Evrópusambandslykillinn.

Hef verið að skoða plaggið frá ESB um aðildarferli þeirra vegna umsóknarríkja. Ég hef reynt að þýða fyrstu kaflana, með hjálp translategoogle, ekki sérlega vel heppnað hjá mér.  En íslensk stjórnvöld hafa ekki sýnt neinn áhuga á að gefa okkur innsýn í þetta ferli svo hér kemur þetta hrátt beint af skepnunni;

TEKIÐ HÉR.  http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

Evrópusambandið hefur fært

öllum Evrópubúum mikla kosti - stöðugleika, velmegun, lýðræði,

mannréttindi, mannhelgi og gildi

laga. Þetta eru ekki bara abstrakt meginreglur.

Þeir hafa bætt lífsgæði milljónum manna.

Ávinningurinn af innri markaði fyrir

neytendur í ESB er augljós: hagvöxtur

og atvinnusköpun, öruggari neysluvörur, lægra

verð, og meira val í mikilvægum sviðum eins

fjarskiptum, bankastarfsemi og flugi. Stækkun ESB

hefur einnig verið gagnleg í heild í Evrópsku

hagkerfi. Efnahagslegar og fjárhagslegar kreppur

hefur veitt sambandinu og gjaldmiðli þess

ótal prófraunir. Það hefur sýnt sig að meðlimir þess

eru innbyrðis háðir nýrri

samstöðu og efnahagslegrar samvinnu er þörf til

að takast á við áskoranir í hnattvæddu hagkerfi.

Þegar viðbrögð við kreppunni eru rædd á

alheims stigi, þá ber stækkun ESB ber meira vægi

og virkar sterkari á heimsvísu.

Eins og að stuðla að efnahagslegri og fjárhagslegri

samstöðu og tækifæri fyrir neytendur, ESB

hefur samfélagslegt gildi. Við erum vaxandi fjölskylda

í lýðræðislegum Evrópulöndum,

að vinna saman að friði og frelsi,

velmegun og félagslegu réttlæti. Og við viljum verja þetta

gildi. Við viljum leitast við að stuðla að samvinnu  milli

þjóða Evrópu,  virða og varðveita

fjölbreytileika okkar.

 

 OO

"Sambandið er stofnað um

gildi  virðingar fyrir mannlegri reisn,

frelsi, lýðræði, jafnrétti,

réttarríkis og virðingu fyrir

mannréttindum, þar á meðal réttindum

einstaklinga sem tilheyra minnihlutahópum.

Þessi gildi eru sameiginleg

OO

"Sérhvert evrópskt ríki, sem virðir

Gildi þau sem um getur í 2. gr

og hefur skuldbundið sig til að stuðla að þeim

getur gerst aðili að sambandinu. "

1. Pólitískt: stöðugar stofnanir tryggja

lýðræði, réttarríki, mannréttindi og

virðingu fyrir og vernd minnihlutahópa.

2. Efnahagslega: markaður, virkt hagkerfi og

geta til að takast á við samkeppni og markaðsöfl í ESB.

3.  Getan til að taka á sig skuldbindingar um

aðild, þ.á.mþ aðild að markmiðum

pólitískt, efnahagslega-og vegna myntbandalags.

Auk þess verður ESB að vera fært um að aðlaga nýja

meðlimi, þannig að það áskilur það sér rétt til að ákveða hvenær

það er tilbúið til að samþykkja þá

OO

Kröfur um að ganga í Evrópusambandið hafa verið

gerð með vaxandi nákvæmni yfir, og með

námskeiðum um þróun þess, og til að  veita skýra ráðgjöf til

þegna þeirra landa sem vilja

að taka þátt.

OO

49. gr sáttmálans um Evrópusambandið er

að öll Evrópuríki geti sótt um aðild

ef þau virða lýðræðisleg gildi ESB og

skuldbinda sig til að stuðla að þeim.

A land getur aðeins orðið meðlimur ef það uppfyllir

öll skilyrði fyrir aðild sem fyrst eru skilgreind af

European Council í Kaupmannahöfn árið 1993, og

styrkt árið 1995. Þessir þættir eru:

2. gr, þingsins

European Union

"Sambandið er stofnað um

gildi virðingar fyrir mannlega reisn,

frelsi, lýðræði, jafnrétti,

réttarríki og virðingu fyrir

mannréttindum, þar á meðal réttindum

einstaklinga sem tilheyra minnihlutahópum.

Þessi gildi eru sameiginleg

 

Nýir meðlimir eru teknir inn með

einróma samþykki lýðræðislega

kjörinna stjórnvalda í aðildarríkjum ESB.

Ríkin, koma saman annað hvort í

Ráðherra eða í leiðtogaráðinu.

Þegar land á að ganga í ESB.

Ríkisstjórnir aðildarríkjanna, fulltrúar í

ráðinu, ákveða - eftir að hafa fengið álit

frá framkvæmdastjórninni - hvort að samþykkja

beri umsókn eftir umsögn þeirra sem þekkja landið sem

verðandi aðila. Á sama hátt  er ákveðið hvernig aðildarríkin,

og með hvaða skilmálum skal opna og loka aðild og

samningaviðræðum við umsækjendur á hverju málaflokki,

í ljósi tillagna frá Evrópsku  Framkvæmdastjórnarinnar.

Hver ákveður?

Það eru aðildarríkin sem ákveða hvenær

samningaviðræðum um aðild er fullnægjandi lokið.

Aðildarsamningar verða að vera undirritaðir  af hverju

aðildarríki og frambjóðanda viðkomandi ríkis. Það þarf að fullgilda hvert aðildarríki

sem gerist aðili samkvæmt eigin constitutionally verklagsreglum.

Þar sem Evrópuþingið, hverjir meðlimir eru kjörnir

beint af borgurum ESB,  gefa einnig sitt samþykki

 

Til að tryggja að stækkun koma bætur

samtímis í ESB og í

löndum í því ferli sem er í gangi,

Aðildarferli þarf að vera vandlega stjórnað.

Frambjóðendur verða að sýna fram á að þeir séu

færir um að taka að fullu þátt sem meðlimir - eitthvað

sem krefst breiðs stuðnings meðal borgaranna, sem

og pólitísks og tæknilegs samræmis við

Staðla ESB og viðmiðum. Meðan á ferli,

frá umsókn til aðildar að ESB stendur er

alhliða stig-við-stig samþykktar aðferðir.

Til að hjálpa löndum að búa sig undir framtíðar aðild,

Hefur ESB hannað stefnu, lykil

þáttur þessarar stefnu eru samningar sem kveða á um

 réttindi og skyldur (eins og stöðugleika og

Association Samninga í tilviki Vestur

Balkanskaga), auk sérstaks samstarfsvettvangs

eins og aðild eða Evrópu Samningar, eru sett fram markmið um umbætur til

að ná markmiðum umsækjenda og um hugsanlega frambjóðendur.

Fjármála aðstoð ESB  er annar mikilvægur þáttur í preaccession

aðferðum.

Samningaviðræður um aðild

Aðild að samningaviðræðum varðar hæfni umsækjanda

 til að taka á sig skuldbindingar um  aðild.

Hugtakið "samningaviðræður" getur verið villandi.

Aðildar viðræðurog  áhersla á aðstæður og

tímasetningu samþykkta, um framkvæmd umsækjenda

og beitingu ESB reglna - um 100.000 síður af

þeim. Og þessar reglur (líka þekktar sem orð úr,

Frönsku fyrir "það sem hefur verið samþykkt") eru ekki réttar um

hvernig stækkunarferli virkar:

uppfylla þarf kröfur um

samningsatriði. Fyrir umsækjendur, er það fyrst og fremst

spurning um að samþykkja hvernig og hvenær á að taka upp og

innleiða ESB reglur og verklag. Í ESB, það

er mikilvægt að fá tryggingar á þeim degi og

skilvirkni framkvæmd hvers frambjóðanda reglna.

Samningaviðræður eru gerðar milli ESB og

Aðildarríkjanna og hvers umsóknarlands sem sækir um, hraðinn fer eftir hverju landi

framförum þess í að uppfylla kröfur.  Umsóknarland  hefur  

því hvata til að innleiða nauðsynlegar umbætur fljótt og vel. Sumar

þessar breytingar krefjast talsverðra og stundum

erfiðra umbreytinga af pólitískum toga fyrir

efnahagslega uppbyggingu. Það er því mikilvægt

að stjórnvöld gefi á skýran og sannfærandi hátt

 ástæður fyrir þessum breytingum til

borgarar landsins. Stuðningur frá samfélaginu

er nauðsynleg í þessu ferli. Samningaviðræður og fundir

eru haldnir á vettvangi ráðherra eða varastjórn, þ.e.

Varanlegra Fulltrúa aðildarríkjanna,

og sendiherra eða Chief samningamenn til umsóknarlanda.

 

Til að auðvelda samningaviðræður, er samningsmarkmiðum  ESB

 Skipt niður í "kafla",  samsvarandi í hverjum málaflokki.

 Fyrsta skrefið í samningaviðræðum er

kallað "skimun", tilgangur þess er að finna svæði þar sem

þörf er á röðun í löggjöf, stofnunum eða starfsháttum í  umsóknarlandinu.

Tilvitnun lokið.

Þetta eru falleg orð ekki satt.  Mikið um virðingu, mannlega reisn og stöðugleika. 

Sérstakt að lesa þetta allt á þessum tíma, þegar allsherjarverkföll eru í Grikklandi, Spáni, Portugal og fleiri ríkju.

Fólk er að fremja sjálfsmorð í stórum stíl vegna þess að þau sjá enga framtíð, nýleg dæmi á Spáni.

Það vekur líka eftirtekt að það er gengið út frá því að þau ríki sem sækja um aðild, séu í alvöru með einlægan vilja til að ganga þar inn.  Þar er ekkert sem heitir að kíkja í pakka. 

Þar er líka vel tekið fram að hér er ekki um samning að ræða heldurinnlimun.  Og að það land sem sækir um og er í viðræðum, er í viðræðum um að taka upp allt regluverk ESB og það strax, eða sem allar fyrst.

Þar er líka talað um að stjórnvöld í viðkomandi landi, geri þjóð sinni grein fyrir stöðu mála upplýsi um framgang og stefnumörkun ESB að inngöngu landsins.

Ég verð nú að segja það, að hér hefur orðið mikill misbrestur á.  Í fyrsta lagi var alþingi talið trú um að hér væri aðeins verið að kíkja í pakka, og sú mýta er ennþá í gangi, sem er bara alrangt eftir þessu að dæma.  Síðan ber stjórnvöldum að upplýsa þjóðina um gang mála, hingað til hefur verið steinþagað um allt slíkt og okkur talin trú um að hér væri bara að opna og loka pökkum í sátt.  Og hér væri verið að semja um eitthvað.

"Aðild að samningaviðræðum varðar hæfni umsækjanda

 til að taka á sig skuldbindingar um  aðild.

Hugtakið "samningaviðræður" getur verið villandi.

Aðildar viðræðurog  áhersla á aðstæður og

tímasetningu samþykkta, um framkvæmd umsækjenda

og beitingu ESB reglna - um 100.000 síður af

þeim. Og þessar reglur (líka þekktar sem orð úr,

Frönsku fyrir "það sem hefur verið samþykkt") eru ekki réttar um

hvernig stækkunarferli virkar:

uppfylla þarf kröfur um

samningsatriði. Fyrir umsækjendur, er það fyrst og fremst

spurning um að samþykkja hvernig og hvenær á að taka upp og

innleiða ESB reglur og verklag. Í ESB, það

er mikilvægt að fá tryggingar á þeim degi og

skilvirkni framkvæmd hvers frambjóðanda reglna.

Samningaviðræður eru gerðar milli ESB og

Aðildarríkjanna og hvers umsóknarlands sem sækir um, hraðinn fer eftir hverju landi

 

því hvata til að innleiða nauðsynlegar umbætur fljótt og vel. "

Sýnist fólki að hér sé verið að semja um eitthvað?  Einhver pakki til að kíkja í?

Ónei hér er einungis verið að ræða um hversu fljótt við getum tekið upp þetta regluverk upp á 100.000. bls. 

Og þetta með undanþágurnar, þær eru bara bull.  Það er beinlínis rangt sem haldið var fram í ESBútvarpinu í gær að það fengju allir undanþágur.   Það hafa eftir því sem ég hef heyrt aðeins verið um tvær varanlegar undanþágur að ræða en það eru viðurkennt 50 mílna lögsaga Möltu og sardínur í Finnlandi.

Hér í upphafi þessa ESB bæklings kemur skýrt fram að þjóð sæki einungis um aðild, ef það er einlægur vilji til að ganga í sambandið, þar er líka gert ráð fyrir að það sé samþykki meirihluta þjóðarinnar að fara inn í samstarfið.

Í okkar tilfelli var það ekki gert.  Og síðan alþingi talið trú um að það væri verið að kíkja í pakka, sem þjóðín myndi svo samþykkja eða fella í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Allt slíkt er bara bull.  Og sú þjóðaratkvæðagreiðsla hvenær á hún að fara fram?  Þegar búið er að opna alla pakkana og samþykkja það sem þar er?

Um hvað eigum við þá að kjósa?

Góðir landsmenn, við skulumstíga varlega til jarðar, hér erum við eftir því sem mér sýnist að við séum að ganga á jarðsprengjusvæði, nú eða þá kviksyndi, sem er alveg  holt eða bolt hvort við komumst lifandi frá.

Við skulum krefjast þess að það verði gert sem stjórnvöld áttu að gera í upphafi, kjósa um það núna hvort við viljum halda áfram eða hætta.

Það er nefnilega enginn pakki að kíkja í, það var lygi. 

Og nú er þetta orðið allof langur pistill til að einhver nenni að lesa hann, en svona er þetta bara.

Ég ráðlegg ykkur samt að lesa vandlega það sem hér er sagt að ofan, það er nefnilega beint upp úr plöggunum frá ESB illa þýtt að vísu, en ómengað að öðru leyti. 

Um glansmynd Þorsteins Pálssonar og co. Plús nokkrar vetrarmyndir teknar í gær.

Nokkrar vetrarmyndir.

Þessar myndir voru teknar í gær.

Það er oft fallegir skúlptúrar í svona vetrarmyndum.

Kúlan í dag.

Fegurð haustsins er afgerandi.

Birtan á þessum tíma er falleg fyrir sálina.

Algjörlega.

Og friðsældin ein ríkir.

Svo fallegt.

Er að hlusta á Spegilinn og er orðin sannfærð um að þar er stundaður grímulaus áróður fyrir Esb aðild, nú eru þeir búnir að greina ástandið og ætla að telja okkur trú um að okkur stafi enginn hætta af sjávarútvegsstefnu ESB, það sé bara heimatilbúin mýta að okkur stafi nokkur ógn af sambandinu í því efni, trúi því hver sem vill, ég geri það ekki.

Talandi um annað, einn einlægasti Esb sinni sjálfstæðisflokksins Þorsteinn Pálsson tala um glansmynd andstæðinga sambandsins á gæðum landsins: http://evropa.blog.is/blog/evropa/entry/1267852/

Ég myndi hafa mikla ánægju af að senda þennan mann ona way ticket til Brussel og vona svo sannarlega að ég fái þeirrar ánægju aðnjótandi.

En Þorsteinn hér er glansmynd, tekinn beint upp úr skýrslunni frá ESB:

 

The European Union has brought great advantages

to all Europeans – stability, prosperity, democracy,

human rights, fundamental freedoms, and the rule

of law. These are not just abstract principles.

They have improved the quality of life for millions

of people. The benefits of the single market for

consumers in the EU are obvious: economic growth

and job creation, safer consumer goods, lower

prices, and greater choice in crucial sectors like

telecommunications, banking and air travel, to name

but a few.

By multiplying these opportunities, EU enlargement

has also been beneficial overall for European

economies. The economic and financial crisis

has exposed the union and its currency to an

unprecedented test. It has shown that its members

are mutually dependent and that new forms of

solidarity and economic cooperation are needed

to face the challenges of the globalised economy.

When responses to the crisis are discussed on the

global stage, the enlarged EU carries more weight

and acts as a stronger international player.

As well as promoting economic and financial

solidarity and opportunities for consumers, the EU

is a community of values. We are a growing family

of democratic European countries committed

to working together for peace and freedom,

prosperity and social justice. And we defend these

values. We seek to foster cooperation among the

peoples of Europe, while respecting and preserving

our diversity.

Talandi um glansmyndir.

Verði ykkur að góðu ágætu ESB sinnar eigið ykkar drauma í friði, og við megum þá eiga okkar drauma. Þetta er tekið beint upp úr skýrslu ESB.

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

Ekki láta fagurgala stjórnmálamannanna villa ykkur sýn.

Það er rétt hjá Árna Páli að það er rétt að breyta um takt.  Það er líka rétt að almenningur í þessu landi við breyta til og skapa ný stjórnmál.  En Árni minn það verður ekki gert með gömlu víni á nýjum belgjum.  Þú berð þína ábyrgð á því sem varð okkur að falli, og bættir um betur með Árna Pálslögunum, auk þess að vera eindreginn stuðningsmaður ESB, þó vitað sé að yfir 60% landsmanna sé því andvígt. 

Hvernig hyggst þú breyta og skapa ný stjórnmál?  Jóhanna var einstrengingslegur stjórnmálamaður og eintóna, vildi ekki ræða málin, og treysti engum nema sjálfri sér og Steingrími.  Það verður erfiður róður fyrir arftaka hennar að rétta kúrsinn.  Og ég fyrir mitt leyti ætla ekki að þegja um það sem betur hefur mátt fara í aðgerðum/aðgerðarleysi núverandi stjórnvalda.  Og að eina ráðið við krýsunni sé að ganga í ESB er einfaldlega ekki boðlegur kostur fyrir þjóðina.  

Það er frekar fyndið að nú keppist fjórflokkurinn við að setja fram vilja sinn til að breyta stjórnmálunum, og hvað svo? dettur ekki bara allt í sama farið, ef svo ólánlega skyldi vilja til að þið og Sjálfstæðísflokkurinn næðuð saman eftir næstu kosningar?  Bjarni með sitt ískalda mat á ESB eftir kosningar, og þú með þinn einlæga vilja til að fara inn í brennandi hús ESB.  Hvernig í ósköpunum á íslensk alþýða að treysta ykkur tveimur til að standa að baki þjóðinni?  Þú manst með Árna Pálslögunum sem nóta bene eru kennd við þig meðan þú varst ráðherra.... Þar sem þú tókst stöðu með fjármálafyrirtækjum landsins en ekki fólkinu í landinu.  Heldurðu virkilega að þú fáir að vera í friði með þau mistök?  Og heldurðu svo virkilega að Sjálfstæðisflokkurinn fái að vera í friði með að gefa endanlega L.Í.Ú.  allan aðgang að fiskinum í sjónum?

Ég segi fyrir mig, það er margt gott í stefnu Sjálfstæðisflokksins, sem gæti nýst þjóðinni vel.  En leiðitami þeirra við sægreifana sem nóta bene gefa að mínu mati, drjúgt í kosningasjóði bæði ykkar og Sjálfstæðisflokksins er ljóður á þeim flokki sem gerir að verkum að ég myndi aldrei treysta þeim fyrir Íslandi.  Og ég mun gera mitt til að koma því til skila.

Og því síður treysti ég Samfylkingunni sem er að mínu mati flokkur tækifærissinna og skoðanakannana, með enga augljósa stefnu til heilla fyrir almenning sem best lýsir sér í því að eina lausnin ykkar er að koma okkur inn í ESB.  Þar á lausnin að vera, meðan allt heilbrigt fólk sem þekkir til veit að það er rugl. 

Nei ágæti Árni Páll þið getið talað ykkur bláa í framan þú og Bjarni Ben um hvað allt verði gott bara ef þið fáið veldissprotann. 
En það sem ég sé í þeirri stöðu er; að allt verði virkjað sem hægt er að virkja, álver reist um allar koppagrundir, jafnvel olíuhreinsistöðvar og slík mengandi stóriðja á kostnað hreinleika landsins.  Síðan verði okkur demt inn í ESB með allri þeirri spillingu og metnaðarleysi sem þar viðgengst. 

Ef þið þú og Bjarni virkilega viljið landi og þjóð það besta, þá dragið þið ykkur einfaldlega í hlé, leyfið nýjum öflum, nýjum framboðum að komast að, og leyfa þeim að fá tækifæri til að gera einmitt það sem fólk hefur verið að segja þér í kosningabaráttunni, að breyta um, skapa ný stjórnmál.

Ykkur er einfaldlega ekki treystandi til þess.  Það höfum við séð núna undanfarna áratugi.  Þegar þið hafið komist við kjötkatlana hellist yfir ykkur gleymskan. Vinavæðingin, klíkubræðurnir sem þurfa smá aðstoð og svo ættingjarnir fá að ganga fyrir og blómstra á kostnað hæfileika, heiðarleika og vinnusemi.

Að segja að Samfylkingin þurfi að vera gott og heiðarlegt samfélag, sendir ískaldan hroll, ekki "mat" niður hrygginn á mér, og sá hrollur eykst ef Sjálfstæðisflokkurinn á að vera samstarfsaflið.

Ég efast ekki um vilja margra innan þessara beggja flokka, en ég efast um að forystan í þessum flokkum hafi eitthvað afl eða vilja til að vinna gott og heiðarlegt starf að betra samfélagi, og ef það er einhver huggun þá er það sama að segja um Framsóknarflokkinn og síðan Vinstri Græna sem sem höfðu tækifæri rétt eins og þið í upphafi á að breyta og bæta samfélagið, til þess höfðuð þið traust og trúnað þjóðarinnar í upphafi, en svikuð svo gjörsamlega að traust almennings er komin niður fyrir 10%

Af hverju ættum við að treysta fagurgala núna, svo stuttu eftir að flest sem þið hafið lofað hefur verið svikið big time.   

Ágætu landsmenn látið ekki svona fagurgala villa ykkur sýn.  Þetta eru innantóm orð, horfið frekar á gjörðir þessara manna, loforðin, aðgerðirnar, kosningar á þingi.  Ekki láta fagurgalan og tungutakið villa ykkur sýn, þegar þetta fólk hefur sýnt að þeim er í raun og veru alveg sama um kjósendur, bara ef atkvæðin skila sér í hús.  Þá er hægt að taka þráðínn upp aftur, loka sig inn í reykfylltum herbergjum og byrja að plotta upp á tíu.

Ef við viljum nýtt Ísland, þá þorum við að breyta til og gefa nýju framboðunum möguleika á að koma fólki inn á þingið. Þó það væri ekki nema til að hafa glugga opinn inn í alþingishúsið eins og Hreyfingin hefur gert þann tíma sem þau hafa setið þarna 

„Við þurfum að breyta um takt“

Okkar björgun kemur sennilega að utan en ekki frá stjórnvöldum sem við höfum kosið yfir okkur.

Nú hef ég ekki mikið vit á fjármálum, segi eins og utanríkisráðherra vor, sem tilkynnti okkur að hann hefði ekki hundsvit á slíku.  En er það ekki dálitið varasamt að umræður um fjárlög ESB hafi siglt í strand. Þarna er um að ræða þörf möppudýranna í Brussel fyrir meira fé til að sólunda, m.a. í allskonar mútur og styrki til okkar hér á skerinu til að dobbla okkur inn í sambandið.  Það skyldi þó ekki vera svo að það myndi borga sig ef við værum svo miklir kjánar að falla fyrir þessu og fara inn. 

Mér skilst að uppgjör reikninga hafi ekki skilað sér inn s.l. 17 ár eða svo, og nú er hvorki meira né minna en 9 milljarða evrugat á fjárhagsreikningnum. Það þarf engan fjármálaspeking til að sjá að þetta gengur ekki upp.

Og illa er ég svikin um mannlegt eðli ef öll 27 ríki sambandsins samþykki að auka greiðslu til lobbýistana í Brussel um 6.8, meðan ekki liggur fyrir í hvað þessir peningar eiga/ og hafa farið. 

Enda sýnist mér ríkisstjórnir vera að stinga niður fótum gegn þessu, og óánægjan eykst, ekki bara hjá hinum fátækari með hræðilegum niðurskurði sem bitnar á almenningi, fyrst og fremst þeirra sem minna mega sín, heldur líka þeirra ríkari sem þykjast sjá að skattarnir þeirra fari meira og minna í að borga "óráðssíu" í hinum fátækari ríkjum.

Og nú las ég einhversstaðar að þjóðverjar séu að missa dampinn, og þrengir að þeim á alla kanta.  Þó ég þekki ekki til fjármála og stadusa svona yfirleitt í þeim geira, þá þekki ég mannlegt eðli þeim mun meira. Og ég bara sé það í hendi mér að ráðamenn í þessum ríkjum fari að hugsa sinn gang þjóðhagslega séð

, þegar þeir sjá alvöruna hjá almenningi um efnahagsmál.  Svo líður að kosningum og ólíkt því sem gerist hér á landi, þá eru flestar þjóðir þannig að þær refsa þeim sem halda illa á fjármálum ríkisins.  Og þar sem það er afar ljóst að það eina sem þessir ríkisbubbar í hverju landi skilja eru atkvæðin upp úr kjörkössunum, þá er ég nokkurnveginn viss um að þeir sjá sjálfir alveg hjálparlaust að þolinmæði fólks er á þrotum gagnvart þessari endalausu þjónkun við einhvern draum um eitt ríki Evrópu.

Og þó við höfum hér stjórnvöld sem hvorki sjá, heyra né skilja, og þeirra draumur er sá að komast þarna inn í brunarústirnar, þá sér almenningur erlendis þetta betur og krefur sína embættismenn um skýr svör.  Þetta samband mun því rottna innanfrá vonandi áður en okkar kjánum tekst að smygla okkur þarna inn með falsi og fláráði.

Rotturnar munu flýja sökkvandi skip, hver sem betur getur þegar þeir horfast í augu við kosningar og reiði almennings.

Og ofan á all er evran að lækka...http://www.mbl.is/vidskipti/frettir/2012/11/10/evran_laekkar_thridja_daginn_i_rod/

Þannig að sennilega kemur björgun okkar ekki frá íslenskum stjórnvöldum, heldur frá þeim löndum sem nú eru involveruð í þetta sambandsríki sem er eiginlega að falli komið. 

Viðræður um fjárlög ESB í strand

Ferðasagan ferðalok.

Þar sem rokið veður áfram, þó ég heyri ekki mikið í því, og snjórinn þyrlast niður er við hæfi að ljúka við ferðasöguna mína.

 

Ferðasagan.  Fjórði og síðasti hluti. Mazatlán til Vestfjarða. 

 

Það var gott að komast til Mazatlán, heim til mágkonu minnar, það var tilbreyting að komast inn á heimili og geta farið í venjubundið heimilislíf, þó við værum ekki komin alveg heim.  Þarna var stjanað við okkur.  Vöknuðum, fórum út á Patíó að lesa, fengum okkur morgunverð og svo var farið niður á strönd.   

 

á ströndinni. 

 

Mazatlán er mjög falleg borg, þar búa um 140 þúsund manns.  Aðalgatan liggur með fram hreinlegri sandströnd, þar koma margir ferðamenn á hverju ári.  Aðallega frá Ameríku eða Kanada.  Þeir stytta veturinn heima fyrir, með því að koma hingað í hlýtt og gott veður. Margir eiga íbúð eða villu þarna, og svili minn sér einmitt um hótel sem er í eigu margra ameríkana og kanadamanna.  Hann hefur líka séð um glæsivillur ríka fólksins, eins og frú Grímhildar, en hún átti snyrtivörufyrirtæki Lancome að mig minnir.  Við fengum að skoða villuna hennar, og þvílíkan og annan eins íburð hef ég aldrei séð fyrr né síðar.  Glæsikerra var í bílskúrnum sem beið komu hennar, og þernur, garðyrkjumaður og bílstjóri sem voru þarna meðan hún var í burtu.  Hún er að vísu búin að selja bæði fyrirtækið og húsið núna.

 

 

Götumynd frá Cerr De Jesus Mazatlán. Íbúarnir eiga gangstéttina út að götu, og þurfa að sjá um að gera þær og þrífa.  Þess vegna eru gangstéttarnar mismundandi fyrir framan hvert hús, og sumir hafa ekki gert neina gangstétt.  Bara sandur fyrir frama.  Aðrir helluleggja og sumir steypa.  Götutréð er Fícus Benjamínus.  Og yfirleitt eru það garðyrkjumenn sem koma og snyrta trén, það er sama með þau íbúarnir eiga trén og láta klippa þau eftir eigin smekk. Við betri götur eins og þessa eru varðmenn sem íbúarnir deila með sér að greiða fyrir að vakta götuna á nóttunni.  Á nóttunni er allir bílar fyrir innan grindurnar sem þið sjáið, og hliðin læst.   

 

 Þarna lifa menn á rækjuveiðum, humri, ostrum og ferðamennsku.  Til skamms tíma voru nokkrir íslendingar þarna í útgerð og veiðarfæraþjónustu.  Rækjan er stærri en við eigum að venjast, og humarinn líka.  Á ströndinni vorum við alltaf á svipuðum slóðum hjá Playja del Oro. Sjórinn er tandur hreinn og ágætlega hlýr.  Á hverjum morgni um nýju leytið kom maður syngjandi upp úr sjónum, með poka á bakinu, hann var á ostruveiðum.  Hann hafði smáaðstöðu rétt við hliðina á okkur. Lítinn trékassa og salt og sítrónu.  Þangað hélt hann með aflann og byrjaði að brjóta skeljarnar, maður get svo fengið nýja og spriklandi ostru hjá honum á 2 pesóa.

 

Þarna er stöðugur straumur af sölumönnum sem ganga um ströndina og reyna að selja manni allt mögulegt frá tyggjópökkum upp í flottar tréskurðarmyndir, og málverk.  Handklæði og sólgleraugu.  Margir sölumennirnir eru indíjánar.  Einn maður gekk þarna um á hækjum og söng aríur, ekki var nú röddinn til að hrópa fyrir, en hann fékk stundum pening, menn tóku viljann fyrir verkið. 

 

Strandsala.

 

Sinalóa fylkið sem Mazatlán tilheyrir er eitt helsta Mafíusvæðið í Mexícó.  Hér er friðsælt á daginn, en margt gerist í skjóli nætur.  Og margir eru myrtir.  Þó maður trúi því ekki þegar maður gengur um þennan vinalega bæ að degi til, með öllum sínum ferðamönnum og friðsæld.

Hérna er karnival um þetta leyti, og er þegar byrjað að skreyta bæinn.

 

Úti að borða morgunverð í Mazatlán með fjölskyldunni.

 

Tíminn leið allt of fljótt þarna, því við höfðum ráðgert að stoppa þrjá daga í San Fransisco. 

Yfirgáfum Mazatlán á fallegum sólardegi, til að fara út á flugvöll, þurftum að fljúga til Mexícósity, og svo þaðan til San Fransisco.  Urðum að stoppa eina nótt í höfuðborg Mexícó, gistum á flugvallarhóteli “Rezor” mjög fínu hóteli með tveimur herbergjum nóttin kostaði 100 pesos.  Þurftum að vakna um kl. 4 a.m. til að ná fluginu. 

 

Maður finnur svo vel þegar maður kemur aftur til bandaríkjanna hve dónalegir þeir eru og leiðinlegir, þeir sem eru í einkennisbúningum þ.e.a.s.  Að vísu lentum við á afskaplega elskulegum ungum manni í útlendingaeftirlitinu, við vorum fyrstu íslendingarnir sem hann hafði séð.  Maður þarf að gera vel grein fyrir sér, og á hvaða hóteli maður ætli að dvelja, og við vorum ekki ákveðin.  “Æ ég set ykkur bara á Holliday inn” sagði hann og hló. 

Síðan tók við þrautarganga gegnum eftirlit þar sem þessir venjulegu ameríkanar komu við sögu ruddalegir og ofstopafullir.  Til dæmis konan sem tók við tollmiðanum, hún hrifsaði hann úr hendinni á mér með fyrirlitningar svip, svo mig langaði mest til að sparka í rassinn á henni. Þarna voru engar almennilegar upplýsingar að fá um hótel og slíkt, við vildum vera niður í miðbæ.  Þegar við spurðum í upplýsingum, sagði daman með þjósti að það væri ekki hennar mál að svara til um hvaða hótel væru í miðborginni.  Meðan hún athugaði neglurnar á sér.  En rétti okkur samt ferðamannabækling þar sem voru upplýsingar um hótel en við vissum náttúrulega ekki hvað snéri upp eða niður á San Fransisco.

 

 

 

Við stautuðum okkur fram út bæklingnum og komumst að því að sennilega væri Unik square í miðbænum.  Þar fundum við hótel sem heitir King George Hótel.  Þokkalegt hótel og í göngufæri við allt. 

 

Leitað eftir hóteli á flugvellinum í San Fransisco.

 

Slöppuðum af eftirmiðdaginn, en fórum á röltið um kvöldið.  Borgin iðaði af lífi, við fórum svo á hótelbarinn þar var live djass og blues, ungir strákar alveg frábærir músikantar.

 

Við vöknuðum snemma morgunin eftir og löbbuðum einn og hálfan tíma til að leita að stað til að borða morgunverð, annað en kaffi hús með sætum kökum og vöfflum. Fundum loks einn.... við hliðina á hótelinu, þar sem við höfðum reyndar snætt kvöldið áður.  Eftir hádegið tókum við einn af hinum frægu Cable vögnum niður í ferðamannahluta borgarinna við höfnina. Fengum okkur að borða humar og krabba á frábærum stað í Fiehermanswharf við höfnina.

 

Útsýnið úr restaurantinum. Listamenn að störfum.   

Teflt á Unik squaire.

 

Síðasti stóri jarðskjálftinn hér var 1989, hann lagði stóran hluta borgarinnar í rúst.  Hér eru um 32 hæðir sem mynda borgina, en hún er frá sjávarmáli upp í 929 feta hæð. Þess vegna eru göturnar eintómar brekkur. Aðal samgöngutækin frá Höfninni í miðborgina eru rafmagnsvagnarnir.  Þeir ganga fram og til baka, þessir gömlu vagnar.

 

Cable train.

Þessir vagnar voru teknir í notkun um 1873, það var maður að nafni Andrew Smith Hallidie, sem fann þá upp, áður höfðu menn hesta til að draga vagna upp og niður hæðirnar, en eitt sinn horfði hann upp á að hestur féll og vagninn dró hann niður eina hæðina og þá hét hann að finna upp leið til að gera samgöngurnar mannúðlegri.

 

 

 Fyrir 155 árum var hér aðeins þorp en svo fannst gull í nágrenninu og síðan hefur borgin þanist út.  Hún er ekki síður fræg fyrir margvíslegan arkitektúr. Hér býr fólk frá öllum heimshornum.  

 

Flottur arkitektúr.

 

Listin blómstrar í miðborginni.

 

Við sigldum svo undir hina frægu Golden gate brú. Hún var 17 ár í byggingu og lengi vel var talið ekki væri hægt að byggja brú á þessum stað. Því gífurleg rok geta orðið þarna, og mikil þoka.

themightywolfman

 

Golden Gate. Liturinn er táknrænn og brúin er stöðugt máluð alla daga, öll ár. Brúin sveiflast 9 metra til og frá í mestu rokhviðum.

 

 Í mörg hundruð ár sigldu spánverjar og aðrar þjóðir þarna framhjá, án þess að uppgötva innsiglinguna.  En það var fyrir tilviljum að spænskt skip hraktist þarna inn fyrir sjávarstraumum.  Straumurinn er svo mikill að oft er erfitt að komast þarna inn.  Brúin sveiflast um 9 metra til og frá þegar kári geisar af fullu afli.  Það eru menn allt árið, alltaf að gera við brúna og mála hana.  Þeir byrja á einum enda hennar og þegar þeir eru komnir yfir er byrjað aftur þar sem frá var horfið.  Oft gella við þokulúðrar þegar bátarnir koma inn, í þokumistri. Þokulúðrarnir við innsiglinguna gefa frá sér mismunandi hljóð, til að sjómenn átti sig á aðstæðum.

 

Alcatraz hin illræmda fangaeyja.  Ekki er hægt að synda frá henni í land vegna þungra strauma.

 

Inn á miðjum flóanum er fangaeyjan Alcatraz.  Þar voru menn hafðir í haldi og afar fáum tókst að flýja.  Því ekki var hægt að synda frá henni sökum straumsins.  Eyjan er núna til sýnis fyrir ferðamenn.  Þarna er önnur eyja þar sem innflytjendur voru geymdir.  Uns þeim tókst að sanna að þeir mættu flytjast inn til landsins.  Þeir urðu að eiga ættingja í landinu til að fá dvalarleyfi.  Aðallega voru það kínverjar. Og eru þeir áberandi í borginni. Önnur stór brú er hér hún kallast Bay brigde öðru meginn og Oaklandsbrigde hinu meginn, hún liggur í gegnum tvær litlar eyjar og er önnur kvikmyndastúdíó.  Í jarðskjálftanum féll efra dekk hennar niður og kramdi þó nokkuð marga bíla undir farginu og margir dóu.  

Við fórum á nokkur söfn, vaxmyndasafnið, og safn sem heitir Ripley´s Believe it or not.  Eða furður veraldar. 

 

Elíar í góðum félagsskap. Fídel, Hussein og Napóleon.  Madam Tussaud er samt flottari.

 

Hér er margt að sjá og mikið um að vera.  Hér eru allstaðar bílageymslur, kallaðar Parkhótel. Upp á níu hæðir, og kostar 30 dollara að geyma bílinn 24 tíma.

 

Síðasti dagurinn lofaði ekki góðu regnið buldi á rúðum hótelsins.  En það stytti upp sem betur fer.  Fórum aðeins í búðarrölt, í Macys og Old Navi. Þá varð nú amman gráðug, þvílíkt úrval af barnafötum.

 

Um kvöldið röltum við um í höfninni hér er aðalferðamannasvæðið, og margt um að vera. 

 

 

Við fengum okkur að borða á Johns’ steakhouse. Ég fékk mér ostrur í forrétt og grillaðan túnfisk í aðalrétt. 

 

Röltum um og rákumst á litla sjoppu þar sem hláturmildar Havairósir buðu okkur að freista gæfunnar og velja okkur ostru og gá hvort í henni væri perla.  Ef ekki væri perla þyrftum við ekki að borga.  Til að gera langa sögu stutta, þá fann ég fyrst eina bláa perlu sem er mjög sjaldgæf, og svo fékk ég að prófa aftur og fékk aðra, reyndi einu sinni enn og fékk þá eina hvíta.  Ég lét gera hálsmen og hring með tveimur bláu perlunum, til þess var nú leikurinn gerður, og svo hálsmen úr þeirri þriðju sem var hugsuð sem sængurgjöf fyrir dóttur mína. Þetta kostaði all plús skartgripir fyrir mágkonu mína með hennar perlum um 800 dollara.  En það var svo gaman að þessu og hreint upplifelsi að kvöldinu og aurnum var vel varið. 

Svo var haldið upp á hótel King George, með cable train auðvitað.

 

Blómabarn sem lék fyrir þá sem biðu eftir fari með cable car.  Hér sést aðeins í hringinn sem var snúið við til að rétta af vagnana.  Gæinn átti örugglega bílinn i baksýn, svo hann hefur ekki verið á nástráinu.

 

 

Niður á höfninni. Hér hefur verið gert stórátak í að hreinsa flóann af mengun og sæljónin eru friðuð og þessi pallar gerðir sérstaklega fyrir þau. Það var bæði mikill hávaði og fnykur af þessum elskum.

 

Í perluleit. 

 

Og Voila!!! Blá perla. Þessar Hawaisku sögðu að það hefði aldrei komið fyrir áður að einhver fengi tvær bláar perlu.  En þær vissu auðvitað ekki að hér var norn á ferð.

 

Þegar heim á hótelið kom var verið að sýna í sjónvarpinu morðsögu með Jessicu Flecher, marga þætti, eiginlega alla nóttina.  Og meðal annars þegar frú Flecher fór í cable car einmitt hér í San Fransisco. Vagnarnir ganga frá Unik torgi að Fishermans Wharf, á hvorum stað er svo snúningshleri sem er handsnúið, og svo aka vagnarnir til baka. 

 

Daginn eftir var svo haldið til Boston og það þurftum við aðeins að bíða á flugvellinum, þá var tíminn notaður til að ljúka við að lesa þær bækur sem ég hafði fengið lánaðar hjá góðum vini.  Og svo var farið upp í flugleiðavél og haldið heim á kalda gamla frón. 

 

Gamla frón, Vestfirðir, í ljósbrotum. Það er einmitt á svona stöðum sem nornir verða til. 

 

 

 

Fullt tungl!!!

 

Hér með lýkur þessum ferðabrotum mínum. ‘Eg vona að þið hafið haft gaman af, og getað upplifað í huganum ferðalagið með mér.  Þegar maður ferðast svona á eigin vegum, þá kemst maður nær fólkinu sjálfu og tengist betur landi og þjóð.  Það gerir ferðalagið miklu innihaldsríkara. 

 

                                                   Sögulok.

Kisur og notalegheit undir svefninn.

Kisur og gestir.  Svona bara í komandi stormi og leiðinda veðri.  Ég er svo heppin að hafa hjá mér tvær yndislegar konur, Rosemary og Bryndísi og við vitum eiginlega ekkert hvernig áætlanir verða eða hvað gerist næstu sólarhringana, en við erum bara ákveðna í að láta þetta bara allt rúlla, og svo er auðvitað Úlfurinn minn líka. Hvernig sem allt æxlast þá erum við bara ákveðna í að gera það besta úr öllu.  Ég ætla að elda kjötsúpu á morgun og svo kemur bara í ljós hvort Rosemary kemst inn í Bónus til að selja sína skartgripi til styrktar fólkinu í Kenýa og svo hvort Bryndísi tekst að komast til að sinna fólkinu sem vill fá handleiðslu um ástandið á húsinu sínu eða dýrahúsunum.  Þetta kemur bara í ljós.

En ég hef verið að taka nokkrar myndir af kisunum mínum. Lotta mín situr um að fara með mér upp í gróðurhús þegar ég fer þangað til að sinna plöntunum, þá finnur hún sér notalegan stað  til að liggja á og bíða meðan ég gerið það sem ég þarf að gera, og það er þvílíkur félagsskapur að henni þessari elsku.

En nú hefst myndasýningin.

Það er notalegt að kúra sig hjá Rosemary.

Jamm þetta er bara notalegt.

Svo þarf aðeins að þrýfa sig.... eða þannig.

Spá aðeins í hlutina.

Smá rauðvín hefur nú aldrei skaðað.

Kitli kitli kitl....

Mamma mamma heheheheh...

Umm svo notalegt...

Mamma það er svo notalegt að vera hjá þér

Já og það er líka notalegt að vera hjá Rosemary..

MMM notalegt.

OHH já kósý.

Flottasti kattapabbi í heimi.

Ha ertu að tala við mig?

Stelpurnar mína að hafa það notalegt..

Ah komin tími á afslöppun.

Eitthvað spennandi að gerast?

ég er sko flottastur..

Þú þarf að þrífa þig krakki... og ekkert röfl.

Oh hvað það er gott að vera laus við unglingana og geta bara slaka á.

Ert þú ennþá vakandi krakki?

Svo rífur maður dúkana af stofuborðinu hjá mömmu, því það er svo notalegt að leggja sig þar.

MMM það er líka svo notalegt að fara að lúlla sér.

Góða nótt elskurnar og sofið rótt í alla nótt.

Munum eftir einyrkjunum í jólagjafaflóðinu.

Ætla að benda á blogg eins af bloggvinum mínum, sem mér finnst skemmtileg tilraun.

Hey hér er hugmynd fyrir jólin: kaupum jólagjafirnar frá fólki sem er sjálfstætt starfandi, eða er með einhverskonar, lítinn rekstur, jafnvel heima, vinnur kannski í skúrnum heima, eða er með handgerða hluti,kannski prjónaskapur,málverk, fuglar,veitngastaður í þínum heimabæ eða lítil verslun sem gæti alveg munað um að þú verslir þar fyrir jólin

http://nafar.blog.is/blog/nafar/entry/1267032/

Þetta er frábær hugmynd og í anda þess vandamáls sem við eigum við að glíma í dag, þ.e. græðgi þeirra stóru og peningaaflanna.  Hlúum að hinum litla kaupmanni á horninu og gefum persónulegar gjafir.

Og svo vil ég minna á að Rosemary er ekki farin, hún er núna inn í Bónus að selja fallegu gripina sína til skólauppbyggingar í Kenya.

Margt þarna í jólapakkan fyrir þá sem ekki eiga of mikið milli handanna, en svo sannarlega gleðja.

Þjóðin hefur talað.

Hér um árið talaði Þorgerður Katrín um miðaldra hvíta karlmenn.  Þetta sagði hún í samabandi við einhverjar kosningar man ekki lengur.  Vildi meina að þeir réðu meira en gott þykir.  Nú er auðvitað ekki verið að tala um alla miðaldra hvíta karlmenn, heldur ákveðin hóp fólks karla og kvenna með ákveðnar skoðanir, sem snúast mest um völd og peninga. 

Í nótt sigraði hjartað græðgina í Bandaríkjunum að mínu mati. 

En ég held að þetta sé merki um breytingar í heiminum. Þetta var barátta milli manneskjulegrar hugsunar og virðingu fyrir öllu sem lifir, og svo hin harða afstaða fólks sem vill ákveðna forsjárhyggju, til dæmis í málefnum kvenna, trúmálum og minnihlutahópa.

Þetta sést vel þegar litið er á stuðningsmenn Baraks Obama, en í þeim hópu voru africanamerikans, rómanska fólkið, samkynhneygðir, konur og ungt fólk. Sem sagt allt litrófið.

Um leið og þetta er skoðað kemur í ljós að rebublikanar eru búnir að mála sig út í horn með þröngsýni í trúmálum, kvenfrelsi og almennt frelsi fólks til að hafa sinn lífsstandard.

Ég til dæmis var farin að hafa áhyggjur af því að Bandaríkinn væru að breytast í eitt allsherjar biblíubelti, þar sem engin skynsemi kemst að að mínu mati. Einnig gagnrýnislausrar vináttu við Ísrael, svona a la Bush.

En í nótt sýndu Bandaríkjamenn að það er ennþá töggur í þeim, og að loks eru þeir farnir að láta að sér kveðja í að betrumbæta heiminn. Þarna gæti spilað inn í mótmælin sem verið hafa (90%) Rétt eins og ég held að 12 þúsund manna ganga Ómars Ragnarssonar niður Laugaveginn vakti okkar þjóð til vitundar um að við getum staðið saman um marga hluti, ef við viljum.

Ég held líka að þetta verði vitundarvakning í heiminum um hófsamari tíma og jafnvel renni styrkari stoðum undir lýðræði í heiminum. Þetta er auðvitað bara lítið skref, en skref samt í rétta átt.

Og ekki bara það. Ég veit að fólkið mitt frá Kenya beið í ofvæni eftir úrslitum í þessum kosningum, því þau eru viss um að ef Romney hefði sigrað, hefði núverandi stjórnvöld í Kenya haldið völdum í kosningum á næsta ári. En sögðu þau Obama hefur vakandi auga á stjórnvöldum og þekkir vel til í Kenya, hann er okkar eina von.

Það skyldu þó ekki vera fleiri þjóðir sem svo er ástatt um.

Þegar ég horfði á öll þessi glöðu og þakklátu andlit sem hafa birst í myndum frá útslitunum, er ég ekki í nokkrum vafa um að þessi niðurstaða er góð fyrir okkur öll.

Og ég verð líka að segja Romney til hróss að hann tók vel á þessu og hvatti til meiri samvinnu milli flokkanna tveggja stóru. " Ég vildi leggja mitt af mörkum til að breyta Bandaríkjunum, en þjóðin hefur talað og ég virði þá niðurstöðu".

 Vonandi gefur það fyrirheit um að þessir tveir flokkar vinni betur saman að heill amerísku þjóðarinnar. Og að þeir fari frekar með friði í heiminum en hefur verið til þessa.

Þessi orð ættu að hljóma í hverju landi.  Og vonandi verður sú rödd sterkari og kraftmeiri þegar fram líða stundir.  Þjóðin hefur talað, hefur lýst vilja sínum og það er jú hún sem á að ráða. 

Til hamingju Barak Obama og fjölskylda. 

Rosemary er komin aftur.

Vinkona okkar frá Kenía er komin aftur til Ísafjarðar, Þau hjónin hafa verið dugleg að safna fyrir skólanum í Kenía og í ágúst opnuðu þau skólann, þar eru núna 50 börn, og það er áætlað að bæta við fleirum eftir áramótin.  Vinkona mín Anna Skúladóttir fór til Kenýa í ágúst, til að hjálpa til við að kenna og koma starfskröftum að vinna á leikskóla en Anna er lærð fóstra, vann m.a. í Bolungarvík fyrir nokkrum árum. 

http://tearschildren.wordpress.com/ Þau Poul og Rosemary hafa unnið þrekvirki að koma þessum skóla á laggirnar.  Munirnir sem þau eru að selja eru unnir af einstæðum mæðrum, sem fá vinnu úti í Kenýa við að búa til skartgripi og myndir og allskonar fallega muni. 

Tók þessa mynd í dag í Samkaupum, en hún verður þar líka á morgun, en miðvikudag fram á laugardag mun hún verða í Bónus. Þetta eru allt fallegar jólagjafir og verðin við hæfi hvers og eins.

Anna mín, ég kynntist henni fyrst þegar hún var hér kaupfélagsstjórafrú og dætur okkar voru svo samrýmdar að þær voru heimagangar hvor hjá annari.

Glöð og hamingjusöm börn að fá að ganga í skóla í fyrsta skipti á ævinni.

Og hér er skólinn, þarna læra þau m.a. íslensku.

Hér er hópur frá Akranesi sem fór út til Kenýa að kynna sér málin og hjálpa til.

Tók þessa mynd í vor þegar hún var hér.

Það er margt að skoða og bæði listaverkin og konan sjálf eru hlýt og yndisleg.

Mæli með henni og eiginmanni og því óeigingjarna starfi sem þau inna til að hjálpa fólkinu sínu í Kenýa. 

Sjónvarpskonsert og veður.

Var að skoða sjónvarpsdagskrána í kvöld, og þótti hún ekki mjög áhugaverð.  En svo var heldur ekki mikið að gera hjá mér svo ég hugsaði svona að það mætti prófa að horfa.  Landinn er jú alltaf þjóðlegur og fróðlegur, og svo kom dagskrá eitthvað sem nefnist Söngfuglar.  Konsertinn var í Salnum, þar voru tveir söngvarar karl og kona með hljómsveit. Þau voru með á efnisskránni lög sungin og samnin af Alfreð Clausen og Ingibjörgu  Þorbergs söng- skálda og útvarpskonu.  Og ég hugsaði með mér Nei þessu nenni ég ekki. 

En svo var eiginlega ekkert að gerast í mínu lífi, svo ég ákvað að horfa á þetta show.  Og ég get svo svarið það að ég var með aulaglott allan tíman.  Nostaltían á fullu.  Þegar ég var krakki og unglingur þá var heimilisritið keypt á mínu heimili, og þar var alltaf á forsíðu söngvarar og frægt fólk.  Og ég lék mér með þessar persónur fram og til baka, í ævintýrum.  Þarna voru bæði Ingibjörg og Alfreð, bæði að mínu mati afar hallærisleg.  En svo núna skil ég betur þvílíkir snillingar þetta fólk var. Og bara að hlusta á þessi lög og texta þá er smám saman að opnast fyrir mér að við erum ekki bara að slá í gegn núna með okkar Björk, Sigurrós, monsters of men, og allar þessar flott hljómsveitir og söngvara.  Heldur það sem var á þessum tíma að það hreinlega vantaði internetið og þá áherslu sem núna er.  Við höfum nefnilega alltaf átt tónlistarmenn og tónskáld á heimmælikvarða. 

Afsakið gæðin eru ekki upp á það besta, því ég bara tók myndirnar af sjónvarpinu.

Man ekki lengur nöfn þeirra nema hann heitir Ívar Helgason en hef gleymt hennar nafni. 

Hér er hann að syngja um ömmu, og reyndar les allan textan af blaðiMargar góðar sögur amma sagði mér...

Söngkonan var afar heillandi, þó ég muni ekki nafnið, og í raun stjórnaði hún atburðarrásinni.

Hljómsveitin var frábær og þeir á öllum aldri.

Ég heyrði reyndar á þeim í kvöld að þau ætluðu að halda áfram þessum konsertum, núna voru það Alfreð Clausen og Ingibjörg Þorbergs, næst verður það Ragnar Bjarnason og einhver kvensöngkona. En það kæmi  mér bara alls ekki á óvart að þau hefðu hitt á eitthvað konsept sem blívur. Og að þau og hljómsveitin slái í gegn í svona nostalgíu, verði einhverskonar "hitt" sem mun slá í gegn.

En að veðri, hér sést hver mikið hefur snjóað bara í gær og fyrradag.

Ég get alveg sagt ykkur að það er hrein martröð að vaða snjóinn upp í mitti í ótroðnar slóðir til að gefa hænunum og tékka á gróðrinum upp í gróðurhúsi. Það er bara þannig að finna sig sökkva niður í hverju skrefi það er ótrúlega íþyngjandi.

En svo kemur gott veður inn á milli.  Ég kalla þetta túss fjöllin, þegar þau skarta þessu flotta konsepti milli snjóa og jarðar. ótrúlega flott.

Það er algjör forgangur að hafa svona málverk fyrir framan dyrnar hjá sér, ég get svo svarið það.

Svo snýr maður sér við og horfir inn á flottan gróður. Það eru ekki allir sem eiga svona fjársjóð.

Talandi um fegurð...

Ég er svo sannarlega þakklát fyrir að fá að vera hér og finna þá fegurð sem býr í öllu kring um mig.

Stubburinn minn var að troða uppganginn fyrir ömmu sína, sem hann elskar fölskvalaust.

Jamm og svo má hvíla sig, þega hann veit að amma getur nokkurnvegið stautað sig upp heimreiðina í troðningi.

Eigið góða nótt elskurnar.