Bara svona hitt og þetta, frekar persónulegt.

Ég finn hvernig orkan mín kemur til baka, og hvað mér líður vel að dúllast hérna heima hjá mér og hafa ekki allan bæinn á mínum herðum.  Og það er svo góð tilfinning.  Og ég finn svo vel hvernig ég fyllist framkvæmdagleði og er að koma öllu í stand hér hjá mér.  Núna liggur mér á að koma sumarblómunum fyrir, sem ekki hafa selst, og vinna að yfirvetrun á þeim plöntum sem ég get fjölgað næsta vor.  Og ég er krónískur safnari og hef svo gaman af að safna nýjum plöntum og plöntulitum. Ég fór niður í Húsasmiðju í dag og sá að þeir voru mestmegnis "skrýtið" með þær plöntur sem ég var með hjá mér Tilviljun???? veit ekki. En ég gat ekki annað en brosað.  

Sukini eða hvernig það er skrifað. Austurísku vinir mínir sögðu mér að það væri hægt að borða blómin, þau væru hreinlega steikt á pönnu, og væru góður matur.

Plantan er dálítið frek á pláss í svona góðu umhverfi

Hér má sjá líka runna havairósina mína í blóma.

Ég er búin að vera að bera niður plöntur úr sölunni, til að hafa þær mér til fegurðar í garðskálanum, og Pípí þarf að skipta sér af öllu.  Hann hamast og treður sér og er æstur yfir allir þessari útplöntun, ég þurfti að grípa hann og henda honum út úr einu beðinu, af því að hann bara valtraði yfir allar plönturnar.  Hann er orðin flottur fír, en tala bara barnamál.  Ég er að hugsa hvort ég þurfi að kenna honum að tala.  En ég er ekki klár á hvernig gæsir tjá sig, svo ég er svona að hugsa um að kenna honum bara að gelta.  Hann er hvort sem er orðin fínasti varðhundur.   Ef hann sér fólk með mér, þá er allt í lagi, en eins og tildæmis pósturinn og aðrir sem koma án þess að ég sé hér, þá sýnir hann klærnar og gerir sig breiðan og merkilegan.  Ætti ég ekki bara að kenna honum að segja Voff Voff?

Jamm Elías minn kúlan er orðin ansi blómleg, og að sama skapi frekar tómlegt upp í sölunni

Bóndarósin mín flottust.

Geitaskegg og lúpínur bíða eftir að vera settar á betri stað, þegar þær hafa lokið sér af.

Gullregn skartar sínu fegursta líka. 

Villigarðurinn minn til margra ára er smátt og smátt að taka á sig betri mynd, og það er virkilega gaman að vinna að því að gera hann aðgengilegri og fallegri en áður, núna þegar ég hef svona góðan tíma til að sinna honum.  Og ég er bara svo glöð að hafa tækifæri til að sinna honum og þurfa ekki að hafa áhyggjur af öllum bænum. 

Og í dag kom Stefan, þýskur vinur okkar, hann á sumarbústað í Hnífsdal og á morgun ætla ég að hjálpa honum að gróðursetja blóm í varnargarð sem var gerður þegar nýji vegurinn kom til Bolungarvíkur, til að varna að bílar lentu inn á lóðinni hjá honum, og þau vilja planta blómum í þann vegg. 

Að öðru leiti hefur lífið sinn vanagang hér í kúlunni.  Við erum öll ánægð, nema Elli  minn lenti illa í því og meiddist á annari hendi, Djísús og ég gleymdi að spyrja hvor hendinn það var, hann sneiddi framan af nokkrum fingrum og skar einn frekar illa, en lilliputti slapp. Hvernig get ég verið svona hugsunarlaus að spyrja ekki hvor höndinn þetta var.  Held samt að það hljóti að hafa verið sú vinstri, því við gerum jú mest með þeirri hægri, og sú vinstri er svona aðstoðarhönd ekki satt

Jæja elskurnar, þetta er komið nóg, ég er að fara að slaka á eftir annasaman dag, og er ákveðin í að horfa á Lewis á eftir, það er hvort sem er ekkert sérstakt í sjónvarpinu á föstudögum, sama hvað þú leitar.  Hvað er það annars með föstudaga? Er bara ætlast til að maður sé í partýum, eða að fá sér í glas, eða einhversstaðar úti á skralli?

Eigið annar gott kvöld.