Frá Tallin til Belgrad. Ísafjörður - Tallin fyrsti hluti.

Við lögðum af stað frá Ísafirði 27. júní á laugardegi. Litlu stelpurnar fóru með okkur og ætla að vera hjá pabba sínum, mamma þeirra kemur svo eftir þrjá daga.  En við dveljum hjá Bjarka pabba þeirra í húsi við Háteigsveg sem hann hefur tekið á leigu, meðan Bára dvelst á landinu.

Þessi mynd er tekin í dag, sjáið samt hve snjórinn er mikill í fjöllum komin endaður júlí.

 

Á leiðinni suður, krían í árásarhug tekinn í Ísafjarðardjúpi.

 

 

Afi sækir snjó fyrir ungar dömur upp á Þorskafjarðarheiði.

 

 

Komin heim til pabba og hann búin að kaupa alvöruprinsessurúm.

 

 

Og þá var bara eftir að opna skartgripaskrýnið og skreyta prinsessurnar.

 

 

Svo þurfti að teikna... afi er góður leiðbeinandi.

 

Svo er að máta sig við skartgripina

 

Pabbi þarf svo að lesa fyrir dömurnar sínar.

 

 

Meðan afi fór út að prófa skrýtið hjól.

 

 

 

 

 

Við flugum svo út þann 29. mánudegi.  Við hittum ferðafélagana, en það er lúðrasveit Ísafjarðar sem er að fara.  Það fara þó einungis fáir með, þá langt sé síðan ákveðið var að fara.  Sennilega spilar efnahagsástandið inn í.  Matis sem er tónlistarkennari hér frá Eistlandi tók á móti okkur á flugvellinum í Helsinki, og við fórum með risastórri ferju yfir til Tallin. Það beið okkar rúta og bílstjórinn Arvi sem fylgdu okkur alla dagana í Eistlandi. 

Og nú get ég sýnt ykkur himnagalleríið frá öðru sjónarhorni.  Jafnfallegt fyrir því.

Ekki satt?

Komin til Helsinki.

Jamm hingað liggur leið.

Superstar risastór ferja flutti okkur frá Helsinki til Tallin.

Samt betra að fá sér að drekka fyrst.

Ekki samt og mikið því það kostaði skrifa og segi 5 evrur að pissa þarna.

Má bjóða ykkur Vana Tallinn?  Nei segir Baldi Geirmunds, því hann drekkur ekkert sterkara en kók, já sagðí ég og fékk mér sopa. 

Aðrir ferðafélagar fengu svona Titanic fíling hehehehe... Enda sumir hér stórleikarar.

Um borð voru margir veitingastaðir, við völdum einn sem var í ódýrarikantinum en vorum ánægð með matinn sem við fengum.

Tallin framundan.

 

Komin til Tallin.

Eistland hefur verið við lýði í a.m.k. tíu þúsund ár og Eistlendingar með rótgrónustu þjóðum í heimi, með sitt eigið tungumál sem hefur fylgt þeim alla tíð, og nútímavæðst eftir því sem tímarnir líða.

Vilt dýr í Eistslandi eru m.a. Elgir, skógarbirnir, refir úlfar, hérar, hjartardýr, villisvín og bifur.

Fyrsta og lengstu lestarteinar í Evrópu lágu einmitt frá Tallin til St. Pétursborgar og voru lagðir 1870.

Tallin höfuðborg Eistlands komst á heimskortið um 1154 og fór í samstarf við Hansaverslunarsambandið 1300 - 1500.

 Matis var búin að panta fyrir okkur hótel út í sveit, sem var á virkilega fallegum stað.  Þegar við áttum að tékka okkur inn þar, kom í ljós að posinn virkaði ekki, svo enginn gat greitt fyrir herbergin. 

Endaði með því að Matis lagði fram vegabréfið sitt sem pant fyrir okkur.  Það kom svo á daginn að sumir voru ekki nógu ánægðir með rúmin sem í boði voru.  Og það var ekki morgunmatur innifalinn, og þetta var í sveit, og enginn matsölustaður. Svo Matis ákvað að finna annað hótel niður í Tallin.

Innrituninn gekk ekki vel, því posinn virkaði ekki og endaði með því að Matis þurfti að leggja vegabréfið sitt inn að veði fyrir okkur.

Sveitahótelið.

Hanna Sól og Brandur..... nei Aníta og Branda.

En við áttum yndislegt kvöld í sveitinni, með pólskan mat og eistneskt vín og virkilega góðan félagsskap.

Matis ákvað því að finna annað hótel niður í bæ morguninn eftir.  Hann bauð okkur svo í morgunmat morguninn eftir, því hann hafði áhyggjur af því að við fengjum ekki morgunmat.

 

 

Við eyddum kvöldinu á þessu fallega sveitahóteli, sátum í stórri rólu sem virðist vera hér á mörgum stöðum.  Lech frá Póllandi sem einnig er kennari við tónlistarskólann var kominn ásamt konu sinni frá Warsaw, með allskonar pólskt góðgæti og Matis hafði komið með rauðvín og bjór.  Reynar keypti hann ósköpin öll af bjór í ferjunni, því hann sagði að það væri alveg ómögulegt að vera bjórlaus í rútunni.  Hann reyndist sannspár það, það var gott að fá sér öl sérstaklega þegar langt var ekið.  Við drukkum líka Vana Tallinn sem er líkjör sérlega bragðgóður.

 

 

Í morgunmat hjá Matis og hans góðu fjölskyldu.

 

 

Daginn eftir, var byrjað á morgunmat hjá Matis, hann býr í einni af þessum gömlu rússablokkum sem eru tákn fyrir gamla tímann.  Það var skrýtið að labba upp á sjöttu hæð og allt var eldgamalt hurðir og leiðslur og veggir.  En íbúðin var skemmtileg og sást vel yfir nágrennið.

 

Því næst var að skipta um hótel.  Þetta var gott hótel og auðvelt að komast í bæinn, en við fórum mest allt með rútunni og Arva sem alltaf var boðinn og búinn. 

Svo var haldið suður á bóginn til bæjar sem heitir Pärnu, en þar er stór og mikil strönd. 

Sigrún Viggós ein af ferðafélögunum og Elli syntu í Estrasaltinu en við hin létum okkur nægja að vaða, þarna er mjög aðgrunnt og þarf að fara langt út til að geta synt.

Í Tallin er Rússneskt hverfi þar sem rússar sem koma til að fá betra líf, fá íbúðir.  Þar er líka allt svolítið grátt og ljótt.  Það er greinilegt að Eistar hafa ekki mikla ást á Rússlandi og því sem því viðkemur.

Eistar hafa svo gert tilraun til að fríkka upp á ljótar rússablokkir með því að mála þær í glaðlegum litum og setja blóm á svalirnar.

 

 

Rútan sem flutti okkur hvert á land sem var á Eistlandi.

 

 

 

 

Á leið niður á strönd í Pärnu, Elli vildi endilega taka þessa mynd hehehe..

 

 

 

Ströndin var stórglæsileg, hér eru Lech og Elísabeth.Og Matis á milli.

 

 

 

Ströndin er gríðalega stór og mikil, en mikið aðgrunn.

 

 

 

Vatnið er um 18°.

 

 

 

Ef maður má ekki breyta útliti bæjarins, þá þarf bara að hafa framhliðina í stíl.  Það gera Parísarbúar líka.

 

 

 

Í Eistlandi var lengstu lestarteinar í Evrópu, þegar lestinn gat farið frá Tallinn til St. Pétursborgar.  Hér er gamla lestinn, barn síns tíma. Í dag er dýrara að ferðast með lestum en rútum, sem mér finnst skrýtið, því bílar nota jú olíu eða benzín, meðan lestarnar nota rafmagn og hljóta því að vera umhverfisvænni heldur en rúturnar.

.

 

 

Já það er ýmislegt skondið sem maður sér í útlöndum.

 

 

Skrýtnir gaurar líka

 

Má bjóða ykkur appelsínur.

 

Við borðuðum svo góðan kvöldverð á hótelinu.  Við þurftum að vakna snemma eða kl. 7 að eistneskum tíma, en klukkan hér er þremur tímum á undan okkar.

 

Hér er reyndar setið fyrir utan og smá bjórþamb í gangi.  Nema náttúrulega Kaja og Baldi, þau drekka bara kók og vatn. 

 

Vöknuðum kl. 6.30 til að borða morgunmat og síðan út í rútu til að fara til eyjarinnar Hiiumsaa, þar er frægur viti sem sum okkar fóru upp í, en ég sat bara og fékk mér rauðvín í góðum félagsskap Elisabethu hinnar pólsku eiginkonu Lech, reglulega yndæl kona.

Matis sagði okkur að þá um nóttina hefði verið svo mikið þrumuveður sunnar í landinu að það kom eldur í 10 hús og þrjú þeirra brunnu til kaldra kola.  Enginn dó þó en einhverjir voru fluttir á sjúkrahús með reykeitrun og fólkið fékk áfallahjálp eftir á.

  

Ferjan sem við fórum með til eyjarinar er sumum íslendingum að góðu kunn, því hún var í flutningum milli lands og eyja meðan Herjólfur var í viðgerð, nafn hennar er St. Ola.  Þeir sögðu að það gæti vel verið að þeir færu aftur til Íslands, því það stendur til að laga Herjólf aftur.  Það var stýrimaðurinn sem sagði Matis þetta og var ánægður með Íslandsdvölina.

 

Um borð í St. Ola.

 

 

 

Vestmanneyingar muna ef til vill eftir þessari ferju.

 

 

 

Við borðuðum hádegismat á skemmtilegri sveitakrá Tarvo Nömm, þegar við komum inn tók á móti okkur tónlist með Messoforte, Gardenpartý glumdi við þegar við gengum inn.  Þarna er líka skrifað á veggina, og sumt á íslensku, gaman að því. Enda dvelur eigandinn á Íslandi á veturna við kennslu í músikk við Mývatn. 

Kemur svo hingað á sumrin og rekur veitingakrá sína yfir blásumarið.  Þetta var yndisleg upplifun. 

En smá útúrdúr hér er spilað oft á dag í eistneska útvarpinu lagið hennar Jóhönnu “Is it true”.

 

Jää hefur skrifað bók um Ísland sem heitir Minu Ísland, þar sem hann segir frá upplifun sinni á Íslandi, fólki og áttúru.  Það væri gaman að fá hana þýdda á Íslensku.  Þetta er tíðkað hér að fólk sem fer í önnur lönd skrifi um þau þegar þeir koma heim.  Þetta er vinsælt og bókin um Ísland var með vinsælustu bókum þetta árið í Eistlandi.  Í bókinni eru mjög fallegar myndir af landi og þjóð.

 

 Á Hiiumaa ókum við fram hjá rússneskri herstöð sem var látinn grotna niður það var greinilegt á rödd fararstjórans að hann hafði andstyggð á þessum stað.  Þaðan voru sendar sprengiflugvélar í stríðinu.  Ef til vill ti Pforzheim, þegar bandamenn lögðu borgina í rúst eftir að stríðinu lauk og um 20 þúsund manns létu lífið á einni nóttu.  Saklausir borgarar konur og börn.  Þetta var hefnd bandamanna vegna þess að í Pforzheim voru hergagnaverksmiðjur. 

Fengum okkur svo kvöldverð um borð í St. Ola og vorum allþreytt þegar við komum heim á hótelið. 

Kvöldverður um borð í St. Ola. 

 

Sváfum út morguninn eftir.   Nú var hátíðin að byrja.  Við ætluðum niður í miðborg Tallin, og allstaðar var prúðbúið fólk í þjóðbúningum.  Á hótelinu var finnsk lúðrasveit sem lék lög fyrir gestina út í hótelgarðinum. 

Við vorum upp á herbergi og Elli segir við mig, "ég er að horfa á rússneskar fréttir í sjónvarpinu".  Aha sagði ég, "en mikið eru þeir þjóðernissinnaðir, hafa bara lúðrasveit hersins að leika undir fréttirnar".  Svo uppgötvaði ég að blásturinn kom inn um gluggann en ekki úr sjónvarpinu.  Þá var finnska lúðrasveitinn að leika í garðinum.  Við hlóum eftir á yfir því að við skyldum hafa haldi þetta með fréttirnar og lúðrablásturinn.

 

Finnskar eiginkonur lúðrasveitarmanna komnar í búninga tilbúnar í opnun hátíðarinnar.  Smá brandari, fór upp með lyftunni með nokkrum finnskum lúðrasveitarmönnum.  Þeir spurðu hvaða hæð ég færi á, og ég svarðaði þeim á sænsku, þeir töluðu það mál, að ég færi upp á sjöundu, já sögðu þeir þið segið shugv við segju sju, jamm sagði ég en það bíttar engu fyrir mig því ég er frá Íslandi.  Nú sögðu þeir, þá hlýtur þú að eiga fullt af peningum, og svo hlógu þeir rosalega. 

 

Tallin iðaði öll af lífi og prúðbúnu fólki.  Það var mikil stemning í loftinu og veðrið var yndislegt.

Við fórum upp á hæð þar sem forsetahöllin er og heimili hinna ríku. Svo gengum við um bæinn og upplifðum stemninguna.

 

 

Garðurinn bak við forsetahöllina.

 

Höllin sjálf.

 

 

Myndarlegur yfir 100 ára gamall pílviður í garðinum.

 

Vorum viðstödd opnunarsýninguna sem var á stóru sviði á torgi einu.  Þar sem allskonar hljómsveitir léku. 

Stórt svið á einu torginu í miðbænum.

Fólkið streymir allstaðar að, allir prúðbúnir og flestir í þjóðbúningum.

Það er margt að skoða í Tallinn, hér er afar falleg kirkja og höll upp á hæð sem sést vel yfir Tallin.

Þar uppi er milljón króna klósett, sem við urðum auðvitað að prófa hehehehe....

Hér eru margar fagrar byggingar.

Frá virkisveggnum sést vel yfir Tallin.

Við þurfum einn svona ekki satt? Þessi smíðar mynt.

Á ferð okkar gat að líta mörg skrýtin farartæki.

Góð hugmynd að skreytingum svona á þessum síðustu og verstu.

Og hátíðin í fullum sving, hér eru það nikkarar sem spila.

Upplagt að fá sér að borða.

Og menn eru uppábúnir.

Konur geta líka stjórnað.

Úr fíflum og sóleyjum festar hún batt.... þær voru margar sem höfðu svona falleg höfuðskraut.

Ekki árennileg þessi.

Tallin var hluti af Hansakaupveldinu, það reyndist ekki vera neitt Bauggroup eða þannig.

Já þessir koma ef til vill í staðinn fyrir mercedesbens og svoleiðis farartæki.

Gamlar byggingar.

Loks er gott að koma sér heim með strætó eftir viðburðarríkan dag.

 

Á föstudeginum fórum við að skoða safn frá síðustu öld.  Það var virkilega gaman að skoða hvernig alþýða Eistlands bjó fyrir löngu síðan, meðan við vorum í torfkofum.  Það er samt ótrúlega margt líkt af munum sem menn notuðu, matarílát, rokkar, vefstólar og svo framvegis.  Bróderingar og fallegur útsaumur.

 

 

Verðirnir voru afskaplega þjóðlegir í sér.

 

 

Gæti vel verið hér heima, nema bara við vorum í torfkofunum þegar þessi saga gerðist.

 

Sumar eldhús.

 

 

Tvær flottar.

 

 

Flott herbergi.  Tók eftir því hve rúmin voru lítil fólk hefur sennilega hækkað eftir því sem árin líða og við höfum betra matarræði og meira úrval.  Það gæti verið að breytast núna, því matur virðist ekki hafa sama næringargildi nú og áður.

 

Hér eru barnaleikföngin.

 

 

Fallega fléttað, indíjánar í Mexico tvinna saman pálmablöð en hér nota þeir strá af akrinum.

 

 

Þessi hleðsla gæti verið úr Skötufirðinum ekki satt?

 

 

Og hér leikur Jón Jónsson og langspil.

 

Reyndar rugla ég hér saman tveimur söfnum.  Annað er gamalt sveitasetur sem upprunalegt og sama ættin sem hefur haft umsjón með því, hitt er Estonian Open Museum.

 

Það var stofnað árið 1957 við strendur Kopliflóa, það þekur um 60 ha lands og þar eru 72 byggingar frá 18 öld til 1930.  Því er svo skipt niður í vestur- norður- og suður Eistland og svo eyjarnar.  Og þangað hafa verið flutt hús og munir allstaðar að frá Eistlandi.

 

Á heimleiðinni komum við við í hljóðfærabúð, þar var margt að skoða. 

Um kvöldið fóru svo ferðafélagarnir í næsta þorp til að hlusta á lúðrasveitarkonsert, en ég var þreytt og ákvaðað vera heima. Horfði m.a. á sjónvarpið og sá þá Latabæ á Eistnesku.

 

 

  

Ekkert smáúrval af hljóðfærum.

 

Skrúðgangan byrjaði svo kl. 14 þennan dag, endalaus röð af prúðbúnu fólki frá mörgum löndum.  Þessi hátíð er haldinn á 5 ára fresti og þykir mikill viðburður.  Hér mátti sjá fána frá Noregi, Danmörku, Finnlandi, Kanada Ítalíu og mörgum öðrum löndum.  Fólki kom í hópum og hafði hver hópur sinn fána, eða merki hvaðan þeir væru, skólum, héruðum og slíku. 

Menn farnir að mæta á svæðið.

Sumir komnir ansi langt að, þessir frá Perú.

Glaðar göngukonur.

Og líkt og á Austurvelli veifa menn spjöldum, nema þessi voru gleðispjöld.

Endalaus röð í fleiri klukkutíma full af gleði og fegurð.

Allstaðar að út heiminum, frá Finnlandi, Noregi, Svíþjóð, Danmörku, Kanada og miklu fleiri.

Áfram áfram nú skal halda, syngja, spila og vera glöð.

Valkyrjur og börn og bura.

Flottar mæðgur með fánana sína.

Þegar skrúðgangan hafði farið fram hjá okkur, fórum við heim á hótel og fylgdumst með öllu í beinni í sjónvarpinu.

Og ef þið hafi haldið að þetta væri ekki mjög margt fólk, þá sést hér að það er heill hellingur alveg.

Hér eru margar fallegar byggingar.

Við fórum líka í listasafn Tallins.

Nýlega opnuð glæsibygging.

Húsið bak við stafina er dæmigert hús frá tímabili í Tallinn, mörg þeirra voru sprengd í stríðinu.

Dálítið dæmigert fyrir okkur ekki satt??

Við fylgdumst með skrúðgöngunni fara hjá, en nenntum ekki að fylgja þeim alla leið á enda, en þau enduðu niður við Leikvanginn frá Ópympíuleikvanginum,   skrúðgangan var endalaus frá því kl. 14 til 18.30, og þá fórum við heim og horfðum á útsendingu í sjónvarpinu þar sem fólkið var að safnast saman við endastöðina.

 

En næst mun ég segja frá dansinum á ólympíuleikvanginum þeirra og svo Konsertinum þar sem við hlýttum á 27 þúsund manna kór syngja. 

Vona að ykkur hafi ekki leiðst ferðalagið. 

Komin heim.

Jæja þá er maður komin heim í heiðarbæinn.  Kom í gærkveldi og er ennþá dálítið ferðarykug.  Fer að vinna að ferðasögunni fljótlega.  Það gerðist svo mikið og skemmtilegt og mig langar svo mikið til að segja ykkur frá upplifun minni, þannig að vanda skal til alls.  Get bara sagt að það var upplifun að hitta allt þetta dásamlega fólk sem bar okkur Ella á höndum sér frá Tallinn, niður til Warsaw, þaðan með rútu til Pforsheim, þar sem vinir okkar tóku á móti okkur og síðan til Belgrad að lokum Kaupmannahön.  Allstaðar var hlýja og virðing.  Allir vissu af "the crass" og fólkið hafði samúð með íslenskrfi þjóð, það varaði okkur við að ganga í ESB og greiða Icesave.

Alþýða þessara þjóða hafði ríka samúð með íslenskri þjóð eins og ég sagði, og varaði við því að verið væri að pretta okkur og fara illa með, með aðstoð fólks sem vissi betur.

Í þýskalandi sögðu þau okkur að það væri glapræði að fara inn í ESB, því það væri allt á hægri niðurleið að krassi alveg eins og hér.  Þýskaland og þau hin væru bara stærri og tæki lengri tíma, en það væri greinilega hægt að sjá sömu merkin, þar sem bankarnir væru hættir að lána fyrirtækjum, lánuðu bara hver öðrum til að hífa upp bréfin sín.  Þar voru allstaðar fyrirtæki að leggja upp laupana, og víða mátti sjá til leigu skilti, og heimamenn sögðu mér að hver verslunin á fætur annari legðist af, meira að segja yfir 100 ára gömul rótgróin fyrirtæki hættu eða færu á hausinn.  Og stjórnvöld segja okkur ósatt, var sagt.  Einn sagði ég er búin að taka alla mína peninga út úr bankanum mínum, nema þessar 20.000 evrur sem hann ábyrgist.  Það er miklu betra að nota peningana í að byggja upp íbúðarhúsið eða í fjölskylduna, því bráðum fer þetta allt niður.  Sama var upp á teningnum í Danmörku.  Þið getið varla verið svo vitlaust að ætla að ganga inn í ESB, sagði vinur minn.  Hér er allt að fara til fjandans.  Maður fær ekki læknisaðstoð, því það er allt einkavætt og þeir ríku ganga fyrir öllu.  Ég þurfti að fara með konuna mína til Íslands í aðgerð, því við komumst ekki að hér.  Hér ganga líka allskonar ribbaldar lausir ruplandi og rænandi og ekkert hægt að ráða við neitt.  Nei sagði hann, núna er stærsta rán sögunnar að gerast á Íslandi, vegna þess að þjófarnir sitja enn og ráða, öllu.  Af hverju takið þið ekki á þessu og látið þjófana svara til saka?  Af hverju lætur íslensk alþýða það viðgangast að útrásarliðið sé að leika sér um allan heiminn í snekkjum og listiskútum, hér er gert grín að þessu í fjölmiðlum sagði hann. 

Ég átti enginn svör.  En sem betur fer hef ég séð og lesið að íslensk alþýða er að vakna til lífsins loksins, en mikið andskoti tekur það langann tíma.  Það þarf að hreinsa ærlega út, alla stjórnsýsluna eins og hún leggur sig og fá inn nýtt samfélag, eins og við vorum að biðja um í vetur.  Út með spillingarliðið.  Þjóðstjórn með sérfræðinga sem eru eins óháðir og hægt er sem fá það verkefni að vina skynsamlega að því að koma okkur út úr þessu, helst hjálparlaust. 

Ég er komin á eftir þessi samtöl og álit fólks erlendis að við eigum að gera alþýðubyltingu. 

Við látum ljúga að okkur og segja okkur allskona bull, eins og að ef við borgum ekki Icesave missum við allann trúverðugleika.  Við höfum engann trúverðugleika hvort sem við borgum eða ekki, þannig er það bara, eina sem breytist er að við verðum þrælar um margra áratuga skeið og börnin okkar og barnabörnin. 

Einn þjóðverji sagði við mig, þið eruð mesta von Evrópu, með því að neita að taka þátt í þessu dæmi, skila alþjóðagjaldeyrispeningunum og standa saman sem þjóð að því að reisa ykkur við, sýnið þið hinum þjóðunum að það er hægt.  Því þeir eru allir skíthræddir.  Þið hafið allt sem þið þurfið.  Allar ykkar auðlindir og þið getið örugglega komist betur út úr þessu dæmi öllu ef þið standið á eigin fótum. 

Einn íslendingur sagði mér að við værum búin að verðleggja okkur út af Bandaríkjamarkaði með fisksölu, vegna þess að við værum svo mikil flón að hækka alltaf verðið af því að við tryðum því sjálf að fiskurinn okkar væri besti fiskur í heimi.  Hann sagði bandaríska húsmóðirinn hefur ákveðna upphæð  sem hún ætlar að nota í mat, og þegar hún fer út í fiskbúð, þá kaupir hún frekar ódýra fiskinn en þann dýra.  Væri ekki nær að ríkisstjórninn lækkaði álögur á útfluttan fisk svo fleiri gætu keypt hann og meiri peningur þannig komið inn.  Sama er að gerast í Evrópu, það er kreppa og þá hugsar fólk fyrst um verðið en ekki gæðin.

Ég hef á tilfinningunni að við séum ekki að hugsa málin á réttan hátt, heldur erum við í svona heiðursæfingum, eins og í fornöld, þegar maður drap mann, sjálfum sér til heiðurs.  Í stað þess að ganga í verkin eins og þau liggja fyrir, og skoða hvað við getum gert sjálfum okkur til bjargar, þá erum við móðursjúk yfir þvi hvað þessi eða hinn hugsar um okkur.  Þetta er bara tjara.  Við getum alveg bjargað okkur sjálf.  Hættum að hlusta á þetta fólk sem æpir um að við verðum að borga til að halda andlitinu.  Þau eru að forgangsraða vitlaust, og því ættum við að hlusta á aðrar raddir og skynsamari, sem segja okkur að við viljum frekar leggja á okkur meiri vinnu og auknar byrgðar í bili til að losa okkur undan sleiferíi og nauðung. 

Þetta er fólkið sem verður að fara í hárgreiðslu einu sinni í viku af því að það getur ekki látið sjá sig með hárið druslulegt, jafnvel þó það hafi engan veginn efni á því.  Og ég er að tala myndrænt. 

Ég losnaði undan þessu Icesave kjaftæði í þrjár viku og ESB umræðunni sem betur fer, og sé núna í svolítilli fjarlægð að ég og þeir sem tala líkt og ég er fólkið sem hefur rétt fyrir sér.  Það segja líka vinir mínir erlendir.  Þess vegna ætla ég að leggja mína vigt á vogarskálarnar til að láta þá rödd heyrast hátt og vel að við eigum hvorki að ganga í ESB eða borga Icesave. Og hananú!!!

En ég ætla að setja inn nokkrar myndir svona sem upphitun. 

Komin heim tilbúinn í slaginn með mínu fólki.

Við Elli erum ánægð með að vera komin heim.

ég heimsótti duglegu fallegu systur mína í Köge, nánar verður skýrt frá því síðar.

Líka þessu fallega brúðkaupi. 

Hér erum við skátengdadóttir mín, en við náðum mjög vel saman. 

Massei Fergusson.... nei made ein Yugoslavi, nánar sagt frá því síðar líka.

Reykjanes var síðasti viðkomustaðurinn áður en Ísafjörður, og þessi mynd var tekinn til að gleðja bloggvinkonu mína Sollu.   Her er systir hennar og sonur sem elduðu þennan líka flotta fisk fyrir okkur í Reykjanesinu, þegar við ákváðum að koma þar við, fara í laugina og borða á heimleiðinni.

En sumsé hér er ég komin.  Knús á ykkur öll.

Beograd

Ég er í afslöppun upp æa hótelherbergi nákvæmlega núna.  Við Elli fórum á baðströnd hér í dag, ekki á sjó en við ána Sava. Þar var margt um manninn og verulega heitt, þar sem hitinn er yfir 35 %. 

Í gær fórum við að borða í stærsta spilavíti í Evrópu að því að okkur var sagt.  Sannarlega 5 stjörnu restrausrant enda maturinn og þjónustan algjört æði sértaklega fyrir sveitalubbana okkur, núna er fólkið vinir og vinnufélagar Bjössa komin og þetta er því um 20 manna hópur.  Serbarnir vildu allt fyrir okkur gera, því við erum stærsti hópur ferðamanna sem hafa komið hingað hingað til.  Ferðaskrifstofa ríkisins hefur umsjón með þessu öllu og þið fáið síðar að vita allt sem þar er innifalið. Forstjóri ferðaskrifastofunnar var þarna kominn til að fylgjast með að allt færi vel fram.  Það virðist meiriháttar mál að fara inn í spilavíti, það þarf að fylla út einskonar register eins og maður þarf að fylla út í flugvélum, síðan er tékk inn hlið, það þarf að sýna passa og leitað á fólki, gengið inn um hlið eins og á flugvöllum, allar myndavélar teknar af manni og svo framvegis.  Eins mikið og ég er nú á móti svona, lét ég mig hafa það í þetta sinn, og ég varð ekki fyrir vonbrigðum með mat eða þjónustu. En sorry engar myndir.

En það er gífurlegur hiti hér í Beograd,  Eftir smá stund förum við að sigla á Dóná og borðum kvöldmat um borð í ferju. En ég ætla að senda ykkur nokkara myndir frá í dag, ein auðvitað fáið þið svo ferðasöguna beint í æð þegar heim kemur.

Þetta er aðvísu ekki sandströnd, en ósköp notaleg fyrir utan það

Útsýnið út um gluggan á Hótel Zíra.

Lítill ömmustubbur Arnar Milos með pabba sínum, en hann er rosalega duglegur strákur.  Við erum núna öll saman á  Hótelinu líka fyrrverandi hans Ella míns, en við erum bara flottar saman.

Mín á markaðnum að kaupa sér húfu, enda nauðsynlegt í öllum þessum hita.

En nú þarf ég að þjóta, bless mín kæru og hafið það gott.  Ég er að verða uppétin af fjandans moskitóunum og að drepast úr kláða, en þá er bara að bíta í jaxlinn og bölva í hljóði.

Mikið er ég annars sorgmædd yfir hvernig stjórnmálin eru að þróast heima, þegar við þurfum virkilega að standa saman sem þjóð, þá kasta stjórnamálamenn hverri bonmbunni á fætur annari og skilja fólkið eftir í rjúkandi rúst. Svei þeim bara. Við eigum ekki að láta þá blekkja okkur, og við eigum alls ekki að verja þá vegna flokkadrátta það sem gildir í dag er að við fólkið stöndum saman og látum engan blekkja okkur, því hér er ekkert upp á borðum eins og þau reyna að segja  okkur, hér er allt njörvað undir borðinu og enginn veit hver er að gauka hvað að verjum, eins og þýskur vinur minn sagði, það er það sem þeir gera, og þeir hafa nóga peninga til að kaupa fávísa pólitíkusa til fylgilags við hvað sem er.        

Göngutúr umBelgrad.

Við erum komin heim á hótelið eftir þrigga stunda gönguferð um miðborgina í yfir 30 gráðu hita og sól.

En fyrst þetta.  Vinir mínir hér í Évrópu héðan og þaðan segja við mig. þið eigið ekki að festa ykkur í neti Evrópusambandsins. Það er á öruggri leið lóðbeint niður eins og þið.  En þið eruð farin á botnin Evrópa er á sömu leið en bara hægar.Þá fyrst eruð þið í vondum málum ef þið bindið ykkur samanvið Evrópu og farið aðra dýfu.

Þetta fólk segir við mig Alls ekki fara inn í Evrópusambandið, því þið hafið allt sem þið þurfið sem þjóð. Og þið eruð ef til vill eina þjóðin í heiminum sem getið verið algjörlega sjálfstæð.  Þið getið ef til vill bjargað heiminum með því að byrja frá grunni og sýna alheiminum að það er virkilega hægt. Því allar stjórnir óttast einmitt hrunið og ljúga að almenningi að allt sé í lagi,alveg eins og ykkar ríkisstjórn gerði.  Nema ykkar hrun er afstaðið okkar er rétt að byrja. Látið ekki plata ykkur inn í þessa vitleysu. Stjórnvöld sem segja ykkur að enginn önnur leið sé fær er annað hvort vitlaus eða hafa fengið borgað undir borðið til að selja ykkur fyrir fé.   

Ég átti til dæmis einhverja smáaura í þýskum banka.  Ég fékk bréf fráþeim í sumar um að af því að þeir hefðu sameinast öðrum banka myndi fyrirkomulag okkar breytast 1. ágúst þannig að frá þeim tíma myndu þeir krefja mig um 8.90 euro mánaðarlega fyrir að geyma peningana fyrir mig, nema það kæmi greiðsla um 1200 evrur mánaðarlega inn á reikninginn. Þar sem það var algjörlega óásættanlegt og ekki hægt.  Tók ég peningana mína út og lokaði reikningnum.  Ég ætla ekki að borga 100 evrur á ári til þeirra fyrir að geyma peningana mína og ávaxta þá sjálfum sér í hag.

En snúum okkur að Belgrad.

Ég þarf að kaupa mér föt fyrir giftinguna og fór inn í búð fyrir stórar stelpur til að leita að blússu, fékk þetta fína pils í mollinu í gær.

Við röltum niður í miðbæ hér erum við á veitingahúsi að skoða leiðina heim aftur. En hér er smá saga.  Þarna komu inn spilarar þeir litu í kring um sig, byrjuðu svo að spila voða lágt, fólk við næsta borð gaf þeim auga, og einn karlinn dró upp þúsund dínara, ca 2000 ísl. spilararnir sáu þetta alveg um leið og voru þar með komnir að borðinu eins og dýr að leita að mat.Þeir byrjuðu svo að spila fyrir fólkið af miklum móð þegar karlinn setti peningin aftur í vasann.  Loks tókst  þeim að fá einn af körlunum til að syngja með, og þar með var björninn unninn, að lokum tókst þeim að fá bæði aurin frá þúsundkarlinum og líka svipað frá þeim sem byrjaði að syngja með. Þess vegna er þetta einskonar veiðisaga.

Hér eru þeir komnir á fullt að spila, bassi, harmonikka, klarinett og gítar.

Gott að fá sér ís þegar maður er svangur.

Á lýðveldistorginu.

Aþingishúsið sennilega ekkert Icesave vandamál hér.  Bara reiði út í Nato og vestræna forystumenn.

Nú erum við komin niður á hótel og slökum á eftir heitan dag og mikið labb.  Bið að heilsa héðan frá Belgrad. 

  

     

Smá kveðja.

Jæja mín kæru ég er á lífi og skemmti mér vel. Búið að vera mikið að gera og fara,´tið munuð fá ferðasogu þegar ég kem heim, ég er með nýja tolfu og hef ekki lært almennilega á hana ennþá en það kemur allt saman.

Sit hér á góðu hóteli í Belgrad búin að heimsækja 7 lönd og fara gegnum a.m.k. þrjú önnur. Ætla að gera tilraun með að senda nokkrar myndir og sjá hvernig það gengur.

  

Hér er Þýskaland.

Týpisk þýsk bygging og öll þorp byggð við ár.

 

Þessi er tekinn út um glugga á rútu á ferð um Ungverjaland.

Við skruppum líka til Salzburg Frá Þýskalandi en meira um þetta allt síðar.

Sennilega Alpafjöllin tekinn æi Austurríki.

Sólarupprás í Serbíu.

Landamærastöðin milli Serbíu og Ungverjalands.

Hálf illa farin sum hús hér. En uppbygging á fullu.

Stoppinn á leiðinni.

Dóná.

Belgrad.

Dans Í Tallinn heilmikið meira um Tallinn síðar.

Konsert í Tallinn

Kveðja frá okkur hér.  Ég hef upplifað svo margt skemmtilegt sem ég ætla að segja ykkur frá þegar ég kem heim. Kann svo illa á þessa skessu.  En ég hef skrifað ferðalagið niður til  að leyfa ykkur að njóta þess með mér.  Núna er ég að fara að skoða Beograd ´´i a.m.k. 35 gráðu hita. En hér er margt fróðlegt að sjá.  Kveðja frá Serbíu og flakkaranum.  

Kvedja fra Eistlandi.

Er buin ad taka fullt af myndum og sja margt skemmtilegt.  Lifi eins og blom i eggi, og erum borin a hondum.  Forum a rosaflotta strond i fyrradag og ut i eyju i gaer.  Hiiumaa tar hittum vid eista sem byr mestan hluta arsins vid Myvatn.  En tid faid ferdasoguna seinna med myndum.  Vildi bara senda ykkur kvedju. 

Kvöldið er fagurt.

Þetta er ef til vill seinasta færsla mín um tíma.  Veðrið hér er hrein unun og ég bauð börnunum mínum í mat í kvöld.  Grillað lambakjöt og pulsur og svo kom Júlli minn og pabbi með skötusel sem var grillaður líka og var hreint lostæti.

Málið er líka í dag á frumburður minn afmæli á þessum degi fyrir 42 árum átti ég mitt fyrsta barn, og mér fannst ég vera stórkostlegasta manneskja í heiminum, og hann var fullkominn.  Sonur hans er nákvæmlega tveggja mánaða í dag.  Innilega til hamingju Ingi Þór minn með afmælið.  

Veðrið var hrein unun í dag, sólríkt hlýtt og notalegt.

Börnin nutu sín vel í veðurblíðunni.

Tvær skottur við tjörnina.

Bara notalegt fjölskyldulíf.

Prinsinn vakti athygli krakkanna og var miðdepillinn.  Honum fannst gott að liggja í kerrunni og láta sólina leika um litla bibbann sinn.

Fyrir utan húsið var svo grillað á fullu.  Ég var með lambakjöt sem ég hafði marinerað í þrjá daga. 

Æ það er bara svo notalegt að hafa ástvini sína í kring um sig, og finna að þau njóta þess líka.

Prins og prinsessa yndisleg bæði tvö.

Töffararnir mínir.

Og afi gamli er auðvitað ómissandi í svona familyfest.

Krakkar fullorðnir og hundar, kötturinn Brandur í órafjarlægð heheheh... en hvað er betra og yndislegra ?

Himnagalleríið opið.

Setið að snæðingi.

Móðir og dóttir á góðum degi.

Og amman umkringd að yndislegum prinsessum.

Og sumir voru krímugir í framan.

Kátir krakkar.

Yndislegar litlar  ömmuskottur

Flottir feðgar.

Kvöldið er fagurt sól er sest og sefur fugl á grein.

Við skulum vaka vina mín og vera saman ein.

ég þekki fagran lítinn lund,

Hjá læknum upp við foss,

þar sem að gróa gullin blóm... þú gefur heitan koss.

Næstu myndir verða að öllum líkindum frá öðru sjónarhorni, og öðrum vettvangi en kúlunni.

En ég býð ykkur góðrara nætur og megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur öllum.  Og ég segi bara góða nótt.

Sól og blíða á Isafirði.

Ég sofnaði með stelpunum í kvöld.  Afi þurfti að fara að vinna í kvöld og við fórum allar upp í ömmuholu.  Það styttist í ferðina, og margt sem þarf að gera.  En líka margt sem búið er.  Það verður gott að slaka aðeins á.

Hér voru tvö skemmtiferðaskip í dag, annað svo stórt að það varð að leggja fyrir utan, enginn smásmíð þessi.  Bærinn fyllist af fólki sem skoðar og veitir okkur nýja sýn á hlutina. 

Júlli minn búinn að stilla steinunum sínum upp. 

Margt skemmtilegt að skoða þar.

Silfurtorgið iðar af erlendu mannlífi.

Evíta litla kom í heimsókn í gær.

Þetta er hann Kobbi, hann er komin inn í kúlufjölskylduna.  Honum líður vel og er duglegur að passa upp á börnin.

Margt brallað í kúlu eins og vanalega.

Agalega fín.

Litli prinsinin var dálítið sybbinn.

Hér er verið að lesa blöðin.

Veðrið í dag var yndislegt, sól og ylur.  Ég var á Flateyri að setja niður sumarblómin. Hér er slakað á eftir vinnu.

Ósköp notalegt.

Og stelpurnar njóta sín vel.  Það er farið upp á lóð til að ná sér í rabbabara, svo voru týndir allir jarðaberjakoppar af jarðaberjaplöntunum, grænir og fínir hehehe og gáð að grænmetisgarðinum. 

Svo þarf að tékka á blómunum sko!!!

Gaman gaman.

Skriðið um í steinunum.

Hanna Sól þurfti að máta hjólaskautana hans Úlfs.

Dálítið erfitt að standa á þeim.

Því er best að leita á náðir afa

Svo var komið kvöld og tími á að hátta þvo sér og fara í sturtu, lesa hnoðast aðeins og svo sofna.

Það ætla ég að gera líka góða nótt elskuleg mín öll.

 

Hitt og þetta.

Ég er að undirbúa brottför til útlanda.  Það þarf að huga að ýmsu, pakka niður fyrir stelpurnar mínar, þar sem þær fara til pabba síns. Og mamman kemur svo fljótlega þannig að litla fjölskyldan sameinast.  Það er alltaf spurning um hvað eigi að hafa með og það þarf að ferðast létt.  Því við byrjum á Eistlandi, fljúgum til Helsinki og tökum ferju til Estonia, hrollur... eða þannig, man eftir ferjuslysinu, ætti ég að taka með mér kork og kút? Verð þar í viku eða svo, og þegar félagar mínir halda heim, förum við Elli á flakkið niður Evrópu ekkert plan reyndar, nema að koma við í Svartaskógi hjá vinum okkar.  Það verða sennilega lestarferðir.  Frá Phorsheim förum við svo til Belgrad í giftingu, við eigum svo flug þaðan til Köpen 23 júlí og þaðan heim sama dag.  Þá er spurningin hvernig er best að pakka niður.   Svona þvælingur krefst þess að maður sé við öllu búin, en samt ekki mikill farangur.  Ég veit ekki einu sinni hvort ég hlakka til eða ekki.  En við höfum gaman af að fara svona út í óvissuna, stefna bara þangað sem nefið segir manni, og ekkert undirbúið.  Ég ætla samt örugglega að segja ykkur frá, og leyfa ykkur að fylgjast með.  Það verða því engar Ísafjarðarmyndir eftir 27. júní.  Þið elskulegir fylgjendur fjallanna. 

Veðrið er svona þessa dagana það rignir að vísu öðru hvoru og mætti vera hlýrra.

En mér er að takast að setja niður öll sumarblómin í bænum áður en ég fer, þá er þungu fargi af mér létt.  Og fólks... hjá mér núna eru stjúpurnar tvær fyrir eina.  Þessar flottu stjúpur á 50 kall.

Já þetta líkar mér vel og er reyndar óvenjulegt í júní, því það rignir venjulega ekkert í júní, júlí og ágúst, og reyndar er september oft hlýr og bjartur.

Ásthildur les blöðin og afi borðar hehehehe

Sólin mín svo flott eins og alltaf.

Skottið búin að líma á sig merkimiða frá Harrý Potter.

Hún er svo sannarlega að breytast úr ungabarni í krakka sem vill láta taka sig alvarlega.

Gaman að leika við stóra frænda.

Priority kortin afa og ömmu, þessi sem eru útrunninn, það má rífast um þau eins og hvað annað

Pabbi hans gaf honum græjur og sá er aldeilis glaður.

Það er ég reyndar líka, veit samt ekki hvort mig hlakkar til eða ekki.  En það er svo margt sem þarf að gera áður en ég fer.  En þetta er bara allt að koma. Eigið góðan dag elskurnar.

Börn og fjöll.

Það rigndi af og til í dag, og svo var sól á milli.  Þetta er auðvitað ekta gróðrarveður og mikið var ég ánægð með regnið, það þarf að vökva sumarblómin sem verið er að setja niður.

Allt hreint og ferskt.

Tilbúin í leikskólann.

Hérna eru skórnir þínir Hanna Sól. 

Hér eru rúsínur notaðar í stað sykurs.

Úlli Búlli bí fær knús.

Og afi segir börnunum lygasögu.  Hann á það til

Það sést á svipnum á þeim stóru, Hanna Sól samt á báðum áttum, en sjáið svipinn á stóra stráknum okkar

Ásthildur pússlar, það finnst henni skemmtilegast af öllu.

Næst skemmtilegast er að sulla.

Svo er gott að borða líka.

Hanna Sól er meira fyrir bókalestur.

Og afi kom í heimsókn óvænt í dag, þeir komu saman hann og Júlli minn, þeir höfðu fengið þennan líka fína kola, og Júlli ætlaði að elda fyrir pabba.  Það var svo ákveðið að Júlli eldaði kolan hér í kúlunni og við borðuðum öll saman. Það var aldeilis óvænt veisla.

Svo var litið við hjá skógarálfinum, þar sem hann á heima.

Hanna Sól sýndi slönguna ógurlegu.

Sem hún hefur tamið hehehe...

En það er alltaf sama tímaleysið hér á þessum bænum.  Ég bið þess að þið njótið kvöldsins og lífsins alls.  Knús á ykkur öll.