Innra eftirlit lögreglu.

Það er í raun og veru gott að vita að lögreglumenn séu undir innra eftirliti.  Mér hefur stundum fundist vanhöld á því.  Þetta innra eftirlit er sumsé virkt og fylgt eftir a.m.k. í sumum málum.  En ekki öllum er ég hrædd um.  Hvað með þegar þeir fara illa með fíkniefnaneytendur ?  Og eru ruddalegir við litla Jón og litlu Gunnu ? Er það líka rannsakað ?  Bara spyr.  Ég hef heyrt margar sögur af svoleiðis, en auðvitað eru alltaf tvær hliðar á hverju máli, en þar sem er reykur, þarf að skoða líka hvort ekki er eldur. 

Mig grunar samt að þetta eftirlit sé meira á svona málum, en þeim mannlegu.  Lögregla þarf að vera hafin upp yfir allan grun, og þess vegna verður að fylgjast með skemmdu eplunum, því þau eitra út fra sér. 

Varðstjóri ákærður fyrir brot í opinberu starfi

Athugasemdir

[Júlíus Sigurþórsson, 1.8.2007 kl. 13:18]

Las fyrir nokkru smá pistil sem birtur var í The Washinton Times.

Mjög góð áminning - þó blessunarlega sé það ekki alveg eins svart hér á landi, þá á samlíkingin ágætlega við.

Fred's archived police columns for the Washington Times: Walks on the urban blasted heath. It isn't pretty out there. It isn't nice. It's how things are.

You may not like cops. Few do. They can be arrogant, impatient, rude. They can weary of a demanding, complaining public. Most are good people. A few are not.

They are what we've got. They are out there, 24/7, with the psychopaths, the crash victims with the cartilage white where the flesh is gone, the week-old dead found by the reek, the snot, the blood, the cum, the maggots, the screaming half-crazed fifteen-year-old rape vtctims, the charred children caught in the fire with their guts exploded, the aged drunk women pissing in their pants in alleys and trying to crawl, the baby's brains on the windshield. You might get a bit odd too. You might get real damn odd. Think about it.

Hugsaðu um það....

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.8.2007 kl. 14:12]

Góð ábending Júlíus.  Og ég er alveg viss um að lögreglan hefur í nógu að snúast í öllum þrepum mannlífsins, og þeir upplifa margt sem við hin þekkjum bara af afspurn.   En eins Þarna er sagt nokkrir eru ekki góðir.  Og það er það sem ég er að segja.  Það eru þeir sem setja svartan blett á hina.  Þeir nást ekki nema það sé virkt innra eftirlit. 

Eins og ég segi að það verður að ríkja trúnaður milli lögreglumanna og almennings, það er aðalatriði að fólk treysti sér til að koma til lögreglunnar með það sem þeim liggur á hjarta.  Ég hef heyrt margar frásagnir um hið gagnstæða.  En ég hef líka kynnst mörgum góðum og skilningsríkum lögreglumönnum.  Þess vegna finnst mér synd að heyra að þeir eru ekki allir svoleiðis.  Auðvitað er misjafn sauður í mörgu fé, og þess vegna þarf að vera innra eftirlit til að tryggja að þeim sé ekki vært. 

En getur verið að þetta innra eftirlit beinist meira að svona uppákomum, en umgengni við hinn almenna borgara, og þá sérstaklega þá borgara sem lent hafa utan okkar mannlega samfélags ? 

Það er nefnilega í mínum augum alvarlegra að brjóta gegn þegnum landsins, en að þeysa á rauðu ljósi til Keflavíkur.  En það er mín skoðun.

[Solla Guðjóns, 1.8.2007 kl. 14:35]

Er ykkur alveg sammála...En það er líka þessi vanvirða við allt og alla og öfuugt eða þannig skiluru

[Jens Guð, 1.8.2007 kl. 22:59]

  Það er gott að vita af þessu innra eftirliti.  Vandamálið er hinsvegar það að þó að lögreglumenn brjóti af sér í starfi þá er þeim ekki refsað.  Hvorki með brottrekstri úr starfi né á annan hátt.

  Í engri stétt er jafn sterk samstaða og hjá löggunni.  Nema kannski í læknastétt. 

  Lögreglumenn verja hvern annan fram í rauðan dauðann.  Í fljótu bragði man ég aðeins eftir einu undantekningartilfelli.  Það var þegar blindfullur lögreglumaður á Akureyri kom akandi á slysstað í vor.  Aðrir lögreglumenn létu hann blása í blöðru vegna þess að maðurinn angaði eins og bruggverksmiðja. 

  Ég þekki dæmi þess að lögreglumenn hafa komið illa fram við handtekna menn,  lamið þá inni á löggustöð og niðurlægt þá.  Skipað þeim að afklæðast án nokkurrar ástæðu og annað í þeim dúr.

  Aðrir lögreglumenn sem verða vitni að þessu blanda sér ekki í málið.

  Ég veit ekki hvernig það er í dag en á árum áður var algjört umburðarlyndi gagnvart því að lögreglumenn létu hverfa skýrslur sem snéru að vinum þeirra og ættingjum.  Stundum urðu sumir lögreglumenn pínu spældir þegar þeir voru búnir að leggja vinnu í að skrifa skýrslur um afbrot og svo hurfu þær úr möppunum.  En þeir gerðu ekkert í málinu.

  Fyrir 15 árum og þar í grennd hafði einn lögreglumaður í Reykjavík þann kæk að er hann stökk út úr lögreglubíl þegar sem var sendur á vettvang slagsmála að slá næstu manneskju í hausinn með kylfu.  Burt séð frá því hvort manneskjan var þátttakandi í slagsmálum eða ekki.  Þetta þótti öðrum lögreglumönnum bara fyndið. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.8.2007 kl. 09:24]

Jens það eru nefnilega svona dæmi sem setur mann hugsi.  Ég þekki svona sögur líka.  Um lögreglumenn sem börðu fanga inn í klefum, að vísu ekki núna, en fyrir nokkrum árum. 

Ráðist á hæpnum forsendum inn í íbúð í leit að fíkniefnum, og skýringarnar voru að hurðin hefði verið opinn.  Líklegt ef fólk sem lögreglan hafði augastað á, væri að neyta fíkniefna inn á sínu heimili með hurðina opna.  Þetta var 6 klst. leit án leitarheimildar, og það sem hafðist upp úr krafsinu var skafið innan úr gamalli pípu.  En kært samt.  Maðurinn var handjárnaður á þann hátt að það sást á honum eftir handtöku, fyrir framan barnið sitt og fjölskyldu.  Það var enginn ástæða önnur en þessi grunur lögreglu og að "hurðin var opin", þetta hefði aldrei gerst ef það hefði ekki verið um að ræða fólk sem á engann rétt að margra mati.  Fólk sem var að koma sér út í lífið á ný, og reyna að lifa sínu lífi.  Með lögregluna gjörsamlega á hælunum.  Konan var meira að segja látin blása í blöðru úti á götu "gangandi", af því að hún var á skilorði. 

Þetta var vægast sagt hræðilegt tímabil.  Sem betur fer er því lokið í dag.  Og annað og skilningsríkara fólk í staðinn. 

En sárin gróa hægt, og þegar maður stendur löregluna að svona hlutum, þá verður maður sorgmæddur, því þetta er fólkið sem maður á að treysta til að standa vörð um réttlætið.  Ég gat það ekki á þessu tímabili.