Fljótavík - ferðalok.

Hér er þvílík blíða, það rigndi í gær mikið en var komin sól og blíða aftur í dag. Það hentar mér vel því ég er að þvo af kappi eftir ferðalagið okkar. Og þurrkarinn er bilaður svo allt þarf að fara út á snúru. Ekki það að ég þurrka alltaf allt úti þegar það er hægt. Það kemur svo góð lykt í þvottinn.

Villibörn..

Gott að hafa slönguna þarna, en svo er auðvitað hægt að fara í sturtu inni ef manni er kalt.

En fyrst þarf að skola sandinn burtu.

Silungur bæði steiktur og grillaður, börnin sáu um grillið en fullorðna fólkið amma um steikinguna inni.

Annað sem börnin elskuðu var hvönnin, hún var bæði skjól, bardagatæki og felustaður. Hér er ein flugvél á einum af þremur flugvöllum í Fljótavík.

Og hvönnin er risavaxin eins og sjá má.

Sullum bull....

Þó maður sé bara fjögurra ára má maður sulla alveg sjálfur.

Svo má veiða seiði en það þarf að skila þeim aftur. Því við viljum hafa silung áfram. Hér er komið eitthvert óargadýr sem leggst á seiðin flundra, einskonar koli, sem er nýr hér á svæðinu og ekki vinsæll.

Svo er tuskast eins og gengur en allt í góðu.

Þarna sést í sumarbústaðinn hennar Boggu Fljótavíkurmóru, hún er hér allt sumarið og passar upp á að allt sé samkvæmt reglum. Ómissandi þessi elska.

Á góðri stund.

Systkinin í eltingarleik.

Gaman gaman...

Já það má nota hvönnina í ýmislegt.

Strandaflug stendur fyrir flutningum til Fljótavíkur og fleiri staða, hér fara Sigga mín og börnin, þau eru á leið til Danmerkur svo þau þurftu að fara aðeins fyrr.

Og dótið flutt á bílnum. Hvalurinn sem við sáum í fyrra er komin langt upp í vatn.

Hér er ég að borða grafsilung

Verið að fara í göngutúr, það er hægt að ganga hér um á alla vegu og afar fallegar gönguleiðir hvert sem farið er. Eins gott að vera vel skóaður, því mýrlendi er hér mikið.

Þessi börn eiga eftir að koma hér oft og mörgum sinnum og þess vegna er mikilvægt að þau læri að umgangast náttúruna og Fljótavíkina af virðingu og trausti.

Yngsti stubburinn undir sér afar vel hér hjá timbrinu, það var spennandi.

Ásthildi fannst það líka gaman.

Einn af fáum stöðum sem þessum skæruliða er treyst fyrir hamri

Og þessum líka...

Það rigndi einn dag, en það var samt svo hlýtt.

Úlfur er rétt eins og pabbi hans algjör barnagæla, og hefur gott lag á börnunum.

 

Arnar Milos og Davíð Elías eru ekki bara tvítyngdir heldur þrí, því þeir eru íslendingar, króatar og serbar. 

Amma það þarf að flétta hárið mitt á kvöldin svo ég sé ekki alveg eins og villisvín á morgnana segir þessi unga dama og veit alveg hvað hún vill.

Þvílík kyrrð og þvílíkur friður. Hér er faðir minn alinn upp, hér var hann til 17 ára aldurs. Við erum öll mótuð af þessu landi frá föður okkar rétt eins og hin frændkyn okkar eru mótuð í sama stein. Við erum hreykin af uppruna okkar.

Börnin virðast ekki hafa erft áhugan, en aftur barnabörnin munu bera hefðina áfram.

Læri á grilli og eitt í holu, frábært og ómissandi.

Þarna var notalegt að sitja.

Og lífið gekk sinn yndæla vana gang.

Og það var spjallað um ýmislegt, veiði, flugur, gönguferðir og hvaðeina.

Meðan sólin gekk sinn gang.

Meðan hún gekk til viðar á friðsælum stað, sem getur samt verið svo harðneskjulegur á stundum að menn undrast í dag hvernig fólk gat lifað og starfað hér á þessum útkjálka. En ætli þeim hafi liðið nokkuð betur í meira þéttbýli?

Já kyrrð og friður er það fyrsta sem kemur upp í hugann.

Börnin finna þetta líka og elska þennan stað.

Þau munu landið erfa að því er sagt er. Og þess vegna þarf að kenna þeim að umgangast svona stað með tilskiliinni virðingu. Og gæta þess að enginn óprúttinn ættingi selji einhverjum fjárfestum sinn hlut, því við viljum ekki fá neina græðgi hingað.

Hingað eru samt allir velkomnir til að njóta með okkur bara á þann hátt að njóta þess sem þessi paradís hefur upp á að bjóða.

Á svona tímum er það eina sem heyrist er þungt brim niður við ósinn, sem alltaf er og gaggið í tófunni, smá tíst í fugli annars algjör ró.

Ég er afar stolt af því að vera í þeirri aðstöðu að geta boðið börnunum mínum og barnabörnum upp á svona líf. Svo þau kynnist því hvað raunveruleg hamingja er, hún er ekki fólgin í peningum, völdum eða upphefð, hún er nákvæmlega fólgin í því að finna sjálfan sig á svona stað, og læra að meta náttúruna í sinni fegurstu mynd.

Að læra að kynda upp í kamínunni, læra að ganga vel um og passa fötin sín. Finna sig í óbyggðum.

Læra að elska þennan stað.

Marijana hnýtti henni þennan krans. Og hún fann orma í fíflunum og ákvað að safna slíkum til að fara með heim og selja í gæludýrabúðina í Austurríki.

Og auðvitað hjálpast allir að.

Hér er verið að skoða flugnabókina af mikilli athygli með Atla frænda.

Alltaf nóg að borða í svona ferðalögum, því börn eru sísvöng í útilegu.

Svo er gaman að lesa líka.

Á svona stöðum eru draugasögur nauðsynlegar, og sérstaklega vinsæl er sagan hans Atla um pitty pittý puff puff.... en amma sagði eitt barnið taktu mynd af geimverunni.

Og Atli er bara einn af öfunum, þannig er það bara.

Óðinn Freyr kom alla leið frá Noregi til að fara til Fljótavíkur.

Sólbrot.

Og enn sitja þeir "gömlu" á rabbi.

Allt hefur sinn tíma.

Þessar elskur vöskuðu upp í flestum tilfellum.

Kerti og spil kerti og spil.

Og svo þau litlu, mega ekki vera með kerti

En stundum er maður rosa þreyttur og gildir þá einu hvar maður sefur

Afarnir þrír...

Það þarf nefnilega að brenna rusli og það er gert síðasta kvöldið og er afar spennandi fyrir börnin.

Þau hreinlega elska þessa bálför í lokin.

En Fljótavíkin er dyntótt, og það kom í ljós að bátur kæmist ekki að næsta dag, því ölduhæð í Djúpinu var um tveir og hálfur meter, svo ekki yrði sjófært, þá var eina leiðin flug ef það væri þá flugfært.

Fallegu börnin mín.....

 

Öll sem eitt...

Hér er grafíkerenn Haukur að teikna listaverk í gestabókina sem við ætlum öll að skrifa í á morgun til að þakka fyrir okkur.

Í raun leið þessi vika alltof fljótt, en góðar minningar munu geymast meðal okkar allra.

Þá er bara að pakka saman og reyna að gera sem minnst úr öllu, því flugvélin tekur ekki sama magn og bátur.

Og þá var bara að bíða, flugvélin kom ekki fyrr en seinni part dagsins og sumir voru orðnir dálítið óþolinmóðir, en veðrir var dásamlegt svo allt gekk þetta vel.

Við áttum ennþá nægan mat svo enginn þurfti að vera svangur.

Áttum meira að segja efni í pizzur, Úlfur og Júlíana sáu um að gera pizzur á grillinu.

°Sem var vel þegið af öllum.

Eins og ég sagði börn eru botnlaus í útilegum.

Úlfur ætlar að verða kokkur, hann eldaði þessa fínu fiskisúpu hér einn daginn. Og Hrönn mín ég er ekki búin að gleyma að þú vilt fá uppskriftina hjá honum, ég á einfaldlega eftir að króa hann af úti í horni og fá hann til að gera hana upp

Three grumpy old men hehehe, þeir voru reyndar yndislegir, en gaman að hlusta á þá fóstbræður Atla og Hauk, þegar þeir tóku sig til allt í góðu samt minnti mig á myndina two grumpy old men.

Allt tekur enda, en þegar manni líður vel skilur minningin eftir góðar tilfinningar og hjálpa manni áfram.

Eina af þeim minningum tekur maður með sér frá Fljótavík þetta sumarið.

Hahaha þarna stakk geitungur mig í handlegginn, en ég fann auðvitað sára lítið til.  Annars fórum við svo til berja þennan dag og týndum fullt af berjum, sem við átum svo daginn eftir í skyri með rjóma.

Fengum líka gesti eins og gengur.

Og þá var tími til að fara.

Allir í berjamó fyrir brottför. En nú er tími til að hætta þessu, ég veit að þetta eru allof margar myndir, en ég gat ekki stillt mig. Vissi ekki hvar átti að hætta.... eða þannig. En eigið góðan dag elskurnar.

Fljótavík.

Það var algjört logn og blíða þegar við sigldum til Fljótavíkur.

Afi og Davíð Elías um borð.

Siglt fyrir Ritinn.

Arnar Milos alvörugefinn að sjá.

Og Ásthildur var voða stillt í bátnum líka.

Séð inn í Fljótavíkina.

Svo þarf að fara í land á sodiak. Litlir stubbar voru dálítið þreyttir en samt forvitnir.

Hér er öryggið alltaf sett á oddinn og allir í björgunarvestum. Þetta er voða spennandi.

Þetta gekk afar vel.

Við þurfum að ganga dálítinn spöl, en hér er smábíll og kerra sem flytja farangurinn, hér fer Arnar úr stígvélunum, hann hljóp nefnilega á harðaspretti yfir ána og blotnaði.

Hún var svo þreytt að hún fékk að sitja í smástund.

Og loks komin á áfangastað, það þurfti samt að fara fleiri ferðir því við vorum svo mörg.

Og sólin skein þó kvöldið væri nærri.

Gott að fá sér smákvöldverð.

Það var glampandi sól mest allann tímann.

Fánin blakti varla, og kvöldsólin litað allt bleikt.

Séð yfir vatnið.

Og máninn brosti fullur.

Þá var að koma öllu dótinu fyrir, mat og fatnaði og því sem við átti að éta.

Blautbúningar eru nauðsynlegir hér, og auðvitað þarf að skola sandinn af með vatnsslöngu utanhúss.

Já vatnið er ómótstæðilegt mínum börnum.

Stóru krakkarnir voru duglegir við að hjálpa þeim minni.

Það er mikið spilað í Fljótavíkinni á kvöldin.

Svo þurfa veiðimennirnir að brýna kutana. (veiðihnífana)

Hvað ungur nemur gamall temur.

Svo þarf að gera að veiðinni, mæla og skrá allt niður í veiðibækur.

Já Atli mælir. Börnin mín læra af þessum eldri bæði handtökin og hefðirnar og þau munu viðhalda því sem þau hafa lært, og þegar þau koma hingað með sín barnabörn þá vita þau að það þarf að kenna þeim réttu handtökin og hugsunina.

Svo er flakað og gert að. Sumir fiskarnir verða grafnir aðrir steiktir að Fljótavíkursið.

Ég er afar ánægð með að Bjössi er með, því annars kæmi það í minn hlut að flaka

Það þarf ekki bara að læra að beita veiðistöng og hníf, það þarf líka að læra að höggva í eldinn, Úlfur kenndi Daníel þessi handbrögð sem pabbi hans kenndi honum.

Hér má fá smánammi og snakk á kvöldin, af því að hér má næstum allt.

Og svo er leikið sér í kvöldhúminu.

Hahaha skemmtilegt.

Sæt saman

Þessi stubbur festist yfirleitt ekki á mynd.

En þetta er bara rosastuð.

Og hér er verið að hnýta flugur. Atli frændi gaf Úlfi og afa hans fluguhnýtingasett með öllum græjum, og þeir bjuggu til flugur og veiddu heilmikið á þær.

Stóru börnin pössuðu gjarnan þau minni, svona til að foreldrar afar og ömmur fengju smá frið líka.

Það er verið að undirbúa veiðiferð.

Óðinn Freyr að koma frá vatninu.

Sumar veiðistangir þurfti að yfirfara, þá var gott að hafa snillinga og gamla skáta til að aðstoða, því skáti er alltaf viðbúinn.

Það er að mörgu að hyggja í svona útilegu.

Og eins gott að fara varlega því stundum setur maður öngulinn í eitthvað annað en fisk og þá þarf aftur að fá smáhjálp.

En þá eru þessir tveir að verða klárir í Reiðánna.

Aðrir vilja bara hafa það notalegt heima.

Hér er verið að tálga. Allir strákar í Noregi fá hníf og læra að tálga. Þeir eru allir verðandi veiðimenn.

En við kveðjum að sinni, með framhald í huga. Eigið góðan dag.

Krakkar í kúlu.

Þá erum við komin úr Fljótavíkinni okkar mögnuðu.  Fengum yndislega daga gott veður og skemmtilega samveru.

Nöfnu minni fellur sjaldan verk úr hendi, og ef ekki þarf að vökva blómin vökvar hún bara tjörnina og fiskana.

Hanna Sól á þegar nokkrar vinkonur sem koma til hennar í heimsókn til að skoða allt sem hér er að skoða.

Snæfríður er samt besta vinkonan, enda voru þær afar samrýmdar þegar Hanna Sól átti heima hér.

Hún er sjaldan svona á svipinn litla Ásthildur Cesil.

Systir mín, bróðir, mágkona og Atli frændi. Við erum að fara að undirbúa ferðina en  það er svo notalegt að sitja og spjalla í góðu veðri.

FLottar stelpur.

Og gaman saman.

Afinn og prinsessan fara út með ruslið.

Hann er örugglega að sýna henni hvar tröllin búa svo hún geti varað sig.

Og hér er hún björt og brosandi.

Hluti af gamninu í kúlu er kista full af allskonar fötum, sem litlar pæjur og meira að segja stórar líka og strákar vilja gjarnan klæðast.

Við vorum boðin í mat til Dadda bróður og Guðbjargar. Þau eru sannkallaðir matgæðingar.

Takk fyrir okkur

Og ferðalangarnir koma hver af öðrum til að fara í Fljótavíkina hér er Bjössi sonur með Arnar Milos og Davíð Elías.

Hér er líka Sigurjón Dagur.

Hann elskar líka tjörnina.

Já það fjölgar í kúlunni. Og undirbúningur undir Fljótavíkina á fullu.

Tengdadæturnar Marijana og Sigga.

Loks er allt tilbúið og lagt af stað á Loga bátnum hennar systur minnar og hennar ektamaka Sævars. Þarna er fólk að veiða makríl.

En ekki meira í bili. Held áfram í næstu færslu.   Í gær var hér 24°hiti og sól, það var samt mikill vindur, en steikjandi hiti.

En nóg í bili, eigið góðan dag elskurnar.  

Prinsessur og vinir.

Veðrið er yndislegt, og æði að fá stelpurnar  í heimsókn.  Það er alltaf gaman þegar barnabörnin koma í heimsókn.  Og svo eftir örfáa daga koma Júlíana, Daníel og Óðinn, og Ólöf Dagmar og Sigurjón Dagur.

Kisubörnin stækka, kettlingarnir eru bornir á höndum sér.

Slakað á í fríinu.

Sú stutta var fljót að sjá Kíví þegar við fórum í Samkaup. Hún elskar Kíví.

Og Hanna Sól mundi eftir Jarðaberjunum upp á lóð.

Og það er dundað sér.

Tjörnin er samt aðalaðdráttar aflið, hér er verið að gefa fiskunum.

Og Ásthildur ætlar að veiða fisk á hárið sitt

Ég yrði ekkert hissa ef hún dytti í tjörnina.

Já allt verður að dóti til að leika sér að.

Og stóra stelpan mín orðin svo stór.

Ótrúlega áhugaverð þessi tjörn.

Úlfur er líka æðislegur, alveg eins og pabbi hans, barngóður og yndæll.

Hann er nú eiginlega stóri bróðir.

Atli frændi kominn og hafði með sér góðan vin Björgvin kennara, skátaforingja og sjentilmann, en sérlega skemmtilegan.

Hann kom til að hitta dóttur sína, og það urðu fagnaðarfundir.

Edda er hér í Bolungarvík að vinna.

Þessir tveir eru nefnilega afar góðir vinir, og Edda og Atli eins og systkin. Rétt eins og við Atli erum svona andleg systkin. Svona geta tengslin orðið.

Þetta var falleg stund og innileg.

Sigga lánaði mér hjól fyrir Ásthildi, en hún vill heldur vera á gamla þríhjólinu, ennþá allavega.

Það er að vísu þrem númerum of lítið  Hún fór fram á að afi stækkaði það.

Það var auðvitað grillað.

Þó það væri ekki sól var logn og hlýtt veður.

Og allir borðuðu vel.

Hún er eins og lítil villimey

Eða bara hafmey.

Ég var svo rosaklár eftir að stelpunar fóru til mömmu sinnar, að ég skrúfaði sundur kojurnar þeirra, en auðvitað var búið að henda leiðbeiningunum hehe... þegar átti svo að setja þetta saman, þá var vandi á höndum hehe ótrúlegar spýtur út um allt misstórar, eins og risa púsluspil. Þeim Ella og Atla, tókst þó að lokum að skrúfa þetta saman allavega í nothæft ástand, þó einhverjar skrúfur og spýtur yrðu eftir hehe.

Eins gott að ég þurfti ekki að greiða iðnaðarmönnum laun, annar múrari hinn húsgagnasmiður. En nú er prinsessuherbergið aftur komið í notkun í bili.

Og enn er morgunn, og búin að fá ristað brauð með súkkulaði.

Síðan er morgunkaffið klárt. Om lítt er kaffen klar.

Allt yndislegt hjá mér, eigið góðan dag elskurnar, og ég biðst afsökunar að vera ekki dugleg við að kommentera hjá ykkur, því hugur minn er annarsstaðar í augnablikinu.

Heimsóknir og garðamyndir.

Það er alltaf nóg að gera hjá mér.  Í gær fékk ég skemmtilega heimsókn.  Hressar og skemmtilegar konur Garðyrkjufélags Skagafjarðar.  Þær komu til að skoða gróðurinn hjá mér,  og einnig að ná sér í plöntur.

Mamma litla er rosalega dugleg og góð mamma.

Og hér eru þau Sigurjón Dagur, Ólöf og mamma þeirra að skoða fjölskylduna.

Og þeir eru búnir að opna augun sín.

Smápása frá uppeldinu.

Og pabbinn hvílir sig í sófanum. Hanna kíkir stundum á afkvæmin, og það er greinilegt að hann sýnir Lottu sinni meiri umhyggju, hann leyfir henni til dæmis að borða fyrst matinn, hef séð hann horfa rólegan á meðan hún borðar.  Áður ruddist hann alltaf fyrstur að skálinni. 

En góða veðrið er áfram eftir rigningu og það hefur greinilega grænkað í fjöllum.

Þetta er orðin heilmikill skógur í kring um mig.

Josicean mín, hún var lengi inn í garðskála, svo flutti ég hana út, og það eru ekki mörg ár síðan hún byrjaði að blómstra.

Meyjarrósirnar mínar eru stórglæsilegar þar sem þær teygja sig upp í himininn.

Stikkilsberin á góðri leið.

Þennan óvætt þarf ég að losa mig við. Hún stendur á brúninni við læk og frekar óhægt um vik að komast að henni.

Já hún er falleg meyjarrósin.

Þessa ösp kalla ég Birgir, fékk græðling hjá landbankalóðinni, þegar Birgir var það bankastjóri. Hún er fljótvaxin og gróf, eins og keisarinn.

Garðakvistill í blóma.

Frumskógur.

Risafuran mín dagnar ósköp vel.

Eins og sjá mál.

Súluöspin vex hægt en örugglega.

Og alltaf er blóðbergið jafn fallegt.

Og ekki eru bara börn í vögnum.

Svo er ég að ganga frá blómunum til næsta vors. Þeim sem ekki seldust.

En ég fékk sem sagt þessar eldhressu konur í heimsókn, og það var afskaplega gaman.

Ég held að þær hafi líka skemmt sér vel.  Ein vinkona mín var með í för, Helga garðyrkjustjóri á Sauðárkróki og urðu fagnaðarfundir.

Mörgum finnst súlusýprisin skemmtilegur.

Það var spáð og spekulerað.

Takk kærlega fyrir komuna.

Svo komu prinsessurnar mínar í gær.

Og það var auðvitað byrjað á að heilsa upp á kisurnar.

Já frábært að fá þær í heimsókn.

Hanna Sól er líka búin að gefa þeim nöfn.

Svo fengu þær sér afaskyr fyrir háttinn.

Í morgun var svo nóg að gera, gefa fiskunum og hænunum og gá að eggjum.

Og njólinn er ekkert smáverk, stærri en Hanna Sól.

Hér eru svo kettlingarnir, sé sem er hér fremst heitir Lillý, við hliðina á henni er Snúður, svo er Doppa og Glaður. 

Kolbrún mín og þessi svarta er læða, dýralæknirinn er búin að úrskurða málið.

En nú þarf að fara að sinna ýmsu, eigið góðan dag.

Stríð.. eða friður.

Enn um þennan Nupo eða hvað hann nú heitir sá ágæti maður.  Ég held að þetta sé búið spil hjá honum, rétt eins og önnur klúður "Klúðurklíkunnar".   Venjulegt fólk sér hversu arfavitlaust þetta mál er.  En Össur og hirðin í kring um hann, til dæmis svilinn og sveitastjórnarmenn norðan heiða halda virkilega að þetta sé þeirra stóra "break through" eða þannig, og eru reyndar til athlægis venjulegu fólki á Íslandi.  Þeir eru greinilega með einhverja evruglýju í augunum og sjá ekki hversu fáránleg þessi staða er í raun og veru. 

Tvívegis hefur mér vitanlega spegillinn fjallað um mál kínverjans, og þar hefur Sigrún Davíðsdóttir skoðað þessi mál, og henni og rúv til sóma.  Þegar málið er skoðað þá stendur ekki steinn yfir steini í þessu máli.

http://eyjan.pressan.is/frettir/2012/07/24/huang-nubo-margsaga-um-fyriraetlanir-sinar-fyrirtaeki-sem-er-sagt-annast-markadssetningu-segir-engan-samning-til/

Hann er margsaga og fyrirtæki sem hann kallar til, kannast ekki við neitt.  Hversu trúverðugt er það?

En nei áfram skal haldið.  Gefin út leyfi án þess að kannað hafi verið til hlítar hvað þar er í boði, og ekki fengnir til  skoðunar pappírar til staðfestingar á trúverðugleika.  Eru viðkomandi stjórnvöld algjörir asnar sem bera ekki skynbragð á alvöru málsins, eða er þetta fólk algjörlega með þessa glýju í augunum að þau sjái ekki hversu arfavitlaust þetta mál er frá A til Ö?

Nei ég hef eiginlega ekki trú á því.  Ég held því að þetta mál sé búið, Nupo er sennilega heldur ekki sérlega vel gefinn með allar sínar yfirlýsingar og ummæli sem auðvelt er að hrekja.  Von að hann haldi að við séum öll rolur og hræddir vesalingar við stóra sterka manninn, þar sem hann umgengst aðallega kredsið kring um Össur og Steingrím J. Ef fólk vill virkilega láta taka sig alvarlega þá kastar það ekki til höndum í svona máli.  Heldur mun halda sig við regluverk og skoða og spá í hvað þarna er á ferðinni.

En mikið er ég orðin þreytt á þessum ráðamönnum sem ég treysti ekki til að verja Ísland og íslendinga.  Mikið er ég þreytt á að vera sífellt með áhyggjur af því að þeir séu að laumast með sjálfstæði okkar til Brussel, og jafnvel Kína ef ekki vill betur. 

Mikið er ég orðin langþreytt á því að vakna með hnút í maganum yfir hvað þetta fólk hefur gert af sér í samskiptum við ágjarna útlendinga, sem ásælast bæði auðlindir og ekki síður land og staðsetningu Íslands. Þau eru eins og börn í samskiptum við auðvaldið útlenska og skilja ekki að það er verið að gambla með land og mið.  Hér þurfa að verða umskipti, og þá þannig að við fáum annað hvort utanþingsstjórn, eða kosningar með þeirri tryggingu að fjórflokkurinn standi utan við kjötkatlana næsta kjörtímabil og miklu lengur.  Þau standa saman að því að leika póker sín á milli með okkur landsmenn og okkar auðlindir.  Sem er algjörlega óþolandi.  Segi og skrifa.

Jamm og svo er nú þetta: http://eyjan.pressan.is/frettir/2012/07/24/sveitarstjornir-vilja-ad-langanes-keppi-vid-suez-serstakt-ad-markadssetja-eignir-an-vilja-eigenda/

Litlu kisurnar mína hafa opnað augun sín.

Sennilega sjá þær ekki mikið, en fyrst og fremst er að opna augun og skoða hvað er að gerast í kring um okkur.

Laufey mín, bloggvinkona og vinur til margra ára kom í heimsókn í dag og fékk kirsuber eins og ég hafði lofað henni.

Nýkomin frá Harlem með flotta hárgreiðslu og borðandi kirsuber í sólinni á Ísafirði, hversu gott getur lífið eiginlega orðið?

Hingað kom líka í dag yndælis kona frá suður Frakklandi sem er rithöfundur og ljósmyndari, hún var að taka myndir í næstu bók sína sem verður um Ísland.  Mariella og talar þessa fínu íslensku.

Pollurinn á Ísafirði iðar.. sennilega af makríl, sem er auðvitað ekki til, og alls ekki í íslenskri lögsögu.

En eitthvað var allt þetta fólk að veiða allavega. Nei sennilega ekki makríl, því írar segja að hann sé ekki hér.

Og sólin glampar á fjallatindum.

Ég las í BB í dag að það ætti að bjóða snjóflóðavarnarveggin út í Janúar eða febrúar á næsta ári, það er svaka skemmtilegt að lesa svona í Bæjarins Besta, enda er ég orðin vön því. Þeir voru svo spurðir um uppkaupin á húsunum tveimur mínum og Dodda, og fengu það svar að það væri í vinnslu.

Ef ég má ráða skal þetta aldrei verða. Þeir eru að véla um mitt líf og ævistarf. yfir 30 ára uppbyggingu trjáræktar og draumahúss. Og í hvert sinn sem ég les svona yfirlýsingar þyrmir yfir mig og ég fer algjörlega ofan í kjallara. Heldur þetta fólk virkilega að við sem búum við þetta taki það ekki nærri okkur að vita ekkert hvað gerist og að það sé verið að véla um líf okkar og ævistarf.

Ég vil þetta ekki, samþykki þetta ekki og skal berjast til síðasta blóðdropa til að þetta nái ekki fram að ganga.

Króatía og skógareldar.

Oh boy vona að allt sé í lagi, sonur minn er einmitt í sumarfríi við Adríahafið.  Hann hringdi í mig áðan og sagðist vera að horfa á eldingar, en það væru engar þrumur.  Hvað ef þetta eru skógareldar sem hann var að horfa á? Sagði að það væri hvasst og ætti að fara að rigna.  Nú fer mömmuhjartað á fullt.

Nei þetta líkist sennilega ekki eldingum. Úbbs vona að börnin mín séu óhult.

Flýja skógarelda í Króatíu

Heimsóknir.

Veðrið náði okkur loksins, og það hellirigndi í nótt og var hvasst.  En jörðinni veitti ekki af þessari vætu, nú er veðrið að lagast, en ég er í letikasti inni hjá mér.

Þóra frænka mín kom í heimsókn með Grétari manninum sínum, það var yndælt að fá þau.

Takk fyrir síðast Þóra mín

Dælan úr tjörninni hefur verið biluð, og við vorum að spá í hvort hún væri ónýt, þá stóðst Grétar ekki mátið, hann tók sig til og lagaði dælun svo nú eru fiskarnir afar ánægðir með rétt súrefnisstig í tjörninni

Hér er hún Þóra, við erum búnar að vera eins og systur frá barnæsku, þó hún búi í Reykjavík en ég hér, það þarf ekki alltaf sífellda nærveru, þetta á líka við um Atla frænda og Garðar.

Litlar skottur komu til að skoða kisubörnin, þeim Ágústu Maríu og Bjargey finnst tilhlýðilegt að koma við hjá ömmu í kúlu þegar þær koma vestur

Spennandi að fá aðeins að halda á einni kisunni.

Bara smá og klappa.

Og auðvitað að heilsa upp á fiskana.

En við hjálpuðumst að að baka pizzur, ég gerði deigið en strákarnir skreyttu.

Allataf best að hjálpast að.

Í gær opnuðu svo litlu kettlingarnir augun í fyrsta skipti. Svo nú sér maður í litlu fallegu augun líka.

Eigið góðan dag.  

Eru menn komnir í startholur í nýja kosningabaráttu?

Að skjóta sig í fótinn er orðatiltæki sem oft er notað þegar fólk gerir eitthvað sem ekki fellur í kramið hjá fólki.  Þóra Arnórsdóttir ákvað að fara í framboð, og það var flestum ljóst að undirbúningurinn að því framboði var runninn undan fólki í Samfylkingunni, fólki sem hataðist við Ólaf Ragnar, vegna þess að hann neitaði í tvígang að undirrita Icesave samningana.  Á facebook var haldin einhverskonar skoðanakönnun þar sem Þóra kom best út og þar með var það ákveðið að hún færi í þetta framboð.

Það er í raun og veru synd, því Þóra var vel liðinn sjónvarpsstjarna og klár í sínu fagi.  Veit ekki hvort hún á afturkvæmt í þann business aftur, allavega verður hún alltaf smituð af þessari baráttu.

En hún getur engum kennt um nema sjálfri sér og sínum eiginmanni.   Ég hef til dæmis ekki séð þetta meinta skítkast frá Ólafi Ragnari sem honum er borið á brýn að hafa viðhaft.  Hann minnstis jú á það sem allir höfðu vitað að eiginmaður Þóru fréttamaðurinn Svavar var með fréttir af kosningunum þegar vitað var að Þóra var að undirbúa framboð sitt.  Mátti hann ekki leggja upp með það? Nú þegar allt logar út af málfrelsi eða ekki málfrelsi fólks á netinu.   Það má segja að sök bítur sekan, og sá sem tekur til sín það sem sagt er, hlýtur á einhvern hátt að finna til sektar.  Þannig er það bara.

Þóra er flott og vel gerð kona, en þetta viðtal hennar er ekki til sóma og því miður fyrir hana einmitt til að gera hlut hennar verri en af hún hefði einfaldlega látið kyrrt liggja. 

Ekkert fellur fólki verr en einmitt sá sem ekki getur tekið ósigri og reynir að finna einhvern annan sökudólg en sjálfan sig. Þá er það búið. Fegurðin fölnuð og brosið orðið falskt.

Þetta hefði hún mátt segja sér sjálf þessi elska.  En svona verður ekki aftur tekið.    Og ég hef reyndar enga trú á því að kosningarnar verði gerðar ógildar, svo ég held að fólk sem er að byrja kosningabaráttuna upp á nýtt ætti eiginlega að bíða aðeins og sjá til ef það þekkir eitthvað til íslenskrar þjóðarsálar.

Ólafur Ragnar varð „óttasleginn“

Ánægjuvogin. - Ánægja er auði betri.

Já ánægjuvogin hvernig er hún mæld?  Ég heyri þetta stundum í auglýsingum og hugsa sem svo hvernig er þessi ánægjuvog mæld?

Hér er mín ánægjuvog. 

Þessi stúlka er of feit, en hún er ánægð og hún ætlar að grennast af heilsufarsástæðum auðvitað, en hennar kúr er allt öðruvísi en annara, hún stundar kynlíf með unnusta sínum sjö sinnum á dag. Það er hennar trimm fyrir daginn.

Þessi elska er hins vegar allt of grönn, en hún er ánægð.  Hún er með afar sjaldgæfan sjúkdóm sem veldur því að hún getur ekki fitnað.  Hún hefur tekið þá ákvörðun að fara í skóla og ræða við börn um útlit og hvað það er sem gefur lífinu gildi.  Henni var alls ekki hugað líf,  í viðtali grét móðir hennar af stolti yfir hvað dóttirinn hefur náð langt í lífinu.  Sjálf segir hún; árangri mínum í því sem ég er að gera er að þakka útliti mínu.  Það er það sem hefur áhrif. 

Ég var í matarboði í fyrradag, skrapp í frábærlega eldað læri hjá syni okkar Ella og tengdadóttur, málið er að þau búa í Mosfellsbæ.  Ég lagði af stað eftir hádegið og kom í matinn kl. 7.  eftir mat var svo haldið heim aftur, sem sagt 1000 km í matarboð ekki svo slæmt.  Reyndar var ástæðan líka að sækja minn elskulega eiginmann sem var að koma frá Noregi. 

Yndislegt að hitta litlu drengina þeirra barnabörnin okkar, hér er Davíð Elías.

Og Arnar Mílos, ég gerði þá auðvitað alveg kolbrjálaða í leik rétt fyrir svefninn  En ömmu mega svoleiðis auðvitað. En þetta var afskaplega ánægjulegur dagur.

Svona í framhaldi af skóumræðunni hans Jens um daginn þá er hér mynd af þeim skóm sem ég myndi fá mér hehehehe...

Tveir yndislegir herramenn fengu að gista hjá ömmu í fyrradag, þeir Aron Máni og Kristján Logi í heimsókn frá Noregi. Þeir eru auðvitað flottastir.

Og þá var auðvitað grillað fyrst afi er komin heim.

Einkar ánægjulegur dagur í gær.

Og það var etið á sig gat.

Já ánægjan er auði betri. Það mætti hin valdasjúki Steingrímur J. og fleiri taka til sín og ekki síður útrásarvíkingarnir. Hið einfalda yndæla heimilislíf og hversdagurinn og að fá að njóta þess sem bara ER, það er það sem skiptir máli og hressir og bætir sálina.

Mamma litla stendur sig rosalega vel

Svo á ég von á bæði Hönnu Sól og Ásthildi Cesil um mánaðarmótin og þá er allt fullkomnað.