Myndir og fleira.

Nokkrar myndir, ég er frekar andlaust þessa dagana, og reyni að nota tímann til að vera í moldinni, það friðar sálina mikið.

Bestu vinir.

Veðrið var fallegt i morgun, og sólarglætan lofaði góðu.

Enda braust hún svo fram sólin og skín við Ísafirði.

Þetta er svona tíminn sem er farið að vera notalegt í garðskálanum.

Og sú stutta í fyrsta skipti að upplifa vor í kúlunni.

Það er líka gott að hafa mömmu nálægt.

Nokkrar myndir af stelpunum mínum í Vín.  Hér eru þær í hesthúsunum.

Það þarf að klappa þeim.

Og gefa þeim að borða, Ásthildur er alltaf svo dugleg og gerir allt af fullum krafti.

Hér er svo grís, ekki svona aligrís sýnist mér heldur svona ekta náttúrgrís.

ég er viss um að hér er mamma að segja þeim rammíslenska draugasögu

Og dansinn dunar.

Ekki eru tilþrifin minni hér

En við erum við sjálf hvar sem við erum.  Við höfum horft upp á grimmd manneskjunnar nýlega, ég hef að vísu ekki treyst mér til að setja mig inn í hryllinginn, þegar bandarískir hermenn léku sér að því að myrða saklaust fólk og virtust hafa gaman af.  Maður spyr sig hvað er í gangi í hausnum á svona fólki, er það æfingarnar og herðingin í herbúðum sem fer svona með menn, eða eru þeir virkilega svona illa gerðir frá náttúrunnar hendi?  Slæmt ef verið er að æfa upp stríðsvélar en ekki þjálfa menn til að takast á við erfið verkefni.

En maðurinn er jú eitt gráðugasta, spilltasta og versta dýr jarðarinnar.  Sumir segja það gáfaðasta líka, en ég verð nú eiginlega að segja að ég tek ekki undir það.  Apagangur fólks upp við gosstöðvarnar undanfarið er eiginlega frekar merki um heimsku en okkuð annað.  Að það skuli þurfa tugi manna bara til að passa upp á og reyna að vísa fólki úr mestu hættunni, og þó ryðst það upp á hraunbreiðurnar; af því það dúar svo skemmtilega.   Það er auðvitað ekki í lagi með fólk.

Enda var spurning hvenær en ekkei hvort eitthvað alvarlegt gerðist, eins og raunin varð á.  Ég vil enda þetta með því að senda aðstandendum þeirra sem urðu úti upp á fjöllum mínar innilegustu samúðarkveðjur og jafnframt óska þess að þetta verði öðrum víti til varnaðar.  Íslensk veðrátta og náttúra er ekkert til að leika sér með að umgangast með léttúð.  Það hefur sýnt sig oftar en einu sinni að það er dauðans alvara.

Verð eiginlega að enda þetta með því að segja að ef þessi jörð á að komast af, þarf þessi Guð sem drap öll börnin og dýrin hér um árið, að eyða öllum miðaldra karlkyns ráðamönnum þessa heims, svo von sé til að spilling, stríðsleikir, barnaníð og annað ógeðfellt hætti. 

Eigið góðan dag elskurnar.

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 8.4.2010 kl. 18:24]

 Blessuð! Já við höfum fengið of mikinn skammt af hörmungum síðustu ár. Ég er eins og þú lýsir þér andlaus. Við dásömum Íslenska náttúru,sem leikur okkur svo grátt,ættum ekki að bjóða henni birginn. Það eru að koma fréttir,kveð með óskum um góðan dag.

[Dísa (IP-tala skráð) 8.4.2010 kl. 20:11]

Gaman að sjá áfram myndir af litlu dúllunum þínu bæði hér og þar. 

Það er ekki alltaf samasem að eiga eitthvað og nota það, sumir hafa vitið svo mikið til spari að þeir halda að þeir geti allt eins og hefur sýnt sig á Fimmvörðuhálsi að undanförnu. Nei, ég get ekki dottið sagði hún dótturdóttir mín þegar hún var að príla tveggja-þriggja ára, meiningin var ég dett ekki. En það hefur í alvöru hvarflað að mér hvort fólk geti enn haldið þessu fram á fullorðinsárum þegar heyrast fréttir af fólki sem fer upp að hrauninu og grillar eða hlýjar sér. Ég hef gengið þarna að sumri til í góðu veðri, en langar ekki að vera þar núna. Enda ekkert sem segir að þegar upp er komið sé skyggni og sjónarhorn eins gott og á þeim frábæru myndum sem við getum skoðað.

Ég átti reyndar við bloggið í gær þó ég skrifaði facebook.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.4.2010 kl. 21:02]

Njóttu fréttanna Helga mín.

Takk Dísa mín.  Já blessuð börnin, þau vita sínu viti.  En maður ætlast til að fólk þroskist og taki upplýstar ákvarðanir þegar það eldist og þroskast.  En sumir virðast aldrei læra neitt.

Sama segi ég, mig langar ekki að vera þarna.  Það er samt yndælt að sjá fallegu myndirnar sem hafa verið að birtast í sjónvarpinu og svo frá öðrum mynatökumönnum, ég er þeim afar þakklát fyrir.  Knús á þig  vinkona mín.