Mömmublogg.

Já kúlulífið gengur sinn vanagang, þó amma gamla missi sig stundum í pólitíkinni greinilega við litla hrifningu bloggvina, nema örfárra, en þannig er nú lífið.

Að skoða fræ getur verið djúp hugsun. Í þessu tilfelli umfeðmingur, eða belgjurt.

Himnagalleríið er alltaf opið hér.

Litla skottið mitt var veikt í gær og hvað er þá betra til að dreyfa huganum en að pússla.

Svo má alltaf taka til.

Afi hjappa mé!!!

Jamm allt í lagi.

Nú get ég.

svo þarf að prófa að klifra aðeins. 

Afi þó hvað ertu með?

Á hausnum??

en ég elska þig samt.

ég skal mála allan heimin elsku amma!!

Kostgangararnir mínir, vinir Ella sem eru reyndar fluttir í burtu, en komu til að hjálpa vini sínum að ljúka við að ganga frá að utan félagsheimilið í Bolungarvík. 

Lítil og lasin.

Stóra stúlkan mín á leið í leikskólann.

Þessi er spes fyrir ísafjarðarfólkið mitt, svona var veðrið í dag.

Álfaprinsessa.

Kerru prins heheh.  þessi er fyrir Jóhann bloggvin minn.

Og sumir eru bara fæddir í að sitja fyrir og vera flottir.

Þannig er það bara

Og svo eru auðvitað aðrir sem eru bara flottir svona i sjálfu sér.

Eigið gott kvöld elskurnar.  Knús á alla mína bloggvini.

 

 

 

Hugvekja um lýðræðið okkur sjálf og mótmæli á Austurvelli næsta fimmtudag.

Nú svellur mönnum móður út af myndbandinu fræga með Sigmundi Erni Rúnarssyni, margir vilja að hann segi af sér, ennþá fleiri vilja að hann biðjist afsökunar.  En að mínu mati eru alltof margir uppteknir af þessari uppákomu.

Ég verð að segja að við íslendingar erum oft svo auðveldlega afvegaleidd í umræðum. Og gjörn á að láta plata okkur frá aðalatriðum út í smáatriði.  Þetta er ef til vill okkar akkílesarhæll. 

Fyrir mér er þessi uppákoma hans aðeins honum einum til skammar.  Hver veit svo hvort þetta var gert til að afvegaleiða umræðuna um Icesave??? Nei ég segi nú bara svona.

 Þó einhver alþingismaður tali fullur í þingsal, þá er það fyrst og fremst hans skömm, og einnig þeirra sem eiga að gæta aga á vinnustaðnum ef þeir gera ekkert í málinu.  Fylleríisræða á alþingi festir ekki börnin okka og barnabörnin í hlekki ánauðar til framtíðar.  Þó ræðan sjálf hafi verið í þeim anda svo sem að þessi gjörningur væri bara í góðu lagi. 

Við megum ekki hætta að einblína á það sem skiptir máli, en það er þessi Icesavesamningur og framsal fullveldis okkar til annara þjóða.  Ef almenningur vill ekki sjá þessa framkvæmd, þá verður hann að láta í sér heyra og láta vita af því.  Sem betur fer hlusta núverandi stjórnvöld aðeins meira á þjóðina en sú fyrri.  Þökk sé hluta Vinstri Grænna.  Ekki trúi ég svo öðru en að Borgarahreyfingin muni hlusta, eða var ekki þjóðina á þing þeirra mottó.

Hér er ein gjörð sem fólk getur gert til að mótmæla:

http://vidhorf.blog.is/blog/vidhorf/entry/937374/#comment2570221 

Þeir sem eru í Reykjavík ættu að fara niður á Austurvöll og gera hávaða sem aldrei fyrr.  Við hin getum þeytt bílhornið eða bara staðið og öskrað. 

 

 

Annars hef ég verið að hugsa um á hvaða leið við erum íslendingar í lýðræðinu.  Það eru margir reiðir og ég heyrði í gær í viðtali við mann sem vinnur með félagsskap um hag heimilanna. Hann sagði að þolinmæði fólks væri á þrotum.  Það er örugglega ekki ofsagt, og ég verð að segja að þolinmæði íslendingar er alveg rosalega mikil.  Og það þarf mikið þanþol til.  En einhverntímann springur þetta allt saman, og þá er aldrei að vita hvað gerist.  Því seinna sem hlutirnir gerast því alvarlegri verða þeir að mínu mati.  Því alltaf magnast reiði fólks yfir því hve lítið er að gerast í því að hjálpa til við að bjarga landinu upp úr kreppunni.  Öll áhersla lögð á Icesave og ESB.  Það er óþolandi að mínu mati.

Hér er frétt sem mér finnst ákaflega sorgleg og segir meira en þúsund orð um áherslur ríkisstjórnarinnar:

http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2009/08/26/litil_vidbrogd_stjornvalda/

mbl.is/Ásdís

Innlent | Morgunblaðið | 26.8.2009 | 05:30

Lítil viðbrögð stjórnvalda

Eftir Ómar Friðriksson [e-mail]

Viðræðum stjórnvalda og aðgerðarhóps lífeyrissjóða vegna stórframkvæmda til að stuðla að aukinni atvinnu miðar hægt. Fyrsti fundurinn var haldinn í seinustu viku og hefur enn ekki verið boðað til annars fundar. Í stöðugleikasáttmálanum í júní er kveðið á um að stefnt skuli að því að þessum viðræðum stjórnvalda og lífeyrissjóða verði lokið fyrir 1. september. Nú er öllum orðið ljóst að það markmið næst ekki.

 Vaxandi óþolinmæði gætir meðal fulltrúa á vinnumarkaði og meðal lífeyrissjóða vegna þess hve lítil viðbrögð stjórnvalda hafa verið til þessa. Líta þeir svo á að boltinn sé hjá stjórnvöldum. Enn liggur ekkert fyrir um hver á að verða forgangsröðun framkvæmda sem rætt var um við gerð stöðugleikasáttmálans í júní.

Samkvæmt heimildum Morgunblaðsins urðu forsvarsmenn lífeyrissjóða og heildarsamtaka á vinnumarkaði fyrir vonbrigðum á fundinum í seinustu viku vegna þess hversu undirbúningurinn virðist vera skammt á veg kominn í stjórnkerfinu.

Lífeyrissjóðirnir hafa lýst sig reiðubúna að setja um 100 milljarða kr. í opinberar framkvæmdir og til stofnunar Fjárfestingarsjóðs Íslands á næstu fimm árum. Þeir lýsa sig tilbúna að hefjast handa og setja sérfræðinga í einstök verkefni. Var rætt um þessi mál á fundi aðgerðahóps þeirra í gærmorgun. Fulltrúar stjórnvalda hafi hins vegar ekki enn sett fram neinar hugmyndir um ákveðin verkefni sem lífeyrissjóðirnir gætu hugsanlega fjármagnað.

Hvernig getur staðið á því að stjórnvöld grípa ekki strax til og taka í þessa útréttu hönd?  Það væri nær að láta svona tækifæri hafa forgang, en umdeilt Icesave og ESB mál.  En sýnir samt sem áður hvar áherslur stjórnvalda liggja.

Þó ég sé reið stjórnvöldum fyrir að draga lappirnar í að bjarga heimilum og fyrirtækjum, verð ég að segja að samt sem áður set ég traust mitt frekar á þá stjórn sem nú starfar en að fá Sjálfstæðismenn og Framsóknarmenn aftur að borðinu.  Það yrði skelfileg niðurstaða.  Við megum samt ekki láta það hamla okkur í að gagnrýna vinnubrögð sem eru hverjum venjulegum manni óskiljanleg.  Og öll kosningaloforð hafa verið látinn lönd og leið. 

Þegar Sjálfstæðismenn æpa um harðkommúniskastjórn þá er það eins og hróp í eyðimörk auðvaldsins. 

Þegar þeir segja með vandlætingu að Jón Bjarnason vilji kaupa aftur jarðir til baka sem seldar hafa verið til að tryggja fæðuöryggi þjóðarinnar, þá þykir mér það hið besta mál.  

Þegar hrófla á við kvótakerfinu er hnífi snúið í græðgishjörtum skilgetinna afkvæma Sjálfstæðisflokks og Framsóknar L.Í.Ú.  sem vitað er að er upphafið af hruninu mikla.  þ.e. frjálsa framsalið á óveiddum fiski í sjónum. 

Þegar menn ræða það í fullri alvöru að einkareknir skólar séu betri en ríkisreknir, og það verði bara að hafa það að börn komist ekki í skólann, verð ég fjúkandi vond.  

Best af öllu væri samt ef við gætum hreinsað okkur af þessari samtryggingu fjórflokkanna sem alltof lengi hafa kokkað saman sinn hrærigraut, og eru allir meira og minna sekir um ástandið í þjóðfélaginu.  Veit ekki alveg hvernig það er hægt.  En það verður ekki gert nema með því að almenningur taki sig til og láti í sér heyra.    Svo þeir heyri þeir sem hafa stjórnað landinu undanfarin tuttugu ár eða svo.  Þetta fjórflokkakerfi hefur unnið sér til húðar og þarf að skoða upp á nýtt.  Fólkið allt upp til hópa er komið langt út fyrir grasrótina að fáeinum aðilum undanteknum.  Það bara gengur ekki ef við viljum kalla okkur lýðræðisríki.  Sem betur fer heyri ég að fólk er farið í meira mæli að tala út frá sínu hjarta en flokkslínum.  Það hlýtur að vera byrjunin.

Við höfum lifað á Íslandi í yfir 1000 ár, við getum vel lifað hér áfram hjálparlaust og sjálfstæð.  VIð höfum það sem til þarf.  Allt annað er bara blaður um lúxus og dýrindi sem allir geta verið án.   Eða í stað þess að vera bara verkakona og lifa af launum sínum er auðvitað hægt að gerast lúxusmella og lifa í vellystingum praktuglega.  Þó senniega líði henni síst betur en þeirri sem stritar í sveita síns andlitis.