Kastljós drottningarviðtal eða leikþáttur? Og annar þankagangur.

Var að horfa á kastljósviðtalið við forsætisráðherrann, og ég get eiginlega sagt meiningu mína í einni setningu, Fallegar umbúðir utan um ekkert.

Jú vissulega leit Jóhanna ljómandi vel út.  Hún hefur verið í höndum förðunarmeistara, hárgreiðslumeistara, klæðskerameistara, og greinilega átti að tjalda öllu til.  En takið eftir það sem meira var, að mínu mati þá hafði hún líka verið hjá leikstjóra.  Ég þori að sverja að hvert einasta svar hennar var þrautæft með leikstjóra, bæði framsögn og tilþrif.

Þegar ég var í garðyrkjuskólanum hér um árið, var Margrét Frímannsdóttir einn af mínum kennurum, hún kenndi okkur ræðumennsku og framsökn,  hún tók Jóhönnu Sigurðardóttur sem dæmi um leiðinlegasta ræðumann ever.  Hún hefur hingað til talað eins og róbót hreyfingarlaus yfirleitt með fýlusvip á andlitinu.  En þarna geislaði hún brosti, og pataði fagmannlega út í loftið, benti ákveðin með fingri bæði á áhorfendur og spyril.  Ég er viss um að Elísabet Taylor hefði ekki getað gert þetta betur, blessuð sé minning hennar.

Nei þetta var leikþáttur, einleikur fluttur af Jóhönnu Sigurðardóttur með aðstoðarmanni sem skaut inn setningum á réttum stöðum einskonar hvíslari.

Þetta stórkostlega sjónarspil hefði verið virkilega flott ef það hefði farið fram í sjónvarpsleikriti, en ekki af forystumanni þjóðar sem er á barmi örvæntingar og óþreyju.  Því innihaldi var.... EKKERT.

Ég þekki unga konu mjög vel hún dvaldi á heimili mínu fyrir mörgum árum.  Þegar ég bað hana að gera eitthvað, þá komu þessi svör: já ég var einmitt að fara að gera þetta, eða ég var að hugsa um að byrja á þessu, ég var reyndar alveg ákveðin í að fara að vinna í þessu núna.  Og svo varð ekkert úr verki. Þessi manneskja kom í huga mér við svörin. 

Tvö og hálft ár Jóhanna er það ekki sem þú hefur haft tækifæri til að GERA eitthvað.  Að við höfum lent svo illa í þessu og hrunið hafi verið svo djúpt er auðvitað sannleikur, en að það taki allan þennan tíma að bjarga því sem þér er alveg saman um, þegar það tekur bara nokkra daga að keyra í gegn afskriftir og niðurfellingar lána eða fyrirgreiðslur til fjármálafyrirtækja þá er þetta ansi holur hljómur.  

En Jóhanna mín það má ekki gleyma því að þú sast líka í hrunstjórninni í lykilhlutverki, ásamt Össuri, Ingibjörgu Sólrúnu og Björgvini Sigurðssyni.  Því er skammarlegt að heyra þig tala um hrunið eins og það sé þér alls óviðkomandi.

Svona hljómuðu svörin:     Þetta er í vinnsu, það hefur verið skipuð nefnd, við erum að vinna í þessu, þetta mál er komið á dagskrá!!!!!!!

Sjálfshælnin líka að voga þér að segja að allir hafi fengið eitthvað. Það sýnir okkur bara hve veruleikafyrrt þú ert.  Og við vitum líka að þessi leikþáttur var settur á svið til að minnka hættuna á mótmælum og eggjakasti fólksins sem þú lofaði að vernda.  Það tókst ekki því loksins er fólk farið að sjá að fagurgali, flott útlit og há embætti skipta engu ef ekkert fylgir meira með. 

 Ég segi því bara eins og Silli og Valdid forðum; AF ÁVÖXTUNUM SKULU ÞÉR  ÞEKKJA ÞÁ!

Bjarni Benediktsson mæltist fyrir því að menn mótmæltu friðsamlega.  Ég gat eiginlega ekki annað en brosað. Þetta var reyndar ágætis trix, því ef mótmælin yrðu fjölmenn og friðsamleg, myndi hann geta stolið glæpnum og hreykt sér af því að stjórna grasrótinni. 

En ég held að fáir hafi tekið mark á honum.  Enda mælist stórnarandstaðan með ennþá minna fylgi en stjórnin.  En honum er vorkunn, upp að honum læðist Hanna Birna í formannsslag, og þá er ekki gott að vitað hvað gerist.  Reyndar er bara ágætt að flokkurinn sé margklofinn.  Því fyrir utan þessa tvo vængi sem alltaf hafa eldar grátt silfur, þá eru aukaframboð eins og Guðbjartur úr Keflavík með sínar áherslur sum sé að ganga í ESB.  

Framsóknarflokkurinn er reyndar komin í þá aðstöðu að vera aðhlátursefni fólks.  Tilraunir formannsins til að vera þjóðlegur með íslenska kúrinn og allt það fellur ekki í kramið. Þó verð ég að segja að ég er að  mörgu leyti ánægð með þetta framtak hans, þ.e.a.s. ef hann er einlæglega að leggja bændum lið.  Samt læðis að mér sá grunur að þetta sé svona P.R. til að ná bændum til baka í græna faðminn hans.  Því ég er bara alls ekki viss um að þessi auðmannssonur hafi lagt sér til munns íslenskan sveitaman. Og nýjasta ráðning stjórnarinnar á einum af eldiskálfum framsóknar í sterkt embætti segir manni að eitthvað lúmskt sé á döfinni, með öðrum orðum setur að manni hroll.

Steingrímur J. er að mínu mati búinn að vera.  Hann hefur eins og Jóhanna misst allan trúverðugleika, en meðan hún situr í sinni ESB súpu og skipulagsleysi, þá er hann eins og naðran sem dáleiðir fólk, hann reyndar með kjaftavaðli.  Mér hefur borist til eyrna að því er sagt er úr innsta kjarna Vinstri Grænna að hann sé EVRÓPUSINNI hann klæðist kápu andstæðings inngöngu til að geta komist með falsinu einu saman þangað sem hann ætlar sér.  En því miður Steingrímur minn, fólk treystir þér ekki lengur þar sem þú hefur svikið öll þín kosningaloforð,  fólk treystir ekki heldur skjaldsveinum þínum Árna Þór og Birni Val, sem reyndar að mínu mati komst inn á forsendum L.Í.Ú, sem vildu hafa sinn mann þarna inni sér til halds og trausts við að halda sínum ránsfeng.  En þetta er nú bara mín skoðun.

Og nú ætla menn að treysta Guðmundi  Steingrímssyni til góðra verka.  Hvað hefur hann afrekað á þingi? og hvað hefur hann lagt til í stefnumörkun til þeirrar ákvörðunar að bjóða sig fram?

Halda menn virkilega að drengurinn hafi ekki lært neitt af afa og pabba.  Mér var sagt, (hvíslaði að mér lítill fugl) var það ekki svo sem faðir hans tók oft til orða, að Steingrímur hafi haft með sér lítið upptökutæki þegar hann heimsótti bændurna í atkvæðasmölun, og hann var duglegur við að heimsækja þá alla, síðan fór hann seinna til að ræða við þá og gat spurt um veikindi Huppu, eða hvernig gengi með veika smalahundinn og bændur tárfelldu yfir hve mikinn áhuga hann hefði á þeim og þeirra lífi, slíkan mann þyrftu þeir að kjósa á þing. 

 Ég er alls ekki að álasa Steingrími fyrir þetta, þetta var örugglega mjög sniðugt hjá honum og framsýnt.  En í dag eru aðrir tímar og svona framapot einhvernveginn ekki á dagskrá þegar ástandið hjá okkur er grafalvarlegt.  Þá þurfum við ekki á að halda einhverjum gemsum með framadrauma sem hafa engar staðfastar hugsjónir né ætlanir um hvernig eigi að bregðast við, heldur eru bara með almennt kjaftæði og frasa.  Varast ber slíka ekkert síður en þá sem skrökva sig inn á fólk til að fá sinn persónulega ábata fyrir sig og sitt hyski.

Ég skrifa þennan pistil í tilefni fundar í kvöld á Austurvelli, þar sem ég kemst ekki.  Ég vil leggja mitt af mörkum til að brýna fólk til dáða við að vinna að framgangi ákvarðana þjóðfundarins um virðingu, hreinskilni, heiðarleika og opin vinnubrögð..Allt þetta hefur fjórflokkurinn svikið okkur um, og þar virðíst engin munur á.  Þeir standa allir saman sem einn við að verja sig og sína, og samtryggingin er svo sannarlega í botni um að neita okkur um að fara frá og fá fólk á alþingi sem er hægt að virða og treysta. 

En við verðum líka að skilja almenningur að okkar er ábyrgðin.  Ef okkur tekst að knýja fram kosningar, þá verðum við að vera á verði um að þetta slímsetufólk laumi sér ekki inn aftur bakdyrameginn.  Að kjósa er mikill ábyrgðarhlutur.  Og við  verðum líka að vera óhrædd við að kjósa nýtt fólk, ný öfl, þó Besti flokkurinn hafi verið hálfgert kjánaframboð, og þeir hafi klúðrað mörgu, þá er til staðar eitthvað nýtt þarna, ég er ekki að segja að það ætti að koma þeim til valda á landsvísu, slíkt væri glapræði, en þeir hafa sem tekið á ýmsum kýlum eins og Orkuveitu Reykjavíkur. 

En fyrst og fremst eiga menn að dvelja við og taka eftir því sem menn GERA EN EKKI HVAÐ ÞEIR SEGJA.  Áður en við samþykkjum að hafa þá í vinnu við að stjórna landinu okkar.  Því við erum vinnuveitandinn, því vill þetta fólk oftast gleyma.  Þau eru í vinnu hjá okkur, og sitja meðan þeim er sætt, þess vegna eigum við að geta sagt þeim upp, þó á miðju kjörtímabili sé, því þau hafa fengið margar áminningar og rauð spjöld frá okkur, og þess vegna er komin tími til að segja þeim upp. 

Gott gengi í kvöld á Austurvelli.  Hér er mikið í húfi.  Þetta er ekki beint persónulegt, en þegar menn hafa algjörlega misst fótana og haga sér eins og vargar á kostnað almennings í landinu og börnin okkar flýja, þá er komin tími til aðgerða. 

Að lokum bréf til alþingismanna og ráðamanna frá Tunnunum.

Reykjavík 3. október 2011

Góðan daginn!

Við undirrituð viljum tryggja það að tilefni tunnumótmælanna og kröfur þeirra fari ekki fram hjá kjörnum fulltrúum íslensku þjóðarinnar. Þjóðarinnar sem lagði allt sitt traust á að þeir sem hún greiddi atkvæði í síðustu kosningum myndu leggja alla sína vitsmuni í að vinna að kosingaloforðum eins og: skjaldborg um heimilin, uppbyggingu atvinnulífsins, aukið lýðræði, gagnsæi og uppgjör við hrunið.

Nú er ekki annað að sjá af orðum og framkomu margra ykkar, svo og allnokkurra meðal forvera ykkar, en að siðferðisstuðull þess hóps sem kemst inn á Alþingi sé almennt töluvert lægri en meðal meiri hluta almennings. Þess vegna geri ég ráð fyrir því að einhver ykkar séuð gallhörð á því að við þessi kosningaloforð hafi verið staðið með prýðilegum árangri.

Fjöldi gjaldþrota heimila og fyrirtækja, skrásettur hálfsannleikur og önnur afvegaleiðandi orðræða ráðherra og þingmanna í sambandi við auðlinda- og efnahagsmálin, meðferð dómstóla á málefnum sem varða lánamál og grunaðra fjárglæframanna draga allt annan veruleika í ljós. Það er af þessum ástæðum sem Tunnurnar koma saman aftur eins og 4. október í fyrra og minna á kröfur sínar í eftirfarandi upptalningu:

• Við krefjumst þess að tekið verði á skuldavanda landsmanna með réttlætið að leiðarljósi en ekki sérhagsmunagæslu og klíkuskap.
• Við krefjumst þess að þeir sem ekki hafa lært af reynslunni víki úr embættum fyrir nýrri hugmyndafræði sem er óbundin flokkspólitískri hagsmunagæslu.
• Við krefjumst þess að þeir sem bera ábyrgð á því samfélagshruni sem ekki sér fyrir endann á verði dregnir fram undan tjöldunum og réttað í málum þeirra eins og annarra almennra borgara.
• Við krefjumst gagngerrar endurskoðunar á stjórnsýslu og efnahagskerfi landsins.
• Við bjóðum fram lýðræðislega samvinnu við að leita lausna og byggja upp samfélag sem gerir ráð fyrir mannsæmandi kjörum fyrir alla borgara þess.

Okkur þykir ástæða til að minna á bréf frá 4. nóvember í fyrra og 17. janúar sl. sem bárust ykkur í nafni Tunnanna. Þar settum við fram hugmynd að lausn á því kreppuástandi sem nú hefur varað hér á landi í þrjú ár. Þetta ástand mun viðhaldast á meðan núverandi þingmenn setja persónulegan og/eða flokkspólitískan metnað ofar heildarhagsmunum íslensku þjóðarinnar sem ykkur ber að verja í störfum ykkar.

Ykkur var trúað fyrir stóru verkefni á erfiðum tímum en fæst ykkar hafið einu sinni komið fram af þeirri umhyggju gagnvart þjóð ykkar að þið hafið talað til hennar eða auðsýnt kjósendum ykkar þá virðingu að umgangast hana af heiðarleika og sanngirni. Af ofantöldum orsökum hvetjum við ykkur til að stíga hógvær til hliðar og gefa þjóðinni tækifæri til að skipa óflokksbundna sérfræðinga í bráðbirgða- og/eða verkefnisstjórn. Sú leið er fær undir þeirri stjórnskipunarhefð sem Sveinn Björnsson skapaði á sínum tíma með skipun utanþingsstjórnar.

Í ofangreindum bréfum hvöttum við ykkur til að setja saman bráðabirgðalög til að skapa skipan slíkrar stjórnar lýðræðislegri umgjörð. Þið hlustuðu ekki heldur luguð því að þjóðinni að staða lántakanda yrði leiðrétt til að draga máttinn úr samstöðunni sem birtust ykkur í tunnumótmælunum í fyrra. Enn er þó tækifæri til að brúa bilið á milli þings og þjóðar og það liggur í samvinnu við fulltrúa 99% þjóðarinnar en ekki þess eina prósents sem fyrri ríkisstjórnir gáfu einkaleyfi til peningaprentunar í landinu.

                                                                 Fyrir hönd Tunnanna:
                                                                        Ásta Hafberg
                                                                        Gunnar Skúli Ármannsson
                                                                        Rakel Sigurgeirsdóttir