Óhefðbundnar lækningar versus læknar.

Ég veit ekki alveg á hvað vegferð ríkisútvarpið er með umfjöllun sinni í Kastljósinu og viðtölin við kunningja minn Svan Sigurbjörnsson.  Ég er auðvitað alveg sammála því að sá harmleikur sem birtist okkur í fyrsta þættinum þar sem menn eru að reyna að selja dauðvona mönnum allskonar tól og tæki er hrikalegt að horfa á.  En þeir voru að gera þetta í góðri trú, rétt eins og lögreglustjórinn okkar, og þar með telst þetta ekki með eða hvað? 

 

En ég vil benda á að frá örófi alda hafa menn notað lækningajurtir til hjálpar öðrum.  Munkar til dæmis voru með heilu jurtagarðana í klaustrunum og ræktuðu plöntur til lækninga.  Ég á gamalt rit frá 1888 minnir mig, unnið af manni sem stundaði óhefðbundnar lækningar með íslenskum jurtum.  Þetta litla kver inniheldur allar helstu villiplöntur landsins og lýsir hvaða virkni þær hafa. 

Ég veit að Villimey er með sérstaklega vottað svæði sem hún týnir sínar plöntur í og er það gert til að fullvissa um að enginn mengun sé á svæðinu. 

Ef til vill veit læknirinn ekki að flest lyf eru unninn úr jurtum af einhverju tagi, þ.e. þær sem ekki eru unninn úr tilbúnum verksmiðjuunnum vörum, ætli hann hafi kynnt sér innihald þeirra í sama mæli?

En eigum við nokkur að tala um læknana?  Við erum með hæsta hlutfall geðlyfjanotkunar á okkar litla landi allavega í Evrópu og þó víðar væri leitað.  Ég átti kunningjakonu sem var orðin svo háð læknadópi ávísað af sérfræðingi, að hún var komin langt yfir hámarksskamta og dó þess vegna, ég man ekki eftir að sá sérfræðingur hafi verið sóttur til saka.  Það hefði mátt sjá fyrir sér ef sú gjörð hefði verið sýnt í beinni.

Ég veit um mann sem fór til læknis vegna eymsla í brjósti og var sagt að hann ætti bara að ganga meira.  Þetta reyndist svo vera risastórt krabbameins æxli, sem betur fer leitaði þessi maður annað.  Ég veit um nokkra menn sem hafa dáið úr krabbameini í hrygg, sem var sagt að þetta væri brjósklos, þeir eru allir dánir.  

Einn veit ég af sem var oft í heimsókn í vinnunni hjá mér, sem fór í hjartaaðgerð og fékk lyf, í staðin fyrir blóðþrýstingslyf fékk hann lyf sem gerði þvert á móti og dó fljótlega eftir meðferðina.

Ég veit að það eru læknar sem ávísa læknadópi til fíkla, þeir eru þekktir meðal þeirra og ætti að vera auðvelt að taka þá úr umferð.  

Ef vel ætti að vera þyrfti næst að taka læknamistök fyrir, því að mínu mati eru þau miklu alvarlegri því fólk treystir fagmennsku læknis, en tekur sjensinn hjá græðaranum. 

Því miður erum við með því marki brennd að við tökum umræðuna ýmist í ökla eða eyra.  Við getum aldrei tekið skynsamlega og upplýsta umræðu um hlutina.  Til dæmis þessi umræða hjá Kastljósi sem að mörgu leyti var góðra gjalda verð, en þegar farið er að síga bara á aðra hliðina og tekinn allskonar lyf og jurtir sem einhvert húmbúkk, þá finnst mér skörin vera farin að færast upp í bekkinn.  Tökum til dæmis Magnesíum, við hjónin vorum orðin ansi illa haldinn af sinadrætti, eftir að við fórum að taka reglulega magnesíum hvartf sinadrátturinn, en ef það líður einhver tími sem þetta er ekki tekið, byrjar sinadrátturinn aftur.  

Við skulum heldur ekkert minnast á hveititöflurnar sem læknar selja gjarnan sjúklingum sínum til að plata þá, ef þeir þurfa ekki pillur, í stað þess að segja þeim sannleikann.  Og þar erum við ef til vill komin að kjarna málsins.  Af hverju gera læknar þetta? Jú það er vegna þess að þeir vita að trú flytur fjöll, og bara að sjúklingur taki töflu þó hún sé vita gagnslaus, hjálpar honum gegnum daginn, af því hann trúir á hana.  

Hluti af þessu dæmi er nefnilega trúin á bata.  

Úlala...

Oh boy en flott. Mikið er gaman að sjá karla - flotta karla í þessu gigghlutverki sem oftast snýr að dömunum.  Og þeir eru bara svoooo flottir.  Bíðið aðeins meðan ég dreg karlinn inn í hvílu hehehe 

Hver hossar best?

Sérsveitin?

Ha!  hver segir satt. 

"Konan var leidd út úr íbúðinni í handjárnum um klukkan eitt, samkvæmt sjónarvotti. Samkvæmt upplýsingum Vísis er konan fædd 1963 og því á sextugsaldri. Gaf sig sjálf fram Oddur Árnason, yfirlögregluþjónn á Selfossi, segir í samtali við fréttastofu að lögreglan hafi sett sjónpóst á húsið á meðan beðið var eftir sérsveit ríkislögreglustjórans. „Eftir skamma stund kom viðkomandi út og gaf sig á vald lögreglu,“ segir hann. Oddur segir að ekki sé hægt að fullyrða um að alvöru skotvopn hafi verið að ræða".

Var löggann annars í Rambóleik?

Man annars sögu af manni hér fyrir vestan sem var að byggja hús með félaga sínum, þeir voru hlið við hlið.  Einn daginn þegar maðurinn er að vinna í húsinu sínu kemur félagi hans inn í svörtum síðum jakka, hann talar ekki en byrjar á því að draga upp byssuparta og setja þá saman fyrir framan félagan.  Hann horfir á svolitla stund hissa, en segir svo; Hvað ertu að gera.

Ég ætla að skjóta þig, segir hinn, og miðar.  Félaginn stökk þá út um dyrnar og um leið smullu haglaskot á hurðinni fyrir aftan hann sem var raunar bara fleki því húsið var hálf byggt.  Það var hringt á lögregluna og þar koma að tveir lögregluþjónar, annar þeirra gengur strax inn í húsið og að byggumanninum, hvað ertu eiginlega að gera maður, segir hann og tekur af honum byssuna.  Svona var tíðin, hefði ef til vill mátt fara varlegar, en eru við ekki komin ansi langt í fóbíunni með skotvopn í dag?  Og þekkist ekki munur á leikfangabyssu og alvöru?

Sérsveitin yfirbugaði konuna

Kæri Innanríkisráðherra í dag glataðir þú gullnu tækifæri.

Ólöf í einu orðinu segir þú að mikilvægast sé að gæta trúnaðar í hinu segir þú að þú treystir lögreglustjóranum fullkomlega.  Hvernig ber að túlka þetta.  Það kemur skýrt fram hjá persónunefnd að henni bar að sjá til þess að vissum skilyrðum yrði fullnægt svo sem eins og dulkóðun og að kynna sér allar upplýsingar um málið áður en hún sendi upplýsingar um hælisleitanda.  Þarna talar þú í kross, og síðan villt þú ekki ræða málið, heldur ferð í flæmingi með málið og verður pirruð og reið vegna réttlátra spurninga spyrils.

Ég held að þú hafi ekki látið þér detta í hug annað en að þetta mál væri búið þegar þú ákvaðst að slá til. En það er það bara alls ekki og þið Sigríður eruð að falla í nákvæmlega sama pyttinn og Hanna Birna.  

Ég óska þér alls hins besta og vona að þetta hafi ekki áhrif til hins verra á heilsu þína, því svona strögl og leiðindi geta sett strik í reikninginn.

En ég varð fyrir sárum vonbrigðum með andsvör þín í dag.  Ég hélt að þú vildir vinna málin heiðarlega og vel, en finnst þú vera að detta í nákvæmlega sama pyttinn og forveri þinn.

Sigríður Björk á allt gott skilið, og hún hefur gert margt gott, en líka farið yfir strikið, eins og að fjalla í fullum lögregluskrúða um málefni mágkonu sinnar. 

Hvað kemur fólki til að leggja heiður sinn að veði fyrir einhvern annann sem vissulega hefur dansað á línunni, sýnir enga iðrun og er í fullkominni afneitun um brot sín.  Og svo má leiða að því líkum að hún hafi algjörlega gert sér grein fyrir hvaðan lekinn kom og hver sendi upplýsingarnar og þagði síðan í heilt ár, meðan málið var að ganga í gegn. 

Ég hefði viljað sjá að hún hefði verið færð til innan lögreglunnar með fullri sæmd, til að sjá um þau mál sem hún hefur hvað best unnið að, að vinna að heimilisofbeldi.  Fólk hefði örugglega ekki haft neitt við það að athuga að stofnað yrði nýtt embætti sem sannarlega er ekki vanþörf á að taka á slíkum málum.  

En þess í stað ákveður þú að verja eitthvað sem er ekki verjanlegt.  Fylgist þið Sjálfstæðismenn ekki með því sem er að gerast i samfélaginu?  Eruð þið svo langt frá þjóðarsálinni að þið skiljið ekki að við viljum réttlæti, sannleika og trúðverðugleika. 

Í kvöld talaðir þú algjörlega gegn þinni eigin sannfæringu, og ég er viss um að þú fórst í svefninn með óbragð í munni.  Er það þess virði?

Eigðu samt góða nótt mín kæra og góða drauma en mundu að sannleikurinn er það sem við öll verðum að verja og vilja.  

 

Mikilvægast að gæta trúnaðar

Eru stjórnmálin að breytast. Getum við vonast eftir vori?

Hugleiðinar þriggja manna sem ég hef trú að mörgu leyti gefa mér von um að breytinga sé að vænta í íslenskri pólitík.  

Nú síðast viðtal við Jón Baldvin Hannibalsson hjá Birni Inga í gær.  Þar segir Jón Baldvin hreint út að við séum ekki á leiðinni inn í ESB.

 

http://eyjan.pressan.is/frettir/2015/03/01/jon-baldvin-esb-er-i-margs-konar-krisum-og-island-er-ekki-a-leid-thangad-inn/

„Evrópusambandið er í fjármálalegri krísu sem er bæði bankakrísa og skuldakrísa. Evrópusambandið er í hagstjórnarkrísu, þú nefndir Þýskaland, vegna þess að pólitíkin sem Þýskaland hefur þröngvað upp á Evrópu sem er niðurskurður á félagslegri þjónustu og hækkun skatta í jaðarríkjunum hefur ekki skilað neinum árangri.

Hún hefur haft þveröfug áhrif sem allir áttu að hafa lært af reynslu heimskreppunnar á sínum tíma,“ segir Jón Baldvin Hannibalsson, fyrrum utanríkisráðherra sem segir Ísland ekki á leið í Evrópusambandið.

Hann segir ennfremur í þessu viðtali: Um heimsmálin almennt sagði Jón Baldvin að Ísland og fleiri ríki um allan heim væru fórnarlömb sjúks fjármálakerfis. Öllum hömlum og böndum hafi verið sleppt af fjármálakerfinu sem vaxið þjóðríkjum yfir höfuð og hafi nú heiminn að viðfangsefni.

Uppreisn almennings í Grikklandi, og fljótlega á Spáni að því er Jón Baldvin telur, sé til komin vegna þess að stjórnmálakerfið hafi algjörlega brugðist og leyft fjármálakerfinu að byggja upp gríðarleg völd.

Í stað „fúnkerandi lýðræðis“ sé búið að koma á auðræði.

Aðspurður út í stjórnmálin hér heima, og einkum stöðuna á vinstri vængnum, sagði Jón Baldvin að það skorti upp á heimavinnuna hjá stjórnarandstöðunni og að svo virtist sem jafnaðarmenn, bæði hér heima og í Evrópu, „hafi týnt erindisbréfinu“. Hann sagði stjórnmálaumræðuna hér heima „hreint tuð“ og tók sem dæmi afnám gjaldeyrishafta sem búið er að ræða í sex ár án þess að nokkuð gerist. Hann segir Ísland eiga að fara að fordæmi Malasíu í kjölfar Asíukreppunnar sem afnam höftin einfaldlega með því að leggja á „windfall tax“, sem mætti útleggja sem útgönguskatt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jón er einn þeirra manna sem hvað mest hefur hrærst í íslenskri pólitík. Þess vegna vega orð hans þungt.  Það er að opnast fyrir okkur hverslags ránsstofnanir bankarnir hér eru. Hér áður fyrr voru menn svokallaðir okurlánarar teknir höndum og sektaðir fyrir starfssemi sína, en þeir voru bara hálfdrættingar á við hina opinberu banka á Íslandi í dag, bæði ríkisbankann og hina sem eru í klóm arðræningja.

 

Góður pistill Stefáns Ólafssonar, manni sem mér virðist hafa heilbrigðar skoðanir á mörgum málum.  En hann segir Svo:

 

http://blog.pressan.is/stefano/2015/03/01/tilgangurinn-i-stjornmalunum/#respond

 

"Það tengist því að stefna flokksins (Sjálfstæðisflokksins,orð Styrmis Gunnarssonar) hefur færst talsvert til hægri, í átt að nýfrjálshyggju sem þjónar fyrst og fremst hagsmunum þeirra ríku. Sú stefna tengdist hrunadansinum og hruninu og margir vilja eðlilega refsa flokknum fyrir það. Samhliða þessari breytingu hefur Sjálfstæðisflokkurinn minna að bjóða millistéttinni og fólki úr lægri stéttum. Eitt það mikilvægasta fyrir þessar stéttir var séreignastefnan í húsnæðismálum, sem átti stóran þátt í miklu fylgi “Gamla Sjálfstæðisflokksins”.

Þeirri stefnu hefur flokkurinn fórnað á altari óheftrar markaðshyggju.

Nú hefur stórlega fækkað þeim sem búa í eigin húsnæði og nær ómögulegt er fyrir venjulegt ungt fólk að eignast íbúð (raunar er líka ómögulegt að leigja vegna okurs).

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekkert fram að færa til að laga þessa stöðu og styður varla að séð verður viðleitni Eyglóar Harðardóttur, félags- og húsnæðismálaráðherra Framsóknarflokksins, til að bæta ástandið á þessu sviði".

Á áratugunum meðan bandaríski herinn var hér var afstaðan til hans og vestrænnar samvinnu sá fleygur sem risti dýpst í klofningi vinstri og miðju manna. Alþýðuflokkur og Framsókn voru með vestrænni samvinnu en Alþýðubandalag vildi hlutleysi og sósíalistar áður fyrr hölluðust meira að Sovétríkjunum.

Eftir að herinn fór tók afstaðan til ESB-aðildar við þessu stóra klofningshlutverki hersins. Vinstrið og miðjan eru nú klofin til helminga um þetta mál (Sf og BF með en Framsókn og VG á móti). Sá klofningur virðist rista mjög djúpt og eyðileggja mikilvæga samstarfsmöguleika á miðjunni.

ESB er ekki gallalaust og óheft flæði fjármagns og fólks milli aðildarríkja skapar ný alvarleg vandamál (fjármálavæðingu, aukinn ójöfnuð og innflytjendavandamál). Þessi nýi veruleiki skilur eftir sig þá tilfinningu hjá venjulegum kjósendum að þeir séu afskiptir, hjá þeim flokkum sem fylgja algerri opnun samfélagsins með ESB-aðild og öðru alþjóðasamstarfi um óhefta markaðshætti.

Við erum að sjá þetta leiða til grundvallarbreytinga á flokkaskipan á öllum hinum Norðurlöndunum, í Bretlandi og víðar. Hjá þeim þjóðum sem fara verst út úr kreppunni (t.d. Grikkland og Spánn) er róttæk vinstri sveifla í gangi. Flokkar sem kallaðir er “hægri popúlistaflokkar” (sem í raun eru þó meira “þjóðlegir velferðarflokkar”) gera sig gildandi svo um munar. Taka mikið fylgi úr lægri og milli stéttum, frá bæði vinstri og hægri flokkum, þar á meðal klassískt fylgi jafnaðarmannaflokka á Norðurlöndum.

Þetta virðist ætla að verða mikil breyting á landslagi stjórnmálanna víða. Stuðningsmenn nýju flokkanna eru þó ekki sérstakir kynþáttahatarar, heldur er það flest venjulegt fólk sem óttast samkeppni um störf sín frá innflytjendum og lækkun launa sinna, ásamt rýrnun velferðarkerfisins. Það er raunsær ótti.

Að sama skapi sér þetta fólk lítinn stuðning við velferð sína frá hefðbundnum jafnaðarmannaflokkum, sem eru nú meira alþjóðasinnar og talsmenn óhefts markaðar og frelsis til fjármagnsflutninga, frekar en sem talsmenn velferðarríkisins og þjóðlegrar menningar. Þannig breytist grundvöllur stjórnmálaflokka, vegna þjóðfélagsbreytinga og hugmyndafræða.

Hnattvæðingin og aukinn ójöfnuður eru víða í Evrópu að hafa slík áhrif á stjórnmálin – sem ekki sér fyrir endann á.

Er ESB-aðild þess virði? Hér á landi er sérstaklega brýn sú spurning, fyrir þá sem eru á miðjunni og vinstri vængnum, hvort ESB-aðild sé þess virði að kljúfa miðjuna og vinstrið í herðar niður og gera hvern og einn flokkanna sem þar eru nær áhrifalausa?

Við Íslendingar erum nú þegar um 70% meðlimir í Evrópusambandinu, með EES samningnum. Kanski það dugi bara?

Og hann endar grein sína á þessum orðum: "Er það sem útaf stendur virkilega þess virði að kljúfa miðjuna og vinstrið eins og raun ber vitni og dæma jafnvel fulltrúa tveggja af hverjum þremur kjósendum þar með til almenns áhrifaleysis, sem hækjur nýfrjálshyggjunnar í Sjálfstæðisflokknum?

Samfylking og Björt framtíð eiga mest sameiginlegt með Framsókn, að ESB-aðild frátaldri. VG er að mestu leyti þjóðlegur velferðarflokkur í anda gömlu jafnaðarmannaflokkanna í Skandinavíu. Samvinna þessara aðila eða hluta þeirra í þágu meirihluta kjósenda ætti að vera mikilvægt markmið. Hin leiðin er áframhaldandi sundrung og innbyrðis samkeppni, samhliða ofurvaldi Sjálfstæðisflokksins, sem einungis er fulltrúi innan við þriðjungs kjósenda, en öðru fremur er hann þó fulltrúi atvinnurekenda og fjármálaaflanna.

Þau öfl ráða alveg nógu miklu þó þeim sé ekki að auki gert kleift að stjórna eða dempa áhrif launþegahreyfingar, vinstri og miðjuflokkanna. Kanski flokkarnir á miðjunni og í vinstrinu ættu að endurskilgreina sig og tengja betur við launþegahreyfinguna"?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo mörg voru þau orð. Og vel sagt að mínu mati. Er það þess virði að hengja sig á ESB lestina og verða þar hreinlega úti, vegna þess að það er einfaldlega ekki vilji þjóðarinnar að fara upp í þá lest, né kíkja í pakkann. Og þar með veita Sjálfstæðisflokknum þau völd sem hann hefur til að hlú að L.Í.Ú. og auðjöfrum þessa lands á kostað okkar hinna?

 

Hér er svo ágætt blogg frá Páli Vilhjálmssyni þar sem hann vitnar í Styrmir Gunnarsson. http://pallvil.blog.is/blog/pall_vilhjalmsson/entry/1640725/

Talar um S flokkana Sjálfstæðis og Samfylkinguna.

"Að nokkru leyti má segja að vandi flokkanna sé áþekkur. Hvorugur flokkanna höfðar beint til »hins þögla meirihluta« meðal íslenzkra kjósenda. Sjálfstæðisflokkurinn er enn hallur undir sjónarmið sérhagsmunahópa innan atvinnulífsins. Sú var tíðin fyrir mörgum áratugum að sjávarútvegur og verzlun tókust á innan flokks en þá var þar öflugur hópur verkalýðsmanna, sem skapaði ákveðið jafnvægi á milli.

Nú sést of lítið til síðastnefnda hópsins en auðvitað fór þetta svo allt úr böndum í byrjun nýrrar aldar, þegar peningarnir tóku völdin í íslenzku þjóðfélagi.

Samfylkingin hefur aldrei náð að mynda tengsl við rætur þeirra flokka, sem stóðu að myndun hennar, þ.e. við verkalýðshreyfinguna, þótt einstaka forystumenn í þeirri hreyfingu hafi verið hallir undir hana.

Hún hefur í þess staðið orðið flokkur þeirrar pólitísku yfirstéttar, sem hefur búið um sig í háskólasamfélaginu.

 

Og hann heldur áfram:

Stéttin sem átti að taka við þegar útgerð og verslun sigldu sig í kaf með Sjálfstæðisflokknum er stétt háskólamanna með lögheimili í Samfylkingunni og varnarþing í Vinstri grænum.

Stétt háskólamannanna, sem hefði átt að taka völdin til langs tíma á Íslandi eftir kosningarnar 2009, sýndi sig vera misheppnaðasta valdastétt Íslandssögunnar sem fokkaði svo kirfilega upp sínum málum að hún ber ekki sitt barr næstu áratugi.

Tvenn stærstu mistök háskólamannanna var yfirgengilega bernsk pólitík um að Ísland ætti heima í Evrópusambandinu annars vegar og hins vegar algert hugleysi gagnvart erlendum kröfuhöfum í Icesae-málinu. Þegar stjórnmálaafl sýnir sig hvorttveggja heimskt og huglaust eru dagar þess taldir. Eins og kom á daginn í kosningunum vorið 2013 þegar Samfylkingin fékk 12,9 prósent fylgi og Vg 10,9 prósent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér tala menn sem hafa hrærst lengi í pólitíkinni, þeir Jón Hannibalsson og Styrmir Gunnarson hvor úr sínum andstæðisflokki en báðir hættir í opinberri pólitík, en hafa þroska og áræðni til að ræða um málin frá sínum sjónarhól.  Og við ættum að hlusta.  Stefán Ólafsson prófessor við Háskóla Íslands. 

 

Það sem ég sé úr þessum þremur viðtölum er að loksins er að rofa til í Íslenskum stjórnmálum, aldrei hefur umræðan komist upp á þetta stig áður með þvílíkum þungaviktarmönnum, sem hafa marga fjöruna sopið í stjórnmálum.  

Það er viskumerki að geta skipt um skoðun og einnig að þora að setja þær skoðanir fram fyrir almenning til umhugsunar.  Við vitum vel að bankarnir eru komnir í algjörar ógöngu með sína háu vexti og óréttlátu þjónustugjöld.  Það þarf að stöðva. Auðhyggjan sem Jón Baldvin talar um er alþekkt meðal almennings við stöndum bara hjá og getum ekkert gert.  Stjórnmálamenn verða að taka þennan bikar og skjóta lokum fyrir að við séum arðrænd svona og heimilin og við sjálf berjumst í bökkum meðan sami hópur græðir endalaust og vill ekkert gefa eftir til samfélagsins. Það má gera svo margt með litlum tilkostnaði til dæmis að taka á kvótamálunum, fara í þennan útgönguskatt og fara að huga að almenningi í landinu en ekki þeim sem borga mest í kosningasjóðina hjá fjórflokknum.  Við getum líka þrýst á stjórnmálamennina að fara að haga sér og muna að þeir eru að þjóna almenningi í þessu landi en ekki sérhagsmunum.  Ef þeir geta ekki tekið til hendinni er komin tími til að skipta um stjórnendur.  

Dagur tónlistaskólanna.

Ég átti yndislegan dag í gær.  fyrst var fundur í fjölskyldunni sem var skemmtilegur, síðan á tónleika og svo á leikrit allt mjög skemmtilegt. 

 

Í gær var dagur tónlistarskólanna. 

Vissuð þið að á Íslandi eru um 90 tónistarskólar. (þar af tveir á Ísafirði)Hjá þeim starfa um 900 kennarar og nemendur eru um 15.000 talsins, (ætli þetta sé ekki heimsmet miðað við höfðatölu?)

Fyrstu lög um fjárhagslegan stuðning við tónlistarskóla voru sett 1963 og er nú kennt eftir samræmdum námskrám sem menntamálaráðuneyneytið gefur út.  Í skólunum eiga nemendur kost á fjölbreyttu tónlistarnámi.  Skólarnir gagna mikilvægu hlutverki í menningarlífi sérhvers byggðarlags.

Dagur tónlistarskólanna er ávallt haldinn hátíðlegur í febrúarmánuði ár hvert.  Þá efna tónlistarskólarnir til hátíðar hver á sínum stað.  Meðal viðburða má nefna opið hús, tónleika, hljóðfærakynningar, heimsóknir í stofnanir og ýmiskonar námskeið. 

Hér á Ísafirðii er sú hefð að bjóða bæjarbúum til nokkurra tónleika á miðjum vetri orðin gömul og rótgróin.  Markmiðið er að kynna hið viðamikla starf sem fram fer í Tónlistarskóla Ísafjarðar en um leið að kennarar og nemendur skemmti sér og örum með fjölbreyttum tónlistarflutningi.

Svo segir í skránni sem fylgir með skemmtuninni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrst kom fram Strengjasveit Tónlistarskóla Ísafjarðar. Stjórnandi og kennari þar er Janusz Frach, pólskur en hefur kennt hér núna í fleiri ár, og hefur náð undraverðum árangri hjá nemendum skólans í fiðluleik. Hann og hans fjölskylda eru löngu orðnir íslenskir ríkisborgarar og sannarlega fengur að.

Það var bara að loka augunum og njóta: Vals úr Kátu ekkjunni eftir Franz Hehár. Á öldum Dónár J. Ivanovici og Bluesett eftir Toots Thielemans. Nokkuð vogað verk þar, en gekk algjörlega.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þvínæst fengum við að njóta Lúðrsveitar Tónlistarskóla Ísafjarðar.

Þar er einn af driffjöðrum skólans Madis Mäekalle, hann kemur frá Eistlandi, en er orðin íslendingur ásamt fjölskyldu sinni líkt og Janusz.

Á þeirra prógrammi var: Movie Star; Harpo. Prayer in C: Lilly Wood og Shake It Off: Taylor Swift.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lúðrasveit Tónlistarskóla Ísafjarðar - Miðsveit.

Stjórnandi Madís Mäekalle.  Og hér fengum við að heyra: Don´t Bring Me Down: Jeff Lynne. Eternal Flame: Billy Steinberg og María (Debbi Harris) James M. Destri. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kirkjan var troðfull af fólki á öllum aldri alveg frá nokkurra mánaða til tíræðisaldurs, og allir skemmtu sér afar vel, enda ekki hægt annað. Ég er afskaplega stolt af báðum tónlistarskólum bæjarins og veit að þar fer fram mikið og skemmtilegt starf.  Og mér þykir vænt um fólkið mitt á Ísafirði. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Næst kom fram efnileg hljómsveit: Hljómveit nemenda. Og þeir fluttu frumsammið lag af einum liðsmanna Birni Degi Eiríkssyni.  Sírenur flott lag og frábær flutningur.  Að vísu sagði söngvarinn að hann hefði ekki haft tíma til að læra textan nógu vel svo hann var með textann í símanum sínum.  Alveg dæmigert fyrir krakkana okkar í dag. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Næst fengum við að njóta hæfileikaríkra krakka sem fluttu okkur Samfés-atriði GÍ. Þau réðust ekki á garðinn þar sem hann er lægstur en tóku lag frá Rihönnu í íslenskri þýðingu og kalla Við fundum ást, Lisbet Harðardóttir gerði textan.  Þau voru flott hann spilaði undir á píanó. Þau útsettu lagði saman og fluttu það með tvísöng.

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá var komið að Lúðrasveit Tónlistarskóla Ísafjarðar, það er eldri deildin. 

Stjórnandi Madis Mäekalle.

Þau tóku Respect: Otis Redding.  Sagebrush; James Curnow og enduðu svo á Happý söngnum hans Pharrel Williams, og fengu alla til að klappa og jugga sér. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er mikill aldursmunur hjá þessari hljómsveit alveg frá táningum upp í sjötugt, hér má sjá Ella minn m.a. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má líka sjá Baldur Geirmundsson frænda minn, hann er komin yfir sjötugt og er enn jafn mikill töffari. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Loka atriðið var stórglæsilegt, en það eru barnakórar Tónlistarskólans, og stórhljómsveit skólans ÍSÓFÓNÍA.  

Þar heyrðum við.  We Will Rock You: Brian May/Gueen.  Can´t buy Me Love Lennon/Mc Cartney.

og Á vængjum söngsins (Thank You For The Music: Andreson/Ulvaeus (ABBA)

Í yndislegri þýðingu Ólínu Þorvarðar.  

Ég er viss um að margir voru með kökk í hálsinum á meðferð barnanna á þessu fallega lagi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stórsveitin. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foreldrar og aðrir gestir hlusta með athygli. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekki eru þau öll há í loftinu þessar elskur, en ekki heyrðist falskur tónn.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Can´t Buy Me Love syngja stelpurnar af innlifun.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einn upprennandi fiðlusnillingurinn.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég vil þakka öllu þessu frábæra fólki fyrir einstaka upplifun.  Ég fann svo vel hvað tónlistinn endurnærir sálina og gefur menni styrk út í dagsins önn, og ekki síst á þessum tíma, þegar veturinn er orðin óþægilega langur og vorið ekki innan seilingar. 

Innilega takk fyrir mig.  

Svo fór ég í leikhús um kvöldið,  þar sem Menntskælingar sýndu söngleikinn Sweeney Todd, frábært verk en dálítið blóðugt.  Verkið tók um tvo og hálfan tíma, leikstjóri er Hrafnhildur Hafberg og hefur henni tekist afar vel upp.  Ég fann hvergi feilnótu og það var aldrei dauður tími í sýningunni, ótrúlegt vegna þess að sumir voru að stíga sín fyrstu skref á fjölunum.  Salóme Magnúsdóttir bar uppi leikinn í hlutverki Frú Lovett, og Einar Viðar Guðmundsson Thoroddsen var afskaplega trúlegur í gerfi hins óhamingjusama Sveeney Todd.  Ég mæli með því að þið ísfirðingar góðir bregðið undir ykkur betri fætinum og farið í Edinborg og eigið skemmtilega stund.  Úlfurinn minn kom heldur betur nálægt þessari sýningu, því hann annaðis uppsetningu á hljóðkerfinu öllu og sá um höfuðmikrafónana leikarana. Þó það hafi gleymst að setja hann inn í Leikskrána, sem er frekar vandræðalegt og ég vona að slíkt komi ekki fyrir aftur. 

Áfram EMMÍ. 

 

Að lokum ætla ég að setja inn nokkra skúlptúra sem myndast hafa í garðskálanum mínum.  Þó það sé sorglegt á sinn hátt, þá verðum við að reyna að njóta augnabliksins og taka svo afleiðingunum í vor.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá karl á hlaupum. Reyndar er þetta mandarínurósin mín, og ég vona að snjótinn hlífi henni við kali. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svolítið kollhúfuleg eða eins og hárprúð hafmey eða snjómey, en er elsku fallega jukkan mín, sem vonandi lifir veturinn af.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Læt ykkur sjálfum eftir að sjá eitthvað út úr þessu, ég veit hvað mér datt í hug.  En þarna hvílir Kamelíufrúin mín, nafnið þekkt í kynferðislegu drama 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En eigið góðan dag elskurnar. Framhald ferðalagsins míns kemur svo fljótlega.  

Umræðan á Íslandi í dag. Bólusetningar.

Það er alveg með ólíkindum hvernig umræðan getur þróast hér á landi.  Það sést til dæmis vel í sambandi við bólusetningar á börnum.  Þar er fólk bæði með og á móti, en reynt er eins og hægt er að þagga niður raddir sem hafa efasemdir um bólusetningar. 

Nú vil ég segja að ég lét bólusetja börnin mín, þau fengu þó bæði mislinga, mislingabróður, hlaupabólu og rauða hunda kíghósta og slíkt.  Nú tel ég að það séu sjúkdómar sem þarf að bólusetja við, eins og stífkrampa og jafnvel kíghósta.  

En vandamálið er bara að í okkar steriliseraða samfélagi í dag er hreinlætið orðið of mikið, þannig að börnin fá ekki nægilega mikið af bakteríum og veirum sem herða ónæmiskerfi þeirra.  Það er hlaupið til ef þau fá hitavott og rekið í þau hitalækkandi stílar.  Ef þau hósta er rokið til og keypt hóstameðal.  

 

En það er umræðan sem ég er að hneykslast á.  

Sjá til dæmis hér: Vill vita hvort foreldrar séu upplýstir um að óbólusett börn gangi í skóla með börnum þeirra.

http://www.dv.is/frettir/2015/2/27/vill-vita-hvort-foreldrar-seu-upplystir-um-ad-obolusett-born-gangi-i-skola-med-bornum-theirra/

Eða: 

Óbólusett börn fái ekki að ganga í skóla Fimm til tólf prósent barna ekki bólusett hér á landi – Áhyggjuefni segir heilbrigðisráðherra http://www.dv.is/frettir/2015/2/22/obolusett-born-fai-ekki-ad-ganga-i-skola/

 Spurning hvernig Kristján Þór ætlar að útfæra þetta, þegar það er skólaskylda á Íslandi, og ekki veit ég til þess að neinar hættulegar pestir séu í umferð á landinu, nema flensan sem kemur alltaf á hverju vori. 

 

Ég setti inn í þessa umræðu eftirfarandi: 

 

Ásthildur Cesil Þórðardóttir ·  Virkur í athugasemdum Mikið skil ég foreldra vel sem ekki vilja láta bólusetja börnin sín. Ég álít að líkami barna sem ekki eru bólusett sé betur varinn náttúrulega en börn sem eru endalaust bólusett fyrir öllu sem nöfnum tjáir að nefna. Og hvað er að því að börn fái mislinga, hlaupabólu og skarlatssót? þau mynda ónæmi í langan tíma náttúrulega. Ég hef til dæmis aldrei látið bólusetja mig gegn flensu, þó endalaus áróður sé fyrir því. Enda fæ ég ekki flensur sem ganga, því ég held að líkami minn sé búin að verja sig sjálfur gegnum tíðina. Og fjandinn fjarri mér ef það ætti að banna að ég kæmist á elliheimili af því að ég vildi ekki láta bólusetja mig.

Er ekki í lagi heima hjá þér Kristján Þór. Hvað ætlarðu að gera við börnin sem eru óbólusett? Hefurðu nú hugsað þetta dæmi til enda? Eða ertu bara rétt eins og aðrir sem valdið hafa, hugsa nákvæmlega ekkert fram yfir daginn á morgun, ef þú getur sýnt fram á valdsvið þitt?

 

Nokkur dæmi um svör: Smá dæmi... ebóla verður að faraldri en það tekst að þróa mótefni/bólusetningu, á að bólusetja börnin þín já eða nei?

Ásthildur Cesil Þórðardóttir ·  Virkur í athugasemdum Karl Lúðvíksson Karl, við erum ekki að tala um Ebólu, lömunarveiki, HIV eða svartadauða. Hér er verið að tala um flensur og slíkt. Ég hugsa að enn sé bólusett gegn bólusótt, og stífkrampa sem eiga rétt á sér, en veiki eins og mislingar, hlaupabóla, skarlatssót og slík eru bara allt annar handleggur.

Og auk þess er ég á því að svona aðgerðir eins og heilbrigðisráðherra er að tala um, geti leitt til vandræða, því hvað ætlar hann að gera ef foreldrar hafna algjörlega að láta bólusetja börnin sín? Vegna trúleysis á bólusetningar, eða vegna trúar eða annars. Ætlar hann að handtaka foreldrana og færa börnin til bólusetningar án þeirra leyfis, eða heldur hann virkilega að hann geti bannað börnum að ganga í skóla? Getur þú svarar því?

Ásthildur Cesil Þórðardóttir ·  Virkur í athugasemdum Svo langar mig til að benda á að sagt er að á misjöfnu þrífast börnin best. Og þau lönd sem lengst ganga í þrifnaðaræði vegna smábarna eiga við mestan vanda ofnæmi og asma, til dæmis hef ég lesið að það er vandamál í Sviss. ég sjálf var að passa barn þegar ég var ung, í Glasgow, barn læknishjóna og það vor sex pelar og allir soðnir fyrir næstu notkun. Þegar þau fólu mér að gæta barnsins, því móðirinn var nervus vegna hjartagalla sem barni var fætt með, þá hætti ég þessu dekri, átti þá þegar 4 systkini fyrir og fór að með hana eins og ég hafði fyrir mér heiman að. Og þegar ég fór átta mánuðum seinna, var ekkert að barninu. Og hvort sem það var nú sannleikurinn og uppeldið eða hvað, þá þökkuðu þau mér það. Börn verða einfaldlega að vinna úr áreiti utanaðkomandi og mynda mótefni úr náttúrunni. Ef þau fá aldrei tækifæri til þess eru þau bara einfaldlega ekki í góðum málum.

 

Smá Háð. Svo sammála þér Ásthildur! Sjálfur hefði ég óskað að fá mislinga, hettusótt og mænusótt. Finnst þvílík synd að ég hafi verið bólusettur. Mislingar drepa bara um 400 börn á dag í heiminum, sem er sama og ekkert! Hverjum er líka ekki sama um börn sem hafa veikt ónæmiskerfi og því sérstaklega viðkvæm fyrir öllum sjúkdómum eins og hlaupabólu, mislingum og þess háttar. Þau geta bara verið heima hjá sér! Helst vildi ég bara að bóluefni hefðu aldrei verið uppgötvuð, allir hefðu nú gott af smá bólusótt! Sumir hafa aðra sýn.

 

Ásthildur Cesil Þórðardóttir . . . þessi áróður fyrir bóluefnum og skyldubólusetningar eru hugsanlega hluti af kröfum sem fylgja imf láninu . . . næst er að allir verða að borða gmó rusl og bann við mat úr náttúrunni . .

Sumir hafa áhyggjur af öllum heiminum.

Ásthildur Cesil Þórðardóttir http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs286/en/ Skv. þessu þá deyja 16 manns á hverri klukkustund í heiminum vegna mislinga... og 145 700 t.d. árið 2013. Til samanburðar má geta þess að 9442 dóu vegna Ebola í fyrra. Ég veit ekki um þig en þrátt fyrir gamla málshætti þá er ég ekki tilbúin til að leggja líf barnsins míns í hættu.

 

Og svo eru það þeir sem eru svo miklir besservisserar:

Erna Árnadóttir ekki vera reyna að tala fyrir um svona kjánalingum, spurning hvort þetta sé ekki leið náttúrunnar til að fækka okkur áður en við skemmum meira á plánetunni, s.s. þegar næg prósenta er orðin of heimsk til að þyggja góða gjöf frá vísindum þá fer þetta fólk að deyja, verst að einhver prósenta af saklausum fórnarlömbum þyrftu þá að deyja eða veikjast alvarlega líka. helv hart en spurning hvort þetta borgi sig til lengri tíma litið.

 

Svo eru það reynslu boltarnir.

Ásthildur, þú manst greinilega ekki þá tíma þegar börn og fullorðinir dóu úr mislingum. Það man ég og þekki. Og Ásthildur það er eimmitt ekkii verið að tala um flensusprautur. Það er verið að tala um sprautur sem börn fá við mænusótt, mislingum, rauðum hundum, skarlatsótt og kíghósta. Nei það er langt síðan það var hætt að bólusetja gegn bólusótt. Ég fékk kíghósta sem ungabarn, lifði hann af, en hef verið með astma alla æfi vegna þess. Það er ágætt að lesa um það sem verið er að ræða, áður en maður tjáir sig.  

 

Ég ætla bara að segja þetta sem talið svona niður til mín. Þetta er einfaldlega mín skoðun og ég skil alveg fólk sem vill ekki láta bólusetj börnin sín. Það hefur líka komið fram að einhver hafa fengið drómasýki einmitt vegna bólusetningar. Ég bólusetti mín börn fyrir rúmum 60 árum, en ég er ekki viss um að ég myndi gera það í dag. Og þetta með fækkun í náttúrunni vísa ég beint til föðurhúsanna. Ég var svo ekki að tala um allan heiminn þar sem allskonarsjúkdómar ríkja fátækt og hungur, þið hljómið eins og þið eigið biafrabörn sem þola ekki sjúkdóma og þurfa að lifa í bómull. En aðal inntakið í þessu hjá mér er að gagnrýna heilbrigðisráðherran fyrir að ljá máls á því að börn fái ekki að ganga í skóla ef þau eru ekki bólusett. Ætli það stangist nú ekki á við mannréttindi og persónuvernd fyrir nú utan mismunun á þegnum landsins. Ég held aö allir foreldrar vilji það besta fyrir barnið sitt, það eru bara mismunandi áherslur sem þau hafa á hvað eru heilbrigðir hættir eða ekki. Og þið sem svona talið viljið greinilega forræðishyggjuna fram yfir einstaklingsfrelsið.

 

Og svo þetta: Ásthildur Cesil Þórðardóttir þú segir orðrétt "Ég hugsa að enn sé bólusett gegn bólusótt, og stífkrampa sem eiga rétt á sér, en veiki eins og mislingar, hlaupabóla, skarlatssót og slík eru bara allt annar handleggur." Nei, mislingar, skarlatssótt og aðrir sjúkdómar er ekki bara allt annar handleggur! Það má benda þér og þeim sem eru á móti bólusetningum á skýrslu WHO sem kom út ef ég man rétt 2012 og í þeirri skýrslu var farið sérstaklega yfir dauðsföll í þriðja heims löndum (sem eru all nokkur) og þá sérstaklega ungbarna og barnadauða sem hefði verið hægt að koma í veg fyrir með bólusetningu sem kostar um það bil 4$ skammturinn. Gallinn í málflutningu þínum og allra sem gefa sig út fyrir að vera á móti bólusetningum liggur í orðum þínum sem eru "...við erum ekki að tala um Ebólu, lömunarveiki, HIV eða svartadauða." Þú nefnilega svarar ekki grundvallarspurningunni "Ef ebólufaraldur brytist út, þiggur þú eða afþakkar bólusetningu ef hún væri í boði?" Það þýðir ekkert að segja já með þeim rökum að ebóla sé hættulegri, bólusetning er bólusetning. Ég vill bara sjá hvort þú myndir fara í röðina til að fá þessa bólusetningu ef hún væri í boði? Sama á við um Axel, Halla Hansen og aðra sem eru á móti bólusetningum....

 

Og hann fær svar: Egill Stefánsson Því miður verð ég að hryggja þig með því að þessir sjúkdómar sem bólusett er við geta aldrei orðið þess valdandi að þín hávísindalega framtíðarsýn verði að veruleika.

Erna Árnadóttir það fylgir oftast ekki sögunni hvort að þessi börn voru bólusett eða ekki ...á þeim tíma sem að fólk var litið hornauga á vinnustöðum ef það vildi ekki taka sprautuna sem læknirinn kom með ínn á staðinn þá tók eg eftir því að það voru ekkert frekar þeir sem slepptu bólusetningunni sem veiktust.  þeir bólusettu urðu oft veikir. Og þá var sagt : Já en hvernig heldurðu að þú hefðir orðið ef þú hefðir ekki verið sprautaður ??

 

Lokaorð mín hér. Karl Lúðvíksson Já er það ekki, þú ert svo klár, en þetta er bara ekki issuið hér heldur afstaða heilbrigðisráðherra. Auðvitað myndi ég láta bólusetja barnið mitt fyrir ebólu ef hætta væri á því að hún bærist hingað. En ég vil velja og hafna, ég vil ekki vera skyldug til að bólusetja gegn öllu því sem gengur þar á meðal flensu. Við hljótum alltaf að eiga að hafa val ekki satt?

 

Svo kemur þetta hér sem mér finnst vera komið alveg út í móa: Láti foreldra vita um óbólusetta skólafélaga http://www.visir.is/lati-foreldra-vita-um-obolusetta-skolafelaga/article/2015702279953

 

Er ekki komið upp ástand sem kallar á skynsemi. Enda kemur gott svar við þessu.

María Shanko: Hvernig væri að óbólusett börn gengju í fötum með eins konar gyðingastjörnu? Þá færi það sko ekki á milli mála fyrir neinn og allir gæta leikið sér að dæma börnin og foreldra þeirra út frá sinni sannfæringu og heimsmynd.

 

Doktorinn sjálfur Svarar hér: Ólafur Þór Gunnarsson · Háskóli Íslands Ef menn læsu alla greinina kemur skýrt fram að það er alls ekki verið að tala um að upplýsingar sem þessar væru á persónugreinanlegum grunni. Heldur hitt að til að foreldri (hvort sem barnið þess er bólusett eða ekki) eigi rétt á að vita hvert bólusetningarhlutfallið í skólanum er. Víða erlendis er þess einfaldlega krafist að foreldrar framvísi bólusetningarskírteinum áður en börnin eru skráð í skóla.

 

Ásthildur Cesil Þórðardóttir · Virkur í athugasemdum Ólafur ég á bara ekki til orð yfir þig. Það er verið að æsa fólk upp á furðulegum forsendum, og veiki eins og mislingar og hlaupabóla gerðar að manndrápsveikjum og það af læknum. Hvernig væri að þið færuð frekar út í það að biðja foreldra að hætta að vera með of mikið hreinlæti, svo börnin þeirra meðtækju meira af bakteríum sem styrkja ónæmiskerfið. Eða eruð þið ef til vill á mála hjá lyfjafyrirtækjum. Verð bara að segja að ég bjóst ekki við svona umræðu frá þér.

 

Og svo þessi yfirlýsing: Barn á Ísafirði reyndist ekki vera með mislinga http://www.visir.is/barn-a-isafirdi-reyndist-ekki-vera-med-mislinga/article/2015150229166

VOVOVO sem sagt stórhættu afstýrt.

 

Og hér. Bólusetningar að lögum: Undirskriftarsöfnun hafin INNLENT 11:28 25. FEBRÚAR 2015 En það eru reyndar aðrar raddir sem fá reyndar ekki mikið pláss.

 

Bólusetningar barna: Íslenskur skurðlæknir segir lyfjafyrirtæki einblína á gróða „Markmiðið ætti að vera að fá lyfjafyrirtækin til að búa til bóluefni sem valda ekki þessum aukaverkunum.“ http://www.dv.is/frettir/2015/2/25/bolusetningar-barna-islenskur-skurdlaeknir-segir-lyfjafyrirtaeki-einblina-groda/

Og svo hér: Gagnrýnir umræðu um bólusetningar barna: Eins og í Bandaríkjunum eftir 11. september http://eyjan.pressan.is/frettir/2015/02/25/gagnrynir-umraedu-um-bolusetningar-barna-eins-og-i-bandarikjunum-eftir-11-september/.

 

Nú er þetta orðið alltof langt, en ég bara skil ekki hvernig svona umræða getur undið upp á sig, hvort sem fólk er með eða á móti bólusetningum. Hræðsluáróðurinn alveg í hámarki og lýðurinn fenginn með til að auka á óttann. En hverjir hafa mestan hag af bólusetningum? Það skyldu þó ekki vera lyfjafyrirtækin, og þeir læknar sem fá ef til vill einhverjar þóknanir. Ég er ekki að segja að það sé. En það vaknar bara hjá mér efasemd. Þegar farið er að tala um mislinga sem stórhættulegan sjúkdóm hér á Íslandi. Veiki sem börnin okkar hafa unnið úr öll þessi ár, ég er á því að líkaminn ef hann er í góðu standi stendur af sér flesta sjúkdóma. En fólk á að eiga þetta val. Öllum foreldru þykir vænt um börnin sín, og vilja þeim sem best. Það á líka við um flensusprautur hjá eldri borgurum. Ef það ætti að fara að pína mig til að fá bólusetningu við flensu af því að ég væri gangandi hætta fyrir alla aðra, myndi mér finnast forræðishyggjan vera orðin of mikil. Ég hef aldrei fengið flensusprautu og fæ ekki flensur. En er ekki hægt að ræða þessi mál af yfirvegun og taka tillit til allra sjónarmiða?

Ætla að bjóða ykkur í ferðalag.

Elli minn hafði tekið eftir því að ég var frekar döpur meira en venjulega í skammdeginu.  Hann vissi sem var að bara að horfa á alla eyðileggingun út um svefnherbergisgluggann á hverjum morgni gerði mig dapra.  Hann bauð mér því að koma með sér til Spánar, en þangað átti hann erindi til að hjálpa vini sínum að laga þakið á húsi sem þau hjón eiga þar.

Raunar er ég frekar löt við að ferðast á þessum tíma, en Ella mínum til mikillar ánægju ákvað ég að koma með. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekki mjög kræsilegt útsýni. ekki satt Rósirnar mínar, fallega Pernillan algjörlega farin, Zakúrukirsuberin, plómutréð og kirsuberjatréð, fyrir utan svo margt annað sem ekki kemur í ljós fyrr en í vor. 

En sem sagt við lögðum af stað þann 22. janúar í góðu veðri, en færðin var hræðileg.  Eitt hálagler alla leið.  Reyndar kom í ljós um morguninn þegar við fórum að fylla á bílinn að heilsársdekkinn sem voru undir honum dugðu engan veginn, því við runnum bara stjórnlaust við bensínstöðina.  Svo það var drifið í að fá nagladekk undir bílinn, sem betur fer er fljót og góð þjónusta á Ísafirði svo þetta tafði ekki mikið. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Landið okkar fagra alveg sama hvort er vetur, sumar, vor eða haust.  En skapmikið er það, eins og við urðum vör við síðar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér erum við komin upp úr Djúpinu og upp á Steingrím. Djúpið var eitt hálagler alla leið.  Svo það var ekki farið hraðar en 40 til 50 km. hraða. Því betra er seint en aldrei. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Steingrímur er oft illfær á vetrum, en samt svo flottur og eiginlega glæsilegur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Himnagalleríið er alltaf opið þegar veður leyfir. En það er ágætt að vera á leiðinni til Spánar, raunar með viðkomu hjá fjölskyldunni í Reykjanesbæ og svo í Osló.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þá erum við komin í Borgarfjörðinn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er ekki alveg viss um að allir átti sig á þeirri fegurð sem býr í náttúru okkar, ekki bara landslagið heldur ekki síður leikur ljóss og skugga á himininum og allt er þetta ókeypis.

Það tók okkur 7 klukkutíma að komast til Njarðvíkur, og það var ekki veðrið heldur færðin sem olli því. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var notalegt að komast í faðm fjölskyldunnar í Njarðvíkunum, og ég veit ekki hvert okkar var spenntara við eða strákarnir. En nú gátum við ekki stoppað lengi, því við þurftum að komast til Osló og þaðan til Alicante. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sonur okkar sótti okkur á Gardemoen, og aftur og enn var ekki mikill tími til að stoppa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prinsessan okkar var nú dálítið feimin í fyrstu. En málið er að hún elskar Ipadin hans afa og hann braut ísinn.

Við fórum með Ryanair til Alicante, en það er flogið þangaði frá Rygge flugvelli, sem er lítill flugvöllur rétt hjá Sænsku landamærunum.  Það er um eins og hálfstíma akstur með flugvallarrútunni frá umferðarmiðstöðnni í miðri Osló.  Við tókum strætó frá Hagan, sem er rétt hjá Skafta okkar hann ók okkur á stoppistöðina og þaðan var haldið til Miðborgarinnar og í rútuna sem flutti okkur til Ryggeflugvallar.  Miðinn kostaði um 6000 ísl. krónur til Alicante. Þessi flugvöllur er ekki stór, en umferðin um hann er alveg rosaleg.  Við höfðum verið svo forsjál að tékka okkur inn á netinu og því þurfti ekki að bíða í biðröð, meira að segja þurftum við ekki að bíða í almennu röðinni út í flugvél, því þeir sem voru með tilbúna miða í sæti, fengu að fara fyrstir, því aðrir eru ekki með bókuð sæti, og þurfa því að flýta sér út í vélina og reyna að fá sæti saman.  Reyndar er svo þétt á milli sæta að það má nánast tala um síld í tunnu. En þar sem þetta er er ekki langt flug, þá má alveg láta hafa sig í ýmislegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skýjum ofar á leið til Alicante.

ég hafði tekið frá sæti fremst í vélinni og hélt að ég myndi fá betra pláss fyrir fæturna, en það var reyndar ekki, alveg jafn þröngt og í hinum sætunum.  En þannig geta flugvélög boðið okkur lægra far ekki satt?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég nýt þess að horfa út um gluggana á flugvélinni þegar hún er komin ofar skýjum, þar eru allskonar ævintýramyndir og ævintýralönd maður getur gleymt sér í ævintýrum endalaust.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er reyndar ekki vel að mér í landafræði, en ég held að þetta séu Pýreneafjöll. Stórglæsileg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vona að þið séuð ekki flughrædd, ég get sagt ykkur að vélin haggast ekki. En það er bara svo gaman að horfa niður.

Og svo erum við að nálgast Spán. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alicante eða Alicant er stór borg við Costa Blanca suður af Valencía svæðinu. Hún þekur um 201.3 ferkílómetra. Mannfjöldi er 334.678 árið 2012. Reyndar erum við ekki að fara þangað heldur til La Marína. Sem er einskonar sumarhúsabær þarna nálægt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

La Marína er smábær á ströndinni við Costa Blanca, milli Alicante og Santa Pola.

Þarna er mest megnis eldri borgarar sem eiga eða leigja sumarhús þarna og eyða vetrinum eða megnið úr honum þarna.  Veðrið er yfirleitt gott eða eins og besta sumarveður hér heima.  Þarna er öll þjónusta sem fólk þarf.  Bæði þjónustumiðstöðvar, matsölustaðir verslanir og moll og bara alls sem nöfnum tjáir að nefna. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hér erum við komin til Alicante.Og við ætlum út fyrir stöðina og setjast aðeins á nýjan bar þarna fyrir utan og bíða eftir vinum okkar sem ætla að sækja okkur á völlinn.  Það er um hálftíma akstur til La Marína.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jamm sest niður með bjór og rauðvín og beðið eftir vinum okkar .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Og þá erum við komin til La Marína og heim til vina okkar og upp á terrassinn, það er eitthvað annað að koma frá Ísafirði og Osló og hingað í sól og sumar.

Hér er verið að skoða hvað þarf að gera til að stöðva leka sem hefur orðið til.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá Þríburablómið Bugaenvillea þetta blóm sýnist mér mikið notað hér til skrauts, eins og í Mexico. Enda gífurlega fallegt, við þekkjum það svolítið úr stofugluggunum hjá okkur. Hér vaxa stofublóminn okkar bara úti eins og Hawairósin og allskonar kaktusar og þykkblöðungar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég komst að því fyrir tilviljun að elsku móðurbróðir minn dvelur skammt héðan frá, eða í Santa Pola.  Við ákváðum að hittast, það var raunar afa barnið hans hún Þóra Stína sem sagði mér að afi dveldi þarna.  Hann kom í heimsókn og við áttum góða stund saman.  Pétur móðurafi minn var yngstur systkinanna og er aðeins 16 árum eldri en ég.  Hann var eiginlega stóri bróðir því þegar ég var að alast upp var hann ennþá í heimahúsum a.m.k. milli vinna, og hann var stríðnari en andskotinn. Í dag er hann 96 ára og hleypur um eins og unglamb. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi elska eins og Dóra systir mín segir hann og Jútidh Júlíusdóttir eru síðust móhikanarnir hjá okkur systkinunum. Hann móðurbróðir okkar og hún föðursystir, hin eru öll farin inn í annan og örugglega betri heim.  En þau eru bæði svo hress og flott og eiga örugglega mörg góð ár eftir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við áttum góða stund saman og það var virkilega gaman að spjalla.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skál elsku frændi. Við fórum svo út að borða á La Marína bar og við skemmtum okkur svo vel.  En nú er komið nóg í bili.  Við eigum eftir að dvelja lengur og segja meira frá.  Fólki hér er afar yndælt og margir íslendingar, og þó nokkrir ísfirðingar.  Hér eru til dæmis í næsta húsi Högni Þórðarson fyrrverandi bankastjóri og Kristrún kona hans, í Santa Pola búa Jón Gunnarsson og Elín Þóra Magnúsdóttir, hér í nágrenninu eru líka Auðunn Karlsson frá Súðavík og konan hans Fríður, en við eigum eftir að hafa meira með þau saman að sælda í þessari ferð.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er svo húsbóndinn hér Sturla Fjaldsted, konan hans Kristín Þórðardóttir kemur líka við sögu. Við eigum eftir að eiga hér góða daga og fara í ferð til Barcelona. Svo nú er bara að setjast niður og hafa það næs, við sátum á kvöldin og horfðum á fréttirnar á stöð tvo og rúv, og ýmsa þætti eins og til dæmis Pointless. Út að borða og margt margt forvitnilegt framundan. Það getur verið ansi notalegt að horfa á hlýjar myndir og fara í ferðalag þegar veðrið argast úti með látum.

eigið góðan dag elskurnar. 

Að tapa.... eða vinna til úrslita.

ég skil þetta ekki alveg í stað þess að við séum hreykin af okkar manni og ánægð með að hann var tilnefndur og sennilega í öðru sæti, þá keppast allir við að tala um sneypu og ósigur.  Andstæðingur hans ánægður? Var hann andstæðingur eða bara meðkeppandi?  Og er Jóhann eitthvað minni maður af því að hann var ekki í fyrsta sæti, er afrek hans eitthvað lakara þess vegna.  Erum við ekki aðeins að fara fram úr okkur?  Verður þá María Ólafsdóttir lúser ef hún vinnur ekki Júróvisjón?

Eigum við ekki aðeins að fara að róa okkur og þakka fyrir allt það efnilega fólk sem við eigum og kemur fram fyrir okkar hönd og vekja heimsathygli í stað þess að tala um ósigur og svekkelsi.  Jóhann Jóhannsson tapaði ekki að mínu mati, hann vann sigur svo eftir var tekið, þó hann endaði ekki í fyrsta sæti, þá var hann útnefndur og var okkur öllum til sóma. Og ég segi nú bara: til hamingu með þennan frábæra áfanga Jóhann Jóhannsson, við íslendingar getum verið stolt af þér. 

Andstæðingur Jóhanns ánægður

Reynir Traustason- afhjúpun.

Eg keypti mér tvær bækur fyrir jólin, önnur var bókin hennar Margrétar Tryggvadóttur "Útistöður" sem ég hef rætt um hér glæsileg og velskrifuð bók, og svo bókina hans Reynirs Traustasonar "Afhjúpun". Þessar tvær bækur ættu að vera skyldulesning í skólum, svo mikið fara þær inn á valdsvið klíka á Íslandi og útskýra svo margt sem miður hefur farið á okkar fallega landi. 

Þó efnistök þeirra séu ólík, þá eiga þessar tvær bækur sameiginlegt að þarna fer fólk sem vill réttlæti.  Þau hafa bæði hrærst í miðju hringiðunnar sem stjórnar Íslandi leynt og ljóst. 

Bók Reynis er skemmtilega skrifuð hann er góður penni.  Og upphaf hennar þar sem hann segir frá æskustöðvum sínum og veru á Flateyri einkar skemmtileg.  Ég þekki og kannast við marga sem þar koma við sögu.  Þekki móður hans ágætlega og svo Þorstein (Domma) bróður hans, sem reyndar var um tíma svili sonar míns.  Reynir dregur ekkert undan og er ekki að afsaka sínar gjörðir á neinn hátt, heldur lýsir á skemmtilegan hátt hvernig hann tókst á við bæði brennivín og sigarettur. Þó hann sé ekki borin og barnfæddur vestfirðingur, hefur hann greinilega dregið í sig þrautsegju og hörku þeirra sem þar hafa fæðst.  

Það sem skín í gegn í þessari bók hans er hversu sterkur maður hann er í raun og veru.  Og virðist ekki láta slá sig út af laginu, en um leið er hann viðkvæmur og með hugan hjá þeim sem minna mega sín. 

Það er ótrúlegt Hve létt honum virðist að hætta bæði reykingum og drykkju, og þegar hann þess vegna varð of þungur, fór hann að ganga á fjöll, og hefur nú klifið bæði Hvannadalshnúk og Mont Blanc.  Aðeins þremur árum eftir að hann byrjaði þjálfun.  Bara þetta lýsir manninum Reyni mjög vel, og sýnir hvað í hann er spunnið.  

Hvernig honum tókst svo að vinna sig endalaust frá fjárhagserfiðleikum á DV og síðan að snúa sig frá fjandvinum sínum úr öllum áttum er ótrúlegt afrek.  

Þó hann hafi verið umsetinn fólki sem vildi hann burt, er hann hvorki langrækinn né hefnigjarn, og það ótrúlegasta hann virðist endalaust treysta fólki, þó aðrir vari hann við.  Og það hefur oft komið honum í koll. 

Ég mæli alveg tvímælalaust með "Afhjúpun" Hún er að vísu ansi svæsinn á köflum, því óheiðarleiki, langrækni og undirferli sem þarna kemur fram er ill lesning og ekki til sóma því fólki sem það stóð í aðgerðum. Vonandi líður þeim vel með ránsfenginn.  En ósköp finnst mér DV hafa slappast síðan úrvalslið blaðsins hætti, ýmist sagði upp eða var bolað burt.  

Lokaorðin eru þessi: "Og enn er ég kominn á Búrfell.  Á hrímköldu hausti stend ég á krossgötum og reyni að átta mig á bestu leiðinni inn í næstu framtíð. Ég hlusta eftir barninu sem hvíslar: " Stundin er runninn upp".

Þegar þetta góða fólk kjarninn úr DV hætti á því blaði hafði ég keypt mitt síðasta DV.  Og nú eru forsvarsmenn blaðsins að skreyta sig með fjöðrum fólksins sem það hrakti burt, sem eru tilnefnd til blaðamannaverðlauna. 

En ég ætla svo sannarlega að fylgjast með stundinni.  Hún er nefinlega runninn upp.