Er ólympíuleikvangurinn í Peking íslenskt hugvit ?

Ég var að lesa ljómandi skemmtilegt viðtal við arkitektin að kúluhúsinu mínu, lífskúnsternum og stærðfræðingnum jú og arkitektinum Einar Þorstein Ásgeirsson.  Þar kemur hann fram með skemmtilegla sögu um tilurð "hreiðursins" ólympíuleikvangsins í Peking.

 

  En það voru fleiriren við tveir og Holbækbúar,sem voruánægðir með árangurinn:Tveir svisslenskirstjörnu-arkitektarsáu gripinn,þeir voru einmitt aðvinna að samkeppnifyrir Ólympíuleikanaí Bejing 2008. Og vitimenn, með kópíuaf þessu listaverkiokkar unnu þeir samkeppnina!  Garðskálinn í Holbæk kominn tilPekingÉg má til með að segja þér aðraskondna sögu um form, Súsanna.Og hvar þau lenda svo á endanum.Þessi er frá fyrstu árumsamvinnu okkar Ólafs Elíassonar.Þannig vildi til að haustið 1998unnum við að gerð “garðskála”listaverks fyrir lystigarð í Holbækí Danmörku. Við urðum lokssammála um að ákveða þekkt,fallegt geometrískt munstur áskálann, sem ég vissi um: Ammann-línurnar. Gott og vel. Skálinnvar svo vígður vorið 2000 íHolbæk.Tveimur árum seinna var gefinút bók um þetta verkefni ásamtfleiru. Við vitnuðum að sjálfsögðuí stærðfræðisnillinginn Mr.Ammann frá Boston og línurnarhans. En það voru fleirir en viðtveir og Holbækbúar, sem voruánægðir með árangurinn: Tveirsvisslenskir stjörnu-arkitektarsáu gripinn, þeir voru einmittað vinna að samkeppni fyrir Ólympíuleikanaí Bejing 2008. Ogviti menn, með kópíu af þessulistaverki okkar unnu þeir samkeppnina!Nú er búið að reisa byggingunaí Bejing og allir sem þekkja garðskálanní Holbæk sjá, hvað er hérá ferðinni. Síðast um helgina komhér ókunnur maður, bankamaður,sem óspurður sá strax að umsama hlut er að ræða. Nú, ariktektarnirstanda ennþá í þeirritrú, að þetta ævintýri þeirra hafiheppnast. Þeir tala fjálglega um“fuglshreiður”, en ekki Ammannlínur.Og svo langt gengur vitleysan,að það er búið að finnaKínverskan listamann, sem vefurtágum saman á líkan hátt. –Þóþað nú væri.“„Fjölmiðlarnir éta þetta svoauðvitað upp hver eftir öðrum,uns ný “staðreynd” verður til! Íeinkaviðtali hafa sömu arkitektarviðurkennt hugmyndastuldsinn, en opinberlega ekki. Þaðværi skömminni skárra ef þeirviðurkenndu, að minnsta kosti,að hér eru Ammann-línurnarkomnar til Bejing!“  Einar er afar sérstakur maður og framtíðarhugsuður.  Hér eru glefsur úr viðtalinu. 42Einar Þorsteinn Ásgeirssonlistamaður og arkitekt segirhinn harða heim vitsmunaekki gefa mikið fyrir rómantískartilvísanir„Samstrendingur er nýyrði ííslensku og þýðir að maður geturpakkað saman helling af einumog sama margflötungnumán þess að myndist gat eða holrýmiá milli þeirra. Sama geristmeð sameindir í kristöllum, þaðmyndast einskonar samloka.Maður þarf ekki nema eitt slíktform, en getur pakkað því samaná alla kanta,“ segir Einar Þorsteinnlistamaður og arkitekt ogbætir við: „Í nýja Tónlistarhúsinuí Reykjavík er þetta form notaðí burðargrind glerhjúpsins, semá ensku heitir „space frame“ ogber sig sjálf vegna þess að húner í þrívídd. Það sem er sérstaktvið þetta form mitt, er að það erbyggt á fimmfalt symmetrískurými, en er samt samstrent, enaðeins um fimmtán samstrendform eru til.“ Vitaskuld er Gullinfangiðaðeins eittaf fleiri skyldumformum og þau erusmám saman aðkoma í ljós – en áendanum leiða þausaman til nýs skilningsá vissum þáttumnáttúrunnar.

Allt viðtalið er svo hér: http://www.landogsaga.is/LS-03058.pdf

Komin heim í heiðardalinn.

Já ég er komin heim, er svona að jafna mig eftir fríið.     Það er ótrúlegt hvað maður getur orðið þreyttur eftir frí hehehehe... Það var annars rosalega gaman.

Íslensk náttúra er hrikalega falleg og kraftmikil.

Við vorum með tvo sumarbústaði undir mannskapinn, en það var samt þröngt á þingi, enda afkvæmin mörg.  En bústaðirnir voru sérlega flottir og notalegir.  Við sváfum samt í pallhýsinu okkar til að byrja með.

Þessi litla hvíta kisa var eftirlæti allra barnanna.  Hún heitir Aríel líka kölluð Nanna, en það er af Evítu litlu.  Hún er víst ein af fáum skógarkisum, kvenkyns sem er svona hvít og falleg.

Ömmuskott með græna teppið sitt.

 

Það var rosalega gaman að hoppa í stóru dýnunni. 

Hér er búið að undirbúa kvöldmatinn á laugardeginum.  Það dugði ekki minna en fjögur læri.

Notalegt heimilislíf.

Stubburinn með kisu.

Það þurfa náttúrulega allir að hjálpast að við að vaska upp, þegar maður er í fríi.

Svo má næla sér í snakk, þegar pabbi er upptekin af að horfa á ólympíuleikana

Það þarf líka að kenna þeim litlu að fara vel með kettlingin.

Sæt saman.

Það þurfti margt að spjalla og skoða.

Gelgjurnar mínar.

Það voru líka týnd ber, en það var best að borða þau strax, svo þau skemmist ekki.

Það er rosalega fallegt í Flókalundi. 

Svo var sameiginlegt borðhald.

Ásthildur er liðtæk við að leggja á borðið líka með aðstoð Kajs.

Já það var fjör.

Hanna Sól með Sollu stirðu klippingu.

Og Evíta horfir á heiminn.

Strákar eru sísvangir ekki satt, sérstaklega í útilegum.

Jamm það þarf að fylgjast með þessum leikum úti í Kína.

Og svo má líka rífast smá.

Nú eða bara vera vinir.

Kisa er ekki hrifin af banönum.

Við nefndum frumburðinn "pabba ársins".

Harrý Potter ? Nei Kaj Veller hinn austurríski.  Þetta er samt flott mynd

Eins gott að gæta sín þegar maður fær svona villidýr yfir sig.

Evíta verður örugglega fatahönnuður, hún kann sko að klæða sig í það sem til fellur

Og Óðni Frey finnst ber góð hehehehe.....

Og það er líka gaman að róla.

Svo fengu unglingarnir að tjalda, það var gaman.

Hahaha flott skvísa, og þetta er Erik Oddur í Maríubakkanum, þau urðu bestu vinir.

Hehehehe, það sem sumum skottum getur dottið í hug.  En þetta er samt rosalega fyndið. 

En við fórum út í Flatey, og ég ætla að láta hér inn nokkrar myndir þaðan seinna.  En það er gott að vera komin heim.  Ég hef líka saknað ykkar mín kæru. 

Svo segi ég bara góða nótt héðan úr kúlunni.

Blóm og ævintýri.

Ég hef verið á fullu núna, er að fara í viku frí, til að slaka aðeins á.  Fer í sumarbústað í Flókalundi.  Þar koma svo litlu dúllurnar mínar til mín, og þar með er ég orðin þriggja barna móðir aftur hehehehe

Amma er ég ekki alveg nógu fínn til að fara í matarboð til afa gamla, spurði stubburinn, en pabbi hans var að elda skötusel fyrir afa sinn, og bauð stubbnum líka.

Kvöldið er fagurt sól er sest

Og sefur fugl á grein, tröllinn vaka lika og ævintýrin kvikna í svona umhverfi.

Og það er tími riddarana, og riddarasporanna. 

Hver öðrum glæsilegri standa þeir allt af sér.

Og þetta er tími nelikkunnar líka.

Drottningin lætur sig heldur ekki vanta, drottning blómanna er rósin, alveg eins og ljónið er konungur dýranna. SKrýtið hvað við þurfum alltaf að setja einhverja titla á allt. Þó svo hvert og eitt stendi fyrir sínu án þessara titla.

Þetta hlýtur þá að vera Mjallhvít ekki satt.

Og hér leynist rauðhetta í skjóli Margrétu perlu.

Litli stubburinn kom í dag með pabba sínum, þetta er kónguló í grænni líkkistu hehehehe

Hér eru svo stríðsmenn vindanna, annar með Basúku, og hinn með Sniper... hvað sem það nú er, víst er það rosaleg byssa sem getur skotið mús upp á fjallstindi.  Hrollur  ég er alveg sammála þér amma, sagði stubburinn, ég er algjörlega á móti skotvopnum, ég myndi bara nota þær til tilrauna, með að skjóta blómum eða eitthvað slíkt.

But boy will be boys !!!

Þannig er það bara.  Svo er það okkar að leiðbeina þeim, og fá þá til að vilja frekar skjóta blómum, en skotum.  Slíkt er uppeldisatriði fyrst og fremst.

En ég verð ekki mikið við næstu viku, ekki samt gleyma mér, og ég lofa að taka fullt af myndum í Flókalundi, og sýna ykkur þegar ég kem heim.   Knús á ykkur mín elskuleg.

Nokkrar góðviðrismyndir frá Ísafirði og góða nótt.

Þessi færsla er bara til að sýna ykkur að góða veðrið er hér ennþá.  Ég er að fara að halla mér, var að horfa á inspecktor Frost.  Og er alveg tilbúin til að kúra hjá mínum elskulega, sem ekki gat haldið út þáttin til enda.

Himnagalleríið opið.

Það er samt einhver tignarleg ró yfir fjöllunum, og samspili skýja og sjávar.

Sólin er farin að stytta göngu sína, svona undir haustið.  En haustið er líka minn tími.

Ég er að vona að þetta sé dalalæða frekar en mengun frá Funa. 

Og börnin koma í heimsókn.  Ólöf Dagmar var í berjamó, og er öll blá í framan, þau hlæja berjablá.

Svo langar mig til að segja, vegna fréttanna í kvöld um fölsun kínverja í beinu útsendingunni af setningunni.  Að ég sá hana, reyndar í endursýningu, og ég verð að segja að ég fylltist sorg.  Það sem ég sá var yfirdrifinn sýndarmennska, blóð sviti og tár, jafnvel dauði, hvað munar um einn þarna í mergðinni.   Þetta var svo sem nógu flott og fínt. En einhvernveginn steindautt, þá á ég við gleðina og frumkraftinn, sem er nauðsynlegur til að heilla áhorfendurna.  Jafnvel smámistök.  Hlaupinn í allskonar hringi og form, minntu mig mest á maura.  Þegar svo ofan á þetta bætist að þeir fölsuðu hluta af sýningunni, þá var mér nóg boðið.  Kínverjar, og eflaust fleiri þjóðir, hafa ekki hugmynd um hvað frumkraftur þýðir.  Þetta spontant sem getur farið á þennan eða hinn veginn.  Nei ef eitthvað klikkar, þá er þeim hent út.  Þetta er svona svipað og fegurðarsamkeppni, þar sem allt er lagt upp úr útlitinu og svokallaðri "fegurð", sem er í rauninni ekki hægt að skilgreina.  Það er ekki hægt að dæma í fegurð, því hin raunverulega fegurð kemur innan frá. Það er heldur ekki hægt að höndla frumkraftinn, því hann kemur líka innan frá, og er ekki hægt að ná fram með kúgun, þjálfun eða neinu öðru.  Hann bara ER, og ef hann fær ekki að brjótast fram af sjálfsdaðum, verður allt svona fínpússað ef til vill óaðfinnanlegt og fullkomið.  En er það virkilega það sem maðurinn vill ?  Ekki ég allavega.  Ég vil sjá að fólk sé mannlegt, að það hafi sínar takmarkanir, tilfinningar, og ófullkomleika.  Aðeins þannig get ég látið mér þykja vænt um einhvern. Af því að þá finn ég að þetta er raunveruleg manneskja eins og ég.

En annars góða nótt sofið rótt, og knús á ykkur öll inn í þessa yndislegu nótt. 

Lubbinn 2008 á Alviðru. Aldeilis frábær skemmtun.

Jæja þá er það Lubbinn 2008.   Þetta verður dálítið maraþonmyndasýning, því ég einfaldlega get ekki gert upp á milli mynda, og mér fannst svo gaman og mikil stemning að það hálfa væri nóg. 

Við lögðum af stað í glampandi sólskini og blíðu.  Þegar við vorum að leggja af stað kom þýsk fjölskylda, og eins og svo margir aðrir stoppuðu þau og héldu að þetta væri blómabúð.  Eruð þið að loka ? spurði maðurinn, þegar hann sá að við gerðum okkur líkleg til a leggja af stað.  Þetta er heimili okkar, sagði ég.  Og þá kemur þessi venjulegi undrunarsvipur, Ó ég hélt að þetta væri blómabúð.  Mikið er þetta flott, og svo framvegis.  Þetta var yndælis fólk og gaman að hitta þau.  En svona er lífið.

 

Það er um klukkustundarakstur til Alviðru héðan.  Og þegar við komum voru nokkrir þá þegar komnir og gerðu sér notalega stund í sólinni og blíðunni.

Matthildur fór svo og sýndi okkur húsnæðið.  Sem reyndar er alveg frábært, og mikið og flott safn allskonar hluta, það er svo gaman að koma hér og skoða.  Enginn verður svikinn af því.

Sjáið til dæmis þessa nýstárlegu ljósakrónu ?

Barinn náttúrulega á sínum stað.  Til að forðast misskilning, þá var ekkert selt á þessum bar.  Enda hér um að ræða tómar flöskur.

Sumt var náttúrulega dálítið ógnvænlegt á að líta.  Þessi gæti verið beint úr Hringadróttinssögu.

Og Gunna genginn út, að vísu er karlinn mesti eintrjáningur  Takið efir skiltinu Hætta sprengingar.

Já þarna var margt skemmtilegt að skoða.  Gamli presturinn okkar hann séra Sigurður, líkti einmitt gamla og nýja testamentinu við gamla kola eldavél, og svo ....

Nýmóðins rafmagnseldavél.

Hannibal Lector ?? Nei Elías minn, með eitthvert áhald, sem talið er að sé gamalt kúfiskveiðitæki.

Já þetta er svona til heiðurs Gay Pride.  Gunna búin að dekka Barbiebleikt borð.

Hér eru svo Matta Gummi og fjölskyldan hans að snæða.

Elli og Gummi, takið eftir bleika glasinu sem Gummi heldur á, þetta og á myndinni fyrir ofan er líka til heiðurs Hinsegin daga.

Grillað í góða veðrinu.

Hér er börnunum ekki gleymt.  Þau fá sína skemmtun.

Mér fannst þetta mjög tilkomumikið, takið eftir rauðvinsglasinu mínu, til samanburðar

Hér grilluðu svo gestirnir.  Hér voru um 160 manns, svo þetta var enginn smáveisla.

Gróðurinn auðvitað upp á sitt besta, reyndar er búið að vera dálítið þurrt í sumar

Hér er hún Matthildur með Írskt kaffi.  það er svo merkilegt við hana Matthildi, að hún hefur lag á að gera allt í kring um sig svo afslappað.  Hvort heldur sem það er stórveisla og keppni í Óbeislaðri fegurð, eða 160 manna grillveisla á sínu æskuheimili.  Þá er hún bara ljúf og afslöppuð, og öllum líður vel í kring um hana.  Þetta er eiginleiki sem ekki er öllum gefið. 

en bóndinn á næsta bæ var bara að heyja í rólegheitum, og ætlaði örugglega að koma í kaffi á eftir, ef til vill Írskt kaffi

Já stemningin var frábær, rólegheit og gleði í yndislegu veðri.

tvær flottar.

Og gleðin var ríkjandi.  Bara allt svo skemmtilegt og gaman.

Hér voru líka allra þjóða manneskjur.  Hér voru veraldarvinir, sem voru að vinna á Þingeyri, og líka alþjóðlegir nemendur sem voru að læra íslensku á Núpi.  Og svo eru heimamenn hér allstaðar að líka, meðal annars frá Perú og Kúpu.  Svo þetta var alþjóðleg veisla.

Og sumir eins og bara beint úr tískunni frá París.

Sú dökkhærða hefur Veraldarvinina á sinni könnu, ljóskan er hún Helga frá Þýskalandi, sem vinnur hér við Grunnskólan og er að gera frábæra hluti með óstýriláta nemandur.  Ég þekki það alveg frá mér.  Hún er alveg frábær.

Og Gummi með gítariinn það var mikið sungið.

Hér er faðir að leggja syni sínum lífsreglurnar.  Ég stóðst ekki mátið, því umhverfið er gjörsamlega dásamlegt.  Sjáið hvað sonurinn hlustar vel eftir því sem pabbi segir ?

Hér sitja menn til borðs.

Gummi og Gló magnaða eiga hér heiminn sýnist mér.

Amma áttu ekki einhverjar litsterkar kúlur, sem hægt er að skreyta með? spurði Birta Möttudóttir, jú amma átti jú jólakúlurnar

Gvendur á Eyrinni kominn upp á svið með hljómsveitina.

Þessi fallega stúlka er frá Perú.

en gestirnir komu víða að, eins og ég gat um áðan.

Möttu fannst svo þurfa aðeins að lífga upp á selskapinn

hún sagði líka að hún hefði verið alveg viss um að í salnum var ákveðin manneskja sem myndi taka slaginn með henni  Alltaf til í smáfíflagang.

Það sem ég vissi ekki, var að einhver hafði tekið það upp hjá sér að taka myndir af þessum skemmtilega leik  Hrútasýningunni okkar.

ég held bara svei mér þá að hinir erlendu gestir hafi verið ánægðir með íslenska bjórinn.

en gamli eintrjáningurinn stóð vaktina fyrir utan, hálf leiður samt að fá ekki að taka þátt í gleðinni fyrir innan.

Þar var nefnilega heilmikið fjör.  Gummi og hljómsveitinn sem samanstóð af nokkrum einstaklingum, sem komu og fóru var rosalega góð og setti fútt í hlutina.

Og stelpurnar tóku lagið.  Þær voru flottar, hér er Gló hin magnaða að taka lagið.

Það var dansað fram eftir nóttu.

Allir í svaka stuði.

 

Svo þurfti að ganga frá í morgun.  Og allir voru boðnir í kaffi heim að Alviðru, þar sem frú Jóna bauð gestum af sinni alkunnu gestrisni.

Við hjónin ákváðum að halda áfram og fara allaleið á Ingjaldsand.  Flottur staður, og ótrúlegt að þarna skuli bara búa einn ábúandi, ung kona.  Því það virtist fullt af lífi þarna. 

en hrikaleg fegurð Vestfiskra fjalla er ótrúleg.  Krafturinn sem maður finnur fyrir svo nálægur og sterkur að maður fyllist orku.

Hér erum við svo að verða komin heim.  Elli að lesa um Gísla Súrsson, með Þingeyri í bakgrunni og Vestfirsku Alpana.  Hrikaleg fegurð.

Og víkingarnir horfa hvössum augum í átt til Þingeyrar, þar sem þeir eiga sinn tilverustað.

Ég er rosalega ánægð með þessa ferð, og það var svo gaman.  Elsku Matta mín og fjölskylda, mikið innilega takk fyrir mig.  Það er ógleymanlegt að fá tækifæri til að skoða það sem þarna er upp á að bjóða.  Og ég ráðlegg fólki að láta þetta ekki framhjá sér fara, ef það á leið um.  Það er margt að skoða og gleðjast yfir. 

Hjartansþökk fyrir mig.

 

Svona smá í lokin.  Í tilefni af hinsegin dögum.

Ég vil auðvitað óska hommum og lesbíum til hamingju með þessa hinsegin daga.  Ég las í Fréttablaðinu ágætis grein í dag, eftir Þórunni El´lisabetu Bogadóttur, þar sem hún segir svo;

Þessi ganga er tilefni fyrir okkur öll til þess að fagna mannréttingum. Til þess að gleðjast yfir því hversu langt við Íslendingar höfum náð í þessum málum og til þess að rifja upp hvað við eigum eftir. Til að heiðra þá sem ruddu brautina fyrir þá sem á eftir komu. (tilvitnun lokið)

En ég er hugsandi yfir þessum orðum.  Og ég spyr.  Hvar er viðtalið við manninn sem opnaði þessa umræðu upp á gátt ? hvar eru lögin hans í spiluninni í útvarpinu yfir þessa helgi.  Hvar er umfjöllunin um það sem hann gerði, m.a. að stofna samtökin 78.  Eða var það ekki Hörður Torfason sem opnaði sig fyrstur manna, og varð að flýja land, vegna ofsókna í kjölfarið.  Þeir sem á eftir honum komu, hafa örugglega átt erfitt.  En það sem hann gerði, var stórkostlegt.  Og ég segi bara, ef þið virkilega viljið heiðra þá sem ruddu brautina.  Þá ekki gleyma þeim sem fyrstur stóð upp og opinberaði kynhneygð sína.  Hann á allan heiður skilið, ekkert síður en þeir sem á eftir honum komu.  Þið eigið held ég töluvert mikið honum að þakka. 

Hið daglega veður og ýmislegt smálegt annað.

Jæja þá er það Lubbinn.  Það lítur vel út með veður.  Bjart yfir.

Himnagalleríið opið.

Vonandi fáum við samt rigningu eftir helgina, það er allt að skrælna.

Stubburinn að gera sig kláran í útileguna.  Hann fékk að fara með systur minni til Aðalvíkur. 

Hér er svo falleg rós handa ykkur.  Þessi heitir Harrison Yellow, og er mjög falleg í sumar, eins og flestar rósir eru reyndar.

Hér er svo ein mynd enn frá Siglufirði.

Sjáiðið drifhvíta þvottinn bak við hana.  þetta er örugglega allt þvegið í höndum. 

Hér er ég og bróðir minn inn í Djúpi.  fyrir svona cirka 60 árum hehehehe..

Og her er ég.  Veit ekki hvaða kona þetta er, en hún gæti verið frá Laugalandi eða Skjaldfönn.

Og Nonni bróðir minn. Við kindakofann hans Haraldar Stígssonar.

En nú þarf ég að drífa mig og gera eitthvað af viti áður en ég fer í helgarferð til hennar Matthildar vinkonu minnar.  eigið yndislega helgi elskurnar mínar.  Og ég segi bara Góða helgi. 

Hið daglega veður og gróska.

Það er bara endalaust sól og sumar hér á Ísafirði þessa dagana.

Það var að vísu svolítið skýjað í morgun.

en létti þegar á daginn leið.

Himnagalleríið auðvitað opið.

Og núna bara heiður og tær himininn.   er ekki lífið dásamlegt.?

Ömmustubbur kíkti við með pabba sínum í gær.

Ársvöxtur í grenitrjánum mínum er rosalega mikill eins og sjá má.

Hvítþinurinn minn þakinn könglum.

Eins og sjá má.

Og Matta Helgadóttir hringdi í dag og bauð mér á Lubbann, sem er hátíð á Alviðru hennar æskustöðum.  Ég er rosalega ánægð með það, svo við hjónin förum þangað á morgun og munum örugglega eiga góðar stundir með því góða fólki á helginni.  Og auðvitað verður myndavélin með.

Knús á ykkur inn í kvöldið elskurnar mínar.

Myndir frá Síldarvertíð á Siglufirði, kannast einhver við fólkið ?

Ég komst yfir gamalt myndaalbúm frá ömmu minni.  Ég ætla að skanna inn myndirnar og setja þær svo hér inn. Hér koma svo fyrstu myndirnar úr þeirri seríu.  Þessar myndir eru frá Siglufirði, síldarævintýrið, amma mín fór alltaf á vertíð á Sigló, þegar ég var barn að aldri, og nú kemur í ljós að til eru myndir frá þessum tíma.  En hér koma myndirnar.  Ég vil biðja þá sem þekkja fólkið um að hafa samband, annað hvort að svara hér, eða inn á gestabókina.

Föngulegar konur, amma mín er þarna sú þriðja frá vinstri.

Mér finnst eins og þessi kona til vinstri á myndinni geti verið kona sem kölluð var hér Jóka stóra.  Veit ekki hvað hún hét.  En vænt þætti mér um að fá nöfnin á þessum konum.

Hér er líka fólk sem gaman væri ef einhver þekkti.

Og hér.

ég á eftir að setja inn fleiri.  En ef þið þekkið einhverja af þessu unga fólki, þá endilega sendið mér eitthvað um það. 

Síldarævintýrin a Sigló.

Bara hitt og þetta í máli og myndum.

Ég hef verið rosalega upptekin undanfarna daga.  Bæði af afmæli pabba, og svo fjölskyldunni almennt og bara að vera til, sem einstaklingur i samfélagi manna.  Það tekur allt sinn tíma.  En það gleðilega er, að hingað hafa komið manneskjur í heimsókn, bloggvinir og málverjavinir, sem ég þekki sem netvini, en hef fengið að kynnast þeim í raunheimum.  Og ég get svo svarið það, að hversu yndislegt þetta fólk er á netinu, þá er það ennþá flottara í raunveruleikanum.  Þess vegna var svo gaman að fá að hitta það og kynnast.

en fyrst aðeins að fjölskyldunni minni, hér er Bára mín og Hanna Sólin á góðri stund.

Knúsírófur.

Hér er svo Kay, hann er rosalega góður við stelpurnar, og passar þær fyrir Báru.

Litla skottið mitt.  Þær verða báða hjá mér í vetur.  Það var mitt boð til móður þeirra, mín lausn á að aðstoða hana við lærdómin.   Ég elska þessar litlu stelpur, og ég elska barnið mitt hana Báru.  Og þess vegna vil ég gera það sem hægt er til að hjálpa henni gegnum námið.  Það er bara þannig.

Afi og Hanna Sólin, þau eru að fara aftur heim á Hellu.

Knúsa stóra bróður, eins og hún kallar Úlfinn.

Alltaf er nú erfiðast að segja bless.  Þannig er það nú.  Í hvert sinn sem þú kveður deyr eitthvað. 

Hér er eitt dæmi um eitthvað svoleiðis.  Þetta er betrekk frá minni barnæsku.  Systir mín keypti hús föður míns, á efri hæðinni var æskuheimili mitt, en ég bjó hjá ömmu og afa.  Það er búið að taka alla íbúð æsku minnar í burtu, alla veggi og allt, nema skápinn sem var í svefnherberginu sem við sváfum í öll þrjú.  Einhverra hluta vegna, stendur skápurinn ennþá þar, og betrekkið eins og ég man frá því að ég man eftir mér. Í þessum skáp voru allskyns spennandi hlutir, sem mér þótti gaman að skoða.  Þegar ég var lítill var hann risastór.  Núna með alla innveggi horfna, þá er hann svo pínulítill.  En betrekkið er þarna ennþá. 

ein gleðin enn, elskulega Huld mín frá Akureyri kom við hjá mér, og við áttum yndislega stund saman.  Þau eru flott hjónin, og hundarnir fengu aðeins að fá sér sprett.  Ég hefði viljað hafa þau hér  yfir nóttina, en þau voru búin að ákveða að fara út í Bolungarvík.  Og Huld er algjörlega frábær, meira að segja ennþá frábærari en ég hafði gert mér í hugarlund, og var þó stórt áætlað.   Takk Huld mín.

Önnur yndisleg kona kom í heimsókn til mín Anna Svartfugl.  Við áttum gott spjall saman, og hún er alveg frábær. 

Hún sagði líka svo margt sem skiptir máli.  Meðal annars spurði hún mig; hvað er fjölmenning?

Mér var svarafátt.  Mitt í allri umræðu um útlendinga, og fólk sem kemur hingað til að setjast að.  Hún sagði, ég er íslendingur og er stolt af því, en ég ef af serbneskum ættum og íslenskum.  Sonur minn er líka íslendingur, en hann er með tyrkneskt blóð í æðum líka Hollenskt, serbneskt og íslenskt.  Hún segir það er ekkert til sem heitir fjölmenning.  Heldur er það þannig, að það fólk sem hingað kemur til að setjast hér að, og kemur með sína siði og venjur, eru íslendingar, þar með eru þessir siðir og venjur íslenskir.  Þannig breytist umhverfið.   Þannig þurfum við að taka afstöðu til þeirra sem hingað koma.  Þeir eru íslenskir, og þeirra siðir og venjur verða þar með íslensk.  Okkar hefðir verða umfangsmeiri. Við verðum að taka við fólkinu af hjartans einlægni, og taka þeim eins og þeir eru.  Það fólk sem hingað kemur þarf auðvitað að vilja aðlaga sig að íslensku þjóðfélagi, en á sama tíma, þurfum við að viðurkenna að þeirra arfleifð verður ósjálfrátt íslensk.  Þegar fólk tala um fjölmenningarsamfélag, segir Anna, þá eru menn að skipta fólki upp í mismunandi þjóðfélög.  Þeir sem hinga vilja koma og setjast að, eru einfaldlega íslendingar, og þeirra menning þar með íslensk.  Mér finnst Anna hafa mikið til síns máls. 

Þeir féllu saman eins og flís við rass þessir tveir, Úlfur og Tómas. 

Knúsírófurna hennar ömmu, Júlíana Lind og Óðinn Freyr sváfu hjá ömmu í nótt. 

Og reyndar Alejandra ömmustelpa líka.

Þau voru öll á leið í heita pottinn.

Það var gaman hjá þeim.

Himnagalleríið er reyndar opið oftast hér í góða veðrinu, sem ekki má tala um á Ísafirði.

Og ég komst að því í morgun þegar ég loksins fór í að höggva eina risahvönnina, að hún er ekki bara skaðræði við mannfólkið, heldur eru þessir svörtu blettir dauðar flugur sem hún hefur tælt til sín og drepið.  Það var fjöldinn allur af geitungum og slíkum flugum dauð föst í ógnvaldinum.  

Systir mín sem býr í Danmörku sagði mér líka að Bjarnarklóin væri þvílíkur skaðvaldur í Danmörku að það væri markvisst verið að útrýma henni þar.  Og það væri hreinlega bannað að hafa hana á opinberum stöðum.  Fólk væri hvatt til að útrýma henni í görðum sínum.  Og sveitarfélög færu til fólks og útrýmdu henni, þar sem hún væri.  Því hún væri algjör skaðvaldur þar sem hún væri.  Þetta er líka að gerast hér, því miður.  ALgjör risaeðla... eða þannig.

ég bauð systursonum mínum í mat í kvöld, og við áttum yndislega stund saman.  Elli bauð þeim síðan með sér á Kajak.  Pollurinn er sléttur og veðrið er yndislegt.  Og ég hef þar með tíma til að spjalla við ykkur elsku bloggvinir mínir.  

Mýrarbolti, golfmót, Queen Elisabet og gott veður á Ísafirði.

Ég verð enn og aftur að þakka ykkur fyrir hlý orð í mín garð og föður míns.  Ég lofaði að setja inn mynd af orðunni.

á henni er mynd af erni, og aftan á stendur, Arnarorðan 4. ágúst 2008.

Þetta er sko alvöru.

Litlu skotturnar mínar fóru heim í gærkvöldi, en þær voru mikið að athafna sig, allan tímann.  Ég mun hitta þær aftur 16. ágúst, þegar við förum öll saman í sumarbústað, fjölskyldan.

Hér er afi á kajak, þeim gula, og Kaj sá í rauða, hann er frá Austurríki, og kom með Báru minni til landsins, og hefur verið duglegur við að hjálpa henni með börnin.

Þjóðverjarnir vinir okkar eru komnir til landsins, og við fengum okkur morgunverð saman í gær.

Vatnaliljurnar mínar í skemmtilegu sólarljósi.

Svo er það Mýrarboltinn.  Það var hvergi minnst á það í neinum fréttum, að þessi árlegi boltaslagur fór fram hér.

http://www.bb.is/?PageID=26&NewsID=119177

En þetta er gífurlega skemmtileg keppni, og eins og segir fjölmörg lið sem keppa.

Það þarf mikinn undirbúning til að gera keppnisvellina hæfa í drulluna.

Margir eru ansi skrautlegir.  Ég veit að einn keppandinn var í danska landsliðinu fyrir nokkrum árum.  og annar hermaður úr danska hernum, svo keppendur komu víða að.

Já það voru margir ansi drullugir upp fyrir haus.  En veðrið var gott eins og allir sjá.

Hér er í gangi úrslitaleikur karlaliða, og allt lagt í slaginn.  En það var gífurleg stemning og baráttan hörð.

Þetta hlýtur að taka vel á.

Hér er hitt markið.  Spennan í hámarki. 

Og fagnaðarlætinn mikil, þegar gerð voru mörk.

Já hér blífur drullann, drulludómarar og drulluleikmenn

Svo þarf að skola af sér í lækjarsprænum,

Nú eða bara í ánni.

Já ég hef grun um að keppendur hafi verið víða að.

Þarna var líka kominn saman múgur og marmenni, og stemningin eins og best verður á kosið.  Gleðin mikil, og allir í góðu skapi.  Enda sólskin og gott veður.

Sumarbústaðaeigendur eru örugglega flestir í sínum húsum í skóginum, grilla og hafa það gott, kvöldið áður var mesta skemmtunin hjá þeim, eða skógarbrennan, þar sem þeir koma saman við brennu og skemmta sér við leik og söng.

Það var líka golfmót í gangi, Birgir Jónsson kokkur, átti sextugsafmæli, og bauð til þriggja daga golfveislu, þar sem allir voru velkomnir.  Enda var fjölmennt á golfvellinum.

Já það þarf að hreinsa af sér ýmislegt í svona leik hehehehe...

Og sumir ekki háir í loftinu, þessir eru spilamenn framtíðarinnar.

Gleðin hefur örugglega sumstaðar farið úr skorðum.  En það var ekkert vesen samt eða leiðindi.

Og svo þarf að labba heim.  Mikið held ég samt að sumir hafi verið glaðir að komast heim til sín í bað.

Þó þessar tvær íþróttir hafi verið hlið við hlið þarna í Tunguskógi, þá held ég að himin og haf skilji þær að, hér allt svo fínt og flott, snyrtilegt, meðan hitt er ekkert nema drulla.

Já sveiflan tekinn.

Með tilþrifum.

Hér er svo afmælisbarnið, í köflóttu peysunni.

Með vinum sínum.  Innilega til hamingju með sextíu árin Birgir. 

Í morgun kom svo Queen Elísabeth, hún breytti áætlun sinni og kom við hér.  Talandi um viðmið, ég var að ræða það um daginn, með stóru húsin á Eyrinni, en þessi bátur slær öllu við.  Hér eru það fjöllin sem blikna við stærð hennar.  Þetta er hennar síðasta ferð, hún hefur verið seld einhverjum olíufursta held ég, sem ætlar að nota hana sem hótel.

Eins og þið sjáið hér, þá hefur ýmislegt verið að gerast hér þessa helgi.  En ekki eitt orð heyrði ég um það í útvarpi eða fjölmiðlum.  Heldur ekki um góða veðrið, samt  voru taldar upp allar samkomur landsins, og tíundaðar vel og vendilega.  En ekki orð um Mýrarbolta, golfmót, skógarbrennu, né neitt annað.  Sennilega eru Vestfirðir best geymda leyndarmál landsins.  Það er allavega þagað vel og vendilega um það sem þar gerist, að öllu jöfnu. 

ein mynd í lokin af litlu Hönnu Sólinni minni.  En hér getið þið allavega séð að eitthvað hefur nú verið gert hér á þessu krummaskuði, sem alveg væri vert að minnast á.  Knús á ykkur öll elskulegust.