Það þarf eitthvað meira til, ef við viljum vera velferðarþjóðfélag.

Það er gott út af fyrir sig að það fer fram rannsókn á því hrikalega atviki þegar maður var skotin af lögreglunni.  Nauðsynlegt, en hvort sú rannsókn skilar einhverju, er svo annað mál.

En eftir að hafa lesið frásagnir frá ýmsum, m.a. systur mannsins og nágrönnum, þá er alveg ljóst að það er ekki  nóg að rannsaka lögregluna, heldur þarf aðfara algjörlega ofan í saumana á því velferðarkerfi og 0ryggisneti sem við eigum að búa við.

Til dæmis að maðurinn hefur verið í ójafnvægi, og hatur hans út í kerfið og lögregluna virðist hafa verið á margra vitorði.  

Það verður aldrei þannig, nema að einhverjar ástæður séu fyrir hendi.  Það þarf því að fara ofan í saumana á okkar götótta velferðarkerfi og spá í hvort og hvenær þar til bær yfirvöld þurfa að grípa inn í.  Hann hafði ítrekað sýnt að hann þurfti á hjálp að halda.  Þetta á ekki bara við um þennan mann, heldur er hér viðvarandi vandamál, m.a. fíkla sem hafa fallið út úr kerfinu og þarf að skoða þeirra málefni.

Við viljum telja okkur velferðarríki, og segjum gjarnan á hátíðarstundum að við búum hvað best að slíku, en er það svo?

Því miður hefur komið fram að meira að segja börn allt niður í átta ára hafa framið sjálfsmorð, vegna eineltis, allof margir einstaklingar sem hafa átt við önnur vandamál að stríða hafa tekið sitt eigið líf, sérstaklega má segja að mikið hafi verið um það í hruninu. 

Ef við viljum kalla okkur velferðarþjóð, þarf að vera teymi sem grípur inn í þegar svona "augljósar" kringumstæður eru að skapast.  Að það sé stofnun innan kerfisins, sem fólk getur leitað til, annað hvort fólkið sjálft eða þeir sem eru í kring um um það.  Fólk sem hefur áhyggjur af nágranna, eða einhverjum sem það sér að er í vanda, eða fjölskylda sem veit ekki hvernig á að höndla mál aðstandenda.

Þetta hreinlega vantar alveg.  Þeir sem detta niður um öryggisnetið, mega bara fara alveg niður, án þess að þar sé nokkur sem getur tekið við og komið til aðstoðar. 

Þessi "sérdeild" gæti verið innan félagsmálakerfis hvers sveitarfélags, en greidd af ríkinu.  Þannig að ef fólk hefur áhyggjur eða vitneskju um einstaklinga sem ekki eru að funkera í bæjarfélaginu, að þá geti það komið þeim áhyggjum til þessarar sérdeildar, án þess að vera að hlutast beint til um líf og limi annara.

Sannleikurinn er sá, að það er alltof oft sem svona atvik koma upp, þó þau séu ekki jafnalvarleg og hjá þessum blessaða manni.  Það er greinilegt að hann hefur þjáðst lengi án þess að nokkur hafi getað komið þar að. 

 

Farið verður yfir aðgerðir lögreglu

Athugasemdir

[Matthildur Kristmannsdóttir (IP-tala skráð) 3.12.2013 kl. 20:40]

Ég þekki þetta kerfi og hvernig það hafnar manni, ég gekk á milli þriggja pósta í heilbrigðiskerfinu, HEILSUGÆSLU - LANDSPÍTALA - SJÁLFSTÆTT STARFANDI SÉRFRÆÐINGA og afþví að ég var með þunglyndisgreiningu þá átti ég að taka inn geðlyf og fara í gönguferðir og svona gekk þetta í mörg ár eða þar til ég var nánast komin í gröfina af krabbameini.  Já ég var öskuvond, bókstaflega brjáluð!  En mér tókst að fá rétta greiningu áður en ég var öll.   Já það má fara ofaní saumana á þessu kerfi, svo sannarlega!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2013 kl. 21:14]

Einmitt Matthildur mín, ef þú hefðir ekki haft þessa seiglu og baráttuþrek þá værir þú ekki hér.  Það eru nefnilega alltof margir sem hreinlega gefast upp og það bara má ekki gerast.  Þess vegna þarf virkilega að skoða þetta kerfi frá grunni. 

[Geir Jón Þorsteinsson (IP-tala skráð) 3.12.2013 kl. 21:44]

Því miður hefur ekkert lagast í málefnum alvarlega geðfatlaðra einstaklinga. Það eru ekki mörg ár síðan alvarlega geðfatlaður maður, sem aðstandendur reyndu að koma í vistun á geðdeild vegna ótta um að hann kynni að valda sér eða öðrum skaða en án árangurs, varð manni að bana í íbúð í Reykjavík. þá var sagt að hann hefði verið of hættulegur til að vistast á geðdeild og því gekk hann laus með fyrr greindum afleiðingum, eftirá var sagt að af þessu þyrfti að læra og bæta ástandið !!!!!!! Aðstandendur þessa ógæfusama manns í Hraunbænum hafa sagt að hann hafi alstaðar komið að lokuðum dyrum. Réttargeðdeildin var lögð niður og geðdeild LHS getur ekki tekið á móti álíka sjúklingum. Hvað þarf mörg ógæfuverk til þess að yfirvöld taki við sér ????

[Jens Guð, 4.12.2013 kl. 00:31]

  Það er brýnt að koma í veg fyrir að það endurtaki sig að veik manneskja sé skotin til dauða.  Mér dettur í hug að lögreglan geti undir svona kringumstæðum notað svefnpílur eins og þær sem notaðar eru á hættuleg dýr.  Pílurnar svæfa en drepa ekki. 

  Hitt er annað mál að augljóslega átti þessi maður ekki að ganga laus.  Hann var gangandi tímasprengja undir þeim kringumstæðum.  

[Matthildur kristmannsdottir (IP-tala skráð) 4.12.2013 kl. 09:22]

Við vitum ekkert og fáum líklega aldrei að vita fyrir vist hvað gekk að manninum! Ef eg hefði bilast svona ut i kerfið þegar eg var a minni þrautagöngu i leit að hjálp þá býst eg ekki við að það hefði verið upplyst að eg hefði verið með krabbamein a háu stigi ofana bilaða geðheilsu eftir að hafa ekki fengið hlustun i þessu KERFI - Nei, fjölmiðlar hefðu fengið upplýsingar um geð heilsu mína en ekki hvað gekk a þegar eg var að berjast fyrir lifi mínu grenjandi utan i læknum að trúa mér að það væri eitthvað annað en bara þunglyndi sem væri að hrjá mig!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.12.2013 kl. 10:30]

Geir man eftir þessu atviki, líka manninum sem varð móður sinni að bana, eftir að hafa verið úthýst frá geðdeild.  Hér þarf virkilega að taka til hendinni.

Áhugaverð hugmynd Jens með svefnpílur, best væri þó að kerfið myndi taka betur á einsstaklingum sem nokkuð er vita um að eiga í erfiðleikum.

Matthildur mín, já ég fylgdist með þínum málum á sínum tíma, og það er með ólíkindum hvernig læknastéttin tók á þeim málum, ég á sögu líka af mínum syni sem var neitað um hjálp, en það var af því að hann var fíkill og mátti éta það sem úti frís.  Hvað skyldu margir vera þarna úti sem eiga við öll þessi vandamál að etja og geta ekki tjáð sig, né leitað hjálpar án þess að fá allstaðar lokaðar dyr?  Jafnvel dóm um móðursýki?