Má ég bjóða ykkur í ferð til Mexícó?

Jamm í þessu leiðindaveðri langar mig að bjóða ykkur í ferð til Mexico. Nánar tiltekið til Valle de Ceroca, í Chihuahua héraði. 

Þar er Copper Canyon sem er í miðju sögufraæga Sireea Madre mountanis í norðvestur Mexico.  Járnbraut fer upp í fjöllin og gerir ferðamönnum kleyft að heimsækja hina innfæddu Tarahumera.  Smáu fórfráu indíjána.  The people of the swiftly running feet.  Þeir búa í hellum og frumstæðum kofum eins og þeir hafa búið síðastliðin 400 ár.  Þeir eru aðeins um 40.000 manns, og lifa og starfa eins og þeir gerðu og hafa gert alla tíð. 

Chihuahua al Pacifico railroad var fullgert 1961, og sýndi umheiminum síðustu undur Mexico.  járnbrautin er ein af furðum veraldar með 86 jarðgöng og 37 brýr með 406 mílna leið.  Tvennt annað er merkilegt við lesina " the train looping over it selv" við El Lazo (the loop)  fyrir utan Creel og 180° snúningur inni í bergfjallinu Temoris.  Það tók 90 ár og 90.000.000 kr. að fullgera brautina.   Readers Digest kallar þetta " the most dramatic train ride in Western vorld   Júlí 1999 vor gerðar endurbætur á lestum brautarstöðvarinnar. 

Copper canyon, 1/4 sinnum dýpra en Grand Canyon. 

Hér er lestin, það er einungis eitt spor alla leiðina, nema á einum stað, þar sem lestin getur mætt annari sem kemur á móti, en þær eru einungis tvær sem ganga til og frá.  Hér má sjá í Canadíska húsvagna, en þeir ferðast mikið um í Mexícó og eiga þar íbúðir og dvelja langdvölum þegar vetur er hjá þeim.

Hér er lestin skömmu áður en hún fer inn í fjallið.

 

Götumarkaður indíjánakvenna á leiðinni þar sem lestin stoppaði í smátíma.  Þær hlaupa 1000 metra upp þverbratt fjall með heimagerða hluti sína á hverjum degi til að selja túristum.  Karlarnir líka.

Hér er einn að spila á fiðlu sem hann hefur sjálfur smíðað.

Aðaltorgið í Creel.  Kirkjan er aldrei langt undan.

Hér fundum við líka fararstjóra sem fór með okkur um ýmsa staði sem ekki margir fara um.  Til dæmis inn á verndarsvæði indíjána, og í heimahús þeirra. 

Hér erum við hjá Tarahumer Indíjánum, þetta eru unglingsstúlkur þessi litla stúka er ekki með brúðu á bakinu heldur litlu systir eða bróður, sem er bara nokkura vikna. 

Hér er auðvitað komin hugmyndin af svarthöfða

Hér erum við ég fararstjórinn og einn indíjáni í búningi sínum, þeir hlaupa á milli staða eins og ekkert sé, hann er reyndar í skyrtu utanyfir búningnum.  En þessir indíjánar ganga aldrei í skóm, þeir eru í ylskóm með reimum.  Fæturnir á þeim eru orðnir eins og á fílahúð.  Hér getur kuldin farið niður fyrir 23 °c.

Hér erum við komin inn á verndarsvæðið.  Hér eru ótrúlegir steinar.

Þetta eru hjón sem urðu að steinum.

Hér erum við inn í einum hellinum, hér býr fólk allan ársins hring, jafnvel í yfir 20°frosti.  Þau þurfa líka að hafa húsdýrin inni við, því hér eru fjallaljón, púmur og allskonar rándýr sem geta drepið húsdýrin. Hér virðast allti geta unni fallega muni úr því sem hendi er næst, fléttað krukkur úr pálmalaufum svo unun er á að horfa.

Hér bíða indíjánarnir inn á verndarsvæðinu, þeir eru að bíða eftir mat.  Þegar allt sjálfstæði var tekið frá þeim, hættu þeir að vinna og sjá fyrir sér sjálfir.  Tvisar í viku koma þeir hingað og bíða eftir matargjöfum.  Ætli þetta verði svona hjá okkur þegar stóri bróðir hefur tekið yfir allar okkar auðlindir?

Ef til vill verður svona orðsending á Keflavíkurflugvelli.

Við fórum til að skoða fossana í La Bufa.  Þar sem bílstjórinn þorði ekki að skilja bílinn sinn eftir, fékk hann litla indíjánastúlku til að fara með okkur.   Hann sagði okkur jafnframt að börnin hér vissu ekki hvað þau væru gömul, hvað þá að þau ættu sé afmælisdag.  Þau bara eru.

Eins og ég sagði er fólk hér afar listrænt og málar, vefur og gerir allskonar listaverk og klæði. 

Hér erum við í einni slíkri verslun.

Hér er hamborgarastaðurinn í Creel.  Þetta er sko engin Mc Donalds.

Creel í kvöldhúminu.

Við gistum aðeins utan við bæinn á þessu glæsilega hóteli.

En svo lá leiðin til Mexicocity.

Komum aðeins við í Mazatlán og lékum okkur á ströndinni.

Átum ferskar ostrur, sem veiðimennirnir komu með beint af hafinu og kostaði 1 peso að smakka nýveitta með sítrónu.

Komum líka við í Guadalajara, en þar flykkist fólk á ákveðnum árstíma til að sjá fiðrildin fljúga hjá, en það er önnur saga, sem ég segi ef til vill seinna.

Svo er það Mexico Sity þetta torg heitir Zocalo og er í miðborg Mexico.  Fáninn er dregin niður kl. 6 á kvöldin og það þarf heila hersveit til að draga hann bæði upp og niður.

Forseta höllin og flestar stjórnarbyggingar eru við þetta torg. Við gistum á Holliday inn, sem er á horninu á torginu.

 

Hér bera þeir fánann inn.

Og Astekarnir dansa hér á kvöldin í fullum skrúða.  Þeir voru sennilega hvað blóðþyrstastir indíjána, og hér má skoða gamlar rústir frá þeirra aðaltíma, þar sem má sjá fórnarstallinn og blóðleiðslurnar það fer sannarlega um mann hrollur að hugsa þá hugsun til enda.

Þetta er nú bara svona undan og ofan af þessu merkilega ferðalagi sem við fórum árið 1999.  En ég hef nóterað þetta niður og ætla mér að skrifa um þessa ferð einhverntíma.  Eins og reyndar fleiri ferðir sem ég hef farið sem eru spennandi og skemmtilegar.

En þetta var nú bara í boði vegna leiðinda veðurs og fá ykkur og mig til að gleyma hríð og kuldahrolli.

Njótið vel.

 

Prófkjör Í-listans er í dag.

Ég ætla að fara á eftir og kjósa í prófkjöri Í - listans hér á Ísafirði.  Ég er mjög ánægð með fólkið sem gefur kost á sér.  Og sérlega hrifin af því að þó þarna séu þrír flokkar í samvinnu, þá er ekkerg verið að potast.  Það er raðað upp á kynningarbækling eftir stafrófsröð og ekki getið frá hvaða flokki hver er.  Ég tel þetta alveg til fyrirmyndar.

Ég treysti öllu þessu fólki mjög vel til að vinna bænum okkar af heilindum. Tel samt að fólk þurfi að hafa í huga að gera sitt til að þrju efstu sætin verði skipuð einum frá hverjum flokki.  Þarna eru Frjálslyndi flokkurinn, Samfylkingin og Vinstri græn. 

Þó get ég ekki stilt mig um að segja að Sigðurður Pétursson sem hefur leitt listan hefur gert það af stakri prýði og staðið sig ljómandi vel.  Magnús Reynir sem var í öðru sæti víkur nú úr stjórnmálum, og þakka ég honum vel unnin störf í þágu Í-listans, í hans stað hefur boðið sig fram afskaplega duglegur maður og fylginn sér Kristján Andri Guðjónsson.  Hann er ekki bara harduglegur heldur líka fastur fyrir og heiðarlegur baráttumaður maður.  Jóna Benediktsdóttir hefur líka sýnt það í þessi fjögur ár að hún stendur fast á sínu og er ekki banginn við að láta til sín heyra.

 Það verður að takast vel til núna, því vissulega á bærinn okkar við erfiðleika að stríða, og ef hlustað hefði verið á það sem Í-listafólk hafði fram að færa í síðustu kosningum, svo ég tali nú ekki um þar áður þegar Frjálslyndir vildu taka hluta af fjármagni sem bærinn fékk fyrir orkubúið og kaupa kvóta, þá held ég að bærinn okkar væri betur staddur fjárhagslega en nú er.

Ég verð að segja að sú samvinna og samstaða sem þessir þrír flokkar hafa sýnt síðasta kjörtímabil er til fyrirmyndar, og sýnir svo ekki verður um villst að það er fólkið sjálft sem skiptir máli en ekki pólitískur litur. 

Þeir sem hafa gengið í aðra flokka bara til að kjósa aðra forystumenn þar, ættu að hugsa sinn gang því eina skilyrðið fyrir kosningu er að maður sé ekki flokksbundinn annarstaðar.   Þess vegna er hægt að ganga úr þeim flokki, ef ekkert hefur fylgt annað en að fá að kjósa í prófkjöri annarsstaðar.

Ég segi bara gangi ykkur vel.