Vorblómin ljúfu.

Það fer að koma að hvíldatíma hjá mér, það er erfitt að vera í kappi við tímann svona á vorið, og jafnvel missa af vorlestinni.  En svona er þetta bara, við getum ekki gert meira en við getum

Þessi tími er langflottastur í garðskálanum mínum.

Þó veðrið hafi verið fallegt undanfarið þá er ennþá mikill snjór hér hjá mér. En hann fer hratt.

Það er komin 12 maí og ennþá svona mikill snjór.

Ég er samt ekkert að skammast yfir snjónum, hann hlífir plöntunum en fyrst og fremst seinkar hann skemmdarverkum ofar á lóðinni þar sem verið er að grafa allt í sundur, þeir hafa ekki mína blessun á að vaða yfir allan gróður sem ég hef verið að vinna við í 30 ár.

Að vísu er hætt við að eitthvað af trjám og runnum brotni undan þunganum, en það eru náttúrulegar skemmtir en ekki mannanna verk.

En þetta er leiðin sem þarf að krækja til að komst upp í gróðurhúsið mitt.

Sem betur fer hef ég fengið góða hjálp við vinnuna, annars hefði þetta sennilega ekki gengið.

En svo er rosalega notalegt að slaka á við að grilla.

Þessa sælu á nú að reyna að taka frá mér með valdboði, það er sárt.

Nú vantar mig hollvinasamtök fyrir kúluna til að ég fái að vera hér áfram.

En það er erfitt að tala um þessi mál, ég er að reyna að halda sönsum og velta mér ekki upp úr þessari nauðgun.

Hér er yfirgrillarinn minn. Gott að geta kælt bjórinn á svona náttúrulegan hátt.

Og inni er allt í blóma. Fiskarnir að vakna upp eftir veturinn.

Sópurinn minn aldrei fallegri.

Nektarínan mín. Það vantar samt ennþá býflugurnar, þær eru sennilega ennþá á bólakafi í snjó.

Kirsuberin og perurnar.

Kamelíufrúin mín.

Já þetta er paradísin mín, og ég mun gera allt sem ég get til að berjast fyrir henni.

Eigið góðan dag elskurnar.

Pirruð dreyfbýlistútta.

Jón Gnarr, ætli flestir sem eru að "þvælast" um borgina þína á nagladekkjum, sé ekki fólk utan af landi, þú veist þessir sem ennþá hanga þarna út í rass**** og þurfa að fara yfir fjöll og firnindi til að komast í höfuðborgina.  Það vill nefnilega svo til að þetta er höfuðborg allra landsmanna, þó þú virðist ekki gera þér grein fyrir því. 

Það eru ennþá snjóþungar heiðar og fjallvegir sem ekki er hægt að aka um á sumardekkjum.  Þó þú virðist ekki gera þér grein fyrir því.  Hefurðu nokkuð heyrt setninguna; af hverju borða menn ekki bara kökur?  Þetta er svona í svipuðum dúr. 

Þú vilt ef til vill koma á fót aðstöðu fyrir landann svo hann geti skipt um dekk meðan hann er í borginni og svissað til baka þegar þeir fara Bara spurning um hver á að borga fyrir slíkt.  Það er þannig núna að síðasta ríkisstjórn hefur hækka svo allar álögur og ekki síst eldsneyti á bíla, svo það er nógu dýrt að borga benzín og olíur á bílana til að komast í borgina, að við erum ekki aflögufær lengur.

En þetta er ekki bara one way road, og reykvíkingar þurfa líka að fara út á land, og þó heilsársdekk séu auðvitað langbest, þá er það einfaldlega bara þannig að stundum duga þau illa við þær aðstæður sem geta skapast á fjallvegum. 

Þú ættir ef til vill að leggja land undir fót og kanna aðstæður hér fyrir vestan og norðan, gætir notast við geimskip, en ég mæli ekki með því, því það myndi ekki upplýsa þig mikið um þá hættulegu vegi sem eru víða í fámenninu. 

Nagladekk pirra borgarstjórann

Ferðalok.

Þessi ferð var afskaplega skemmtileg og fræðandi, sérstaklega um uppbyggingu og vandamál annara byggðakjarna.  Með svona ferðum getum við betur skilið hvort annað og haft meira umburðarlyndi gagnvart öðrum samfélögum, það er af hinu góða.

Við kvöddum Sveinbjarnargerði með söknuði, starfsfólkið var afskaplega notalegt og vingjarnlegt, og við áttum þarna góðar stundir.

En nú var haldið af stað í áttina að Árskógströnd, þar ætlum við að skoða bruggverksmiðjuna Kalda. 

Það var spáð brjáluðu veðri og sumir vildu bara gista eina nótt í viðbót, aðrir halda af stað og gista á leiðinni einhversstaðar og það varð úr.

Hér sjáum við naut í flagi  en á flestum bæjum var ekki svona mikið komið upp úr snjónum, því sumstaðar sást bara í endann á girðingarstaurunum. 

Og hér kemur ferjan brunandi inn, ef til vill ættum við bara að fara út í eyju

Það var svona tilhlökkun hjá sumum að koma hingað og skoða bjórverksmiðjuna.

Þar var okkur tekið opnum örmum af eigendum verksmiðjunnar, og þar biðu glösin eftir að verða fyllt af hressandi bjór, bæði dökkum og ljósum.

Og gestgjafarnir höfðu nóg að gera að hella á glösin.

Og það var skoðað, spáð og spekulerað.

Svo var farið yfir sögu verksmiðjunnar. Þau drifu þetta af stað þegar maðurinn varð fyrir slysi og þau voru bæði atvinnulaus, með einstakri elju og þrautsegju komu þau verksmiðjunni á koppinn, fengu til liðs við sig bjórsérfræðing sem var þeim innan handar fyrstu árin í gerð og uppbyggingu bjórsins. Það starf hefur nú skilað sér einstaklega vel, því bjórinn þeirra þykir einstaklega góður, hann er líka hollur því hann er lífrænn. Þau höfðu um að velja að hafa geymslutímann lengri eða hafa bjórinn náttúrlegan og völdu seinni kostinn. Hann geymist í tvo og hálfan mánuð, sem fersk vara, en miklu lengur raunverulega. Þau sjá sjálf um alla sölu og innflutning á því sem þau nota í bjórinn og glerið utan um hann. Þarna kom í ljós að samkvæmt íslenskum lögum má ekki endurnýta glerflöskur, svo það verður að flytja inn hverja einustu flösku, enginn smá gjaldeyrir sem þannig sogast í vitleysu. Og rökin eru næsta fá. Þetta er séríslensk lög, sennilega háð duttlungum stjórnmálamanna. Bara eiginlega alsherjar vitleysugangur, sem þarf að laga sem fyrst.

Hér er verið að hlusta á framsöguna.

Það er sem betur fer til ennþá á Íslandi fólk sem hefur kjark og þor til að hrinda áhugamálum sínum í framkvæmd og gera það með sóma. Það er ekki alveg búið að berja úr okkur landsbyggðatúttunum allt frumkvæði, með fáránlegum reglugerðum, lögum sem standast enga skynsamlega skoðun, né misvitrir pólitíkusar sem halda að þeir eigi að stjórna lífi fólks, í stað þess að setja umgjörð um athafnir landans, til eðlilegra lífshátta.

Og strákarnir voru búnir að semja texta sem þeir sungu fyrir eigendurnar sem þakklæti frá okkur, lagið heitir Viðgerðarbjór, og vakti lukkku.

Já þetta var alveg ljómandi og mikil jákvæð upplifun, í dag hafa þau störf fyrir 10 manns, og verksmiðjan fer stækkandi því þau anna ekki eftirspurn, þau hafa auk þess sent tvo starfsmenn í menntun í bjórgerð, sem munu skila sér heim og auka gæðin og vinsældirnar. Svona eiga menn að vera.

Segi nú bara innilega takk fyrir okkur

Það þurftu margir að ræða við eigendur og spyrja og spá.

Aðrir nutu þess bara að vera til.

Og svo auðvitað að njóta þess að drekka bjórinn.

Brosandi glaðir menn.

Sumir vildu svo fara ofar í stigann hehehe...

Og þessi elska kúrði svo fyrir utan, komin í felulitina sína. Ef til vill var hún búin að fá sér bjór.

OG þá var að kveðja Árskógsand.  Við vorum enn að spá í veðrið, það var lagt af stað til Sauðárkróks. 

Enn bólaði ekkert á vondaveðrinu sem við vissum að var á Steingrími, sumir vildu gista hér á Sauðárkrók, en bílstjórar rútanna sögðu að betra væri að fara yfir heiðarnar hér áður en veðrið versnaði því við gætum orðið innlyksa hér, og það var úr að áfram var haldið. En það gerði líka útslagið að það var ekki nægilegt gistirými fyrir allann mannskapinn á sama stað, við gátum fengið gistingu á fjórum stöðum, en við vildum heldur halda lengra og geta verið öll á sama stað. Það er ekki auðvelt að fá gistingu með engum fyrirvara fyrir 60 manna hóp.

Ég á líka vini hér, sem ég hefði sennilega bankað upp hjá í kaffi ef við hefðum verið kyrr.

En svona er þetta þegar ferðast er í stórum hópum.

Það var frekar erfitt að ýminda sér vont veður í sól og blíðu fyrir norðan. En það kom nú reyndar á daginn að það varð vitlaust veður þar svo eins gott að við lögðum í hann.

En það var farið að hvessa. Við fengum inni á Staðarflöt í Hrútafirði.

Áttum þar óvænta notalega stund.

Þar er líka gott fólk sem tekur manni opnum örmum.

Já þetta var notalegt, einhverjir hafa sjálfsagt þurft að fá extra frí.

Aðrir tóku þessu öllu með stóískri ró.

En aldrei var kvartað né látin í ljós óánægja.  Allir bara glaðir og kátir.

Og spjallað.

Elskulega konan sem tók vel á móti okkur, hún er ættuð úr Súðavík.

Við reyndar sáum aldrei vonda veðrið. En um kvöldið fórum við í Staðarskála og fengum okkur að borða, þangað inn komu konur sem voru að koma að vestan og höfðu lent í hrakningum upp á heiðinni, þurftu að sitja þar eftir aðstoð í einhverja tíma, sumar voru að vestan, aðrar höfðu aldrei komið þangað áður. Sannkölluð svaðilför. En það var glatt á hjalla því það urðu margir fagnaðarfundir, því þarna voru margar konur sem við þekktum vel, eins og Stellu Yngvars, Grétu Jóns, Sigríði Jósefs, Birnu Valdimars, Önnu Láru Gústafs og margar fleiri.

Og Steingrímur brosti við okkur.

Með sól meira að segja.

Þó sumstaðar þæfaðist hann við eins og gengur.

Og svo er alltaf notalegt að koma heim.

Takk fyrir að ferðast með okkur þessa daga og eigið góðan dag.  Vona að þið hafið notið ferðarinnar.

Karlakórsferð.

Jæja þá er næstsíðasta færsla frásagnarinnar af þessari skemmtilegu Karlakórsferð norður í land. Nú liggur leiðin gegnum Dalvík, í  Ólafsfjörð, þar sem kórinn ætlar að halda tónleika kl. 17.00, en fara síðan á Siglufjörð og skoða síldarminjasafnið og fá gúllassúpu í Rauðku.

Einhvernveginn kemur fiskisúpa upp í hugan á þessum slóðum. En hér er mikill snjór í sveitum.

Allstaðar skaflar í byggð, en í sveitunum stóðu bláendar af girðingum upp úr snjósköflunum, blessaðir bændurnir eiga ekki sjö dagan sæla í svona snjóakistu.

En áfram var haldið.

Vonandi fer sumarið að koma, hér eru Múlagöng sem hefur verið mikil samgöngubót, og batnaði enn þá meira með tilkomu Héðinsfjarðarganga.

Hér er verið að koma söngpöllunum fyrir í Tjarnarborg.  Hér hittust kunningjar og vinir, sem og á flestum þessara staða.

Það var smávesen með flygilinn, því kórinn og flygilinn komust einfaldlega ekki fyrir báðir á sviðinu. Svo var ákveðið að setja hann niður á gólf, svo karlarnir kæmust nú fyrir.

Eftir að búið var að stilla upp og koma sér fyrir í Tjarnarborg var lagt af stað áleiðis á Siglufjörð, hér má sjá stökkpallinn góða í Ólafsfirði og glæsilega sundlaug.

Héðinsfjarðargöng skiptast eiginlega í tvö göng, en eru mikil samgöngubót milli Ólafsvíkur og Siglufjarðar. Karlakór Siglufjarðar tók á móti okkur og bauð okkur velkomin.

Það var ansi fróðlegt að heyra sögu Siglufjarðar sem er bæði merk og löng, bæði ris, niðurlæging og uppris aftur sem betur fer.

Hér er Rauðka, sem Róbert nokkur athafnamaður hefur gert upp af miklum myndarskap.  Hann var hér með rækjuverksmiðju, en fór út í heim og kom aftur heim og er að byggja hér upp ferðaþjónustu, sem allt byggðarfélagið nýtur góðs af.

Hér er sannarlega ekki tjaldað til einnar næstur, því allt er hér hið vandaðasta, stólarnir vöktu athygli okkar, þeir eru engir tveir eins og allir sérsmíðaðir út timbri.

Virkilega flott, karlakórinn tók svo lagið, með þeim siglfirsku kórsmönnum sem voru á staðnum. Gúllassúpan var líka góð, og ekki síðra var nýbakað heitt brauð.

Upp á lofti er svo þessi stórglæsilega koníaksstofa, sem okkar menn voru ekki lengi að hreiðra sig vel í.

Sumir stólanna eru hreint listaverk.

Skemmtileg handlaug á salerninu. Ég mæli með því að fara þarna að sumri til og njóta sín í þessu fallega umhverfi.

 

Þá er nú komið að því sem ég beið spenntust eftir, en það er síldarminjasafnið, gamli Ísfirðingabragginn eða brakkinn eins og þessir voru kallaðir í gamla daga.

Gamlir snurvoðsbátar hafa fengið nýtt og skemmtilegt hlutverk.

Það var virkilega skemmtilegt að skoða þetta safn, minnti mig svo mikið á ákveðið tímabil í mínu lífi, áhöldin voru eins og ég man eftir í mínu uppeldi, og gömlu álnestirboxin og kaffiumbúðirnar. Ég tók mynd af þessari mynd, því ég er næstum sannfærð að stúlkan hér til vinstri er Lóa frænka mín, hún er svo lík dóttur sinni að það fer varla milli mála.

Það var allt eins og fólki hefði bara skroppið frá.

Dásamlegt, kaffibætir og brúsar.

 

Þegar ég var krakki fóru afi og amma á hverju sumri hingað í síldarsöltun. Og svo fékk ég alltaf eitthvað skemmtilegt þegar þau komu til baka.

Já, en ég var samt að leita að einu ákveðnu rúmi. Ég var þarna nefnilega sumarið 1965, þegar pabbi tók braggan á leigu og fór þangað með alla fjölskylduna. Ég var þarna um sumarið og naut mín vel, en ég held að það hafi ekki verið mikið um síld.

Með aðstoð ferðafélaga minna fann ég svo kojuna sem ég svaf í.

Og ég hafði meira að segja merkt hana.

Reyndar var mér sagt að við hefðum verið síðustu íbúar braggans, því þar gisti enginn meir, en minningarnar lifa svo sannarlega.

Ég mæli algjörlega með því að skoða þetta skemmtilega safn. ÉG hef yfirleitt ekki gaman af að skoða söfn, en þarna gleymdi ég mér algjörlega.

Glæsilegt hús. Takk fyrir mig.

En það var ekki allt búið, því í "Bátahúsinu" ætluðu strákarnir að taka lagið.

Sjóari sem situr á pollanum tilbúinn í róður

Og hér eru skipinn geymd.

Hér tóku þeir nokkur lög upp í bátnum. En hér voru dekkuð borð, því þetta kvöld átti að vera veisla hér á vegum Kíwanis minnir mig. Hér er hægt að halda veislur í þessu skemmtilega umhverfi.

Og bjórinn var búinn, svo það var brugðið á það ráð að fá vínbúðina til að koma til okkar, þar sem við komumst ekki í vínbúðina.

Við stelpurnar fórum svo sumar hverjar aftur í Sveinbjarnargerði til að sjæna okkur og hvíla aðeins, því það átti að vera konsert í Hrafnagili um kvöldið, ásamt karlakór Eyjafjarðar.

Svo var haldið á vit gleðinnar inn í Eyjafirði.

Þarna var okkur tekið með kostum og kynjum, virkilega flottir þessir karlar og ekki síður frúrnar.

Okkar menn komnir í smalagallana flottir og fínir.

Beðið eftir að taka lagið.

Karlakór Eyjafjarðar einsöngvari með þeim var Óskar Pétursson stórsöngvari frá Álftagerði.

Stjórnandinn þeirra heitir Petra Björk Pálsdóttir, lögin voru mörg skemmtileg og óhefðbundinn. Einnig kom fram hljómsveit með kórnum. M.a. tóku þau Laddalagið Ó Guðfinna, sem Pétur söng af innlifun og lék með, svo fólkið í salnum veltist um af hlátri. Wild thinnng, Louie Louie og Twist and shout voru líka á prógramminu.

Ó Guðfinna!!! 

Okka menn voru svo ekki síðri. Frábærir eins og alltaf.

Broshýrar karlakórskonur.

Og það var ekki á kot vísað eftir konsertinn, algjörlega ótrúlega flott, því ekki var fámennið hér tveir fjölmennir karlakórar og eiginkonur. Myndaskapurinn algjör.

Nammi namm.

Elías minn að ræða við kórstjórann.

Já svo sannarlega gerðum við okkur gott af þessum frábæru veitingum.

Minn í góðum gír

Sannarlega bara að njóta.

Og kominn var galsi í mannskapinn

Og okkur var líka boðið upp á rauðvín og hvítvín, og svo kaffisopa.

Gestfjafarnir skemmtu sér líka vel. Við segjum bara innilega takk fyrir okkur og dásamlega stund hjá ykkur

Þessir ráðsettu í Eyjafjarðarkórnum. 

Þennana pilt ættu margir Ísfirðingar að kannast við.

Aðeins pústað í eldhúsinu.

Og ýmislegt spjallað svona milli kóra.

Flottir ekki satt?

Píanistinn okkar hún Margrét Gunnars.

Gaman gaman...

Hér er Viðar aðstoðarstjórnandinn okkar að stjórna kórnum í laginu sívinsæla "veifa túttum vilta Rósa"

Hér má sjá tilþrifin. En ég lýk þessu hér í dag. Á morgun verður lagt af stað heim á leið og komið við í Kalda bruggverksmiðju sem er að gera það gott.

En það verður sagt frá því seinna. 

Eigið góðan dag elskurnar

Framhald á för með Karlakórnum Ernir.

Já það var vel tekið á móti hópnum í Sveinbjarnargerði, ein af þessum frábæru sveitagistingum, þar sem útihús hafa verið gerð upp sem gistiherbergi fyrir ferðamenn.  Fólkið einstaklega ljúft og yndælt, við vorum eins og heima hjá okkur. 

Daginn eftir fór kórinn í Ýdali og komu við á Yrsta-felli og tóku það lagið, skoðuðu einstakt bílasafn og áttu góða stund.  En nokkarar kvennanna höfðu annað á prjónunum.  Við fórum nefnilega út að borða í miðbæ Akureyrar.

Já við vorum nefnilega búnar að ákveða að fara á veitingahúsið Strikið, þar sem var hreinlega dekrað við okkur.

Og þar var ýmislegt gott pantað, frá humri til nautasteikur.  Og það var sko fjör.

Já það þarf auðvitað að velja vel, það skiptir auðvitað öllu máli í svona matarferð að velja rétt, enda leynir sér ekki ábyrgðarmikli svipurinn á okkur.

Þjónarnir voru líka flottir, sérstaklega þessi elska. Sumar okkar vildu helst fá að hafa hann með heim innpakkaðan í pappír

Og auðvitað tókst okkur að velja vel, enda góður matur á staðnum.

Þá er nú maturinn komin á borðið, og hægt að fara að ræða saman og skemmta sér.

Og það var Sigga Lúlla sem hélt uppi stuðinu, við grenjum að hlátri yfir sögunum henna

r. Ein hljóðaði svona: Þegar ég var nýbúin að fá bílpróf, þurfti vinur minn að fara á ball, og bað mig að aka sér þangað í flottum kagga sem hann átti, ég var nú aldeilis til í það. Og þegar ég hafði ekið honum á ballið mátti ég fara á rúntinn á fína bílnum. Og ég ók um bæinn, m.a. niður á höfn tók þar rúntin og svo upp í bæ aftur. Ég tók eftir því á leiðinni upp í bæinn aftur að fólk benti á mig og veifaði, og ég var svona að spá í hvað ég væri vinsæl, veifaði á móti og svona. Þegar ég kom upp á gömlu benzínstöðina til móts við þar sem N1 er núna og stöðvaði bílinn kom einn náungi til mín og sagði; mín bara á veiðum. Ha! hváði ég, já bara með heilt troll afan í bílnum.

Hafði ég þá ekki í ferðinni niður á höfn flækst í trolli sem sjómenn voru að laga á höfninni, og ekið með það gegnum allann bæinn, með karlagreyinn hlaupandi á eftir mér.

Elsku Sigga Lúlla, þú er frábær.  Enda brölluðum við margt á þessum tímum með Siggu Maju. 

Það var svo notalegt að komast aftur á hótelið og hitta karlana og skemmta okkur svolítið frameftir. Sumir lengur en aðrir eins og gengur.

Já það var sko fjör hjá okkur þessa helgi. Í góðum félagsskap.

Ég skal segja þér að ......................................

Elsku Dagný mín, við bjuggum saman um tíma mamma hennar og ég, með krakkana okkar. Lít alltaf á þau sem tengd mér síðan.

Og hér er engilinn okkar hún Helga í botni, aðalhjálpar kokkurinn í kórnum, þeir gætu ekki án hennar verið strákarnir.

Þori að veðja að hér erum við Palli að syngja Sto me emilo. hehehehe...

Hér er hafnarstjórinn okkar búin að taka upp gítarinn og byrjaður að spila undir fjöldasöng.

Meðan engillinn hugar að öðrum og alvarlegri málum, annað hvort að spá í sölu næsta dags, eða athuga með nytina í kúnum sínum. Já Helga er uppfull af orku og alltaf tilbúin þessi elska.

Það er ekki bara hægt að spila tvíhent á píanó, það er líka hægt að spila tvíhent á gítar.

En fljótlega eftir þetta var svo gengið til náða, og daginn eftir átti að fara á Ólafsfjörð og Siglufjörð, konsert í Tjarnarborg í Ólafsvík, skjótast svo í gegnum Héðinsfjarðargönginn til Siglufjarðar að skoða söfn og fá okkur ungverska Gúllassúpu.

En það bíður næstu færslu.  Eigið góðan dag elskurnar ég er farin í blóminn.

Á ferð með karlakórnum Ernir.

 Karlakórinn Ernir lagði land undir fót s.l. fimmtudag, við kerlurnar fengum að fara með, enda geta þeir ekki verið án okkar þessar elskur. 

Það er málið að ég hef farið í nokkrar ferðir með kórnum, og þær hafa allar verið afskaplega skemmtilegar og flottar, enda er vináttan slík og allir eru bara vinir út í gegn. Það skiptir svo miklu máli.

Við lögðum af stað á tveimur rútum áleiðis til Akureyrar á fimmtudags morgun kl. 10.  Ég var búin að vinna eins og berserkur upp í gróðurhúsinum mínum til að undirbúa fjögurradaga töf á ræktuninni, ásamt Heiðu Báru frænku minni sem er að aðstoða mig þessa dagana.

Fyrsta stoppið var Í Hólmavík, hvar við fengum opnað ríkið, því flestir höfðu ekki hugsað út í slíkt áður en lagt var af stað.  En hér erum við komin til Blönduóss, þar voru fyrstu tónleikarnir haldnir, sumir sem ekki höfðu ætlað sér í ríkið á Hólmavík, gátu farið hér inn og keypt sér bjór og rauðvín.

Ég hef grun um að flestir bara aki beint gegnum Blönduós, en það væri gaman að fara niður í bæinn og skoða þar. Þar er þessi fallega kirkja, og takið eftir grillinu fyrir utan. Eina kirkjan sem ég hef séð sem er með svona grilli. Ætli þeir grilli eftir messu?

Þarna er líka þessi afskaplega öðruvísi lóð, einhver listamaðurinn sem lætur sköpunargáfuna ráða með allskonar gamla muni og gefur þeim nýtt líf.

Gaman að skoða þetta.

Og margt forvitnilegt að sjá.

Og svo voru allir búnir að fá sér nesti og svona...

Konsertin var haldinn í þessari nýju kirkju þeirra, sem er ansi .. öðruvísi en aðrar kirkjur, minnir að hún hafi slegið tóninn í því sem koma skyldi með öðruvísi kirkjur.

Sumar kvennanna voru ákveðnar í að fara út að borða meðan karlarnir voru að syngja. Hér er hún Kata litla sem var driffjöðurinn í öllu slíku.

Og við skemmtum okkur rosalega vel á Pönnunni... eða var það Potturinn hehehe man það ekki, en það var glæsilegt að borða þarna.

Svo var stoppað á leiðinni til Akureyrar og sungin nokkur lög. Sorrý man ekki hvað staðurinn heitir. En þetta var góð stund.

Og hér erum við komin til Akureyris... hér hittum við gamlan vin Óðinn Valsson sem var all hress og ánægður með lífið. Knús Óðinn minn

Hér erum við reyndar í mollinu á Glerártorgi. Hér eru Elli minn og Kristján tíundi kóngurinn okkar að hvíla lúin bein.

Það var frjáls tími, og við Ellli og Sigurjón Guðmundsson ákváðum að rölta niður í miðbæ, Sigurjón hafði verið hér í menntaskóla og það var gaman að rölta þetta með honum meðan hann ryfjaði upp gamlar minningar, Elli minn bjó hérna líka kring um 1969 og hann skoðaði gamla húsið sem hann bjó í á þeim tíma.

Já það var gaman að rölta um bæinn og skoða falleg hús og garða.

Sum þeirra ansi skrautleg.

Og auðvitaqð kom ekkert annað til greina en að fara á Bautann.. eða þannig.

Fengum þessa fínu steikur, og þessir drengir voru báði í MA og voru hér að rifja upp minningarnar.

Fórum síðan inn á Bláu könnuna í kaffi... nú eða rauðvín.

Margrét Gunnars, hafnarstjórinn okkar Guðmundur Kristjánsson og Jón Sigurpálsson, öll flottir músikantar.

Setið í göngugötunni.

Hjónin í Botni.

Já þetta er bara gaman.

Kíktum aðeins inn í Hofið, þar voru listaverk eftir Guðbjörgu Ringsted þá frábæru listakonu, sem var bæjarstjórafrú á Ísafirði um skeið, þetta eru fallegar myndir af útsaumi á íslenska búningnum.

Og þá var kominn tími til að halda í áttina að náttstað, sem er Sveinbjarnargerði í Eyjafirði.

Og komin tími til að skotta sér af stað.

Það er fallegt þarna á Akureyri, og friðsælt við höfnina.

Það var svolítið verslað líka Elli keypti sér skóreimar og ég fékk skrúfu í gleraugun mín heheheh.

En nú erum við komin á áfangastað og eins gott að slaka á, því það verður annar konsert á morgun.

Prinsessan okkar hún Sigga Lúlla. En sveitagistingar virðast vera afskaplega skemmtileg viðbót við hótelin, fólkið yndislegt og ljúft og allt einhvernveginn svo heimilislegt og frjálst. En það er hingað og ekki lengra í kvöld, ég segi meira frá þessu öllu saman á morgun. Þá fáið þið sögur af okkur kerlunum sem ákváðum að fara út að borða og skemmta okkur meðan stráka greyin héldu konserta ekki færri en tvo.

Meira á morgun.

Ævintýri á ferðalagi með Karlakórnum Erni.

Já ég sit hér í góðu yfirlæti á Staðarflöt, gistiheimili í Hrútafirði, var að koma úr skemmtilegri ferð karlakórsins Ernis, við erum búin að vera að þvælast um norðurlandið, segi ykkur allt um það síðar, með myndum og alles. En nú sitjum við hér allur karlakórinn og makar því það er allt ófært á Steingrímsfjarðarheiði og Þröskuldum. 

Við ætlum samt að gera gott úr öllu saman, nú erum við að fara niður í Staðarskála til að fá okkur að borða og svona.  En þetta og meira þegar ég kemst heim og í ró. 

Stórhríð og ófærð á Vestfjörðum

Æ já Bjarni minn hvað lífið er óréttlátt núna.

Ef þessi frétt er rétt eftir höfð sýnist mér að hann og sjálfstæðisflokkurinn í heild sé að fara á taugum.  Sko lífið heldur áfram þó allar ítrustu kröfur gangi ekki upp.  Bjarni minn þú verður bara að bíða rólegur, þetta er ekki í þínum höndum, né sjálfstæðismanna, það var óvart Sigmundur Davíð sem fékk boltann, og meðan hann er með hann, þá er það bara almenn kurteisi og virðing við þjóðina að hann fái það svigrúm sem hann þarf til þess arna. 

Ég skil vel að þið iðið í skinninu sjálfstæðismenn að fá forræðið, því það skiptir öllu máli að flokkurinn fái sitt, ef hann á að halda áfram að vera sá stóri.  En svo er málið að í þessu tilfelli komst forsetinn að því að það yrði meiri sátt um fá framsóknarflokknum það verkefni.  Auðvitað er þetta rosalega óréttlátt að ykkar mati, því þið eruð vanir að hafa ykkar fram.  Nú eru vopnin aftur á móti ekki í ykkar höndum og það er gjörsamlega óþolandi að ykkar mati.

En því argari sem við verðið, og því ráðviltari, því meira  sem opinberið þið vanmátt ykkar, og því minni líkur eru á því að fólk vilji ykkur.  Það er nefnilega svo að flest af því fólki sem kýs Sjálfstæðisflokkinn er að kjósa sigurvegara, fylgja hinum glæsilegu fulltrúum, þeim er nokkuð sama um þjóðarvilja og að þjóðin hafi það sem best.  Númer eitt, tvö og þrjú er bara að Flokkurinn eini haldi sínum völdum.  Svona að græða á daginn og grilla á kvöldin dæmi.

Svo get ég sagt þér líka að það verður enginn sæla að vera í þeirri ríkisstjórn sem nú tekur við, því þjóðin mun fylgjast vel með hvað gert verður, og sérstaklega í lykilmálum eins og sjávarútvegsmálum, björgun heimilanna og virkjunarmálum.  Það verður því við ramman reip að draga ef þið ætlið að koma L.Í.Ú. til bjargar, eða virkja hverja sprænu nú eða heykjast á að leiðrétta skuldir heimilanna.  Það eru ennþá til pottar og pönnur til á hverju heimili. 

Ergó þjóðin er búin að fá upp í kok af yfirráðum elítunnar.  Og þó þið hafið unnið varnarsigur í þessum kosningum af því að það er alltaf til fólk sem kýs með sigurvegurum, þá er samt allt að breytast, þjóðin er að vakna sem betur fer, og vill vera þátttakandi í samfélaginu en ekki bara þjónustudýr hinna ríku. 

Þetta þurfið þið að fara að gera ykkur grein fyrir ekki seinna en núna.   

Framsókn ekki með „einkaleyfi“

Vor í lofti og ríkisstjórnarmyndun frá mínum sjónarhóli.

Fallegt veður áfram í dag.  Þó snjórinn sé ennþá mikill hér fyrir vestan, þá léttist lundin við sólina.

Hér eru staddir ofuráhættufíklar frá Ástralíu, þeir eru að renna sér á skíðum niður Ernirinn fyrir ofan sorpbrennslustöðina, niður gil og læki.

Ekki fyrir mig takk.

Vorið heldur áfram í kúlunni.

Kamelíufrúin mín brosir sínu blíðasta.

Meira að segja rósir eru komnar í stuð.

Sakúrakirstuberin blómstra, líka rósamandlan, kirsuberin, perutréð og nektarinan mín.

Geislasópurinn setur svo sinn fallega gula lit ó litabrygðin. Þarf að taka mynd af honum líka.

En mig langaði aðeins að ræða um kosningarnar.

Við í Dögun náðum ekki manni inn í þetta skiptið, þrátt fyrir góða forystu í framboðum um allt land, heiðarlega baráttu og góð málefni. En það þýðir ekkert að svekkja sig á því. Við munum örugglega halda áfram okkar góða samstarfi, og auka við okkur. Við erum komin til að vera.

En það er dálítið hætt við að næsta ríkisstjórn sitji uppi með svarta Pétur, það er svona mín tilfinning. Í fyrsta lagi er stríðið um hver fær stjórnarmyndunarforræðið. Þar held ég að kraumi undir, Bjarna er það mikilvægt að verða forsætisráðherra, því Flokkurinn þarf á því að halda. Það er nefnilega þannig að flestir þeir sem hafa verið um tíma í stjórnmálum virðast hætta að hugsa um þjóðina en hugsa fyrst og fremst í hag flokksins síns. Því miður.

Ég er nokkuð viss um að þetta umboð fer til Sigmundar Davíðs. Tel það vera næsta víst, þekki ég Ólaf Ragnar rétt. Hans hugsun er sýnist mér að auka sátt innan þjóðarinnar. Og það er nokkuð ljóst að það er meiri sátt um Sigmund Davíð en Bjarna Benediktsson. Það hefur ekkert með þá sjálfa að gera svona í fljótu bragði. En talandi um traust, þá hygg ég að þrátt fyrir allt njóti Sigmundur meira trausts en Bjarni. Fólk er ekki búið að gleyma neina á þessum fjórum árum.

Þannig séð geta þessir flokkar báðir sett upp ríkisstjórn með Samfylkingu og Vinstri grænum. En ég er nokkuð viss um að það er ekki mikill áhugi á því, hvorki hjá B og D, né hinum flokkunum. Þeir eru ennþá í sárum og hafa varla orku í slíkt.

Enda held ég að sú ríkisstjórn sem tekur við verði ekki of sæl. Í fyrsta lagi í sögulegu samhengi, og í öðru lagi að nú hefur fólk vaknað upp við vondan draum. Fjórðungur landsmanna kaus ekki þá flokka sem nú sitja stærstir á þingi. Það var sorglegt að nýju framboðunum tókst ekki að vinna saman. Þó var það reynt mikið af Dögun, það veit ég því ég sat marga fundi með þeim á þessum tíma, að það var leitað mikið eftir samstarfi, það áður en flokkar fundu sér bókstafi og slíkt. En það er önnur saga.

Nú er það svo að Sjálfstæðisflokkurinn vinnur fyrir útgerðarmenn og er þeim því skuldbundinn til að vernda þeirra hag í sjávarútvegsmálum. En það vill svo til að yfir 80% þjóðarinnar vill nýja stefnu í þeim málum. Ef þessir tveir kvótaflokkar setja fram frumvarp sem er eingöngu ætlað fyrir þessa aðila, er ansi hætt við því að fólk rísi upp og hefji undirskriftasöfnun gegn slíku frumvarpi. Og nú höfum við forseta sem þorir vill og getur, og hefur sýnt að hann fer eftir þjóðarvilja.

Ef þessir aðilar vilja svo fara í að gefa sínu fólki bankana, virkja óhóflega og slíkt,  tel ég að á því verði þeim ekki stætt lengur.

Við þessa miklu hræringar í þjóðfélaginu sem hafa átt sér stað, og eiga sennilega upphaf í búsáhaldabyltingunni hefur nefnilega losnað um þau höft sem hafa verið á fólki.

Og ég er næsta viss um að stjórnarandstaðan sem yrðu þá Samfylking, VG og hinir tveir flokkarnir munu standa vaktina um þau mál sem skipta þjóðina máli, eins og virkjunarmál.  

Þannig að þó þessir tveir flokkar komist ef til vill til valda í krafti fjöldans, þá er ekki víst að þeir eigi góða daga við að stjórna landinu með hrútsvekkta stjórnarandstöðu og þjóðina vakandi yfir hverju skrefi. 

Þeir þurfa því allavega að gæta sín á að stíga ekki ofan á vilja þjóðarinnar í þeim málum sem mest brenna á. 

En vonandi tekst þeim að vinna bug á vanda heimilanna, Sigmundur Davíð talar þannig að ekki verði gefinn neinn afsláttur í því máli, og er það vel, þó segja megi að þar þurfi aðeins að hugsa málin betur, með tilliti til þeirra sem mest eiga og geta. 

En það verða ekki bara íslendingar sem fylgjast með, svo virðist vera að í mörgum löndum fylgist fólk með því sem er að gerast hér, og vita af bankahruninu og hverjir voru upphafsmenn í því máli.  Þess vegna mun þessi ríkisstjórn líka fá dóma erlendis frá ef þeir ætla að bregðast. 

Svo vil ég óska sigurvegurum kosninganna til hamingju, og vona að loks verði farið að vinna að hag þjóðarinnar allrar en ekki einstaka einstaklinga eins og svo mikið hefur verið um hingað til.  Það er gæfuríkast fyrir okkur öll.  Það er ekkert mikið til skiptanna, að sumir geti vaðið í peningum, sem er fenginn beint frá almenningi, meðan aðrir eiga varla fyrir mat.  Þessu verður að linna, og það er okkar sjálfra að gæta þess að slíkt endurtaki sig ekki.  Með því að vera á varðbergi og órög við að safna undirskriftum til að mótmæla þeim aðgerðum sem beinast í þann veg.  Við vitum núna að við höfum þennan sameiningarkraft og eigum að nota hann þjóðinni til heilla.

Eigið svo góðan dag.

Símon Dagur á afmæli.

Litli stubburinn minn í Noregi átti afmæli í gær.  Hann er algjör töffari þessi drengur.

Algjört krútt, og alltof langt í burtu frá ömmu sín

Hér kemur mamma með tertuna. Ekkert smá flott.

Þau fæðast, og stækka og vaxa frá manni áður en maður getur áttað sig á þessu öllu.

Og svo verða þau allt í einu fullorðin og vaxa manni yfir höfuð.

Til hamingju elsku stubburinn minn.

Knús á ykkur öll þarna norðurfrá.

Ég var búin að lofa að vera ekki með áróður í dag.  En ég ætla að brjóta það hér með af því að það er mér svo mikils virði.

Dögun er með vel breyttar áherslur á málefni í vímuefnum: http://xdogun.is/stefnan/stefna-dogunar-um-breytta-nalgun-i-vimuefnamalum/

Og svo ályktanir sem samþykktar voru á landsfundi. http://xdogun.is/stefnan/alyktanir-um-vimuefnamal-2013/

Eins og ég sagði eru þessi mál mér mikilvæg, og ég sé þarna tækifæri til að koma á framfæri því órétti sem þessi þjóðfélagshópur er beittur.  Þið sem eigið börn og ættingja í vandræðum, gefið mér og Dögun tækifæri til að verða rödd á alþingi sem tekur á þessum málum.  Það er löngu komin tími til að taka af festu á ábyrgð á þessum málaflokki.  En hann vill alltaf gleymast.

Eigið svo góðan dag mín kæru og munið að kjósa með hjartanu.  Saman getum við svo margt.