Við krefjumst réttlætis og heiðarlegra stjórnmála.

Svo raunin er sú að ljóti pólisíski leikurinn var í höndum Hönnu Birnu sjálfrar þegar allt kom til alls.  

Hjá umboðsmanni kemur fram að ef innanríkisráðherrann hefði strax komið fram með rétt svör, hefði málið ekki tekið svona langan tíma. Og þá er það komið í ljós að hún fór langt út fyrir valdsvið sitt.  Hún hefur nú iðrast og beðist afsökunar, en skaðinn er skeður, og ég get ekki séð að hún geti tekið sæti á alþingi eftir að vera opinberuð að því að ljúga úr ræðustól alþingis. 

En það er annað sem hryllir mig.  Lögreglustjórinn fyrrverandi og umboðsmaður alþingis létu ekki kúga sig eða beygja.  Þeir héldu sínu striki af stefnufestu og ábyrgð.  En hvað með önnur mál?  Er þetta algengt í stjórnsýslunni og menn beittir svona þrýstingi í öðrum málum, jafnvel sumir þeirra knúðir til undirgefni í krafti valdsins. 

Mér sýnist því nokkuð ljóst að það þurfi gagngera rannsókn óvilhallra manna á allri stjórnsýslunni, og það nokkur ár aftur í tímann. 

Einnig hefur komið í ljós svikamilla fyrrverandi fjármálaráðherra og alltmúligmanns í fyrrverandi ríkisstjórn, svo sviksamleg að jafnvel Icesave bliknar við þann samanburð. 

Þess vegna þarf að uppvekja landsdóm og rannsaka embættisfærslur fyrrverandi ríkisstjórnar með tilliti til hvernig þeir virðast hafa klúðrað bankamálum landsins og spilað í hendur erlendra fjárfesta.  Mál sem við erum ennþá að súpa seiðið af og verulega íþyngjandi.  

Það er því nær að nota kraftana á Austurvelli til að krefjast í fyrsta lagi afnámi kvótakerfisins, öðru lagi rannsókn á stjórnsýslu landsins og í því þriðja bankamálin verði rannsökuð og kærð til riftunar gjörða Steingríms J. Sigfússonar og ríkisstjórnar hans. 

Rakti lekamálið til fjölskyldutengsla