Karlakórar, leiksýning, partý og lífið í kúlunni.

Þetta er öðruvísi annatími hjá mér.  Fyrst var opnuð sögusýning í Safnahúsinu á Ísafirði vegna 50 ára afmælis Litla Leikklúbbsins, frábær sýning sem þau Ómar Smári og Nína Ivanova settu upp, þau sáu líka um afmælisritið okkar, sem er afar fallegt og skemmtileg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er mynd af mér og einum fyrrverandi formanni klúbbsins Gerði Eðvarðsdóttur.

 

Síðan var konsert í kirkjunni okkar með karlakór Rangeyinga og okkar mönnum í karlakórnum Erni, dásamleg stund og fagur söngur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Flottir sunnlenskir bænur og búalið í smalabúningunum eins og við hér köllum þessa búninga 

Okkar menn sungu líka fyrir gestina.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég elska svona söng og mér þykir svo vænt um þessa karla sérstaklega.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En þó Rangársýsla sé langt í burtu þá vill svo til að í kórnum voru karlar út fjölskyldunni minni, Jón Ingi Guðmundsson tengdafaðir Báru minnar og hér eru Hanna hin amman og Anna Gunna mágkona hennar, þær voru með sínum mönnum hér með kórnum. <3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þessi er tekin sérstaklega fyrir Báru mína og þau í Austurríki.  Flottar konur 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eftir konsertinn fór ég svo beint á sýningu Litla leikklúbbsins á leikritinu kallarðu þetta leikrit!  Dásamlega skemmtilegt verk og auðvitað var leikurum og leikstjóra vel fagnað í lokinn,  en þetta var síðasta sýningin og á eftir bauð LL upp á ekta litla leikklúbbs partý eins og í gamla daga. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

FLottur leikhópur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var tekið til við að skemmta sér af fullum krafti, hér er Laufey að pósa krúttsprengjan sem hún var og er enn.  Og svo Guðni Ásmund og Sigrún. 

En stjórn Litla Leikklúbbsins hafði veg og vanda að þessu öllu með Höllu Sigurðar og Denna Steingrímin Rúnari Guðmundssyni í fararbroddi.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sigrún og Laufey, ég held svei mér þá að við sem höfum tekið þátt í þessu nánast frá byrjun séum meira eins og fjölskylda frekar en félagar, svo náin vorum við og í krulli við eigið líf, og við erum miklu meira en bara félagar, sem betur fer eru margar vinnufúsar ungar hendur tilbúnar til að taka við og bera hróður LL áfram. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eintóm gleði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og það var boðið upp á veitingar, Hér má sjá Rögnu vert í Bolungarvík, Höllu formann og Hafsteinn heildsalan okkar og fremst er dóttur eins leikarnans hans Bjarka, en mér sýnist að fjölskyldur leikaranna hafi tekið mikin þátt í því sem var að gerast og er bara frábært.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og allir voru orðnir svangir, svo það var eins gott að fá sér í gogginn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kata mín og Óli <3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ásthildur! sagði Halla við mig, hvernig lýst þér á að ráða Halldór Kára sem leikstjóra? ég horfði á hana smástund og sagði svo; hann er harður, og hann þrælarmanni út þangað til maður getur varla meira, en hann er besti leikstjórinn sem þú getur fengið. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er hún Eva dansþjálfari, en þar sem þetta var sakamálaleikrit með söng og dansi þurfti auðvitað að þjálfa dansinn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eftir öll formlegheitin ræður og svoleiðis, en Magni fermingarbróðir minn og skólabróðir var veislustjóri, þá tók við stanslaust fjör og dans.  Hér er hann Halli okkar með gítarinn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og einhver er ómissandi þá er það Gummi Hjalta, þessi elska.  Hann stóð ekki út úr hnefa þegar hann vildi fá að syngja með okkur hljómsveitinni á jólaböllunum í gamla daga, og hann er enn að. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við eigum margar hæfileikaríkar söngkonur og þessi skemmti okkur í gær með sínum fallega söng. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér með Óla er Stefán Örn Stefánsson "leikstjórinn" sem reif hár sitt og skegg yfir dreyfbýlistúttunum sem hann var að leikstýra í leikritinu. Svona myndi aldrei gerast fyrir sunnan. hahaha

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér er ein leikkonan "tryppið" sem gat ekki verið kyrr á sínum stað og minnti okkur mjög mikið á  Laufey.  En það var margt í þessu leikriti sem minnti okkur á okkar upplifun af leikstússi úti á landi, til dæmis kom Sagan af Wasco oft upp í hugann af ýmsum ástæðum.  En þar var leikstjórinn Helga Hjörvar, en þýðandinn var eiginmaður hennar Úlfur Hjörvar og það komu einmitt svona eitt og eitt blað inn á æfingar, en eins og "formaður leikhópsins" sagði; það gerir verkið bara meira spennandi ef við vitum ekki hver er morðinginn hahahaha

En núna sem ég skrifa þetta niður fylgist ég með þröstunum sem hamast við að færa björg í bú.  Það er þeir eru að byggja sér hreiður úti í garðskálanum mínum, því þar er jú þakið rofið, og ég get ekki sagt þeim að þegar við höfum til þess tíma og fjármagn muni þakið verða endurbyggt, hvað þá að ég geti sagt þeim að kötturinn sé hér og fylgist með af áfergju.  Það verðu bara að bíða síns tíma. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þeim finnst svo  notalegt að sitja og skoða sig um, en mesta aðdráttaraflið er samt vínberin sem ekki voru týnd í haust, nú gera þeir sér gott af klösunum sem reyndar eru ekki í sínu besta ástandi en allavega sælgæti fyrir þess orkubolta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já lífið er dásamlegt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta sem Þröstur situr á er Jukkan mín sem var svo falleg en er nú hálf dauð ef ekki alveg, vona samt að hún komist á skrið í vor.  En það er ekki hægt að segja að Þröstur kallinn sé vannærður. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og stendur eru þessar elsku mesta lífið í kúlunni.  Og dásamlegt að fylgjast með þeim.  Og ef ykkur finnst þetta umræða væmin þá er það eingöngu vegna þess að ég er á væmnisstigi eftir gærkvöldið að hitta svona marga af mínum gömlu vinum og svo að í kvöld ætla ég að hitta nokkrar af mínum elskulegu Sokkabandssystrum og við ætlum að borða saman og skemmta okkur.  Þannig að ... hvað er ég að tala um væmni?  Væmni er fundinn upp af fólki sem þolir ekki tilfinningar 

En svona er þetta bara.  Takk elsku LL félagar nær og fjær og takk allir fyrir að vera til.  Það eykur gildi lífsins að vita af svo mörgu vænt um þykjandi fólki þá verður heimurinn þrátt fyrir allt betri en halda má eftir fréttum.  Eigið góðan dag elskurnar mínar ég er floginn á vit kærleikans. 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 28.4.2015 kl. 01:36]

Sæl Ásthildur mín! Það er fjör hjá þér fugla og karlasöngur.Í því sambandi varð mér hugsað til frænda eiginmanns míns,Eggerts Nílsen sem tók sig upp frá BNA.og flutti vestur með sinni frú..Hann skyldi þó ekki vera í kórnum,því alltaf er endurnýjun einhver í þeim.- Aldeilis mikilfeng dagskrá vegna afmælis leikklúbbsins. Til lukku með hann.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.4.2015 kl. 10:13]

Eggert er í músik en ekki í karlakórnum samt, sonur hans er einn besti vinur ÚLfsins míns og hann er heimagangur á því heimili, enda nóg um söng og spilerí hjá þeirri yndislegu fjölskyldu 

[Helga Kristjánsdóttir, 28.4.2015 kl. 16:20]

Ja hérna það var gaman,þeim er þá ekki í kot vísað; Hitti þau við útför móður hans,sem var vinkona mín áður en við urðum tengdar. En amma hans Rósbjörg Sigurðardóttir,var systir tengdaföður míns Kristjáns Sigurjónssonar,þau bjuggu á Hellissandi,já yndislegar  manneskjur.Þannig var að langamma Eggerts missti manninn sinn á leið frá Bíldudal (þar sem þau bjuggu) -með skipspappíra,sem gleymst höfðu. Hann varð úti(blessuð sé minning hans)þá fluttu þau til Hellissands,þar sem Stefanía langamma hans gekk með tengda pabba og giftist síðan aftur Sigurði afa.--Það hefur löngum verið harðbýlt á blessaða lsndinu okkar.Þú mundir bera þeim kveðju mína,þótt Eggert þurfi að hugsa sig um,en maður minn var kallaður Diddi, Kristján Sigurjónsson. Hafið það sem allra best og eigum gott sumar.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.4.2015 kl. 17:40]

Gaman að þessu fróðleik Helga mín.