Jæja

Þá er það hin hliðin á stóra klámmálinu.

Ég hef haldið mig til hés í þessu máli.  Minnir mig óþægilega á aðra æsingaherferð sem var að vísu á allt öðrum forsendum en múgæsing samt.

Ég óttast þessar múgæsingar, fólk hrífst með einhverju og bylgjan fer af stað.  Menn æsa hvern annan upp og það er erfitt að standa gegn flóðbylgjunni.  Þegar svo æsingurinn rennur af fólki þá óttast ég í þessu tilfelli  að hér hafi menn unnið orustuna en tapað stríðinu. 

Vonandi er það rangt mat hjá mér.  En einhvernveginn býður mér í grun að hér hafi verið farið offari og við eigum eftir að sjá ýmiskonar eftirfylgni af þessu máli. 

Hér meðfylgjandi er til dæmis ein hliðin.  Önnur er áróður klámkónganna sem byrjaður er um hvaladráp og mun sömu aðferðum verða beitt þar og við sáum hér.  Það er víst.

Við ættum alltaf að skoða endinn í upphafi og gera okkur grein fyrir hvaða beygju leikurinn getur tekið.  Sú beygja getur tekið óvænta stefnu, sem enginn sér fyrir.

En við skulum vona að ég sé bara að sjá ofsjónum og þetta verði allt í gúddý.  En samt...............

Klámframleiðendur ætla að leita lögfræðiaðstoðar vegna fjárhagslegs tjóns

Skógrækt ríkisins skerst í leikinn.

Gott mál hjá Skógrækt ríkisins að láta sig þetta mál varða.  Ég er ánægð með það. 

Skógrækt ríkisins kærir röskun á skóglendi í Heiðmörk

Það sem mig dreymdi um í sambandi við mína reynslu...

Var að hér yrði sett upp ráðstefna um fíkla og meðferðarúrræði.  Stór ráðstefna þar sem allir leggðu hönd á plóg, Lögregla, fangelsisstofnun, dómarar, geðlæknar, sálfræðingar, félagsmálayfirvöld, heilbrigðisyfirvöld, meðferðaraðilar, aðstandendur og fíklarnir sjálfir.  Allt þetta fólk býr yfir ákveðinni reynslu og þekkingu, en hún er ekki samræmd.  Þannig horfir lögreglan upp á þjáningu fíkilsins í fangelsinu, og læknirinn jafnvel neitar að gefa lyf.  Það hefur komið fyrir í mínu tilfelli.  Auðvitað eiga læknar að vita að það þarf að trappa niður einstakling sem er nær dauða en lífi af neyslu.  En meðan hann horfir ekki upp á það, og er þar að auki fullur fordóma yfir "dópistanum" þá setur hann sig ekki í þau spor.  Það er svo margt svona sem þarf að tala um milli fagaðila.  Til þess að árangur náist í fíkniefnafrumskóginum. 

Sú stefna sem viðgengist hefur þessi yfir 20 ár skilar engu.  Að vísu hefur Fangelsismálastofnun farið meira inn á meðferðarfasa, en alls ekki nóg að mínu mati.  Sumt fólk á bara alls ekkert heima innan fangelsisveggja heldur í lokuðum meðferðarstofnunum, þar sem það er mótiverað til að hætta.  Og fær ekki að fara út, fyrr en það getur nokkurn veginn staðið á eigin fótum.  Og þá þurfa félagsmálayfirvöld að taka við og styðja þau fyrstu skrefin út í lífið.

Það er nefnilega ótrúlegur heimur þarna úti.  Sem við þekkjum ekki.  Og fíkill sem hefur verið mörg ár í neyslu hann þekkir ekki okkar heim.  Hann þekkir bara þann heim sem hann hefur dvalið í.  Og þar er margt ólíkt, eins og tildæmis eignarhald, þarna niðri er ekkert slíkt, þú bara átt það sem er þér næst.  Hvort það er flík eða peningur.  Þau hafa líka ákveðna samtryggingu, bjarga hvort öðru þegar allt um þrýtur.  Þannig að þegar svo einstaklingurinn þarf að fara að lifa eins og við, þ.e. vinna, borga skuldir og taka lán, þá kann hann ekkert á slíkt.  Bara þau skref geta verið óyfirstíganleg.  Svo kjarkurinn fer og allt fer í sama farið.

Fyrir utan að skilaboðin sem hann hefur fengið allan dóptímann er að hann sé óalandi og óferjandi fyrirlitinn og smáður.  Hann lýtur ekki sömu lögmálum og aðrir menn.  Þetta finna fíklarnir og smám saman brotnar algjörlega niður sjálfstraustið og í staðin kemur sjáflsfyrirlitning og kæruleysi um eigin hag og líðan. 

Þegar svo fíkill kemst yfir fyrsta hjallan þ.e. að losna við eitrið úr líkamanum, þá byrjar stríð númer tvö, að fóta sig í mannlegu samfélagi.  Vantraust og útskúfun er það sem hann finnur.  Auk þess að gömlu félagarnir reyna allt til að koma honum aftur á sömu braut.  Þeir vilja nefnilega ekki að neinn fari.

Annað er þegar menn hafa afplánað fangelsisvist þeir fara út, og hvað tekur við?  Hver ætli bíði á næsta horni til að "lána" honum pening.  Ef hann er ekki þegar stórskuldugur þegar hann kemur út, vegna kaupa á fíkniefnum innan veggja fangelsisins.  Það skyldi þó ekki vera sölumaður dauðans.  Ætli það sé nú ekki þannig oft og tíðum. 

Nei það er í mörg horn að líta.  Og margt sem þarf að huga að.  Ef við ætlum að ná einhverjum tökum á þessum hræðilega vanda.  Sem fer síversnandi vegna ráðaleysis. 

Og aldrei nást þeir sem fjármagna innflutning.  Hvar eru þeir ??  Hvítflibbarnir sem stjórna öllu þessu ferli.  Þeir sem skipuleggja og græða.  Sölumenn dauðans, óvinurinn andlitslausi.  Jú hann hefur það fínt.