Vont karma Hörpu.

Verð að segja að áhugi minn á Hörpu er nú ekki meiri en svo að ég missti af öllu þessu umstangi með tendrun ljósa og væntingar sem fólk hefur talað um hér.  Ég hafði því engar væntingar hvað þá að ég vissi að það ætti að tendra þessi ljós.

Ég skildi ekkert í þessari útsendingu í gær.  Fyrst þessi fáránlegu fíflalæti í niðurtalningunni sem var reyndar illa æft og útsendingin klikkaði oftar en einu sinni.  Og svo flugeldasýningin sem hefur örugglega verið flott, en var klippt á í miðju kafi, þegar búið var að segja manni að það yrði rúsína í pylsuendanum, og ég beið spennt eftir síðasta flugeldinum sem alltaf er sá flottasti.  Nei þá kom gamalt myndband af AC/ DC?  Lá þeim svona mikið á að komast í jammið starfsmenn að hætt var í miðjum klíðum?

En aftur að Hörpu og ljósadýrðinni.  Ég hafði sem sagt ekki hugmynd um að það ætti að tendra ljós, og skildi því ekki hvað var alltaf verið að sýna Hörpu og einhver blikkandi smáljós. 

Mín skoðun er sú að Harpa hafi vont karma.  Hver vandræðagangurinn eftir annan hafa elt bæði hús og starfsfólk. 

Fyrst fannst fólki bruðl að halda áfram með byggingu hússins eftir hrun.  Og mörgum fannst þar á meðal mér að það hefði mátt nota peningana í eitthvað þarfara en þessa kirkju elítunnar í Reykjavík.

Síðan kom í ljós að póstar pössuðu ekki og varð að rífa niður hluta hússins.  Þá kom í ljós að byggingin er meira og minna ryðguð. 

Svo hefur kviknað tvisvar sinnum í.  Reiði vegna bílastæða, reiði hljómlistarmanna vegna ráðsemi stjórnar í sambandi við tæknimál og hljómlistagræjur.  Reiði þeirra sömu vegna óréttlátra krafa um hvernig beri að greiða fyrir húsið og að ekki  megi selja sínar vörur þar inni. 

Allt þetta ber hrein merki þess að þarna er fólk að störfum sem ekki ræður við almannatengsl.  Fólk sem hefur verið ráðið þarna út af klíkuskap en ekki hæfni.  Hroki og yfirgangur er oft það sem einkennir slíkt fólk.

Þess vegna kom mér ekkert á óvart að fólk yrði fyrir vonbrigðum með ljósadýrðina sem átti eftir því sem fram hefur komið að ríkja þarna, endapunktur menningarnætur og ég veit ekki hvað. 

Það hlýtur að vera erfitt að floppa svona gjörsamlega frammi fyrir alþjóð í beinni útsendingu.  Ég sendi því þeim sem að þessu mannvirki hafa staðið og borið hita og þunga af þessu öllu saman mínar innilegustu samúðarkveðjur.  Eina sem ég vona er að þið hafið lært eitthvað af þessu.  Og hugsið ykkur um næst þegar ykkur verður trúað fyrir svona hlutum að allt kapp er best með forsjá, og að enginn kemst lengra en þangað sem honum er leyft að fara.  Það þýðir ekki að vaða yfir þá sem eiga að fylla húsið af list sinni, hrekja burtu fleiri listamenn með snobberíi.

En ef karma Hörpu verður ekki breytt með nýrri hugsun, umburðarlyndi og hógværð, verður þetta hús aldrei annað en það sem hún sýnist í mínum augum ryðhrúga til merkis um græðgi, bruðl og dansandi gullkálf og hananú! 

Glerhjúpur Hörpu tendraður