Borgarafundur á Ísafirði.

Var að horfa á borgarafundinn frá Ísafirði rétt núna áðan.  Spyrlarnir stóðu sig fantavel að mínu mati.  Og flestir frambjóðendur voru bara góðir.  Bestir voru reyndar Gunnar Sigurðsson, Sigurjón minn maður og svo Jón Bjarnason.   Vorkenndi reyndar dálítið þessum Ása frá Rifi sem reyndi allt hvað hann mátti að koma skilaboðunum til skila frá sjöllum, sem reyndar höfðu plantað sér á fremsta bekk eins og þeirra er siður, svona klappilið Halelúja sátu þar skælbrosandi í beinni, flott fólk reyndar en með vondan málstað.

Veðrið er fallegt á Ísafirði eins og reyndar alltaf.

Allt klárt hjá sjónvarpinu. Reyndar lentu þau í erfiðleikum því það þurfti afréttingu á bílnum ( eins gott að það var ekki hjá starfsfólkinu hehehe) svo mínir menn þurftu að bregðast við og rétta þá af, svo halli væri ekki á útsendingunni, nóg er nú samt  Bílstjórinn þurfti reyndar að leita okkar ásjár með að þrífa bílinn og fékk að þvo hann inn í áhaldahúsi og kom svo í kaffi og spjall.

Hér eru svo mínir menn fyrir fundinn með flottustu málefnaskrána, og Guðjón Arnar las fyrir okkur upp úr loforðalistanum fyrir síðustu kosningar.  það hefði bara þurft að skipta um mynd, því allt hitt stóð hreint og klárt.  Við erum flottust í prinsippinu.

Flokkurinn minn mun blómstra against all odds segi og skrifa. 

Þetta er náttúrulega bara forsmekkurinn.  En ég get alveg lofað ykkur mín kæru að eins og ég er, þá stendur málefnaskrá Frjálslynda flokksins algjörlega á traustum grunni.  Og mínir menn hafa hvergi kvikað frá málefnasáttmálanum, af því er ég hreykin og vil að komi fram hér. Ef þið eruð í efasemdum um hvað skal kjósa og viljið ekki veita okkur atkvæði ykkar, langar mig til að biðja ykkur um að skoða Borgarahreyfinguna.  Þau hafa mjög svo sömu sjónarmið og við. Og eru í raun og veru framhald af okkar skoðunum.  Þess vegna vil ég biðja um að þið virkilega skoðið hvað þessir tveir flokkar hafi fram að færa svo svo Vinstri græn.  Mér finnst svolítið skorta á tiltrú á Samfylkinguna, þó mér þyki vænt um fullt af fólki þar.  Þá finnst mér eins og það sé ekki alveg hægt að treysta á þau, vegna þess að í prinsippinu eru þau dálítið laus í rásinni og hafi skoðanakannanir of mikið til hliðsjónar, en þar er líka frábært fólk innanborðs.  Nema ef til vill það frábæra fólk hefur ekki tögl og haldir..... eða þannig.

Hvenær er málið mútur og hvenær ekki mútur?

Ég fann ekki fréttina um sáttmálan sem gerður var milli Anders Fogs Rasmussens og tyrkja með milligöngu Berlusconis.  En ég hef verið dálítið hugsandi yfir því.  Rasmussen vildi verða framkvæmdastjóri Atlandshafsbandalagsins en tyrkir voru reiðir og vildu hann ekki.  Og hvað gerist svo?  Jú einn spilltasti stjórnmálamaður allra tíma ítalski forsætisráðherrann fer í málið og það er sjatlað, með því að Tyrkir fái sæti hér og þar, og að karlinn biðjist afsökunar á teiknimyndunum frægu af Múhamed.

Þá hugsaði ég hvenær er um mútur að ræða og hvenær ekki?  Hvað er það annað en mútur að fá sæti hér og þar í skiptum fyrir að samþykkja og gangast undir að maður sem þeir telja vera óæskilegan kost fái jobbið? Eða hefðu þetta bara verið mútur ef tyrkirnir hefðu fengið peninga?

Er einhver munur á þessu eða annari spillingu?  Nú verður þessi ágæti Rasmussen að búa við það að hafa keypt sér framkvæmdastjórastólinn.  Að vísu var hann einn í framboði, en af hverju þá þessi læti?

Sennilega er heimurinn allur eitt spillingabæli, og mönnum finnst bara hreint ekkert að þessu.  Svona gerast kaupin bara á eyrinni.  Ég borga þér feita upphæð í kosningasjóðinn og þú færir mér kvóta í staðinn, eða ég læt þig hafa formenn í þessum og þessum nefndum og þú mótmælir ekki að ég fái stöðuna sem ég þrái. 

Svona til gamans þá væri fróðlegt að vita hvaða múlsíma er verið að tala um í fréttinni, : að þurfi jafnvægi á milli sjónarmiða múlsíma og Vesturlandabúa.

Reyndar önnur stafsetningarvilla í enda fréttarinnar; Síðar í ræðunni varaði hann við ritskoðun og sagði hana ógn við skilning á illi menningarheima.

 

 

Anders Fogh Rasmussen, fyrrum forsætisráðherra Danmerkur og verðandi framkvæmdastjóri Atlantshafsbandalagsins, sagði á ráðstefnu um alþjóðasamskipti í Istanbul í Tyrklandi í dag, að þurfi jafnvægi á milli sjónarmiða múlsíma og Vesturlandabúa. Þetta kemur fram á fréttavef Jyllands-Posten.

Fogh: Þurfum að finna jafnvægi

smá mömmó undir svefninn.

jamm nokkrar myndir fyrir mömmurnar mínar.

Garðskálinn er óðum að breytast í vorparadís.

Þessi mynd er fyrir vin minn Jóhann Elísasson af Brandi þeim eina og sanna.

maður þarf nú stundum að vera ballerína.

nú eða standa sig heheh3e

svo þarf að klifra í trjám.

Auðvitað þurfa Allir að prófa sko!!!

Og það þarf ekki snjó tll að hafa gaman af snjóþotum.

Það má allt eins bara vera inni í garðskála hjá ömmu sín.

Maður getur alveg verið hæstánægð með það.

Og maður er manns gaman ekki satt?

Svo er hægt að hafa þetta á mismunandi vegu!

 

Sopinn er líka góður

Svo maður tali nú ekki um gott að borða.  Ég vona að þessi litla stúlka fyrirgefi ömmu sín fyrir að birta þessa mynd.  Ásthildur Cesil júníor er bara svo lík ömmu sinni, það er allt eða ekkert.  Og þannig er það bara.  Við stöndum fyrir því sem við erum og ég og hún örugglega þegar hún hefur vit til gerir það sama, stoltar af því að vera manneskjur sem bara erum það sem við erum, með kostum og göllum.  En viðurkennum að gallar eru til að lagfæra og skilja til að læra.

En elskurnar ég segi bara góða nótt.

Þorvaldur Gylfason - Gylfi Magnúson og sannleikurinn.

Það er oft sagt að sjaldan sé góð vísa of oft kveðin.  Og þó ég sé Þorvaldi Gylfasyni algjörlega ósammála honum í því að ganga í Evrópusambandið og líti nánast á fólk sem ekkert sér framundan annað en inngöngu þangað sem landráðamenn, þá hefur þessi grein hans setið í mér í fleiri daga.  Það sem hann segir hér og vitnar í Gylfa Magnússon nýjan viðskiptaráðherra er svo ómengaður sannleikur að mér finnst alveg við hæfi að endursegja þetta hér.   Vona að mér fyrirgefist það að taka þetta svona í heild sinni.  En þessi grein birtist í Fréttablaðinu þann 26. mars sl.  Verð að hnykkja á því að blaðið er hætt að berast hingað vestur, vegna þess að forráðamönnum þar á bæ fannst Vestfirðir vera svo mikið krummaskuð að þeir hefðu ekkert að gera með að lesa blaðið.  Svo ég er hætt að lesa það þar með.  En ég hafði klippt út þessa ágætu grein Þorvaldar og vil birta hana hér með.  Versgú!!

Framar á flestum sviðum?

Gylfi Magnússon, nú viðskiptaráðherra, flutti eftirminnilega ræðu á Austurvelli laugardaginn 17. janúar sl. Þar sagði hann meðal annars: "Sú hugmyndafræði sem kom okkur í núverandi stöðu er andlega gjaldþrota. Þeir sem fóru fyrir henni þurfa að víkja strax af sviðinu og láta öðrum eftir uppbygginguna. Hvort sem þeir eru í stjórnmálum, stjórnkerfinu, fyrirtækjarekstri, fara fyrir hagsmunasamtökum eða voru bara í klappliðinu. Fyrsta skrefið til fyrirgefningar er að þetta fólk rétti fram sáttahönd og axli ábyrgð með því að víkja. Því miður hefur lítið sést til þeirrar sáttahandar enn þá. Það glittir bara í löngutöng. Allt þetta fólk má auðvitað starfa að uppbyggingunni en það má ekki og getur ekki stjórnað henni. Þeir sem strönduðu þjóðarskútunni eiga ekki að stýra henni af strandstað. Þeir geta ekki hvatt landa sína til dáða. Það hefur enginn trú á þeirra lausnum. Þeir mega hins vegar leggjast á árarnar með öllum hinum. Á almennu farrými." Viku síðar sagði Magnús Björn Ólafsson blaðamaður undir lok ræðu sinnar á sama stað og vitnaði óbeint í Nietzsche: "Stund hinnar miklu fyrirlitningar er upp runnin!" Að loknum ræðuhöldum söng Þjóðkórinn ættjarðarlög á tröppum Alþingishússins. Taflinu var lokið. Tveim dögum síðar sagði ríkisstjórnin af sér.

Nokkrum dögum síðar tók ný ríkisstjórn við völdum og boðaði til alþingiskosninga. Nýja stjórnin hefur gengið að ýmsum helztu kröfum mótmælenda. Bankastjórn Seðlabankans var vikið frá með nýjum lögum um bankann og einnig stjórn og forstjóra Fjármálaeftirlitsins. Enn sem komið er hefur enginn þeirra, sem bera þyngsta ábyrgð á bankahruninu, beðizt afsökunar, en ýmsir þeirra þurftu þó loksins að víkja fyrir nýju fólki. Stöldrum nú sem snöggvast við einn hóp: eigendur og stjórnendur stórfyrirtækja. Eigendur og stjórnendur bankanna eru efni í aðra grein.

Sjálftökumenn

Í skýrslu Viðskiptaráðs hálfu ári fyrir hrun segir svo: "Viðskiptaráð leggur til að Ísland hætti að bera sig saman við Norðurlöndin enda stöndum við þeim framar á flestum sviðum." Þessi orð ráðsmanna vitna hvorki um auðmýkt né næman skilning á, að hagkerfið var á fleygiferð fram af bjargbrúninni. Þau vitna jafnframt um skeytingarleysi um þá staðreynd, að Ísland sagði sig einmitt úr lögum við önnur Norðurlönd með því að lögleiða mjög aukna misskiptingu ráðstöfunartekna heimilanna, svo sem upplýsingar ríkisskattstjóra og annarra sýna ljóslega. Gamla stjórnin þrætti fyrir þessa þróun. En ríkisskattstjóraembættið herðir nú enn á boðskapnum í tímariti embættisins, Tíund, en þar segja ríkisskattstjóri og vararíkisskattstjóri í forustugrein: "Í fjölmiðlaumræðu er því haldið fram að Íslands sjálftökumenn hafi getað leikið lausum hala utan laga og réttar og haft í frammi ótrúlega athafnasemi í þágu eigin velsældar. Því miður bendir margt til að svo kunni að hafa verið og að afleiðingar þeirra gjörninga verði upplifun landsmanna um ókomin ár." Hafi einhver efazt í alvöru um aukna misskiptingu á Íslandi fyrir hrun, ættu augu þeirra nú að hafa opnazt upp á gátt.

Auðmýkt

Í bandarískum fyrirtækjum hefur hlutfall forstjóralauna og launa óbreyttra starfsmanna á heildina litið hækkað úr 30 árið 1970 í næstum 300 nú. Sambærilegar tölur um Ísland eru ekki til, en leitnin virðist hafa verið svipuð. Tökum dæmi til að lýsa ástandinu. Viðskiptaráð birti 2006 stutta skýrslu þess efnis, að bankarnir og viðskiptalífið væru á grænni grein, og greiddi öðrum tveggja höfunda skýrslunnar 135 þúsund Bandaríkjadollara (15 milljónir króna) fyrir ómakið samkvæmt frásögn Wall Street Journal. Ætla má, að aðrar þóknanir Viðskiptaráðs fyrir ámóta viðvik hafi verið svipaðar. Fjárhagskröggur fyrirtækjanna í landinu þarf að skoða í þessu ljósi. Ekki virðast stjórnendur Viðskiptaráðs eða einstakra fyrirtækja innan vébanda þess þó hafa séð ástæðu til að axla ábyrgð á óráðsíunni með því að víkja fyrir nýju fólki svo sem Gylfi Magnússon lýsti eftir á Austurvelli. Myndi krafa fyrirtækjanna um lægri vexti ekki hljóma betur, ef stjórnendur þeirra fengjust til að viðurkenna, að ofurlaun þeirra, kaupréttir, starfslokasamningar og önnur sjálftaka voru mistök? Mörg fyrirtæki þurfa að skipta um bæði eigendur og stjórnendur, sum að undangengnu gjaldþroti. Mörgum öðrum fyrirtækjum dugir að ráða nýja stjórnendur með nýtt viðhorf og hugarfar. Hæfileg auðmýkt meðal forustumanna atvinnulífsins myndi greiða fyrir sáttfýsi fólksins í landinu og flýta fyrir nauðsynlegri endurheimt trausts innan lands og út á við.

Myndir fyrir svefninn.

Yndislegt veður í dag hér á Ísafirði.  Við höfðum það gott.  Gátum farið smástund upp í gróðurhús að fjölga og vinna og svo var haldið í sund með ungviðið okkar.

Þessi reyndar tekinn í gær.

Og þessi.  Fékk sendingu frá mömmu sinni og ömmu.  Nú er verið að undirbúa karíokikeppni meðal kúlubarna

Sumir þurfa að gera allt í einu ....

og pils geta flækst ótrúlega mikið fyrir.

Veðrið í dag var unaðslegt.

Segi og skrifa

svo þurfti náttúrulega að máta sig við snjóinn.  Ef þið saknið Hönnu Sólar á þessum myndum, þá var hún í heimsókn hjá uppáhaldsfrænku sinni henni Tinnu gisti þar í nótt.

Jamm það var farið í sund á Suðureyri.

Hér er þessa helgi unglingalandsmót á skíðum.  Aldeilis flott veður sem þau fá.

enda þó ekki sjáist fólkið, þá sést að bílarnir eru margir.  Enda er svæðið stórt.

Yndislegur Súgandafjöður blasir við.

Og sundlaugin á Suðureyri, flottust.

Það er nefnilega ekki stærðin eða tækifærin sem skipta máli, heldur elskulegt starfsfólk og skemmtilegir gestir.  Og það eru einmitt svoleiðis hér.

Það sem gildir núna hjá prakkaranum mínum er; Ég áedda og Hann tókedda af mér, og Ég meiddi sig.... Hún er farin að tala þvílíkt þetta litla skott.

Súgfirðingar ætla greinilega að vera fittastir á vestfjörðum í vor....

Og blómin halda áfram að poppa upp hvert af öðru hér í kúlunni.

Og svo auðvitað fjölæringarnir mínir

Þessi er á matseðlinum hjá Hrönn

Jamm það gerist ýmislegt skemmtilegt í kúlu.

Ásthildur mín ekki gera þetta!!!

EKKI GERA ÞETTA!!!

ÁSTHILDUR!!!  VILTU AÐ AMMA VERÐI REIÐ  Hún er ekki kölluð skrýmslið fyrir ekki neitt þessi stúlka, en hún hefur sjálfstæðan vilja og þvílíkt stríðnisskap, mér er sagt af kunnugum að faðir hennar hafi verið og sé svona reyndar ennþá  Þetta leynist svo líka í ættinni hennar ömmu sinnar svo ekki er von á góðu. 

En þetta er svona undir nóttina elskurnar mínar. Góða nótt

Frambjóðendur Frjálslynda flokksins í Norðvesturkjördæmi.

Hér er listi yfir frambjóðendur í Norðvesturkjördæmi fyrir Frjálslynda flokkinn.

 

1 Guðjón Arnar Kristjánsson alþingismaður Ísafirði.

 

2 Sigurjón Þórðarson heilbrigðisfulltrúi Sauðárkróki.

 

3 Ragnheiður Ólafsdóttir listamaður Akranesi.

 

4 Sigurður Hallgrímsson sjómaður Skagaströnd.

 

5 Jónína Eyja Þórðardóttir bóndi Þórustöðum Önundarfirði.

 

6 Guðmundur Björn Hagalínsson bóndi og formaður eldriborgara Önundarfirði.

 

7 Dóróthea Guðrún Sigvaldadóttir verslunarrekandi Skriðulandi Búðadal.

 

8 Gunnlaugur Guðmundsson bóndi Söndum Miðfirði Húnaþingi Vestra.

 

9 Rannveig Bjarnadóttir Stuðningsfulltrúi Akranesi.

 

10 Þorsteinn Árnason Vélfræðingur Andakílsvirkjun Árnesi Borgarfirði.

 

11 Hafdís Elfa Ingimarsdóttir Sauðárkróki.

 

12 Helgi Helgason bóndi Þursstöðum III Borgarfirði.

 

13 Elísabet Pétursdóttir bóndi Sæóli 11 Ingjaldssandi.

 

14 Sæmundur Halldórsson verkamaður Akranesi.

 

15 Margrét S. Hannesdóttir verkakona Bolungarvík.

 

16 Þorstein Sigurjónsson bóndi Reykjum 2 Hunaþingi Vestra

 

17 Þórunn Arndís Eggertsdóttir bóndi Vaðli Vesturbyggð.

 

18 Sophaporn Sandra Arnórsson húsmóðir Ísafirði.

 

 

Árshátíð Grunnskólans á Ísafirði, sundnámskeið og fleira skemmtilegt.

Það var nóg að gera hjá mér í dag ja fyrir utan vinnuna.  Í morgun var árshátíð grunnskólans, það er alltaf hin besta skemmtun og gott fyrir sálina að sjá hvað þessar elskur eru að gera.  Og hvað þau eru dugleg og hvað mikil vinna er lögð í atriðin, bæði að semja þau, jafnvel ljóð og lög, búninga og leikin atriði.  Og mér finnst þetta alltaf fara batnandi með hverju árinu.  Hafið þökk fyrir þetta kennarar, ég er stolt af því góða uppeldisverki sem þarna fer fram.   En themað í ár er hafið og sjómennirnir okkar, hafsins hetjur það er vel til fundið núna á þessum erfiðu tímum að benda á mikilvægi þeirra og þess sem þeir draga úr sjó. 

Allir hjálpast að, sumir selja miðana og aðrir eru dyraverðir, svo eru ljósamenn, hljóðmenn og hljóðfæraleikarar.  Þau eru frábær.

Þessar dömur voru kynnar dagsins.

Fyrsta atriðið kynnt.  1. bekkur sem er að koma fram í fyrsta skiptið núna.

Þau gengu inn salinn, lítil krýli sum að koma fram í fyrsta sinn, aðrir sennilega vanari ef þeir eru í tónlistarskólanum.  Sum voru feimin og undirleit, önnur stikuðu bara eins og þau ættu heiminn.   Þessir hressu krakkar kynntu svo atriðið sitt.

Þau fóru með þulur um fiskana og nöfnin á hafinu, og aðra um þau nöfn sem fólk ber en er frá hafinu.  Þetta var samið af einum kennaranum, og virkilega flott hjá henni Boggu, ég þarf að fá það þetta hjá henni og eiga.  Mjög skemmtilegt og þau kunnu þetta allt utanað.

ég átti kríli í hverjum árgangi get ég sagt ykkur.  Og sumstaðar tvö og þrjú.

Þau voru ekki neitt mikið feiminn við áhorfendur og sungu fallega og fóru með.

Kynnarnir komnir í nýja búninga.

Annars bekkingar voru á smábátum og þeirra atriði var líka mjög fínt, eins og reyndar allra.

Það var skemmtileg lausn að útbúa fiska á höfuðin á krökkunum kom vel út.

Þau fóru líka með skemmtilegar þulur og söng.

Þriðju bekkingar lentu líka í ævintýrum á siglingum.

Þessir ungu herramenn spiluðu undir sönginn hjá þeim á píanó og fiðlu.

Í fjórða bekk fékk stelpan að fara í veiðiferð með pabba sinum.  Mamma hennar ætlaði svo að elda fiskinn en hún vildi þá ekki borða hann sem er synd því fiskur er hollur og góður matur.

Þar var lika spilað undir, nema ég held að þær hafi ekki spilað, en taktarnir sýna að þær kunna að halda á fiðlum.

Hvaða fiskur er þú eiginlega ?  Ég er plokkfiskur

Fimmti bekkur minntist Jörundar Hundadagakonungs.  Lopapeysurnar versus breskir sjóarar.

Og íslendingarnir létu ekki bjóða sér neitt múður, þeir hröktu bretana á brott með réttlætið að vopni.

Þó endaði allt í góðu.  Við viljum auðvitað halda friðin.  Það er alltaf best, en við látum ekki traðka á okkur.

Hér var líka live músikk.  við búum svo vel að hafa tvo tónlistarskóla, og flest börn læra á hljóðfæri.  Það gerir þau fjölhæfari á þessu sviði.  Og eykur hróður skólanna allra. Ingibjörg tónlistarkennari þarna með þeim.

Sjöttu bekkingar voru að fiska niður á bryggju þegar þau villtust upp í skemmtiferðaskip og fóru óvart í siglingu.

Í Hudson Bay hittu þau ísbjörn. 

Í New York sáu þau nýjustu dansana. Og loks varð þeim bjargað af björgunarsveitinni svo allt fór vel. 

Sjöundu bekkingar fóru að sigla á fleka og hittu allskonar kvikendi fyrir á sjónum m.a. Svamp Sveinsson.

En í heildina var þetta hin besta skemmtun og ég skemmti mér vel.  Leikgleðin og ánægjan skein úr hverju andliti.  Kennararnir fylgdust vel með og hafa lagt mikinn tíma og vinnu í að gera allt sem best úr garði, það hefur greinilega verið föndrað, saumað, málað og límt undanfarna daga.   Hafið þökk fyrir þessa uppbyggilegu skemmtun.  Þetta skilar sér örugglega í betra sambandi nemenda og samstöðu bæði milli þeirra og svo ekki síst kennara.  Hjartans þakkir fyrir mig.

Seinnipartinn var svo sundnámskeiðið hjá Hönnu Sól.

Þetta er síðasti tíminn, svo er sýning næsta þriðjudag og svo leiktími eftir páska.  Þau hafa náð gífurlegum framförum þessi kríli og það er virkilega gaman að sjá hve góðum árangri kennararnir hafa náð þær Margrét og Guðrún.

Hanna Sól er ánægð með sundbolin sem amma á Hellu gaf henni þó hann sé blár en ekki bleikur.

Nú er að læra að stinga sér.

Þau eru eldklár þessir krakkar.

Reyndar eru strákarnir bara tveir.

Að búa sig undir stökkið.

Svo er endað á heita pottinum, það er erfitt fyrir okkur mömmurnar og ömmurnar að ná þeim uppúr pottinum til að fara heim.

Og stubbur búin að láta klippa sig.  Sunna frænka hans klippti hann.  Þetta varð að gerast fyrir beltaprófið í Tai Kwon do, því þá verða menn að vera snyrtilegir.  Í kvöld byrjaði hann svo í júdó.  En Sjálfur Bjarni Friðriksson er hér til að starta júdókennslu. 

Þetta er náttúrulega að byrja á öfugum enda, en nú er farið í leikskólann.

Allt klárt í bílinn.

Þessi kastali er á leikskólanum hennar Ásthildar

Veðrið var ágætt í dag, en það var dálítið farið að rjúka upp seinnipartinn.

Og hér er svo vegagerðin í Hnífsdal. 

Þessi fallega kona hefur samþykkt að taka heiðurssætið á lista Frjálslynda flokksins í Norðvesturkjördæmi.  Ég fékk að ráða í þetta skipti, og ég vildi breyta til með þetta ritual að setja einhvern gamlan skarf eða nafntogað fólk í heiðurssætið.  'Eg vildi fá eina af þessum ljúfu tailensku konum sem hafa auðgað samfélag okkar svo lengi, hafa samlagast lífinu hér.  En gefið því meiri lit og ljúfmennsku.  Mig langar líka til að vekja athygli á því hve erfitt er fyrir þær að fá ættingja sína i heimsókn frá heimalandinu.  Það tekur fleiri mánuði ef þeir þá fá að koma í heimsókn.  En þær eiga alla mína virðingu.  Mér er því mikil ánægja að segja frá þessu.  Auðvitað hefði þetta aldrei gengið upp ef mínir menn í kjördæmaráðinu hefðu ekki tekið afskaplega vel í þetta og ljúfmannlega.  En svona er nú lífið í hnotskurn.   Vona að ykkur finnist þetta ekki vera of langt og of mikið.  En þetta var svona dagsverkið mitt fyrir utan að sinna vinnunni á skrifstofunni og svo tókst mér að sá svolítið og fjölga hengiljónsmunna og margarítu á hlaupum.  En eigið gott kvöld mín kæru.

 

Nýja Ísland - er það ennþá inn í myndinni?

Lýðræðið er fallvalt og auðvelt að skekkja það og afnema ef fólk stendur ekki vörð um það.  Því miður bendir margt til þess að Íslendingar séu ekki mjög lýðræðislega sinnaðir, heldur ríkir það meira þýlyndi og foringjadýrkun en góðu hófi gegnir að mínu mati.

Það er margt sem styður þessa ályktun mína.  Skýrasta og nýjasta dæmið er klappið og hláturinn í Sjálfstæðismönnum á landsþingi sínu síðastliðin laugardag.  Ég hlustaði á hluta af ræðu Davíðs og hvernig fólkið hló að ósmekklegum aðdróttunum hans um mann og annan.  Þetta sýndi ekki frjálst fólk eða hugsandi um velferð þjóðar.  Þetta sýndi hirð um foringja, eða trúarsamkomu, þar kom klapp og hlátur í staðinn fyrir Halelúja og Amen. 

En ég ætlaði ekki að tala um trúfélagið Sjálfstæðisflokk.  Ég var að hugsa um nýju framboðin, og svo flokkinn minn.  Þeir sem vilja gera eitthvað annað en að raða sér niður í þá fjóra flokka sem fyrir eru, og hafa endalaust verið til staðar, ef maður getur samsamað Vinstri græna við Alþýðubandalagið gamla og Samfylkinguna við Alþýðuflokkinn, og ég er ekki að meina þetta niðrandi alls ekki,  sést vel að íslendingar eru algjörir þvergirðingar.  Þeir vilja bara það sama aftur og aftur.  Þeir geta flykkst út á götur og torg og heimgað endurnýjun, burt með spillinguna, burt með þetta og burt með hitti, en ætla svo ekkert að láta koma í staðinn.

Ég skil þetta ekki alveg.  Frjálslyndi flokkurinn ætti að geta verið val fyrir fólk, ef það kynnir sér málefnasamning hans og það sem þingmenn hans hafa lagt fram gegnum tíðina, þá er hægt að sjá þar hafa mörg þjóðþrifamál verið lögð fram á þingi, mörg þörf mál meira að segja sem aðrir flokkar þykjast nú ætla að gera en hafa ekki samþykkt þegar Frjálslyndir lögðu það fram.   Sennilega af því að það kom ekki frá þeim sjálfum.

Í raun og veru ætti flokkurinn að mælast með 10% eða meira.  Að vísu hefur verið allskonar vandræði í flokknum undanfarið.  Þar sem menn hafa verið ósáttir og látið allt flakka í fjölmiðlum, menn farið með hvelli og svo framvegis.   En það hafa líka fjölmargir gengið til liðs við flokkinn.   Það hefur verið gert grín að orðum Guðjóns Arnars þegar hann sagði að mönnum hafi verið mútað.  Það getur vel verið að hann hafi notað vitlaust orð, en ég hef grun um að okkar menn hafi fengið allskonar gylliboð til að flytja sig yfir í aðra flokka.  Ég veit líka að fólk sem hefur ætlað að taka sæti á listum flokksins hefur sætt hótunum um atvinnumissi.   Ég veit að það eru þónokkrir sem þora ekki að gefa upp afstöðu sína af ótta við bannfæringu afla í þjóðfélaginu.  Þar eru atvinnurekendur sem ekki vilja að flokkurinn nái fótfestu, og þá aðallega í sjávarútvegi. 

Steíngrímur vék líka með ósmekklegum hætti að flokknum í útvarpinu í morgun, þó hann nefndi enginn nöfn, en sagði að þessi ríkisstjórn ætlaði ekki að kollvarpa neinu í sjávarútvegi, eins og sumir sem í raun væru bestu vinir L.Í.Ú með málflutningi sínum um afnám kvótakerfisins.  Þar held ég að Steingrímur tali gegn betri vitund.  Okkar  áætlanir eru vel röstuddar, vel útfærður og vel framkvæmanlegar.  Og það hefur aldrei staðið til að kollvarpa neinu.  Heldur vinna að því smátt og smátt að færa aflaheimildirnar til ríkisins þar sem þær eiga að vera.  Ég varð fyrir miklum vonbrigðum með Steingrím að heyra hans málflutning. 

En svo eru það nýju framboðin.  Því miður virðist svo að þau eigi erfitt uppdráttar, sem er í raun og veru óskiljanlegt þegar haft er í huga sú alda óánægju og væntingar um breytingar sem reis nú eftir áramótin.  Hvar er allt það fólk sem kallaði eftir breytingum.  Núna þegar gott fólk hefur lagt á sig ómælda vinnu við að setja saman stefnuskrá, hefur farið að einu og öllu eftir þeirri forskrift sem lagt var upp með á Austurvelli.  Virkilega hugsjónafólk sem vill landinu sínu það besta.

En nei, það hentar ekki fjórflokkunum að hleypa þeim lengra. Það var í lagi að spila með, meðan þetta voru bara mótmælendur, en þegar þau komu saman listum og ætla að bjóða fram, þá var ekki lengur gaman.  Það er reynt að þaga þau í hel eins og Frjálslynda flokkinn, og eins og gert var við Íslandshreyfinguna.   Og ég er viss um að um leið og nýju framboðin komast yfir 5% markið verður byrjað að naggast í þeim, það er reyndar byrjað nú þegar.  Það verður byrjað á að hamast í fólkinu sem leiðir listana.  Nú er það Þráin Bertelsson, hann er samkvæmt nýjustu bloggsíðum lýðskrumari, tækifærissinni og lúser.  Óalandi og óferjandi.  Svona verður haldið áfram með það fólk sem verður í leiðtogasætum. 

Nei íslendingar eru þvergirðingar og þrælar hugarfarsins.  Þeir vilja lýðræði í orði en ekki á borði.  Þeir vilja bara hjakka í sama farinu, berja sér á brjóst og tala um spillingu, stjórnlyndi og drottnunargirni þeirra sem fara með völdin.  En að breyta neinu er ekki inn í myndinni.  Það kostar of mikið ómak.  Það er miklu betra að sitja hundóánægðir í eldhúskróknum og tala um hve allt sé að fara til fjandans,  en að gera eitthvað róttækt í málunum.  Ég þekki fólk sem nýtur þess að vera fórnarlömb, þetta fólk er aldrei ánægt nema að það sé óánægt, geti kennt einhverjum um ófarir sínar og látið vorkenna sér yfir því hve heimurinn er vondur við það.  Svona sé ég þjóðina mína fyrir mér. 

Hvað getum við gert til að vekja þessa þjóð, er spurning sem ég hef heyrt oft núna þetta misserið, af manneskjum sem vilja virkilega breyta þjóðfélaginu, hafa lagt sig allar fram um að vekja þjóðina.  En vill hún vakna?  Ég er farin að efast.  Það er bent á þennan eða hinn, ég get ekki kosið þessa af því að þessi er þar, eða ég get nú ekki farið að kjósa hinn af því að þessi sagði þetta.  Hvurslagt lýðræði er þetta eiginlega?

Hér á ekki að hugsa um einstaka menn, sem eru að gefa sig út fyrir að leggja sitt af mörkum.  Það á að hlusta á hvað þeir hafa fram að færa, fylgja því svo eftir að þeir geri nákvæmlega það, og vera svo menn til að refsa þeim geri þeir það ekki.

Það sem viðgengst í þjóðfélaginu í dag, getur ekki skrifast á neinn  nema okkur sjálf.  Við höfum komið þjóðfélaginu í það horf sem það er, með kæruleysi, kjánaskap eða fullkominni sjálfseyðingarhvöt.  Hvenær höfum við refsað flokki eða einstaka manni í kosningum ef okkur hefur ekki líkað það sem þeir gerðu?  Nei með því að kóa endalaust með mínum manni&flokki, sama hvað hann gerir, "Af því að hinir eru sko ekkert betri"  getur aldrei virkað í samfélaginu.  Það er eins gott að fólk átti sig á því. 

Þið hafið val sem eruð þarna úti, þið sem stóðuð á Austurvelli og kröfðust lýðræðis og Nýs Íslands.  Þið getið kosið nýju framboðin eða Frjálslynda flokkinn, og sýnt að þið viljið nýtt Ísland, eða þið getið farið í sama gamla farið og kosið fjórflokkinn og ekkert breytist.   Ég verð þó að segja að þessi ríkisstjórn hefur gert margt gott.  En ég er líka viss um að það er vegna þess að þau vita að augu landsmanna eru á þeim.  Þau hafa ekki gleymt Austuvelli og fólkinu þar.  En það skuluð þið vita að um leið og fennir yfir þau spor, þá fer allt í sama gamla farið.  Þið eruð ef til vill búin að gleyma því nú þegar, en fólkið sem þarna er í forsvari eða með töglin hefur meira og minna verið við völd í íslensku samfélagi síðan sautján hundruð og súrkál.  Og það hentar þeim einfaldlega ekki að breyta því.  Það er ekkert skemmtileg tilhugsun að einhverjir aðrir komist í þá aðstöðu að blaka við flokkakerfinu.  Þeim finnst nóg að berjast hvort við annað um völdin og semja svo um framhaldið.  Þau þekkja hvort annað og meðan ekkert breytist þá gengur allt sinn vanagang.

Ég hélt satt að segja að það væri eitthvað að marka þessa lýðræðisbyltingu sem fór óneitanlega vel af stað.  En hvar er hún nú?  Til dæmis stuðningurinn við Borgarahreyfinguna, sem er bókstaflega stofnuð utan um þau gildi sem sett voru á Austurvelli.  Fólk segir með illgirni að þar sé ekki að finna það fólk sem þar stóð fremst í flokki, og þess vegna sé eitthvað defekt við það.  Ég blæs á svona kjaftagang.  Þeir sem þarna standa í forsvari, er fólkið sem stóð vaktina, barði eldhúsáhöldum og mótmælti. 

Gefum litlum flokkum og nýjum flokkum sjens á að lifa og vinna fyrir þjóð sína.  Höfum þor til að breyta til.  Afsakanir á siflurfati korteri fyrir kosningar virka ekki mjög sannfærandi á mig allavega. 

Ef vil viljum breytingar, þá er það í okkar valdi að breyta.  Það gerum við með því að veita lýðræðisöflunum brautargengi í kosningum eftir tæpan mánuð.  Mitt val er Frjálslyndi flokkurinn, það er vegna sjávarútvegsstefnu hans og tilrauna til að opna nýliðun inn í greinina.  Það gerir enginn nema Frjálslyndir fái þeir til þess umboð.   En þeir sem ekki vilja ljá okkur sitt atkvæði, en vilja breytingar, ættu að huga vel að málefasamningum nýju flokkanna, og skoða hvort ekki sé hægt að styðja þá og hvetja til dáða. 

Lýðræði kostar.  Það kostar að við séum vakandi og veljum rétt með opnum huga.  Lýðræði þrýfst aldrei þar sem fólk vill ekki hugsa sjálft, vill sterkan leiðtoga og vill græða á daginn og grilla á kvöldin.  Það er miklu líkara einræði, þar sem sumir eru jafnari en aðrir.  Og þeir sterku vinna og hinir tapa.  Það er frumskógarlögmálið í allri sinni græðgi. 

Vetrarmyndir. Öll él birtir upp um síðir.

Nokkrar myndir svona undir svefninn.  Teknar í dag eftir óveðrið.  Því öll él birtir upp um síðir.

Komin heim af bókasafninu með fullt af góðum bókum og hressar og kátar.

En síðan var komið hið besta veður hér á Ísafirði, og ég ákvað að ösla snjóinn upp á lóð og smella af nokkrum vetrarmyndum fyrir ykkur sem fenguð bara eins og þrjú snjókorn

Já ég þurfti sumstaðar að ösla snjóinn alveg upp í mitti.  Það tekur á.

Birtan á þessum tíma er alveg einstök.

Úbbs og hér liggur smáskrímsli í leynum, með starandi augu upp í hlíðina hehehehe.

Þetta er örugglega hús jólasveinsins.

Já þau eru líka falleg á veturna trén og runnarnir.

Og allskonar kynjamyndir skapast.

Þó það sjáist ekki hér, mátti sjá rjúpnaspor í snjónum við runnana.

Og hér er skúrin mín.

Talandi um ólíka heima.

Móðurplönturnar mínar dafna flestar vel.

Fallegar ekki satt?

Og svo nýgræðingurinn sem bíður eftir að vera priklaður í stærri potta.

Svo leggjum við í hann aftur niður í kúluna.

Þetta snjóalag er gott fyrir gróðurinn.

Hann hlífir gróðrinum ótrúlega mikið.

Úbbs hehehe ekki láta sér bregða, hún er dauð blessunin. 

Mothers little helper.

Liðtæk við að hjálpa ömmu að sjóða kjötsúpu.

Þær fengu svo pakka frá ömmu á Hellu, og þar voru sundbolir sem þær vildu endilega prófa strax.

Og amma á Hellu, hún var mjög hrifin af bolnum þó hann væri blár.  Svo hér er hann.

Það er ákveðin ungur maður hér að verki.

Þau eru nefnilega að líma inn límmiða í bókina hennar Hönnu Sólar.

Stóru krakkarnir voru svo að ærslast í snjónum. 

En ég segi bara góða nótt. 

Veðrið í dag.... myndir og fleira skemmtilegt.

Hér ríkir nú vetrarveður allt ófært enginn skóli og ekki fóru litlu prinsessurnar mínar í leikskólann í morgun.  Meira að segja bankinn var lokaður, það stóð á hurðinni: því miður er lokað í dag vegna vorhátíðar starfsfólks eru allir starfsmenn veðurtepptir í Reykjavík.  Auðvitað engin blöð en sem betur fer er rafmagn, þá erum við ánægð.  

Á svona dögum þarf að hugsa vel til smáfuglanna, þeir eru svangir blessaðir.

Snjórinn hrannast upp eins og sjá má.

Og það er gaman að gefa fuglunum því þeir eru svo þakklátir.

Nammi namm.

Búin fær ég ekki meira???

Litlu innifuglarnir þurfa líka smámola sem detta á gólfið og sona!

Og blómin fyllast af snjó.

Það vantaði líka ýmislegt eins og mjólk og brauð, svo amma þurfti að ráðast í safaríferð.

Úff þetta var erfitt.

Svo er ágætt að leika sér í garðskálanum.

Jafnvel á snjóþotu

Og heitt kakó getur farið víðar en í munninn.

Þetta er að vísu ekki Titanic......

Kallast bara fikt, en jafn skemmtilegt fyrir því.

Svo datt þeim í hug að fá afa til að fara með sér út, og þau fóru á bókasafnið.  Þar er svo gaman að skoða bækur og leika sér.

Búbbsí lagt af stað út í sortann.

Svona er nú veðrið og stemningin hjá okkur í dag. 

Ó gleymdi einni mynd, svona í öllum þessum snó...

Það er örugglega þess vegna sem við höfum stofublóm.  Skátengdadóttir mín gaf mér þessa ensku pelargoníu hún nýtur sín vel núna.