Svona getur lífið verið.

Ég veit ekki eiginlega af hverju ég fór að hugsa um eina kunningjakonu mína í gær, þegar ég sat í 35 °hita smástund úti í sólinni hér í Steinbrunn, og var ekkert að gera nema drepast út hita. En svona var það nú samt, ég fór að láta hugan reika, veit ekki hvers vegna hugleiðingin um hana kviknaði, en ef til vill vegna ástandsins í Líbanon og verkefni sem við tókum þátt í á sínum tíma, "Óbeisluð fegurð" í Félagsheimilinu í Hnífsdal.  

 

http://www.kvikmyndavefurinn.is/films/nr/1105

Myndina tóku og unnu Hrafnhildur Gunnarsdóttir og Tina Naccache frá Libanon.

Þessi Kunningjakona mín Elísabet Markúsdóttir var í keppninni krýnd drottning.

 Ég man eftir henni þegar hún var ung og flott kona, ástfangin og að eignast börnin sín, þessi kona var falleg og það var glaðlegt blik í augum hennar eins og framtíðin blasti við henni alltaf brosandi og kát.  

En ekki fer allt eins og ætlað er.

 

Mér er æviferill hennar sérstaklega minnisstæður vegna þess að hér í vetur var gert heilmikil herför að óhefðbundunum lækningum, fólk var sakað um kukl og að afvegaleiða fólk þeim til ama og hættu.  Heilu kastljósþættirnir voru undirlagðir, og kunningi minn Svanur Sigurbjörnsson læknir fór mikinn með hvað þetta væri nú allt óhuggulegt og ljótt að vekja vonir hjá fólki með svona kukli.

En málið er þetta, þessi blessaða fallega kona var með smá vandræði, henni fannst hún vera of feit.  Sem hún var alls ekki, hún var þybbin en það fór henni vel.  Það sem gerðist var að hún lagðist undir hnífinn hjá læknum og fór í garnastyttingu.  Satt best að segja náði hún sér aldrei á strik eftir það, jú hún grenntist, um ljóminn hvarf úr augunum.  Á hátíðinni Óbeisluð fegurð þegar hún var krýnd drottning þá hélt hún þrumandi ræðu, sem ég reyni að gleyma ekki, reyndar bað ég hana um að láta mig fá hana skrifaða, það varð samt ekkert út því.  Það sagði hún m.a. að þó manneskjur vildu vera grannar og líta vel út, þá hefði það sína galla, til dæmis sagði hún get ég ekki lengur farið í bað og slakað á eins og ég gat áður, því þá hef eg enga viðspyrnu og ef ég sofna drukkna ég.  Ég hef ekki lengur neina stuðbúða í rassinum til að sitja þægilega.  Mér er altaf kalt, því það er ekkert fitulag til að skýla líkamanum, og þegar mikið rok er kemst ég ekki út því ég fýk bara út í loftið.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi fallega stúlka ætti ennþá að vera meðal vor.

 

Við hlógum mikið að þessu, en hún var að tala í hreinustu alvöru.  Síðasta sinni sem ég hitti hana var þegar við hittumst öll við frumsýningu myndarinnar í Reykjavík.  Hún sagði mér þá að hún væri alltaf veik og þyrfti endalaust að taka verkjalyf og læknar fyndu ekkert að.

Nokkru síðar lenti hún í bílslysi og Þá gafst hún hreinlega upp. 

Í millitíðinni hafði hún átt í voðalegu basli með dóttur sína, sem lenti út af sporinu, hún stóð eins og kletturinn með henni allan tímann og ég veit ekki betur en að dóttirin hafi náð sér upp úr því blessunin, hún er allavega eftir því sem ég best veit í góðu sambandi og á lítið barn, sem gladdi vinkonu mína mikið. Vona svo sannarlega Viktoría mín að þú sért í góðum málum í dag. 

En sagan er ekki búinn því miður.  

 

http://www.visir.is/lest-vegna-lyfjafiknar---laeknirinn-daeldi-lyfjum-i-dottur-mina-/article/2014710119937

Hún lenti nefnilega í læknunum, og þeirra ávísunum endalaust. Eins og faðir hennar greinir frá í þessum pistli sínum. Hún lést af of stórum skammti af Ketogan og fleiri slíkum lyfjum sem "sérfræðingur" ávísaði á hana endalaust. "Markús segir meltingarsérfræðing hennar hafa ávísað 2.220 töflum af ketogan, sterku morfínlyfi, á rúmlega hálfu ári í fyrra" Hér erum við að tala um lækni en ekki dópsala. http://www.mbl.is/greinasafn/grein/1512836/

Faðir hennar og ættingjar eru ekki þeir einu sem eru reiðir og sorgmæddir yfir hvernig fór fyrir Elísabetu. Ekki var hún í dópi eða drykkju, var heilbrigð og hraust kona falleg og átti fjölskyldu. Hvað í ósköpunum gerðist og hvernig gátu læknar eyðilagt þetta líf? Þeim ferst svo að vera á móti óhefðbundunum lækningum. Kalla allt kukl og svínarí. Ef til vill vegna þess að þeir eru háðir lyfjafyrirtækjunum og þurfa að sanna sig fyrir og selja nógu mikið af lyfjum til að vera -IN- 'eg er ekki að fullyrða neitt, en mig grunar að svona liggji í málum stundum. Og hvað varð svo um þennan sérfræðing er hann ennþá að ávísa Ketogan og morfíni í konur sem þurfa á að stoð að halda?

 

Ég hef einvhersstaðar lesið að við eigum hreinlega heimsmet í allkonar gleðipillum og verkjatöflum, læknar gera fólk stundum hreinlega háða þessu sérstaklega konur og mér finnst að landlæknir ætti að taka sig saman og gera rannsókn á þessum málum, hverjir eru aðal eiturbyrlaranir og hreinlega taka af þeim lyfjaleyfin eða allavega hafa eftirlit með þeim.  Ég veit að sonur minn eftir að hann byrjaði í læknadópi gat alltaf fengið ávísað á allskonar lyf, bara ef hann átti peninga til að borga og var hann þó orðin skemmtur af fíkn þó hann kæmi sér út úr því að lokum.  

 

Það er ekki nóg að hafa endalausar áhyggjur af heilbrigðiskerfinu vegna starfsfólks sjúkrahúsanna og heilbrigðisstofnanna, heldur þarf líka að skoða þá lækna sem hreinlega halda sjúklingum sínum í helgreipum læknadóps.

Eigið góðar stundir. 

Hér er Hanna Sólin mín á sýningu, það verður meira rætt um það síðar.