Má ég bjóða ykkur í ferð til Mexícó?

Jamm í þessu leiðindaveðri langar mig að bjóða ykkur í ferð til Mexico. Nánar tiltekið til Valle de Ceroca, í Chihuahua héraði. 

Þar er Copper Canyon sem er í miðju sögufraæga Sireea Madre mountanis í norðvestur Mexico.  Járnbraut fer upp í fjöllin og gerir ferðamönnum kleyft að heimsækja hina innfæddu Tarahumera.  Smáu fórfráu indíjána.  The people of the swiftly running feet.  Þeir búa í hellum og frumstæðum kofum eins og þeir hafa búið síðastliðin 400 ár.  Þeir eru aðeins um 40.000 manns, og lifa og starfa eins og þeir gerðu og hafa gert alla tíð. 

Chihuahua al Pacifico railroad var fullgert 1961, og sýndi umheiminum síðustu undur Mexico.  járnbrautin er ein af furðum veraldar með 86 jarðgöng og 37 brýr með 406 mílna leið.  Tvennt annað er merkilegt við lesina " the train looping over it selv" við El Lazo (the loop)  fyrir utan Creel og 180° snúningur inni í bergfjallinu Temoris.  Það tók 90 ár og 90.000.000 kr. að fullgera brautina.   Readers Digest kallar þetta " the most dramatic train ride in Western vorld   Júlí 1999 vor gerðar endurbætur á lestum brautarstöðvarinnar. 

Copper canyon, 1/4 sinnum dýpra en Grand Canyon. 

Hér er lestin, það er einungis eitt spor alla leiðina, nema á einum stað, þar sem lestin getur mætt annari sem kemur á móti, en þær eru einungis tvær sem ganga til og frá.  Hér má sjá í Canadíska húsvagna, en þeir ferðast mikið um í Mexícó og eiga þar íbúðir og dvelja langdvölum þegar vetur er hjá þeim.

Hér er lestin skömmu áður en hún fer inn í fjallið.

 

Götumarkaður indíjánakvenna á leiðinni þar sem lestin stoppaði í smátíma.  Þær hlaupa 1000 metra upp þverbratt fjall með heimagerða hluti sína á hverjum degi til að selja túristum.  Karlarnir líka.

Hér er einn að spila á fiðlu sem hann hefur sjálfur smíðað.

Aðaltorgið í Creel.  Kirkjan er aldrei langt undan.

Hér fundum við líka fararstjóra sem fór með okkur um ýmsa staði sem ekki margir fara um.  Til dæmis inn á verndarsvæði indíjána, og í heimahús þeirra. 

Hér erum við hjá Tarahumer Indíjánum, þetta eru unglingsstúlkur þessi litla stúka er ekki með brúðu á bakinu heldur litlu systir eða bróður, sem er bara nokkura vikna. 

Hér er auðvitað komin hugmyndin af svarthöfða

Hér erum við ég fararstjórinn og einn indíjáni í búningi sínum, þeir hlaupa á milli staða eins og ekkert sé, hann er reyndar í skyrtu utanyfir búningnum.  En þessir indíjánar ganga aldrei í skóm, þeir eru í ylskóm með reimum.  Fæturnir á þeim eru orðnir eins og á fílahúð.  Hér getur kuldin farið niður fyrir 23 °c.

Hér erum við komin inn á verndarsvæðið.  Hér eru ótrúlegir steinar.

Þetta eru hjón sem urðu að steinum.

Hér erum við inn í einum hellinum, hér býr fólk allan ársins hring, jafnvel í yfir 20°frosti.  Þau þurfa líka að hafa húsdýrin inni við, því hér eru fjallaljón, púmur og allskonar rándýr sem geta drepið húsdýrin. Hér virðast allti geta unni fallega muni úr því sem hendi er næst, fléttað krukkur úr pálmalaufum svo unun er á að horfa.

Hér bíða indíjánarnir inn á verndarsvæðinu, þeir eru að bíða eftir mat.  Þegar allt sjálfstæði var tekið frá þeim, hættu þeir að vinna og sjá fyrir sér sjálfir.  Tvisar í viku koma þeir hingað og bíða eftir matargjöfum.  Ætli þetta verði svona hjá okkur þegar stóri bróðir hefur tekið yfir allar okkar auðlindir?

Ef til vill verður svona orðsending á Keflavíkurflugvelli.

Við fórum til að skoða fossana í La Bufa.  Þar sem bílstjórinn þorði ekki að skilja bílinn sinn eftir, fékk hann litla indíjánastúlku til að fara með okkur.   Hann sagði okkur jafnframt að börnin hér vissu ekki hvað þau væru gömul, hvað þá að þau ættu sé afmælisdag.  Þau bara eru.

Eins og ég sagði er fólk hér afar listrænt og málar, vefur og gerir allskonar listaverk og klæði. 

Hér erum við í einni slíkri verslun.

Hér er hamborgarastaðurinn í Creel.  Þetta er sko engin Mc Donalds.

Creel í kvöldhúminu.

Við gistum aðeins utan við bæinn á þessu glæsilega hóteli.

En svo lá leiðin til Mexicocity.

Komum aðeins við í Mazatlán og lékum okkur á ströndinni.

Átum ferskar ostrur, sem veiðimennirnir komu með beint af hafinu og kostaði 1 peso að smakka nýveitta með sítrónu.

Komum líka við í Guadalajara, en þar flykkist fólk á ákveðnum árstíma til að sjá fiðrildin fljúga hjá, en það er önnur saga, sem ég segi ef til vill seinna.

Svo er það Mexico Sity þetta torg heitir Zocalo og er í miðborg Mexico.  Fáninn er dregin niður kl. 6 á kvöldin og það þarf heila hersveit til að draga hann bæði upp og niður.

Forseta höllin og flestar stjórnarbyggingar eru við þetta torg. Við gistum á Holliday inn, sem er á horninu á torginu.

 

Hér bera þeir fánann inn.

Og Astekarnir dansa hér á kvöldin í fullum skrúða.  Þeir voru sennilega hvað blóðþyrstastir indíjána, og hér má skoða gamlar rústir frá þeirra aðaltíma, þar sem má sjá fórnarstallinn og blóðleiðslurnar það fer sannarlega um mann hrollur að hugsa þá hugsun til enda.

Þetta er nú bara svona undan og ofan af þessu merkilega ferðalagi sem við fórum árið 1999.  En ég hef nóterað þetta niður og ætla mér að skrifa um þessa ferð einhverntíma.  Eins og reyndar fleiri ferðir sem ég hef farið sem eru spennandi og skemmtilegar.

En þetta var nú bara í boði vegna leiðinda veðurs og fá ykkur og mig til að gleyma hríð og kuldahrolli.

Njótið vel.

 

Prófkjör Í-listans er í dag.

Ég ætla að fara á eftir og kjósa í prófkjöri Í - listans hér á Ísafirði.  Ég er mjög ánægð með fólkið sem gefur kost á sér.  Og sérlega hrifin af því að þó þarna séu þrír flokkar í samvinnu, þá er ekkerg verið að potast.  Það er raðað upp á kynningarbækling eftir stafrófsröð og ekki getið frá hvaða flokki hver er.  Ég tel þetta alveg til fyrirmyndar.

Ég treysti öllu þessu fólki mjög vel til að vinna bænum okkar af heilindum. Tel samt að fólk þurfi að hafa í huga að gera sitt til að þrju efstu sætin verði skipuð einum frá hverjum flokki.  Þarna eru Frjálslyndi flokkurinn, Samfylkingin og Vinstri græn. 

Þó get ég ekki stilt mig um að segja að Sigðurður Pétursson sem hefur leitt listan hefur gert það af stakri prýði og staðið sig ljómandi vel.  Magnús Reynir sem var í öðru sæti víkur nú úr stjórnmálum, og þakka ég honum vel unnin störf í þágu Í-listans, í hans stað hefur boðið sig fram afskaplega duglegur maður og fylginn sér Kristján Andri Guðjónsson.  Hann er ekki bara harduglegur heldur líka fastur fyrir og heiðarlegur baráttumaður maður.  Jóna Benediktsdóttir hefur líka sýnt það í þessi fjögur ár að hún stendur fast á sínu og er ekki banginn við að láta til sín heyra.

 Það verður að takast vel til núna, því vissulega á bærinn okkar við erfiðleika að stríða, og ef hlustað hefði verið á það sem Í-listafólk hafði fram að færa í síðustu kosningum, svo ég tali nú ekki um þar áður þegar Frjálslyndir vildu taka hluta af fjármagni sem bærinn fékk fyrir orkubúið og kaupa kvóta, þá held ég að bærinn okkar væri betur staddur fjárhagslega en nú er.

Ég verð að segja að sú samvinna og samstaða sem þessir þrír flokkar hafa sýnt síðasta kjörtímabil er til fyrirmyndar, og sýnir svo ekki verður um villst að það er fólkið sjálft sem skiptir máli en ekki pólitískur litur. 

Þeir sem hafa gengið í aðra flokka bara til að kjósa aðra forystumenn þar, ættu að hugsa sinn gang því eina skilyrðið fyrir kosningu er að maður sé ekki flokksbundinn annarstaðar.   Þess vegna er hægt að ganga úr þeim flokki, ef ekkert hefur fylgt annað en að fá að kjósa í prófkjöri annarsstaðar.

Ég segi bara gangi ykkur vel.

 

Það er Austurvöllur á morgun.

Ég vil minna á að á morgun Laugardag verður mótmælafundur á Austurvelli.  Nýtt Ísland ætlar að vekja bæði Steingrím og Jóhönnu og gefa þeim báðum 7. mínútur til að ræða um skjalborgina og aðstoðina við almenning í landinu.

Það verður fróðlegt að vita hvort oddvitar ríkisstjórnar almennings í landinu velferðarstjórnarinnar svari kallinu og noti þessar mínútur til að tala til fólksins, vera á meðal þeirra og deila þessum tíma með fólkinu sínu.

Mér finnst nú sætt að vakningarlestinni að benda þeim tímanlega á þetta svo þau geti farið snemma að sofa og hugsanlega sett eitthvað þýðingarmikið niður á blað.  Enda hljóta þau að taka þessu vel, fólkið sem ætlaði að endurvekja nýtt Ísland, með réttlæti, gegnsæi og velferð fyrir samborgara sína. 

Þau gætu til og með sagt okkur frá hvernig gangi með Icesave og ESB og sona. 

Maður getur látið sig dreyma um ýmislegt.  Ég vil líka benda á að það er alveg tilhlýðilegt að vekja Össur líka og gefa honum svipaðan tíma.  Hann hefur ekki legið á liði sínu að básúna skoðanir sínar um allar trissur, verst að þær skoðanir eru ekki endilega þær sömu og þjóðarinnar að stórum hluta til allavega, frekar en Jóhönnu og Steingríms.  En hér ríkir jú tjáningarfrelsi ekki satt?

Hér er ég og ræðan mín til dæmis.  Hún var aldrei flutt á Austurvelli, en hún hefur oft verið viðruð hér á þessu bloggi.  Og ég segi; látum breta og hollendina sækja sitt eftir að við höfum hafnað Icesave.  Og inn í ESB skulum við aldrei ganga.  Það er orðið ljóst að þar verður ekkert gefið eftir, "vinir" okkar geta ekki beðið með að koma sér inn í landhelgina okkar, þeir vita líka fullvel af heita vatninu, kaldavatninu, tækifærum í hreinni matvinnslu og gróðurhúsum.  Tækifærum sem sum okkar hafa ekki einu sinni hugmynd um að við höfum.  En þeir verða fljótir að nýta sér og taka af okkur.  Eins og til dæmis orkulindirnar okkar sem verið er að reyna að selja eða leigja til margra áratuga. Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur.  Þannig er nú það.

Þegar menn segja að við getum ekki ráðið okkur sjálf, þá er það kjaftæði. Við höfum gert það í 1000 ár.  Að vísu stundum undir harðstjórnum sem hafa notað vald sitt til að nýta það sem við eigum.  Síðan 1944 höfum við verið sjálfstæð fullvalda þjóð.  Og notið virðingar í samfélagi manna.  Allt þangað til stjórnvöld voru orðin svo spillt að þau höfðu gleymt fólkinu í landinu.  En þá reis fólkið upp og fór niður á Austurvöll, hrakti ríkisstjórnina frá og setti ný viðmið. 

Við eigum ennþá til dug til að gera betur.  Og krefjast þess að þeir sem nú sitja og allir sem að málum hafa komið undanfarið og ekki skilað NEINU fari frá og sett verði upp utanþingsstjórn, eða neyðarstjórn, sem leiðir þjóðina út úr þessari krýsu. Við eigum ennþá sömu rödd og þá, potta pönnur og önnur hljóðfæri. 

Við þurfum bara að koma okkur út og framkvæma.

Þessi afskorna rós sem hefur verið án umönnunar síðan í byrjun október á síðasta ári og er ennþá lifandi og farin að vaxa á nýju ári, sýnir okkur svo ekki verður um villst að kraftaverk gerast.   þau gerast ef fyrir hendi er kærleikur, trú og von og auk þess áræði til að breyta.

'Eg kemst ekki sjálf vegna þess að ég er of langt í burtu, en ég skora á ykkur öll sem eru með svipaðar skoðanir og ég að láta sjá ykkur á Austurvelli og láta heyra í ykkur. 

Við verðum að standa vörð um okkur sjálf börnin okkar og framtíðina.

Smá glaðningur svona í endann. Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda. 

 

Öxar við ána, árdax í ljóma,
upp rísi þjóðlið og skipist í sveit.
Skjótum upp fána, skært lúðrar hljóma,
skundum á þingvöll og treystum vor heit.
Fram, fram, aldrei að víkja.
Fram, fram, bæði menn og fljóð.
Tengjumst tryggðarböndum,
tökum saman höndum,
stríðum, vinnum vorri þjóð.

Eigið góðan dag elskurnar.

 

 

DV og alvörumálin.

Ég er farin að kaupa DV reglulega.  Þar kennir ýmissa grasa og þar hefur verið stungið á mörgum kýlum sem brenna á almenningi, eins og sukki útrásarvíkinganna og margt af því sem er að gerast í samfélaginu, sem önnur blöð taka ekki á.  Eitt af því til dæmis er um erlenda konu og börn hennar í Bolungarvík sem stóð til að senda úr landi og sundra þar með fjölskyldunni. Ég þekki svoleiðis mál, því barnabarnið mitt eitt þarf að sækja um dvalarleyfi á sex mánaða fresti þó hún sé búin að vera hér í tíu ár eða meira.

Í dag var talað um fanga á Litla Hrauni og sjálfsvíg og ótímabæran dauða þeirra sem þar dvelja.  Þar segir að á síðastliðnum sex árum hafi nær níundi hver fangi látið lífið  á meðan beðið var afplánunar, í fangelsi eða að lokinni afplánun. 

Ég ráðlegg fólki að lesa þessa grein.  Hún segir allt sem segja þarf um aðgerðarleysi og mismunun á fólki á vegum opinberra aðila.  Fangarnir sjálfir halda utan um upplýsingar um þá sem fara, og minnast þeirra innan sinna raða.

Þarna eru líka sett inn viðtöl sem birst hafa í DV frá aðstandendum þeirra sem misst hafa ástvini sína á þennan hátt.

Ég er ein af þeim sem fór í svona viðtal og hafði vissar áhyggjur af að það yrði gert eitthvað í æsifréttastíl um mín mál.  En það var öðru nær, þarna var gætt ítrustu varkárni og umhugun um sálarlíf mitt og virðingu fyrir syni mínum.

Ég skil vel að það sé ekki hægt að setja sig í þau spor sem við foreldrar þurfum að ganga í gegnum þegar börnin okkar annað hvort taka sitt eigið líf eða fara á ótímabæran hátt af öðrum orsökum.  Og ekki bætir úr, þegar maður er sannfærður um að áhugaleysi og hreinlega miðbjóðun opinberra aðila eiga þar sök á. 

Það kemur alltaf upp það sama, óvirðing og mikil lítilsvirðing þeirra sem eiga að hlutast til um málefni barnanna okkar.

Las um daginn hjá vinkonu minni um brunan í miðbæ Reykjavíkur, þar sem drengurinn hennar var hætt komin vegna reykeitrunar, var bjargað úr húsinu en settur í yfirheyrslur hjá lögreglu í stað þess að fara með hann á sjúkrahús eða gefa súrefni.  Hann var þar fram á morgun og var síðan skilað heim, gjörsamlega búinn á sál og líkama, þar sem vinur hans brann inni, meðan hann var yfirheyrður. Hann á ekki við svona vandamál að stríða, svo það var ekki afsökunin í það skiptið.

Ég verð alltaf svo reið þegar ég hugsa um hve hugsunin er enginn þegar kemur að okkar öðruvísi börnum eða bara unglingum yfirleitt.  Það er oft eins og yfirvöld telji sig vera yfir það hafinn að taka tillit til þeirra eða þurfa að hafa áhyggjur af velferð þeirra.  Nema bara í orði og á pappír. 

Ég vil líka benda á grein í DV. frá 19. febr.  Hún heitir Fangelsin eru tímasprengja:

http://www.dv.is/brennidepill/2010/2/24/fangelsin-eru-timasprengja/

Hvenær ætla stjórnvöld sem um dómsmál fjalla að fara að hugsa um þá ábyrgð sem þeir bera á fólki sem þeir hafa afskipti af? Því það gera þeir svo sannarlega.

Það þarf að gera þá ábyrga fyrir því sem gerist, þegar ljóst er að fyrirhyggjan er enginn, áhuginn er enginn um velferð þeirra og að oft er það svo að einmitt aðkoma þeirra að viðkvæmum málefnum barnanna tengist beinlínis ótímabærum dauða þeirra.

Ég vil heimta að hér verði sett á laggirnar ráðstefna í málefnum ungs fólks sem hefur lent í ógöngum, málefnum fíkla og hvað er til ráða.

Ég krefst þess að á þessa ráðstefnu verði boðuð dómsmálayfirvöld, bæði dómarar, fangelsismálastarfsfólk

lögregla verði skylduð að mæta.  Einnig félagsmálayfirvöld, sálfræðingar, geðlæknar, landlæknir og læknar yfirleitt.  Tryggingaraðilar, aðstandendur og fíklar fyrrverandi og núverandi. Þarna verði rætt um úrræði og hvað er hægt að gera til að stemma stigu við ástandinu eins og það er í dag.

Ef þetta væru umferðarslys eða dauði af völdum svínaflensu, fuglaflensu eða nefnið það bara þá trúið mér þetta væri kallaður stórhættulegur faraldur, það væri komið upp á efsta stig viðbúnaðarstigs.  En af því að þetta eru óvart BARA fangar eða fyrrverandi fangar eða komandi fangar, þá skiptir það samfélagið engu máli, af því að óvart þá eru brotnir foreldrarm upplausn í fjölskyldum eða örvænting þeirra sem málin varða bara svona smámál eins og að reka skúringakonuna, þegar fyrirtækið er að fara á hausin.  Afsakið meðan ég æli.

Gamlar færslur og grein Johns Kay.

Svo virðist vera að himin og haf aðskilji þjóðina og ríkisstjórnina.  Menn eru á fullri ferð að reyna að lappa upp áhandónýtt plagg sem hnoðað var saman af algjöru þekkingarleysi og vitleysugangi.   Þetta eins og að staga í götóttan sokk.  Það er miklu betra og ódýrara að prjóna nýjan.

 

En men virðast ætla að hunsa þjóðina, eða eru ef til vill svo veruleikafyrrtir að þeir hreinlega fylgjast ekki með hvað fólkið í landinu er að segja. 

 

Ekki hefur heldur skort á að fólk sem þekkir vel til hafi reynt að leiðrétta kúrsinn og gefa góð ráð.  En það er ekkert hlustað.  Og nú leita ráðamenn með logandi ljósi að hjálp við að losna við þjóðaratkvæðagreiðsluna.  Þar er allt lagt undir.

 

Ég er hér með tvær færslur frá mér síðan í ágúst 2009,  það má spyrja sig hvað hefur gerst síðan og hvað áunnist.  Við erum hér að tala um fleiri mánuði sem við höfum hjakkað í sömu förum.   Hér er líka merkilegt innlegg frá einum þekktasta hagfræðingi heims eins og sagt er.

 

Ætla íslensk stjórnvöld virkilega að láta sér ganga úr greipum það eina sem getur bjargað okkur og jafnvel skrifað sögu lýðræðis upp á nýtt í hinu vestræna samfélagi.  Að við fáum að halda okkar þjóðaratkvæðagreiðslu?

 

Ætlum við íslenskur almenningur að sætta okkur við að örfáir menn komi sér þannig framhjá lýðræðinu? Með áróðri og lýðskrumi.  Erum við menn eða mýs?

 Ég er búin að kjósa, ég sagði Nei.    

http://eyjan.is/blog/2010/02/23/hagfraedingurinn-john-kay-kosningin-a-islandi-6-mars-markar-thattaskil-nu-faer-almenningur-ad-rada/

 

Hagfræðingurinn John Kay: Icesave-kosningin markar þáttaskil. Nú fær almenningur að ráða

 

Réttlætingin fyrir ruddaskap breskra stjórnvalda í garð Íslendinga er hin sama og ruddar nota alltaf: Við gerum það af því af því getum það. Eða vegna þess að við héldum að við gætum það. Nú hefur Ísland náð yfirhöndinni að nýju. Ef þjóðaratkvæðagreiðslan 6. mars fer fram fær almenningur í fyrsta skipti tækifæri til að hafna því að hann skuli ætíð bera fjárhagslega ábyrgð á mistökum banka og bankamanna. Þá hefur leikreglunum [í fjármálaheiminum] verið breytt og þess vegna vilja Bretar og Hollendingar semja. Við ættum að skammast okkar.

 

Þetta segir einn þekktasti hagfræðingur heims, Bretinn John Kay, í grein sem sem birtist í fjármálablaðinu Financial Times á morgun og var rétt í þessu birt á vef blaðsins. Kay fjallar um Icesave-deiluna og rekur fyrir lesendum um hvað hún snýst og fjárhæðir sem um sé að tefla fyrir Íslendinga.

 

Kay segir að reglur Evrópusambandsins um innistæðutryggingar fjármálastofnana hafi fallið á fyrsta prófinu. Það sé óþolandi að ótraustir bankar skuli hafa getað boðið gráðugum fjármagnseigendum vexti langt yfir það sem tíðkast á markaðnum og samt notið opinberrar ábyrgðar.

 

Fjölmiðlar um allan heim beina vaxandi athygli að þjóðaratkvæðagreiðslunni hér um Icesave-málið 6. mars. Er víða lítið svo á að með því að hafna samkomulaginu við Breta og Hollendinga séu Íslendingar að senda táknræn skilaboð um heimsbyggðina alla, að ekki verði við það unað að almenningur sé látinn taka á sig byrðar af óreiðuskuldum fjármálakerfisins.

 

John Kay kom til Íslands haustið 2003 og flutti þá erindi á landsfundi Samfylkingarinnar. Meðal þekktra bóka eftir hann er metsöluritið The Truth About Markets.

  Hér koma svo blog frá mér frá ágúst í fyrra, svona til upprifjunar.    

Ritað 25. ágúst 2009.

 

Það er nokkuð ljóst að það hefur myndast gap milli Alþingis og almennings.  Það er nokkuð ljóst að meirihluti þjóðarinnar er á móti þessum Icesavesamningum, og margir hafa bent á að dæmið gengur engan veginn upp.  M.a. hefur hagfræðingurinn Gunnar Tómasson ritað alþingismönnum bréf, þar sem hann bendir á að þessi samningur stangist á við stjórnarskrá landsins. Sjá hér:

 

"Ágætu alþingismenn.

Í Icesave lánasamningi Bretlands og Íslands segir m.a.:

„Breski tryggingasjóðurinn hefur greitt út tryggingar til meirihluta innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London vegna krafna þeirra á hendur Landsbankanum og Tryggingasjóði innstæðueigenda samkvæmt lögum nr. 98/1999 og í staðinn hafa þessir innstæðueigendur Landsbankans í London framselt breska tryggingasjóðnum þessar kröfur.”

Hér er farið með rangt mál.

(a) Umræddar greiðslur voru að frumkvæði brezka tryggingasjóðsins án heimilda í viðkomandi tilskipun Evrópusambandsins (Directive 94/19/EC) og án samþykkis Tryggingasjóðs innstæðueigenda sem var skylt að fylgja lögboðnu ferli 4. gr. laga nr. 98/1999:

„Viðskiptavinir aðildarfyrirtækis skulu senda sjóðnum kröfur sínar skriflega ásamt þeim gögnum sem sjóðurinn metur nauðsynleg. Sjóðurinn tekur ákvörðun, í samráði við Fjármálaeftirlitið, um lengd þess frests sem viðskiptavinir aðildarfyrirtækis hafa til að gera kröfu á sjóðinn. Fresturinn má þó ekki vera styttri en fimm mánuðir í því tilviki þegar viðskiptavinir aðildarfyrirtækis eiga kröfu á sjóðinn í tengslum við viðskipti með verðbréf en eigi lengri en tveir mánuðir þegar innstæðueigendur eiga kröfu á sjóðinn. Ákvörðun um lengd frests skal auglýst í Lögbirtingablaðinu og dagblöðum.”

(b) Fjármálaeftirlitið gaf út formlegt álit sitt um greiðsluþrot Landsbankans þann 27. október 2008 í samræmi við Directive 94/19/EC að slíkt skyldi gert innan þriggja vikna frá greiðsluþroti (6. október 2008). Innstæðueigendur Landsbankans í London áttu því engar lögformlegar kröfur á Tryggingasjóð innstæðueigenda til að framselja brezka tryggingasjóðnum fyrr en í fyrsta lagi tveimur mánuðum síðar, eða 27. desember 2008.

Lagalegar forsendur fyrir kröfu brezka tryggingasjóðsins á Tryggingasjóð innstæðueigenda vegna ‘framsals’ viðkomandi krafna innstæðueigenda Landsbankans í London eru því ekki til staðar.

Í lánasamningi landanna er lágmarksupphæð innstæðutrygginga samkvæmt Directive 94/19/EC, Є20.887, talin jafngilda £16.873, og endurspeglar það gengisskráningu Seðlabanka Íslands þann 27. október 2008. Brezkir viðsemjendur íslenzku samninganefndarinnar virðast því hafa gert sér far um að hlýða ákvæðum Directive 94/19/EC þar sem því var við komið.

© Skuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta samkvæmt lögum nr. 98/1999 eru skilgreindar í íslenzkum krónum. Samkvæmt 13. og 14. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu er „ekki heimilt að binda skuldbindingar í íslenzkum krónum við dagsgengi erlendra gjaldmiðla. Er talið rétt að taka af allan vafa þar að lútandi”, segir í athugasemdum við viðkomandi lagafrumvarp.

 

Í lánasamningi Bretlands og Íslands eru krónuskuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta skilgreindar í sterlingspundum. Það jafngildir því að þær séu bundnar við dagsgengi erlends gjaldmiðils, sem er óheimilt að íslenzkum lögum. Hér er um afdrifaríkt lögbrot að ræða, sbr. 12.4% hækkun höfuðstóls brezka lánsins vegna gengisfalls krónunnar frá 27. október 2008 til 21. ágúst 2009.

Virðingarfyllst,

Gunnar Tómasson, hagfræðingur. sign.  "

  

Það virðist vera að bæði ríkisstjórnin og alþingismenn hafni algjörlega að hlusta á fólkið í landinu.  Spurningin er svo í hvers umboði þetta ágæta fólk starfar?  Ég hélt að við þjóðin hefðum kosið þá til alþingis til að vinna fyrir okkur, að vernda land og þjóð.  En kemst svo að því að svo virðist vera að hér sé eingöngu verið að hugsa um eigið skinn og æru. 

 

Þið megið alveg vita það, sem sitjið sveitt við að klúðra saman einhverju moði ofan á annað moð, að það eruð þið ekki að gera í nafni meirihluta þjóðarinnar, að því er virðist allavega.  Steingrímur sagði í viðtali í sjónvarpinu, þegar spyrill benti honum á að það væru margir sérfræðingar sem hefðu bent á mikla og alvarlega ágalla á fullkomna samkomulaginu sem vinur hans og samflokksmaður gerði við breta og hollendinga, að þeir hefðu rangt fyrir sér, en þeir sem töluðu eins og hann vildi heyra hefðu rétt fyrir sér.  Öðruvísi gat ég ekki skilið svar hans.

 

Alvarlegast í þessu öllu er að þið skulið ennþá sitja við að sulla þessu saman, en ganga ekki hreint til verks og hafna þessu alfarið og byrja upp á nýtt.  Að þið skulið ennþá teygja á þanþoli þjóðar sem er að gefast upp og sligast undan aðgerðaleysi ykkar allra.

 

Svo virðist sem þið haldið að þið getið endalaust setið og kennt hvorum öðrum um glæpinn.  Jæja ég get sagt ykkur að þið eigið öll sök á honum.  Sjálfstæðismenn og framsóknarmenn fyrir að gera þjófnaðinn mögulegan, og sitja svo þétt við bakið á glæpalýðnum þangað til glæpurinn var fullkomnaður, og Vinstri Grænir og Samfylking fyrir að gera ekkert til að losa okkur undan þessu fargi.  Borgarahreyfingin hefur að vísu haft eina opna gluggann í þessu máli og á skilda þökk fyrir það.  En þeir virðast líka hafa látið plata sig út í eitthvert miðjumoð.

 

Þið í Vinstri Grænum lofuðu fyrir kosningar að þið skylduð taka á þessu af festu og var ekki annað að heyra en þið vilduð losa þjóðina undan okinu.  Samfylkingin sér ekkert nema ESB og situr þar og stendur en aðallega fellur með því þegar við höfnum inngöngu.

 

Það grátlegasta við þetta er svo auðvitað að bæði bretar og hollendingar eru að átta sig á því hvers lags svíðingsgjörð þetta er við örríkið Ísland.  Meðan þið sem sitjið í okkar umboði, þrákallist við og viljið vera stórir karlar og borga bara svo við lítum ekki illa út í augum útlendinganna.  Well ég get sagt ykkur að þeir sem ég hef talað við skilja ekkert í þessu brölti í ykkur, og þið eruð meira til athlægis ef eitthvað er.  Meðan almenningur í landinu nýtur meðaumkvunar.  Þó við viljum ekki sitja undir því að vera undismálsfólk, þá er það eiginlega betra en að vera þrælar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og ESB.

 

Þið eruð rúin öllu trausti þeirra sem ég umgengst, og mér sýnist bæði á bloggi og spjallrásum að þeim vaxi sífellt meira ásmeginn sem gagnrýna og vilja að þið hættið þessum sandkassaleik og barnaskap og farið að snúa ykkur að því sem raunverulega skiptir máli.  Þ.e. að taka á vanda þjóðarinnar, setja hjól atvinnulífsins í gang aftur. 

 

Taka þjófaféð og nota það til uppbyggingar, og skila nauðungnarfénu aftur til AGS.  Verði þeim að góðu.

 

Vaknið og farið að hlusta á þjóðina, það fólk sem ráðleggur ykkur heilt, fólkið sem þekkir til og hefur ekki hagsmuna að gæta nema umhyggju fyrir landinu og þjóðinni.

 

Það er eiginlega komið nóg af fíflaganginum.  Fyrirgefið orðalagið, en þolinmæðin er á þrotum og allt stefnir í að þessu máli verði klúðrað til langframa.  Ekki veit ég hvar ég verð árið 2024. En ég á börn og barnabörn sem ég vil að búi áfram á Íslandi, og ég krefst þess að þið gerið þeim það kleyft að geta lifað hér og verið frjálsir einstaklingar.  

 

Ef þið getið það ekki, þá vinsamlegast segið af ykkur og farið heim..

 Og svo hérna.   

Sett inn 29.8. 09

 

Já það er málið, það þarf að semja upp á nýtt segja Hollendingar.  Það var þá það.  En getum við treyst stjórnvöldum til að semja upp á nýtt?  Ég tók nefnilega eftir því að fyrstu viðbrögð breta og hollendinga voru þau, að þau hefðu samið við ríkisstjórnina en ekki alþingi um greiðslu á Icesave.

 

Af hverju sögðu þessir aðilar einmitt það?  Jú þeir vita sem er að þeir geta ráðið við stjórnarflokkana sem ólmir vilja vera góðir og þægir, en verra með almenningsálitið og alþingi tekur að einhverju leyti mark á því.  Það er nefnilega sannleikurinn í þessu.

 

Nú eru íslendingar uppteknir við að rífast um hver beri mesta ábyrgð á hruninu og afleiðingum þess.  Það var og.  Í stað þess að einhenda sér í að vinna málið upp á nýtt, og hætta þessari vitleysu.  Þá dettum við í sandkassan og byrjum að rífast um hver sé sekastur, Sjálfstæðismenn og Framsókn, sem ollu hruninu ásamt Samfylkingunni, eða á hinn veginn núverandi stjórnvöld Vinstri Græn og Samfylking.

 

Er ekki allt í lagi heima hjá okkur?

  

Auðvitað bera allir þessir flokkar sína ábyrgð.  Það er komið ár frá því að allt fór í hönk, vissulega veldur sá miklu sem upphafinu veldur, en ábyrgð þeirra sem síðar komu að málinu og klúðruðu því jafn hrikalega og sést hér, er ekkert síðri.

 

Það þarf því ekkert að rífast um hver sé sekastur, heldur þarf að taka sig saman í andlitinu og fara að vinna heimavinnuna.  Standa saman um að gera það sem þarf til að bjarga Íslandi.  Hvernig væri að byrja á því að hlusta á Evu Joly?

 

Við íslenskur almenningur sjáum ekki nokkurn skapaðan hlut gerast.  Það er hægt að jarma sig hásan um hvað fólk hefur lagt af mörkum og unnið marga klukkutíma, en þegar enginn árangur sést, og svo er komið að öll þessi vinna og stríð var til einskis, og við stöndum ekki bara í sömu sporum og í upphafi heldur ennþá verri, á er komin tími til að fjórflokkurinn viðurkenni að hann ber ekki gæfu til að leiða þessi mál til lykta.  Þetta fólk þarf að ganga til forsetans og leggja þar inn umboð sín til að stjórna landinu. 

 

Bara það að alþingi skuli voga sér að taka sér frí til fyrsta október, þegar landið liggur helsært og fólk er í öngum sínum, er þvílíkt rugl að það hálfa væri nóg.  Það á sem sé ekkert að gera til 1. október, og þá upphefst sama karpið aftur.  Við erum búin að fá nóg.  Ég er búin að fá nóg, og mér sýnist flestir í kring um mig búnir að fá nóg.  Þó einstaka dyggir flokksmenn og sértrúarsöfnuðir kring um flokkana reyni að verjast.  Þá er byrjað að fjara undan alþingi og alþingismönnum og ráðherrum.

 

Viðurkennið bara að þið ráðið ekkert við ástandið þið eruð menn að meiri fyrir vikið.  Við getum ekki lengur tekið þátt í einhverskonar hetjuleik eða upphefðarleik kjörinna fulltrúa.  Þeir hafa einfaldlega tapað skákinni og eiga bara að viðurkenna það og biðja um að verða leystir frá þessu öllu saman.

 

Hér þarf miklu hæfara fólk og meiri bóga til að standa í hárinu á bretum og hollendingum, sem heimta allt sitt fé til baka af okkur sem höfum ekkert frá þeim tekið.  Á meðan greifarnir sem stálu fénu ganga lausir og leika sér um allan heiminn.

 

Menn eru teknir og stungið inn fyrir að stela kjötlæri eða lifrarpylsu, það er þjóðarátak í að hanka iðnaðarmenn sem selja sig svart.  Það er átak í að koma upp um öryrkja og atvinnulausa sem reyna að ná sér í aukaaur út úr kerfinu.  En auðkýfingarnir bankamennirnir og millistjórnendur sem voru á bólakafi i sukkinu sitja enn og deila og drottna svipta fólk aleigunni og meira en það.  

 

Þetta er bara ekki allt í lagi, svo það sé á hreinu.  Og við þurfum að láta vita að okkur finnst það andskotan ekki í lagi, og að við viljum eitthvað annað og meira réttlæti en það sem birtist okkur hvern dag nú.

 

Það sagði við mig prestur í dag, réttlætið er innbyggt í mannssálina og ég óttast að þegar óréttlætið er orðið svona mikið, þá gerist eitthvað ófyrirsjáanlegt.  Að fólk hreinlega ofbjóði svo mikið að einhversstaðar springi eitthvað með skelfilegum afleiðingum.  Ég deili þessum ótta með honum. Þetta einfaldlega gengur ekki lengur.

 Eigið góðan dag elskurnar og munið að við verðum að standa saman um að koma okkur út úr þessu.  Það þýðir ekki að við eigum að láta kjörna fulltrúa klúðra hverju málinu á fætur öðru.  Það þýðir að hver er sjálfum sér næstur og við verðum að standa saman um að heimta að við fáum hæfar manneskur til að leiða okkur út úr þessu, án þess að pólitíkin sé neinsstaðar nálægt.   Svo mörg voru þau orð.  Og ég sé ekki betur en að nákvæmlega ekkert hafi gerst, nema að eins og ég sagði hér hefur fjarað heldur betur undan stjórninni og alþingi, svo nú er raunar hægt að tala um stórstreymisfjöru. 

Til hamingju með daginn Hanna Sól.

Hún Hanna Sól mín er sex ára í dag.  Hún fer nú í Austurrískan skóla.  Nú kemur henni til góða að tala næstum lýtalausa þýsku.

Þetta gæti verið Ásthildur, en ég ætla að láta sem þetta sé Hanna Sól.  Það tekur svo mikin tíma að leita að myndunum af henni.

Dóttir mín var að hafa samband, þetta er Hanna Sól, bara hálftíma gömul og strax byrjuð að skoða heiminn.

 

Hér er hún nokkurra mánaða í heimsókn hjá ömmu.

Hún var skírð af séra Kristni Friðfinnsssyni þeim mæta manni.

Hér er hún hjá ömmu sinni.

Ég þurfti svo að skiljast við hana og hún fluttist til Vínar. Hér er hún með Fridu vinkonu sinni, þær voru saman á leikskóla í Vín.

Þessi er tekinn á Hellu í Nesi, þar sem þau bjuggu fyrstu árin saman eftir heimkomu frá Danmörku.

Svona eru þær þessar elskur, geta snúið pöbbum alveg hring um sinn litla fingur, og auðvitað öfum líka ef út í það er farið.

Með ömmu pabba og mömmu í Íkea í Vín. 

Í hringekju á jólamarkaði í down town Vínarborg með Úlfi ömmu pabba og mömmu.

Með ömmu og mömmu á Hoyringen veit ekki hvernig það er skrifað, en það er svona sveitafest sem er á sveitabæjum, þar sem fólk kemur og borðar saman.  Hér vorum við á stað þar sem Beethoven orti sína frægustu symphoníu, og við fengum að sjá píanóið sem hann lék á.  Það var magnað. 

Og við lékum okkur saman amman og Hann Sólin.

Vínarstúlka með bolta.

Sætar systur

Hér í eldhúsinu hjá ömmu sín. Ég sakna þeirra alveg ferlega mikið.

Hér er svo Ásthildur litla nýfædd í Vínarborg. Jedúdamína mín, þetta er líka Hanna Sól.

Innilega til hamingju með daginn elsku Hanna Sól  mín og Takk fyrir alla gleðina og hláturinn sem þú hefur gefið okkur afa gegnum tíðina.  Megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur og vernda.

Knús á ykkur öll.

Myndir, prakkarasögur og smápólitík.

Veðrið er fallegt þessa dagana.  Stundum dett ég samt niður í sút og verð orkulaus.  En svo kemur eitthvað sem drífur mig áfram.  Fyrir það er ég þakklát.  Ég var að snúast við pabba í dag.  Hann hringdi og vildi fá mig í bíltúr, hann er á spítalanum, fordekraður af stelpunum þar, en leiðist samt sem áður.  Frændi okkar og konan hans voru hjá honum þegar ég kom, við skutluðum þeim svo í heimsókn í annað hús.  Við fórum síðan í íbúðina hans, þar sem hann setti þvott í þvottavélina, svo fengum við smá fyrirlestur um nýja öryggisbúnaðin sem verið er að setja upp á Hlíf.  Þvínæst fórum við og heimsóttum Gunna bróðir í vinnuna.  Og þvínæst vildi hann koma við á Ömmu Habbý og fá sér einn bjór.  Þetta var ágætis dagur, og minn karl bara sæll og glaður.  Hann er prakkari hann pabbi.

Eins og er þá er þetta rassgat eina smábarnið á heimilinu.  Það er ekki hægt með góðu móti að vera í tölvunni, því hann er svo forvitinn og vill bara leika sér við skjáinn.

Skemmtilegast er samt að skoða myndir af sjálfum sér. Og elta músina, þ.e. tölvumúsina hann kann ekkert á hinar, enda á Brandur eftir að kenna honum allt svoleiðis.  Hann er líka prakkari.

Sigurjón Dagur tilbúin til að spæla ömmuegg.  Þ.e. úr kúluhænunum.

Svo borðar hann þau með tómatsósu nammi namm, segir Sigurjón.

Hann er rosamömmukarl. Vonandi man hann samt smá eftir pabba.  Hann er samt líka prakkari eins og pabbi hans var alltaf.

Pabbi í góðu yfirlæti á öldrunardeildinni, með gesti.  Þarna eru líka margar yndælar konur sem ég þekki vel, Heiða og Jana, sem er ótrúlega flott kona, og man svo margt. Hún er með yndælli konum sem ég hef kynnst.  Svo er þarna yndisleg lítil kona með löbbu, (þau eru auðvitað öll með svoleiðis tryllitæki) en hún er með fullt af böngsum og dúkkum í sinni, líka fallegar myndir og stórt flott skilti með nafninu sínu,  Maggý, hún er einhvernveginn eins og lítið barn, svo saklaus og yndisleg að mig langaði að taka mynd, en ég mátti það ekki.  Og virði það.  En það er stundum eitthvað sem snertir við hjartað í manni og mann langar að deila því.  Þarna eru líka tvær kjarnakonur sem eru komnar yfir 100 árin, Dísa handboltakona Alberts og Torfhildur Torfa, þær eru alveg sprækar og flottar.  Mikið er gaman að koma í svona samfélag, allt gert svo heimilislegt og ró yfir öllu, gleði og áhyggjuleysi ríkir og þau spauga, ræða daginn og veginn á góðlegan þroskaðan hátt. 

Þó mér hafi ekki fundist snjóa mikið í ár, þá hafa okkar menn verið duglegir við að moka og víða standa snjóhraukar, sem verða svo keyrðir út í sjó þegar vorar.  Mig grunar að þennan snjó sé verið að geyma þarna til páska, til að aka honum niður í miðbæ til skíðaferðar um miðbæinn um leið og þeir opna skíðavikuna.

Skin og skuggar koma svo fallega út í fjallinu á svona degi. 

Og kúlan í aðeins meiri fjarlægð.

 

Ég heyrði á forystumönnum allra flokka í dag að þeir voru sammála um að neita þessum deal sem hollendingar og bretar buðu.  Verð nú að segja að það er góðs viti.  Loksins virðast forystumenn ríkisstjórnar vera að sjá ljósið.

Ég verð samt að segja að þegar maður sér svona tilboð sem "þið getið ekki hafnað", haft eftir hollendingum, þá segi ég, þegar maður ætlar sér að fara út í samningaviðræður, þá byrjar maður alltaf í toppi.  Við byrjuðum með að lyppast niður og bara viðurkenna allt.  Síðan fær maður mótframboð, og þá er ekki besta ráðið að senda besta vin sinn með pennan á lofti til að skrifa undir.  Eftir það, þegar ljóst er að þjóðin sættir sig ekki við slíka afarkosti, þá er mjög erfitt að ætla að fara gera kröfur svona eftir á.  En það er sem betur fer reynt.  Þó Steingrímur og Jóhanna hafi fullyrt að ekki væri hægt að breyta neinu, þetta væri glæsilegasti samningur sem hægt væri að fá. 

Og tilboðið sem nú kom fram er auðvitað í anda þessarar málsmeðferðar.  Þeir hlæja að okkur bretarnir og hollendingarnir, eða hlóu, þeir hlæja ef til vill ekki meira, því loksins náði seiður goðanna þeim, þegar verst setti. 

Nefnilega nú þarf að byrja upp á nýtt.  Nú á bara að bíða eftir þjóðaratkvæðagreiðslunni, láta þjóðina hafna þessu alfarið, eins og við munum gera.  Og síðan mega menn bara koma skríðandi á hnjánum til okkra til að biðja um eitthvað bara til að halda andlitinu. 

Þjóðin og Ólafur versus bretar og hollendingar.  Hitt liðið getur bara setið hjá og leyft réttlætinu að hafa sinn gang.  Þau geta til dæmis eytt tímanum sínum í að byggja skjaldborg um heimilin og fólkið í landinu.  Það er ekki vanþörf á því.  Kyrrsett auðmenninga og fryst eigur þeirra.  Tekið á spillingunni innan bankageirans, nú eða bara haldið sig til hlés meðan við gerum þetta allt sjálf.  Réttlætinu skal fullnægt.

Vetrarmyndir og gróður í Kúlunni og smá pólitík.

Hér koma nokkrar myndir sem ég tók í fyrradag í einkar fallegu veðri.

Það hefur snjóað dálítið, en samt ekki  nóg til að opna skíðasvæðið almennilega.

Þegar maður hefur farið erlendis, þá verður manni ljóst hve litirnir á Íslandi eru hreinir og tærir.

Það var líka fallegt í Bolungarvíkinni.

Þangað förum við pabbi stundum í bíltúr, til að spjalla við Ella sem er að flísaleggja nýja félagsheimilið þeirra.

Falleg sýnin yfir á Grænuhlíðina og Snæfjallaströndina í sólinni.

Þessir hólar voru bara sandur hér fyrir nokkrum árum síðan.  Bolvíkingum tókst að græða þá upp, aðallega með rækjuskel, svo nú er þarna gras og gróður mest held ég þó melgresi, en enginn sandstormur.

Hæstakaupstaðarhúsið, þetta fallega hús er friðað, og á að verða kaffihús í framtíðinni, það verður gaman þegar fólk getur sest út á Austurvöll með kaffibolla.

Kúlan með sól í sinni.

Það er gaman í góðu veðri.

Stubburinn notaði góða veðrið til að fara á snjóbretti.

Það skiptast á skin og skuggar.

Daginn lengir, og bráðum kemur vor.

Í Naustahvilftinni dísirnar dansa.

Og hér er kúlan í forgrunni.

Gamall mjólkurbrúsi.

Þennan dverghvítþin hef ég átt lengi, það má sjá glæsilega könglana sem standa ennþá.  Hann ber köngla árlega.

Það gerir líka þessi glæsilega stafafura.

Inn í garðskálanum er farið að vora, brum farin að þrútna hér er jólarósin og stendur ennþá.

Páskarósin kemur til með að standa allavega fram að páskum.

Begonían er skrautleg allan veturinn.

Þessi er búin að standa síðan í haust.

Þessi er samt mesta undrið.  Hún er afskorin og er búin að standa síðan að jarðarförin hans Júlla míns fór fram, og nú er hún farin að koma með ný blöð og leggi.  Svei mér þá ef það er ekki táknrænt fyrir að hann lifir ennþá.  Ég ætla að passa upp á hana.  Þetta er í rauninni ótrúlegt, því hún stendur að vísu frammi í garðskálanum, en það var ekkert vatn lengur eftir í vasanum sem hún stendur í.

En að öðru.

Pólitíkin er undarleg tík.  Og ég held að aldrei hafi verið jafn mikill hiti í landsmálunum og nú.  Og sennilega aldrei verið jafn erfitt að vera stjórnmálamaður.  Fólk er búið að fá sig upp í háls af allskonar undanbrögðum, tilfærslu á sannleika og ólíkindalátum.  Það er ekki við almenning að sakast heldur sjálfa stjórnmálamennina sem hafa hagað sér þannig að ekki er hægt að bera virðingu fyrir þeim flestum lengur.  Það er nefnilega þannig að maður getur ekki keypt sér virðingu.  Hún er og verður alltaf áunninn. Ég held að verðandi stjórnmálamenn, og þeir aðrir sem ætla sér að leggja í vegtyllur ættu að hafa það í huga, að það er að pissa í skóinn sinn, að ætla að ljúga sig út úr hlutunum.  Þetta var hægt einu sinni, meðan fjölmiðlar voru flokksbundnir eða bundnir sínum eigendum, en með tilkomu spjallrása og bloggs, er þetta ekki hægt lengur.  Því fyrr eða síðar kemur sannleikurinn alltaf upp á yfirborðið.  Og þá er erfitt að standa nakinn frammi fyrir fólkinu og reyna að ljúga sig út úr vandræðunum eina ferðina enn.

Við höfum horft upp á þetta núna um hríð.   Og ég er satt að segja hálfpartinn farin að vorkenna þeim sem standa í framvarðarlínunni, vegna vandræðagangsins og hvernig þau standa úttauguð og búin á því frammi fyrir spurningum fréttamanna, sem verða að fylgja því eftir sem upp kemur á netinu. 

Ekki misskilja mig þannig að ég viðurkenni að þetta sé í lagi.  Því það er svo fjarri því.  En sjálfskaparvítin eru oft þau verstu.  Það er nefnilega svo að það er alltaf best að segja sannleikann og biðjast afsökunar.  Heldur en að reyna að skrökva sig út úr hlutum sem maður hefur komið sér í.  Það er auðvitað erfitt að viðurkenna að maður hafi gert vitleysur, en það er ennþá erfiðara að standa frammi fyrir vitleysunni þegar hún er skjalfest og vottuð.  Þetta eru okkar frammámenn að upplifa núna.

Ég held satt að segja að fjórflokkurinn eigi sér ekki viðreisrnarvon.  Ég spái því að ólgan sem er í dag muni hræra svo upp í pólitíkinni að enginn flokkanna sem nú eru á þingi þoli þann snúning.  Ég skynja það á fólkinu sem ég les og hlusta á að það er allt að breytast.   Það verður hreinsun og uppstokkun, sem er reyndar orðin bráðnauðsynleg.  Og það er trúa mín að það verði ekki aftur snúið.

Ég bendi til dæmis á samvinnu þriggja flokka hér á Ísafirði, sem ekki hefur borið neinn skugga á.  Það er Í-listinn sem samanstendur af Frjálslynda flokkum, Samfylkingunni og Vinstri grænum.  Þessu fólki hefur tekist að vinna saman sem einn maður, einn flokkur.  Og núna var að detta inn bæklingur um fólkið sem býður sig fram í vor.  Glæsilegur hópur, þau gefa út bæklinginn sameiginlega sem einn hópur, það er ekki einusinni rætt um hvaða flokki hver tilheyrir, heldur eru þau kynnt í stafrófsröð og almenn kynning á fólkinu sjálfu.  Ég er mjög ánægð með hvernig til hefur tekist á vali og uppsetningu. 

Sjálfstæðismenn eru nýlega búnir að standa í prófkjöri, þar var allt annað upp á teningnum, það voru þrír að berjast um fyrsta sæti, sem er auðvitað allt í fína lagi.  Þau voru með sér kosningaskrifstofur og hart barist.  Ég er ekki að setja út á þetta, einungis að benda á að þarna er munur á.  Einn flokkur þar sem barist er um hvert sæti, meðan hinir gera allt sameiginlega og í góðum vinskap.  Ég á örugglega eftir að ræða þessi mál betur seinna. 

Það er nefnilega ekki sama landspólitíkin og sveitastjórnarkosningar.  Það er meiri nærvera í heimahögum.  Það getur bæði verið slæmt og gott.  En það er allt öðruvísi.

Ég held að ólgan sem nú er að rísa hægt en örugglega verði okkur til góðs.  Það hreinsar út spillinguna og nýtt fólk kemur inn.  Ég hef enga trú á því að fólkið sem nú stendur í eldlínunni hafi orku eða þrek til að halda áfram, og ekki einu sinni löngun ef út í það er farið.  Atferli þeirra og framganga hafa orðið til þess að þau geta það ekki lengur.  Og nú þegar fólk er að vakna upp við vondan draum, þá held ég að það láti ekki svona koma fyrir aftur.   Eða ég vona það allavega. 

Sá fjórflokkur sem við þekkjum núna mun að mínu mati líða undir lok.  þeir munu allir klofna, sumir armar sameinast armi annars og aðrir hrökkva lengst til vinstri og lengst til hægri.  Við munum sennilega fá fleiri flokka og annarskonar samsetningu.  Þetta er í rauninni nauðsynlegt, eftir allt það sem við erum komin út í, reið, frústreruð og tortryggin. Hvergi haldreipi eða von um heiðarleika drenglyndi og virðingu fyrir þjóðinni. 

Þegar við svo vöknum upp við að menn hafa meira að segja gengið svo langt að falla á kné fyrir erlendum þjóðum og grátbeðið um að forða þeim frá þjóðaratkvæðgreiðslu, finnst mér eiginlega mælirinn fullur, ég verð að segja það.  Og það er raunar sorglegt að horfa upp á Össur reyna að smokra sér framhjá sannleikanum með því að segja þetta hafa bara verið aðstoð um hjálp fyrir Ísland.  Þegar það er ljóst af þessu að bæði sendiherra BNA og bretastjórn tóku þessu sem svo að það þyrfti að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna með öllum ráðum. 

Ég ætla bara að segja það hér, ef þið ágætu stjórnmálamenn úr öllum flokkum á þingi haldið að þið komist fram hjá þessari þjóðaratkvæðagreiðslu, þá skuluð þið gleyma því.  Forsetinn færði okkur þetta vald, og þið fáið því ekki breytt.  Hvað svo sem kemur út úr þeim kosningum, kemur í ljós.   Þá er það ykkar eða annarra tilkallaðra að takast á við eftirleikinn.  Við erum nefnilega þjóðin, og það sem þarna fer fram verður okkar að greiða eða losna við.  Það hlýtur því að vera okkar að segja af eða á. 

Eigið svo góðan dag öll. 

 

Að leita ásjár erlendra ríkja til að komast hjá þjóðaratkvæðagreiðslu.

ég sé að það eru fleiri en ég sem hugsa til þess að það þurfi aðstoð erlendra aðila.  Málið er að þessi ágætu menn eru ekki að hugsa um aðstoð við íslenska þjóð, heldur aðstoð við að hindra að íslenskur almenningur segi sitt álit.

 

http://frettir.ruv.is/frett/leyniskjal-ur-sendiradi-bna

 

Þarna segir m.a;

Fram kemur í endursögn af fundum þeirra að breski sendiherrann segi að eigin stjórn gæti verið reiðubúin til að skoða kosti sem yrðu til þess að koma í veg fyrir  þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave. 

Í þessu leynilega minnisblaði er einnig greint frá fundum sem bandaríski sendierindrekinn átti með Einari Gunnarssyni, ráðuneytisstjóra í utanríkisráðuneytinu og Kristjáni Guy Burgess, aðstoðarmanni utanríkisráðherra. Greinir hann frá því að þeir Einar og Kristján hafi lýst efnahagslegum hörmungum ef Icesave málið færi í þjóðaratkvæðagreiðslu og yrði fellt. Hafi þeir lagt ofuráherslu á að Bandaríkjamenn myndu styðja Íslendinga opinberlega í málinu.

Svona erum við nú hættuleg ráðamönnum.  Ég held satt að segja að þetta sé dropinn sem fyllir mælinn, hjá mér allavega.´

Mig langar að setja hér inn smá úrdrátt af lögum um landráð;

10 kafli almennra hegningarlaga fjallar um landráð og þar voru nokkur atriði sem stungu óneitanlega í augun! 86. gr. Hver, sem sekur gerist um verknað, sem miðar að því, að reynt verði með ofbeldi, hótun um ofbeldi, annarri nauðung eða svikum að ráða íslenska ríkið eða hluta þess undir erlend yfirráð, eða að ráða annars einhvern hluta ríkisins undan forræði þess, skal sæta fangelsi ekki skemur en 4 ár eða ævilangt. 88. gr. [Hver, sem opinberlega í ræðu eða riti mælir með því eða stuðlar að því, að erlent ríki byrji á fjandsamlegum tiltækjum við íslenska ríkið eða hlutist til um málefni þess, svo og hver sá, er veldur hættu á slíkri íhlutun með móðgunum, líkamsárásum, eignaspjöllum og öðrum athöfnum, sem líklegar eru til að valda slíkri hættu, skal sæta …¹⁾ fangelsi allt að 6 árum. Ef brot þykir mjög smávægilegt, má beita sektarhegningu.]²⁾91. gr. Hver, sem kunngerir, skýrir frá eða lætur á annan hátt uppi við óviðkomandi menn leynilega samninga, ráðagerðir eða ályktanir ríkisins um málefni, sem heill þess eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin, eða hafa mikilvæga fjárhagsþýðingu eða viðskipta fyrir íslensku þjóðina gagnvart útlöndum, skal sæta fangelsi allt að 16 árum. Sömu refsingu skal hver sá sæta, sem falsar, ónýtir eða kemur undan skjali eða öðrum munum, sem heill ríkisins eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin. Erum við ekki komin út á dálítið hálan ís hér.  Og hve lágt geta ráðamenn landsins lagst til að komast hjá því að leyfa okkur sauðsvörtum almúganum að ráða?  'Eg bara spyr.  Forsetinn gaf okkur þetta vald og við skulum neita að samþykkja annað en að við fáum að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu.  Það fer að verða spurning um hvort við stöndum í lappirnar sem þjóð eða hvort við ætlum okkur að láta teyma okkur á asnaeyrum áfram veginn.  Þetta er eiginlega komið nóg.

einhverra hluta vegna kom fréttin ekki inn í linknum, svo ég set hana inn hér;

Bandaríkin vildu ekki styðja Ísland

Bandaríksa sendiráðið.

Breski sendiherrann tjáði bandarískum starfsbróður sínum fyrir mánuði að bresk stjórnvöld gætu fallist á leiðir sem kæmu í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave.

Þetta kemur fram í leyniskjali úr bandaríska sendiráðinu sem fréttastofa hefur undir höndum. Það fjallar meðal annars um beiðni íslenskra stjórnvalda til Bandaríkjamanna um stuðning.

Breski sendiherrann á Íslandi reyndi fyrir mánuði að fá Norðmenn til að axla ábyrgð á Icesave-skuldinni. Þetta kom fram í viðræðum breska sendiherrans við starfsbróður sinn í bandaríska sendiráðinu sem aftur gerði grein fyrir þessu í leynilegu minnisblaði sem sent var til Bandaríkjanna.

Þetta minnisblað  ritaði Sam Watson, sem veitir bandaríska sendiráðinu forstöðu um þessar mundir þar sem Bandaríkjamenn hafa enn ekki skipað sendiherra á Íslandi. Minnisblaðið er merkt trúnaðarmál og á ekki að koma fyrir almenningssjónir. Það er dagsett 13. janúar, viku eftir að forsetinn neitaði að staðfesta Icesave-lögin og vísaði þeim í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Sam Watson greinir frá fundum sem hann á með fulltrúum íslenskra stjórnvalda um Icesave-málin og með Ian Whiting, sendiherra Bretlands á Íslandi. Fram kemur í endursögn af fundum þeirra að breski sendiherrann segi að eigin stjórn gæti verið reiðubúin til að skoða kosti sem yrðu til þess að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave. Whiting greindi Sam Watson frá því að hann væri að kanna lausn deilunnar sem fælist í að Norðmenn myndu veita lán til Íslendinga fyrir allri Icesave skuldinni; í raun axla ábyrgðina á henni. Norðmenn myndu svo semja við Íslendinga um endurgreiðslur. Breski sendiherrann taldi að með þessu gætu báðir deiluaðilar lýst yfir sigri; Bretar og Hollendingar fengju peningana sína og Íslendingar gætu greitt skuldir sínar á hagstæðari kjörum. Breski sendiherrann tjáði bandarískum starfsbróður sínum að hann myndi ræða þessa leið sama dag við Margit Fredrikke Tveiten, sendiherra Noregs.

Í þessu leynilega minnisblaði er einnig greint frá fundum sem bandaríski sendierindrekinn átti með Einari Gunnarssyni, ráðuneytisstjóra í utanríkisráðuneytinu og Kristjáni Guy Burgess, aðstoðarmanni utanríkisráðherra. Greinir hann frá því að þeir Einar og Kristján hafi lýst efnahagslegum hörmungum ef Icesave málið færi í þjóðaratkvæðagreiðslu og yrði fellt. Hafi þeir lagt ofuráherslu á að Bandaríkjamenn myndu styðja Íslendinga opinberlega í málinu. Þegar því var hafnað og bent á að Bandaríkjamenn væru hlutlausir í málinu svörðu þeir því til að hlutleysi væri ekki valkostur; það jafngilti því að fylgjast með einelti ofbeldishrotta án þess að grípa inn í. 

Þriðji fundurinn sem fjallað er um er með Bandaríska sendifulltrúanum og Hjálmari Hannessyni, sendiherrar Íslands í Bandaríkjunum. Hjálmar skóf ekkert af því og trúði Watson fyrir því að stjórnarkreppa yrði á Íslandi ef þjóðin felldi Icesave í þjóðaratkvæðagreiðslu. Höfnun í þjóðaratkvæðagreiðslu þýddi vantraust á ríkisstjórnina og með því hefði forsetanum, sem ætti að vera ópólitískur, tekist að fella lýðkjörna ríkisstjórn. Hjálmar sagðist þekkja Ólaf Ragnar vel og sagði að hann væri óútreiknanlegur. Fréttastofa fékk þetta skjal fyrir milligöngu Wikileaks sem birtir það á vef sínum innan skamms.

 

[e-mail]

Innlendar fréttir

Þurfum við (þjóðin) ekki bara utanaðkomandi hjálp?

Ein af þeim rökum sem ég heyri oft þegar rætt er um ESB eru þau að það sé betra að hafa erlent yfirvald, heldur en spillingaröflin hér heima.   Það minnki spillinguna og ...... hvað svo?? ég heyri svo aldrei neitt lengra.  Það er bara svoleiðis.  Ef við losum okkur við íslensk yfirvöld og göngum Evrópusambandinu á hönd þá verður allt svo gott og blessar, spillingarlaust.

En ég hef reyndar heyrt að sú spilling sem hér þrífst svo vel, sé bara stormur í vatnsglasi miðað við spillinguna innan efstu laga ESBstjórnarinnar.  Það er nefnilega engin trygging fyrir því að við munum hafa það betra ef einhverjir utanaðkomandi fari að sjá um okkar mál. 

Það sést til dæmis vel núna í Grikklandi, en ég hef líka horft til Írlands, Spánar, Litháen og annara landa sem eiga í erfiðleikum.  Það hvarflar ekki að stjórn Evrópusambandsins að arða upp á smáríkin ef þau eiga í erfiðleikum.  ESB getur ekki haft gott af þeim, til dæmis sýnilega í Grikklandi fá svona nýja og óþreytta þræla til að halda uppi neyslu þeirra sjálfra.

Það er alltaf þessi lenska að ágirnast allt það sem utanað kemur.  Það er sagt að slíkt "ástand" sé tilkomið af því að við séum einangruð og fámenn.   Það má alveg rétt vera.  Mér finnst það líka beinlínis hlægilegt þegar ég heyri fólk halda því fram í alvöru að við séum of fá til að vera þjóð.  Höfum við ekki endst hér í þúsund ár?  Sem þjóð, stundum að vísu undir annara valdi, en síðan 1944 verið sjálfstæð þjóð, meðal þjóða. 

Við eigum ennþá okkar eigin tungu og krónuna.  Sumir segja að hún hafi bjargað okkur í hruninu.  Ég held líka að krónan sé ekki vandamálið heldur fíflagangur þeirra sem áttu að varðveita hana og það sem hún stóð fyrir.  Og ekki síst allar auðlindirnar, vatnið, víðernin, sjávarauðlindina og önnur hrein matvæli og ég veit ekki hvað

Það er dapurlegt að lesa um og heyra um allt svindlið og svínaríið sem ennþá viðgengst hér á landi með bankafólkið sem er ennþá á ofurlaunum, fólkið sem jafnvel var þátttakendur og vinir þeirra sem ollu hruninu, vinnandi að því að skammta aftur vinum og vandamönnum bitastæð fyrirtæki.  Og nýta sér eigin fyrirtæki til að vinna fyrir sig og bæði skrifa og kvitta undir reikninga.  Á meðan gengið er hart fram í að bjóða húsin ofan af þeim sem sitja í súpunni.

Dapurlegast af öllu er þó að horfa framan í smettið á viðskiptaráðherra, sem segir að þetta bara eigi að vera svona.  Þau ætli ekki að fara að skipta sér af launagreiðslum eða fyrirkomulagi bankageirans.  Eða forsætisráðherra sem kvartar og kveinar, en virðist ekki sjá að það er hún sjálf sem þarf að setja hnefa í borð. 

Og ég spyr, ef þau geta ekkert gert eða skipt sér af, hver borgar þessu fólki ofurlaunin?  Ef ég greiði fólki laun, lít ég svo á að það sé í vinnu hjá mér.  Ef mér líkar ekki vinnubrögðin, þá annað hvort gef ég fólki tækifæri til að bæta sig, eða læt það fara, og ræð nýtt fólk sem ræður við það sem því er ætlað að gera.

Ég er auðvitað bara einföld manneskja eins og barnið í sögunni um Keisarann nakta; en ég spyr hvaðan fær þetta fólk peningana sína.  Eru þetta peningarnir sem áttu að fara í heilbrigðiskerfið, eða samfélagshjálpina?  Eða að lækka skuldir heimilanna?  Fleiri milljónir á mánuði er ekkert smáræði í árferði sem þessu.  Og ég get sagt bæði Jóhönnu, Steingrími og Gylfa að þetta misbýður gjörsamlega minni réttlætis- og siðferðiskennd.  Og ég heyri og sé allstaðar að ég er ekki ein um það.

Ég bæði heyri og sé líka að fólk hugsar sama og ég með ráðaleysi og framtaksleysi ríkisstjórnarinnar, og hvernig hún velkist fram og til baka í rótinu og tekur aldrei á neinum málum. Gott dæmi er Icesave og sá glæsilegi samningur sem fjármálaráðherran var svo glaður með, að það mátti ekki hrófla við honum.  Þessum óskapnaði var svo þröngvað gegnum þingið gegn vilja þjóðarinnar, og sem betur fer þá gerði forsetinn það sem fæstir bjuggust við.   Hann neitaði að skrifa undir.  Hann er maður sem hefur sambönd víða, og hefur eflaust aflað sér upplýsinga um hversu arfavitlaust þetta var allt saman.   Eins og margir aðrir hafa sagt okkur síðar, fólk sem veit og þekkir til, Eva Joly og margir fleiri. 

Þá er brugðið á það ráð að leita uppi fólk sem er nógu forhert til að reyna að koma umræðunni í þann farveg að við verðum að greiða, og getum það alveg.  Og svo vælir þetta fólk og er undrandi á því að við tökum ekki fagnandi þessum rökum þeirra um að við getum avleg tekið á okkur, börn og barnabörn skuldaklafana.   Og ég hugsa af hverju?  Er erfitt að horfast í augu við að gera mistök, þannig að þau skulu troðin ofan í kokið á okkur, með góðu eða illu.  Nú er búið að setja upp samninganefnd til að sækja málið ennfrekar.  Og strax heyrist að það sé ýmsu hægt að breyta, og hnika til.  Svo ekki var það nú alveg rétt Steingrímur að þetta væri það besta sem var í boði. 

Rétt eins og inngöngubeiðnin í ESB átti að gera allt gott og opna allar lánalínur, ekki gekk það eftir Jóhanna.  Þannig hafið þið hrakist til og frá orðið uppvís að lygi til að koma ykkar hugðarmálum fram, eða fela bjálfaganginn í ykkur þetta er mitt presónulega mat.

Nú síðast þegar forsætisráherran fór til Brussel til að flýta ferlinu um inngöngu í ESB, þvert ofan í vilja meirihluta þjóðarinnnar og nú líka fyrirtækja í landinu.

Hvað er að ykkur?  Eru stólarnir svona mjúkir og hlýir, að þið viljið kosta öllu til að sitja sem fastast.  Ég veit að fólkið í landinu vill heldur ekki sjá Sjálfstæðisflokk eða Framsókn við völd heldur.  Við erum nefnilega búin að komast að því að fjórflokkurinn er allur jafn rotinn og spilltur.   Það eru samt ennþá sauðir sem fylgja forystufénu alveg fram af bjargbrúninni. 

En gerjunin er byrjuð, hún er reyndar farin að ólga, og það er bara spurning um hvenær við tökum okkur saman og heimtum utanþingsstjórn.  Heimtum að forsetinn leysi upp ríkisstjórnina og setji á neyðarstjórn til að bjarga því sem bjargað verður.  Því þið getið það greinilega ekki.  Félagsmálaráðherran segir það sé bara gott að fólk flýji land.  Færri eftir til að greiða bætur sennilega.  En þá eru líka færri hendur til að borga álögurnar sem þið hafið sett á okkur hin sem eftir erum. 

Ef fólk fer ekki að vakna og koma sér niður á Austurvöll til að sýna vilja sinn í verki þá er þessari þjóð ekki viðbjargandi.  Ef til vill þurfum við hjálp erlendis frá.  Þá á ég við að þjóðirnar í kring um okkur sjái hversu mikill vandræðagangurinn er og neiti að skipta við fólkið í forystunni, krefjist nýrra aðila til að taka á vandanum.  Það er svo sem að byrja, því nú vilja bretar fá að skoða myndina hans Gunnars Sigurðssonar Maybe I should have.   Ætli það sé byrjunin á því að þær þjóðir sem okkur standa næst vilji fara að opna box pandóru og skoða hvað er þar inní?  Vilji vita hvort spillingin sé svona mikil að jafnvel forystumönnum ríkisstjórnarinnar sé ekki treystandi til að taka á málunum, og allt sé að fara í sama farið, sömu öflin að hirða allt sem hægt er að hirða á brunaútsölu.  Til hvers ætti þá að fara að lána okkur pening, til að þeir fái betra start? 

Fer þetta ekki að verða komið nóg.  Og eitt er einkennilegt það er af hverju er endalaust verið að fresta útkomu skýrslunnar sem öll þjóðin er að bíða eftir?