Ferðin sem endaði ekki......

16.7.2007 | 12:27

Ferðalagið varð styttra en ég bjóst við, því nýji bíllinn bilaði á Klettshálsinum, og við urðum að stauta heim aftur mikið svekkelsi hjá stubbunum tveimur. En það byrjaði bara nokkuð vel.

Vestfirsku fjöllin láta ekki að sér hæða, tignarleg og fögur, og ekki skemmir gallerí himin fyrir dýrðinni.

Það er bjart yfir Ketildölunum. Þaðan eru nokkrir skrýtnir fuglar eins og Gísli á Uppslum og listamaðurinn með barnshjartað í Selárdalnum. Og þaðan eru auðvitað Hannibal og synir.

Og flottur er hann Dynjandi.

Þessi er líka flottur, en hann er í Svínánni, á leiðinni upp á Dynjandisheiðina.

Magnþrungin fjöll og skýjafar.

Virkar frekar dimmt, en það er samt bjart.

Hvar endar sjóriinn og hvað byrjar himininn ?

ÉG held að þetta sé Kaldbakur þarna í bakgrunni.

Þetta eru greinilega eldgýgar. En fallegt og tignarlegt fjall.

Hér erum við komin á tjaldsvæðið á Tálknafirði, yndislegt tjaldsvæði. Þar er meira að segja heitt rennandi vatn. Það er nú ekki allstaðar.

En þetta húshræ er farið að láta á sjá, það fauk meira að segja í vetur í óviðri, og endasentist marga metra, en á lappirnar komst það fyrir því, nema hvað það vantar lappirnar Við hífðum það bara upp á pallinn.

Spennandi að vera í útilegu með ömmu og afa.

Svo er hægt að dunda sér við ýmislegt.

Jamm ég elska svona birtuskilyrði.

Og þá er að fá sér morgunmat.

Hér má sjá Bíldudal vafinn inn í fjallakrans.

Þessi foss var líka á leið okkar.

Áð á fögrum stað. Við erum á heimleið, því miður bilaði bíllinn okkar, fór einhver slanga og hann varð alveg kraftlaus, svo við urðum að paufast heim aftur, mikil sorg hjá stubbunum. Þeir tóku þó fljótt gleði sína.

Því það er gaman að ferðast með afa, sem segir þeim frá umhverfinu og álfum tröllum og hverskyns verum. Mest voru þeir hræddir við útilegumennina.

Þó þorðu þeir að klífa tindinn. Þetta er á tunglinu sko !!

Já, fjöllinn eru slétt að ofan, þetta eru þessi vestfirsku fjöll.

Urð og grjót og upp í mót.

Og íslensku heiðarvötnin blá.

Geimskip ef til vill.

Við brunuðum svo beinustu leið á Suðureyri, en þar voru sæludagar, og fullt af fólki. Hér eru ofurhugar að stökkva í höfnina, þar var glens og gaman.

Eins og sjá má.

Hoppikastalar sem eru einkar spennandi fyrir stubba á öllum aldri.

Lífið lék við Súgfirðinga og aðra gesti og gangandi.

Hér má sjá Sóley Ebbu sem vann söngvakeppni Sæluvikunnar 3ja árið í röð. Hún er algjörlega frábær og ég hugsa að Jens Guð fari nærri því þegar hann segir að hún verði næsta stjarna Vestjfarða. Sumir voru málaðir í framan, og stubburinn tók trommusóló við mikinn fögnuð á barnaballi sem þar var haldið.

Kóngulóarmaðurinn ógurlegi.

Sem breyttist í RICE AND CURR'Y hehehehe þegar hann þvoði sér upp út tjörninni.

Svo eru það Cesilijarnar tvær sú gamla og sú unga, litla og stóra....

Svona fór um sjóferð þá. Maður veit aldrei hvernig það endar sem lagt er upp með, en það er okkar sjálfra að gera það besta úr hverju sem kemur fyrir. Ég hafði til dæmis hlakkað mikið til að fara á Málverjahitting, en missti af því. Það verður bara næst.

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 12:57 | Facebook

Athugasemdir

Takk fyrir yndislegar myndir, ég þarf ekki að ferðast ég nærri því upplifi þetta live. Ekki hefur ferðalagið verið leiðinlegt eins og sjá má þótt endirinn hafi verið öðruvísi en æðlað var í upphafi. Smjúts á þig ljósmyndari.

Jenný Anna Baldursdóttir, 16.7.2007 kl. 15:08