Króatía og skógareldar.

Oh boy vona að allt sé í lagi, sonur minn er einmitt í sumarfríi við Adríahafið.  Hann hringdi í mig áðan og sagðist vera að horfa á eldingar, en það væru engar þrumur.  Hvað ef þetta eru skógareldar sem hann var að horfa á? Sagði að það væri hvasst og ætti að fara að rigna.  Nú fer mömmuhjartað á fullt.

Nei þetta líkist sennilega ekki eldingum. Úbbs vona að börnin mín séu óhult.

Flýja skógarelda í Króatíu

Heimsóknir.

Veðrið náði okkur loksins, og það hellirigndi í nótt og var hvasst.  En jörðinni veitti ekki af þessari vætu, nú er veðrið að lagast, en ég er í letikasti inni hjá mér.

Þóra frænka mín kom í heimsókn með Grétari manninum sínum, það var yndælt að fá þau.

Takk fyrir síðast Þóra mín

Dælan úr tjörninni hefur verið biluð, og við vorum að spá í hvort hún væri ónýt, þá stóðst Grétar ekki mátið, hann tók sig til og lagaði dælun svo nú eru fiskarnir afar ánægðir með rétt súrefnisstig í tjörninni

Hér er hún Þóra, við erum búnar að vera eins og systur frá barnæsku, þó hún búi í Reykjavík en ég hér, það þarf ekki alltaf sífellda nærveru, þetta á líka við um Atla frænda og Garðar.

Litlar skottur komu til að skoða kisubörnin, þeim Ágústu Maríu og Bjargey finnst tilhlýðilegt að koma við hjá ömmu í kúlu þegar þær koma vestur

Spennandi að fá aðeins að halda á einni kisunni.

Bara smá og klappa.

Og auðvitað að heilsa upp á fiskana.

En við hjálpuðumst að að baka pizzur, ég gerði deigið en strákarnir skreyttu.

Allataf best að hjálpast að.

Í gær opnuðu svo litlu kettlingarnir augun í fyrsta skipti. Svo nú sér maður í litlu fallegu augun líka.

Eigið góðan dag.