Það liggur svo vel á þessu fólki við jarðarfarir, að það er ótrúlegt.

Ég get alveg skilið að margur eigi erfitt með að meðtaka þessa frétt, og trúa henni.  En ég hef heyrt frásagnir fólks af því þegar það fer og kemur aftur til baka, ekki svona langan tíma en samt.  Ég trúi þessu.  Afi minn sagði mér sögu af því þegar hann var á sjónum og skar sig svo illilega í fingur að honum blæddi næstum út.  Hann sagðist hafa farið í gegnum göng, og séð ljós fyrir endanum á þeim.  En svo heyrði hann kallað á sig, nokkrum sinnum áður en hann ákvað að fara til baka.  Vildi það helst ekki því honum var farið að líða svo vel.  Þegar hann rankaði við sér stóðu skipsfélagar hans yfir honum og voru aðgera að fingrinum.  Skipstjórinn gerði sér grein fyrir að maðurinn var að deyja, greip þá til þess ráðs í örvæntingu sinni að kalla til hans mörgum sinnum, uns hann sneri við.  Frænka mín sagði mér svipaða sögu, en hún lá á sjúkrahúsi, og var í aðgerð, þegar hún lagði af stað í gegnum þessi göng sem svo margir virðast fara í.  Þegar hún var næstum komin að endamörkum, kom faðir hennar og skipaði henni að fara til baka, hennar tími væri einfaldlega ekki komin. 

Það er svo margt sem við getum ekki skilið.  Og þeir sem trúa ekki, vilja helst hlæja og gera grín að þessu.  Oft er þar um að ræða einhverskonar feimni eða ótta við hið óþekkta.  Það verður hver að fá að trúa því sem hann vill.  Enginn getur neytt trú sinni upp á annan.  En ég er bara svo feginn að hafa þessai fullvissu.  Að við lifum eftir jarðneskan dauða, og að ástvinir okkar taki á móti okkur þegar yfir kemur, eða jafnvel reki mann til baka, ef tíminn er ekki kominn.

Það er svo margt sem bendir til þess að enginn fari fyrr en hans tími kemur.  Ekki verður feigum forðað eða ófeigum í hel komið sagði afi minn.  Og hann vissi hvað hann söng.

Ætla að grípa ofan í frásögn hans af jarðarförum.  En þetta var viðtal sem birtist við hann í útvarpinu.  Afi minn er dáinn fyrir mörgum árum, en þessar sögur hafa varðveist, hann sagði mér þær oft á kvöldin, en sumar eru skjalfestar og ég ætla að segja eina hér, líka vegna þess að svo margir eru í sárum núna.

Jarðarfarir.

 Þegar afi talar um að Baldur læknir hafi átt að líta eftir, þá er hann að meina að afi átti til að falla í trans við jarðarfarir og kistulagningar, og Baldur læknir var fenginn til að vera honum til styrktar.  Jakobína er systir Sigurðar Þórðarsonar.     Þá var svo margt…..  Þá sér maður í gegnum fólkið altso eins og ekki neitt.   Sp. Venjulega fólkið?   Já – því að Siggi á Laugabóli hann stóð við kistuna inn í herbergi og eg sat hérna frammi, hann hverfur alveg nema bara svona dimm rauður punktur svona eins og væri í bakinu á honum.  Sem ég sá ekki í gegnum hitt var allt kvorfið.  Ég sagði Sigurði frá þessu á ettir, og þá sagði hann “Helviti ertu slunginn að gegnumlýsa, ég er nefnilegameð skemmd í bakinu” sagði Siggi.   Sp. Nú en olli þetta ekki óþægindum hjá þér undir þessum kringum stæðum?   Þetta voru engin óþægindi, þetta var vellíðan altso mikil bara.   Sp. Þetta verkaði ekki þannig að það væri óþægilegt að sjá þennan auka mannsöfnuð?   Nei nei nei Manni leið bara vel.  Það var bara mest hættan á því að ég félli í trans eða eitthvað svoleiðis. Þarna á Rauðamýri t.d. þá var Baldur læknir, hann átti að líta eftir og við urðum að vera  frammi, hann hafði mig fyrir framan altso ekki í stofunni, en það var alveg sama það var fullt þar alveg hreint af fólki.  Þar lýsti ég tveimur eða þremur konum sem komu og Jakobína þekkti þær.  Það hefði verið systir Sóleyjar eftir því sem hún sagði. Salome minnir min hún nefndi hana, og einhver önnur stelpa, hún þekkti það allt samant ettir því sem ég gat lýst því.  Það er alveg ósköp af fólki við jarðarfarir.  Sp. Og hvernig er svona svipur þess og svipbrigði, hvernig er útlit þessa fólks er það ánægjulegt eða alvarlegt eða hvað?   Það liggur svo vel á þessu fólki við jarðarfarir, að það er ótrúlegt.  Sp.  Það er engin sorgarblær?    Nei nei það er langt frá því að það sé með sorg eða sút svoleiðis.  Það er náttúrulega misjafnt.  Það er alvarlegt svona svoleiðis sumt, engin sorg sem að maður getur greint  Það er ómögulegt hjá mér að muna ártöl eða ár eða svoleiðis.  Það var t.d. hérna hann Júlíus faðir hans Þórðar.  Hann var hroðalega vantrúaður á þetta að það væri svona til. Svo þegar Guðrún heitin konan hans deyr, þá lýsi ég fyrir honum tveimur manneskjum sem mest bar á þarna, og það hitti þá svo á að annar,  maðurinn, það er faðir hans.  Hann sagðist nú halda það að það væri ekki hægt að lýsa pabba sínum betur en ég gerði.  “Ég hélt ég væri búinn að koma honum svo fyrir “ sagði hann.  Því hann hafði verið svo áberandi, fyrst eftir að hann dó.  Það var svo mikill misskilningur hjá honum.  Hann hefur bara fylgt honum hinseginn. Svo t.d. það var óvéfengjanlegt þegar hún Sigríður heitinn konan hans Finnbjarnar dó.  Þegar var verið að halda húskveðjuna niðurfrá.  Þá er þar bara margt fólk og það er sérstaklega tvær persónur… eða aðallega einn maður- karlmaðurinn sem að mest bar á, og hann alveg eins og sagði mér eða eitthvað svona að hann yrði leiðbeindandi hennar, eða eitthvað svoleiðis.  Og það er þessum manni sem að ég gat lýst svo vel, og það er dálítið athugavert við það sko.  Þegar ég er búinn að lýsa honum, ég talaði fyrst við son hans Finnbjarnar hann Bjössa, og hann segir mér það að það séu hérna systur hennar, og hann ætlar að tala við þær, og hvort hann megi ekki koma með þær inn til mín.  Jú jú sagði ég, að það væri best að það væru fleiri svoleiðis, og önnur systirin biður mig að lýsa manningum, hvurning hann hafi verið, ég segi henni það, og lýsi honum alveg eins og hann var. Og hann hafi verið með skegg svona alskegg en svo fjarskalega snyrtilega til haft, það var ekkert sítt hér niður á bringu, heldur bara rúnnað svona fyrir og afskaplega kátur svona maður að sjá hann eins og hann væri hrókur alls fagnaðar.  Þá segir hún að þetta passi svo fjarskalega vel við hann afa sinn, en konunni sem ég lýsi með honum, getur hún alls ekki áttað sig á. Hún segir að geti geti passað með afa sinn,  en það sé bara það að afi sinn hafi verið með alskegg niður á bringu, svoleiðis, hann hafi verið með rauðleitt skegg alveg niður á bringu  En þetta var farið að grána mikið, svona í þessu skeggi á þessum manni og hárið.   Sem sagt orðin vel gráhærður eins og þú ert núna.  Og þá segir Bjössi; að hún mamma sín eigi… hafi átt einhversstaðar mynd af fjölskyldunni, afa sínum og konunni, hann geti fundið hana upp í svefnherberginu hennar.  Hann sé alveg viss.  Hann fer upp strákurinn og fer að leita og kemur svo með myndina.  Er það þá ekki merkilegt, hann er með klippt skeggið, en þetta er ekki konan segi ég.  Þetta er ekki konan sem var með honum.  Þá datt alveg ofan yfir þær, því þetta var amma þeirra.  En þá hafði hann verið giftur áður karlinn.  Og það var til mynd af þeirri konu líka með honum.  Það var hún sem var með honum.  Það var eins og þær yrðu altso skúffaðar við það.  Af því það var hún, en ekki amma þeirra sem kom með honum.  En ég sagði við Bjössa að nú vissi hann að ég hefði sagt honum satt og lýst manninum og ég hefði sagt honum að maðurinn væri ekki með alskegg ofan á bringu, en hann væri með alskegg.  Alskegg en það var snyrtilega fallega haft til.  Og myndin sýndi að hann var eins og ég sagði.  Það get ég svarið að ég hafði aldrei séð þessa mynd fyrr. Nokkurntíma.  Þetta var alveg óhrekjandi.   Sp. já úr því þetta var borið svona saman fram og til baka, og finna mynd sem einmitt sýndi þetta alveg.  Því systirinn hefði getað haldið fast við það að hann hefi verið með sítt skegg niður á bringu.   Hún sagði það.  Hún mundi ekki eftir honum öðruvísi.  Hún sagði að þetta hefði hann áreiðanlega gert upp á síðkastið. Því hann hefði verið með mikið skegg.  Og það passaði alveg að hann hefði verið með rauðleitt hár eða slegið rauðleitum lit á, og var orðin minna gráhærður samt á skeggið heldur en hárið.  Mikið af hvítum hárum í því, en auðséð það hefði verið rauðleitt.  Eitthvað er það að maður skuli geta lýst þessu svona, ef þetta væri nú ekki til.  Sp. Já það væri nú undarlegt ef það brygði svoleiðis fyrir að það það væri hægt að lýsa því og svo passaði það við raunveruleikann.    Það var alveg óhrekjanlegt þarna. Ég veit þau myndu öll kannast við það að ég hefði stíft haldið því fram að hann væri ekki með skegg niður á bringu heldur laglega snyrt skegg.  Afskaplega laglega og fallega hirt skegg.   

Þetta er ritað með orðfari afa mín, enda skrifað upp heftir honum sjálfum.  Vona að þetta sýni einhverjum að það er svo margt til sem ekki er hægt að afneita.

Eigið gott kvöld elskurnar.

 

Hitti langömmu á himnum

Myndir og fleira.

Nokkrar myndir, ég er frekar andlaust þessa dagana, og reyni að nota tímann til að vera í moldinni, það friðar sálina mikið.

Bestu vinir.

Veðrið var fallegt i morgun, og sólarglætan lofaði góðu.

Enda braust hún svo fram sólin og skín við Ísafirði.

Þetta er svona tíminn sem er farið að vera notalegt í garðskálanum.

Og sú stutta í fyrsta skipti að upplifa vor í kúlunni.

Það er líka gott að hafa mömmu nálægt.

Nokkrar myndir af stelpunum mínum í Vín.  Hér eru þær í hesthúsunum.

Það þarf að klappa þeim.

Og gefa þeim að borða, Ásthildur er alltaf svo dugleg og gerir allt af fullum krafti.

Hér er svo grís, ekki svona aligrís sýnist mér heldur svona ekta náttúrgrís.

ég er viss um að hér er mamma að segja þeim rammíslenska draugasögu

Og dansinn dunar.

Ekki eru tilþrifin minni hér

En við erum við sjálf hvar sem við erum.  Við höfum horft upp á grimmd manneskjunnar nýlega, ég hef að vísu ekki treyst mér til að setja mig inn í hryllinginn, þegar bandarískir hermenn léku sér að því að myrða saklaust fólk og virtust hafa gaman af.  Maður spyr sig hvað er í gangi í hausnum á svona fólki, er það æfingarnar og herðingin í herbúðum sem fer svona með menn, eða eru þeir virkilega svona illa gerðir frá náttúrunnar hendi?  Slæmt ef verið er að æfa upp stríðsvélar en ekki þjálfa menn til að takast á við erfið verkefni.

En maðurinn er jú eitt gráðugasta, spilltasta og versta dýr jarðarinnar.  Sumir segja það gáfaðasta líka, en ég verð nú eiginlega að segja að ég tek ekki undir það.  Apagangur fólks upp við gosstöðvarnar undanfarið er eiginlega frekar merki um heimsku en okkuð annað.  Að það skuli þurfa tugi manna bara til að passa upp á og reyna að vísa fólki úr mestu hættunni, og þó ryðst það upp á hraunbreiðurnar; af því það dúar svo skemmtilega.   Það er auðvitað ekki í lagi með fólk.

Enda var spurning hvenær en ekkei hvort eitthvað alvarlegt gerðist, eins og raunin varð á.  Ég vil enda þetta með því að senda aðstandendum þeirra sem urðu úti upp á fjöllum mínar innilegustu samúðarkveðjur og jafnframt óska þess að þetta verði öðrum víti til varnaðar.  Íslensk veðrátta og náttúra er ekkert til að leika sér með að umgangast með léttúð.  Það hefur sýnt sig oftar en einu sinni að það er dauðans alvara.

Verð eiginlega að enda þetta með því að segja að ef þessi jörð á að komast af, þarf þessi Guð sem drap öll börnin og dýrin hér um árið, að eyða öllum miðaldra karlkyns ráðamönnum þessa heims, svo von sé til að spilling, stríðsleikir, barnaníð og annað ógeðfellt hætti. 

Eigið góðan dag elskurnar.