Þetta verður mín síðasta færsla í pólitíkinni, því á morgun á fólk að fá frið fyrir áróðri og loforðaflaumi til að hugsa sinn gang, og fá frið til að taka sínar ákvarðanir um hvað það ætlar að kjósa.

En vegna þess að ég hef verið mikið spurð út í sjávarútvegsstefnu Dögunnar, og þar sem Guðjón Arnar okkar frábæri frambjóðandi í öðru sæti í Norðvestri hefur ekki haft mikinn tíma til að vera hér hjá okkur, þá vil ég árétta staðfestan málefnasamning Dögunnar í sjávarútvegsmálum.  Enda er það sá hluti sem snýr hvað mest að Frjálslyndaflokknum og því frábæra fólki sem þar vann að okkar málum.  Þessi stefna okkar er að miklu leyti unnið af okkar mönnum Sigurjóni Þórðar og Guðjóni Arnari að þessari stefnu. Og hér er hún:

Sjávarútvegsstefna Dögunar

Stefna Dögunar í sjávarútvegsmálum grundvallast á nýrri stjórnarskrá þar sem kveðið er á um þjóðareign á auðlindum og nýtingarrétti þeirra. Við nýtingu auðlindanna skal hafa sjálfbæra þróun og almannahag að leiðarljósi og hámarka verðmætasköpun nytjastofna. Gagnger endurskoðun á fiskveiðistjórnunarkerfinu mun byggjast á:

• Að fullt jafnræði verði í aðgengi að veiðiheimildum.
• Að greitt verði auðlindagjald fyrir afnotin sem renni til ríkis og sveitarfélaga.
• Að framsal, framleiga og veðsetning veiðiheimilda verði óheimil.
• Að aflahlutur sjávarbyggða sé tryggður og hluti veiðileyfa svæðisbundinn.
• Að öllum nýtanlegum afla sé landað og enginn hvati verði til brottkasts m.a. með því að kvótasettum fisktegundum verði fækkað.
• Að fjárhags- og rekstrarlegur aðskilnaður sé tryggður milli veiða og fiskvinnslu, allur afli fari á markað og verðmyndun sé 100% bundin fiskmörkuðum.
• Að veiðiráðgjöf verði endurskoðuð og fleiri aðilar komi að ráðgjöfinni.
• Að handfæraveiðar verði frjálsar.
• Að settar verði framfylgjanlegar reglur um umgengni við auðlindina og hafsbotninn til að stuðla að endurnýjun, sjálfbærni og notkun umhverfisvænni veiðarfæra og aðferða við veiðar.

Niðurlag:

Dögun er opin fyrir þeim leiðum í fiskveiðistjórn sem samrýmast ofangreindum markmiðum.

Sjávarútvegsstefnan var áréttuð á landsfundi Dögunar 16. mars 2013

Önnur stefnumál má lesa um á www.xdogun.is

Sjá hér.

• Áherslur Dögunar í málefnum LÍN
• Áherslur Dögunar í málefnum RÚV
• Ályktanir um vímuefnamál 2013
• Ályktun – Ný „Sátt í þágu þjóðar“
• Ályktun um samstarf með öðrum framboðum
• Dögun’s core policy statement
• Dögun’s Immigration and Asylum Seekers Policy
• Efnahagsstefna Dögunar
• Húsnæðisstefna Dögunar
• Íslandsbyggðarstefna Dögunar
• Jafnréttisstefna Dögunar
• Kjarnastefna
• Landbúnaðarstefna Dögunar
• Lýðræðisstefna Dögunar
• Menningarstefna Dögunar – drög
• Menntastefna Dögunar
• Öflugar aðgerðir í þágu heimila
• Sjávarútvegsstefna Dögunar
• Skattastefna Dögunar
• Stefna Dögunar í málefnum innflytjenda og flóttafólks
• Stefna Dögunar í utanríkis- og alþjóðamálum
• Stefna Dögunar um breytta nálgun í vímuefnamálum
• Stefna Dögunar um rannsóknir og nýsköpun – drög
• Stjórnmálaályktun Dögunar 2013
• Umhverfisstefna Dögunar
• Velferðar- og heilbrigðisstefna Dögunar

Svo segi ég bara á morgun göngum við til kosninga og veljum okkur leiðtoga næstu 4. árin. Það skiptir miklu máli að við veljum rétt. Tökum ekki Pollýönnu á þetta og yptum öxlum og kjósum sama gamla flokkinn aftur og aftur þó hann hafi sýnt að hann ætlar ekki að breyta neinu. Það kallast að vera nytsamur sakleysingi... Hver vill vera það?

Vil svo óska okkur öllum gleðilegs dags á morgunn, megi réttlæti, sanngirni og lýðræðí sigra fyrir okkur öll.

Jæja föstudagur á morgun.

Það er síðasti dagur í þessari kosningabaráttu, því á laugardaginn göngum við að kjörborðinu og leggjum málflutning okkar í dóm kjósenda.

Af því tilefni langar mig að segja örfá orð.  Það var fyrir rúmu ári sem ég var vör við að mitt fólk í Frjálslyndaflokknum var farið að ræða við fólk í Hreyfingunni og Borgarahreyfingunni, ásamt ýmsum grasrótarhreyfingum eins og Öldu, þetta gladdi mig mjög, því þessar hreyfingar voru eiginlega í sama farvatni og við frjálslynd.  Og mér þótti það sigurstranglegt að sameinast þessu ágæta fólki. 

Ég lýsti mig svo áhugamann um að taka þátt í undirbúningi að stofnun nýrrar hreyfingar innan raða þessa fólks.  Það hefur verið virkilega ánægjulegt að starfa með þessu góða fólki, og þar hefur ríkt eining og heiðarleiki.  Auðvitað hafa einhverjir yfirgefið skútuna eins og gengur, það er bara eðlilegt, en samt sem áður hefur áfram ríkt vinátta meðal þeirra sem farið hafa í önnur framboð, eins og Pírata og Lýðræðisvaktina, það ágæta fólk fór ekki í neinu fússi, heldur áleit að þeim væri betur borgið annarsstaðar, það er eitt af grundvallaratriðum okkar að mega skipta um skoðun, og skoða eitthvað annað.  Ég er líka sannfærð um það, að ef þessum nýju framboðum auðnaðist að koma fólki inn á þing þannig að það skipti sköpum að þá næðu þau að standa saman að góðum málum, því það er ekki mikið sem ber á milli, bara einhver ágreiningur sem fólk telur að skipti það sjálft máli. 

Ég hef heldur ekkert á móti því að svona mörg framboð séu í farvatninu, því ég held að það styrki lýðræðið og fái fólk til að hugsa aðeins út fyrir rammann.  Reyndar sýnir fjöldi framboða að það er eitthvað verulega mikið að í okkar pólitísku umhverfi, og sýnir að fólk er búið að fá sig fullsatt af þeirri pólitík sem hefur verið framkvæmt nú undanfarin mörg ár.  Og þó stóru flokkunum takist ef til vill að ná vopnum sínum fyrir þessar kosningar, þá eru þeir samt sem áður að missa tökin, þeir eiga sína traustu viðskiptavini sem hugsa ekkert út fyrir atkvæðið sitt, og spá ekki einu sinni í það að þau séu ef til vill að jaska lýðræðínu með því að kjósa alltaf það sama... sinn flokk á hverju sem gengur og hvernig sem flokkurinn og þeir sem þar eru, haga sér.  Þetta þýlyndi deyr út með því fólki sem nú er komið yfir unglingsárin.  Unga fólkið vill skoða málin, þau vita að þau bera ábyrgð á atkvæði sínu, og vilja kynna sér flokkana.  Og það er vel.  Þetta er ef til vill hroðalegt að segja, en því miður satt.

Með þessari miklu aukningu á framboðum, hefur það gerst að unga fólkið okkar er að vakna til vitundar um vald sitt.  Þau eru allt í einu farin að ræða um pólitík og skoða málin, það birtist m.a. í því að þau hafa í miklum mæli óskað eftir því að frambjóðendur komi á þeirra fund og ræði sín stefnumál.  Það er bara afar gott.  Þeirra er nú einu sinni framtíðin.

En það er annað sem líka er að gerast og það er, að með þessum mörgu framboðum, heyrast nýjar raddir, raddir sem hafa hingað til ekki náð eyrum almennings, því það hentar ekki gömlu flokkunum að almenningur spái of mikið í þessi mál.  Fólk á bara að kjósa sinn flokk og ekkert kjaftæði.

Það hefur örugglega ekki verið auðvelt að koma öllum þessum frambjóðendum fyrir í sjónvarpasal á RUV, þá hefur nú verið betra fyrir stöð2 að handvelja þá sem þeir telja hafa mesta möguleika og útiloka hina.  Þannig er nú lýðræðið þar á bæ, og ættu menn að hugsa sinn gang hvað lýðræðið varðar á þeim bænum. 

En sem sagt eftir morgundaginn gefst okkur tækifæri til að veita þeim brautargengi sem við viljum sjá á alþingi næstu fjögur árin.  Við þurfum að hugsa okkur um, því atkvæðið okkar er einn af hornsteinumlýðræðisins.  Og það sem meira er að ef við veljum ekki vel, þá getum við lent í því að landið okkar fari á hausinn vegna þess að þeir sem við völdum valda ekki hlutverki sínu.  Það verður því ekki auðvelt að velja um öll þessi framboð. 

Þess vegna er ágætt að heimsækja allar kosningaskrifstofur, ræða við fólki sem þar er, skoða hvað flokkarnir hafa fram að færa og velja það sem hentar okkur sjálfum best hvaða bókstaf eða nafn framboðið hefur.

Þetta er sérstaklega mikilvægt í ár, þegar við höfum gengið í gegnum stórt hrun vegna óheiðarleika og svika manna sem sáu sér tækifæri til að taka sér bæði völd og fé á kostnað okkar hinna sem ekki vorum í sömu aðstæðum.  Þessar aðstæður sköpuðu reyndar stjórnvöld, sem núna reyna að fela þá slóð og þykjast hvergi nærri hafa komið. 

Ég hef ákveðið að leggja mitt af mörkum til þessarar baráttu, reyndar ætlaði ég mér ekki að fara út í það orðin það gömul og lúin, en samt sem áður þá fannst mér að ég gæti ekki skorast undan, þess vegna er ég hér tilbúin til að leggja mitt af mörkum.  Það eru reyndar fingraför mín á ýmsu í samþykktum Dögunar, eins og ályktunum vegna fíkla, sem ég tel svo brýnt að fara yfir að það hálfa væri nóg, en líka í málefnasamningi Dögunnar í málefnum landsbyggðarinnar.

Þess vegna heiti ég því að ef okkur tekst að koma tánni innfyrir 5% múrinn þá mun ég standa fyrir því með mínum félögum að rödd þeirra sem minna mega sín, okkar öðruvísi börnum sem hafa lent illa í lífinu vegna fíkna muni heyrast, að Þau eigi þann málsvara á þingi sem þeim ber samkvæmt stjórnarskrá sem segir að allir eigi sama rétt. 

Ég mun líka brýna mína félaga að standa vörð um landsbyggðina og að þeirra rödd heyrist sem aldrei fyrr.  Við höfum nefnilega góðar samþykktir um hvernig hægt er að byggja upp sterkari landsbyggð en við upplifum í dag.

Þið sem þekkið mig vitið að ég er heiðarleg í því sem ég tek að mér og vil virkilega vinna að heill lands og þjóðar.

En það sem ég vil segja að lokum er, þegar þið gangið að kjörborðinu á laugardaginn, þá skuluð þið kjósa með hjartanu, það framboð sem þið trúið á að vinni þjóðinni og ykkur mest gagn, ekki láta neinn segja ykkur að þið kasti atkvæðinu á glæ. Það er einfaldlega ekki þannig.

En svo að lokum á morgun verð ég í Slunkaríki með heitt á könnunni og vöflur og fleira með kaffinu, tilbúin í spjall alveg sama þó þið ætlið ekki endilega að kjósa Dögun, það er til heilla að skoða alla möguleika og ég fagna hverjum sem kemur inn og spjallar við mig um landsins gagn og nauðsynjar. Þó fólk komi inn og spjalli er ekki þar með sagt að það hafi selt sálu sína... eða þannig

Svo eigi gott kvöld elskurnar og vonandi sé ég sem flesta á morgun í góðu spjalli yfir kaffisopa.

ESB viðræður á röngu róli. Og GLEÐILEGT SUMAR.

Ég vil byrja á að bjóða öllum landsmönnum Gleðilegs sumars, og megi öllum farnast vel og megi sumarið verða okkur gott og gjöfult, hlýtt og sólríkt.  Þó snjórinn liggi á gluggunum mínum og eitt og eitt snjókorn falli niður, þá syngja fuglarnir sinn vorsöng og hjartað í mér tekur kipp, börnin mín blómin sem ég er að meðhöndla núna daglega vaxa og dafna og geta ekki beðið eftir að komast ofan í umhyggjusamar hendur fólksins í kring um mig, sem kemur og vill kaupa þau til að skreyta garðana sína.

En það er annað sem er líka að hrærast inn í mér þessa dagana.  Það er þetta með að kíkja í pakkann í Brussel.

Fólk er farið að tala eins og þetta sé staðreynd að það verði að ljúka viðræðum og kjósa svo um málið. 

Þetta er sögufölsun sem er reyndar sorgleg, því það er ljótt að plata fólk svona upp úr skónum.  Sérstaklega þegar stjórnvöld standa fyrir blekkingarleiknum.

Það vill svo til að Björn Bjarnason fyrrverandi ráðherra dómsmála og menntamála, fór árið 2011 utan til Brussel og Berlínar, held á vegum heimsýnar til að kynna sér málin frá fyrstu hendi.

Björn var einstaklega vel til þessa fallinn sem fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands og hafði því þann "statur" að geta komið og farið meðal ráðamanna ESB. 

Björn Bloggaði um þessa för sína, hann gerði það á afskaplega skynsamlegum nótum og samkvæmt sinni bestu sannfæringu.  Ég las þessa pistla hans af áhuga, því vissulega kom þarna margt fram sem við fengum ekki að heyra af.  Ég ætla mér að grípa dálítið í einn pistil hans sem hann kallar; "ESB aðildarviðræður á röngu róli".

 

"27.10.2011

ESB-aðildarviðræður á röngu róli

Morgunblaðið minnir á það í leiðara 27. október að Åœtefan Füle, stækkunarstjóri ESB, hafi áréttað í heimsókn sinni til Íslands 18. og 19. október „að ekki væri ætlast til að ríki sæktu um aðild að sambandinu nema skýr vilji væri til inngöngu. Viðræðurnar við sambandið þyrftu að fara fram á þeim forsendum“.

Þessi orð stækkunarstjórans koma heim og saman við það sem ég hef kynnst hér í Brussel dagana sem ég hef dvalist hér til að átta mig á stöðu Íslands gagnvart Evrópusambandinu þegar rúm tvö ár eru liðin frá því að alþingi samþykkti aðildarumsóknina 16. júlí 2009. Þá talaði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra um hraðferð Íslands inn í ESB. Engan tíma mætti missa, lífið lægi við að taka upp evruna. Bar hann Carl Bildt, utanríkisráðherra Svía, fyrir því að hlutirnir myndu ganga hratt fyrir sig og einnÁhersla Össurar á ákveðin tímamörk í viðræðunum við ESB mælist nú orðið illa fyrir í Brussel. Íslendingum sé nær, segja menn, að búa þannig um hnúta að unnt sé að haga viðræðunum að kröfum ESB".

 

Já svo mörg voru þau orð.  Stækkunarstjórinn ítrekaði sem sagt við ráðamenn að ekki væri ætlast til þess að ríki sæktu um aðild nema að skýr vilji væri til inngöngu. Hvernig hljóðaði nú aftur umsóknin?  Er ekki verið að tala um að kíkja í pakka? 

  Og enn segir Björn:

"Af hálfu ESB er enginn skilningur á því að eitthvert ríki sæki um aðild að sambandinu án þess að hafa kynnt sér skilmála um framgöngu á umsóknarferlinu. (Skýrsluna góðu. innskot frá mér) ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum þótt fulltrúar þess hafi teygt sig til móts við Össur og félaga með orðaleikjum um aðlögun annars vegar og „tímasetta áætlun“ hins vegar og Olla Rehn, forvera Füles í embætti stækkunarstjóra".

 

Já, ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum, þótt fulltrúar þess hafi TEYGT SIT TIL MÓTS VIÐ ÖSSUR OG FÉLAGA með orðaleikjum um aðlögun annars vegar og "tímasetta áætlun hins vegar"

Er ekki eitthvað sem fer hér milli mála?  Hvar byrjar platleikurinn?

Og Björn heldur áfram:

"Hjá ESB hafa menn vonað að þessi orðaleikur dygði til að aðlögun hæfist. Að nokkru leyti hefur það gerst. Jón Bjarnason, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, hefur þó ekki bitið nægilega fast á agnið að mati sambandsins. Um framhaldið verður meðal annars deilt á flokksþingi vinstri-grænna á Akureyri um næstu helgi".

 

Aha er ekki þarna komin skýringin á því hver vegna Jón Bjarnason þurfti að víkja, hann var nefnilega ekki búinn að bíta nógu fast á agnið að mati sambandsins. 

 

Björn heldur áfram:

"Í fyrrgreindum leiðara Morgunblaðsins frá því 27. október segir:

 „Í sérstökum bæklingi sem Evrópusambandið hefur gefið út til að útskýra stækkunarferlið er kafli sem heitir Aðlögunarviðræður. Kaflinn hefst á þessum orðum: “Fyrst er mikilvægt að undirstrika að hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Aðlögunarviðræður beinast að skilyrðum og tímasetningum á inngöngu umsóknarríkis, framkvæmd og beitingu ESB-reglna, sem eru upp á 90.000 blaðsíður. Og þessar reglur (líka þekktar sem „acquis“, sem er franska yfir „það sem hefur verið ákveðið“) eru ekki umsemjanlegar. Fyrir umsóknarríki er þetta í grundvallaratriðum spurning um að samþykkja hvernig og hvenær eigi að framkvæma og beita reglum ESB og starfsháttum. Fyrir ESB er mikilvægt að fá tryggingu fyrir dagsetningu og skilvirkni innleiðingar umsóknarríkis á reglunum.““

Því ber að fagna að blaðið birtir þessi skýru fyrirmæli af hálfu ESB í leiðara sínum. Allir sem kynna sér aðildarferli ESB vita um þessi skilyrði sambandsins og að undan þeim verður ekki vikist".

 

Nú verða menn að trúa því sem þeim finnst skynsamlegt, hvort á að trúa þeim sem vinna að stækkunarmálum í ESB, eða því fólki sem er að sækja um, og raunar á fölskum forsendum, því við þennan lestur og einnig í skýrslunni góðu kemur skýrt fram að hér er ekki um samningaviðræður að eiga, heldur aðlögunarferli sem er stjórnað af ESB og á þeirra forsendum, með þeirra skilyrðum. 

Björn lýkur svo þessum pistli sínum á eftirfarandi orðum:

"Leiðara Morgunblaðsins 27. október lýkur á þessum orðum:

„Auðvitað geta þeir sem það vilja haldið áfram, þrátt fyrir þessar skýru línur Evrópusambandsins, að tala um að Ísland eigi í samningaviðræðum við Evrópusambandið sem geti skilað einhverju öðru en inngöngu í Evrópusambandið eins og það er. Og þó að Evrópusambandið segi að reglurnar séu “ekki umsemjanlegar„ geta þeir sem vilja líka haldið áfram að reyna að blekkja landsmenn til að halda að við getum breytt Evrópusambandinu áður en við göngum inn. Slíkur málflutningur er ekki heiðarlegur, en reynslan sýnir að ákafir stuðningsmenn aðildar láta það ekki endilega stöðva sig.“

Þarna notar blaðið orðin „ ekki heiðarlegur“ þegar lýst er blekkingartali ESB-aðildarsinna um eðli viðræðnanna. Þar er of vægt til orða tekið því að um blekkingar er að ræða, vísvitandi eða af vanþekkingu, og þeim er haldið áfram af íslenskum stjórnvöldum.

Hér hefur ekki verið minnst á efnislega þætti viðræðnanna. Ég tel í stuttu máli álíka mikið að marka ummæli íslenskra ráðamanna um að unnt verði að ná viðunandi efnislegri niðurstöðu í virðræðunum og ummæli þeirra um tímasetningar og eðli viðræðnanna. Vegna blekkingarleiksins hafa viðræðumenn Íslands mun veikari stöðu gagnvart ESB en ella væri. Íslendingar eru einfaldlega að ræða við ESB í skjóli velvilja fulltrúa þess til að túlka mál á allt annan veg en opinber gögn ESB leyfa. Eru miklar líkur til þess að viðræðumenn í þeirri stöðu hafi fótfestu þegar kemur að raunverulegum efnislegum ágreiningi?

Dvölin hér í Brussel hefur staðfest þá skoðun að íslensk stjórnvöld eru á röngu róli í viðræðunum við Evrópusambandið. Það er báðum aðilum fyrir bestu að líta í eigin barm, hugsa ráð sitt og meta hvernig haga beri framhaldinu".

Hér má lesa bloggið í heild. http://bjorn.blog.is/blog/bjorn/entry/1200874/

Og svo er hér skýrslan enn og aftur.

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

Gott fólk þið getið tætt í ykkur Björn Bjarnason og Moggann og sagt að þetta sé Moggalygi og áróður, en þetta er allt saman stutt rökum sem komið hafa fram í skýrslunni og í samtölum við stækkunarstjóra ESB bæði þann fyrrverandi og núverandi.  Fólk ætti að spyrja sig hvort er líklegra að ESBfólk sé að leika sér svona fram og til baka, eða hvort það liggi ekki frekar hjá þeim sem er mest áfram um að koma okkur inn í ESB, þeim Össuri Skarphéðinssyni, Árna Páli Árnasyni, Katrínu Júlíusdóttur, Guðmundi Steingrímssyni og Róberti Marshall. 

Það er alveg ljóst kæru landsmenn að það er enginn pakki til að kíkja í, heldur er þessi pakki fallegar umbúðir utan um fangabúr sem bíður eftir að við ´"býtum nógu fast á agnið" til að fara alla leið inn. 

Ég vil það ekki, ég vil frjálst óháð Ísland með yfirráðum yfir öllum sínum auðlindum og gæðum, fá að ráða sér sjálf og hafa um sín mál að segja, og fá ráðamenn sem standa fast í lappirnar við að verja íslenska þjóð. 

Til þess treysti ég reyndar best Dögun, þess vegna hef ég lagst á árarnar með þeim frekar en öðrum.  En það er bara allt öllur saga. 
 Eigið góðan dag.

Göngum svo sæl inn í sumarið. 

Skyn og skúrir.

Það skiptast á skin og skúrir í lífi okkar.  Sem betur fer eru gleðilegu augnablikin fleiri en þau sorglegu.  Við verðum bara að vera jákvæð og laða að okkur það góða og gleyma því slæma.  En þó við látum það ekki liggja eins og mara á okkur verðum við samt sem áður að muna og tala um það slæma, sérstaklega ef það getur hjálpað öðrum.

En núna á ég líka gleðileg augnablik, sérstaklega inn í sumarið, því Bára dóttir mín er flutt heim til Íslands.  Hún er komin með öll yndislegu börnin sín heim.

Þessi yndislegu litlu kríli mín.

Þó þau hafi ekki flutt allaleið heim til mín, þá eru þau á landinu og miklu auðveldara með öll samskipti. Ég er innilega glöð yfir því að þau eru komin heim. 

Þannig verða ljósu punktarnir alltaf fleiri og bjartari.

En nú þarf ég að fara að sinna plöntunum mínum. Eigið góðan dag.

Meira um þessi mál frá Kastljósinu.

Úr bréfum í mínum fórum.

Ísafirði 20. Júní 1997.

Elsku Jón minn þú verður að hjálpa okkur, það er búið að boða tengdadóttur mína á Skólavaörðustíginn innan viku, við verðum að fá frest og það verður að komast hjá því að hún fari í fangelsi.  Hún er búin að standa sig eins og engill og Júlli líka síðan hann kom út, hún er að hjálpa mér hér heima og hann í vinnu hjá pabba sínum, þetta litla barn hefur alveg gjörbreytt  þeim báðum.  Dómurinn var þyngdur upp í fimmtán mánuði án skýringa, þessi XXXXXXXXXXX (lögfræðingurinn) hefur ekkert gert henni til varnar.  Þetta yrði algjört slys ef hún yrði lokuð inn núna, loksins þegar hún er búin að finna sjálfa sig og hamingjuna.  Þetta er svo óréttlátt og heimskulegt.  Hvað getum við gert?  Ég er búin að hafa samband við Vilhjálm einhvern hjá Vernd, og hann ætlaði eitthvað að reyna að hjálpa mér.  Hvernig get ég komið því við að ég fái að hafa hana hjá mér og bera ábyrgð á henni. Elsku Jón minn bjargaðu börnunum mínum, þetta er alveg hræðilegt. 

Kv. Ásthildur.

Garðabæ 3. Júlí 1997.

Með bréfi dags. 20 júní 1997 fóruð þér þess á leit fyrir hönd skjólstæðings yðar ********* að fyrighugaðri afplánun hennar á 15 mánaða tildæmdri refsinsu með dómi Hæstaréwttar uppkveðnum 29. Maí 1997, sem hefjast átti þann 28. Júní sl. Yrði frestað til 1. Október 1997.  Vísið þér í þessu sambandi til brýnna aðstæðna hennar vegna umönnunar sveinbarns hennar.

Samkvæmt 3. Gr. Reglugerðar nr. 29/1993 um fullnustu refsidóma er fangelsismálastofnun heimilt, ef sérstakar ástæður eru fyrir  hendi, að veita frest á að hefja afplánun.  Hér er um að ræða undantekningu frá þeirri meginreglu að afplánun hefjist strax er dómur verður fullnustuhæfur.

Í verklagsreglum fangelsismálastofnunar segir að í þeim tilvikum er frestur á afplánun er veittur skuli aðeins veita dómþolum skamma fresti og er þá átt við viku eða hálfan mánuð í senn.  Mánaðarfrestir sem tíðkuðust hér áður fyrr eru aflagðir.  Er þetta liður í þeirri stefnumörkun fangelsismálastofnunar að hraða allri refsifullnustu.

Í 2. mgr. 3. Reglugerðar um fullnustu refsidóma nr. 29/1993 segir að við ákvrðun á því hvort að veita skuli frest á afplánun skuli m.a. taka mið af alvarleika afbrots dómþola, sakarferli og öðru sem máli skiptir.  Skólstæðingur yðar hefur alls 5. Sinnum frá árinu 1990 verið dæmt til refsivistar fyrir auðgunarbrot. Hún hefur þrívegis afplánað refsivist, nú síðast frá 25. Október 1994 til 22. Desemvber 1995, en þá var henni veitt skilorðsbundin reynslulausn í 2. Ár.  Með ofangreindum dómi Hæstarréttar voru þessar eftirstöðvar dæmdar upp og var skjólstæðingur yðar dæmt í 15 mánaða fangelsi fyrir auðgunarbrot.

Eins og fram kemur í bréfi yðar fæddi skjólstæðinur yðar barn 8. Mamrs 1997 og nýtur hún aðstoðar tengdamóður sinnar og vandanlega einnig barnsföður við ummönnun barnsins.  Fullkunnugt er um gildi samvista á milli móður og ungbarns en engu að síður er eigi unnt að fallaslt á umbeðinn frest með vísta til framkvæmdar.  Vegna aðstæðna skjólstæðings yðar er hins vegar veittur frestur til 1. Ágúst 1997 en þá skal afplánun hefjast.

E.U.  ******( Starfsmaður fangelsismálastofnunar.)

12. ágúst 1997.

Beiðni um frestun á fangeslun ********

Á þeim forsendum að við fengum engar upplýsingar um fyrirhugaða aðgerð fyrr en á mánudeginum 11. ágúst.  Þetta er alltof stuttur fyrirvari þegar fimm mánaða gamalt barn á í hlut.  Eftirfarandi rökstuðningur fylgir ásamt umsögn frá sálfræðingi og félagsfræðingi.

Ég undirrituð tel afar óheppilegt að ****** verði rifin upp  úr fjölskyldutengslum sem hún er í núna.  Ég hef mér til staðfestingar tilsögn bæði frá sálfræðingi og félagsráðgjafa, auk læknisvottorðs sem sent var til sýslumanns.  Bæði ****** og Júlíus hafa haldið sig algjörlega frá öllu sukki s´æiðan barnið kom í heimin og reyndar löngu áður.  Þetta fjölskyldumunstur og þetta nýja líf hefur gefið þeim það sem til þarf til að ganga hinn mjóa veg dyggðarinnar, öll breyting á þessum högum er sérstaklega lviðkvæmt meðan þau eru að ná fótfestu og byggja þetta nýja líf upp.  Barnið getur þess vegna þegar tímar líða fram, fyrir þessa aðgerð þ.k. fangelsun ****** orðið foreldralaus.  Ég votta það hér með að allt hefur gengið hjá þeim fram úr m´nium björtustu vonum hingað til.

Við fengum engar upplýsingar um að fangelsun bæri svona brátt að, vegna þess að lögrfæðingur okkar hrl. Jón Oddsson var í fríi og okkur var ekki sent afrit af bréfinu, kom þetta okkur í algjörlega opna skjöldu, því við reiknuðum með að fá frest til . októbeor.  Á þeim forsendum förum við fram á að fá lengri frest til að hafa tíma til að sækja um náðun og/eða skilorð í versta falli þá þarf að ræða umbarnið og að það fái að vera hjá móður sinni, þar er ekki hægt hennar vegna að rífa það frá henni.  Ég óttaste þó um föðurinn þegar buið er að taka frá honum bæði barnið og konuna sem hann elskar, hversu sterkur hann er þá á svellinu.  Ég bendi á að ****** er á engan hátt hættuleg umhverfi sínu og ástæðan fyrir þessari hörku er að því virðist fyrri afbrot hennar í því sambandi vil ég undirstrika að orð lögreglustjórans í Reykjavík  í sjónvarpi um daginn að þegar menn hafa tekið út sína refsingu þá eiga þeir að fá frið.  Þeir eru jú búnir að afplána, í þessu tilfeli er greinilega ennþá verið að refsa henni fyrir það sem hún gerði eða ekki gerði á öðrum tíma í öðru lífi.

Virðingarfyllst Ásthildur Cesil.

Læknisvottorð til sýslumanns á Ísafirði.

Ísafirði 13. ágúst ‚97.

Varðarndi ********* Seljalandsvegi 100 Ísafirði.

*** tjáir mér að hún hefur verið boðuð til að afplána fangelsisdóm.  ****** átti barn þann 8. marz s.l. og hefur annast það eins og til er ætlast af móður og hefur það gengið allt mjög vel.  Eftir því sem best er vitað og sjá má af skýrslum heilsugæslustöðvarinnar, hafa fjölskylduhagir verið með góðu móti fram að þessu. 

Hins vegar er veruleg hætta á að það breytist til hins verra, verði **** látin afplána dóm sinn núna.   Með hliðsjón af umönnun 5, mánaða gamals sonar hennar og þeirri áhættu sem afplánun hefði í för með sér fyrir fjölskylduhagi þessarar ungu fjölskyldu, tel ég af læknisfræðilegum ástæðum æskilegt að **** fái frest um óákveðinn tíma á fyrirhugaðri fanglsisafplánun. 

Virðingarfyllst

***** Heilsugæslulæknir.

Frá félagsráðgjafa.  Ísafjrði 14. Ágúst 1997.

Varðandi áfplánun fangelsisdóms ******  Seljalandsveg 100 Ísafirði.

Ásthiuldur Cesil Þórðardóttir, tengdamóðir **** kom að máli við undirritaða og óskaði eftir umsögn vegna fyrirhugaðrar afplánunar  ********  .  Undirrituð þekkir til aðstæðna ******* og fjölskyldu hennar m.a. sem fulltrúi í félagslmálanefnd Ísafjarðarbæjar.

***** býr ásamt eiginmanni sínum Júlíusi K. Thomassen og 5 mánaða gömlum syni þeirra  ***** á heimili móður Júlíusar, Ásthildu Cesil og eiginmanns hennar..  Samkvæmt minni bestu vitund hafa bæði  ******* og Júlíus haldið sig frá fíkniefnum um nokkurra mánaða skeið o gstaðið sig vel í því að sinna uppeldi og ummönnun sonarins.  Undirrituð telur mikla hættu á því að þau tengsl sem þegar hafa myndast milli móður og barns, og það jafnvægi sem fjölskylkdan hefur náð að skapa sér, sé í verulegri hættu ef til 15. Mánaða fangelsisvistar hennar kemur.

Ásthildur tengdamóðir  **** er ábyrðgarmaður þeirra gagnvart félagsmálanefnd Ísafjaraðrabæjar og er tilbúin að vera það áfram og veita þeim þann stuðning sem þau þurfa.  Við óbreyttar aðstæður ættu þau að geta haldið áfram að byggja upp sitt líf og barnsins þeirra með góðum stuðningi fjölskyldu sinnar.

****** Uppeldisfræðingur og félagsráðgjar.

Bréf frá Heilsugæslustöðinni á Ísafirði.

Ísafjörður 13.08.97.

Varðar +++++++++++++ kt. ++++++++ Seljalandsvegi 100 Ísafirði.

***** kom á stofu til lundirritaðs í tengslum við fyrirhugaða afplánun fangelsisdóms, sem hefst föstudaginn 15. Ágúrt n.k. *** kemur ásamt tengdamóður sinni Ásthildu Cesilo Þórðardóttur kt. *********** sem jafnframt er ábyrgðaraðili gagnvart Barnaverndarnefnd Ísafjarðarbæjar um að ************ og eiginmaður hennar Júlíus K. Thomassen sonur Ásthldar, sinni foreldraskyldum sínum gagnvart 6, mánaða gömlu barni þeirra. ********** en þau búa nú á heimili Ásthildar.

***** Lýsir skoðun sinni á fyrirhugaðri afplánun á þá leið að ef af verður bitni hún aðallega ánokkra mánaða gömlum syni hennar **** og jafnframt hjónabandi hennar og eiginmannsins.

Rökin eru einkum sú að það rask sem fylgir fangelsisvisit og hugsanlegri fjarveru barnsins við móður vegna fangelsisvistgnar, geti haft óæslileg áhrif á þroska barnsins og á eðilega tengslamyndun barnsins við foreldra.  Ennfremur að það góða samband og samvinna sem myndast hefur milli foreldra barnsins um barnauppeldið, sé stefnt í hættu og að líkur aukist verulega á því að fíkniefnaneysla hjá föður geti fylgt í kjölfarið vegna þeirrar röskunar sem fangelsisvist móður fylgir, ef af verður, en undanfarna t10 mánuði hefur Júlíus ekki neytt fíkniefna og helglað sig uppeldisstörfum og að rækta gott samband við eiginkonuna.  **** hefur ekki neytt f´kniefna síðan í fyrrasumar og er staðréðin í að standa undir þeim foreldraskyldum sem áhana eru lagðar. Ábyrgðaraðili vottar þessa frásögn.

Undirritaður lýsir sig sammála því sem að ofan greinir og telur að sú röskun sem fangelsisvist móður hefði óhjákvæmilega í för með sér geti haft óæskileg áhrif á þroska barnsins og dregið úr eðlilegri tengslamyndun við foreldra. Í þesþsu sambandi telur undirritaður að heppilegast sé að hið góða samband móður, föður og barns sem skapast hefur, sé ekki stefnt í hættu með einhliða fangelsisvistun móður. Slíkt myndi óhjákvæmilega mest bitna á saklausu barninu. 

********** sálfræðingur.

Þið megið svo giska á hvort við fengum jákvætt svar frá þessu steinrunna reglugerðarfyrirbæri sem kallast fangelsismálastofnun, vonandi hefur þetta samt batnað frá 1997. En við máttum þakka fyrir að hún fékk ekki lengingu á dómnum fyrir að mæta of seint.  

Börnin mín eru bæði dáin í dag.  Þarna var upphafið að því ferðalagi.  Ef þessi stofnun væri í einhverju jarðsambandi og þar stjórnaði fólk með hjarta, hefðu málin geta æxlast á annan veg, ég veit það ekki, en það benti allt til þess.  

Ég á mörg svona bréf í mínum fórum, og hef hugsað mér að skrifa sögu barnanna minna og gefa hana út, svo fólk sjái svart á hvítu hvernig farið er með þessa einstaklinga.  Eftir viðtalið við móðurina í Kastljósi virðist mér vera nokkuð ljóst að ekki hefur þetta alveg breytst nógu vel til hins betra. 

Mín fyrsta athugasemd með sjálfri mér eftir viðtalið var: jú hún fékk handrukkara með sér að sækja dóttur sína.  Það er nefnilega ekki hægt að leita til lögreglu í svona málum, því þá er hún þar með orðin glæpamaður í augum kerfisins.  Það má sjá alvarleikan í þessu eina litla atriði.  

En nú get ég ekki meir.  þetta gengur ansi nærri mér skal ég segja ykkur þó svona langur tími hafi liðið.  

Þess vegna verður fólk að vakna upp og láta að sér kveða um þessi málefni.  Þau virkilega brenna á allof mörgum fjölskyldum og eftir þáttinn í gær má heyra að það er frekar reynt að fela vandamálið og flækja það en leysa.  

Eigið góðan dag elskurnar.  

Af gefnu tilefni vegna Kastljóss.

Sem reyndar kom tárunum út á mér.  Vil ég ítreka að á landsfundi Dögunar voru eftirfarandi ályktanir samþykktar af félögum mínum:

Á síðasta degi landsfundar, sunnudeginum 17. mars, voru eftirfarandi tvær ályktanir samþykktar . Flutningsmaður beggja var Ásthildur Cesil Þórðardóttir, meðflutningsmenn voru Hólmsteinn Brekkan og Hugrún Steinunn Guðmundsdóttir

 

Fyrri ályktunin varðar opnun lokaðra meðferðarstöðva og í henni segir:

 

„Dögun vill stefna að því að opna lokaðar meðferðarstofnanir fyrir langt leidda vímuefnaneytendur.

 

Verði hlutverk stofnananna af tvennum toga.

 

Annars vegar þar sem  hægt er að vista langt leidd börn eða einstaklinga sem hafa verið sviptir sjálfræði og hins vegar að þeir sem misst hafa algjörlega tökin á lífi sínu og hafa leiðst út á braut glæpa, verði dæmdir í slíka meðferð. Einnig geti einstaklingar sem telja sig þurfa á langtíma meðferð að halda notið þessa úrræðis.

 

Að meðferðin taki í það minnsta eitt til tvö ár, og fylgi síðan eftirmeðferð til að hjálpa sjúklingum að komast aftur á rétt ról. Auk þessi verði húsnæðisúrræði í boði fyrir þá sem eiga ekki í nein hús að venda að meðferð lokinni.

 

Meðfram þessu þarf að stofna sérstakt embætti  með sérstöku fagfólki, sem metur ástand viðkomandi sjúklings og skoðar hvort árangur náist með slíkri meðferð og tryggi eftirfylgni.“

 

Síðari ályktunin er svohljóðandi:

 

„Dögun mun vinna að því við fyrsta tækifæri að halda stóra alþjóðlega ráðstefnu um vímuefnamál.

 

Þar myndi verða skilgreindur árangur í meðferðarmálum vímuefnaneytenda, a.m.k. sl. þrjátíu ár, og einnig hugað að hvernig þessum málum er betur komið í framtíðinni.

 

Á þessa ráðstefnu yrðu boðaðir helstu sérfræðingar í vímuvarnarmálum erlendis frá, til dæmis frá löndum sem hafa farið nýjar leiðir í slíkum málum. Einnig  yrði boðið vímuefnaneytendum, aðstandendum þeirra, fulltrúum félagsmála og heilbrigðisgeirans, dómurum, lögreglu og lögfræðingum, tryggingafélögum, almennings sem verður fyrir tjóni af völdum innbrota og líkamsmeiðinga og öllum þeim aðilum sem vímuefnaneysla kemur inn á borð til.

 

Tilgangur ráðstefnunnar yrði fyrst og fremst að leita nýrra leiða til að eiga við þann vanda sem sífellt virðist aukast á neyslu ungs fólks á Íslandi.“

Eins og ég segi og hef sagt síðastliðin 30 ár eða svo, það er mál að fara að huga að þessum málum af alvöru, það er eiginlega komið að "point of no return"

 

Vorblóm og skuldavandi heimilanna.

Mig langar til að setja hér inn pistil frá Margréti Tryggvadóttur um áherslur á skuldavanda heimilanna. 

En fyrst ætla ég að setja hér inn vormyndir út kúlunni.

Nektarínan mín hefur aldrei verið fallegri en einmitt núna, og hér er auðvitað bæði álfar og tröll. Ég týndi til dæmis myndavélinni minni í gær og leitaði út um allt hús, en fann hvergi, spurði Ella minn hvort hann hefði séð hana og Úlfinn, en enginn vissi hvar hún var, svo komu systur mínar í heimsókn og við sátum við eldhúsborðið og ég er að tala við þær þegar myndavélin allt í einu blasir við mér beint fyrir framan augun á mér, hún gat ekki verið þarna þegar ég var að leita að henni. Svona gera álfar nefnilega fela hluti fyrir manni.

En hér eru tré og runnar að byrja blómgvun sem er gott fyrir andann þegar mikið er að gera.

Kirsuberin og perurnar eru líka að byrja að opna sig. Vona að bíflugurnar fari líka að láta sjá sig, annars þarf að grípa til pensla.

Já þetta er yndislegur tími, en því miður hef ég hann af skornum skammti, því ég verð að koma plöntunum mínum, sáningunni í potta og það helst í gær. Þess vegna mínir kæru bloggvinir hef ég svo lítinn tíma þessa dagana til að skrifa og lesa. Er auk þess að þvælast í pólitíkinni, af því að mér finnst svo mikilvægt að koma málefnum Dögunar til skila.

Bjargaði þessu litla fugli úr kjaftinum á Lottu, skömminni þeirri arna, hann var svolítið særður á hálsi, en mest hræddur, missti hann tvisvar í kjaftinn á kettinum, og tvisvar í tjörnina, tók hana aðeins inn til að þurrka hana, meðan ég lokaði kisu inn á klósetti.

Vængirnir voru samt alveg heilir, og þegar ég fór með fuglinn út, flaug hann glaður í burtu, vona bara að hann hafi lifað hremmingarnar af.

Svo fer að koma tíminn til að bjarga býflugunum upp úr tjörninni, það er kafli út af fyrir sig.

En ég sem sagt set hér inn pistilinn hennar Margrétar fyrir þá sem vilja kynna sér afstöðu Dögunar í skuldavanda heimilanna, sem við höfum sett algjörlega á oddinn.  Þið sem viljið skoða málið verðið endilega að lesa hann.   

Landsliðið í lausnum á skuldavanda heimilanna

Við erum svo heppin í Dögun að innan okkar raða er margir þeir sem einna mest hafa unnið að lausnum á skuldavanda heimilanna. Meðal oddvitanna sex eru þrír fyrrum stjórnarmenn í Hagsmunasamtökum heimilanna, þar af tveir fyrrverandi formenn samtakanna, Andrea Ólafsdóttir sem leiðir listann í Suðurkjördæmi og Þórður Björn Sigurðsson sem er í fyrsta sæti í Reykjavík suður. Guðrún Dadda Ásmundardóttir, sem leiðir í Norðvesturkjördæmi var í stjórn Hagsmunasamtakanna og sömuleiðis Hólmsteinn Brekkan sem er í 2. sæti í Reykjavík norður og Gyða Atladóttir sem á sæti á lista í Reykjavík suður. Þá leiðir Gísli Tryggvason, talsmaður neytenda, listann í Norðausturkjördæmi. Ólöf Guðný Valdimarsdóttir arkitekt leiðir listann okkar í Reykjavík norður og þótt hún sé ef til vill þekktust fyrir baráttu sína er kemur að umhverfismálum, en hún var formaður Landverndar, hafa greinar hennar um skuldamálin síðustu ár vakið mikla athygli.

Við Þór Saari höfum svo lagt fram fjölmörg mál saman á Alþingi síðustu fjögur árin, stundum í góðu samstarfi við fleiri þingmenn. Ég hef einnig beint fjölmörgum fyrirspurnum til ráðherra um þessi mál. Þá hef ég tekið þátt í starfi hóps sem lagði fram kvartanir til ESA, Framkvæmdastjórnar ESB og Evrópuþingsins um það misrétti sem viðgengst hér í lánamálum, meðferð stjórnvalda þegar kemur að fyrrum gengistryggðum lánum (t.d. Árna Páls- (ó)lögunum og verðtryggingunni) og fundaði með þessum aðilum í Brussel.

Hér að neðan er listi yfir framlögð þingmál Hreyfingarinnar vegna skuldavanda heimilanna á síðasta kjörtímabili. Fjöldinn allur af fyrirspurnum eru ekki meðtaldar, né heldur mál þar sem fyrsti flutningsmaður er ekki þingmaður Hreyfingarinnar (sbr. lyklafrumvarp Lilju Mósesdóttur, frumvarp Hagsmunasamtaka heimilanna um afnám verðtryggingar og fleiri).

138. löggjafarþing 2009–2010:

Tillaga til þingsályktunar um leiðréttingar á höfuðstól íbúðalána og minna vægi verðtryggingar.

Flm.: Margrét Tryggvadóttir, Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir

139. löggjafarþing 2010–2011.

Tillaga til þingsályktunar um setningu neyðarlaga til varnar almannahag.

Flm.: Margrét Tryggvadóttir, Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir.

139. löggjafarþing 2010–2011.

Frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 151/2010, um breytingu á lögum um vexti og verðtryggingu, lögum um aðgerðir í þágu einstaklinga, heimila og fyrirtækja vegna banka- og gjaldeyrishrunsins og lögum um umboðsmann skuldara. (Afnám laga 151/2010)

Flm.: Margrét Tryggvadóttir, Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir.

139. löggjafarþing 2010–2011.

Breytingartillaga við frv. til l. um breyt. á l. um vexti og verðtryggingu, lögum um aðgerðir í þágu einstaklinga, heimila og fyrirtækja vegna banka- og gjaldeyrishrunsins og lögum um umboðsmann skuldara. (2% hámarksvextir).

Frá Þór Saari.

140. löggjafarþing 2011–2012.

Tillaga til þingsályktunar um almenna niðurfærslu á verðtryggðum fasteignaveðlánum heimila

og afnám verðtryggingar.

Flm.: Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir, Margrét Tryggvadóttir, Höskuldur Þórhallsson.

140. löggjafarþing 2011–2012.

Tillaga til þingsályktunar um leiðréttingar á höfuðstól íbúðalána og minna vægi verðtryggingar.

Flm.: Margrét Tryggvadóttir, Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir.

141. löggjafarþing 2012 – 2013.

Tillaga til þingsályktunar um almenna niðurfærslu á verðtryggðum fasteignaveðlánum heimila og afnám verðtryggingar.

Flm.: Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir, Margrét Tryggvadóttir.

Við í Dögun vitum okkar viti þegar kemur að skuldamálum heimilanna og afnámi verðtryggingar og höfum þor til að ráðast í þær aðgerðir sem nauðsynlegar eru. Við ætlum að taka til óspiltra málanna.

Svoleiðis er nú það elskurnar.  Eigið góðan dag, ég er að fara upp á lóð að dreyfplanta. 

Nýju framboðin.

Það er alveg með ólíkindum að lesa hér pistil eftir pistil, þar sem mörg nýju framboðin eru rökkuð niður, allt týnt til, að sýna þau í eins neikvæðu ljósi og hægt er. 

Ég fagna því hve mörg ný framboð hafa litið dagsins ljós.  Það sýnir svo ekki verður um villst að almenningur, fólkið í landinu er búið að fá nóg af þeim valdastrúktúr sem verið hefur undanfarna áratugi.

Loksins er komið fram fólk sem vill virkilega breyta þessu valdakerfi sem verið hefur.  Og ég fullyrði að öll þessi nýju framboð eru að vinna að því af heilum hug, að laga og betrum bæta ástandið í landinu okkar, enda er þetta flest venjulegt fólk almennir borgarar sem hafa fengið nóg af meðhöndlunina á almenningi landsins.

Þó þau hafi ekki borið gæfu til að leiða saman hesta sína, þá eru þau að reyna hvert á sinn máta að fá fram breytingar.

Allur þessi fjöldi framboða sýnir einfaldlega að það er þörf fyrir breytingar í þjóðfélaginu.  Þarna eru einstaklingar flestir bara eins og ég og þú, sem vilja breyta, en það er erfitt, því þeir flokkar sem lengst hafa setið að völdum kæra sig ekkert um breytingar, fólkið þar innanborðs er ágætis fólk eins og allir, en þau eru löngu hætt að hugsa sem einstaklingar, þau eru löngu farin að hugsa sem flokkur sem þarf að vinna að, að halda völdum, um það geta þeir sameinast með því að reyna að þegja ný framboð í hel. Og það hefur tekist ansi vel lengi, þangað til núna, því fjölmiðlar hafa ekki getað hunsað allt það sem er að gerast.  Og ég verð að segja að til dæmis ríkisútvarpið hefur staðið sig vel á margan hátt að kynna framboðin. 

Vinnufundur hjá Dögun 13. mars s.l.

Hvað varðar upphaf flestra framboðanna, þá er ég hér með tölvupósta um hvernig svokölluð Breiðfylking var byrjuð að vinna fyrir rúmu ári síðan og reyndi að fá alla aðra með sér:

Þetta bréf var sent m.a. Birgittu Jónsdóttur, Margréti Tryggva, Þór Saari, Lýð Árnasyni, Þorvaldi Gylfasyni, Helgu Þórðar, Sigurjóni Þórðarssyni og mörgum fleiri. 

Frá skipuleggjendum:

„Við erum sammála um að skipulag breiðfylkingarinnar grundvallist á

 opnum og lýðræðislegum vinnubrögðum. Við erum sammála um að sérstakur málefnahópur útfæri reglur og skipulag og hafi þar, meðal annars, tillögur Öldu, félags um sjálfbærni og lýðræði, til hliðsjónar. Lögð

er áhersla á mikla vald- og verkefnadreifingu, höfnun

leiðtogastjórnmála, mikið vægi málefnahópa og fleira“

 “ Stofnfundur:

Við erum sammála um að stofnfundur verði haldinn sem fyrst og um að

 bjóða til þátttöku öllum þeim sem fallast á ofangreindan stefnuramma,

 með fyrirvara um nánari útfærslu  málaflokka innan hans og annarra

 stefnumála af hálfu málefnahópa sem komið verði á legg hið allra

 fyrsta“.

Og svo hér:

 „Líta verður svo á að dyrnar hafi verið opnaðar fyrir það, að mótívera

félagsmenn einstakra félaga og aðra áhugasama einstaklinga til að mæta

 til leiks, þ.e. innbyrðis hvatningar, en ekki er hugmyndin að efna til

 fjölmiðla-umfjöllunar fyrr en eftir fyrri stofnfund“.

Af þessu sést að Breyðfylkingin sem varð að lokum Dögun, reyndi að fá sem flesta að borðinu.  Nokkrir unnu áfram með okkur, en það var ljóst nokkuð snemma að Birgitta hafði áhuga á að vinna að Pírataverkefninu sínu.  Hún var alveg hrein og bein með það. 

Ýmislegt varð svo til að aðrir helltust úr lestinni, Lýður og Þorvaldur vildu ekki afnema verðtrygginguna, og voru líka ósammála því að það væru málefnin sem skiptu mestu máli, þeir vildu leggja meiri áherslu á frambjóðendur.  Það var líka þeirra lýðræðislega ákvörðun.  Ég veit að það var rætt við Séra Sigurð, á meðan á þessu ferli stóð, veit ég að það var margrætt við Lilju Mósesdóttur, það sagði mér vinur minn sem hafði sjálfur rætt við hana, en það gekk ekki heldur.  Og algjörlega ekkert við því að segja.

Ég held að forsvarsmenn Dögunar hafi rætt við allflest nýju framboðin þegar þau

voru að koma fram, en svona er þetta bara.  Málið er að við nýju framboðin, erum ekki að rakka hvort annað niður, í því skítkasti standa aðrir.  Fólk sem ekki hefur fundið sig þarna neinstaðar og er í einhverri afneitun sem er sorgleg.  Og alltaf eru einhverjir til að taka undir svona neikvæðni því miður.

Frá þorrablóti hjá Frjálslynda flokknum, en við kjarninn í honum höfum haldið saman, og erum góðir vinir og félagar, þó flokkurinn okkar hafi orðið undir í baráttunni, þá lifir eldurinn áfram í Dögun.

Eftir tæpa viku göngum við til kosninga.  Atkvæðaréttur okkar er einn af hornsteinum lýðræðisins okkur ber að nýta hann skynsamlega og vel.  Til að lýðræðisþróun geti vaxið og dafnað hjá okkar litlu þjóð, þá verðum við að hugsa vel um hvernig samfélag við viljum sjá í framtíðinni.  Viljum við gleypa sömu gömlu frasana frá fjórflokknum?  Þeir hafa fengið áratugi til að sanna sig, og það hefur sáralítið þokast í átt til betra lífs fyrir okkur almenna borgara, eða ætlum við að þora að leggja nýjum framboðum lið.  Það er nefnilega bara vitleysa að við séum að kasta atkvæði okkar á glæ með því að kjósa þá sem við helst viljum sá.  Ef allir gerðu það, þá gætu úrslitinn orðið allt öðru vísi en nú lítur út fyrir. 

Það þarf ákveðin kjark til að breyta og hugsa málin upp á nýtt, en ég held að það þurfi ennþá meiri kjark til að viðhalda þessu ástandi óbreyttu og láta endalaust ljúga að okkur í kosningaloforðum sem standast svo enga skoðun þegar að er gáð. 

Við skulum þora að kjósa með hjartanu þann 27. apríl n.k. Og hugsa frekar um hvað vil ég fá að sjá, frekar en hverjir lofa mestu.

Eigið góðan dag elskurnar, hér er sól og yndislegt veður.

Að kíkja í pakka ESB.

Varðandi "samning" um ESB aðild, sem sagt er að yfir 50 % landamanna vilji skoða og greiða atkvæði um, þá ber þess að geta að það er alls ekki samningur í gangi, það er blekking svo vægt sé til orða tekið.  Þegar lesið er yfir skýrsluna sem ESB sendi ráðamönnum um hvernig á að ganga inn í sambandið þá kemur þessi grein;

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

 Hér er heildar skýrslan. Þetta hér er einn kaflinn.

Accession negotiations

Accession negotiations concern the candidate’s

ability to take on the obligations of membership.

The term “negotiation” can be misleading.

Accession negotiations focus on the conditions and

timing of the candidate’s adoption, implementation

and application of EU rules – some 100,000 pages of

them. And these rules (also known as the acquis,

French for “that which has been agreed”) are not

How the enlargement process works:

meeting the requirements

negotiable. For candidates, it is essentially a

matter of agreeing on how and when to adopt and

implement EU rules and procedures. For the EU, it

is important to obtain guarantees on the date and

effectiveness of each candidate’s implementation

of the rules.

Negotiations are conducted between the EU

Member States and each individual candidate

country and the pace depends on each country’s

progress in meeting the requirements. Candidates

consequently have an incentive to implement the

necessary reforms rapidly and effectively. Some of

these reforms require considerable and sometimes

difficult transformations of a country’s political

and economic structures. It is therefore important

that governments clearly and convincingly

communicate the reasons for these reforms to the

citizens of the country. Support from civil society

is essential in this process. Negotiating sessions

are held at the level of ministers or deputies, i.e.

Permanent Representatives for the Member States,

and Ambassadors or Chief Negotiators for the

candidate countries.

To facilitate the negotiations, the whole body of EU

law is divided into “chapters”, each corresponding

to a policy area. The first step in negotiations is

called “screening”; its purpose is to identify areas

in need of alignment in the legislation, institutions

or practices of a candidate country.

Það er því í versta falli ósannsögli hvaðan sem hún kemur að hér sé um einhvern samning að ræða sem við getum skoðað og neitað eða játað. Eða eins og Björn Bjarnason kemur ágætilega inn á í pistli sínum í gær. En Björn fór til Brussel og Berlínar í fyrra haust beinlínis til að kynna sér þetta málefni og ræða við ESB menn og kom því til skila í ágætum pistlum meðan hann var þar.

Fimmtudagur 18. 04. 13

Nokkrir erlendir blaðamenn koma til landsins í tilefni af þingkosningunum og þar á meðal til að átta sig á stöðunni í ESB-málinu. Ég ræddi við einn þeirra í dag. Það vekur undrun að lagt hafi verið af stað í ESB-vegferðina á jafnveikum grunni og gert var. Venjulega sendir ríkisstjórn ekki inn umsókn nema hugur hennar og meirihluta þjóðarinnar standi til aðildar. Hér var sótt um með því fororði að kanna ætti málið, sjá til hvers umsókn leiddi og greiða síðan atkvæði um niðurstöðuna. Er einsdæmi að þannig sé staðið að málum.

Sé farið af stað til að fá einhverja niðurstöðu sem enginn vill styðja nema kannski embættismennirnir sem stóðu að niðurstöðunni og þetta gert að markmiði umsóknar um aðild sjá allir sem þekkja til  ESB og stækkunar sambandsins að hér er um pólitískan leikaraskap að ræða. Þannig standa málin núna að látið er eins og það sé markmið í sjálfu sér að fá einhverja niðurstöðu og takast síðan á um hana á heimavelli. Niðurstaða í þeim átökum muni leiða til þess að ESB-mál verði ekki ágreiningsmál í íslenskum stjórnmálum.

Þetta segir okkur bara að ennþá einusinni er ríkisstjórnin að leiða okkur í kjánaskap svo við erum að verða aðhlátursefni annara þjóða.  Því við séum svo barnaleg að við getum bara skoðað "samninginn" og ákveðið svo hvort við viljum hafna honum eða samþykkja.  Sumir segja svo Þetta er allt í lagi samningurinn verður aldrei samþykktur.  En þegar sótt er um inngöngu í ESB, þá er það frumskilyrði af hendi forystumanna þar, að stjórnvöld hafi til þess umboð þjóðarinnar að ganga til viðræðna um inngöngu.  Það umboð fékk þessi ríkisstjórn aldrei, því þjóðin var ekki spurð.  Svo er verið að flækja hana í lygaveg um að hér sé í gangi samningur sem við getum skoðað og samþykkt eða hafnað.  Það er bara eitthvað allt annað í gangi.  Aðlögun og innlimun.  Enda erum við þessi örþjóð ekki í neinum stakki til þess búin að fá einhverju ráðið í milljóna apparati, þar sem við erum nánast núll komma núll eitthvað í hlutföllum.  Þetta er rétt eins og í viðtali við Össur sem ég hlustaði á áðan á Harmageddon, þar sem hann telur ríkisstjórn Íslands vera að siðvæða kínverska ráðamenn með því að gera með þeim samninginn sem hann var að undirrita.  Spurning um hvað er í gangi í hausnum á þeim annars ágæta manni.   

Þetta afstaða er þeim óskiljanleg sem fylgst hafa með umsóknum og aðildarviðræðum annarra þjóða. Þær hafa rætt við ESB um aðild af því að ákvörðun hefur verið tekin á heimavelli um að brýnir hagsmunir mæli með aðild. Hér ekki neinu slíku haldið fram heldur látið í veðri vaka að hér skapist annars konar efnahagsástand en hvarvetna annars staðar í jaðarríkjum ESB.

Stefna Dögunar í húsnæðismálum.

Mikilvægt er að huga að grundvallarskilgreiningu á réttindum almennings að því er varðar möguleika til að njóta heimilis með sinni fjölskyldu og þess skjóls sem slíkt veitir. „Réttur til húsnæðisöryggis“ kynni því að eiga heima í grundvallarlögum íslenska lýðveldisins. Þannig yrði virk meðvitund um slíkan rétt undirstaða að ákveðnari kröfum á stjórnvöld á hverjum tíma til að beita skilvirkum tækjum til að veita öllum almenningi aðstöðu til að njóta slíkra gæða – án þess að taka á sig áhættu og greiðslubyrðar til langtíma, umfram getu og vilja.

Hlutverk ríkisins

Hlutverk ríkisins og opinberra aðila er að beita íhlutandi frumkvæði og eftirliti til að auðvelda fjármögnun og lágmarka húsnæðiskostnað almennings með samhæfðum aðgerðum. Það hlutverk rækir löggjafinn í gegnum almenn og sértæk lög um húsnæðismál og neytendamiðuð lög um lánaskilmála og gagnkvæma ábyrgð aðila í viðskiptum.

Þörf er á virkum húsaleigumarkaði sem starfar til langs tíma á Íslandi líkt og á hinum Norðurlöndunum. Með því að beina stuðningi að, og auka framboð á, leigu-, kaupleigu- og búseturéttarhúsnæði og stýra fjármögnun í farveg hjá opinberum íbúðalánasjóði án hagnaðarsjónarmiða (e. low-profit) – verða til forsendur til að jafna sveiflur á húsnæðismarkaði og koma í veg fyrir verðbólumyndun og þá um leið hrun í framhaldinu. Lagabreytingar um Íbúðalánasjóð frá 2012 þar sem félög sem starfa í almannaþágu fá forgang um fjármögnun frá sjóðnum – en verktakar og fjárfestar eiga ekki aðgang að slíkri fjármögnun með ríkisábyrgð – eru örlítið skref í jákvæða átt.

Séreignarstefna

Séreignarstefnan hér á landi hefur undanfarna áratugi verið samkomulag ráðandi afla. Gengið hefur verið útfrá því að allir kaupi íbúð, líka sá hluti launafólks sem ræður ekki við íbúðakaup á því verðlagi og með þeim okurvaxtakjörum sem verðtryggingin leiðir af sér. Vitað er að fyrir hrun lenti nær þriðjungur íbúðakaupenda í erfiðleikum með húsnæðislán og enduðu í vítahring sem ekki var hægt að losna úr. Árið 2008 var 90% af íbúðarhúsnæði á Íslandi skráð sem séreign en það er með því mesta sem gerðist í heiminum. Gögn benda til þess að fjármagnskreppur komi yfirleitt hvað harðast niður í löndum þar sem mest er um séreign á íbúðarhúsnæði.

Húsnæðissamvinnufélög og fjármögnun íbúðarhúsnæðis á kostnaðarverði og án hagnaðarkröfu

Stóraukið framboð af leiguíbúðum og búseturéttaríbúðum í húsnæðissamvinnufélögum gæti orðið langskilvirkasta leiðin til að veita „markaðsaðhald/samkeppni“ og draga með því úr sveiflum á húsnæðismarkaði og ósjálfbærri „hagnaðarkröfu“ fjárfesta og spákaupmanna á íbúðamarkaðinum.

Dögun vill stíga markmiðsbundin skref til að breyta húsnæðismarkaðinum yfir í að húsnæðisfélög almennings (e. not for profit) og að almennur leigumarkaður nái 25-30% hlutdeild innan 10-15 ára. Dögun vill eiga frumkvæði að því að kalla neytendur, hagsmunaaðila og stjórnmálaöfl til samstarfs í því skyni að teikna upp markviss skref næstu 3ja til 5 ára – og efla víðtæka samstöðu um að nálgast slíkt markmið.

Til bráðabirgða leggur Dögun áherslu á að strax verði gripið til úrræða og svokölluðum „fullnustueignum“ verði beint í rekstur til húsnæðissamvinnufélaga eða sjálfseignarfélaga (húsnæðisfélaga sveitarfélaganna). Þar sem unnt verður að skilyrða ráðstöfun eignanna við búseturétt, eða með gagnkvæmum kauprétti/kaupskyldu fyrri eigenda annars vegar og rekstrarfélags hins vegar, ef eftirspurn og áhugi er fyrir hendi.

Dögun leggst gegn hugmyndum um að fjármálafyrirtækin (lífeyrissjóðir, bankar og Íbúðalánasjóður) stofni fasteignafélög til að koma tímabundið inn á leigumarkaðinn sem arðsemisfjárfestar, þar sem slíkt vinnur gegn markmiðum um að styrkja og efla leigumarkaðinn til framtíðar og gæti beinlínis skapað nýja tegund af fasteignabólu með tilheyrandi verðsveiflum, hruni og hörmungum fyrir almenning.

• Dögun vill að sett verði ný lög um húsnæðismál (húsnæðislöggjöfin endurnýjuð) með það markmið að styrkja réttarstöðu neytenda. Í slíkri löggjöf þarf að takmarka heimildir lánveitenda til að ganga að öðrum eignum lántakenda (lyklafrumvarp) en veðandlagi og banna verðtryggingu fasteignalána. Mikilvægt er að settur verði takmarkandi rammi um heimildir banka til vaxtabreytinga/breytinga á lánaskilmálum veðlána. Jafnframt þarf að banna uppgreiðslugjöld á húsnæðislán, leggja stimpilgjöld af og allar samkeppnishindranir gagnvart endurfjármögnun lána og flutningi milli banka.
• Dögun vill að strax verði staðið við fyrirheit um að 90% lánsheimildir verði virkjaðar að nýju fyrir húsnæðissamvinnufélög/sjálfseignarfélög í samræmi við þær lagabreytingar sem samþykktar voru í júní 2012.
• Dögun vill að möguleiki verði að lána fyrir búseturéttarhlut til fyrstu kaupenda eignalítils fólks – á sérstökum kjörum og með eðlilegum skilyrðum og undir eftirliti. Dögun vill að húsnæðissamvinnufélög fái heimildir til að reka leiguíbúðir jöfnum höndum og að Íbúðalánasjóði verði gert kleift að fjármagna slíkar íbúðir upp í 100% – með samstarfi við sveitarfélög (sjá húsnæðisstefnu Reykjavíkurborgar).
• Dögun vill að öllum fjármögnunarstuðningi við leigumarkað/búseturéttarmarkaðinn verði stýrt til húsnæðissamvinnufélaga/sjálfseignarfélaga eða opinberra húsnæðisfélaga sem ekki eru hagnaðardrifin.
• Dögun styður þá hugmynd að húsnæðisbætur komi í stað núverandi vaxtabóta og húsaleigubóta, en leggur áherslu á að til skemmri tíma verði ekki dregið úr stuðningi við þá sem bera mikinn húsnæðiskostnað – og því aðeins að hagkvæmari úrræði standi ungum fjölskyldum þá til boða. Dögun telur mikilvægt að um leið og markmið um lækkun fjármagnskostnaðar vegna íbúðakaupa næst verði almennar húsnæðisbætur úr ríkissjóði lagðar af. Þar með yrði niðurgreiðslum ríkissjóðs á okurvöxtum til fjármagnseigenda hætt.

Samþykkt samhljóða á landsfundi 16. mars 2013

„Ekkert í boði sem ég ræð við“