Rosemary frá Kenya í Samkaupum á Ísafirði bara í dag.

Rosemary er komin í bæinn.  Hún er eins og áður að selja fallega muni frá Kenya, með því er hún að safna fyrir barnaskóla í Kenya.  Þau eru búin að opna leikskólann, og nú er byrjað á að byggja barnaskóla.  Það er margt fallegt hjá henni Rosemary, og einmitt gaman að kaupa jólagjafirnar hjá henni, og styrkja um leið gott málefni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er hún þessi elska, með sitt bjarta bros, og allur ágóði af sölunni rennur beint til að byggja skólann í Kenýa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Margar skemmtilegar gjafir sem hægt er að velja um.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvet alla til að skreppa og kíkja í Samkaup, hún verður þarna allavega til kkl. 6.  Fyrir sunnan er hún svo stundum í Mjóddinni og eins í Kolaportinu. Þau hjón eru virkilega að vinna gott starf fyrir börnin í Kenýa, þau voru sjálf bláfátæk og þekkja vel skort og fátækt, þess vegna leggja þau sig öll fram við að skapa betra líf fyrir börn og einstæðar mæður í heimalandi sínu.

 

Úlfur tók þátt í söngvakeppni framhaldsskólanna í gær, Alejandra reyndar líka.  Flottur strákurinn minn.  https://www.youtube.com/watch?v=uJBb6hvBWqU

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Hér er hann á Aldrei fór ég suður. 

 Eigið gott kvöld.

Hvers á Tómas Halldór Pajdak að gjalda?

Ég algjörlega mótmæli þessari aðför að Tómasi Halldóri Paidak.  Mér er alveg sama af hvaða hvötum hann er látinn fara á þennan hátt, það er komið nóg af þessum skrípaleik, og þeir sem ábyrgðina bera eru Þröstur forstjóri Heilbrigðisstofununarinnar og landlæknir.

Ég sem sjúklingur þessa manns krefst þess að hann fái að vinna út sinn tíma til áramóta.  Málið er að það hefur fjórum læknum verið úthýst af þessari heilbrigðisstofnun sem ég hef verið hjá.  Fyrst var það Fjölnir, síðan Finnbogi, svo Sólveig og núna Tómas.  Allir þessir læknar eiga það sameiginlegt að hafa verið vinsælir og mikið sóttir af fólki hér í bænum og nágrenni, hef líka í huga Lýð Árnason, þó ég viti ekki endilega um hann sem slíkan, en vinsæll var hann.  Þessir menn hafa allir verið látnir fara.  Oftar en ekki án útskýringa.

Ég krefst þess að Þröstur útskýri hversvegna Tómasi er fyrirvaralaust vikið út starfi, og fái ekki að vinna út tímann sinn, og enginn skýring gefinn. 

þetta er bara ólíðandi og ég krefst þess að farið verði ofan í saumana á þessu ástandi.  Viðkvæmt ástand segir Landlæknir, gerðu þá eitthvað af viti herra landlæknir, en ekki draga þessi mál, af því að þau eru svo óþægileg, það er búið að draga þetta mál von úr viti, og við sem hér erum vitum ekki hver verða næstu skref.

Og ég geri mér alveg grein fyrir því með að segja þetta mun ég ekki geta reitt mig á að fara á Fjórðungssjúkrahús Ísafjarðar, því mér yrði sennilega bara hent út, ef miðað er við ástandið. 

Ég geri mér líka grein fyrir því að um leið og einver læknir eða kandidat kemur hingað til vinnu og verður vinsæll meðal sjúklinga, mun honum verða bolað burt, miðað við það sem átt hefur sér stað.

Ég er ekki að ásaka lækna og hjúkrunarfólk.  Ég krefst þess að forstjórinn Þröstur og landlæknir stoppi þessa vitleysu og hafi manndóm í sér til að hugsa um hag okkar fólksins í bænum, en ekki einhvern vinskap, klíku eða vorkunnarsjónarmið.  Hér er miklu stærri vandamál um að ræða en svo að þau leysist með að henda einum enn lækninum út með offorsi.

Það er einfaldlega komið nóg.   

En stundum getur maður ekki gert annað en að rísa upp og mótmæla,fjandinn hafi það. 

Tómasi lækni sagt upp störfum

Vetur í bæ og sólskin í kúlu.

Eitt barnabarnið gisti hjá okkur í fyrrinótt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hún þessi elska hringdi í okkur og spurði hvort við vildum verða afi og amma, og auðvitað sögðum við já, hvað er annað hægt en að taka svona kríli inn á fjölskylduna, og svo fékk hún að gista.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Amma kanntu að gera svona sjóræningja hatt? HAHAH.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Já auðvitað sagði amma, og svo fékk hún sjóræningja hatt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo þurfti að fara að sofa, og þá var að þvo ennibein og auga nebba flipa, hökuskekk og hálsakot, eins og afi hefur gert alla tíð við börn og barnabörn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hátta og fara í náttaföt. bursta tennur og svo framvegis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Að því loknu þá var að fara að lesa, rétt eins og hefur verið gert á þessu heimili bæði fyrir börn og barnabörn, fyrir valinu var Elsa María og pabbarnir sjö.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var afar spennandi með alla litlu pabbana. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Og svo auðvitað eins og með þau öll hin, undi hún sér afar vel að gista hjá ömmu og afa í kúlu <3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hér eru svo nokkrar vetrarmyndir frá því í gær, svona til að sýna hve allt getur verið flott líka í snjónum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Allt svo fallegt og næstum jólalegt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Snjórinn þekur og hlýfir jörð og gróðri.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Allt verður einhvernveginn svo tært og friðsamt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gróðurinn öðlast nýja dýpt.

 Eins og fegurstu skúlptúrar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vetur, sumar, vor og haust,hvert um sig hefur sinn sjarma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stundum hanga eitt eða tvö lauf ennþá og neita að fara

En þannig er líka lífið, og þó við viljum ekki fara, þá förum við þegar okkar tími er liðin.  Því þá er það bara þannig.

Góða nótt mín kæru hvar sem þið eruð. 

Elsku Hjartans Dísa mín, mín æskuvinkona og skólasystir, blessuð sé minning þín.

Ég fékk í gær upphringingu frá gömlum nágranna og vini, um að elsta og kærasta vinkona mín hefði yfirgefið þennan heim í fyrri nótt.  Elsku Magndís Grímsdóttir vinkona mín er öll, og ég bara get ekki sætt mig við að hún sé farin.  Þessi elskulega kona sem var mér meira en vinur, eiginlega eins og systir. Við höfum alla tíð frá barnæsku fylgst að og verið nánir vinir, þó ár skildu að, þegar við vorum að sinna eiginmönnum og börnum, þá var alltaf eins og við hefðum hist í gær, þegar okkur bar saman.  Í seinni tíð þegar árin færðust yfir okkur urðum við aftur nánari.  Hún fór svo skyndilega þessi elska því hún var fram á síðasta dag virk í athugasemdum bæði hér hjá mér og á Facebook. 

Ég hef verið að hugsa um þessa Facebook, og fólkið sem þar er.  Hvað þetta félagsform hefur gefið fólki mikið, þegar fjöll og ár skilja að, þá getur maður setið heima hjá sér og fylgst með fjölskyldunni, vinunum og kunningjum, og verið í nánu sambandi.  Þetta er ómetanlegt, og svo félagslega frábært, því ég á til dæmis margar fésvinkonur, sem reyndar voru mínir vinir áður en þær flutti burt, og að finna þær svo þarna, margar sem flytja fallegar hugljúfar kveðjur og aðra sem koma með gullkorn, fólk sem annar hefði sennilega verið í félagslegri einangrun, blómstra og eru mitt í umræðunni.

En nóg um það.  Við Dísa þurftum svosem ekki Fésbók né neitt annað, þvi við vorum í góðri nánd sem vinkonur og þá var margt spjallað, hlegið og upplifað. 

Mér finnst eins og ég hafi misst hluta af sjálfri mér, og á ennþá erfitt með að trúa því að hún Dísa mín sé farin og svona snögglega. 

Ég hef reynt að ná í skólasystkin okkar á Fésinu í dag, til að segja þeim tíðindin áður en þau fá þetta svona beint í æð, og búin að ná í nokkur þeirra.  Því svo kaldhæðnislega sem það kann að hljóma, þá eru þessi skólasystkin, sem voru á skólaárunum einhver þau ósamstæðustu sem um getur, orðin afar samrýmd, og vænt um þykja og kærleikur orðin að okkar aðalsmerki. 

Við Dísa unnum að "hittingum" allavega í tvö síðustu skiptin sem slíkt var, og átti reyndar að koma að næsta hittingi fljótlega. 

Þess vegna langar mig til að gera þá tillögu að þegar þessi elska verður lögð til hinstu hvíldar, að við sem allra flest mætum og gerum eitthvað saman, það væri alveg í anda hennar.  Sem sagt síðasti hittingur okkar með Dísu.

Þetta er bara svona hugmynd ennþá, en ég vil gjarnan fá frá ykkur athugasemdir og tillögur.  Ég veit alveg að meira gæti ekki glatt þessa elskulegu vinkonu mína en að vita að við myndum hittast öll til að heiðra hana.

Elsku vinkona mín ég er eiginlega þurrausin vegna sársauka því að þú varst stór partur af mínu lífi, og við áttum svo margt sameiginlegt.  Ég vil blessa þína minningu og senda þér ljós og kærleika.  Sendi börnunum þínum og fjölskyldu,  mínar innilegustu samúðarkveður, og barnabörnunum sem þú varst svo elsk að, sérstaklega Aldísi sem var svo oft með þér. 

Hef eiginlega ekki meira að segja, því mig þrýtur orku. 

Í lítillæti þínu og visku varstu öðrum fyrirmynd elskan mín, glaðlyndi þitt gaf manni alltaf góða tilfinningu, með hógværð þinni sigraðir þú hofmóðugasta mann og allt með þér var gefandi og gott.

Elsku Dísa mín þitt er dýrðarríkið þegar þú ferð héðan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Aldís og Dísa mín, hún sendi mér þessa mynd fyrir nokkru, en ég er að skrifa sögur fyrir barnabörnin mín, og Dísa las þær yfir og leiðrétti textann, þær koma við sögu í bókinni minni, svo ég vildi fá mynd af þeim saman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 Elsku hjartans vinkona mín

Hvar liggur hrokinn Jón Gnarr?

Ekki veit ég hvað Jón Gnarr er að fara með þessari yfirlýsingu sinni.  En að mínu áliti er enginn undarleg þjóðerniskennd að læðast hér um landið.  Hvað þá að hún sé samsett úr vanþekkingu, hroka og útlendingahatri. 

Hér er hann að blanda saman ættjarðarást og þjóðernisfasisma.  Sem er tvennt ólíkt. 

Ég til dæmis elska land mitt og þjóð, mér finnst flest best hér, til dæmis hreint vatn, heilbrigt búfé, sjávarfang og eiturlítið grænmeti. Enda er þess getið að þrátt fyrir allt sé Ísland eitt af bestu löndum til að búa í. 

Útlendingahatur er líka seint hægt að væna mig um, því ég á bæði fjölskyldu út um allan heim, og hef auk þess tekið inn í fjölskylduna mína fólk frá öðrum heimshlutum. 

Raunar er þessi tilvísun röng líka: "Hann bendir á, að það sé staðreynd að jarðfræðilega séð þá sé Ísland yngsta land Evrópu. Það hafi einnig verið eitt af síðustu Evrópuríkjunum þar sem menn námu land. Það hafi gerst fyrir 1.000 árum síðan og hafi landnemarnir verið Norðmenn og írskir þrælar".

Því hér voru írskir munkar, papar fyrir þegar norðmenn komu, og jafnvel er verið að uppgötva mannaleifar fyrir þeirra tíma.

Kæstur fiskur getur svo sem verið asísk hefð, en íslendingar lærðu að geyma matvæli sín, löngu áður en ískápar urðu til, eitt af því var að kæsa, salta og reykja matvörur til geymslu.

Grein þessa manns er hrokinn út í gegn, gagnvart fólki sem þykir vænt um landið sitt og vill halda því frjálsu og óháðu, það er ekkert slæmt við það. EKKERT!

Aftur á móti verð ég að segja að sá sleikjugangur sem hann og það lið sem vill endilega skríða undir pilsfald ESB, þó ljóst sé að þar er allt að liðast í sundur, flokkast undir minnimáttarkennd, fordóma og vanþekkingu. 

Ég lýsi því algjöru frati á manninn og hans boðskap. 

Tíminn mun leiða í ljós að við sem viljum landinu okkar sem best, og öllum sem þar eru, höfum rétt fyrir okkur og Íslandi og Íslendingum af öllum litarhætti, menningu og trú sé best komið áfram sem sjálfstæð þjóð. 

 

Jón Gnarr: Undarleg þjóðerniskennd læðist um

Hversu margir þurfa að deyja til að yfirvöld átti sig á hvar vandinn raunverulega liggur?

Það sem ég hef um þetta mál að segja, er þetta: https://www.facebook.com/asthildurcesil/posts/10202363634761387?comment_id=6611879&offset=0&total_comments=7&notif_t=share_comment

 

Er ekki komin tími til að fara að hugsa upp á nýtt um aðbúnað fanga?  Það á ekki að setja fíkla í fangelsi, það á ekki að glæpavæða fólk sem hefur ánetjast fíkniefnum.  Lögreglan hefur margt þarfara að gera en að eltast við hassneytendur, og hamprækt. 

Reynið heldur að finna þá sem fjármagna innflutning á eitrinu.  Það eru ekki burðardýrin, og ekki þeir sem neyta efnanna. 

Það þarf að lögleiða neyslu veikari efna eins og kannabis. 

Hér þarf að hugsa málin upp á nýtt og hætta að glæpavæða fólk sem hefur ánetjast fíkniefnum, þau eru fórnarlömb en ekki glæpamenn. 

Þegar óveður geysar, er gott að ylja sér við fallegar minningar.

Jæja þá er óveðrið komið hingað til Ísafjarðar.  Elli var að hringja og segja að það er búið að loka veginum undir Hafnarfjalli svo Karlakórinn Ernir kemst sennilega ekki heim í kvöld.  Þeir voru samt ánægðir með aðsóknina.

Mér var að detta í hug að setja inn nokkrar hlýlegar myndir svona mitt í vetrarhörkunni útifyrir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í sumar komu hingað ljósmyndarar sem voru að útbúa skrímsli á ýmis hús, þeir vildu setja eitt skrímslið á kúluna og var það góðfúslega leyft, hér er verið að blása dýrið upp.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Margt sér til gamans gert, hér er hið græna skrímsli að blásast upp.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svona leit það svo út.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Í kúlu gæta börnin hvors annars, og það er svo frábært. Hér eru Sigurjón Dagur og Jón Elli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Vorum að koma af Mýrarboltanum í Tungu skógi, og Jóni Ella hafði áskotnast þessi rosa drullubolur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stóri bróðir svo komin í hópinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Bræðurnir.... Nammi namm gott að fá sér Ís, hingað kemur ísbíllinn annan hvern laugardag og þá er um að gera að kaupa ís, því þetta er frábært uppátæki.  Bílstjórinn er alveg öruggur um að ég komi og kaupi, því hann bíður smástund ef ég læt ekki sjá mig strax.  Ég elska svona persónuleg viðskipti.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Bárubörn dvöldu hjá mér í viku í sumar, sem var dásamlegt.  Svo gaman að fá þau.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ólöf Dagmar, Sigurjón Dagur og Jón Elli, þarna voru stelpurnar mínar farnar aftur til Austurríkis, en mamma Jóns Ella kom í smáheimsókn með stubbinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En svo var komið að skírninni.  Elías Nói var skírður hér á Ísafirði.  Og stóri bróðir fékk þann heiður að halda honum undir skírn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Falleg látlaus athöfn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Systur Tinnu voru vottar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Litli maðurinn var svo sem ekkert sáttur við þessa uppákomu, og grenjaði eins og naut hehe..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hættusu séra Valdimar eða ég bít þig í puttann hehehe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jamm maður lætur sig nú hafa ýmislegt, hjá þessu skrýtna mannfólki.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Og öryggið hjá mömmu, og snuddan á sínum stað.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Og svo fjölskyldu myndin, afi Elli var fjarri góðu gamni, því hann var í Noregi.  En Afi Óðinn og amma Pála, amma Ásthildur og allir hinir voru þarna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var borin fram dýrindis fiskisúpa, sem allir þágðu með þökkum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Örverpið mitt, þessi elska, svo flottur

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og tertan var ekki af verri endanum.  4. ágúst er afmælisdagur langaafa hans, Þórðar Júlíussonar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er svo yfirvökvarinn hennar ömmu sín, hann var duglegur við að vökva í garðskálanum.  Snemma beygist krókurinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En svo þarf lítill maður líka að sofa, og þá er nú gott að hafa eitthvað mjúkt með, eins og bangsa eða brúðu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Að þessari visku þarf að huga líka. 

En svona er lífið, og veðrið enn að versna hér fyrir utan kúluna.  Þá er bara eitt ráð, kveikja á kertum, hafa það huggulegt og vona að rafmagnið haldist inni.

Eigið gott kvöld elskurnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Karlakórinn Ernir á faraldsfæti.

Fór á skemmtilega tónleika hjá Karlakórnum Erni í gærkvöldi.  En þeir eru að leggja land undir fót, og ætla að syngja fyrir sunnan á næstunni.  http://www.ernir.it.is/

 

Tónleikar Ernis í Reykjavík og Hafnarfirði 9. og 10. nóvember

 Ernir heldur tvenna tónleika í

Guðríðarkirkju í Grafarholti laugardaginn 9. nóvember, kl. 17 og í

Víðistaðakirkju í Hafnarfirði sunnudaginn 10. nóvember, kl. 15.

 

Efnisskráin að þessu sinni er alfarið eftir vestfirsk tónskáld og tónskáld sem bjuggu á Vestfjörðum og sömdu verk sín þar.

Aðgangseyrir er kr. 2500.-

 

Ég vil hvetja alla velunnara kórsins og brottflutta Ísfirðinga að nýta sér þennan einstaka atburð og þið verðið ekki fyrir vonbrigðum, því dagskráin er afar skemmtileg.

Hvers á móðir jörð að gjalda?

snjóflóðagarður sem enginn íbúi óskaði eftir. 

Já ég sem sagt vinn upp í gróðurhúsinu mínu með drynjandi vélagný í eyrunum, gröfur, ýtur og búkollur.  Það er ekki bara ég sem er á móti þessu, heldur hef ég ekki hitt einn einasta ísfirðing sem kallar á þessar aðgerðir.  Ekki hitt neinn sem er sammála því að þetta þurfi.  Og svo þegar komið er allt til alls, þá stendur í skýrslunni að þetta sé tímabundinn vinna verktaka sem sé í farvatninu, þetta sömdu Steingrímur og Jóhanna um við valdhafa hér.  Ætli þau geti eitthvað um það í nýju fínu bókunum sínum?.  Æ nei ég held ekki, það skiptir ekki máli hvað við almúgin hugsum og vonum.  Við erum bara peð  og leiksoppar, og auðvitað fengu svo Íslenskir Aðalverktakar verkið, ekki einhverjir aular úr heimabyggð.  Og hvað skyldu þeir nú skilja eftir í sveitafélaginu?

En gröfurnar þeirra vinna sín verk, ekki í kyrrþey heldur með gnístrandi látum og tilheyrandi djöfulgangi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo skemmtilegt að upplifa, þegar verið er að bryðja niður og eyðileggja þrjátíu ára vinnu okkar hjóna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sem betur fer gat ég aðvarað verurnar sem hér búa, svo þau gátu "vonandi" forðað sér tímabundið, því ég vil endilega að þau komi aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Vildi að ég væri Barbapabbi og gæti hent þessu rusli langt í burtu, svo þau kæmu aldrei aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já, þetta er bara óþolandi, segi og skrifa. Og þetta verður ekki þakkað af íbúum bæjarins ætla ég rétt að vona.

Ætla svo að setja inn aftur vísurnar mínar, því þær stóðu svo stutt síðast.

 

Nú er mér ógnþrungin harmur í huga,

að hlusta á vélanna gný.

Þær skrapa og klóra svo hvergi er smuga,

að krjúpa og fela sig í.

 

Allt skal nú víkja og gróð´reitir grænir,

Nú gapandi andstyggðar sár.

Sárt er að vita og svefni mig rænir,

og sindra á hvarminum tár.

 

Náttúran þjáist og varnarlaus vitnar,

Um veröld sem ekk´er hér enn.

Á álfum og náttúru börnum svo bitnar,

Sú bölvun sem skapa hér menn.

 

Hver gaf ykkur leyfi að rútta og ryðja,

Og raska hér öllu sem var?

ég er reið, ég er vond og í bræði að biðja,

að birtið mér fullkomið svar.

 

Vonandi fá þær manneskjur sem ganga um náttúru og hulduverur eins og fílar í postulínsbúð, með peningagræðgi eina að vopni sín maklegu málagjöld, og vonandi áður en allt um þrýtur nái að skilja hvað þeir hafa gert og iðrast gjörða sinna áður en allt er um seinan.  Sennilega borin von. 

En hvað er eiginlega að í samfélagi manna að horfa ekki til allra átta, og reyna að skynja alvöruna og ábyrgðina sem á okkur er lagt þegar við tókum okkur þetta alræðisvald yfir örlögum jarðarinnar, og höfum gengið um hana þannig að hún er að gefast upp á því sem mannshöndinn gerir. 

Ha!

Það hefur aldeilis verið mikil "átveisla"   "Kökurnar kláruðust á klukkutíma"

Kökurnar kláruðust á klukkutíma