Hugleiðíng frá Forchtenstein.

Hér er ég eins og blóm í eggi.  Innan um fjölskylduna mína í Forchtenstein.  Það er yndislegt að vera innan um stelpurnar mínar tvær, sem eru mér svo kærar reyndar eins og öll hin barnabörnin mín.  Þær eru ótrúlega skemmtilegar og góðar.  Þær hafa verið veikar undanfarið með skarlatssótt sem er að ganga hér.  Og sú eldri sem er í skóla hefur þurft að standa í ótrúlegum lærdómi.  Það er ekkert gefið eftir þó barnið sé veikt og hún er bara í 7unda bekk.  Það eru fleiri blaðsíður bæðí af skrift, reikningi og allskonar lærdómi, og þó hún sé veik, þarf hún að gera bæði heimavinnu eins og hinir, fær á hverju síðdegin fleiri blaðsíður til að læra og að auki það sem hún átti að gera í kennslustund.  Greyið er búin að vera fleiri klukkutíma á dag að gera verkefni.  Það er svo sannarlega járnagi hér á skólabörnum og ekkert gefið eftir.  Ég sæi í anda 7 ára börn vinna svona fleiri klukkutíma á dag heimaverkefni, og ekkert gefið eftir þó þau væru veik.  Enda er hér þannig að 10 ára þarftur að hafa ákveðið stefnuna hvort þú ætlar í verknám eða bóknám, og ef þú velur verknám verður ekki aftur snúið.  Þú getur valið að fara úr bóknámi yfir í verknám ef þannig gerist. ´

Það er líka sama sagan ég er búin að fara nokkrum sinnum og kaupa inn matvörur, það er fínt að versla grænmeti og ávexti, en þegar kemur að kjötborðinu, þá verð ég að segja að ég sakna íslenska kjötborðsins í Samkaupum og Bónus.  Hér geturðu valið milli svínahakks, svínavoðva í heilu lagi, svínavöðva í sneiðum og svínavöðva í smásteik, eða nautahakk, nautavöðva sneiddan nautavöðva, eða nautasmásteik, kjúkling getur maður líka fengið, og jú raunar grísakótelettur.  Og allt finnst mér þetta vera bragðdaufara en heima.  En grænmetið til dæmis paprikur sem eru ræktaðar hér í nágrenninu eru algjört sælgæti, svo eru líka epli og perur.  En ég get sagt ykkur að peningarnir eru næstum alveg jafn flljótir að fara hér og heima

Svo er það kyndingin, ef fólk ætlar í bað, þarf að byrja á að fara ofan í kjallara og kveikja upp í ofni sem hitar vatnið, kveikja upp með timbri, þetta gildir líka um heitt vatn til dæmis í uppvask.  Það er svo dýrt að nota olíu eða gas að það bara gerir ekki fólk nema sem á skítnóg af peningum. 

Sumt er hér rosalega gott, en annað lakara en heima.  Og þannig er það bara.  Þetta er spurning um hvað fólk vill.  Að  velja og hafna. 

Austurríkismenn eru farnir að spá í að taka upp sína gömlu mynt.  Þeir eru orðnir leiðir á þessum evruvanda, og þeir eru pirraðir á því að skattarnir þeirra eru notaðir til að greiða niður skuldir annara þjóða.  Og núna heyrir maður að þeir hafa allan vara á með evruna.  Hér er fylgst vel með, og menn ekki eins bjartsýnir og Össur og kó.  

Hér býr elskulegt fólk og allir heilsa alltaf öllum sem þeir mæta gosh gott segja þeir, veit ekki hvernig það er skrifað.  Og hér í þorpinu eru margir farnir að þekkja kerlu, og ekki bara heilsa heldur veifa líka og láta mig finna að ég er velkomin og fólk veit af mér. 

Síðan ég kom hefur verið dumbungur og mistur.  En í dag birti dálítið til og ég notaði tækifærið og tók nokkrar myndir.  Útsýnið héðan er algjörlega frábært.

Hér er höllin fræga sem ég hef áður sagt ykkur frá.  Draugahöllin umkringd ístrjám.

Hélaður sýpris fyrir utan stofugluggan.

Fjallið sem er eins og íslenskur torfbær.

Höllin í haust litum.  Þetta er örugglega beyki sem þarna skartar sínum fallega brúna lit.

Hún er segulmögnuð þessi höll, og ljós hennar lýsa langt að, þegar maður kemur frá Vín, sjást ljós hennar yfir helstu fjallatoppa.

Skógurinn í hvítum skrúða.

Fallegt en dálítið kuldalegt.  Svei mér þá það var heitara á Íslandi þegar ég fór þaðan, en var bæði í Kaupmannahöfn og svo hér.

Hér er hinn virðulegi Carlos eðalköttur, sem vill helst bara lúra sem næst hlýjum ofni, meða Lille fee og Púma þeytast endalaust um og leika sér.

Og svo auðvitað fallegu stelpurnar mínar.

Þær hafa svo sem engu gleymt.

Sjáið bara hvað litla barnið okkar er orðin stór?

Hér er veið að sjóða egg, og allir hjálpast að.

Svo fengu þær aðeins að fara út í dag, til að fá ferskt loft í lungun sín, og þá varð auðvitað að sópa saman laufum.

Það vantar ekki dugnaðinn.

Svo er fínt að hoppa smávegis á trampolíni.  Það hleypir orkunni út.

Fjörkálfarnir mínir.

Litla gullið mitt og alnafna.

Að síðustu systkinin Lille Fee og Carlos.

Sem eru ásamt Púma syni Lille Fee dekurdýr. 

Og ég segi góða nótt elskurnar.  Munið bara að hver er sinnar gæfusmiður, og þetta er allt saman spurning um val.  Það er hvergi best og hvergi verst.  Bara hvað fólk vill.  Og ég vil vera heima hjá mér á Ísafirði, geta farið í kjötborðið og valið mér hvort heldur er lambakjöt, nautakjöt, svínakjöt, hrefnukjöt, kjúkling, jafnvel hrossakjöt, eða bara fisk á minn disk. 

Lífið í Austurríki.

Já hér er ég í Austurríki, hér býr yndælt fólk.  En það er samt sem áður öðruvísi en heima.  'Eg held stundum að við séum ofdekruð.  Það sem aðrar þjóðir láta bjóða sér er bara ekki upp á borði hjá okkur.  Hér til dæmis með fullri virðingu, þá er svo dýrt að kynda með olíu að mitt fólk sér sér ekki fært að borga það sem þarf fyrir slíka.  Þá er gripið til þess ráðs eins og reynda ég hef séð gegnum alla Evrópu að kynda með timbri.  Bæði einn ofn í kjallaranum og svo litla ofna í stofum og rýmum.  Það má auðvitað segja að hér sé nóg um tré.  En mengunin er líka slæm.  Ég hef séð á morgnana bæðí hér og í Noregi leggja yfir bæi og borgir reykslægjur þar sem stígur reykur upp af hverju húsi.  Allstaðar niður eftir allri Evrópu má sjá timburstafla að hausti þar sem menn safna saman timbri til að kynda húsin sín á köldum vetrarnóttum.  Og já það er svolítið svoleiðis að þeir sem kynda með timbri, eiga jú ofna í kjallaranum þar sem hægt er að kynda upp með timbri m.a. til að fá baðvatn og heitt vatn í krana.  Myndum við láta okkur nægja slíkt?.... Nei ég held ekki.

Og svo hef ég fyrir satt að Austurríkismenn eru að spá í að taka upp sína gömlu mynt aftur.  Þeir virðast uggandi um þetta evrusamstarf, og þar sem þeir eru fyrirhyggjusamir, þá eru þeir einfaldlega farnir að spá í hvað tekur við.

En þetta átti nú eiginlega að vera svona fjölskylduvænt blogg.

Skotturnar mínar að leika sér á Leikjaneti.is.  Það er spennandi fyrir stelpur í dag, hér áður þá lékum við okkur að dúkkulísum, en í dag er þetta allt á netinu.

Og svo auðvitað að föndra í höndunum, það er ennþá gilt.

Þær eru bara svo flottar þessar elskur.

Hver á sinn hátt.  Reyndar eru þær búnar að vera með skarlatssótt og þess vegna verið heima.  En ótrúlega duglegar og góðar.

Svo eru teknir upp smá gamlir taktar eins og gengur. þær hafa engu gleymt.

Og hér er stóra systir með litla bróður sinn.

Og sú stutta með.

Já hér sést hann betur.

Ég var að passa hann í dag.  Mamma hans fór til að skrá hann inn í kerfið.  Vissuð þið að hér gilda þau lög að ef móðir hefur ekki tilkynnt um nafn barns innan mánaðar frá fæðingu, fær bæjarstjórinn að ákveða nafnið...... Mannanafnanefnd hvað!!!

En AU-pairammann sem sagt var með myndavélina á lofti til að taka myndir af prinsinum sínum.

Talandi um prinsa og prinsessur, jú sú litla klæðir sig upp, en hún klæðir líka gæludýrin sín í svona prinsessuföt

Meðan sú eldri ergir sig á ónýtum spilaborgum, ja svona eins og Hanna Birna,

Svo fengu þær að poppa..

Og þá er að fylgjast með örbylgjuofninum.

Þá að fá lánaða myndavélina hennar ömmu og taka myndir, hér er Carlos,alveg svona ef ég bara loka augunum og læst ekki sjá eða heyra þá slepp ég sennilega

Já það gæti virkað....

Hér er Púma, rosalega hætturlegur.... eða þannig

En svona er lífið hér.  Dásamlegt ég sakna auðvitað Ella míns, Úlfs og Alejöndru.  En ég er samt svo ánægð með að vera hjá þessum elskulegu börnum.  Og segi bara Góða nótt.

Allir fyrir einn.

Ég er eiginlega á hálum ís að fara að skipta mér af formannskjöri Sjálfstæðisflokksins, af því að mér er hreinlega sama um hver þar situr.  En málið er að núna horfir fólk til Hönnu Birnu eins og stjörnu sem  þeir hafi misst af og eru sárir.

Ég man nefnilega svo langt aftur að það var rætt um Þorgerði Katrínu sem væntanlegs formanns og voru margar væntingar bundnar við að  hún myndi gefa kost á sér til formanns.  Man eftir setningum eins og framtíðar foringi Sjálfstæðisflokksins og fleiri slíkar. Nú hefur þessu verið snúið upp á Hönnu Birnu.  Málið er að á sínum tíma áður en Þorgerður Katrín varð kúludrottning, þá var hún miklu flottari en Hanna Birna í útliti( sem virðist skipta miklu máli í pólitík) Og óskrifað blað í viðsksiptunum. 

Það er alltaf verið að dreyma um framsæknar konur og flottar til að taka við karlaveldinu, en það er borin von í flokki þar sem "miðaldra hvítir karlmenn" ráða öllu.  Eins og frú Þorgerður benti sjálf á á sínum tíma.

Þær geta orðið varaformenn og þykir afskaplega gott hjá viskýþambandi ýstrubelgjum... svona upp á útlitið, en lengra nær það ekki. 

Þetta stjórnmálaafl er í sjálfu sér íhaldsamt og formfast og ef menn halda að þeir geti verið þarna innanborðs og breytt einhverju, þá er það borin von. 

Þarna er lagt út frá allt öðru en málefnum, þ.e.a.s. út frá málefnum per ce.  Þarna ríkir karlaveldi sem vill deila og drottna, og mér er alveg sama hvað hinir frjálslyndu félagar segja, það hefur verið reynt gegnum árin að breyta innanfrá, en menn hafa ekki erindi sem erfiði.  Samt er þráast eins og rjúpa við staur að vona að  NÚNA breytist þetta allt.

Málið er að fjórflokkurinn eins og hann leggur sig er komin að endimörkum.  Fólk er að vakna, þ.e. almenningur og sjá að þetta er bara plott hjá gömlu pólitíkusunum, og þá á ég ekki bara við þá sem hafa setið á alþingi frá sautjánhundruð og súrkál, heldur arftökum og erfðarprinsum sem fá að vera mem.  Hinum er hleypt mátulega langt meðan þeir gelta eins og þeir eiga að gelta.  Og ef þeim dettur í hug að gera eitthvað annað, þá eru þeir pent settir af, rétt eins og Papandreo og Berlusconi. 

Allt skipulagt í þaula og séð til að skiptin haggist ekki. 

Ég satt að segja get ekki gert upp við mig hvort er ömurlegra, sjálfkjörin Jóhanna eða rússneskt kjörinn Steingrímur, eða 55%kjörinn Bjarni Benediktsson.  Því allt þetta var plottað fyrirfram og matreitt fyrir landsmenn, svo það liti sem best út.

Öll þessi fjórflokkapólitík er bara liður í að halda völdum, og þá er allt lagt í að reyna að koma okkur til að trúa því að hér eigi sér stað alvöru barátta. 

Það er einfaldlega bara ekki þannig, því á milli þess sem þetta fólk gjammar á þingi og eys skömmum yfir hvort annað eru þau bestu vinir og hygla hvort öðru, mest þegar þau hafa þurft að hverfa af þingi.

Skömm þessa fólks er svo mikil að hún er æpandi, og því fyrr sem almenningur gerir sér grein fyrir því að þetta er allt sama súpan, og því algjör óþarfi að reyna að verja "sinn mann" því betur gefst okkur kostur á að hreinsa til og koma á alvöru lýðræði, eins og flest fólk á Íslandi vill í raun og veru og þráir af heilum huga.

Mín pólitíska framtíð óráðin

Austurríki og fjölskyldan.

Jamm ég sagði dóttur minni það þegar ég vissi að hún ætti von á sér að ég myndi koma og vera með henni fyrstu dagana, það kom eiginlega ekkert annað til greina, með þrjú börn og ef til vill ekki svo mikið um aðstoð, þó hér sé yndislegt fólk og kurteist, þá er endilega ekki um að ræða að leggja svona náið lið.  Og ég vildi líka vera með henni í gegnum þessar hamingjustundir og jafnvel vinnu sem fylgir því að eiga barn.

Fyrst þurfti ég auðvitað að endurheimta manninn frá Noregi til að hugsa um unglingana okkar, og var það afskaplega auðsótt mál.  Hann kom heim og ók svo með mig til Keflavíkur daginn eftir, við gistum þar á B&B gistiheimili sem við gistum gjarnan því það er svo notalegt og stutt út á völl, og þó við þyrftum þess ekki núna, þá geyma þau bílinn fyrir mann og bæði skutla manni út á völl og sækja mann.

En við komum samt við hjá syni okkar honum Bjössa til að hitta litlu barnabörnin þar.

Bjössi og Davíð Elías.

Hann er svo flottur strákur.

Og pabbaknúsírófa.

Hér eru svo afi og Arnar Milos.  Hann elskar afa rosamikið.

Þeir bræður.

Með ömmu sín.

Svo var slakað á á B&B Þar sem er dekrað við mann eiginlega.

Ég þurfti að bíða fleiri klukkutíma á Kastrup, og hringdi í Siggu systur mína elskulega og hún kom og við áttum skemmtilegan dag á flugvellinum.  Það var yndislegt að hitta hana og spjalla um daginn og veginn.

Hér erum við systurnar.

Svo var það Fortenchestein og hér er amman í húsinu Anna að heilsa upp á litla kútinn og mömmu hans.

Hann er svo flottur hann Jón Elli.  ljúfur og þægur eins og börn eiga að vera náttúrulega.

Hann er sísvangur eins og prinsar eiga að vera.  Og mun því stækka fljótt og vel.

Og amman fékk að halda á honum líka þessi elska.

Í dag kom svo fjölskyldan frá Mary Ellend í heimsókn til að skoða prinsinn. 

Og skotturnar mínar eru alltaf að stækka, og eru svo yndælar og flottar.

Það er búin að vera mikill spenningur að bíða eftir barninu og ánægja með að eiga hann og hjálpa mömmu með hann og allt annað.

Og hér er til siðs að setja stork í garðinn hjá þeim sem eignast börn, þetta gerðu nágrannarnir alveg sjálfir og settu í garðinn fjölskyldunnar.

En þær eru glaðar og kátar og elska að amma er kominn, og ég elska þær.

Og hér er enginn afbrýðisamur út í litla manninn nema ef til vill Carlos, ekki Trölli hundur eða Lille Fee né Púma.  En hér er ég að njóta mín heldur betur.  Eigið góða nótt elskurnar. 

Nokkrar myndir og nýtt barnabarn.

Já hér koma algjörlega nýjar fréttir, það er fæddur drengur í dag, Bára mín eignaðist dreng núna fyrir stuttu.  Hann gat ekki beðið eftir að amma kæmi út til að hjálpa til. 

Sama blíðan hér eins og undanfarið.  Það er gott styttir veturinn.

Sólin er hætt að geta kíkt almennilega yfir fjöllinn, nema rétt aðeins í Engidalnum þar sem þau eru lægri.

Var með lítinn engil hjá mér um daginn, það var voða notalegt, og hann er svo góður.

Þetta er hann Trítill, hann er afskaplega góður hundur.  Hann missti annað augað og ég held að það hafi átt að lóga honum, en mamma hans dýralæknirinn ákvað að gefa honum líf og hann er hamingjusamur hundur í dag.

Tjörnin stendur alltaf fyrir sínu.

Já Trítill er eðalhundur.

Aldrei eru þau fegurri ljósbrotinn en einmitt á þessum tíma. 

Og Ísafjarðarlognið er ósköp notalegt.

Hér voru grallarar líka um daginn og þeir fengu að baka sér pizzur alveg sjálfir.

Já strákar geta líka bakað.

Myndarlegir piltar.

Nei Jóhann minn þetta er ekki Brandur, þetta er Branda, ég fékk hana lánaða, músagangurinn er farin að verða dálítið helst til mikill.  Þegar þær eru farnar að leika sér við fæturna á mér þegar ég sit í tölvunni. En vonandi flýja þær bara út.  Það er best fyrir þær, eftir að Branda er komin.

Svo er það barnabarnið mitt hún Sóley Ebba, hún teiknaði blómálfana sem eiga að vera í næstu jólasögu barnanna.  Hún er frábær teiknari.

Þarf annars að fara að drífa í að semja hana.

En eigið dásamlegt kvöld elskurnar.

Svona að spá.....

Mig langar til að spyrja Össur Skarphéðinsson um nokkur atriði.  Ég veit að Össur er ekki vond manneskja, og að hann er með stórt hjarta.  En einhversstaðar á leið sinni um krókastíga ESB hefur hann svo sannarlega villst af leið og mér óskiljanlegt. 

Þegar alþingi samþykkti með litlum meirihluta á sínum tíma að sækja um aðild að ESB.  Þá var talað um að skoða hvað væri í boði.  Þetta áttu samkvæmt útlistunum Össurar að vera skoðun á því hvað við fengjum framgengt í samningum við ESB. Kallað að "Kíkja í pakkann".

Margt gott fólk varði þetta og var alveg með á því að þetta væri lýðræðislegt og sjálfsagt að skoða hvað við fengum í slíkum samningum.

Að vísu hafa stækkunarstjórar og ýmsir framámenn í ESB talað þannig að þar væri ekki um að semja, og allt væri njörvað niður.  Eins og fram kemur hér:

 

 

„Í sérstökum bæklingi sem Evrópusambandið hefur gefið út til að útskýra stækkunarferlið er kafli sem heitir Aðlögunarviðræður. Kaflinn hefst á þessum orðum: “Fyrst er mikilvægt að undirstrika að hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Aðlögunarviðræður beinast að skilyrðum og tímasetningum á inngöngu umsóknarríkis, framkvæmd og beitingu ESB-reglna, sem eru upp á 90.000 blaðsíður. Og þessar reglur (líka þekktar sem „acquis“, sem er franska yfir „það sem hefur verið ákveðið“) eru ekki umsemjanlegar. Fyrir umsóknarríki er þetta í grundvallaratriðum spurning um að samþykkja hvernig og hvenær eigi að framkvæma og beita reglum ESB og starfsháttum. Fyrir ESB er mikilvægt að fá tryggingu fyrir dagsetningu og skilvirkni innleiðingar umsóknarríkis á reglunum.““

Þá langar mig að spyrja hvort þér Össur hafi ekki verið ljóst í upphafi að Í þessum beitingum ESB Reglna var ekkert um að semja, en bara að fara að tilmælum ESB?

Það hefur nefnilega líka komið fram að:

 

Af hálfu ESB er enginn skilningur á því að eitthvert ríki sæki um aðild að sambandinu án þess að hafa kynnt sér skilmála um framgöngu á umsóknarferlinu. ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum þótt fulltrúar þess hafi teygt sig til móts við Össur og félaga með orðaleikjum um aðlögun annars vegar og „tímasetta áætlun“ hins vegar.

Hjá ESB hafa menn vonað að þessi orðaleikur dygði til að aðlögun hæfist. Að nokkru leyti hefur það gerst. Jón Bjarnason, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, hefur þó ekki bitið nægilega fast á agnið að mati sambandsins. Tekið úr pistli frá Birni Bjarnasyni þar sem hann fór til Berlín að kynna sér afstöðu ráðamanna ESB.

Varstu þá að skrökva, eða varstu ekki búin að kynna þér málin, þegar þú lofaðir þjóðinni að hún myndi bara fá að kíkja í pakkann og fá svo að kjósa um málið?

Það er ennþá til fólk á Íslandi sem heldur virkilega að það sé að kíkja í pakka.  Þegar það er orðið ljóst af bæklingnum að það var aldrei nein meining um slíkt.  Heldur aðeins um aðlögun að ræða, þar sem þyrfti að ljúka öllum tilmælum að fullu og ríkin 27 að samþykkja ÁÐUR EN VIÐ FENGJUM AÐ KJÓSA UM orðinn hlut.

Ef þetta er það sem þú kallar að kíkja í pakka, hvað má þá hugsa sér með annað sem þú ert að bralla?  Ef öll þín embættisfærsla sem utanríkisráðherra er á þessum nótum, þá líst mér ekki á blikuna.  Því svo sannarlega getur hvert barn séð að hér var byggt á sandi frá upphafi. 

Svo er ein spurning í viðbót.  Þar sem nokkuð ljóst er orðið að það væru hrapaleg mistök að ganga í ESB áþessum tíma óvissu, og báknið að liðast í sundur og enginn veit hvernig það endar, hvernig í ósköpunum stendur á því að þú vilt óður og uppvægur halda áfram, og reynir að auka hraðferðina inn í ESB, þvert á alla aðra.  Mér liggur við að halda að það sé ekki hagsmunir þjóðarinnar sem hanga þarna á spýtunni, heldur einhverskonar aðrir samningar sem þú hefur fengið um góða stöðu í Brussel eða Lúxemburg.  Að vísu fylgir allur Samfylkingarskarinn í ríkisstjórn og þingi þér eftir með þetta mál.  Þið takið ekki einu sinni eftir að Samfylkinginn hefur samkvæmt skoðanakönnunum tapað alla vega 5% fylgis og eruð í frjálsu falli einmitt vegna þessarar ESB ástríðu ykkar fyrst og fremst.  Nema þið viljið kenna Jóhönnu Sigurðar um allt sem miður fer. 

P.S. las þetta frábæra viðtal við Michael Hudsson hjá bloggvini mínum Tryggva Gunnari Hansen.  Læt það fylgja hér með.

http://tryggvigunnarhansen.blog.is/blog/tryggvigunnarhansen/entry/1204546/

Þöggun.

Það er í tísku hjá stjörnvöldum bæði ríkis og bæja að hafa gegnsæja stjórnsýslu. Allt upp á borðið og svoleiðis.  En er það í raun og veru svo?

Ég var að fá bréf um mál sem er þannig vaxið að við þurfum öll sem eitt að taka afstöðu um það, og reyna einu sinni að standa saman.

Athygli mín var vakin á bloggi um tilhneigingu Kópavogsbæjar um að þagga niður í Jóni Jósef, sem settur var fókus á hér um árið, þegar hann hafði hannað kerfi til að kanna spillingu í opinbera kerfinu sem er eiginlega krabbamein á öllu okkar samfélagi.  Nú er verið að reyna að þagga niður í þessum manni með öllum tiltækum ráðum þvert á landslög og þvert á stjórnarskrárvarinn rétt okkar til að fá hlutlausar upplýsingar um athæfi stjórnvalda, hvort heldur sem er landstjórn eða sveitarfélög.

Þetta er það sem vakti athygli:

http://kaffi.blog.is/blog/kaffi/entry/949720/

 

•  

  "Jón Jósef er þekktastur fyrir rel8 sem er kerfi sem hann hannaði og sýnir vensluð gögn á myndrænan hátt.
  
  Kerfið ætlaði hann einkum til áhættugreiningar, rannsókna á viðskiptatengslum og hugsanlegum hagsmunaárekstrum. Margir muna eflaust eftir þeim steinum sem lagðir voru í götu hans fyrir þessa viðleitni til gagnsæis í íslensku viðskiptalífi. Nú hefur bæjarstjórn Mosfellsbæjar fengið lögmenn bæjarins í lið með sér fyrir viðbrögð Jóns Jósefs við því að krafa hans var að engu höfð varðandi gagnsæi í sambandi við það hvernig farið er með almannafé til afskrifta viðskiptakrafna bæjarins á hendur 19 fyrirtækjum.
  
  Bæjarstjórnin hefur leitað til Innanríkisráðuneytisins eftir stuðningi við það að Jón Jósef hafi brotið gegn lögum um persónuvernd og meðferð persónuupplýsinga með því að birta upplýsingarnar yfir fyrirtæki, upphæðir og ástæður afskriftanna sem þau nutu af hálfu bæjarins."

  
  
  
  Já ágætu íslendingar ef menn halda að þetta sé eingöngu miðað út frá kópavogi, þá er það regin fyrra, því ef þeir komast upp með þessa þöggun, þá koma aðrir á eftir.  Erum við ekki orðin þreytt á leynimakki og reykfylltum bakherbergjum þar sem ráðamenn ráða ráðum sínum og hygla sínum fram og til baka.   Er ekki komið nóg.  Ég hef orðið vör við að fólk sem af hugsjónum reynir að vekja athygli landsmanna á spillingu, er rekið út í horn, með alskonar ljótum meðulum.  Hanna Lára Einarsdóttir var til dæmis rekinn með pistil úr RUV.  Marínó G. Njálsson um hann voru fundnar vafasamar sögur um einkafjármál hans og svo mætti lengi telja.  Við lifum á tímum  þöggunnar, þar sem stjórnmála elítan, hvort heldur sem er er í landsmálum eða sveitarstjórnarmálum, hefur komið sér upp vörnum við aðkomu hins almenna manns.  Þetta er að mínu mati algjörlega óásættanlegt, og hér þurfum við svo sannarlega að sporna við fæti.  Þess vegna vil ég vekja athygli á þessu.

  Það sem við getum gert, er í fyrsta lagi að vekja athygli á þessu, og í öðru lagi stutt Jón Jósef fjárhagslega til að takast á við blammeringar af þessu tagi.  Þetta á bara ekki að líðast í okkar "lýðræðisríki", set það innan sviga því að mínu mati búum við meira í klíkusamfélagi en lýðræðissamfélagi, þar sem stjórnmálamenn vinir og kunningjar hafa sameinast um að ota sínum tota og standa saman um einkavinavæðingu og að viðhalda sjálfum sér, langt frá því sem þjóðin þarf.  Þess vegna er algjört eitur í þeirra beinum að einhver guggi út í bæ geti fundið út eitthvað apparat til að skilgreina vafningana og svikamillurnar á skilmerkilegan hátt. Þá er nú heppilegra að skjóta sendiboðan strax, svo hægt sér að viðhalda klíkuskapnum og einkavinavæðingunni þvert á alla flokka. Svo elítan svokallaða geti áfram setið og makað krókinn í makindum og vellystingum praktuglega.  Er það Ísland sem þið viljið?  Eða viljið þið í alvöru leggja ykkar af mörkum til að stoppa þetta af?  Spáum aðeins í þetta.                                                                   

  

 

11.11.11.11.11.

Vissuð þið að á hverju ári þennan dag er karnivalstemning í Köln í Þýskalandi.  Þetta sagði mér vinkona mín sem þar býr.  Í ár er þetta alveg sérstakt því nú er 11.11.11.  kl. 11.11.  Sem sagt nýbyrjað.  Þá skreyta íbúar fyrir utan húsin sín með allskonar skemmtilegum fígúrum, og allir skemmta sér hið besta, þegar líður á fara konur saman í hópum út að skemmta sér og þær verða að hafa með sér skæri, því leikurinn hjá þeim er að klippa af bindum herramanna sem þær rekast á, og sú vinnur sem hefur safnað flestum bindisendum. 

Þetta er saklaus en skemmtileg upplifun.  Ef til vill fer ég einhverntíma og stíla upp á þennan tíma að dvelja hjá henni vinkonu minni.   Þá verður sko klippt!!! og ef menn eru ekki með bindi??? þá tja klippir maður eitthvað annað

En þennan dag 11.11.11, er hér næstum sumarveður, og búið að vera í nokkra daga.

Ótrúlegt en satt. Allur snjórinn farin úr byggð.

Ár og lækir skoppa niður fjallshlíðar með galsa vorsins.  Smæstu lækir verða að ófærum ám á augabragði.

Grasið er meira að segja grænt.

Og lauf ennþá á trjám og runnum.  Eikin mín er reyndar alveg græn ennþá þessi kjáni, ég vona að hún fari að vetra sig upp á kal og frost.

Og geimskipið tilbúið til flugs

Rauðblaðarósin mín lítið farin að láta á sjá blessunin.  Enda kúrir hún í skjóli við stóra furu.

Sjálfsmynd af stubbnum mínum. Hann er venjulega ekki svona ábúðarfullur, en nú er hann að taka mynd

Eigið góðan dag elskurnar.

Grasrótarstarf er ekki aðeins mikilvægt í lýðræðislegu samhengi heldur er grasrótarstarf lífsmarkið með lýðræðinu.

Það er eitthvað gott að gerast, og við skulum hlú að því og vernda svo það vaxi og dafni. 

Það er grasrótarstarfið sem ég bind svo miklar vonir við.  Ég set hér inn blogg Rakelar Sigurgeirsdóttur, hún er ein af mörgum sem hefur unnið ötullega að því að vekja okkur til umhugsunar og hvetja okkur til dáða. http://raksig.blog.is/blog/raksig/entry/1203833/

Þarna er um að ræða kynningarfund í grasrótarsamtökunum sem hafa fundið sér samastað í Brautarholti 4.  En það eru eftirtaldir aðilar: Alda: Félag um lýðræði og sjálfbærni, Borgarahreyfingin, Bót: Aðgerðarhópur um bætt samfélag, Frjálslyndi flokkurinn, Húmanistaflokkurinn, Hreyfingin, IFRI-hópurinn, Samtök fullveldissinna og Þjóðarflokkurinn.

Einnig komu þarna fram nokkrir fleiri aðilar eins og:  Zeitgeist-hópinn, Occupy Reykjavík, Íbúahreyfinguna, Stjórnarskrárfélagið og Gagnauga.

Forsetanum og frú var boðið og þágðu þau boðið og sátu þennan fund með fólkinu.  Hann hélt góða ræðu sem er í bloggfærslu Rakelar, þar sagði hann:  „grasrótarstarf er ekki aðeins mikilvægt í lýðræðislegu samfélagi heldur er grasrótarstarf lífsmarkið með lýðræðinu.“

Þetta er sá vettvangur sem ég vil hlú að og vinna með.  Þarna er eitthvað gott að gerast þvert á pólitíska flokka, þarna er unnið af heiðarleika og óþreytandi dugnaði við að safna saman því fólki sem hefur lagt sig við að vinna að betra samfélagi fyrir okkur öll. Ég vildi óska að ég gæti verið meira með.  En vegna fjarlægðar vil ég þó gera mitt til að vekja athygli á þessari grósku lýðræðisins. 

Það kom fram að Grikkir áttu sinn fulltrúa þarna.

Vilt þú leggja þitt af mörkum til að breyta þjóðfélaginu til batnaðar?

Áfram íslenska þjóð.

Ólafur H. Þórðarson.

Ég er búin að finna það sem þú varst að spyrja mig um.  Og þá er ég auðvitað búin að týna miðanum sem ég skrifaði niður símanúmer og email En þú getur hringt í mig.  Ég legg nefnilega ekki í að hringja í að minnsta kosti 3 Ólafi Þórðarsyni með bjánalega spurningu.  En þá er ég búin að beita útilokunaraðferðinni á hina 20... eða svo.

En ég hef verið að grúska í pappírunum hans tengdaföður míns, og er með flest lögin hans á nótum og í upptalningu.  Nokkur samt sem hafa ekki verið opinberuð og skrifuð með hans eigin hendi. 

Eitt þessara ljóða eða texta samdi hann í Vestmannaeyjum.  En Elli minn bjó þar um tíma fyrir gos.  Hann hafði nýlega keypt sér hús á Brekkugötunni og faðir hans kom til að hjálpa honum að setja húsið í stand.  Þá var bræðsla á fullu og sennilega hefur gamla manninum ekki fundist lyktin góð. Því hann kvað svo:

Í Vestmannaeyjum eru hús

orpin aur og sandi.

Þar er bæði lundi og lús

og lyktin óþolandi.

 

Hér eru nokkrar stökur handskrifaðar eftir hann:

Vondur finnst mér veturinn

með veðurofsa sínum.

Í fyrrinótt í fyrsta sinn,

fraus í koppnum mínum.

 

Til að þekkja þingeying

þarf ei mikil kynni.

Hann gumar allann ársins hring

af ættartölu sinni.

Skafti eða Náttfari eins og hann kallaði sig var þingeyingur.

Komin er í varpa vor

vermir sólin bjarta.

Örvar mátt og eykur þor

enginn þarf að kvarta.

 

Eftir langan ævidag

er mér ljúft að segja.

Ég vil senn um sólarlag

sæll og glaður deyja.

 

Alltaf stökur ein og tvær

upp úr manni renna.

Ef að ríma ekki þær,

er það mér að kenna.

 

Vissulega veit að ég

vonda hef ég galla.

Einna lakast er nú það

að ég hafi skalla.

Þessi er örugglega ort um einhvern vin sem var farin.

Mig, þig vantar vinur minn.

vandi er nú að lifa.

Því þú hafðir alltaf af

svo undurmörgu að gefa.

Við Skafti vorum miklir vinir, ég hafði líka gaman af að dunda mér við að semja svona eitt og eitt. Þó ég komist ekki í hálfkvisti við hann.  En hann var ótrúlega skemmtilegur og lifandi maður.  Blessuð sé minning hans.