Prakkarar í kúlu.

Nokkrar myndir af prökkurunum mínum.  Ásthildur er lasin í dag, eiginlega eldhress, en hún ældi í nótt og kvartaði yfir maganum, svo ég ákvað að hafa hana heima.  En hún er eins og ekkert hafi ískorist og bara ánægð yfir að eiga ömmu sína alveg sjálf.

Ég á þennan varalit sagði Hanna Sól. Ásthildur vill líka láta varalita sig, afi má ég varalita þig líka?

Hopp og hí... Isobel kom í heimsókn.

Reyndar er búið að vera fjölmennt hér yfir helgina, Daníel gist hjá okkur, og börnin komu í heimsókn.

Hún vill gera allt sjálf þessa dagana, það má ekki hjálpa henni...

Þetta er sama erfitt og snúið.

Úbbs þetta ætlar ekki að ganga neitt..

Fór reyndar aldrei lengra, því það mátti ekki hjálpa henni að snúa erminni. 

Stóru börnin voru í laufabrauðsgerð hjá henni Jónu Símoníu frænku Daníels og Júlíönu.  Hin fengu að koma með, og þau komu færandi hendi þessi líka flottu laufabrauð sem eru búin að vera hér til reiðu fyrir gesti.  Sumir borða þau með sultu, og viti menn ein vinkona mín hafði einmitt fært mér þessa rosalega góðu plómusultu. 

Þau fóru svo líka út að leika sér í snjónum.  Ærslabelgirnir mínir.

Þá er nú gott að amma og afi eigi auka galla. 

Viltu opnida fyrir mig?

Þau fengu sem sagt ís.

Nammi namm.

Með bók á höfðinu.

Vil ekki fara að sofa!

En ég hélt satt að segja að það væri komið nóg af áhyggjum hjá mér.  En svo fékk pabbi gamli áfall og dvelur nú á sjúkrahúsinu.  Ég vona að honum batni.  En það er alltaf undirliggjandi ótti um að missa.  Og núna er ég ekki í stakk búinn til að missa fleiri í bili.  En svona er lífið víst.  Það verður að hafa sinn gang, og við þurfum víst bara að læra að lifa með því sem er.  Og taka því sem að höndum kemur.  Vona að þið hafið það gott í dag elskurnar.  Og megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur og vernda.