Það eru tvær hliðar á öllum málum.

Líka með hraðbrautina sem á að gera í Hnífsdal vegna ganganna.  Sá vegur á að fara meðfram fjörunni.

Málið er að þýsku vinir mínir, keyptu sér lítið hús alveg við fjöruborðið, þau una sér vel hér á landi, og hafa notað sumarfríið sitt til að dvelja hér.  Þau giftu sig á Íslandi og höfðu hugsað sér að setjast hér að, þegar þau væru komin á aldur.  Þess vegna ætla þau að fara á íslenskunámskeið núna í tvær vikur í háskólasetrinu, öll fjölskyldan, til að vera betur í stakk búinn til að takast á við íslenskan raunveruleika. 

En stundum kemur sá veruleiki aftan að fólki.

Vinir mínir eru hámenntað fólk, hún er arkitekt og hann sólarorkusérfræðingur, saman hafa þau unnið að því að teikna vistvæn hús, sem eru sparneytin á orku.  Þau byggðu sitt hús þannig að það framleiðir meiri orku en það nýtir mestan hluta ársins, og þau selja því rafmagn inn á kerfi þorpsins síns.

Þau hafa til og með fengið a.m.k. tvenn verðlaun frá Evrópusambandinu vegna baráttu sinnar sem náttúruverndarfólk og vegna vistvænu húsanna sem þau hafa teiknað. 

Þau búa í Dietlingen, sem er lítið þorp niður við Svartaskóg, beint fyrir framan húsið þeirra liggur hraðbrautin gegnum þorpið. 

Þess vegna heillaði þetta litla hús í Hnífsdal þau, friður kyrrð og nálægð við sjóinn og ána.  Hann veiðir bleikju í sjónum eða ánni, og þeim finnst yndislegt að hlusta á sjávarniðin.  Þetta var draumahúsið þeirra, þau lögðu mikið í að gera það upp, svo fallega.  Þar var mikið lagt í.  Þau misstu son fyrir nokkrum árum, sem er mikið tengdur þessu húsi, þar sem hann þá bara sex ára hjálpaði til við að mála og handverkinn hans eru þarna ennþá.

Þess vegna er svo sorglegt að vita að nú er allt í uppnámi hjá þessum vinum mínum.  Vegurinn á nefnilega að fara sjávarmeginn við húsið.  Hraðbrautinn sem þau voru að flýja í Dietlingen, verður flutt að bæjardyrunum hjá þeim. 
Þau hafa líka leigt húsið út.  Erlendu fólki sem vill frið og kyrrð.  Fólki sem hingað kemur fer í túristaferðir og auðgar mannlífið í litla þorpinu, ég veit að leigendur hafa verið mjög ánægðir þarna.

Þeim finnst að þau geti ekki verið þarna lengur, því grunnurinn sem þau byggðu á er brostinn.  Litla húsið verður við aðalumferðargötuna milli Ísafirðarðar og Bolungarvíkur, og þó það sé ekki mikil umferð, þá er þetta ekki friðsæla fjaran sem hún var.

Þau verða líka að kanselera öllum þeim bókunum sem þau voru búin að gera við ferðamenn sem voru búin að tryggja sér bústaðin næsta sumar. 

Þau eru alveg miður sín og það er ég líka.  Ég vil ekki missa þetta fólk héðan, ég var farin að hlakka til að hafa þau hér í nálægð, spjalla og eiga góðar stundir.  Bjóða þeim á þorrablótið og allt sem vinir gera saman. 

Eins og þau segja, við vitum ekki hvað verður, en nú hefur verið skorið á þær rætur sem við höfðum hér.  Svo hvað getum við þá gert. 

Ég vona svo innilega að það fáist einhver lausn á þessu, annað hvort að vegurinn verði ekki lagður, sem er líklega ekki möguleiki, eða að þau finni annan stað sem þau geta sætt sig við.  Ég hlýt að ætla að ríkið verði að kaupa af þeim húsið.  En það er líka skrýtið að þeim hefur ekki verið tilkynnt þessar breytingar, eða gefinn kostur á andsvari.  En ef til vill er það ekki tímabært, það þýðir þá að planið er ekki komið á það stig.  En þó er búð að teikna veginn skilst mér. 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 10.8.2007 kl. 14:55]

Er þetta ekki alltaf svona eins dauði - annars brauð?  Leiðinlegt fyrir fólkið.  En varla fara framkvæmdir af stað einn - tveir - þrír? Geta þau ekki staðið við bókanir í sumar?

Árans.

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 10.8.2007 kl. 15:55]

það er ömurlegt þegar fólk hefur ekkert að segja um framkvændir þó svo að líf fólks sé hluti af þeim framkvæmdum !

Ljós og friður veri með þessu fólki !

Ljós og friður til þín

 steina í Lejre

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.8.2007 kl. 16:04]

Það eru bókanirnar næsta sumar sem þau eru að hugsa um Jenný mín.  Takk báðar.  Ég ætla að vona hið besta fyrir alla aðila.

[Kristín Katla Árnadóttir, 10.8.2007 kl. 17:10]

Mikið er þetta  leiðinlegt vonandi að að vegurinn verði ekki þarna.  þetta finnst mér ljótt að gera  blessað fólkið

[Guðbjartur Sveinbjörnsson (IP-tala skráð) 10.8.2007 kl. 19:56]

Frábært blogg hjá þér, takk fyrir það.

Kveðjur úr borginni

Get ekki beðið eftir að komast aftur á ísó.

[Ásdís Sigurðardóttir, 10.8.2007 kl. 23:01]

Þetta er leitt að heyra, get alveg ímyndað mér sorg þeirra. Vera svipt þesum griðarstað sem hefur gefið þeim svo mikið og geymir minningar um drenginn þeirra. Vonandi finnst lausn, en mér heyrist þú ekki vera bjartsýn á það. Kær kveðja vestur.

[Saumakonan, 10.8.2007 kl. 23:13]

löngu tímabær bloggvinarúntur     Ömurlegt þetta með vini þína... vona að allt fari á besta veg.  

knús á þig ljúfan

[Gunnar Skúli Ármannsson, 10.8.2007 kl. 23:22]

Þetta er merkileg frásögn. Það er greinilega erfitt að forðast nútímann. Ég vona svo innilega að úr rætist.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.8.2007 kl. 23:33]

Takk öll sömul, ég ætla að vona það besta.  Ég veit að þetta er skipulagsbreyting, og ég veit að það gilda ákveðnar reglur um skipulagsbreytingar.  Það þarf að auglýsa þær og svo eiga menn andmælarétt.  Bara að þau eru viss um að Hnífsdælingar eru alveg sáttir við veginn út í sjó.  En þau segja að þetta séu mistök, en skilja samt þau sjónarmið að menn vilji veginn gegnum þorpið burtu.  Bolungarvík er núna um 900 manna byggð, það er eina byggðin sem er þeim megin við Ísafjörð.  Svo umferðin er ekki neitt rosalega mikil í sjálfu sér.  En maður sér til hvað úr verður. 

[Ragnheiður , 11.8.2007 kl. 00:18]

æj þetta er leiðinlegt þeirra vegna, fallegi griðastaðurinn þeirra.

[Karl Tómasson, 11.8.2007 kl. 22:00]

Alltaf jafn gaman að sjá þínar fallegu myndir Ásthildur.

Áfram með smjörið í kosningabaráttunni mín kæra.

Bestu kveðjur frá Kalla Tomm úr Mosó.