Skrauthúfur.

Alltaf finnst mér hallærislegt, eða bara hlægilegt að sjá hvernig mannskepnan klæðir sig í allskona skrípaklæði. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru dómarar með hárkollur, prestar í kjólum, hermenn með fáránlegar húfur, sérstaklega lífverðir kóngafólks, gæsagangur og ýmislegt sem er fyrir mér sprenghlægilegt.  

Það er eitthvað í mannskepnuni rétt eins og dýrunum sem hafa fengi allskonar skraut frá náttúrunnar hendi, til dæmis þessihérna: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nema þessi er ekta, og þarf ekki að klæða sig eins og fífl til að ganga í annara fugla augum.  

Víst er verið að halda í eldgamlar venjur og siði, en fyrir mér sýnir það bara að menn eru eitthvað hræddir við nýjungar, hræddir við að ef þeir fara að klæða sig eins og menn þá umhverfist allt.  Allt er þetta gert til að halda öðru fólki í hæfilegri fjarlægð.  Sem betur fer erum við frekar laus við svona fyrirbæri, en það er eflaust vegna þess að við erum eða vorum uppreisnarseggir sem sögðum Noregskonungi stríð á hendur og létum okkur hverfa þaðan.  Það væri samt gott ef eitthvað af þessum uppreisnaranda væri enn til staðar, kannske lifir neistinn enn og verður sterkari þannig að við náum að brjóta af okkur helsið og arðræningjana sem í augnablikinu virðast hafa yfirhöndina í þjóðfélaginu. 

Við eigum samt okkar stereótýpur, eins og pottlokin sem sumir listamenn ganga með, eða jafnvel kúluhatt til að vera ennþá svalari.  Lopapeysan fylgir gjarnan þeim sem eru að mótmæla og nota hana eins og einskonar hlífð.  Jakkafatablesarnir sem sennilega sofa í jakkafatanáttfötum til að fara ekki alveg á límingum efir að almenningur fór að sjá í gegnum þá.  

Þarna er farið eftir máltækinu "fötin skapa manninn".

Ég verð að segja það að það skiptir mig nákvæmlega engu hvernig fólk er klætt, ég finn fyrst og fremst fyrir framkomu manneskjunnar, Ég fer sjálf oft niður í bæ að versla í matinn með svartar moldarrendur undir nöglum af því að ég er að vinna í mold, í stígvélum og jú lopapeysu sem er gatslitinn.  Og ég verð að segja að ég verð aldrei vör við neinar augngotur eða hvísl um það.  Það er nefnilega rosalega gott að geta bara verið maður sjálfur og meðtekin í samfélaginu eins og maður er.  Það er eiginlega bráðnauðsynlegt upp á sálarlífið.  

Ég er mikil tilfinningavera og verð að finna kærleika í nærumhverfi mínu, þess vegna reyni ég að miðla af mér til annara, því ef maður hlúir ekki að þeim sem eru í kring um mann á einn eða annan hátt, þá gerist heldur ekki neitt.  Og allra síst hefur það neitt upp á sig að klæða sig í fáránlega búninga, eða búninga til að sýna samstöðu sína ef ekkert er þar til staðar nema búningurinn. 

Gleymdi ég nokkuð að tala um páfana og allt gullið og krullið í kring um þá?  

Eigið góðan dag. 

Konunglegi kallarinn tilkynnti fæðinguna

Athugasemdir

[Pétur D. (IP-tala skráð) 2.5.2015 kl. 13:33]

Já, það verður að fara í fínu fötin þegar tilkynnt er um, að ný afæta hafi fæðzt.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.5.2015 kl. 13:38]

Já sennilega alveg bráðnauðsynlegt 

[Pétur D. (IP-tala skráð) 2.5.2015 kl. 17:34]

Annars vil ég segja að mér finnst lopapeysur vera hallærislegar, þær eru eitthvað svo púkó. Fyrir utan það að mann klæjar alveg ofsalega undan þessari íslenzku ull. Enda geng ég aldrei í þannig löguðu.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.5.2015 kl. 18:05]

Það er bara fyrst áður en þær eru þvegnar.  Ég elska ullarpeysur 

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 2.5.2015 kl. 21:08]

 Svona er prjálið og tilgerðin í breskri þjóðarsál.