Blóm, álfar og ástarjátningar.

Þetta er búin að vera mikill atdagur hjá mér.  Og loksins get ég sest niður og aðeins slakað á.  Við erum á fullu að verðmerkja og setja allt í sölubúning.  Það besta við allt er að fólkið sem kemur er svo glatt og yndislegt.  Því líður vel að koma til okkar, og fá sumarið í æð.  Í gær komu kvenfélagskonur úr Bolungarvík og fengu blóm til að selja.  Þær sögðu að það hefði gengið rosalega vel, og allir ánægðir með blómin.  Gott að vita kvenfélagskonurnar á Flateyri ætla líka að vera með sölu í næstu viku.  Lífga svolítið upp á móralin segja þær.  Ég er ánægð með að blómin mín fari til þeirra sem þurfa uppörfun, það er heilmikill kærleikur settur í hverja plöntu skal ég segja ykkur.  Sá kærleikur skilar sér svo til þeirra sem fá plönturnar mínar. 

 En ég tók nokkrar myndir í kvöld, þegar ég var að koma heim af því að ég var með vélina á mér.  Er að taka myndir af fjölæringunum sem eru í sölu.  þarf að taka myndir þegar þær eru upp á sitt besta, skarta sínu fegursta eins og fegurðardrottningar.  Svo fólk sjái hvað þau eru í raun og veru falleg.

Svona til dæmis.

Snemma beygist krókur.............. eða seint sennilega í þessu tilfelli. 

Segiði svo að blómálfar séu ekki til.  Þessi var að spila Strauss til dæmis. 

Jamm kirsuberin farin að stækka.  Nammi namm. Þetta er náttúrulega verk býflugnanna, vinflugu minna sem ég bjargaði upp úr tjörninni hvað eftir annað í vor.  Núna eru það geitungadrottningarnar, stórar og pattaralegar sem þarf að veiða upp úr tjörninni.

Þessi brostu líka við mér, enda er ég búin að annast þau frá upphafi lífs þeirra. 

Svona var veðrið klukkan sjö.

Þessi aftur á móti er svolítið duló, en hún er samt tekinn út um dyrnar hjá mér. 

Ég var satt að segja búin að taka myndir af Óshlíðinni í dag, þegar ég sótti blómin frá kvenfélagskonunum, myndaði alla hættulegu staðina.  En svo komst ég að því að kortið var ekki í myndavélinni   'Eg er svolítið utan við mig á þessum síðustu og verstu.

Ein smá gamansaga í lokin.  Ég fór líka inn á flugvöll í dag og hitti þar ágætan kunningja minn, við spjöllum oft og mikið saman.  Þetta er hann Sófi, ekki eins og maður situr í, heldur situr hjá og spjallar.

Hvernig hefurðu það? spurði ég.

Alveg ágætt, svaraði hann, og þó heimurinn myndi endasteypast myndi maður samt segja það sagði hann

Já sagði ég, þannig er það bara.

Ég gleymi aldrei, sagði hann besta tilsvari sem ég hef nokkurntímann heyrt.

Nú ! sagði ég.

Já þetta var á balli, og Elli maðurinn þinn og vinnufélagi hans sátu á spjalli, komnir í glas. 

Þá sagði félaginn; Hvernig geturðu búið með henni Ásthildi ?

Veistu sagði maðurinn minn; ég elska hana eins og hún er, ég er ekkert viss um að ég myndi vilja búa með henni ef hún breyttist.

Frábært svar, ég er alveg sammála því, og ég segi nú bara, hver fær betra hrós frá maka sínum.

Hann hefur reyndar aldrei sagt mér frá þessu sjálfur. 

 

En nú er tíminn til að fara blogghringinn, enginn beinlínis að ónáða mig.  Sjáumst !