Leikritið sem leikið er á Íslandi í dag.

Að mínu mati er landsleikrit í gangi.  Það er þungur áróður frá hendi þeirra sem vilja ofurselja landið inn í ESB.  Það er líka mitt mat að þetta beri vott um örvæntingu.  Örvæntingu ESBforkólfanna, um að það gangi illa að kristna þjóðina til fylgilags.  Þar er sennilega ástæðan að þeir þola ekki að þessi útkjálka þjóð dragi þá á asnaeyrunum, og vilji ekki inn í fyrirheitna landið.  Það er EKKI UMHYGGJA FYRIR LANDI OG ÞÓÐ SEM ÞAR RÆÐUR FERÐ.  heldur einhverskonar ótti um að ef þessi litla þjóð afneitar batteríinu, muni fleiri koma á eftir, eins og Bretland til dæmis, sem virðist tvístígandi um hvað skuli gera.  Fólkið vill út, en forystumenn þora ekki, eða eru undir þrýstingi Merkel og fleiri ráðstjórnarmanna.

Örvænting utanríkisráðherra og forystu Samfylkingarinnar, sem sjá fyrir sér að komist ekki hreyfing á málið þeim til hagsbóta, muni flokkurinn bíða afhroð í næstu kosningum.

Örvænting VG er af öðrum toga.  Þeim er lífsspursmál að þæfa málið og kæfa það fyrir kosningar, til að eiga sér líf eftir þær. 

Rúvdæmið er mér til umhugsunar.  Er þar um að ræða fé sem sett er inn í stofnunina, annað hvort beint eða sem kostun, af þeim peningum sem nú streyma inn í landið frá ESB í allskonar ímyndunarferli, fyrir innlimun.  Þar er hver sjórafturinn dreginn fram af öðrum frá Sambandinu til að telja okkur trú um hvað það sé nú gott við kjötkatla ESB. 

Sérstaklega sker í augun endalaus áróður í Speglinum og kvöldfréttum ríkisútvarpsins, með Sigrúnu Davíðsdóttur í fararbroddi. 

Svo er svoköllu Evrópustofa með allskonar uppátæki og gylliboð. 

Ég vona innilega að almenningur láti ekki blekkja sig.  Því hér er einungis um blákaldan útspekuleraðan áróður að ræða, með hræðslu og gylliloforðum. En ekki umhyggju fyrir landi og þjóð.

Gylliboðum um að hér muni drjúpa smjör af hverju strái á landsbyggðinni ef við bara segjum já.

Við eigum sem sagt að leggjast í eymd og volæði og láta sambandið hugsa um okkur og fyrir okkur.

Þess vegna er þetta leikrit sett á svið.  Það er sýnt á ýmsum stöðum, af ýmsum aðilum, sem hafa það eitt að leiðarljósi að gabba þjóðina inn í gyllt búr, sem mun gleypa okkur að fullu og öllu.

Það er verið að tala um "kynningu" á þessu sambandi, hvenær er það kölluð kynning, þegar einhliða áróður er viðhafður.  Ekki kostir og gallar.  Nei almáttugur það gæti verið hættulegt að við fengjum smjörþefinn af þeim ágöllum sem eru á þessari vegferð.

Já utanríkisráðherra gerist nú vígreifur og talar hátt og mikið, "Guðsgjöf fyrir landsbyggðina"  kallar hann þetta.  Hann er nefnilega búin að átta sig á því að andstaðan er mest á landsbyggðinni, þar sem menn þekkja til landbúnaðar og sjávarútvegs á eigin skinni, og vilja ekki yfirtöku erlendra aðila á þeim gæðum sem við eigum þar.

Það er búið að kristna flesta prófessora og lattelepjandi sértrúarsöfnuði í 101 Reykjavík, sem ekkert vita um hvað heldur þessu landi í rauninni á floti.  Margir halda að peningarnir verði til í Kringlum og Smáralindum, eða með froðufé.

Við getum náð okkur á strik, við þurfum bara stjórnvöld sem vilja byggja upp samfélagið á eigin forsendum, við erum stolt fólk, og við viljum ekki ölmusu.  Við viljum fá að bretta upp ermar og vinna okkur út úr vandanum á eigin forsendum, en ekki undir fölskum "verndarvæng" yfirráðaseggja sem sá hvað þetta land hefur upp á að bjóða í allskonar gersemum sem hér eru hjá fámennri þjóð.

Ég vona innilega að einhvern daginn verði Össur Skarphéðinsson og fleiri ráðamenn dregnir fyrir dómstóla og dæmdir sem landráðamenn, samkvæmt stjórnarskrá þar sem segir að hver sá sem vinnur að því að leggja landið undir erlend yfirráð sé landráðamaður. 

Ég á flest mín börn og barnabörn erlendis. Mín heitasta ósk er sú að þau geti komið heim og átt hér gott líf. Það gerist ekki nema við fáum stjórnvöld sem setja fólk í forgang. Ekki banka, ekki fjármagn, ekki eigin sjálfsmynd. Forystu sem skynjar að það er fólkið í landinu, heimilin og fjölskyldurnar sem er mesta auðlindin sem landið á. Það gerum við ekki með því að flýja inn á faðm stórveldis, sem sífellt sækist eftir meiri yfirráðum yfir þeim þjóðum sem gangast undir ægivaldið, allt undir yfirskyni lýðræðis og umhyggju fyrir þjóðum, svo kjánalega sem það nú hljómar þegar við lítum yfir sviðið og sjáum ekkert nema fátækt og örvæntingu þeirra þjóða sem verst standa innan ESB.   Allar góðar vættir forði okkur frá slíkum helfaðmlögum.

Tafarleikir Jóns tefja fyrir