Mandela far þú í friði.

Nelson Mandela átti ótrúlega ævi. Fangi númer 46664 og fyrsti þeldökki forseti Suður-Afríku.   Frá lægstu niðurlægingu til æðstu metorða, má segja að hann hafi smakkað á lífinu frá A til Ö.  Og aldrei fylltist þessi maður ofmetnaði, kærleikur, umburðarlyndi og friður voru hans aðalsmerki.  Engar heimsins orður geta toppað það. 

Ég hef verið að hugleiða svona með sjálfri mér að mestu andans menn voru af öðrum kynþáttum en þeim sem hvað helst leggur sig niður við fordóma og jafnvel rasisma gagnvart þeim sem eru öðru vísi á litinn en þeir sjálfir.

 Mahatma Gandi eða Mohandas Karamchand Gandhi er í hugum flestra manna einn helsti friðarhöfðingi okkar samtíma.  Svo er mér líka minnisstæður Martin Luther King og draumurinn hans, og svo núna Mandela.  Allir þessir menn settu stór spor inn í samfélag manna, rétt eins og sagt er að Kristur hafi gert á sínum tíma.  Allir hafa þeir vakið heimsbyggðina til umhugsunar um frið og kærleika og hvað það skiptir miklu máli fyrir okkur öll að geta fundið til með öðrum, og látið okkur þykja vænt um þá sem eru í kring um okkur. 

Meðan ég var að leita að bloggi um Mandela, rakst ég á þetta blogg eftir  Guðjón E. Hreinberg, hann skrifar svo fallega og fer inn á það sem ég hef svo oft reynt að segja um fangelsismálin hér.  Ég vil hvetja fólk til að lesa hugvekju hans um þessa friðarhöfðingja og hans eigin reynslu af fangelsisvist og hvað það gerir við fólk sem þarf að sitja í fangelsi, eða verður fyrir ofsóknum á einhvern hátt. 

 http://gudjonelias.blog.is/blog/gudjonelias/entry/1334968/

Móðir Theresa var líklega einstök og eins Florence Nightingale.  En þær mörkuðu samt ekki þau spor á heimsmælikvarða eins og þessir þrír menn. 

Blessuð sé minning þeirra og takk fyrir að hafa miðlað okkur af reynslu ykkar, draumum og kærleika sem hafa örugglega bætt heiminn heilmikið, þó við gerum okkur ekki grein fyrir hversu stór þau sporin hafa verið.   

 

Frelsishetja fallin frá

Athugasemdir

[Bergljót Gunnarsdóttir, 7.12.2013 kl. 06:39]

Mandela er sá eini sem mér hefur fundist lifa í fullkomnu æðruleysi. Það gerir allt sem hann hefur tjáð sig um og hugsað svo satt og rétt. Þegar þetta æðruleysi, vit og einurð fara saman eftir langa, langa fangelsisvist hlýtur maður að staldra við og hlusta. En þarf virkilega svona mikla þjáningu og óréttlæti til þess að við hin blöktum eyrunum svona rétt til að hlusta , jafnvel án þess að heyra.

Hún er skrýtin skepna þessi mannskepna, og með ólíkindum hversu sein við erum að taka við okkur þegar mannréttindamál ber á góma.

Ég votta Mandela mína fyllstu virðingu og tek ofan minn andlega hatt, eins og ég geri gjarnan þegar fólk sem ég virði á í hlut.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.12.2013 kl. 13:14]

Mikið rétt hjá þér Bergljót mín, þarf virkilega svona mikla þjáningu og helsi til að fólk hlusti.  Manela var sérstakur maður og skilur eftir sig stórt spor hjá okkur, blessuð sé minning hans.

[Sólrún (IP-tala skráð) 9.12.2013 kl. 19:49]

Nú þegar að Mandela er genginn hver skyldi þá verða til að taka við kyndlinum

Láta verkin tala segja það sem þarf og það sem allir eru búnir að sjá og heyra og vita lengi

en þora ekki einu sinni að hugsa.

Af hræðslu við að segja eitthvað sem er "öðruvísi".

Hvers vegna skyldi apartheitheit ekki vera lengur "in "?

Þó að sumir tauti víst ennþá fyrir munni sér í laumi

Skyldi kyndillinn ef tilvill enn vera í Suður-Afríku ?.

Það er víst þaðan sem við erum öll upprunnin.

Þó ekki sé mikil áhersla lögð á að halda því á lofti hér í heimshluta bleiknefja.

http://www.youtube.com/watch?v=qIo2etWlnDM

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.12.2013 kl. 20:11]

Góð spurning, en slík manneskja mun koma, og er ef til vill hér nálægt þó við gerum okkur ekki grein fyrir því ennþá.