Litla Hraun, gróðrarstía glæpanna.

Það er ekki nóg að menn séu sviptir frelsi sínu, heldur geta þeir orðið fyrir stórskaða meðan á innilokun stendur.

Nú veit ég ekki hvað þessi maður braut af sér.  En hvernig stendur á því að enginn  vaktmaður var við þegar samfangar réðust á manninn. 

Ég veit að menn eru dauðhræddir við að fara inn, ef þeir eru í einhverjum fíkniefnaskuldum.  Því glæpamennirnir sem stjórna þessu,  ráða lögum og lofum innan fangelsisins, virðist vera.  Þetta er að verða eins og í BNA, þar sem sumir afbrotamenn eru réttdræpir innan fangelsismúranna, eins og barnaníðingar til dæmis.  Það er beinlínis talið vera hreinsun að koma þeim fyrir kattarnef, hef ég heyrt.  En menn sem ekki hafa borgað sínar skuldir, eða ekki staðið við sitt í fíkniefnaheiminum hér á landi, eru logandi hræddir við að fara inn á Litla  Hraun, hræddir við hefnd eiturbarónanna.  Í hvurslags andskotans landi búum við eiginlega, þegar það er ekki hægt að passa upp á menn, sem eru lokaðir inni.  Hvernig á þá að vera hægt að passa upp á fólk úti á götu.

Það hefur komið fyrir að menn hafa verið drepnir fyrir utan fangelsið, meðan þeir biðu eftir bíl til að flytja þá til Reykjavíkur.  Menn eru bara látnir út fyrir dyrnar kl. átta um morguninn, hvernig sem viðrar og þurfa það að bíða eftir því að vera sóttir.  Og a.m.k. í einu tilfelli var maður keyrður niður meðan hann beið.  Sumir sögðu þá að það hefði verið aftaka.

Af hverju á þrjúhundruð þúsundmanna þjóðfélag að þurfa að burðast með syndir milljóna samfélags.  Það þarf enginn að segja mér að það sé ekki auðveldara að finna skúrkana í svona fámenni...... ef viljinn er fyrir hendi.  Hvar er sá vilji, og af hverju er þetta svona voðalega erfitt ?

Fótbrutu samfanga á Litla-Hrauni

Athugasemdir

[Baldvin Esra Einarsson (IP-tala skráð) 6.7.2007 kl. 17:46]

Það er alveg ótrúlegt að það skuli finnast glæpir á Litla-Hrauni! Ótrúlegur andskoti.

[Hrönn Sigurðardóttir, 6.7.2007 kl. 17:52]

Aftaka? Ertu að meina þetta?

[Kristín Katla Árnadóttir, 6.7.2007 kl. 18:51]

 Þetta er  óhugnarlegt, úff.

[Jón Steinar Ragnarsson, 6.7.2007 kl. 22:22]

Er þetta refsivist eða betrunarvist? Eru til einhver drög að starfsreglum og tilgangslýsingu þessarar stofnunnar? Að svipta menn frelsi er skelfileg refsing og áfall, sem seint rjátlar af mönnum, ekkert kemur á móti til að draga úr afleiðingum þess áfalls og menn koma út án nokkurs stuðnings.  Dómurinn er sjaldnast að fullu afplánaður, því fordæming samfélagsins tekur við um óráðinn tíma.  Menn koma út á guð og gaddinn , hafa verið tekju og atvinnulausir og flestir búnir að glata öllum eignum fyrir vikið og grunni til að hefja nýtt líf.  Fangelsi skilar verri einstaklingum og hinu opinbera er nokk sama um hvar þetta fólk lendir.  Fangelsisvistin hefur því engan annan tilgang en að efla neikvæða þætti í þeim, sem eru í inni i fyrsta sinn, oft fyrir duttlunga örlaganna.  Manneskjan er góð í grunninn en ef ekki er hlúð að þeim grunni, þá ræktum við miskunnarlaus illmenni.  Miskunleysi refsingarinnar elur af sér miskunnarlausa einstaklinga. Menn ættu að fara að endurskoða raunverulegan tilgang vistarinnar og spyrja sig þeirrar spurningar hvort stofnunin sé liður í að hjálpa einstaklingum, sem villst hafa af leið inn á rétta braut og hvernig væri best staðið að því.  Þarna á að vera her félags og sálfræðinga, fjármálaráðgjafa og presta.  Þarna ættu að vera haldin námskeið til vaxtar anda og atgerfis.  Núna er verið að framleiða glæpamenn úr óhörnuðum unglingum. Þetta hefur verið marg ítrekað en einu viðbrögðin hafa verið þau að hið opinbera kærir þá sem segja slíkt eins og gert var við Illuga Jökuls, sem kallaði fangelsismálastjóra glæpamannaframleiðanda ríkisins. Hann hafði rétt fyrir sér en hlaut dóm fyrir.

[Ásdís Sigurðardóttir, 7.7.2007 kl. 00:41]

Þetta byrjar allt heima, þroski mannsins og atferli og framkoma við samborgarana. Sumum er hægt að bjarga en öðrum gengur illa að hjálpa. Best væri að það væru til betrunarstofnanir sem væru mismunandi, eftir broti viðkomandi.  Annars er þetta allt vond mál og erfið.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.7.2007 kl. 00:53]

Hrönn já ég er að meina það.

Ég veit ansi mikið um þessi mál, því miður verð ég að segja, ég vildi gjarnan að það væri ekki svo.

Jón Steinar það ætti einfaldlega ekki að loka ungt fólk inn í fangelsum, það á að vera til lokuð meðferðarstofnun sem slík ungmenni eru dæmd í til meðferðar, þar sem læknar, sálfræðingar, geðlæknar og félagsfræðingar og allt slíkt væru innan handar til að koma unglingunum okkar aftur út í lífið.  Ekki sem hatursfullum einstaklingum eftir skelfilega reynslu, heldur fólki sem hefur verið kennt að fóta sig á ný í mannlegu samfélagi.  Eitt ríkasta þjóðfélag veraldara eins og við grobbum okkur af á góðri stundu, hefur engan metnað til að laga það ástand sem skapast hefur í þjóðfélaginu og ég vil segja snertir hvern einasta íslending.

Hvað er að, hvað vantar uppá ? Af hverju er ekki hægt að gera neitt til að bjarga þessu blessuðu fólki, og það eru líka aðstandendur sem líða vítishvalir.  Við erum þjúhundruð þúsund manna samfélag, en það er bara ekki hægt að taka á þessum vanda ? hvað er að ? Af hverju er ekki hægt að fylgjast betur með ? Vantar viljan, eða vantar ef til vill hvatan til að finna þá sem bera ábyrgð. Hvarflar svo oft að mér. 

[Hrönn Sigurðardóttir, 7.7.2007 kl. 01:12]

Ó guð minn góður, þetta er hrikalegt ef satt er.

Kannski liggur vandinn í því að mannauður á Íslandi er einskins metinn. Upp á síðkastið finnst mér eins og fólk sé einskins metið, alveg sama hvar þú kemur að og hvar þú þekkir til. Alltaf er viðhorfið þetta að það sé til nóg af fólki......

.....en er það svo? Hvað með alla einstaklingana sem glatast? Auðvitað eru svartir sauðir innum og millum en þeir eru hverfandi miðað við allt og allt.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.7.2007 kl. 01:16]

Oft er þetta utangarðsfólk yndælismanneskjur, sem eru of viðkvæmar fyrir þessa veröld.  Láttu mig vita það, ég þekki nokkra.  En þau hafa hrakist út fyrir endimörk heims okkar og kunna ekki að koma til baka, og það eru sárafári til að hjálpa þeim heim aftur.  það er það sorglega við þetta allt saman, því þau vilja flest svo sannarlega koma aftur til baka.  En kerfið og við gerum þeim það bara ekki kleyft.  Segi og skrifa. 

[Jón Steinar Ragnarsson, 7.7.2007 kl. 01:36]

Það verður að skilgreina hlutverk þessara stofnana. Ég hef aldrei sé það á blaði. Hverju vilja menn ná fram með refsingum? Skal eitt yfir alla ganga eða á að meta einstaklingana út frá aldri og félagsstöðu og klæðskerasníða meðferð þeirra til upprisu? Ég held það.  Þetta kerfi er byggt á siðferði miðalda og hefur ekki verið endurskilgreint.  Áður fyrr hét þetta allavega betrunarvist og stjórnarráðið okkar var betrunarhús. Nú heitir þetta refsivist, þar sem hnykkt er enn frekar á óhamingju og óförum fólks.  Þetta er í raun allt saman langdregin og kvalarfull aftaka fyrir þessa einstaklinga, sem eiga sér varla viðreisnar von félagslega eftir að hafa einusinni leiðst á glapstigu.  Ég er innilega sammála en ráðþrota eins og þú. Tvískinnungurinn er ótrúlegur og hugsunarleysið.  Það er þó á okkar könnu að vekja máls á þessu með öllum ráðum.  Ég er með.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 7.7.2007 kl. 10:16]

Við erum með aldagamlar lausnir og viðhorf sem passa engan veginn inn í nútímasamfélög. Hugarfarið og trúin á refsingar og enga miskunn virðist hafa sprottið út frá trúarkenningum kirkjunnar á miðöldum..maðurinn tekið sér vald frá Guði og sleppir ekki svo auðveldlega. Í stað fangelsa eiga að vera til mannræktar stöðvar. Veitti samt ekkert af því greinilega að þeir sem fara eð völdin fari á nokkur sjálfir svo þeir fari að sjá heildarmyndina og hvernig eitt leiðir af öðru. Einhvers staðar er einhver sem græðir á þessu ástandi....og ætlar ekki að sleppa sínu.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.7.2007 kl. 10:33]

Já það er alveg mjög hugsanlegt.  Hér þarf að stokka upp og skoða hvað hægt er að gera.  Á hinum norðurlöndunum er manneskja á vegum fangelsismálastofnunar sem fer yfir feril þess sem brotið hefur af sér, og ef álitið er að hægt sé að laga ástandið hjá honum, er hann settur á lokaða meðferðarstofnun.  Sú stofnun er byggð á 12 sporakerfinu, og menn vinna sig upp í meðferðinni, ef þeir svo strjúka, þá þurfa þeir að byrja á punkti núll aftur.

Mér finnst að það eigi að taka svona upp hér.  Og ég er viss um að það er árangursríkara en að loka ungmenni inn í fangelsum með öðrum illvígari glæpamönnum, sem bókstaflega kenna þeim trixin. 

Það er líka mismunandi eftir fangelsum hvernig andinn er.  Til dæmis er gott fólk sem vinnur í Kópavoginum.  Elskulegt fólk.  Þar eru góð samskipti milli fanga og fangavarða.  Þeir á Hverfisgötunni sem ég hitti allavega voru líka yndælis menn.  En ég hef aftur á móti hvergi fundið jafn mikla lítilsvirðingu og ruddaskap og ég var vör við hjá þeim á Litla Hrauni.  Ef til vill eru þar breyttir tímar, en það virðist samt ekki vera.

Ég man vel eftir því þegar Illugi kallaði Harald Jóhannessen glæpamannaframleiðanda, og ég var alveg sammála honum.  Ég skrifaði grein þar sem ég vitnaði í þessi orð.  En hún var ekki birt, fyrr en ég féllst á að taka þá tilvitnun út.  Það var hér á Morgunblaðinu. Þöggunin er alger.  Það má ekki tala um ástandið virðist vera.  Þ.e.a.s. það ástand sem er á þessum fangelsismálum.

Samt veit ég að það er ýmislegt verið að reyna að gera.  Samfélagsþjónustu og slíkt.  en það er bara of lítið og of seint.

Sonur minn var til dæmis tekinn úr eftirmeðferð á Staðarfelli til að loka inni.  Mér fannst það ansi hart, og kolröng stefna.

Ég veit líka að það er gott pláss í Krýsuvík fyrir lokaða meðferðarstofnun.  Þar má bæta við 20 rúmum, ef ríkið vildi leggja pening í að stofna slíka deild.  Það er líka kjörin staður, fallegt og gott andrúmsloft.  Þar náði minn drengur loksins áttum, og sá árangur er ennþá, sem betur fer.  Og var hann orðin ansi langt leiddur.

Það vantar líka upp á samstöðu félagsmálageira, meðferðaraðila, lækna, lögreglu og dómara.  Þessir aðilar þurfa allir að spila sama spilið, til að eitthvað svona erfitt gangi upp.  Meðan foreldrar standa ráðþrota og vita ekkert hvað er hægt að gera.   En það var einmitt það sem gerðist hjá mér.  Og ég er viss um að það er einn anginn af því að minn sonur komst upp úr þessu villimannasamfélagi.

Ég vil sjá ráðsefnu allra þessara aðila, auk sálfræðinga, mannfræðinga og landlæknisembættisins, stóra ráðstefnu þar sem fíklar og forráðamenn taka líka þátt í.  Þar yrði rætt á vitrænum nótum um hvað er í gangi, og hvernig ber að bregðast við á sem skynsamastan hátt.  Þar væru leiddir saman aðilar sem þekkja málin frá öllum hliðum.  Þeir mundu ráða ráðum sínum, og hver kæmi með sitt sjónarhornið.  Og þar má alls ekki gleyma foreldrum og fíklum.  Þeirra hlið er jafn mikilvæg og sérfræðinganna og opinberu aðilanna. 

Hver vill koma á svona ráðstefnu.  Hver hefur þau völd og áhrif að geta það ? 

[Jón Steinar Ragnarsson, 7.7.2007 kl. 11:59]

Þarna er einmitt verkefni fyrir þingmenn okkar.  Ég er viss um að erindi til manna eins og Sr. Karls V Mattíassonar er byrjunarskref.  Hlutverk þingmanna er ekki aðeins að afgreiða þingsáliktunartillögur og greiða atkvæði með og á móti lagasetningum.  Þeir eru fulltrúar okkar og eru í vinnu hjá okkur við að laga samfélagið að okkar óskum.  Hér er um að ræða stofnun, sem stendur ekki undir væntingum og sinnir ekki hlutverki sínu. Gerir illt verra. Það þarf að leiðrétta og rannsaka.  Réttar væri að fangelsi heyrðu undir heilbrigðisráðuneyti en önnur.  Reynslusögur fanga, fíkla og aðstandenda ættu að vera nægur rökstuðninguri. Tlgangur refsinga er að menn bæti ráð sitt og sjái að sér auk þess að hafa ákveðinn fælingarmátt.  Þessi fælingarmáttur má ekki vera þannig að einstaklingar séu teknir félagslega af lífi öðrum til varnaðar. Slíkt leiðst varla á miðöldum. Til að einstaklingar sjái að sér þarf ekki ofbeldi og mannvonsku.  Ótti og skelfing hefur aldrei kennt mönnum betri vegu heldur upphefur ofbeldi.  Hér í samfélaginu er ofbeldisdýrkun bæði meðvituð og ómeðvituð. Sú meðvitaða er í kvikmyndum, íþróttum og jafnvel í fréttum.  Hin ómeðvitaða er hjá þeim, sem eru helteknir af ofbeldi og safnast gegn því á samkomum eins og t.d. hundadrápsmálið á Akureyri sýndi.  Það er ekkert annað en annað form á ofbeldisdýrkun, hafði engan vitrænan tilgang annan en að vekja athygli á ofbeldinu og hvetja síðan til hertra refsinga í kjölfarið. Gekk jafnvel svo langt að menn heimtuðu aftökur.  Þó var ekki sýnt að atburðurinn hafi átt sér stað einu sinni.

Við verðum að skoða hvort við erum að halda ofbeldinu á lofti eða að svæfa það.  Það sem fólk óttast, fær það yfirleitt.  Ef við vekjum ótta með fólki, þá köllum við yfir það harma.  Þar er m.a. djúp áhrif hjá fjölmiðlum.

[Solla Guðjóns, 7.7.2007 kl. 22:48]

REFSIVIST EÐA BETRUNARVIST?????????Hvað er verið að meina?

Auðvita er þetta REFSIVIST VIÐ EIGUM ENGA BETRUNARVIST.

ÉG SEGI AÐ ÞETTA SÉ GEYMSLA.

Hins vegar finnst mér það argasti aumingjaskapur í stjórnvöldum að geta ekki búið betur að þessum ræflum sem leiðast út í rugl.......

Ég hreinlega fyrirlít stjórnvöld fyrir að geta ekki sprengt þessa djöfulssins eyturlyfjakónga í loft upp.Þa er löngu tímabært að fara að sýna þessum ósnertanlegu beinu mannskemmandi og mannorðingjum að við líðum ekki að þeir fara svona með þegna þessa lands.......Rætur vandans liggja í því að þessir anskotar fá að blómstra í friði og eiðileggja fólk á svo margan hátt......

En kær kveðja til þín Ásthildur mín

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 8.7.2007 kl. 10:29]

Andofbeldi þarf að kenna..við erum orðin svo gegnsýrð af ofbeldi á öllum sviðum að við vitum ekki hvernig líf án ofbeldis fer fram. Viðskiptaofbeldi, fjárhagsofbeldi, ofbeldi í samskiptum og samböndum, kynferðislegt ofbeldi, ofbeldi gagnvart náttúrunni og dýrum, pólitískt ofbeldi og fl og fl. Listinn er endalaus. Og hvernig og hvar lrum við andofbeldi og í hverju felst það??? Það er eitt af grunnverkefnum okkar að skoða og skilgreina það..ekki satt???

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.7.2007 kl. 11:05]

Takk Ollasak mín.  Knús til þín líka.

Jón Steinar og Katrín, ég vildi óska að við hefðum meira um þetta mál að segja þ.e. gætum ráðið þessu.  Fólkið sem á að sjá um þessi mál, hefur sennilega engan áhuga á að gera það þannig að það sé til sóma.  Auðvitað á þetta að vera betrunarvist, að betrumbæta einstaklinginn og hjálpa honum til að geta lifað sómasamlegu lífi án rugls.  En eins og er, er það eins og Ollasak segir, geymsla, og stundum verra en það.  Geymsla þar sem fólki er hreinlega kenndur dónaskapur og andstyggilegheit, fyrir utan kennslu frá öðrum samföngum í hvernig á að fullkomna glæpinn.  Þarna myndast oft sambönd sem skila meiri og stærri afbrotum.

[Jens Guð, 11.7.2007 kl. 00:05]

  Þetta er góður punktur hjá Katrínu Snæhólm með andofbeldið.

  Fangelsismál eru í klessu á Íslandi.  Dómsmálaráðherra,  aðrir ráðherrar og aðrir ráðamenn hafa engan áhuga á þessum málaflokki.  Ísland er EINA vestræna landið sem er ekki með meðferðarúrræði fyrir fanga. 

  Eins og Ásthildur nefnir með son sinn sem var tekinn ÚR MEÐFERÐ á Staðafelli og stungið í fangelsi þá henti svipað einn kunningja minn.  Hann var tekin úr meðferð,  man ekki hvar,  og stungið í fangelsi vegna ítrekaðs ölvunaraksturs.

  Það furðulega við þetta var að eftir að hafa afplánað hluta dómsins var honum leyft að ljúka afplánun í meðferð.  Hann var sem sagt rifinn úr meðferð,  stungið inn á Skólavörðustíg í 2 eða 3 mánuði.  Því næst fékk hann að fara aftur í meðferð.  Í millitíðinni var hann farinn að kaupa læknadóp af öðrum föngum til að komast í vímu.  Eitthvað sem hann hafði aldrei prófað áður.

  Þarna hefði þurft að snúa hlutum við:  Leyfa viðkomandi að ljúka meðferð og afplána síðan. 

[Jens Guð, 11.7.2007 kl. 00:09]

  Upplýst hefur verið að árásin á fangann á Litla-Hrauni var vegna þess að fanginn vildi ekki deila bruggi.  Talsmaður Litla-Hrauns kannast þó ekki við að þar sé bruggað.  Ég hef frá fyrstu hendi frásagnir manna sem þar hafa verið um að þar sé alltaf af og til eitthvað um brugg. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 11.7.2007 kl. 13:16]

Já þetta er alveg furðuleg framkoma.  Ég get ekki skilið þetta sjónarmið.  Ég margtalaði við fangelsisyfirvöld og bað um að hann fengi að ljúka eftirmeðferðinni, m.a. hans maður þarna sagði það mjög brýnt að hann yrði ekki rifinn út á þessum tímapunkti.

Þeir sögðu þá við mig, við sækjum hann ekki þarna inn, en við munum bíða eftir honum fyrir utan, þegar hann kemur út.  Tek það fram að sonur minn hefur aldrei verið hættulegur neinum nema sjálfum sér.  Hvað lá þá svona mikið á að loka hann inni. Mamma sagði hann, ég vil þá bara fara og afplána, ég get ekki verið í meðferð undir þessari pressu.  Ég fór sjálf með honum og pantaði tíma hjá Erlendi Baldurssyni, ég sagði honum að ef hann yrði settur á litla Hraun myndi ég gera allt vitlaust.  Ég ætlaði ekki að þegja yfir þessu.  Hann lofaði að drengurinn yrði ekki settur inn á Litla Hraun, hann var sendur til Akureyrar.  Það er að visu ekki "hreint" fangelsi, það er sennilega ekki til svoleiðis.

Hún móðir þín er aldeilis búin að berjast fyrir þig, sagði Erlendur.  Já og ég er sko ekki hætt því, sagði ég.