Að segja bless. Every time you say good bye you die a little.

Nú er Bára mín farin áleiðis til Vínar.  Við fórum inn á flugvöll í morgun og kvöddum hana, og svo var brunað í leikskólann.  Sú eldri var greinilega vel undirbúin, því mamma hennar hafði rætt þetta vel og vendilega við hana áður en hún fór.  Sú litla var ósköp leið og grét.  En hafði samt gaman af að komast á leikskólann, svo fórum við í sund á Suðureyri, sem er frábær.  Og það var gaman.  En í kvöld var hún aftur lítil og aum.  Ég veit samt að hún verður fljót að taka gleði sína á ný, því hún er orðin heimakær hér.

Það sést samt í þessum fallegu augum að hún veit að mamma er að fara.

En upp með léttara hjal.

Á góðri stund í gær.

Heidi frá Austurríki er viss um að þessir leikrænu taktar sér frá ömmunni hehehehe.

Hér er smá leyndó á ferðinni reyndar..

Og sú stutta spilar með.

Leyndóið hefur með kyssitauið að gera.

Sjáið brosið Kate Moss hefði ekki gert betur, hvað þá Naomi Campbell.

Og nú fáum við örugglega tilboð frá snyrtivörufyrirtækinu

En það geta fleiri sýnt tilþrif, og í þetta sinn eru það björgunarsveitirnar sem þurfa að styrkja.

Tilbúin í flugeldana sko!!!

En meðan sú stóra verður prinsessumódel, þá verður þessi pönkdrottning.

Ókey farin að heiman

En Brandur lætur sér fátt um finnast.

Og svo bíður morgunverðurinn, en það þarf að svara í símann...

Og ræða business, útrás sennilega það er svo arðbært

Það er allt klárt að fara út á flugvöll með mömmu.

Allt klárt í bílinn.

Inn á flugvelli hitti Ásthildur þessa flottu grænlensku tík.

Hanna Sól keypti sér litabók um hesta af Lindu hestakonu.

Og bráðlega verður kallað út í vél.

Jólaskrautið heillar mikið.

En svo var erfitt að segja bless. Og elsku Bára mín, ég held að þú hafir átt mest erfitt elsku stelpan mín.  En þú veist að okkur líður vel, og að við söknum þín heilmikið.  Það er margt að gera og lífið heldur áfram.  Og svo hittumst við aftur í febrúar.  Knús á þig elskuleg mín.  Börnin þín eru í góðum höndum hjá afa og ömmu í Kúlu, og öllum hinum kúlubúunum.  Stórfjölskyldunni. 

Sýning á fjörusteinum og öðru grjóti í Hamraborg á Ísafirði.

Hann Júlli minn er að halda þriðju sýningu sína, núna í Hamraborg á Ísafirði.  Ég skrapp og tók nokkrar myndir.  Hann er sífellt að þróast betur og meira sem listamaður.

Hamraborg á Ísafirði.

Sýningin er stílhrein og einföld en falleg.

Þessir smáfiskar eru mjög skemmtilegir.

Hann er líka með næmt auga fyrir lögun grjótsins í fjörunni, þessi er með náttúrlega sniðið hjarta eins og sjá má.

Plattar.

Fiskarnir eru líka í góðri þróun hjá honum.

Þetta eru örugglega góðar gjafir fyrir sjómenn.

Blómin hans eru líka falleg.

Steinblóm fjölna ekki. 

Ég mæli með að fólk kíki við í Hamraborg og skoði þessar fallegu steinamyndir hans. 

Ég ætlaði að segja inn myndir af litlu stelpunum mínum, en bíð með það aðeins.  Ætla að helga Júlla mínum þessa færslu.  Hann hefur lagt nótt við dag undanfarið við að búa til steinlistaverk.  Ég er mjög stolt af honum.

Sunnudagur og nýjasta hártískan ala Hanna Sól.

Sunnudagur og löng helgi að baki.  Ég er orðin bráðlöt og búin að snúa sólarhringnum við.  En á morgun hefst hið daglega líf á ný.

Veitir ef til vill ekki af smá sykursjokki hehehehe...

Prinsessan komin í nýjan kjól.

Svo er skálað við Tinnu frænku í ávaxtatei með hunangi nammi namm.

Fallegu óléttu tengdadæturnar mínar komu í heimsókn. 

Og Hanna Sól búin að hasla sér völl í hárgreiðslugeiranum.  Þetta er hárgreiðslan árið 2009 ekki spurning.

Stíllin hreinn og mikið í lagt, veitir ekki af í drunganum sem þyrmir yfir landsmenn, þessi hargreiðsla vekur gleði.

Mamma kveður á morgun, það verður sorg í ýmsum hjörtum og sinni.  En í dag er í dag, þær eru í sundi og ætla að eyða deginum í gleði og fyrst og fremst saman.

Veðrið í dag er gott eins og sjá má.  Og birtan eykst dag frá degi, eitt hænuskréf í einu.

Og þegar geislar sólar ná niður að Sólgötu á Ísafirði, drekkum við sólarkaffi sem er í flestum tilvikum pönnukökur og rjómi. 

Ég óska ykkur góðs dags og vona að ykkur líði öllum vel.  Eftir daginn í dag tökum við svo til við daglegt líf, og nóg er að vinna og gera.  Fyrst og fremst þarf að sinna sínum nánustu, síðan er að reyna að stilla saman strengina í mótmælum, til að vinna að rettlátu og skynsamlegu Nýja Íslandi.  Mér finnst sífellt feiri taka í sama strenginn, þó reynt sé á allan hátt að tala mótmælendur niður, týna til allt sem neikvætt er, gera jafnvel neikvætt úr góðum hlutum, eins og til dæmis með þessa litlu átta ára stúlku sem bað sjálf um að fá að tala á Austurvelli.  Ástæðan var, jú hún er bara átta ára.  Segir ekki að við eigum öll sama rétt án tillits til aldurs, kyns eða litarháttar?  Ég held nú það.  Á þá að útiloka líka fólk eldra en 70 ára af því að það á ekki að plata gamalt fólk?  Hvar liggja mörkin? Eða á ekki að leyfa þroskaheftum einstakling að tala, því hann hefur ekki vit á hlutunum ?  Eg þekki þroskahefta einstalinga sem hafa sko aldeilis góða sýn á menn og málefni.  Það hafa börn líka, þau hafa sína sýn og sinn skilning.  Af hverju mega þau ekki tjá sig? Nei fólk ætti aðeins að hugsa sig um. 

 

P.S: sá þessa færslu eftir að ég skrifaði þetta:

http://gretare.blog.is/blog/gretare/entry/761313/

Mótmæli líka á Ísafirði.

Loksins kom að því að hér voru líka mótmæli.  Ég vissi að vísu ekki af þeim fyrr en seint, rétt missti af innleggi hér á minni eigin heimasíðu, sem sést á því að innleggið er komið inn meðan ég er að svara öðrum.  En ég náði sem sagt að komast til að taka þátt.  Var í sundi á Suðureyri þegar ég frétti af þessu.

Það voru einhverjir farnir þegar ég kom, en það var mikill hugur í mönnum.

Og það verður örugglega fjölmennara næst.  Takk fyrir þetta!!!

Já ég er rosalega ánægð með þetta.

Og hér skirrist útvarpið ekki við að mæta á staðinn.

Lýst vel á þetta helvítis fokking fokk hehehehe...

Síðan lá leið okkar í Gamla bakaríið þar er alltaf sama góða meðlætið.

Vinkona mín Ruth Tryggvason stendur ennþá vaktina meira að segja á laugardögum.

Hér er góða álfkonan, álfar og huldufólk fara á stjá á þrettándanum eins og allir vita.

En sumir eru endalaust að bardúsa.

Hér reynir hún að bera þrjár appelsín flöskur hehehe...

Eins og sést var veðrið yndislegt á Ísafirði í dag.

Polluriinn stendur alltaf fyrir sínu.

Að lokum, það er notalegt að lesa inn í skápnum hjá ömmu.

En eigið gott kvöld elskurnar.

Myndir.

Ég hef ekki haft tíma til að fara blogghringinn minn.  Það er mikið að gera á stóru heimili.

Litlu prakkararnir mínir komnir heim aftur, það er yndælt.   En ég fæ tíma siðar í dag til að skoða hvað ykkur liggur á hjarta.

Hér er Úlfur að útbúa túnfisksalat fyrir gamlárskvöldið.

Við vorum þjóðleg og borðuðum lambalæri.  Besta kjöt í heimi segja þjóðverjarnir mínir.

Pabbi eyddi kvöldinu hjá okkur.

Tilbúin til að fara að skjóta flugeldum.  Eftir bálför, áramótaskaup og fleira skemmtilegt var farið til systur minnar til að skjóta upp flugeldunum.

Vel klædd voru þau.  en það var hlýtt og hið besta veður.

Horft á eftir flugeldunum.  Ég held að í Þýskalandi skjóti menn ekki upp flugeldum.  þ.e. almenningur.  Þau höfðu allavega mjög gaman þetta kvöld.

Vúmms!!!

 

Ekki skemmtu mínir krakkar sér síður.

Í blysljósi hehehe.. Það var mikið skotið, og þetta vanalega skipslúðrar þeyttir og svo ártölin sett upp með blysum í Stóruurð, 2008 - 2009.

En svo komu þær litlu heim í gær, í þessum fínu kjólum prjónuðum af fræknu sinni.

Aldeilis fín.

Sú stutta alveg eins.

Og mamma.  Sú stutta mátti eiginlega ekki vera að myndatökum, það var svo gott að koma heim.

Þurfti nefnilega að tékka á hvort allt væri á sínum stað.

En í dag hittist fólk á Austurvelli.  Ég vona að sem flestir mæti, þið mætið þar líka í mínu nafni.  Ég vona að allt fari vel fram.  Það gleðilega við þetta allt saman er, að það er farið að virka ansi vel.  Nú síðast með því að Kristján Arason flæmdist í burtu.  Málið er bara að ef þetta fólk hefði farið strax, og beðist afsökunar, þá hefðu ekki orðið nein mótmæli.  Nú er þetta of seint og of lítið. Sorrý, þið eruð rúin trausti, og eiginlega er komin fyrirlitning í málið.  Það finnst mér allavega.  Ekki get ég borið virðingu fyrir fólki sem hagar sér eins og ráðamenn gera í dag.  Og ekki heldur ofbeldisseggir sem ganga um og hóta mótmælendum.  Fólk sem gegnir opinberum stöðum eins og í Seðlabankanum sem fer að haga sér eins og götudrengir.  Það sýnir svo ekki verður um villst, að þessu pakki finnst vera verulega farið að síga undan sér, er farið að óttast um sinn hag og það með réttu. 

Áfram Nýja Ísland.

Verð endilega að bæta þessu við, vegna þeirra vælandi kjóa hér sem alltaf eru að tala um ofbeldisseggi sem mótmælendur.  Löngu orðnir ótrúverðugir auðvitað, en gefast ekki upp.

Engar skemmdir á tækjum Stöðvar 2

Helgi J. Hauksson, ljósmyndari Nei., hafði samband við Stöð 2 til að taka myndir af skemmdum búnaði hjá Stöð 2 en fékk þau svör að búið væri að gera við snúrurnar, aðrar skemmdir hefðu ekki orðið.

Sigmundur Ernir Rúnarsson, fréttamaður, virðist að óathuguðu máli hafa kosið að skrökva til að hækka dramatíska veðið í frásögn af atburðum gamlársdags er hann hélt því fram í útsendingu á staðnum að þar hefði orðið milljónatjón á tækjabúnaði. Daginn eftir dró forstjóri 365 miðla, Ari Edwald, þá dulu yfir orð Sigmundar að segja milljónatjón hafa orðið í auglýsingatekjum og slíku. Kannski í viðskiptavild.

Nýjasta frétt fjölmiðla í eigu 365 miðla af atburðunum er sú að þriggja milljón króna tekjutap hafi orðið af mótmælunum, ekki tjón á tækjum eins og Sigmundur Ernir sagði ósatt um, heldur tekjutap – meðal annars hafi álrisinn Rio Tinto hætt við að styrkja útsendinguna sem féll niður. Væntanlega er hægt að reikna með sömu nákvæmni þær tekjur sem stöðin hefur haft af áhorfi auglýsinga kringum fréttaflutning af mótmælum til þessa, leggja debet við kredit og gera svo upp með vorinu.

Eftirfarandi bloggaði Sigmundur Ernis, 15. desember, um það þegar ritstjóri DV varð uppvís að ósannindum í þágu útgáfufyrirtækisins og eigenda þess:

„Fyrsti kostur er þessi: Reynir Traustason axli sína ábyrgð og segi af sér sem ritstjóri DV. Skaðinn er skeður. Eigendaáhrifin augljós - og þar með dauði dagblaðs … trúverðugleikans. Blað sem hamrar fjölmiðla mest á ábyrgð vakthafandi valdhafa verður að taka mark á sjálfu sér. Pínlegt allt saman í alla staði. Og enn kemur stakan upp í hugann: Það sem varast vildi hann, varð að koma yfir hann! Það er æðsta takmark allra stjórnenda á ritstjórn og fréttastofu að láta eigandann reka sig vegna hagsmunapots og aðgangshörku. Sá sem stendur ekki af sér storminn, fýkur ekki af veðrinu einu saman. En mikil óskaplega sem Þórðargleðin hlýtur að vera hjá þeim sem hafa haldið því fram að eigendur ráði öllu í fjölmiðlum landsmanna. Þeir eiga daginn. Þeirra er sigurinn um stund. Skíturinn af eigendasukki DV dreifist yfir alla aðra miðla. Og það er kannski ágætt. Þeir þurfa þá enn frekar en áður að sanna fyrir lesendum sínum og áhorfendum að þeir stjórnist ekki af eigendum sínum. Það á við um 365. Það á við um Mogga. Og það á líka við um RÚV …

http://blogg.visir.is/mannamal/?p=546

Jæja Sigmundur, hvernær segir þú af þér!!!

Áfram Nýja Ísland.

Lýðræðið kostar blóð svita og tár!

Þið verðið að afsaka myndleysið þessa dagana hjá mér.  En núna gleymdi ég myndavélinni hjá systur minni, á eftir að sækja hana og setja inn myndir, ef til vill seinna í dag. 

En það er svo mikið verið að hneykslast á mótmælunum á gamlársdag, og fólk fullt vandlætingar, talar um af hneykslun að þetta gangi ekki lengur.  Mér finnst það smárálarlegt, sorrý.  Þeir sem þannig hugsa vilja sem sé óbreytt ástand.  Vilja að ráðamenn komi fram við okkur eins og druslur og gungur í krafti embætta sinna. 

Eða hvað er það til dæmis annað er köld vatnsgusa framan í fólkið sem krafist hefur að allt verði rannsakað ofan í kjölin, þegar dómsmálaráðherran sker niður í efnahagsbrotadeild lögreglunnar um fleiri milljónir? Hver skyldu hin táknrænu skilaboð vera?  Fyrir mér heitir það FOKK YOU!!! Eða fokking fokkings fokk, eins og í áramótaskaupinu.

En ef fólk tryði nú ekki öllu sem borið er á borð fyrir það, þá væri myndin ef til vill önnur.  Gerir fólk sér ekki grein fyrir því hvað það þýðir að allir fjölmiðlar eru að reyna að þagga þetta allt niður?  Og með hverju er það gert? Jú að umsnúa sannleikanum, og gera mikið úr einu, til að þagga annað niður.

Ég er hér með frasögn frá sjónarvotti.  Ég tók þetta af málefnunum.  En þessi drengur hefur verið framarlega í mótmælabaráttunni, og ég trúi honum frekar en frétta- og löggusnápum.

 

http://hehau.blog.is/blog/hehau/entry/759218/#comment2063228

 

Ég var þarna og festi þetta flest allt á filmu. Eina ofbeldið sem ég varð vitni að var
frá hendi lögreglu. Ég komst ekki inn í andyrið en var fyrir utan og myndaði hvað
mest ég mátti.

Ég varð vitni að og á það á filmu þegar lögreglumaður barði einn mótmælenda í höfuðið
með kylfu, skal ekki segja hvort að viðkomandi hafi orðið meint af. Mér fannst óhuggulegt
þegar þeir byrjuðu að gaza inni í andyrinu, því þeir sem þar voru höfðu ekki greiðan aðgang
út, lögreglan var búinn að króa þau inni.

Ari Edwald lýgur þegar hann segir tugmilljón króna tjón hafi orðið, það var kveikt í nokkrum
snúrum, engar myndavélar voru skemmdar eins og fram hefur verið haldið. Ruglið nær svo
hámarki þegar hann segir fólk hafa verið vopnað með hnífum ofl. Og hvern andskotan
voru þjónar og starfsfólk stöðvar 2 að reyna að stöðva fólk frá inngöngu? Því er ekkert borgað
fyrir það.

Sigmundur afhjúpar sig gjörsamlega sem naðran sem hann er í viðtali við DV um málið
þar sem hann gefur í skyn að Egill Helga hafi átt einhvern þátt í því að kveikt var í
fyrrnefndum snúrum.

Svo langar mig að spyrja þá sem segja að þarna hafi verið komið í veg fyrir lýðræðislega
umræðu, hvar átti hún að fara fram? Þessi lýðræðislega umræða. Það er mikið verið að
gjaldfella tungumálið þessa daganna, með yfirlýsingum eins og ofbeldi, lýðræði ofl. ofl.


Svo langar mig að benda ykkur hér á málefnum á að ríkisstjórn Íslands hefur með aðgerðum
undanfarina vikna rift samfélagssáttmálanum, sem þýðir að við erum ekki bundin því að fara
að lögum. Forsendur réttarríkisins eru brostnar.

Það sem réttlætir tilvist ríkisstjórna í lýðræðissamfélögum er:
Í fyrsta lagi: - þær eiga að vernda almenning fyrir aðsteðjandi hættum,
Í öðru lagi : - þær eiga að standa vörð um velferð almennings,
Í þriðja lagi: - þær eiga að tryggja framgang réttvísinnar og halda lög og reglu, og
Í fjórða lagi: þær eiga að tryggja almenningi aðgang að þekkingu og sannindum eins og þau gerast best á hverjum tíma.
Alþingi og ríkisstjórn Íslands hafa fallið á prófinu í öllum þessum undirstöðugreinum lýðræðisins.

Á þessu hef ég fengið álit frá bæði Ragnari Aðalsteinssyni og Brynjari Nielsen hæstaréttarlögmönnum
voru þeir báðir sammála mér. (leturbreyting mín)

Þetta er frásögn frá sjónarvotti og þátttakanda.  Þetta er hin hliðin á málinu.  Það er aldrei bara ein hlið á neinu máli.  Eða sú opinbera í þessu sambandi.  Ekki vera eins og kálfar leiddir til slátrunar, það er einmitt þess vegna sem svona er komið fyrir okkur, við erum alltof auðleidd áfram í vitleysunni, of hrædd við hvað fólk segir.  Það er nú eða aldrei að standa saman.  Ekki hlaupast undan merkjum og segja ég er betri en þessi eða hinn.  Því það er nákvæmlega það sem fólk er að gera með að hneykslast á mótmælendum.  Sýnið nú einu sinni kjark og þor.  Og þeir sem vilja friðsamlega mótmæli, það er nauðsynlegt að halda áfram að mæta, eða druslast til að mæta á Austurvöll og mótmæla með hinum.  En ekki hætta við, af því bara, af því að mér líkar ekki við þennan eða hinn.

Lýðræði byggist á því að þora að takast á við ástandið.  Ekki draga sig út í horn og hafa eilífar afsakanir fyrir því að mæta ekki.  Og hananú!!!

Áfram Nýja Ísland.

Já mótmælin við Austurvöll í gær.  Um þau er mikið rætt og mismunandi afstaða til þeirra tekinn.

Ég er hlynnt mótmælum, og ég skil að fólk fari yfir strikið.  Auðvitað er mér frekar illa við að fólk skemmi hluti og einkum meiði annað fólk.  En stundum verður reiðin öllu yfirsterkari.  Ég er líka ekki frá því að fólki sé blandað inn í mótmælahópana vísvitandi til að skemma fyrir, og til að lögreglan fái frekar ástæðu til að grípa inn í.  Það hefur nefnilega komið í ljós eins og í gær að lögreglan situr ekki á friðarstóli.  Ég vil setja hér link á færslu frá manni sem var á staðnum.  http://hehau.blog.is/blog/hehau/entry/759218/#comment2063228

Það er ekki fallegt sem þarna birtist, og virðist sem lögreglan sé að búa til æsing til að geta notað gasið.  Þó að flestir lögreglumenn séu friðsamir og að vinna vinnuna sína, þá eru alltaf innan um ofbeldisseggir þar eins og annarstaðar, þessir ofbeldismenn eyðileggja svo fyrir friðsamara fólki. Ég man eftir slíkum lögreglumönnum sem urðu að hætta.  En þeir gerðust þá lífverðir og fóru til Afganistan minnir mig. 

Þegar við búum við ástand eins og það er hjá okkur í dag, er viðbúið að uppúr sjóði.  Þá skiptir mjög miklu máli að heilindi löggælumanna sé ekki dreginn í efa.  Að aðgerðir þeirra orki ALDREI tvímælis.  Almennir borgarar verða að geta treyst því að lögreglan sé hafinn yfir allan vafa.  Þess vegna verður sérstaklega að gæta þess að láta ekki ofbeldisseggina vera á verði eða í lykilstöðum við svona aðstæður. 

Ef það myndast gjá milli lögreglunnar og fólksins þá erum við í virkilega slæmum málum. 

Já ég styð mótmælin heils hugar.  Ég vil þetta lið burt, og mér sýnist að svo sé um meirihluta þjóðarinnar.  Og þó leyfir frú Ingibjörg sér að tala aftur á þann veg að þetta fólk sé ekki þjóðin.  Hverslagt hroka og blindu eru stjórnvöld haldinn? 

Í dag er þetta nú þegar gengið það langt, að ekki verður aftur snúið.  Það sem er athygli vert og ætti að vera ráðamönnum áhyggjuefni er, að þó reynt sé að segja að mótmælendur séu mestmegnis ungt fólk.  Þá er það ekki rétt.  Mótmælendur eru á öllum aldri og báðum kynjum.  Þroskaðar konur eru ekki bara þátttakendur, þær eru oftar en ekki í fremstu víglínu.  Og ég er stolt af þeim.  Það er sem sé þverskurður af þjóðinni sem sameinast á hverjum laugardegi og oftar, og mótmælir hástöfum.  Og ég segi áfram Ísland, burt með spillingarliðið.   Megi hið nýja Ísland koma sem fyrst, svo við getum snúið okkur að því að byggja landið okkar upp hér heima, á okkar eigin vegum, á okkar eigin hátt.  En ekki sem leppar eða þrælar annara. 

Gleðilegt komandi ár. Takk fyrir þau gömlu.

Mínir kæri Bloggvinir, nú fer senn að ljúka árinu 2008.  Það reyndist mörgum það erfiðasta hingað til.  Og margt segir manni að 2009 verði verra ef eitthvað er. 

En ég vona að allir þessi erfiðleikar og áföll kenni okkur að bera meiri virðingu fyrir því sem við höfum.  Hjálpi okkur að læra að hlú að þeim sem næst okkur eru.  Vera þakklátari fyrir allt það góða sem kemur til okkar.  Það er nefnilega svo að þegar erfiðleikar steðja að, sést best úr hvaða efni við erum gerð.  Við þurum líka að vera á verði gagnvart fólkinu sem er í kring um okkur, nágrönnum, fólkinu sem við mætum á götunni.  Við þurfum að vera vakandi fyrir því ef þau sýna á einhvern hátt að þau séu að gefast upp.   Það þarf stundum ekki nema hlýleg orð, klapp á bakið, eða bros til að gefa von.  Við getum verið duglegri að heimsækja gamlar frænkur og frænda, eða skrifa falleg bréf, það kostar nú ekki mikið.   Senda fallegar myndir af börnunum.  Gamalt fólk verður oft útundan í svona tíð.  Fólki finnst að það hafi nóg með sig.  Og stundum fer fólk inn í skáp, vill ekki trufla einhvern í erfiðleikunum.  Það er eitt það versta - afskiptaleysið -

 Ég hef verið að hugsa um þetta nafnatal í okkar fólki hér á Mbl.  Það væri gaman að vita hversu miklum tíma þau hafa eytt í að snúast kring um okkur bloggarana.  Ég veit um fleiri en einn og fleiri en tvo sem hafa fengið bréf frá þeim, vegna þess að nafnið þeirra var ekki alveg samhljóða Þjóðskrá.  Þau notuðu sem sagt fullt nafn, sem er oftar en ekki, ekki gefið upp á Hagstofunni, til dæmis eins og með Sigurðu Þór Guðjónsson.  Er þetta ekki að fara full langt í eftirgengninni ?

Ef fólkið notar nafnið sitt og kennitalan passar, þó þar sé nafninu meira ? Er það þá ástæða til að rita bréf og hóta fólki brottvikningu af því þau heita fleiri nöfnum en kemur fram í Þjóðskránni. 

 

Á sama tíma neita þeir að taka út lygar og ávirðingar sem einn af þeirra eðalprinsum hefur um mig. Og er það fyrsta sem fólk sér þegar það opnar leitina að mér.  En það hljómar svona:

Ásthildur Cesil fjarlægir kjaftasöguþráðinn sinn

Stefán Friðrik Stefánsson | 13. febrúar 2007

Ásthildur Cesil Þórðardóttir, vefstjóri og ábyrgðarmaður spjallvefsins málefnin.com, hefur nú eytt kjaftasögu- og ósannindaþræði sínum þar sem hún gaf í skyn þau ósannindi að ég hefði gengið í Frjálslynda flokkinn til að vinna í haginn fyrir Margréti

Ásthildur Cesil biðst afsökunar á skrifum sínum

Stefán Friðrik Stefánsson | 14. febrúar 2007

Ásthildur Cesil Þórðardóttir, vefstjóri og ábyrgðarmaður spjallvefsins málefnin.com, hefur beðið mig opinberlega afsökunar á því að hafa komið á spjallvefinn með kjaftasögu þess efnis að ég hefði átt að hafa gengið í Frjálslynda flokkinn til að styðja.

Svo mörg voru þau orð.

Þetta fyrra er hrein og klár lygi.  Og er sennilega vitni um sannleiks ást þessa ofurbloggara.  Ég hef aldrei fjarlægt neitt af því sem okkur fór á milli.  Glæpurinn var að þegar síðasta landsþing fór fram hjá Frjálslynda flokknum, kom hópur af ungu fólki sem var sagt að væru félagar í Heimdalli, það var líka talað um það á fundinum að þau væru að koma þar til að greiða Margréti Sverris atkvæði sitt.  Þetta var svo stoppað af að hluta til.  En einn framámaður í flokknum sagði mér að hann hefði séð nafn Stefáns Fr. á einu umsóknarblaðinu.  Ég sá enga ástæðu fyrir hann að fara með rangt mál, og setti þetta inn á Málefnin.  Stefán varð afskaplega reiður og sakaði mig um lygar.  Því miður þá höfðu mínir menn eytt þessum gögnum, svo ég hafði ekkert í höndunum um sannleiks gildi þessa, svo ég vildi heldur biðja Stefán afsökunnar en að gera meira úr þessu.  Enda virtist þetta ekki vera mál, sem þyrfti að blása svona upp.  Sennilega hefur einhver félagi hans gefið upp nafnið hans, þegar hann skráði sig inn.   Svo má deila um þessa aðferðarfræði ungsjalla að ráðast inn á flokksþing annara til að reyna að hafa áhrif á hvernig atkvæðagreiðsla fer fram.  En það skiptir ekki máli hér.

Nema hvað, þetta er það fyrsta sem blasir við núna þegar fólk vill leita að blogginu mínu.  Ég fór fram á að þetta væri fjarlægt, en fékk þessi svör;

Sæl Ásthildur.

Þetta eru bloggfærslur sem Stefán hefur skrifað og birtast að sjálfsögðu
þegar t. d. þitt nafn er slegið inn.

Kerfið leitar í öllum greinum og birtir niðurstöður í framhaldi.

Til að koma í veg fyrir að þessar færslur finnist þyrfti Stefán að
fjarkægja þær úr sínu bloggi.

Kveðja,
Ingvar Hjálmarsson
netstjóri mbl.is

Já þetta birtist að sjálfsögðu þegar nafn mitt er slegið inn.  Þá hef ég það. 

Þetta segir að mínu mati heilmikið um Stefán Fr.  og ást hans á sannleikanum. 

 En þetta var útúrdúr.  Ég vil óska ykkur öllum gleðilegs árs og friðar.  Ég vil óska ykkur öllum þess að þið eigið gleðilegt nýtt ár framundan. 

Ég vil líka óska Moggablogginu góðs á komandi árum, og þakka þeim fyrir mig, ég hef átt marga ánægjustundina hér og eignast marga góða vini og kynnst frábæru fólki, sem ég myndi ekki vilja missa af. 

Moggabloggarar innilega takk fyrir mig og öll fallegu og góðu innlegginn ykkar til mín. 

Sjáumst hress og kát á nýju ári.

P.S. þið verðið að fyrirgefa mér þetta, en ég tek nærri mér að horfa upp á svona, og það skuli ekki vera hægt að fjarlægja þennan ósóma.  Af því að leitarvélarnar finna greinar og setja þarna inn.  

Eða eins og sagt var um skrifstofufólkið; ég get því miður ekki lagfært þetta, tölvan gerði þessi mistö  en ekki ég.  

Skilningstréð.

Við tiltekt í tölvunni fann ég þessa grein sem ég skrifaði fyrir margt löngu, hún stendur enn fyrir sínu, svo ég set hana hér inn.

Skilningstréð.  Það er margt sameiginlegt með manni og tré.  Til dæmis hafa tré tvennskonar æðar, þær sem flytja steinefni og önnur tilvistarefni úr jörðinni og svo æðar sem bera ljóstillífunina niður til rótanna. Við höfum svipað æðakerfi innra með okkur, þar sem eru ósæðar og bláæðar, sem gegna sitt hvoru hlutverki.  Tré hafa græn blóðkorn en við rauð.  En ég er ekki beint að tala um lífræðilegan mun, heldur frekar okkar andlega svið. Meðan tréð tekur næringu úr jörðinni, og síðan koltvísiring úr andrúmsloftinu og framleiðir súrefni, þá komumst við heldur ekki langt án þess að sækja okkar orku úr móður jörð, og að rækta anda okkar með hugsunum og andlegu ríkidæmi. Trén nýta sér líka framlengingu í jörðinni, þau eiga í samvinnu við sveppi sem lifa neðanjarðar, þeir eru framlenging á rótum trésins, og fá í staðin súrefni frá krónu trésins.   Okkar framlenging er ef til vill fólgin í samvinnu og samstöðu með öðru fólki, eða jafnvel dýrum sem við tökum að okkur og gefa okkur ást og kröfulausan kærleika.   Í fyrstu eru tré örlítil, njóta ekki virðingar, né er eftir þeim tekið.  Sama á við um mannfólkið, okkur hættir til að líta yfir smáfólkið og hlusta ekki á það.  Þó finnst sannleikurinn í sinni tærustu mynd einmitt í hugum barnanna, réttlætið sterkast og sýnin á það sem er skærastur. Þegar tré aftur á móti eru fullvaxta og standa glæsileg og bein á sinni rót, þá fyllast margir lotningu yfir fegurð þeirra, og jafnvel margir sem trúa á mátt þeirra og megin.  Við eldumst og þroskumst, og berum ávöxt.  En aldurinn eykur okkur þroska.  Það er ekki út af engu sem öldungarnir voru aðalráðgjafarnir í eldri samfélögum.  Menn vissu að því eldri sem menn urðu, því vísari urðu þeir, og þroskaðri til að takast á við hið daglega líf, og miðla öðrum af visku sinni.  Því er dálítið sorglegt að upplifa æskudýrkun mannsins í dag, það er þó að breytast smátt og smátt, þegar menn eru aftur að uppgötva fjársjóðin í fólki sem er reynslunni ríkari.   Menn mættu stundum fara aftur til eldri tíma og skoða upphaf sitt.  Það er líka svo með menntun.  Nú er allt kapp lagt á að fólk mennti sig, nái sér í gráður og titla.  Það er svo sem af hinu góða, svo lengi sem menn missa ekki sjónar á því sem skiptir raunverulega máli, en það er hæfni einstaklingsins sjálfs til að takast á við lifið og umhverfi sitt.  Menn geta haft allskonar  próf og nafnbætur, en verið alveg jafn ófærir um að miðla því af sér.  Ég þekki líka fjöldann allan af fólki sem rétt hefur gengið gegnum gagnfræðaskóla, en er sjálfmenntað í þessu eða hinu, ég hef hitt mann sem er með bestu rafeindavirkjum, af því að áhuginn vaknaði.  Menn sem  gengu aldrei í skóla, en eru sjálfmenntaðir, líka hef ég séð bifvélavirkja, tölvufræðinga og bara allkonar fólk sem hefur komist vel áfram á sínum eigin dugnaði og áhuga.  Ekki að ég sé að vanmeta skólagöngu, hún ein og sér skilar bara ekki einstaklingi út í lífið, ef hann hefur ekki ræktað sjálfan sig til að takast á við það sem hann er að vinna við.   Það er stundum talað um menntasnobb og vissulega leggja margir upp úr því að vera titlaðir hitt og þetta.  En skiptir það svo miklu máli þegar allt kemur til alls, ef þeir sömu standa ekki undir þeim væntingum sem til þeirra eru gerðir og hafa ekkert nema prófgráðuna til að sýna fram á getu sína ?Og skiptir það þá máli hvort þessi eða hinn hafi ekki skírteini upp á vasann um að hann hafi lært þetta eða hitt, ef hann getur sýnt fram á getu sína til að sinna því sem hann vill vinna við ? Við erum oft föst í einhverju neti, þar sem hið raunverulega gildismat kemst aldrei að, af því að við erum uppfull af einhverju öðru en því sem er kjarninn í okkur.  Hið andlega ríkidæmi, og ræturnar ofan í jörðinni.  Sú festa sem ekki verður af okkur tekinn, en er samt svo einföld og sjálfsögð, bara ef við komum auga á hana.   Viðurkennum hana og lifum samkvæmt því.   Mér finnst stundum eins og við lifum í gerfiveröld, þar sem við höfum búið til önnur gildi og gerfi þarfir sem þjóna í raun og veru ekki okkar andlegu verund.  Er það þess vegna sem við erum svona ráðvillt og veruleika firrt ? Ég hef oft leitt hugan að þessu, og mér finnst einhvern veginn að við leiðumst æ lengra í burtu frá því sem skiptir okkur mestu máli.  Sálinni og hennar þörfum.  Hún þarf ekki auð  og völd, hún þarf ekki að eignast allt sem hugurinn girnist.  Sálin okkar er einföld og sjálfri sér nóg.  Þegar við skynjum að veraldleg gæði þessa heims hafa lítið með sálina í okkur að gera, þá fyrst er hægt að fara að lifa góðu og fullnægjandi lífi.  Þegar áhugi okkar er bundin þeim sem við elskum, og því sem næst okkur er, og umhyggja okkar beinist að þeim sem minna mega sín, þegar grundvallarþörf okkar verður að allir aðrir séu líka hamingjusamir, þá fyrst getum við sagt að við séum hamingjusöm.  Þá blómstrar vort andlega líf. 

Palli einn í heiminum.

Mér líður núna eins og Palla sem var einn í heiminum.  Ekki hægt að komast inn á bloggið nema bakdyrameginn.  Svo er maður að spá, er þetta bilun, eða eru þeir að loka búllunni, er umræðan orðin of óþægileg þrátt fyrir að ætla að henda nafnleysingjunum út?  Nei segi bara svona. 

En ég ætlaði að minnast á hugmyndina hennar Lilju Guðrúnar, mér finnst hún rosalega flott sjá hér http://lillagud.blog.is/blog/lillagud/entry/756330/#comment2055611

Við ættum í rauninni að gefa okkur fimm mínútur í þögn rétt um kl. tólf á miðnætti á gamlársdag. Hugsið ykkur hver áhrifaríkt það yrði ef allt hljóðnaði niður fimm mínútum fyrir tólf og svo byrjaði fjörið aftur fimm mínútum yfir.  Hugsið ykkur hvað þetta yrði sterk aðgerð.  Hvað fólk myndi hugsa, þegja saman, líta hvort á annað og finna nálægðina við hvort annað og almættið, samtakamátturinn yrði algjör.  Hverjum nema frábærri leikhúsmanneskju gæti dottið svona í hug.  Mín kæra ég var að hlusta á hann Jón Viðar í dag ræða um pólítískt leikhús, nú skora ég á þig að hafa samband við karlinn og koma af stað verkefni, pólitísku leikhúsi sem hefði það verkefni að knýja á um vakningu meðal fólksins, með rammpólitísku leikhúsi.  Þetta var gert i Rússlandi, og örugglega mjög víða, þar sem kúgun og alræðisstjórnir fara með völdin.  Þá er það hlutverk menntamanna, leikara og listamanna að koma fram og vekja þjóðir til umhugsunar.