Kaupmannahöfn. og heim.

Nú er næði til að halda áfram ferðasögunni minni.  Við erum sem sagt komin til Kaupmannahafnar.

Skrifaði þetta niður þegar ég kom heim:

Fórum frá Forchenstein kl. Hálf fimm í morgun.  Höfðum ágætis tíma á Flugvellinum í  Vín, fengum okkur þar morgunmat, en fluginu seinkaði vegna þess að það þurfti að afísa vélina.  Það tók tímann sinn, en við höfðum nógan tíma, þar sem við vorum bókuð á Hótel í Köben og þurftum ekki að hafa áhyggjur af því að mæta of seint neinstaðar.  Hótelið er rétt hjá Hofbanegård, við ákváðum samt að taka leigubíl, þar sem slabb var á götunum.  En fyrst var að taka lestina frá flugvellinum í centrum.  Og auðvitað komum við inn í vitlausan enda.  Töldum okkur þekkja járnbrautarstöðina nógu vel, en svo var bara allt breytt, hvar voru veitingastaðirnir, við ætluðum nefnilega að fá okkur morgunverð á brautarstöðinni.  En komumst svo að því að það sem við vorum að leita að var nákvæmlega hinum megin á brautarstöðinni. Heheh.

Leigubílstjórinn var hálf fúll af því að við þurftum að slefa töskunum yfir götuna og óhreinka bílinn hans, og svo sagði hann frekar fúll, ef þið hefðuð bara farið hinum megin út af stöðinni, þá hefði hótelið ykkar blasað þar við.   En raunar var það ekki alveg svo, við nenntum ekki að fara að bera tvær þungar töskur lengra en við þurftum.

Hótelið er krúttlegt, allt í rangölum og furðulegurm göngum, herbergið er lítið, en þar er raunar allt sem þarf, svo  við því er ekkert að segja.

Kaupmannahöfn tók á móti okkur með snjókomu og slabbi.

Þar sem við klúðruðum járnbrautarstöðinni,  fórum við í smá gönguför eftir að hafa loggað okkur inn á hótelið.   Fundum svo engan stað opinn, og enduðum á Hard Rock þar sem við fengum ágætir Bröns.

Keyptum okkur smá bjór og rauðvín á leiðínni á hótelið í 7 eleven.  Og svo var bara að leggja sig og hafa það notalegt, því við ætlum að fara í Tívolí á eftir, rangla þar um og borða svo á Heresford, ljúffenga steik.  Á morgun erum við svo boðin í mat til systur minnar í Köge. 

Málið er að við ætluðum ekki að stoppa neitt í Kaupmannahöfn.  En tengdasonurinn bókaði fyrir okkur flugið og hótelið, og eitthvað ruglaðist hann þessi elska, þannig að við erum bókuð hér í þrjár nætur eða fram á fimmtudag.  Það er svo sem allt í lagi að hafa þetta ekki allt klippt og skorið, smá ævintýri. 

En ég lofa myndum frá Tívolí.  Við fórum ekkert á jólamarkað í Vín eða Neustadh eins og áætlað var, svo við tökum það bara út hér tvö hjónin í Köben.   Eigum það svo sem inni.

 

Kaupmannahöfn fallega skreytt fyrir jólin.

Komin í Heresford, mér finnst það must þegar maður kemur til Danmerkur, reyndar stendur veitingahúsið hér heima fyllilega undir væntingum líka.

Við hliðina á Heresford er svo Tívolí, það er meiriháttar að fara þangað í desember, þó ekki væri nema til að skoða skreytingarnar.

Sem betur fer hafði veðrið lagast þegar leið á daginn.

Dálítið kínverskt þetta.

Flottir svanir.

Ævintýrahallir og ævintýraveröld.

Það var greinilegt að margir ferðamenn leggja leið sína til Köben til að njóta þessarar fegurðar.

Við hjónakornin.

Við fórum reyndar ekki í karúsell.

Við kíktum hins vegar á H.C. Andersen og ævintýri hans.

Hér sigur hann blessaður og skrifar ævintýrin sín.

 

Þær eru magnaðar skreygingar.

Og svo fallegt að skoða.

Gott til að komast í jólaskapið.

Fallegt ekki satt.

Rétt við hótelið og HBH er krá sem kallast jernbanekråen, þar duttum við inn í smá bjór.

Heimilisleg ofskreytt krá með lifandi músikk. heilmikið fjör.

Féllum strax í kramið.

Virkilega skemmtilegt, fórum reyndar aftur kvöldið eftir.

En daginn eftir ætluðum við að hitta systur mína og manninn hennar.

Hún sagði okkur að það væri best að taka lestina til Köge, hún ætlaði að sækja okkur á brautarstöðina í Ölby.

Þegar til átti að taka lágu allar lestarferðir niðri vegna óveðursins. Svo við ákváðum að við færum á Fisketorvet og þau myndu sækja okkur þangað.

Við urðum að ganga frá járnbrautarstöðinni, því lestarnar voru kyrrar.  Það var öngþveiti á brautarpöllunum, þar sem starfsmenn járnbrautanna reyndu að segja fólki að það væru engar lestar, og leiðbeina þeim annað. Við urðum svo að fara yfir rosa brú sem lá yfir teinanna, og ég var þvílíkt lofthrædd og ríghélt í Ella alla leið yfir.

Kakos á brautarstöðinni.

Sem betur fer er þetta risamoll ekki langt frá brautarstöðinni, svo við gáum gengið þangað.

Sigga mín litla systir sótti okkur þangað. 

Við áttum svo yndislega stund með henni og Ragnari mági mínum. Við hlógum mikið og skemmtum okkur við að ryfja upp ýmislegt skemmtilegt.

Gaman er á góðri stund, gleði lífs að njóta. Takk elsku Sigga og Ragnar.

Systir mín hafði eldað dýrindis máltíð, forrétt leverpostej, og svo sérvalda nautasteik beint frá slátraranum í nágrenninu. Alveg meiriháttar.

Sem betur fer var lestarkerfið komið í gagnið þegar við fórum, því það er töluverður spölur að aka til Köge frá Kaupmannahöfn centrum. Hér er Sigga að aðstoða Ella við að kaupa miða.

Ég hafði samband við eina frænku mína hér Önnu Margréti, og við mæltum okkur mót á kaffihúsi á Strikinu, Sigga systir ætlaði að koma líka.

Hér er gamli bautasteinninn í miðborg Köben þar sem stendur að héðan séu 30 km. til Roskilde, og 60 til Korsor. Þennan spöl hjólaði Elli daglega, þegar ég hafði vinnuskipti árið 1995 og var að vinna við garðyrkju í Roskilde í nokkra mánuði. Þá fór hann á brautarstöðina fékk sér bjór og las moggann. 

Við erum á leiðinni á Strikið.

Á Strikinu voru danskir að spá í jólapakka, það var stemning og fólk á ferli þó veðrið væri ekki upp á það besta.

Margir að spá í jólagjafir enda jólin að nálgast.

Það urðu fagnaðarfundir með okkur frænkunum, elsku Anna Margrét er að vinna sig út úr erfiðleikum sem hún upplifði, þegar hún var hjúkrunarkona á Grænlandi og brjálaður grænlendingur var nærri búin að drepa hana. En hún er sterk og jákvæð enda af Hornströndum.  Kjarkurinn er innstilltur í genin á okkur.

Maðurinn hennar sr. Kristinn Ágúst er henni örugglega stoð og stytta. Reyndar er systir mín líka prestur. Vonandi fær hún gott prestakall þarna í Danmörku, því hún er bæði afar klár og svo góð manneskja og dugleg

Takk elsku Anna Margrét og Kristinn fyrir skemmtilegan eftirmiddag

Þegar við komum út var komið myrkur og búið að kveikja á jólaskreytingunum á Strikinu.  Svo sannarlega flott.

Allt í jólalitunum. Hér er meira um hjörtu, en í Austurríki eru það stjörnurnar sem blíva.

Nei þetta er ekki tívolí, þetta er prinsessubúð í fullum skrúða.

Það var bara gaman að ruslast í borginni sem aldrei sefur. 

Elli minn í góðum félagsskap

Komin á flugvöllinn á leiðinni heim, nú var flogið með wowair.

 

Elskulegt fólk þar um borð, og það var mikið lagt upp úr því að ræða við farþegana. Og alls konar tilkynningar, flugstjórar sögðu frá hvar væri verið að fljúga yfir og svoleiðis. Skemmtilegt.

Fékk að taka mynd að þessari fallegu stúlku eftir að við lentum í Keflavík.

Það voru ekki margir í flugstöðinni þegar við komum, og hér var verið að stilla upp stólum og slíku, annað hvort fundur eða tónleikar, spurði ekki.

Komin heim. Þá er að bíða eftir syninum hér að sækja okkur og ná í bílinn og koma sér áleiðis heim. En fyrst aðeins að kíkja á litlu mennina í Njarðvíkunum 

 

 

Komin heim.

Jæja þá erum við komin heim í kúlu, loksins.  Ég hef verið eins og blóm í eggi á æskuheimilinu hjá litlu systur minni og haft það rosalega gott.  Þau hjón hafa dekrað við okkur og fóru úr rúmi og vildu endilega að við svæfum þar, við þessi gömlu hehehe.... En svo notalegt.  Áttum yndælt gamlárskvöld hjá þeim.

Gamlárskvöld þurfti aðeins að moka til að geta skotið flugeldum, þetta er mágur minn Jón.

Jamm það þurfti að kanna aðstæður, hvort yfirleitt yrði hægt að skjóta upp flugeldum.

Við vorum boðin í mat til annarar systur minnar á föstudagskvöldið eftir rýmingu, og sváfum þar um nóttina, þar sem veðrið var afar slæmt.  Elli fór svo heim um morguninn áður en ég vaknaði, svo seinna um daginn ók mágur minn mér heim til hinnar systur minnar, hann er björgunarsveitarmaður og á svona tröllajeppa sem fer um allt. En þegar við komum að heimili systur minnar blasti við okkur margra metra snjóveggur, þannig að honum leist ekkert á að reyna að koma mér þar upp. Svo við hringdum í Ella minn, hann var þá inn í kúlu, svo hann kom og það var reynt að koma mér upp skaflinn.

Það endaði með því að Sævar mágur ók á sínum fjallatrukk upp að girðingunni hjá systur minni og þjappaði þannig veg sem ég gat rölt upp, en svo var að komast yfir hekk sem þar var á lóðamörkunum og þá veitti mér ekki af að hafa tvo fíleflda karlmenn, eiginmann og mág að ýta og toga kerlinguna upp úr skafli og inn.  Úff en það gekk sem betur fer.

Það er nóg af snjó, ætli sé hægt að selja hann til Sahara?

Þá er að setja sig í stellingar fyrir skaupið. Badda mín, þetta er peysan hennar Ingu Báru, því mín varð eftir heima, komst ekki í hana innundir gallann.  Það var búið að vera rafmagnslaust í fleiri klukkutíma og farið að kólna í húsinu. En sem betur fer tóks viðgerðarmönnum hér vestra að gera við díselvélarnar og koma á bráðabirgðarafmagni. Frábærir menn þar.

Jamm einn bjór eða svo meðan þetta gekk allt yfir.

Það var keyptur kalkúnn á síðustu stundu, þegar ekki var ljóst hvort við gætum snúið heim, ég vil þá heldur frysta afganga, sagði systir mín, en að vera ekki með nógan mat fyrir alla.

Kalkúnninn var frábær og allt meðlæti, mágur minn eldaði hann af stakri snilld.

Þetta varð einstaklega notalegt kvöld og skemmtilegt.

Já svo þurfti að moka aðeins skotpall svo hægt væri að skjóta upp flugeldum og tertum og ég veit ekki hvað.

Kallinn minn setur upp svip, hann er algjör grínari þessi elska

Og flugeldum var skotið á loft í gríð og erg á Ísafirði sem og annarsstaðar.

Veðrið í morgun var svo rólegt að það bærðist ekki gróður. Ég hringdi í Ingvar löggu, sem ég hafði verið í mestu sambandi við. Hann sagði mér að þeir væru að bíða eftir veðurfréttum um hvort allt væri í lagi, það var spá hláku með tilheyrandi snjóflólahættu. En ég ákvað að koma mér heim og bíða þar eftir úrslitum. Fékk svo að vita um fjögurleytið að við mættum vera heima.

Það var afar notalegt að heyra. En elsku systir mín innilega takk fyrir að taka svona vel á móti mér og þið öll fjölskyldan mín

Þá er að leggja í hann heim.

Það hefur ekki komið svona mikill snjór hér síðan 1995 held ég.

Þverhníptur skafl sem þurfti að klífa og ekki bara það, heldur gefur snjórinn endalaust eftir svo maður sekkur niður í hverju spori.

Bílar á kafi og þannig.

Og hér er snjóhúsið mitt! hehehe. Og þá var eftir að koma mér þangað upp.

Sem betur fer á ég sterkan karl til að leiða mig heim.

Það sést ekki mikið í kúluna.

Og þá þurfti að skríða niður og inn.

Komin heim.

Þessar litlu skottur komu svo í heimsókn með pabba og mömmu, þær eru börn fyrrverandi barnsmóður Skafta míns og kalla okkur ömmu og afa í kúlu, þær vilja koma í heimsókn og eru að verða ansi hagvanar hér. Þær eru skemmtilegir litlir angar. Bjargey og Ágústa María.

Það er ýmislegt sem heillar svona kríli í kúlunni.

Mamma þeirra að knúsa Blesa, sem tók á móti með mikilli ánægju.

Fjölskyldan í heimsókn, Daníel að tala við pabba sinn í símann.

Og Júlíana mín og Natalía. Þau ætla öll að gista í kúlu krakkarnir mínir og það er svo notalegt

Gleðilegt ár.

Ég get ekki verið heima hjá mér um áramótin eins og ég vonaðist til.  'Eg er hálf leið yfir þessu, sérstaklega þar sem barnabörnin mín ætluðu að vera þar með okkur.  Við verðum bara að hafa annan tíma til að fagna.

En ég óska ykkur gleðilegra jóla Og farsæls komandi árs. 

Í Austurríki til Danmerkur.

Ferðin mín er ennþá á dagskrá.  Við vorum nokkra daga í Osló hjá syni mínum og fjölskyldu.

ég kom með lambalæri að heiman, og það var eldað og etið með ánægju.

Það var líka virkilega gaman að fá þau heim um jólin. Afi saknar hennar sárt, litlu Sólveigar Huldu, en þau voru mestu mátar í Noregi. Hún er líka svo yndæl og skemmtileg, það er líka stóri bróðir Óðinn Freyr.

Og enn einn sonurinn í eldhúsinu.

Litla snúllan hennar ömmu sín

Hún verður einhverntíman leikkona sennilega, því hún hefur ótrúlega mikil svipbrigði sem hún setur upp.

 Austurríki heilsaði með snjókomu.

Svona getur það verið.

Og hér er JónElli litli karl með mömmu sinni. Hann er farin að hlaupa út um allt, klifra upp á allt.

Ásthildur og Trölli.

Nú ætlar hún að baka pönnukökur.

 Þá þarf að brjóta egg og svoleiðis.  Hún er svaka dugleg að baka.

Afi leikur við stubbinn og stelpurnar.

 Og svo fór snjórinn.

Prins í höllinni sinni.

Með varðhundinn og köttinn.

Meö ömmu.

Og mömmu.

Já komið þið bara ég er viðbúin!

Og kisurnar á heimilinu láta sig hafa ýmislegt.

Með pabba.

Ásthildarnar tvær.

Og snjórinn kom aftur og þá var gaman að fara úr.

Nammi namm.

Jamm það þarf að smakka allt.

Svo tók afi fram klarinettið.

Það þurfti að prófa það líka.

Hanna Sól er í tónlistaskóla og lærir á píanó, hún er voða dugleg.

Ásthildur á gítar sem hún semur lög á. Sólveig Hulda fékk líka gítar í jólagjöf, hún á örugglega eftir að nota hann vel.  Og Evíta semur líka falleg lög og texta.

Þetta heitir örugglega samspil

Og þetta líka.

Hér er verið að búa til pizzur.

Skógarkisa.

Svo voru búnar til jólaseríur úr jógúrtdollum. 

Það kom bara ljómandi vel út.

Mest gaman er auðvitað að hafa búið þetta til sjálfur.

Og ánægjan sýnir sig.

Svo eru kanínur á heimilinu, En þær verða að vera frammi í garðhýsinu.

Þessi ungi maður er að vinna hjá Bjarka, Steinn heitir hann afskaplega ljúfur og góður drengur.

En allt tekur enda og við erum hér komin til Kaupmannahafnar, þar var bara snjókoma og leiðinda veður.

Við gistum í miðbænum og fórum í Tívolí, en meira um það síðar.

Eigið góðan dag elskurnar, ég vona svo sannarlega að ég fái að fara heim í dag.

Vetraróveður fyrir vestan.

Ég vil bara láta vita af mér, er búin að vera á vergangi s.l. tvo daga, fengið gistingu hjá systrum mínum.

Hér er búið að vera þvílíkt óveður að annað eins hefur varla verið síðan 1995 að minnsta kosti.

Það er nú samt verið að moka. Við erum búin að vera rafmagnslaus síðan kl. 11 í morgun, en nú er rafmagnið loksins komið, hve lengi sem það verður.

Kúlan komin á kaf.

Hér má sjá Ella minn berjast við að koma sér út.

Það er ekkert gamanmál að komast þetta.

Sendi bara hlýjar kveðjur út vetraróveðrinu hér á Ísafirði.

Ferðin mín - Austfjorden.

Já þá var ég komin til Inga Þórs míns og fjölskyldunnar þar, þau búa í Austfjordin, sem er nálægt Örsta ekki langt frá Álaborg.

 

Þetta er Símon Dagur algjör töffari, hér er hann að dansa GangamStyle Wúbb Wúbb....

Yndislegt að hitta þau öll, að vísu var Sóley Ebba ekki heima, en ég hitti öll hin börnin, þau búa í gömlum bóndabæ, bóndinn sjálfur býr í næsta húsi hann er geitabóndi og bæði börnin og Ingi Þór eru dugleg við að hjálpa honum með geiturnar.

Það er svo merkilegt við Evítu Cesil og Ásthildi Cesil að það er svo margt sameiginlegt með þeim, þó þær hafi ekki þekkst nema meðan þær voru ómálga börn, báðar skapmiklar skessur, en svo blíðar og góðar, vilja hels bara vera á naríonum eða þaðan af minna.  Hér spilar Evíta á Píanó eins oghún ein kann.  hehhe.

Og stubbur gerir allt eins og stóra systir

Kristján Logi er orðin svaka stór og flottur strákur. 

Og Aron Máni líka. Þeir eru frábærir báðir tveir. Og eru á Íslandi hjá pabba sínum yfir jólin, svo vonandi koma þeir heimsókn í Kúluna.

Það er ekkert leyndarmál en í þessari fjölskyldu eru það strákarnir sem elda besta matinn. Bjössi, Ingi Þór, Skafti, Júlli minn var líka eðalkokkur og svo Úlfur. Allir elska að elda góðan mat. Hér er verið að elda lærið sem ég druslaði með mér að heiman.  En maður á ekki að kaupa lærið í fríhöfninni, þau eru löng og mjó, það er eins og það sé verið að hugsa, útlendingar vita ekki hvernig góð læri eiga að vera og henda ruslinu á völlinn, og svo eru þau þar á ofan helmingi dýrari en í Bónus.

Það er svo notalegt hjá pabba.

En eins og ég sagði þá var Sólveig Hulda mín ekki heima. Hún er frábær listamaður bæði spilar hún á allskonar hljóðfæri, mest á píanó og gítar, hún er líka farin að semja sjálf, reyndar löngu byrjuð á því, því þegar Evíta var skírð þá spilaði hún frumsamið lag á orgelið í gömlu kirkjunni í Unaðstal.

En svo teiknar hún líka svo fallega, hún hefur nú tvö síðastliðin ár tekinað forsíðumyndina á ævintýrabókunum sem ég sem fyrir börnin.

Hér eru líka nokkur sýnishorn.

Hér sjáum við Kurt Cobein

Bob Marley, hugsið ykkur þetta er 15 ára gömul stúlka og eina sem hún hefur lært í teiknun er skrautskrift hjá honum Jens okkar Guði.

Hér er mynd af Júlla mínum, í hans minningu.

Hér er föðurbróðir hennar Sverrir Karl, í hans minningu. 

Þú ert svo flott Sóley Ebba mín  Mig langaði virkilega að hitta þig.

Það er voða notalegt að kúra hjá pabba sínum.

Flott skotta hún Evíta Cesil.

Svo er líka notalegt að vera með mömmu. Símon á vin sem heitir Carl minnir mig, hann er kring um 12 ára og leikur oft við, Carl hjálpar honum líka oft.  En það sér engin Carl nema Símon. 

Í sveitinni koma bændur og banka upp á til að selja afurðir sínar.

Í þetta skipti eplabóndi að selja epli og epladjús. 

Mamma meiri epladjús!

Strákarnir mínir sá elsti og sá yngsti.

Landslagið er gríðarlega fallegt hér fyrir norðan.

Fjöllin há, Elli var að segja vini sínum frá, hann sagði þeir binda baggana ferkantaða, annar myndur þeir rulla niður fjallið og alveg niður í sjó

Það er snjór á fjallatoppum.

Já hér er virkilega fallegt og þegar maður kemur heim virka háu fjöllin hér svona svipað og Himmelbjerget.

Vestfirðingar kannast vel við svona manngerð göng, en við ökum ekki lengur um þau, þar sem Óshlíðinn er ekki farin lengur. Annars er vegagerð hér svona frekar á eftir. Þó eru þeir mikið í gagnagerðum, hér hafa verið byggð 6 ný göng frá því ég var hér síðast og stóru göngin á leiðinni þau eru um 6 km löng og færa Austfjorden töluvert nær Örsta. En svo eru byggðar brýr og ferjur, mig minnir að það þurfi að fara í tvær ferjur til að komast til Ålesund og ótal göng á leiðinni og brýr. En flestir vegir eru frekar þröngir og krókóttir og ökuhraði um 60 km.

En mikið var gaman að koma og hitta blessuð barnabörnin mín.

Flestir norðmenn eiga skútur eða annarskonar fleytur, þeir eru miklir veiðimenn, og börnin eru ekki gömul þegar þau fá veiðihníf í beltið.

Svo var þessi allof stutta heimsókn á enda, og Ingi minn skutlaði mér á flugvöllinn.  Hér þarf að fara gegnum öryggishlið í innanlandsflugi. 

Gleðipinnar. En þar sem ég sat á flugvellinum og beið eftir flugvélinni tók ég eftir því að enginn karlmaður komst gegnum leitarhliðið nema að taka af sér beltið. Og allir karlmenn eru jú með belti. Svo ég var að hugsa hvort tæknin ætti ekki að koma hér að og spara þessar beltislosanir. Eða hanna belti sem fara gegnum leitarhlið. En svo var kveðjustund og þá að koma sér upp í flugvélina og fljúga til Oslóar.

Flogið yfir Örsta. Flogið í faðm fjölskyldunnar í Osló.

Þar var svo stoppað í tvo daga, síðan í átt að Austurríki. 

Eigið góðan dag og gleðilegan jóladag.

Jólakveðja til ykkar allra.

Kæru vinir, vandamenn og bloggvinir, ég vil senda ykkur öllum bestu óskir um gleðileg jól, gott og farsælt komandi ár.  Og þakka innilega fyrir góð samskipti, samskipti sem ég hef lært mikið af og glaðst yfir. 

Það er ómetanlegt að eignast svona marga vini og taka þátt í uppbyggilegum samræðum, skiptast á skoðunum við fólk sem maður hefur jafnvel aldrei séð, en finnst þekka alveg í gegn.

Kúlan mín.

Jólabörnin mín, myndin annars tekin í Tívólíinu í Kaupmannahöfn.

Fékk svo fallega kveðju frá Hegranesgoðanum og læt hana fylgja hér með.

Gleðileg jól
Íslendingar hafa haldið jólin hátíðleg frá því að land byggðist. Eflaust hefur rauði þráðurinn í hátíð ljóssins verið sá sami frá upphafi þ.e. að fagna birtunni og þeim góðu gjöfum sem almættið gefur okkur mönnunum. Vissulega hafa siðir og formerki jólanna breyst í aldanna rás, en fögnuðurinn er sá sami og verður á meðan jörð hverfist um sólu.
Rætur jólanna liggja djúpum rótum í sið vorra Norrænna manna, en engu að síður hafa straumar og lífssýn seytlast í þúsundir ára á milli menningarheima, en þó ekki með þeim hraða og straumi sem fylgir netvæddum nútímanum. Sumir sjá skýra hliðstæðu í hinum góða ási Baldri hinum hvíta og frelsaranum frá Nasaret. Augljós eru áhrifin í hina áttina þ.e. áhrif Rómverja, sem ástunduðu keimlík trúarbrögð og vor siður er, á kristnina, sem tók sín bernskuspor í ríki Rómar. Skýrasta birtingarmynd áhrifanna er í sjálfu jólahaldinu, sem heiðrað var með því að gera hátíðina sömuleiðis að fæðingarhátíð frelsarans.
Á þarsíðustu öld varð jólatréð liður í jólahaldinu hér á landi og hefur vegur þess farið vaxandi. Það á skýra samsvörun í okkar Norræna sið sem lífsins tré, Askur Yggdrasills. Tréð stendur upp í gegnum heiminn allan og er sameiningartákn lífsins og ólíkra krafta heimsins.
Boðskapur jólanna er nýtt upphaf og tilhlökkun yfir bjartari tíð. Helgisaga jólanna er falleg ástarsaga þeirra Freys og Gerðar Gýmisdóttur. Freyr frjósemisgoð er bróðir Freyju, en þau eru af ætt Vana, en Gerður, sem fegurst er allra kvenna, er af ætt jötna. Með Brúðkaupinu, sem fram fór á jólunum náðist sátt á milli myrkursins og birtunnar, sem tryggði hringrás árstíðanna. Brúðhjónin, sem voru af gjörólíkum uppruna, náðu vel saman og elskuðust á jólunum í níu daga og níu nætur, á meðan á brúðkaupinu stóð.
Það fer því vel á því að gera vel við sig og sína á jólunum í mat og drykk og gleðjast yfir því jákvæða sem tilveran hefur upp á að bjóða. Boð og veisluhöld eru góð leið til þess að koma saman og rækta andann og efla tengslin við frændgarðinn. Að lokum er hér falleg og skýr mynd úr Völuspá, sem segir frá nýju upphafi. Ég óska lesendum ástríkra jóla og birtu og gleði á nýju ári.

Sér hún upp koma

öðru sinni

Jörð úr ægi

iðjagræna;

falla fossar,

flýgur örn yfir,

sá er á fjalli

fiska veiðir.

Sigurjón Þórðarson, Hegranesgoði

Gleðileg jól öll sömul og hjartans þakkir fyrir allt að liðna gamalt og gott.   

 

Viðtal af Útvarpi Sögu.

Mér var bent á þetta viðtal við frambjóðanda Bjartrar Framtíðar á Útvarpi Sögu, og ég er eiginlega sammála þeim sem þar talaði að þetta er það einkennilegasta viðtal sem ég hef á ævi minni heyrt. Guðmundur hlýtur að vera í skýjunum yfir frambjóðandanum og því sem hann hefur fram að færa. http://utvarpsaga.is/index.php?option=com_content&view=article&id=762&Itemid=47

Heill þér Óðinn, Heill þér Freyja. - Vetrarsólstöður.

Ég lagði leið mína á Silfurtorg í kvöld klukkan sex, þar sem félagar mínir út Ásatrúarfélaginu blótuðu vetrarsólstöðum. 

Frá upphafi voru vetrarsólstöður einn af heilögustu tímum ársins, þegar sól byrjar að hækka á lofti.  Á þeim tíma var siður að gefa gjafir, vera með sínum nánustu og fagna sólstöðum.  Litur Ásatrúar á þessum tíma var grænn og rauður, þeir fluttu inn í hýbýli sín greni eða annað sígrænangróður til að vernda verur, þeir skreyttu með rauðum lit til dæmis eplum.

Það má líka syndga aðeins, eins og að fá sér að reykja áður en athöfn byrjar, þó það sé... já synd eða þannig.

Þessi athöfn var látlaus en samt mikil helgi yfir henni. Helgi landsins, helgi vætta, fánu og flóru og alls þess sem lifir. Hringurinn eini og sanni. Blót til ása og gyðja og landvætta.

Það var nefnilega ekki bara Trölli sem stal jólunum, heldur gerðu hinir kristnu það líka. Til að reyna að fá heiðna menn til fylgilags völdu þeir heilögustu tíma heiðinnar trúar til að vera kristnar og hafa reynt að útmá þá siði sem heiðninni fylgja. Það hefur aldrei heppnast almennilega og nú færist fjör í bæ.

Á þessum sama tíma var blótað víða um land af Ásatrúarfólki.

Verð að viðurkenna af ýmsum ástæðum er ég frekar hrærð á þessum tíma, en það hefur líka haft sín áhrif að ég var inn í kirkjugarði að setja ljósakross á leiði sonar míns. Og hitti aðra móður í svipuðum kringumstæðum. Það á ekkert foreldri að þurfa að grafa börnin sín. við eigum að fá að fara á undan þeim sem við bárum í þennan heim. Það á að vera lögmálið.

Blaðaljósmyndarinn Halldór vinur minn á staðnum. En ég vil láta grafa mig að Ásatrúarsið. Hér gefur Anska fólki piparkökur. Síðan vorum við leyst út með mandarínum að sið Ása að leysa fólk út með gjöfum á þessum tíma.

Þetta var yndisleg stund og háheilög full af kærleika sem nær langt út fyrir mannheima. Svífur yfir allri náttúru landsins og alls þess sem þar býr.

Yndisleg stund og nú fer sól að hækka á lofti, og það er merki kærleikans og ljóssins fyrir okkur öll.

Mig langar að fá mér svona flottan búning, því hann er svo vel við hæfi. Ég var aftur á móti með jólasveinahúfu... eða þannig.

Goðin okkar hún Laufey og Annska báru hitan og þungan af þessari fallegu athöfn. Heill þér Óðinn, heill þér Freyja, heill þér Freyr. Heill öllum ásum og ásynjum, gyðjum og öðrum vættum, heill landi voru og þjóð og heill öllu því sem lifir, heill þér sól og heill þér máni.

Athöfnin endað svo á því að lesið var upp úr Hávamálum, enda eru þau ríkulega notuð í þeirri trú sem kallast Ásatrú, en er í raun og veru trú á allt það góða, bjarta og fallega sem er með umburðarlyndi til allra að leiðarljósi.

Ferðalagið mitt. Reykjanesbær - Austfjorden.

Ég hef verið svo upptekin við að búa til jólakort, kaupa jólagjafir og pakka inn, svo er alveg eftir að taka húsið í gegn, en það snarlá á að senda jólapakkana.  Barnabörnin mín vilja fá söguna sína á jólunum.  Þau eru endalaust að spyrja hvort ég sé búin að semja söguna.    Nýja sagan heitir: Ævintýrið um Bóseindina og er sannleikskorn í henni. 

En sem sagt við vorum komin til Njarvíkur eða Reykjanesbæ.

Litlu ömmustubbarnir sem þar búa, eru miklir fjörkálfar.

Þeir eru í leikskóla á vellinum, og þar er Hjallastefnan ráðandi.

Hér eru þeir hjá einni af ömmunum, en þeir eru svo ríkir að eiga þrjár ömmur. Þessi amma er frá Serbíu og kemur af og til í heimsókn, en því miður má hún ekki flytja hingað, má bara vera í 3 mánuði í senn. Vonandi hittir hún einhvern góðan mann í slíkri heimsókn, sem myndi vilja taka hana að sér svo hún fengi dvalarleyfi. Því það er sárt fyrir hana að vera svo langt í burtu frá strákunum.

Það var logn í Reykjanesbæ bæði þegar ég kom og fór, og yndislega fallegt veður.

Við gerðum ýmislegt okkur til skemmtunnar við þrjár, tengdadóttirinn, móðir hennar og ég.  Fórum m.a. í Bláa lónið, nei við fórum ekki ofan í, bara kíktum inn og skoðuðum. 

Flottar mæðgur.

´

Ég kann ekki serbnesku og hún ekki íslensku, en kærleikurinn er þarna til staðar, og hann þarf engin orð.

Já það er gaman að leika sér frjáls og frír.

Á meðan við rusluðumst eldaði sonurinn dýrindis máltíð.

Davíð Elías ætlar líka að verða góður kokkur, því hann fylgdist vel með pabba sínum.

Litlu ærslabelgirnir  og mamma.

Svo var leikið smá áður en farið var í náttaföt og rúmið.

Svo þarf að lesa fyrir svefnin og amma var fengin í það.

Og þá gátum við farið að hafa það næs. Það voru lakkaðar neglur, litað hár og allt til að hygge sig.

Það þarf engin orð, það er alveg hægt að eiga góð samskipti án þeirra. En samt sem áður er hægt að læra svona smátt og smátt. Vru´ca Kafa þýðir til dæmis heitt kaffi.

Yndislegt að hitta gott fólk.

Og sorgin sár að verða að fara og yfirgefa fjölskylduna, þó við eigum nóg pláss, og nóg hjartarúm, þá vilja opinberir aðilar takmarka svo mjög að fólk geti komið og verið að það er sorglegt.

En svo var það flugið til Oslóar, hún kom líka með þangað, þar sem hún þurfti að millilenda áleiðis til Belgrad.

Fjölskyldan í Osló.

Skottan mín þar Sólveig Hulda.

Stóri bróðir.

Og litli bumbubúinn.

Svo þurfti að aka ömmu út á flugvöll, því ég þurfti að taka flug til Örsta, þar sem Ingi Þór sonur minn og fjölskyldal búa.

Það var einmitt hér sem þeir tóku af mér smjörstykkið.  Vissuð þið að smjörstykki er stórhættulegt sprengistuff sem ekki má fara með í handfarangri í flug, ekki einu sinni innanlands.  

Við vorum soldið... mikið of sein á flugvöllinn, ég hljóp flugvöllinn á enda, það er nefnilega þannig að ég tafðist svo í security, ég var æst og reyndi að segja þeim að ég væri að missa af flugvélinni, en þau horfðu bara á mig og héldu áfram sínum seinagangi. Loks komst ég í gegn, smjörlaus hmpfr Er viss um að stúlkan sem tók smjörið ætlar að nota það á jólunum.

Þá tók við hlaup á enda flugstöðvarinnar, gate 1 var nefnilega alveg hinu meginn í flugstöðinni, ég stoppaði samt á leiðinni og spurði hvort flugvélin væri ennþá þarna, en fékk þá að vita að hún var farin og hafði farið of snemma.  En sem betur fer var önnur vél tveim tímum seinna, en ég þurfti að fara aftur í gegn og kaupa mér nýjan miða á 2000 kr. norskar. 

Það var því sveitt, reið og tætt kerling sem komst alla leið upp í flugvélina. 

En það er ekki hægt að vera reiður lengur þegar fallegt umhverfið blasir við í norður Noregi og vonin um að hitta börn og barnabörn.

Miðað við norður Noreg virka fjöllin hér heima eins og Himmelbjarget.

Já frábært alveg.

Og þá er ég komin til Austfjorden, það verður meira sagt frá því aðeins seinna. 

Eigið góðan dag.