar hún Björt.

Þetta er hún Björt glæsimeri.

Stelpurnar eru aldar upp með dýrum, hestum, hundi Trölla, og kisunum svo þær eru alvanar að fást við all sem lítur að dýrahaldi.

Strútur, Björt amma og Ásthildur á góðri stund.

Man aldrei hvað hann heitir þessi minnir að hann heiti Sleipnir, en hann kom seint í janúar í fyrra, og þurfti að venja sig við fóðrið hérna, því grasið hér er miklu grófara en það íslenska, sé samt ekki betur en hann þrífist bara vel. 

Í Austurríki er mikið um íslenska hesta.  Hér eru mörg svona Hof sem kölluð eru, þar sem eingöngu eru íslenskir hestar.  hér eru nokkur hundruð hesta í hverju svona Hofi og annað hvort er einn eigandi sem leigir út bása, eða margir sem hafa tekið sig saman.  Í þessu Hofi er ein fjölskylda sem á og rekur Hofið.  Hér er svo fólk mest ungar stúlkur og eldri konur, sumar sem ekki hafa mikið umleikis aukalega geta fengið að vinna upp í leiguna með þrifum og umhirðu.  Hér er þrifið allt út úr dyrum á hverjum morgni, og hestunum gefið og þeir settir út í gerði, þ.e. á veturna, á sumrin eru þeir í hagagöngu í girðingu rétt hjá. Allir hestarnir bera íslensk nöfn.  Og hestamennirnir eiga íslenskar peysur og þykir vænt um landið okkar og menningu. 

Hestar hér eru járnaðir á 28 daga fresti, og hafa sum Hofin járningamenn á sínum snærum sem sjá um þá hlið.  Tengdasonur minn er með nokkur svona Hof á sinni könnu og mikið að gera.  Núna til dæmis eiga öll hross að vera komin á vetrardekkinn, svo það er mikið að gera við járningar.

Eftir daginn var komin galsi í þá stuttu.

Og þá er nú gott að eiga stóran bróður/frænda.

Hér erum við komin til Maria Ellend.  En þar segir sagan að María Mey hafi stigið á land upp frá Dóná og gert kraftaverk.  Þetta er lítið fallegt þorp á bökkum Dónár.

Hér búa Heidi og Samúel ásamt börnum sínum Kay og Miriam. Yndislegt fólk, þau eru búddatrúar, og hafa stundað sínar möntrur í vinsemd og virðingu við allt í kring um sig.  Enda eru flestir nágrannar þeirra komnir með þeim.  Sér til heilsubótar og ánægju. 

Því miður var Heidi ekki heima, hún er kennari inn í Vín og þurfti að vinna frameftir.  En Samúel eldaði fyrir okkur góðan hádegismat.  Sem við nutum vel.

Hér er einn af nágrönnunum, sem var illa farin andlega, en hefur nú öðast trú á sjálfan sig og það sem hann er að gera.  Hann sýnir okkur stoltur handverk sem hann er að vinna að.

Ekkert smáflott sem hann hefur gert.

Krakkarnir léku sér í garðinum, enda veðrið upp á það besta, rétt eins og allan tíman í Austurríki, og reyndar allri ferðinni.

Og þau dunda sér vel.

Hér er Miriam með föður sínum.  Hún fékk arf eftir gamla frænku minnir mig einhvern smáhlut í regnskógi, og nú hefur hún vakið athygli á honum með því að setja af stað verndaráætlun, hún er að gera allskonar hluti og safna til verndar regnskóginum og nú er kommúnan komin í lið með henni, sannarlega flott af 9 ára gömlu barni.  En sýnir vel hve ljúft og yndislegt þetta fólk er og fallega þenkjandi um veröldina.  Sagði ég ykkur nokkuð að Samúel er borin og barnfæddur í Ísrael?

Við ætlum í göngutúr niður að Dóná.

Þar eru göngustígar niður að ánni, og fólk gengur hér mikið, sérstaklega með hundana sína.

Hér er gríðarlega fallegt landslagið og gróðurinn. 

Friðsældin algjör, hér er brú, en hún gæti lika verið froskagöng, því hér er mikið um froska.

Ykkar einlæg að njóta sín.

Það þarf mikið að skoða og jafnvel reyna að ná í frosk.

Gólda undir sér vel, samt held ég að hún hafi ekki skilið af hverju vinur hennar Trölli kom ekki með fólkinu sínu.  En hann var auðvitað að vinna með pabba sínum við járningarnar.

Og hér er svo Dóná svo blá.  Netin hanga hér ennþá, en það er enginn fiskur lengur.  Hann er horfinn.  Hvað? spyr einhver er Austurríki ekki í Evrópusambandinu? Og er ekki svo mikil verndunarstefna þar að passa upp á mengun og ofveiði?

Nei því miður fiskurinn er horfinn og netin hanga bara svona af gamalli venju til að minna á aðra tíma.  En eftir Dóná sigla flutningaskip og ferjur frá Slóvakíu niður til Vínar og lengra. 

En Dóná er ekki alltaf svona friðsæl og ljúf.

Þar getur ýmislegt gerst.

Til dæmis á vorin í leysingum og mikilli rigningu.

Þá getur hún flætt yfir bakka sína allt upp í þessa hæð, og það væri ekki gott að vera hér þá.

Hér koma litlu stúkurnar mínar hlaupandi eins og litlir blómálfar.

Og hér hefur Úlfur veitt frosk.

Sá var nú samt ekki alveg á því að láta handsama sig svo auðveldlega.

Hér mætti spyrja hvað sjáið þið marga krakka?.... Þeir eru reyndar þrír.

Hér Hér er sú þriðja.

 

Já mikið rétt núna sést hún vel.  En það fer að bregða birtu og best að koma sér heim á leið.

Maríe Ellend kirkjan rís hér við kvöldsólareld.

Við erum búin að pakka öllu okkar dóti niður, því á morgun þurfum við að yfirgefa þetta fallega land og fjölskylduna okkar og fara aftur til Oslóar.  En það er líka gaman að hitta þau aftur fólki mitt þar.

ég get ekki að því gert en í hvert sinn sem ég ek fram hjá þessari hörmungar olíuhreinsunarstöð, þá þakka ég mínum sæla fyrir að við losnuðum við slíkt skrímsli við Dýrafjörð eða Arnarfjörð.  Þetta er bæði sjónmengun og ekki síður lyktarmengun. 

Þá er nú nær að nota vistvænni orku eins og vindmyllur, gas eða það nýjasta sjómyllur sem settar eru niður í sjóinn og mynda rafmagn úr sjávarföllum.  Þess er ekki langt að bíða.

En við höldum til Noregs, og ég get lofaði ykkur krassandi sögu um heimferðina með Iceland Express.

Seinheppin forsætisráðherra.

Stundum læðis að mér sá grunur að frú Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra sé ekki mjög vel gefin.  Nú eða þá að aðstoðarmaðurinn hennar semji ræðurnar og leggi áherslupunktana. 

Þetta hugsaði ég þegar ég hlustaði á fréttir frá henni halda opnunarræðu sína á tækni og hugverkaþingi sem haldið var í dag var og  mér var eiginlega brugðið.  Og það er eins og blessuð konan komi hvergi nærri stjórn landsins.  Hvernig hún talar er eins og það séu einhverjir aðrir sem hljóti að taka af skarið og gera hlutina, eins og til dæmis þegar bankarnir eiga að skammast sín og gefa þjóðinni meira af gróða sínum. 

Þarna talaði hún um krónuna og sagði: Króna, innpökkuð í gjaldeyrishöft og varin af verðtryggingu, er ekki góður kostur til framtíðar. Slíkt fyrirkomulag getur valdið landflótta íslenskra fyrirtækja.

Veit blessuð manneskjan ekki að landsflótti bæði fólks og fyrirtækja stendur yfir með sístækkandi hópi?  Og hver skyldi nú hafa aðstöðuna til að breyta þessu?  Ef ekki forsætisráðherra landsins?

Síðar segir hún:  það er vænlegra fyrir íslenskt atvinnulíf, að taka upp annan gjaldmiðil.  „Innganga í Evrópusambandið og upptaka evru er að mínu mati besti kosturinn í þessum efnum og felur jafnframt tvímælalaust í sér sóknarfæri fyrir íslensk sprotafyrirtæki.“

Jahá þar lá að.  Les hún ekki blöðin? Það er sístækkandi krísa í Evrópulöndunum og ESB, sem enginn sér fyrir endan á.  Bretar vara við dýpstu kreppu í heiminum hingað til verri en sú dýfa sem varð hér um árið þegar allt rúllaði og féll. 

Hefur hún heldur ekki lesið um Írland, Grikkland og fleiri þjóðir sem höfðu tekið upp evruna og eru þess vegna í óleysanlegum hnút.

Hefur hún ekki heldur lesið áróðurinn sem er að verða í Þýskalandi þar sem meirihluti þjóðarinnar vill taka aftur upp þýska markið? Og ekkert langt í kosningar þar? http://tilveran-i-esb.blog.is/blog/tilveran-i-esb/entry/1196507/ Hér er linkur frá Gunnari Rögnvaldssyni um þetta.

Nei konan er bæði blind og heyrnarlaus, með þráaeinkenni einhverfu, búin að bíta í sig ESB og björgunina sem þaðan kemur og sér hvorki né heyrir neinar viðvörunarbjöllur.  Ég segi að það er hættulegt að hafa þjóðhöfðingja sem er svona takmarkaður og ósveigjanlegur að tekur ekki mið af því sem er að gerast í kring um hana. 

Hér er fréttinn um ræðu hennar.  http://www.ruv.is/frett/kronan-gaeti-flaemt-burt-fyrirtaeki

Ég er nú bara fáfróð alþýðumanneskja, en mér myndi aldrei láta mér detta í hug að láta svona út úr mér, bæði vegna þess að þetta stenst engan veginn, við getum ekki tekið upp evru svona á næstunni, og svo í annan stað þá gæti farið svo að þetta Evrópusamband yrði ekki til þegar við loksins gætum siglt inn í sæluríkið. 

Og annað sem er  að því miður fyrir hana þá er ekki meirihlutavilji þjóðarinnar fyrir því að ganga í ESB.  Stjórnvöldum væri nær að einbeita sér að því að laga umhverfi atvinnulífsins og fólksins í landinu svo það gæti verið hér áfram.  Það er ekki hægt að rúlla þessu á undan sér eins og stjórnin hafi hvergi nærri komið, eða geti ekki ráðið við neitt. 

Gott ráð Jóhanna; farið þið að vinna vinnuna ykkar, þessa sem þið lofuðuð fyrir kosningar, að slá skjaldborg um heimilin og setja regluverk um fyrirtæki landsins svo þau geti farið af stað.  Farið að huga að fjölskyldunni og heimilunum og gleymið augnablik peningaöflunum og vogunarsjóðunum. 

Þið eruð ekki í stjórnarandstöðu, heldur ríkisstjórnin, hættið að kenna öllum öðrum um hvernig komið er, og snúið ykkur að því sem þið eigið að gera.  Sem sagt að koma hjólum atvinnulífsins í gang og gera almenningi kleyft að búa í landinu. 

Eða ef þið getið það ekki, þá vinsamlegast farið og segið af ykkur.  Það er komið nóg af þessari vitleysu. 

 

Vínarborg.

Vín er ein af mínum uppáhaldsborgum.  Hún er afar auðveld að ferðast um í með neðarjarðarlestarkerfinu, sem hefur reyndar fengið viðurkenningu fyrir að vera auðveldasta kerfi í Evrópu.  Enda afskaplega auðvelt í notkun, hægt er að kaupa dagskort eða vikukort. Dagskort er fínt til að komast fljótt og vel um alla borgina og skoða það sem áhugavert er að skoða, eins go Schonn brunn höllina og það hverfi, þar er grasagarðurinn og dýrasafnið.  Maríu Theresu höllinn með vistarverum frakklandsforseta, en börn þeirra áttust og var innileg vinátta með þeim.  María stofnaði hestaskóla og súkrahús sem er hið elsta í Evrópu í dag, því hann er ennþá starfandi, hún gerði þetta eftir fyrirmynd frakklandsforseta en sá hestaskóli varð ekki eins langlífur.  Þarna eru ýmsar sýningar og gamlar hefðir. 

Þá má sjá víða merkt hús gömlu meisturunum svo sem Strauss, Beethoven og Bach.  Flestir hinna frægu meistara bjuggu í Vín í lengri eða skemmri tíma.   Náttúrugripasafnið og bókasafnið eru frá tímum Maríu Theresu og eru geysilega flott.  En í náttúrgripasafninu má finna styttuna af meyjunni frá Willum elsti skúlptúr sem vitað er um.  En ég er að skrifa þetta allt eftir minni núna, en á þetta allt saman skrifað og hef reyndar bloggað um það hér áður. 

En semsagt Bára mín skutlaði okkur til Gasometer sem eru gamlir gastankar fjórir saman, þar sem gasið var geymt, í stað þess að rífa þessar sérkennilegu byggingar var ákveðið að gera þá upp og setja í þá íbúðir.  Bára mín bjó um tveggja ára skeið í einni slíkri íbúð.

Hér má sjá Gasometer fremsta tankinn, við tankinn er nýtískuleg bygging sem kallast skelin, var hún byggð við tankinn síðar og eru um 600 íbúðir í skelinni.  En í tanknum sjálfum eru fleiri man ekki hvað eru margar hæðir en dóttir mín bjó á þeirri áttundu.

Við röltum inn í tankinn í einum tanknum er stór tónleikasalur þar sem frægustu hljómsveitir heims hafa komið í heimsókn, og þá fá þeir stjörnu í gólfið á tönkunum eins og þessa hér.  Síðast þegar ég var í heimsókn þá héldu Oasis tónleika og það var mikið um dýrðir og mikið umstang fleiri fleiri flutningabílar sjónvarp og allskonar.  Það mátti svo sjá piltana úti fyrir tanknum bakdyrameginn þegar ég labbaði fram hjá.

Það var gaman að ganga um og ryfja upp lífið í tanknum.

Neðanjarðarkerfið er afar auðvelt hér, og gott að ferðast um.  við keyptum okkur dagskort og gátum því komið og farið hvert sem var.

Komin niður á Stefansplatz aðaltorg Vínar, hér er dómkirkjan í baksýn.  Undir henni eru katakomburnar þar sem eru grafreitir presta, biskupa og kardinála, en líka bein almúgans þeirra sem létust í svartadauða plágunni miklu.  Hér höfðust líka við ýmis sem voru að byggja upp eftir stríðið eins og Anna gamla amman í Fortensctein. 

Við torgið má sjá hestakerrur og hér má leigja svona fínerí til að fara í útsýnistúra um miðborgina.

Við höfðum ekki tíma eða fé til að leyfa okkur slíkan munað, enda margt annað skemmtilegt hægt að gera hér í Vín.l

M.a. fara í uppáhaldsbúðina mína steinabúðina í Naubaugasse.

Steinafríkið ég elska þessa búð.

Og stóðst ekki mátið að kaupa mér nokkra.

Krakkarnir vildu eindregið kaupa sér Starbucskaffi.

Hér er verið að kaupa sér kaffi.

Nammi namm segja þau og hafa það gott.

 Og við ætluðum að hitta Christinu vinkonu mína hér í miðbænum.

Og hér erum við komin að kaupa okkur ís á besta ísveitingastað í Vín.  Hér er um margt að velja.

Þessi ís hennar CHristínu heitir spælt egg... skrýtið  Úlfur pantaði sér einhvern drykk sem leit vel út, en ég einhversstaðar í bakhausnum hafði heyrt nafnið campari, fór að skoða þetta og jamm þá kom í ljós að drengurinn hafði verið afgreiddur með campari.  það kom því í minn hlut að fá mér ótímabært campari Þetta hefði ekki verið gert hér heima reyndar.  En veðrið var alveg yndislegt allan tímann.

Héðan ætlum við að rölta niður í Náttúrminjasafn, með viðkomu í listasafninu þar sem Christina vann alveg þangað til í vor.  Hún er listfræðingur en hefur verið að vinna við barnasafnið hér í Vín, en er farin að kenna listfræði í barnaskóla.

Við ætlum að labba niður helstu verslunargötu Vínar Mary Hilferstrasse.

Við erum komin inn á torgið við listasafnið, hér eru margar frægar sýningar allstaðar að úr heiminum.

Hér situr fólk gjarnan með fjölskylduna og hefur það gott í góða veðrinu.

Já þessir bekkir eru bara þægilegir.

Alveg að komast að náttúrminjasafninu.  Þetta eru tvær tignarlegar byggingar, náttúruminjasafnið öðru meginn og bókasafnið hinu meginn.

Afar tilkomumikið.

ÚLfur, Alejandra og Christína.

Þessi fíll er við innganginn að náttúrgripasafninu.

Það var frítt inn fyrir krakkana og ég þurfti bara að borga hálft gjald sem pansjonisti, eða eins og norðmenn segja svo fallega honorrabbat.

En ég hvet fólk eindregið sem fer í heimsókn til Vínar að fara á þetta frábæra safn og skoða, það er gaman fyrir alla bæði börn og fullorðna.

Ýmislegt fróðlegt að sjá fyrir krakka í skóla.

Sum dýr afskaplega skrýtin.

Jamm.

Þennan könnumst við svo sem við.l

En ekki þennan.

Hér er lítill þvottabjarnarungi Panda í dýragarðinum.  Hann fæddist fyrir nokkrum árum og er afar vinsæll af börnunum hér, síðast þegar ég fór í dýragarðinn var hann nýfæddur og langar biðraðir barna að bíða eftir að fá að líta hann augum.  Þessi er samt ekki í lifenda tölu.

Þessi venjulega húsfluga hefur verið stækkurð margþúsundfalt til að sjá hvernig hún matast.  hér er líka termítabú með lifandi termítum og geitungabú með lifandi geitungum.

Hér má sjá leifa af ýmsum forndýrum, svo sem mammútum og tígrisdýrunum með stóru skögultennurnar eins og í Ice eitt og tvö.

Hér má sjá vistarverur fornmanna sem notuðu afurðir af mammútum til að búa sér til bæli inni er svo sjónvarpsmyndir af siðum þeirra og veiðum.

Sum þessarar dýra eru ekki beint svona vinaleg útlits.

Önnur frekar ógnvekjandi.

Og svona mun heimurinn okkar líta út eftir 23 þúsund ár.  Allt komið saman í einn klump.

Hvað skyldi þessir gullklumpar kosta?

Og svo var að komas sér út eftir fróðlega ferð um safnið, við skoðuðum samt ekki allt.  En það þarf alltaf eitthvað að verða eftir til að skoða seinna.

Fyrir utan var verið að taka upp kvikmynd, sennilega ævintýra mynd. Það var gaman að fylgjast með því, sérstaklega fyrir krakkana.

Hann var látin fljúga með blómvönd yfir trén, sennilega verða svo teknaðir vængir á hann seinna.

Hvur veit ekki ég.

En svo var eiginlega komin tími á að koma sér heim, og mannskapurinn orðin svangur.

Ákváðum að afá okkur að borða á asískum veitingastað sem er í Gasometer, Bára ætlar hvort sem er að sækja okkur þangað.

Hér erum við á Mary Hilferstrasse búin að ná okkur í kort af Vín Alejandra að skoða í H&M.  En á leiðinni í neðanjarðarlestina.

Komin í Gasometer búin að panta okkur góðan asískan mat og svo er bara að slaka á.

Góður matur og allir glaðir. Öndin var algjört æði.

Þá er bara að kveðja tankana.

Og bíða eftir Báru og stelpunum.+

Bless í bili Gasometer.

Sjáumstr síðar.  Vona að þið hafið haft gaman af Vínarferð.

 

Austurríki - hér komum við.

Við vorum afskaplega heppin með veður í Austurríki, eins og reyndar alla ferðina. 

Bára mín er líka orðin blómleg, hér er Ásthildur Cesil að lita mynd, hún er voða dugleg að vinna það sem hún byrjar á. 

Jamm það má bæði borða og lita í einu

Svo er líka rosa spenna þegar amma tekur upp úr töskunum.  Íslenskt nammi er þar örugglega ásamt ýmsu öðru. 

Þetta er Púma hann er sonur Lille Fee sem er orðin stór, Carlos er líka hér ennþá en Pubbsi hefur lent í einhverju, því hann hefur ekki komið heim í marga daga.   Trölli er auðvitað líka heima.

Og hér er líka hoppað á trampólíni.

Ó boy upp í loftinu.

Þetta er bara svo gaman.

 Litli herforinginn.

Þess ber að gera að þar sem veðrið er rosalega gott eru líka allskonar dýr sem eru ef til vill ekki eins spennandi og góða veðrið.

Og svo er bara að demba sér í sundlaugina.

Tvær sætar saman skásysturnar Bára og Alejandra. 

Og Hanna Sól komin heim úr skólanum og beint í tjörnina.

Frábærar báðar tvær

Hefur engu gleymt.

Orðin 7 ára og svakadugleg í skólanum.

Og rosalega mikið að læra heima.  Hér er harkan sex.  Fleiri fög og margar blaðsíður, allt þarf að vera í röð og reglu í pennaveskinu, það má ekki ydda í skólanum, svo allir blýantar og litir þurfa að yddast heima áður en farið er í tíma.  Og eftir þrjú ár þarf hún að ákveða hvort hún ætlar að fara í bóknám eða verknám tíu ára gömul, þarf hún að standa frammi fyrir því vali.  Sé fyrir mér börn hér heima þurfa að taka þá ákvörðun tíu ára gömul.

Úlfur var heppinn að Bára var kennari, og gat farið með honum yfir reikninginn. 

Þann 22 september átti Alejandra afmæli, við héldum upp á það með góðum morgunmat og ístertu með kertum.

Og sungum afmælissöngin henni til heiðurs.

Svo fórum við í smá verslunarferð, því stelpum finnt gaman að fara í búðir, hér eru þau fyrir framan draugakastalann.

Hér erum við á leiðinni niður götuna frá Báru.

Komin inn í miðbæ Mattersburgh, en hér eins og í Þýskalandi erum mörg þorp og bæir sameinuð í eina yfirstjórn, stærsti bærinn hér er Eisenstath eða Haydnborg.  En hún er fæðingarbær Haydn. Það var einmitt verið að auglýsa Haydn hátíð í Eisenstath.

En hér í Mattersburgh eru moll og verslanamiðstöðvar og hún er bara í 5 km. fjarlægð frá Fortenschtein. Hér erum við komnar með afmælisbarnið inn í Kikk eða New Yorker að velja föt.

Þessi skemmtilega eftirlíking af Eiffelturninum er á einu hringtorginu í Mattersburgh.

Glaðir krakkar á leiðinni heim, og nú þarf að sækja Hönnu Sól í skólann.

Og í leiðinni að stela sér eplum, en nú er uppskera á fullu hér bæði á ávöxtum svo sem epli, perur og plómur og auðvitað á vínberjum.

Hver fjölskylda á sinn reit annað hvort með ávaxtatrjám, trjám eða vínberjum, og hver ræktar sitt og svo er sultað og maukað, eða selt til verksmiðja.  Hér eru ekki mörg stór bú, heldur meira svona einyrkjar sem rækta í smáum stíl, rétt eins og í Noregi.  Enda gengur allt betur og minna stress en hjá okkur sem höldum alltaf að stærri einingar séu hagkvæmari, þó löngu hafi verið sýnt fram á annað.

Þetta er svona týpist mynd af kerlu, rauðvínið, krossgáturnar og rólegheitin.  Hér er hægt að fá líters belju fyrir 0.99 evrur, flösku af rauðvíni er hægt að fá allt frá einni evru upp í 10 sem er þá eitthvað eðal vín, ágætisrauðvín frá héruðum hér í kring t.d. BlauFrankis kosta svona 3 - 6 evrur. 

Það eru svo ekki bara litlu krakkarnir sem hafa gaman af trampolíni.

Þau stóru virtust ekki skemmta sér neitt minna.

Og svo auðvitað öll saman.a

Kastalinn sveipaður kvöldhimni.  Það er ennþá reimt í honum og herbergi leigð út rándýrt fyrir fólk sem vill láta hræða úr sér líftóruna. ....... eða þannig.   Drottningin vonda liggur ekki kyrr, þó byggður hafi verið fyrir hana kastali á hæstu hæðinni hér fyrir ofan, og sennilega margir af fórnarlömbum hennar líka.

Húmar að þessum afmælisdegi Alejöndru.

Bára mín eldaði góðan mat, og þau fengu að smakka rauðvín í fyrsta sinn en bara smá og það þarf ekki að taka það fram að hér er um óáfengt rauðvín að ræða

Meira að segja amman á neðri hæðinni kom og færði henni gjafir.

Við höfum náð vel saman Anna og ég.  Hún má muna tímana tvenna, því hún var ein af þeim ungu stúlkum sem voru sendar niður í Vín til að hreinsa til eftir stríðið, hún þurfti að sofa í katakompunum, þar sem allt var fullt af rottum, og þær unnu langan vinnudag við að taka upp, hreinsa og stafla múrsteinum af föllunum húsum, þær fengu einn vinnugalla á ári, og þurftu að mestu að verða sér út um mat og aðrar nauðþurftir sjálf.  En það er ekki til beiskja eða eftirsjá í henni.  Þetta fólk metur lífið mikils eftir þær hörmungar sem það þurfti að ganga í gegnum.  Eitt er þó sem ber merkið, hún er með allar sínar kyrnur skápa og geymslur fullar af mat, sem geymt skal ef ske kynni að erfiðir tímar kæmu aftur.  Enda hver láir þeim það?

Afmælisprinsessan okkar.

Nú erum við að leggja af stað til Vínar.  Bára ætlar að skutla okkur niður í Gasometer, og þaðan getum við tekið neðanjarðarlestina hvert sem við viljum fara.  Ætlum samt út á Stefansplatz, og labba þaðan, ætlum að hitta Christínu.

Eins og sjá má er stutt til allra átta í Vínarborg. 

Títan byggingin lætur orkuveitu Reykjavíkur líta út eins og dúkkuhús í samanburðinum. En nú erum við komin að Gasometer, og ætlum að leggja af stað í miðborgina, það kemur næst.

Eigið góðan dag elskurnar.

 

Forseti vor Ólafur Ragnar Grímsson.

Sumt sem gerist situr í minningunni, jafnvel þó hlutirnir komi manni ekkert við.  Ég man hvar ég var stödd þegar Kennedy var myrtur, ég var að elda mat í íbúð við Hringbraut 43 hjá Önnu frænku minni. 

Ég man líka hvar ég var stödd þegar Ólafur Ragnar var kjörinn forseti.  Þá hafði ég fylgst með kosningabaráttu hans, sem byrjaði á því að hann fór að hlaupa í beinni, fór í kirkju og allskonar uppátæki, með gríðarlegri eftirfylgni fjölmiðla.  Ég man að ég ætlaði að kjósa Guðrúnu Pétursdóttur, sem mér fannst koma best til greina sem forseti, flott og skelegg kona, svo hætti hún við, og gaf m.a. í skyn að fjölmiðlar mismunuðu frambjóðendum.  Næsta val minnir mig að hafi verið Pétur Hafstein sem ég kannaðist við sem fyrrverandi sýslumanni hér og ágætis kunningja.

Þegar svo kom í ljós að Ólafur Ragnar hafði hlotið kjör, þá fór reiði mín og vandlæting upp í rjáfur, ég var stödd í Smiðjugötunni hjá vini okkar Bárði Grímssyni að fylgjast með talningunni.  Ég sparaði ekki stóru orðin og þau voru flest á þá lund sem fólk skrifar enn í dag.  Sagt var að hann hefði unnið út á sína yndislegu konu.

En svo gerðist eitthvað, hann hafnaði fjölmiðlalögunum.  Eitthvað sem enginn hafði búist við.  Ég man þegar frú Vigdís neitaði að skrifa undir verkfallsbann flugfreyja í einn dag til að leggja áherslu á kröfur þeirra og allt varð vitlaust.  En í þetta skipti neitaði forsetinn alfarið að skrifa undir.  Það varð sprenging í samfélaginu, aldrei hafði slíkt komið fyrir áður.  Ég var á móti þessum fjölmiðlalögum, ég hætti m.a. að kaupa Morgunblaðið út af fréttunum af þeim.  Og hef ekki keypt hann síðan. 

Þegar Ólafur bauð sig svo fram aftur kaus ég hann með ánægju.  Sá að þarna höfðum við fengið mann sem hugsaði út fyrir rammann og var nógu þroskaður og hugrakkur til að sjá að hér hafði myndast gjá milli þings og þjóðar og gerði eitthvað í því.

Síðan kom Icesave.  Og enn og aftur bjargaði forsetinn andliti þjóðarinnar.  Ekki bara einu sinni heldur tvisvar. Fyrir þessar gjörðir sínar er hann hataður af ýmsum aðilum, en hefur fengið uppreisn æru hjá mér.

Ég þakka mínum sæla oft og mörgum sinnum að við skyldum hafa þennan forseta sem þorði og gat.

Og ekki sakar að hann var svo heppinn að fá sem lífsförunaut þá frábæru konu Dorrit, sem marg oft hefur sýnt að er bæði góð og með stórt hjarta.

Það sýndi hún þegar hún klifraði yfir girðinguna við alþingishúsið á dögunum og gekk meðal fólksins og bæði faðmaði og tók í framréttar hendur.

En ég kann líka aðra sögu af þeim hjónum, sem ekki var í sviðsljósinu engir blaðamenn nálægt, og ekkert uppistand.

Það var þegar 17 júní hátíðin var á Hrafnseyri s.l. sumar.  Þar var mikið um dýrðir. Þar hafði verið komið upp heljar stóru sviði og stólum raðað fyrir framan það.  Þessir stólar voru ætlarði elítunni, og allir sem þar settust, mest gamalt fólk og bæklar var miskunnarlaust rekið burtu  til að rýma til fyrir fyrirmennunum. 

Forsetahjónin voru auðvitað sett fremst fyrir miðju, ég stóð aftan við stólana og fylgdist með þessu. 

Tvær litlar telpur höfðu komið sér fyrir í stólum forsetjahjónanna án þess að forsvarsmenn tækju eftir því.  Þegar hjónin komu svo að stólunum sátu þessar tvær litlu skottur í stólunum þeirra.  Og ég fylgdist vel með hvað þau myndu gera. 

Og satt að segja gladdist ég þegar ég sá að þau tóku litlu óróaseggina og settu þau í kjöltu sína og leyfðu þeim að sitja þar. 

Hér stendur forsetafrúin fyrir framan aðra litlu stúlkuna og það má lesa þvílíka blíðu og kærleik úr andliti hennar.  Svo settist hún einfaldlega og tók barnið í kjöltuna, og Ólafur sat með hitt barnið.

Fyrir allt það sem ég hef séð til þeirra hjóna, skal enginn segja mér að þau séu í endalausu pr stússi.  Þau einfaldlega þurfa þess ekki. 

Og til að kóróna þetta allt, myndi ég kjósa Ólaf Ragnar Grímsson enn og aftur ef hann býður sig fram á ný, sem ég vona að hann geri.  Með þessa óvissu, spillingu og vanhæfi forystumanna þjóðarinnar, sem ekkert tillit taka til fólksins í landinu og eru jafn veruleikafyrrt og raun ber vitni, verðum við að hafa manneskju sem þorir að standa í hárinu á þeim. 

Þegar svo forsætisráðherra tala um að forsetinn eigi ekki fara gegn ályktunum "réttkjörinna" fulltrúa, þá finnst mér skörin farin að færast upp á bekkinn.  Því ef einhver er réttkjörinn til trúnaðarstarfa fyrir þjóðina þá er það forsetinn, sem er þjóðkjörinn, en ríkisstjórnin hefur ekki hver flokkur um sig meirihluta þjóðarinnar á bak við sig, heldur verða menn að tala sig saman til að hafa meirihluta. 

Og til þess að svo mætti verða í þessu tilfelli, þá sveik annar flokkurinn allt sem hann hafði lofað kjósendum sínum.  Og saman hafa þau svikið allt sem þau lofuðu nema að reyna að troða okkur inn í ESB nauðugum viljugum.  Enda er fylgi og traust við ríkisstjórnina í sögulegu lágmarki. 

Ég vorkenni að hluta til forystumönnum stjórnarflokkanna, þau eru teygð og tekinn, og mega búa við mikinn andbyr fólksins sem þau halda að þau séu að hjálpa.  Sorglegt en satt. 

Best væri fyrir þau að hætta þessu strögli og segja af sér.   Á meðan ekki er um að ræða aðra forystu sem fólk getur treyst, er nauðsynlegt að bíða með kosningar í tvo ár, og setja á stofn utanþingsstjórn fólks með þekkingu og reynslu sem getur unnið að heilindum í að koma þjóðinni upp  úr þessu feni.  Við erum fljót að gleyma íslendingar, og eflaust myndu þau Steingrímur og J'ohanna gleymast smátt og smátt og fólk myndi jafnvel geta fyrir gefið þeim vitleysuganginn og fjarlægð þeirra við óskir og þarfir fólksins í landinu. 

Ég kann ekki að búa til svona undirskriftalista, en ég vel fara fram á að einhver félagasamtök eða aðilar sem þekkja til svona, komi af stað undirskriftasöfnun til forsetans um að hann setji stjórnina af og myndi utanþingsstjórn.  Oft hefur verið rætt um slíkt undanfarið ár en nú er alvaran orðin miklu meiri og ljóst að hér verður ekkert að gert með þessum stjórnvöldum, hvað þá stjórnarandstöðu.

Áður en allt sýður uppúr er þetta eina rétta leiðin til að aflétta þrýstingi.  Og ef sýnt er að fólk vill heldur halda þessu strögli áfram með því að taka ekki þátt í slíkri undirskriftasöfnun þá verður bara að hafa það.  En þá hefur þessi auma stjórn allavega skilaboð um að fólk vilji hafa hana áfram. 

Eigið góðan dag

Osló er næsti áfangi á ferðalaginu mínu.

Já vistin í sveitinni í Austfjorden var frábær, og svo var farið aftur til Osló. 

Við fengum afar gott veður í Osló, sól og blíða. Við Sólveig Hulda vorum að dunda okkur úti á svölum að ráða krossgátur.

Og blása sápukúlur og svoleiðis.

Og Óðinn hjálpaði til með lítilli þökk frá litlu systur

Svo þurfti að smyrja sér brauð. 

Og þetta er Haukur, hann býr núna í Osló en bjó í London er af ísfirskum ættum.  Hann gisti hjá Óðni Frey þessa helgi.

Tinna Skvísa fór að hitta vinkonurnar og jamma, en við hin fórum á matsölustað í nágrenninu.

Beðið eftir matnum, pizzur og eitthvað fleira.

Alejandra stillt og fín.

Ha! sagði Skafti kokteilsósa á frönskurnar??? það átti nú sínar skýringar, yfirkokkurinn er nefnilega íslendingur, og þekkti sitt heimafólk. 

Ef maður kemur til Osló með unglinga verður maður að fara í Tæknisafnið, þar er margt forvitnilegt að sjá og skoða.

Svona hálfgert ótrúlegt en satt fílíngur, hér er speglaherbergið.

Skoðuðum gamalt hljóðfæra safn. 

ÚLfur fann svo rafmagnstrommusett sem þurfti að prófa.

Svo eru allskonar rafsegulsvið sem líkamin framleiðir og margt og margt.  Þarna voru fjölskyldur og börnin alsæl að prófa allskonar hluti.

Þetta er skemmtilegt, maður á að slaka á og þá færist kúlan, sá sem slakar betur á vinnur, því þá fer kúlan yfir til þess sem á móti manni situr.

Þetta var auðvitað ójafn leikur, því gamla brýnið var miklu rólegra en unginn.  En gaman að þessu samt.

Þarna eru líka allskonar transporttæki, flugvélar, járnbrautir og bílar.

Mæli með heimsókn þangað, tala nú ekki um ef veðrið er ekki skemmtilegt.  Sem var ekki í þessu tilfelli.

Úlfur í gömlum trukk.

Komin heim að fá sér að borða.

Fjölskyldan nýtur þess að vera saman.

Sú stutta bíður eftir afa sínum á kvöldin og hann leikur við hana í klukkustund áður en hann slakar á og fær sér bjór.  Þau elska bæði þessa stund.

En svo var komin tími til að halda til Austurríkis til Báru minnar.  Flugum með Tírol air.

Á flugvellinum í Osló keypti Úlfur saltpillur fyrir sig og vinina.

Og svo var Austurríkið, hér eru krakkarnir að læra öll saman.  Það eru strangir skólarnir þarna.  Hanna Sól þurfti að læra meira en þau bæði til samans í 7 ára bekk.  Það er eiginlega engin miskunn gefinn, ekkert frí í skólanum og mikill heimalærdómur.  Af bekknum hennar Hönnu Sólar urðu tveir krakkanna úr sjötta bekk að sitja eftir og byrja aftur á abc á start.  Um 10 ára aldur þurfa þau að ákveða hvort þau vilja fara í bóknám eða iðnnám.  Sé fyrir mér íslensk börn lúta þessum járn aga.  En ég er samt ekkert viss um að þetta kerfi virki vel.  Börn fá skóla leiða.  Núna eru öll börn í Evrópu í viku vetrarfríi og þá leggjast margir í ferðalög. 

En ég ætla að bjóða ykkur í smá setu í Ausurríki, ferð í Vín og Family Park. 

 

Mín skoðun á ræðumönnum gærdagsins og ýmislegt fleira.

Það næsta sem ég komst því að vera á Austurvelli var að hlusta á ræðurnar á Alþingi við drynjandi tunnuspil. Það var góð tilfinning að heyra í tunnunum og hugsa til fólksins sem þar stóð fyrir mig og þig og lagði á sig að berja tunnurnar og mótmæla. 

Já ég hlustaði á ræðurnar og verð að segja að margar þeirra voru bara froðusnakk sem sett er á svið á hátíðarstundum en enginn meining á bak við.  Nokkar ræðurnar vöktu þó athygli mína.

Stefnuræðan var ein lofræða um ágæti ríkisstjórnarinnar með allar tunnurnar í bakspili.  Þar var gamla Jóhanna komin aftur mónótón og hafði greinilega ekki æft þessa ræðu með leikstjóra eins og kastljóssvörin.  Ef til vill ætti hún að gera meira af því, því það fór henni vel, svona persónulega, þó innihaldið væri rýrt.

Ég sá konu með munnherkjur reyna að telja sjálfri sér trú um að hún væri að gera allt svo rétt og vel, held samt að hún hafi ekki trúað því sjálf.

Nenni ekki að gefa komment á Sjálfstæðismennina, einna best af þeim kom úr Ármannsson, virtist einlægur.  Ólöf ætti að fara í smáferðalag um landið og kynna sér hvað landsmenn í miklum meirihluta hafa að segja um kvótakerfið.  Bjarni er sléttur og felldur eins og glansmynd, skil ekki hvernig hann hefur komist til þessara metorða.

Einna bestu ræðuna hélt að mínu mati Sigmundur Davíð.  Hann komst vel að orði og skír og skorinorður. 

Steingrímur hefði getað unnið óskarinn fyrir sína ræðu, það er alveg merkilegt að geta sett alla þessa tjáningu, tilfinningahita og handapat í jafn innihaldslausa lofrollu um sjálfan sig og hann gerði þarna. 

Þegar Lilja Mósesdóttir byrjaði sína ræðu stóð forsætisráðherran upp og gekk út.  Hún vissi sem var að þarna var manneskja að segja sannleikan og þekkti vel til.  Þar gerði hún Lilju stóran greiða, því með þessu háttarlagi gaf hún meiri vikt í orð Lilju.

Ég var dálítið spennt að hlusta á Guðmund Steingrímsson.  O boy O Boy er þetta maður sem ætlar að fara að stofna nýjan flokk?  Ekkert, nákvæmlega ekkert kom þar fram um hvernig hann ætlaði að bera sig að, hvaða málefni hann vildi setja í frontinn.  Bull og leikræn tjáning um hvað mótmælendur væru að hugsa.  Ég hygg að allt skynsamt fólk hafi séð botnleysið í drengum í gær.  Það ekkert þarna inni fyrir nema naflinn á honum sjálfum.

Allir þingmenn Hreyfingarinnar komust vel frá sínum ræðum.  Þar blása ferskir vindar sem virkilega þarf að fá meira af inn á Alþingi íslendinga.  Þráinn var ágætur, en fullyrðingar hans samt um að enginn þyrfti að svelta á Íslandi, þegar marg hefur komið fram að sumir foreldrar þurfa að svelta sig til að eiga ofan í börnin sín og langar biðraðir eftir matargjöfum hafa margfaldast, sýnir að honum lætur betur að semja sögur og framleiða kvikmyndir en að lifa í raunveruleikanum. 

Vigdís Hauksdóttir var skemmtileg, þó hún ruglaði svolítið þá kom eitthvað fyrir hjartað í Samfylkingunni, þannig að eitthvað hefur hún hitt á vondan stað, meira að segja Jóhanna labbaði sig út.  Sannleikanum verður hver sárreiðastur að því að sagt er.

Svandís er oft flott kona og setur ræður sínar vel fram, og ég er henni samþykk í mörgu eins og í varfærni í virkjanamálum.  En þegar hún fór að tala um forsetann og hvert hans hlutverk væri, þá setti hún verulega niður hjá mér.

Fleiri ræður man ég hreinlega ekki eftir, þær hafa bara bullast hljóðlega fram hjá mér undir dúndrandi tunnuslætti.

Eitt samt ég tel að hvorki forsætisráðherra, fjármálaráðherra né umhverfisráðherra hafi umboð til, er að setja forsetanum okkar leikreglur.  Enda skutu þau sig illilega í fótinn með þessu.  Og ef eitthvað er, hafa þau gert forsetan vinsælli en þegar var, og hefur það svo sannarlega ekki verið meiningin.  Hann er hvort sem þau trúa því eða ekki sameiningartákn fólksins sem er búið að fá upp í kok af spillingu og vanhæfni stjórnmálanna, og eftirlegukinda þeirra sem myndast við að verja ríkisstjórnina af vanmætti, því það er bara EKKI HÆGT.

Og svo rúsínan í pylsuendanum áherslur forsætisráðherrans komu svo í lokin, Það er holur hljómur í stjórnarandstöðunni þau koma áherslulaus til þingsins, athyglisvert að stóru málin eru ekki á þeirra borði svo sem eins og  fiskveiðistjórnunarkerfið, stjórnarskrármálið svo ég tali nú ekki um ESB.  

Held að þessi manneskja ætti að fara heim og hugsa sinn gang.  Hún er ekki í neinum takti við þjóðina.

Eftir þetta kvöld og svo laugardaginn 1. október tel ég að dagar þessarar ríkisstjórnar séu liðnir.  En það er ekkert annað í sjónmáli, þess vegna legg ég til að forsetinn leysi ríkisstjórnina frá völdum, og setji saman utanþingsstjórn sérfræðinga sem fá það hlutverk að hreinsa til, og koma okkur upp úr þessu feni.  Fólk með menntun og reynslu til að takast á við erfiðleikana.  Það má síðan efna til kosninga eftir tvö ár, en þá verður að vera búið að ganga svo frá málum að hér verði persónukjör en ekki flokksræði.  Það er úr sér gengið form og verður vonandi afnumið sem fyrst. 

Eigið góðan dag elskurnar.

 

Samstaða á Austurvelli

Við skulum leggja niður mannanafnanefnd.

Þessi mannanafnanefnd er orðin brandari og tímaskekkja.  Er ekki komin tími til að leggja þessa nefn niður í öllum niðurskurðinum, gæti sparað eitthvað.   Það er ekkert vitrænt sem kemur frá nefndinni.  Segi og skrifa niður með þessa algjörlega óþörfu nefnd sem er líklega sú eina í heiminum og hefur dagað uppi á Íslandi eins og risaeðla. 

Nývarð og Vinsý leyfð en ekki Hannadís