Útvarp þjóðarinnar/útvarp allra landsmanna.

Sá gamlan mogga í dag og þar frétt um nýja útvarpsstjórann.  Og mér lýst vel á hann, þar segir: 

Jafnrétti gagnvart starfsfólki og vinmælendum RÚV.

"Rúv á að vera mannúðleg stofnun þar sem jafnrétti er í hávegum haft, það á að ríkja gagnvart starfsfólki, viðmælendum í þáttum og umfjöllunarefnum.  Við eigum að stefna að jafnri stöðu kynjanna og landsmanna út frá búsetu.  Ég vil efla starfsemi á RÚV á landsbyggðinni" Segir Magnús Geir Þórðarson, nýr útvarpsstjóri, m.a. í viðtali í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins. 

Magnús Geir kemur til starfa í Efstaleiti eftir helgina, en hann hefur sem kunnugt er verið leikhússtjóri Borgarleikhússins síðustu misseri.  Hann segir að eitt af helstu áhersluatriðum sínum í starfi útsvapsstjóra verði "að opna samtalið um Ríkisútvarpið, inn á við og út á við.  Ég vil að RUV hvetji til umræðu og skoðanaskipta, að starfsfólk hlusti á þjóðina og þannig hafi eigendur meira um starfsemina að segja.  Ég vona að þetta leiði til aukinnar sáttar um Ríkisútvarpið og meiri uppbyggilegrar umræðu."

 

Mér lýst vel á þessi orð, og mun gefa þessum ágæta manni mitt tækifæri til að sanna sig.  Með því að hugsa til landsbyggðarinnar, vona ég að landshlutaútvörpin verði tekin  upp aftur, þau voru hluti af landsmenningunni og ekkert getur komið í stað þeirra.  Ég held meira að segja að það sé lítið mál að endurreisa þau og koma í gang.  Ég sakna til dæmis afar mikið RUVVEST.  

Vissulega má segja að þessi orð hans þýði að hann hefur fylgst með og séð að það er eitthvað að hjá RUV, sem þarf að lagfæra,  þar má segja til dæmis einelti á vinnustað, hlutdrægar fréttir, að minnsta kosti í hugum margra.  

Ef til vill get ég aftur farið að hlusta á fréttir á útvarpi og sjónvarpi, og kastljósið, án þess að vera svellandi af reiði yfir hvernig málin eru tekin fyrir og oft snúið á haus að mínu mati.  

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég óska þessum unga manni góðs gengis, og vona að útvarpið geti verið sá miðill sem við viljum hafa og treystum.  Verð að segja að það eru margir þættir þarna sem ég hlusta á og fylgist með, en það eru aðallega dægurþættir eins og Virkir morgnar, síðdegisútvarpið, þegar þeir sleppa pólitíkinni og fleiri slíkir.   

Upphaf umsóknar inn í ESB.

Hér er ályktun alþingis um ESB umsóknina.  Þar segir: 

 

Tillaga til þingsályktunar

um aðildarumsókn að Evrópusambandinu. (Lögð fyrir Alþingi á 137. löggjafarþingi 2009.)

Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að leggja inn umsókn um aðild að Evrópusambandinu og að loknum viðræðum við sambandið verði haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um væntanlegan aðildarsamning.(leturbreyting mín)

Athugasemdir við þingsályktunartillögu þessa.

Tillaga um aðildarumsókn að Evrópusambandinu er lögð fram til þess að íslenska þjóðin fái tækifæri til að hafna eða samþykkja samning um aðild að sambandinu þegar hann liggur fyrir.

Umsókn að ESB jafngildir þannig ekki aðild enda er það íslensku þjóðarinnar að komast að endanlegri niðurstöðu hvað hana varðar. Jafnframt verði lagt fram frumvarp til laga um þjóðaratkvæðagreiðslur um mikilvæg mál sem ríkisstjórn eða Alþingi ákveða að leggja fyrir þjóðina.

Víðtækt samráð verður haft við hagsmunaaðila um samningsmarkmið fyrir viðræðurnar á ýmsum sviðum, svo sem sjávarútvegs-, landbúnaðar- og byggðamála, á sviði almannaþjónustu, umhverfis- og jafnréttismála og gjaldmiðilsmála, og leitast við að ná sem breiðastri samstöðu um umræðugrundvöll viðræðnanna.

Skoðað verður hvort unnt sé að ná fram samstarfi í gjaldmiðilsmálum samhliða viðræðum um hugsanlega aðild til að styðja við gengi krónunnar.

Áhersla er lögð á opið og gagnsætt ferli og reglubundna upplýsingagjöf til almennings og hagsmunaaðila.

Fagleg viðræðunefnd við ESB verður skipuð af ríkisstjórn Íslands. Henni til fulltingis verður breiður samráðshópur fulltrúa hagsmunaaðila sem nefndin leitar ráðgjafar hjá, og upplýsir jafnóðum um framvindu viðræðna.

Ísland sem Evrópuþjóð vill leggja sitt af mörkum við uppbyggingu lýðræðislegrar Evrópu sem grundvallast á félagslegu réttlæti, jafnrétti og virðingu fyrir manngildi og umhverfi. Hlutverk Evrópu er að vera hornsteinn mannréttinda í heiminum og ýta undir stöðugleika, sjálfbæra þróun, réttlæti og velmegun um allan heim.

Málsaðilar áskilja sér rétt til að mæla með eða leggjast gegn samningnum þegar hann liggur fyrir enda eru settir margvíslegir fyrirvarar við hugsanlegan stuðning við málið.

Meðal grundvallarhagsmuna Íslands eru:

* Að tryggja forræði þjóðarinnar yfir vatns- og orkuauðlindum og ráðstöfun þeirra.

* Að tryggja forræði þjóðarinnar yfir fiskveiðiauðlindinni, sjálfbæra nýtingu auðlindarinnar og hlutdeild í deilistofnum og eins víðtækt forsvar í hagsmunagæslu í sjávarútvegi í alþjóðasamningum og hægt er.

* Að tryggja öflugan íslenskan landbúnað á grundvelli fæðuöryggis og matvælaöryggis.

* Að tryggja lýðræðislegan rétt til að stýra almannaþjónustu á félagslegum forsendum.

* Að standa vörð um réttindi launafólks og vinnurétt.

* Að ná fram hagstæðu og vaxtarhvetjandi samkeppnis- og starfsumhverfi fyrir atvinnulíf á Íslandi um leið og sérstöðu vegna sérstakra aðstæðna er gætt. Stefnt er að því að Alþingi setji á fót sérstaka Evrópunefnd Alþingis með fulltrúum allra stjórnmálaflokka er fari með samskipti við viðræðunefnd vegna ESB.

Svo mörg voru þau orð.  Hér kemur það fram að "loknum viðræðum við sambandið, verði haldinn þjóðaratkvæðagreiðslau um VÆNTANLEGAN AÐILDARSAMNING." 

 

Hér er svo úr skýrslu Hagfræðistofnunar Háskólans.  

Aðildarviðræður Íslands við Evrópusambandið hófust formlega á ríkjaráðstefnu í Brussel þann 27. júlí 2010. Þar lagði Evrópusambandið fram samningsramma aðildarríkjanna þar sem gerð var grein fyrir þeim grundvallarreglum sem skyldu gilda um viðræðurnar. Þar er meðal annars tilgreind sú afstaða Evrópusambandsins að frávik í ákvæðum samningsins um Evrópska efnahagssvæðið feli ekki í sér fordæmi í viðræðunum. Ísland lagði fram skriflega yfirlýsingu varðandi helstu hagsmuni landsins og var þar m.a. lögð sérstök áhersla á þátt landbúnaðar í íslensku samfélagi og efnahagslegt mikilvægi sjávarútvegs.

 

 Takið eftir að hér er strax byrjað að gefa eftir frá samþykkt alþingis, um að hér sé um samningsviðræður að ræða en ekki einhliða ákvörðun ESB.

En áfram skal haldið.  

Í framhaldi af rýnifundunum gaf framkvæmdastjórn Evrópusambandsins út rýniskýrslur fyrir aðildarríki sambandsins. Í skýrslunum kom fram mat á stöðu Íslands og eftir atvikum fjallað um hvort Ísland þyrfti að uppfylla einhver viðmið áður en hægt væri að hefja samningaviðræður um viðkomandi kafla. Það verklag gilti í viðræðunum að Evrópusambandinu var heimilt að setja opnunarviðmið fyrir einstaka samningskafla og þurfti þeim viðmiðum að vera náð áður en viðræður væru opnaðar. Að sama skapi var Evrópusambandinu heimilt að setja lokunarviðmið til að hægt væri að loka viðkomandi kafla til bráðabirgða. Oftast snúast slík opnunar- og lokunarviðmið um stjórnsýslulega getu umsækjanda til að hrinda í framkvæmd sameiginlegri löggjöf sambandsins.

 

 

 Gagnaðili Íslands í aðildarviðræðunum var framkvæmdastjórn Evrópusambandsins, eða nánar tiltekið stækkunarskrifstofa framkvæmdastjórnarinnar, sem starfar í umboði aðildarríkjanna. Þá gátu ólíkar stjórnarskrifstofur Evrópusambandsins komið að málum er snertu ólíka málaflokka.

A.4 Framvinda viðræðna

Þegar samningahóparnir höfðu lokið greinargerðum um einstaka kafla til samninganefndarinnar voru þær yfirfarnar af nefndinni en því næst kynntar í ráðherranefnd um Evrópumál, síðan í utanríkismálanefnd Alþingis og að síðustu í ríkisstjórn. Því næst hófust tvíhliða fundir samningahópanna og framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins um hvern samningskafla fyrir sig.

Á þessum fundum voru kaflarnir rýndir og eftir þá rýni átti að liggja fyrir samanburður á löggjöf Íslands og réttarreglum ESB, sem snertu viðkomandi málaflokk. Að því loknu ætti að liggja fyrir hvaða atriði þyrfti að semja um og hvort breytingar væru nauðsynlegar á löggjöf eða stofnunum á Íslandi ef að aðild yrði.

Fyrstu rýnifundirnir fóru fram í nóvember 2010 en þeir síðustu í júlí 2011. Rýnifundir voru haldnir um einstaka samningskafla hvort sem þeir voru innan gildissviðs samningsins um Evrópska efnahagssvæðið eða utan þess. Í framhaldi af rýnifundunum gaf framkvæmdastjórn Evrópusambandsins út rýniskýrslur fyrir aðildarríki sambandsins. Í skýrslunum kom fram mat á stöðu Íslands og eftir atvikum fjallað um hvort Ísland þyrfti að uppfylla einhver viðmið áður en hægt væri að hefja samningaviðræður um viðkomandi kafla. Það verklag gilti í viðræðunum að Evrópusambandinu var heimilt að setja opnunarviðmið fyrir einstaka samningskafla og þurfti þeim viðmiðum að vera náð áður en viðræður væru opnaðar.

Að sama skapi var Evrópusambandinu heimilt að setja lokunarviðmið til að hægt væri að loka viðkomandi kafla til bráðabirgða. Oftast snúast slík opnunar- og lokunarviðmið um stjórnsýslulega getu umsækjanda til að hrinda í framkvæmd sameiginlegri löggjöf sambandsins.

Ef lagt var til í rýniskýrslu framkvæmdastjórnarinnar að opnað skyldi á samningaviðræður um einstaka kafla gat Ísland lagt fram samningsafstöðu sína á viðkomandi sviði. Þegar hlé var gert á viðræðunum árið 2013 höfðu 27 kaflar verið opnaðir og 11 þeirra lokað til bráðabirgða. Sex kaflar höfðu ekki enn verið opnaðir en samningsafstaða hafði verið lögð fram í tveimur þeirra, þ.e. kafla um matvælaöryggi og dýra- og plöntuheilbrigði og kaflanum um dóms- og innanríkismál.

Samningsafstaða lá ekki fyrir í sjávarútvegskafla, landbúnaðarkafla, kafla um frjálsa fjármagnsflutninga og kafla um 6 staðfesturétt og þjónustufrelsi en síðastnefndu tveir kaflarnir tengjast kaflanum um sjávarútveg.

Í Sjávarútvegsmálum segir til dæmis: 

 

Í framvinduskýrslum framkvæmdastjórnarinnar um stöðu samningskaflans frá október 2012 og 2013 er það niðurstaða framkvæmdastjórnarinnar að Ísland haldi áfram að beita stjórnkerfi sem hafi svipuð markmið og þau sem er framfylgt í ESB en að sumar reglur séu umtalsvert frábrugðnar reglum sambandsins. Í heildina séð sé sjávarútvegsstefna Íslands ekki í samræmi við réttarreglurnar samkvæmt skýrslunum. Þá séu núverandi höft í sjávarútvegsgeiranum á staðfesturétti, frelsi til að veita þjónustu og frjálsum 15 fjármagnsflutningum ásamt stjórn á sameiginlegum fiskistofnum ekki í samræmi við réttarreglur ESB.

 

Já þetta er tekið úr skýrslu Hagfræðistofnunar Háskólans og upphafið ályktun aþingis.  

Þegar haft er í huga orðalag ályktunarinnar um: að loknum viðræðum við Evrópusambandið verði haldinn þjóðaratkvæðagreiðsla um væntanlegan samning.  

Og síðan skoðuð skilyrðin:  

 

Meðal grundvallarhagsmuna Íslands eru:

* Að tryggja forræði þjóðarinnar yfir vatns- og orkuauðlindum og ráðstöfun þeirra.

* Að tryggja forræði þjóðarinnar yfir fiskveiðiauðlindinni, sjálfbæra nýtingu auðlindarinnar og hlutdeild í deilistofnum og eins víðtækt forsvar í hagsmunagæslu í sjávarútvegi í alþjóðasamningum og hægt er.

* Að tryggja öflugan íslenskan landbúnað á grundvelli fæðuöryggis og matvælaöryggis.

* Að tryggja lýðræðislegan rétt til að stýra almannaþjónustu á félagslegum forsendum.

* Að standa vörð um réttindi launafólks og vinnurétt. * Að ná fram hagstæðu og vaxtarhvetjandi samkeppnis- og starfsumhverfi fyrir atvinnulíf á Íslandi um leið og sérstöðu vegna sérstakra aðstæðna er gætt.

Þá spyr ég, getur það samrýmst ályktun alþingis með þessi grundvallarskilyrði að ESB taki algjörlega forystuna í málefnum "samningsins".   Þetta áttu að vera viðræður um að kikja í pakka, en urðu að innleiðingarumræðum, þar sem ESB hafði tögl og haldir.  Því það kom svo á daginn að þetta voru ekki samningaviðræður heldur Aquis ekki umsemjanlegt heldur aðlögun að regluverki Sambandsins eins og marg oft hefur komið fram.  

 

"Accession negotiations Accession negotiations concern the candidate’s ability to take on the obligations of membership. The term “negotiation” can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate’s adoption, implementation and application of EU rules – some 100,000 pages of them. And these rules (also known as the acquis, French for “that which has been agreed”) are not How the enlargement process works: meeting the requirements negotiable. For candidates, it is essentially a matter of agreeing on how and when to adopt and implement EU rules and procedures. For the EU, it is important to obtain guarantees on the date and effectiveness of each candidate’s implementation of the rules."

 Átti þetta dæmi ekki að vera sjálfhætt fyrir löngu síðan, þar sem samninganefndir fóru út fyrir verksvið sitt, með því að fara að vinna að breytingum á lagasetningum til að Ísland yrði samþykkt inn í ESB?

Hér er svo ágæt grein Guðbjörns Jónssonar, skilmerkileg og góð um þetta efni.  

 

http://gudbjornj.blog.is/users/98/gudbjornj/files/slide1.jpg

Erum við eins og tómatsósa?

Lilja Móses ræðis ástandið í landinu í dag.  Lilja hefur jafnan greint hlutina rétt og er heiðarleg.  Hún segir: 

 

"Umræðan á Íslandi einkennist af skítkasti milli fólks sem skipar sér í hagsmunahópa (fólk sem tengist fjölskyldu-, kunningja-, og flokksböndum). Markmiðið er að tryggja að „minn hópur“ verði ofaná í umræðunni. Hagsmunaliðin passa sig á að kasta út smjörklípum til að almenningur fari nú ekki að velta fyrir sér vandamálum sem ógna valdakerfinu."

Hér er greinin í heild sinni;  

http://eyjan.pressan.is/frettir/2014/03/16/lilja-mosesdottir/

Vinkona mín sænsk sagði einhverntímann við mig að svíar væru eins og tómatsósa, í viðkynningu, fyrst kæmi ekkert og síðan kæmi allt.  Meinandi að svíar væru ekki mikið gefnir fyrir að taka fólki opnum örmum fyrst í stað, en síðan þegar ísinn væri brotinn þá entist vináttan ævilangt.  Það er líka mín reynsla af þessum vinum mínum.

Um hvað er ég þá að tala?

Jú við íslendingar eru seinþreyttir til vandræða, en ef róið er nógu mikið í okkur, þá er svo sannarlega hægt að koma okkur upp úr hversdeginum og jafnvel út á Austurvöll ef því er að skipta.  Og þá eru sumir jafnvel ekkert að spá og kynna sér hlutina, heldur fylgja þeim sem hæst galar.  

Þetta er einmitt að gerast núna.  Fólk fer niður á Austurvöll til að mótmæla, en nákvæmlega hverju það vill mótmæla, er ekki alveg á hreinu.  Fólk talar um kosningasvik, sem er ekkert annað en áróður stjórnarandstöðunnar þegar málin eru skoðuð, og hugsað er til þess sem fyrrverandi ríkisstjórn gerði sig seka um, en enginn virtist hafa við að athuga á þeim tíma.  

Það er nefnilega rétt sem Lilja segir; Markmiðið er að tryggja að minn hópur verði ofan á í umræðunni, hagsmunaliðin kasta út smjörklípum til að almenningur fari nú ekki að velta sér upp úr vandamálum sem geta ógnað valdakerfinu.

Allir gömlu stjórnmálaflokkarnir gera sig seka um þetta.  Við höfum oft orðið vör við slíkt.  Smjörklípurnar liggja víða.  En ástandið á Íslandi er orðið ansi eldfimt, og þetta mál með að slíta viðræðum við ESB, er einkar vel til fundið til að hræra upp í fólki.  Það er búið að telja fólki trú um að það sé brot á lýðræðinu að slíta þessum viðræðum.  Fólk kynnir sér ekki málin, og trúir því sem stjórnarandstaðan er að segja.  Það spyr sig ekkert; af hverju Samfylkingin setti málið í hægagang og síðan á ís?  Spurningin ætti í raun að snúast um það, og fólkið ætti að krefja Árna Pál og Össur um svör við því.  Vegna þess að þar liggur vandinn, ekki hvort slíta beri viðræðunum, heldur af hverju slitnaði upp úr þeim á vakt Norrænu velferðarstjórnarinnar?

 Það er líka afskaplega auðvelt að æsa fólk upp á móti Sigmundi og Bjarna, því að flokkarnir sem þeir eru í forsvari fyrir hafa ekki fallega sögu að baki, og þó þeir tveir séu ungir og frekar nýjir í stjórninni, þá er rótgróin andúð í samfélaginu til staðar og ýtir undir illskuna.  Að mínu mati hafa þeir báðir staðið sig nokkuð vel þrátt fyrir öll ljótu skrifin og blammeringarnar sem þeir hafa mátt þola.  

Annað dæmi um svona uppþot var þegar hundurinn Lúkas hvarf og ungur maður var sakaður um að hafa orðið honum að bana, það varð allt vitlaust og honum var hótað lífláti og ég veit ekki hvað, honum til happs, kom hundurinn í leitirna, hafði bara farið í smá útilegu.  

Í þessum dæmum eiga fjölmiðlar mikla sök.  Þeir pönkast í þessu og æsa upp lýðinn, vegna þess að þar er fólk sem vill hafa hlutina eftir sínu höfði en ekki að spyrja um réttlætið eða skynsemina.  Slíkt má allt fara út í veður og vind ef málefnið hugnast manni.  Það var aldrei spurt hvort hundurinn gæti hafa villst eitthvað eða týnst.  

 Enn eitt svona mál en þó saklaust er "júróvisjón" lagið okkar. Ég hef aldrei skilið af hverju þetta lag vann hug og hjörtu íslendinga, en það gerðist samt.  Það voru mörg góð lög, þarna, en það svona hvarflaði að manni með þetta lag að það væri búið að ákveða að það færi áfram.  Nú er þetta lag búið að vera fjórar vikur í fyrsta sæti vinsældarlista rásar 2.  Ótrúlegt, því ég hef ekki hitt einn einasta mann sem finnst lagið gott.  Strákarnir eru auðvitað ágætir, skemmtilegir og syngja lagið af innlifun.  En er það nóg?

Minnir mig á Silvíu Nótt,  hún var afar glæsileg og flott, fíflaskapurinn fór alveg með það.   

Ekki bætti svo úr skák myndbandið sem var frumsýnt í gær.  Ég viðurkenni að ég hef lítið vit á svona myndböndum, en þetta var mest úr fókus, allskonar fíflalæti og barnaskapur, sennilega gert fyrir leikskólabörnin, afsakið mig, en mér finnst allt í lagi að senda út lag fyrir börnin okkar, það verður bara enginn keppni um það.  

Ég var nefnilega að horfa á dönsku keppnina, og lagið þar er svo frábært að það gæti allt eins unnið, keppnina í vor.  

 En þetta er nú bara svona raus, beint út úr hjartanu.  Hvet fólk til að kynna sér sjálft hvað er í boði fyrir Ísland í ESB.  Það liggur allt fyrir, það er ekki endalaust hægt að segja að það sé lygi sem er í mótsögn við að kíkja í pakkann.  Það þarf að skoða málin með opnum huga, því hér er margt sem þarf að skoða.  Forarpyttirnir leynast víða.  

Samstarfsyfirlýsing ríkisstjórnar 2009.

Af því það er verið að tala svo mikið um loforð, orð og efndir, og að orð skuli standa, þá ættum við ef til vill að líta aðeins á samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnar Jóhönnu og Steingríms, árið 2009. 

Það er ansi fróðleg lesning.

 

 

"Samstarfsyfirlýsing ríkisstjórnar Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs

 

Ríkisstjórn Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs er mynduð um að tryggja efnahagslegan og félagslegan stöðugleika og leita þjóðarsamstöðu um leið Íslands til endurreisnar – nýjan stöðugleikasáttmála.

 

Ríkisstjórnin er mynduð á grundvelli góðs samstarfs flokkanna tveggja í fráfarandi ríkisstjórn.

Á ríflega 80 dögum hefur verið lagður grunnur að því að hægt verði að snúa vörn í sókn á flestum sviðum, þrátt fyrir gríðarlega erfiðar aðstæður í íslensku samfélagi og alþjóðlegu efnahagslífi.

  

Ný ríkisstjórn starfar með þessi gildi að leiðarljósi í því skyni að skapa norrænt velferðarsamfélag á Íslandi, þar sem almannahagsmunir eru teknir fram yfir sérhagsmuni.

Lykilverkefnið er að endurreisa traust í íslensku samfélagi og orðspor Íslands á alþjóðavettvangi. Ríkisstjórnin mun beita sér fyrir opinni stjórnsýslu, auknu gagnsæi og lýðræðisumbótum.

Ríkisstjórnin mun kappkosta að byggja upp á Íslandi opið og skapandi umhverfi sem stenst samanburð við það sem best gerist í nágrannalöndum okkar í Evrópu, bæði að því er varðar efnahag og lífsgæði. Í þeim efnum horfum við sérstaklega til frændþjóða okkar á Norðurlöndum.

Framhald verður á miklum efnahagsþrengingum um allan heim og ljóst að ástandið kann að versna áður en það batnar aftur. Einnig liggur fyrir að efnahagur þjóðarinnar mun ekki lagast af sjálfu sér – til þess þarf samfélagið að vinna saman að því að leysa vandann. Allir þurfa að leggja sitt af mörkum, og í réttu hlutfalli við getu.

Þessi ríkisstjórn mun ekki velta vandanum yfir á þá verst settu í samfélaginu, né leggja byrðarnar á börnin okkar með því að skjóta vandanum á frest. Eftir fremsta megni verður staðinn vörður um kjör lágtekjufólks og þá sem við erfiðastar aðstæður búa og byrðunum dreift með sanngirni, jöfnuð og réttlæti að leiðarljósi.

Ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs ætlar sér að verða norræn velferðarstjórn í besta skilningi þess orðs. Efnahagsmál Hornsteinar efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar eru trúverðug efnahagsáætlun og stefnumörkun í ríkisfjármálum til fjögurra ára sem miðar að hallalausum ríkisfjárlögum á ásættanlegum tíma, auk samstarf við aðila vinnumarkaðarins um nýjan stöðugleikasáttmála.

Forsætisráðherra mun einnig láta vinna yfirlit um stöðu og þróun á lykilstærðum í samfélags- og efnhagsmálum til að skilgreina nánar þann vanda sem við er að glíma og framtíðarvalkosti, s.s. í ríkisfjármálum, gjaldmiðilsmálum, atvinnulífi, húsnæðismálum, jafnréttismálum, byggðamálum, löggæslumálum auk annarra mikilvægra samfélagsmála.

Til verksins verða m.a. kvaddar fagstofnanir og sérfræðingar úr háskóla- og rannsóknasamfélaginu. Slíkt stöðumat felur í sér mikilvæga viðmiðun til að meta árangur næstu ára í ljósi þróunar síðustu ára og þess sem gerst hefur.

Ríkisstjórnin mun gera það sem í hennar valdi stendur til að tryggja öfluga og skilvirka efnahagsbrotarannsókn og að bæði henni og niðurstöðum rannsóknarnefndar Alþingis um bankahrunið verði fylgt eftir af fullum heilindum. Réttar og greinargóðar upplýsingar um stöðuna og réttlátt og heiðarlegt uppgjör við þá peningjahyggju sem leiddi til hrunsins eru mikilvæg forsenda þess að íslenskt samfélag geti sameinast á ný og beint kröftum sínum að því að byggja upp til framtíðar.

Breið samstaða um stöðugleikamarkmið.

 Mikilvægustu verkefni ríkissstjórnarinnar næstu 100 dagana í efnahagsmálum eru á sviði ríkisfjármála, bankamála og að greiða úr skuldavanda fyrirtækja og heimila. Skapa þarf forsendur fyrir áframhaldandi og hraðri lækkun vaxta og vinna markvisst að því að draga úr höftum í gjaldeyrisviðskiptum.

Markmiðið er að skapa skilyrði til hagvaxtar þegar á næsta ári. Þessi verkefni styðja hvert annað og tengjast með margvíslegum hætti. Trúverðug stefna í ríkisfjármálum er nauðsynleg til að treysta bankakerfið, styðja gengi krónunnar og skapa forsendur fyrir eðlilegum gjaldeyrisviðskiptum.

Jafnframt mun ríkisstjórnin marka skýra eigendastefnu þar sem fram komi framtíðaráherslur ríkisins sem eiganda bankanna og hvernig henni verður framfylgt. Markmið þess er að styrkja faglegan, gagnsæjan og traustan grunn undir aðkomu hins opinbera að atvinnulífinu. Meðal annars verði kveðið á um hvernig eignarhaldi bankanna verður hagað, hugsanlegri eignaraðild erlendra kröfuhafa og sýn á dreift eignarhald á bönkunum til framtíðar.

Þá yrði kveðið á um auglýsingar á stöðum bankastjóra og faglega yfirstjórn þeirra. Þá þarf að gæta þess að yfirtaka ríkisbanka á einstökum fyrirtækjum skekki ekki samkeppnisstöðu á markaði.

Tryggt verður að unnið verði eftir faglegu og gagnsæju ferli við sölu þeirra. Ríkisstjórnin lýsir sig reiðubúna til viðræðna um þau meginmarkmið sem sett hafa verið fram í ofangreindu samstarfi og vill beita sér fyrir breiðri sátt um að þau geti orðið grunnur að nýjum efnahagslegum og félagslegum stöðugleika á Íslandi.

Í því felst meðal annars að ná samstöðu um:

Áætlun um að skapa skilyrði fyrir afnámi gjaldeyrishafta og hraða lækkun vaxta. Hagstæð rekstrarskilyrði fyrir fyrirtæki þannig að störf verði varin og aðstæður skapaðar fyrir fjölgun þeirra á ný.

Markmið í ríkisfjármálum í samræmi við sameiginlega áætlun stjórnvalda og AGS.

Að verja velferðarkerfið eins og kostur er.

Ljóst er að ofangreind markmið nást ekki án þess að með samstilltu átaki takist að ná góðum og jöfnum hagvexti. Til að það sé unnt þarf að: Auka traust og trú á íslenskt efnahagslíf. Örva innlendar fjárfestingar í atvinnulífinu. Stuðla að beinum erlendum fjárfestingum. Koma á eðlilegum lánaviðskiptum við erlenda banka.

Ríkisfjármál

Lykill að endurreisn íslensks efnahagslífs felst í víðtækum aðgerðum á sviði ríkisfjármála með það að markmiði að mæta hinu mikla tekjufalli sem ríkissjóður hefur orðið fyrir vegna efnahagshrunsins og þeim miklu skuldum sem það skilur eftir sig.

Beita verður ríkisfjármálum til að verja grunnvelferðarkerfið og auka kjarajöfnuð um leið og staðið er undir fjárhagsskuldbindingum ríkissjóðs og stutt eftir megni við baráttuna við atvinnuleysi og nýja sókn í atvinnulífi um allt land.

Kannaðir verði kostir til aukinnar tekjuöflunar ríkissjóðs í samráði við hagsmunaaðila og með hliðsjón af reynslu þeirra landa sem glímt hafa við svipaða erfiðleika. Lykilatriði er að aukin skattheimta leggist frekar á þá sem betur eru í stakk búnir til að bera auknar byrðar en verði þó ekki til þess að draga úr möguleikum fólks til að vinna sig út úr þeim erfiðleikum sem framundan eru.

Áfram verði unnið markvisst að því starfi sem hófst með samstarfi stjórnarflokkanna að koma í veg fyrir skattaundandrátt. Gripið verði strax til fyrstu aðgerða í ríkisfjármálum.

Forgangsverkefni nýrrar ríkisstjórnar á sviði ríkisfjármála verður jafnframt gerð áætlunar um stefnu í ríkisfjármálum til næstu fjögurra ára.

Sú áætlun marki útlínur þess verkefnis sem framundan er, jafnt í lækkun ríkisútgjalda og aukinni tekjuöflun. Miðað er við að jafnvægi náist í ríkisfjármálin eigi síðar en 2013.

Í áætluninni verður þess gætt að vernda mikilvæga þætti félagslegrar þjónustu og stefnt er að því að á áætlunartímabilinu verði frumgjöld ríkissjóðs, þ.e. útgjöld án vaxtagjalda, ekki hærra hlutfall af vergri landsframleiðslu en verið hefur á undanförnum árum þrátt fyrir mikinn samdrátt landsframleiðslunnar.

Gert verði ráð fyrir að skattbyrðin verði svipuð eða lægri á áætlunartímabilinu en hún hefur verið á síðustu árum og verði í skrefum aðlöguð útgjaldastigi ríkissjóðs.

Áætlun um jafnvægi í ríkisfjármálum verði kynnt opinberlega í sumarbyrjun og þá rædd m.a. við aðila vinnumarkaðarins.

Greiðslu- og skuldavandi heimila

Djúp niðursveifla í kjölfar bankahrunsins hefur skapað misgengi á milli greiðslubyrði og greiðslugetu margra heimila í landinu. Þetta misgengi verður að leiðrétta með lækkun á greiðslubyrði þeirra sem verst standa þar til verðmætasköpun atvinnulífsins tekur aftur að aukast.

Markmið ríkisstjórnarinnar er að koma í veg fyrir að tímabundinn greiðsluvandi leiði til vanskila og gjaldþrots, svo sem með hækkuðum og breyttum vaxtabótum og húsaleigubótum. Lykilatriði er að tryggja húsnæðisöryggi fjölskyldna og einstaklinga.

Greiðslujöfnun sem nú nær bæði til verðtryggðra og gengistryggðra lána gerir kleift að laga greiðslubyrði að lækkandi tekjum. Þá gera ný lög um greiðsluaðlögun sem samþykkt voru á síðasta þingi það mögulegt að taka á vanda þar sem fyrirsjáanlegt er að greiðslu- og skuldabyrði verði  skuldurum ofviða til lengri tíma litið. 

Loks gera frystingar greiðslna sem eru í boði hjá lánastofnunum heimilum kleift að bregðast við bráðavanda vegna skyndilegs tekjumissis. Ofangreindum úrræðum þarf að fylgja fast eftir. Efnt verður til sérstaks kynningarátaks á þeim úrræðum sem heimilum í erfiðleikum standa þegar til boða. Ráðgjafarstofa heimilanna verði efld enn frekar ef þörf krefur til að eyða biðlistum eftir viðtölum og aðstoð við endurskipulagningu á fjárhag heimila og fólks í vanda.

Sérstaklega verði hugað að aðgengi íbúa á landsbyggðinni að þjónustu Ráðgjafarstöðvarinnar. Skuldastaða heimila, greiðslu- og framfærslugeta verði til stöðugs endurmats sem og nauðsynlegar aðgerðir til að koma til móts við heimili í vanda.

Heildarmat á þörf fyrir frekari aðgerðir og tillögur í því efni verði unnar í kjölfar úttektar Seðlabanka Íslands á skuldum og tekjum heimila sem áætlað er að liggi fyrir í síðari hluta maímánaðar.

Ákvarðanir um frekari aðgerðir og tillögur verði teknar í samráði við aðila vinnumarkaðarins. Varanleg velferð Heilbrigt velferðarkerfi og baráttan gegn langtímaatvinnuleysi eru mikilvægar forsendur fyrir farsælli enduruppbyggingu samfélagsins.

Mikilvægasta verkefni velferðarþjónustunnar og leiðarljós við forgangsröðun í núverandi aðstæðum er að vernda hag og stöðu barna og fjölskyldna þeirra, sem og þeirra sem lakast standa í samfélaginu.

Ríkisstjórnin lítur á það sem forgangsmál að tryggja að afleiðingar efnahagssamdráttarins leiði ekki til þess að húsnæðisöryggi fjölskyldna og einstaklinga sé ógnað.

Velferðarmálin snúast um öfluga heilbrigðisþjónustu fyrir alla, sterkt almannatryggingakerfi og tryggt húsnæði. 

Til að tryggja betri nýtingu fjármuna í velferðarþjónustu þarf með skipulegum hætti að samþætta úrræði þvert á stofnanir og stjórnsýslustig. Lögð verður áhersla á mikilvægi samráðs og samvinnu allra sem koma að velferð fólksins í landinu og að litið verði til velferðarvaktarinnar sem fyrirmyndar í þeim efnum.

Heilbrigðisþjónustan verður tekin til endurskoðunar með heildstæðri stefnumörkun.

Markmiðið er að draga úr kostnaði við heilbrigðisþjónustuna og nýta fé skynsamlega. Í endurskoðuninni er nauðsynlegt að leiða saman heilbrigðisstarfsmenn, sjúklingasamtök og sérfræðinga til að skipuleggja og ná sátt um örugga heilbrigðisþjónustu um allt land.

Markmið allra endurbóta í heilbrigðisþjónustu og almannatryggingakerfi eiga að vera jöfnuður, gott aðgengi, gæði, öryggi og hagkvæmni. Félagslegum afleiðingum atvinnuleysis og fjárhagsvanda fólks verður mætt með markvissu samstarfi og samráði milli ríkis, sveitarfélaga, aðila vinnumarkaðarins og frjálsra félagasamtaka.

Beitt verði félagslegum úrræðum til að hindra langvarandi afleiðingar kreppunnar. Áhersla verði lögð á heilsueflingu sem forvörn gegn sjúkdómum og leið til að auka lífsgæði. Veitt verði heilbrigðisþjónusta við hæfi á viðeigandi þjónustustigi, óháð efnahag og búsetu.

Hlutverk sveitarfélaga í velferðarþjónustu við börn, fatlað fólk, aldraða og fjölskyldur verði aukið með flutningi verkefna frá ríki til sveitarfélaga. Heilsugæslan um land allt verði sett í öndvegi sem fyrsti viðkomustaðurinn í heilbrigðiskerfinu.   Aðgerðaráætlun í málefnum barna- og ungmenna verði fylgt eftir. Stefnt verði að því að fólk geti búið heima eins lengi og kostur og vilji er til, meðal annars með því að samþætta heimaþjónustu og heimahjúkrun. Staðið verði við framkvæmdaáætlun um ný hjúkrunarrými fyrir aldraða. Aukin áhersla verður lögð á endurhæfingu lífeyrisþega til að tryggja virka þátttöku þeirra, meðal annars með því að innleiða  samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðra.

Mikilvægt er að allir hafi möguleika á öruggu húsnæði fyrir sig og fjölskyldu sína. Innleidd verði ný skipan húsnæðismála til að búa almenningi sambærilegt öryggi og valkosti í húsnæðismálum og á hinum Norðurlöndunum. Markmiðið er að fólk í húsnæðisleit eigi valkosti með eignar-, leigu- og búseturéttaríbúðum, hvort sem það þarfnast húsnæðis í fyrsta sinn eða síðar á lífsleiðinni.

Mismunandi búsetuformum verði gert jafnhátt undir höfði. Dregið verði úr vægi verðtryggingar í lánaviðskiptum samhliða auknu framboði óverðtryggðra

Menntun að leiðarljósi

Menntun, vísindi og menning eru mikilvægir þættir í endurreisn Íslands. Skapandi og gagnrýnin hugsun og aukin áhersla á lýðræði og mannréttindi skipa mikilvægan sess í menntun þjóðarinnar.

Hlutverk skólastarfs er meðal annars að virkja börn og ungmenni til virkrar þátttöku í samfélaginu. Leggja þarf áherslu á rannsóknarsjóði sem eru mikilvægir fyrir framþróun vísinda og tækni á Íslandi. Hlúa verður að menningarstarfsemi um allt land með áherslu á íslenska frumsköpun. Stór hluti af því að efla menntun, vísindi og menningu er að tryggja jafnrétti til náms og huga að velferð barna og ungs fólks. Mikilvægt er að standa vörð um menntunarstig þjóðarinnar.  Gjaldfrjáls grunnmenntun er lykill að félagslegu jafnrétti og velgengni þjóðarinnar til lengri tíma litið. Leitast verður við að tryggja velferð og vellíðan barna og ungmenna í leik- og grunnskólum með öflugu samstarfi ríkis og sveitarfélaga og verður áfram staðið við hugmyndafræði skóla án aðgreiningar.

Atvinnumál

Meginverkefni ríkisstjórnarinnar í atvinnumálum verður að draga úr atvinnuleysi með markvissum aðgerðum, útrýma langtímaatvinnuleysi og skapa traustari grundvöll fyrir íslenskt atvinnulíf til framtíðar.  Áhersla verður lögð á fjölbreytt atvinnulíf, jafnan en stöðugan hagvöxt, nýsköpun og sjálfbæra nýtingu til lands og sjávar. Ríkisstjórnin mun beita sér fyrir því að mótuð verði heildstæð atvinnustefna fyrir Ísland, byggð á jafnræði atvinnugreina, jafnrétti kynjanna, heilbrigðum viðskiptaháttum og grænni atvinnuuppbyggingu í samræmi við hugmyndafræði sjálfbærrar þróunar.  Jafnframt verði hugað að samkeppnishæfi íslensks atvinnulífs í alþjóðlegum samanburði. Stefnan verði útfærð í formlegu samráði stjórnvalda, sveitarfélaga, aðila vinnumarkaðarins, og háskólasamfélagsins.

Bráðaaðgerðir gegn atvinnuleysi

Nú þegar hefur ríkisstjórnin ráðist í brýnar aðgerðir til að sporna við atvinnuleysi sem skila eiga 6000 ársverkum á næstu mánuðum og misserum. Því til viðbótar verður efnt til fjölþætts átaks til atvinnusköpunar sem felur m.a. í sér eftirfarandi aðgerðir:

1. Efld verði úrræði Vinnumálastofnunar og Nýsköpunarmiðstöðvar Íslands þar sem fyrirtæki geta ráðið fólk af atvinnuleysisskrá tímabundið með stuðningi Atvinnuleysistryggingasjóðs. Þar má nefna samninga um starfsþjálfun, reynsluráðningu, nám sem vinnumarkaðsaðgerð, atvinnutengda endurhæfingu, þróun eigin viðskiptahugmyndar, frumkvöðlastarf innan fyrirtækja og sérstök tímabundin átaksverkefni.

2. Opinberir sjóðir og samkeppnissjóðir leggi sitt af mörkum til atvinnusköpunar með því að taka mið af fjölgun starfa við ráðstöfun fjármagns án þess þó að slaka á faglegum kröfum.

3. Umhverfi sprota- og nýsköpunarfyrirtækja verði bætt með lagfæringu á skattalögum til þess að ívilna megi vegna rannsókna og þróunar. Auk þess verði tímabundið veittur frádráttur frá skatti vegna fjárfestinga í sprota- og nýsköpunarfyrirtækjum.

4. Við innkaup ríkisins, þar á meðal vistvæn innkaup, verði m.a. horft til þess að styðja við bakið á innlendri atvinnustarfsemi og nýsköpun.

5. Forgangsröðun verkefna hjá ríkinu verði í þágu mannaflsfrekra framkvæmda, s.s. viðhalds opinberra bygginga. Þar verði sérstaklega hugað að bættu aðgengi að opinberum byggingum um allt land. Leitað verði leiða til að flýta hönnun opinberra mannvirkja.

6. Staðinn verði vörður um opinber störf, ekki síst í velferðarþjónustu og menntastofnunum, og í því skyni gripið til aðgerða sem auka kjarajöfnuð hjá ríkinu og fyrirtækjum og stofnunum í eigu þess.

7. Sköpuð verði ný atvinnutækifæri fyrir ungt fólk t.d. með því að efla Nýsköpunarsjóð námsmanna og ýta úr vör sumarverkefnum fyrir framhaldsskólanema.

8. Fiskveiðar

Markmið sjávarútvegsstefnu ríkisstjórnarinnar er að fiskveiðar umhverfis landið séu hagkvæmar og skapi verðmæti og störf en séu jafnframt sjálfbærar og vistvænar og í samræmi við alþjóðlegar skuldbindingar um verndun vistkerfa, lífríkis og hafsbotns.

Veiðiheimildir skulu ákvarðast af nýtingarstefnu sem byggist á aflareglu hverju sinni.

Íslenskur sjávarútvegur mun gegna lykilhlutverki við þá endurreisn atvinnulífsins sem framundan er. Það er því afar mikilvægt að skapa greininni bestu rekstrarskilyrði sem völ er á og treysta þannig rekstrargrundvöllinn til langs tíma, en jafnframt verði leitað sátta um stjórn fiskveiða.

Endurskoðun laga um fiskveiðar Lög um stjórn fiskveiða verði endurskoðuð í heild með það að markmiði að:

1. stuðla að vernd fiskistofn

2. stuðla að hagkvæmri nýtingu auðlinda sjávar

3. treysta atvinnu

4. efla byggð í landinu

5. skapa sátt meðal þjóðarinnar um eignarhald og nýtingu auðlinda sjávar

6. leggja grunn að innköllun og endurráðstöfun aflaheimilda á 20 ára tímabili í samræmi við stefnu beggja flokka.

Vistvænar veiðar – rannsóknir o.fl.

1. Ríkisstjórnin telur brýnt að treysta í sessi siðræn viðhorf í umgengni við hafið og auðlindir sjávar í ljósi þess að maðurinn er hluti af náttúrunni og verður að umgangast hana af ábyrgð.

2. Nýta þarf krafta sjómanna og útgerðarmanna í hafrannsóknum til að efla gagnasöfnun og rannsóknarverkefni sem þeir eru þátttakendur í.

3. Kortleggja vel menntun og fræðslu í sjávarútvegi með það að markmiði að auka menntunarstig í greininni.

 Forsendur fyrir veiðum og nýtingu sjávarspendýra, sela og hvala, verði endurmetnar frá grunni með tilliti til sjálfbærni og efnahagslegrar þýðingar fyrir þjóðarbúið í heild sem og alþjóðlegra skuldbindinga og ímyndar Íslands

Lýðræði og mannréttindi

Ríkisstjórnin mun beita sér fyrir opinni stjórnsýslu, auknu gagnsæi og lýðræðisumbótum.

Aukin áhersla verður lögð á mannréttindafræðslu og  kvenfrelsi.

Utanríkis- og Evrópumál

Ríkisstjórnin leggur áherslu á sjálfstæða íslenska utanríkisstefnu. Þær miklu breytingar sem orðið hafa á undanförnum árum á sviði utanríkis- og öryggismála, og ná einnig til viðskipta, stjórnmála og umhverfismála, kalla á nýja sýn og nýja nálgun í utanríkismálum.

Ríkisstjórnin vill kappkosta að alþjóðasamfélagið stuðli með nýjum hætti að sameiginlegu öryggi, beiti sér fyrir nýjum reglum um fjármagnsmarkaði og aðgerðir gegn spillingu, geri nýjan loftslagssáttmála, tryggi að alþjóðalög gildi um málefni norðurslóða og sameinist um nauðsynlegar og sanngjarnar aðgerðir til að vinna bug á heimskreppunni.

Norrænt samstarf verður áfram einn af hornsteinum íslenskrar utanríkisstefnu en einnig verður lögð áhersla á Evrópumál, norðurslóðasamstarf og sjálfbæra nýtingu auðlinda og alþjóðlega samvinnu á vettvangi Sameinuðu þjóðanna og stofnana þeirra.

Meðal meginverkefna utanríkisþjónustunnar á næstu árum verður að endurheimta orðspor Íslands á alþjóðavettvangi, byggja upp ímynd lands og þjóðar á grundvelli þekkingar okkar, menningar og mannauðs og styðja við markaðssókn íslenskra fyrirtækja.

Hér er sáttmálinn í heild sinni. http://www.stjornarrad.is/Stefnuyfirlysing/nr/322

 

Hér er svo samþykktin um ESB:

 

Ákvörðun um aðild Íslands að Evrópusambandinu verði í höndum íslensku þjóðarinnar sem mun greiða atkvæði um samning í þjóðaratkvæðagreiðslu að loknum aðildarviðræðum. Utanríkisráðherra mun leggja fram á Alþingi tillögu um aðildarumsókn að Evrópusambandinu á vorþingi. Stuðningur stjórnvalda við samninginn þegar hann liggur fyrir er háður ýmsum fyrirvörum um niðurstöðuna út frá hagsmunum Íslendinga í sjávarútvegs-, landbúnaðar-, byggða- og gjaldmiðilsmálum, í umhverfis- og auðlindamálum og um almannaþjónustu. Víðtækt samráð verður á vettvangi Alþingis og við hagsmunaaðila um samningsmarkmið og umræðugrundvöll viðræðnanna. Flokkarnir eru sammála um að virða ólíkar áherslur hvors um sig gagnvart aðild að Evrópusambandinu og rétt þeirra til málflutnings og baráttu úti í samfélaginu í samræmi við afstöðu sína og hafa fyrirvara um samningsniðurstöðuna líkt og var í Noregi á sínum tíma. Ísland verður friðlýst fyrir kjarnorkuvopnum og íslensk stjórnvöld munu beita sér fyrir kjarnorkuafvopnun á alþjóðavettvangi.

Og svo þetta: 

Ríkisstjórnin mun standa vörð um innlendan landbúnað og tryggja fæðu- og matvælaöryggi þjóðarinnar og standa vörð um störf í matvælaiðnaði. Íslenskur landbúnaður verði efldur með áherslu á fullvinnslu afurða og markaðssókn innanlands sem utan. Stuðningskerfi landbúnaðarins verði endurskoðað með áherslu á að auðvelda nýliðun. Svigrúm bænda til heimaframleiðslu, vöruþróunar og heimasölu með upprunamerkingum verði aukið og nýtt til sóknar í ferðaþjónustu. Átak verði gert í lífrænni ræktun og bændum tryggður aðlögunarstuðningur skipti þeir úr hefðbundinni ræktun yfir í lífræna."

 

Það er svo margt í þessari samstarfsyfirlýsingu sem gengur þvert á innlimunina í ESB, eins og nú er komið í ljós.  Í fyrsta lagi telur ESB ekki koma til greina að við fáum að halda yfirstjórn fiskveiða hér, heldur flyst hún til Brussel.  

Og svo þetta með að standa vörð um innlendan landbúnað og tryggja fæpu- og matvælaöryggi, það samræmist ekki heldur stefnu ESB, þar sem allt á að vera með frjálsu flæði.  

Og svo þegar þessi samstarfslisti er skoðaður, þá hvernig í ósköpunum ætla þau Samfylkingin og Vinstri græn að tala um svik á loforðum?  Mér er bara spurn.  

Vor og vetur.

Mörgum finnst ennþá langt í vorið, og jafnvel bíða með óþreyju uns hægt er að grilla úti og njóta sólar.  Oftast eru janúar og febrúar erfiðustu mánuðirnir en mars tími óþolinmæðinnar.  

En hér í kúlunni er komið vor, brum og nýjir sprotar ryðja sér til rúms, og vekja þrá um sumarið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mandarín rósirnar komnar á fullt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það gerist eitthvað gott í sálinni þegar allt fer að grænka, sum tré og runnar blómstra líka áður en þeir laufgast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það á við kirsuberjatre, eplatré, rósamöndlu, zakúrakirsuber og fleiri og fleiri.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi vinkona mín hefur fylgt mér yfir 40 ár.  Fyrst í gamla húsinu mínu og þá úti í garði, en nú unir hún sér vel í garðskálanum, jólarósin hreina og fallega, eins og nýfallin mjöll.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þá ekki síður þessi duglega vinkona mín páskarósin, hana hef ég bæði úti og inn í garðskálanum og nýt hennar því tvöfalt, því hún blómstrar um leið og snjótinn fer úti.  

 

En þó vorið sé komið í garðskálanum, þá hlær veturinn gamli fyrir utan og lætur lítið á sjá.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hann víkur á endanum fyrir vorinu, hann er samt af hinu góða, því hann hlífir plöntunum sem sofa rótt þarna úti.

 

Svo smáljóð um ástina, samin fyrir gamlan vin minn.   

 

 

Ástin er eilíf.

Ég sit hér í fjörunni og hugur minn fanginn

Af fegurstu minning um þig.

Æðurinn vefur um ungahjörð vænginn,

Og viðkvæmnin altekur mig.

Eirrauðir röðulsins geislarnir glitra

Og gantast við fjarlægan sjóndeildarhring

Í hjartanu finn ég einn ástarstreng titra

af ástúð og gleði ég syng.

 

Ég syng þér ljóð um sól að vori og fagurt fljóð.

 

Þó eldri við séum, mín elskaða mær,

Þá man ég þá, æskunnar tíð.

Og allt verður eins og það gerðist í gær.

Ég gleðst með þér ástin mín blíð.

Ástin er bæði að elskast og skilja.

Og unaðinn finna í líkama og sál.

Að kíta og uppgötva kærleikans vilja,

er kröfulaust elskendamál.

 

Ég syng þér ljóð. Um sól að vori og fagurt fljóð.

Eigið góðan dag elskurnar mínar  

ESB umsóknin og mótmælin.

Það er hiti í mönnum, og málið hefur tekið á sig skrítnar myndir og sumar hreinlega ótrúlegar.  

Nú tala ESB sinnar um að D og B hafi verið kosnir út á loforð sín um þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB málið.  Ég verð að viðurkenna að ég heyrði afskaplega lítið í umræðunni fyrir síðustu kosningar um ESB málið.  Þessir flokkar sem nú eru sakaðir um kosningasvik og ég veit ekki hvað, lögðu alla áherslu á:

Bjargráðapakka fyrir heimilin, (sem Jóhanna og Steingrímur höfðu svikið þjóðina um)

Reyna að aflétta gjaldeyrishöftum og bjarga okkur frá snjóhengjunni svokölluðu.

Auka atvinnu, lækka skatta og reyna að koma hjólum atvinnulífsins í gagn.  

Og hallalaus fjárlög.   

Það vesalings fólk sem kaus Sjálfstæðisflokk og Framsókn vegna loforða þeirra um þjóðarkosningu um ESB, eru því á ansi þunnum ís.  

Svo ekki sé minnst á afhroð Samfylkingar sam hafði þetta að aðalmáli í síðustu kosningabaráttu.   

Málið var nefnilega að ESB var sáralítið i umræðunni, því Vinstri stjórnin hafði fyrst hægt á ferlinu og síðan sett það á ís.  Sennilega vegna þess að þeir skildu loksins að sjávarútvegur og landbúnaður yrði í stór hættu, m.a. yfirráð yfir sjávarútveginum myndi flytjast til Brussel.  Og þar sem alþingi gerði fyrirvara um umsóknarferlið; þar sem var tekið skýrt fram að aldrei yrði gefinn eftir yfirráð yfir auðlindum þjóðarinnar, þá var málinu sjálfhætt.

 

En hverju er verið að mótmæla á Austurvelli?

 

Það er nefnilega ýmislegt sem verið er að mótmæla, eins og ég hef áður komið inn á.  

Einn hópurinn segist vera orðinn þreyttur á málinu og vill bara fá að kjósa það "út af borðinu"  Skiljanlegt fyrir mér.  

Aðrir eru einlægir aðildarsinnar og vilja halda ferlinu opnu.  Líka skiljanlegt ef maður er þannig þenkjandi.  Svo eru þeir sem vilja bara losna við ríkisstjórnina.  Og þá er spurningin hvað þeir vilja fá í staðinn?

Við skulum aðeins skoða ástandið: Heldur þetta blessaða fólk að almenningur sé búin að gleyma Skjaldborginni? Nýju sjávarútvegskerfi ? Stjórnarskrármálinu?  Icesave 1 2 og 3? Eða veiðigjöldunum sem voru næstum búin að sliga litlu útgerðirnar?

Ég held ekki, þegar ég hugsa málið, þá er þetta allt mér í fersku minni, ósamstæði ríkisstjórnarflokkanna, ráðaleysi og um leið ofríki.  Ég held að bæði Jóhanna og Steingrímur hafi viljað vel, þau bara réðu ekki við verkefnin, auðvitað tóku þau við afar erfiðu búi.  En mistökin liggja líka víða.

Halda menn að íslendingar séu svo nútímalegir að þeir þori að kjósa ný framboð að einhverju marki? Ó nei, þá hefðu Píratar fengið meira fylgi og Dögun komist vel inn með öll sín góðu mál.  Það er því ljóst að við erum ennþá ekki reiðubúin til að breyta til því miður. 

Niðurstaðan yrði því stórsigur Sjálfstæðisflokksins, jafnvel Framsóknar og við sætum uppi með sömu ríkisstjórn, og til hvers var þá farið.  Nú eða annað hvort Björt Framtíð eða Samfylkingin kæmust að í ríkisstjórn  með Sjálfstæðisflokknum, sem yrði þá að mínu mati algjörlega óheft frjálshyggjustjórn. 

Svo er þetta með ESB málið.  Það hefur marg komið fram að við erum í Aðlögun en ekki samningagerð.

Hér er blogg frá Jóni Val, hann skoðar málin vel, þó hann sé róttækur í ýmsum málum.  

"Mánudagur, 20. september 2010.   Vert að halda til haga: Sjávarútvegsstjóri ESB: Ísland yrði að gangast undir hina sameiginlegu fiskveiðistefnu ESB "Forystumenn ESB hafa oft verið spurðir að því hvort Íslendingar fengju ekki undanþágur frá fiskveiðistefnu ESB ef þeir sæktu um aðild. 18. maí 1995 birtist í Mbl. viðtal Hjartar Gíslasonar við þáverandi sjávarútvegsmálastjóra í ESB, Emmu Bonino. Hjörtur spyr: "Ef Ísland sækti um aðild að ESB nú, kæmi til greina, að landið fengi full yfirráð yfir fiskveiðilögsögu sinni?"

Svar framkvæmdastjórans var: "Nei, Ísland yrði, eins og önnur aðildarlönd, að gangast undir hina sameiginlegu fiskveiðistefnu ESB. Hins vegar yrði örugglega um einhvern aðlögunartíma að ræða eins og við inngöngu Spánar og Portúgals á sínum tíma og Svíþjóðar* og Finnlands nú [1995]. Sá aðlögunartími getur verið langur, en megin-reglan er sú, að sameiginleg stefna er öllum sameiginleg, hvort sem um er að ræða fiskveiðar eða landbúnað. Sami rammi gildir fyrir alla." Margir aðrir forystumenn ESB og þekktir stjórnmálamenn í aðildarríkjunum hafa lýst því sama yfir, að við yrðum vafalítið, ef til aðildar Íslands kæmi, að beygja okkur undir sjávarútvegsstefnu ESB að fengnum aðlögunartíma"  

http://jonvalurjensson.blog.is/blog/jonvalurjensson/entry/1097181/

Þetta er árið 2010, þarna er strax sleginn tónninn og menn hefðu átt að vita að þetta var ekki neitt svona hreint og klárt pakkakíkeri.

Björn Bjarnason fór til Brussel og Berlínar til að kynna sér málin á eigin forsendum. Hann var í góðri aðstöðu til að komast að ráðamönnum þar sem hann var fyrrverandi ráðherra. Hann segir svo:

"Morgunblaðið minnir á það í leiðara 27. október að Stefan Füle, stækkunarstjóri ESB, hafi áréttað í heimsókn sinni til Íslands 18. og 19. október að ekki væri ætlast til að ríki sæktu um aðild að sambandinu nema skýr vilji væri til inngöngu. Viðræðurnar við sambandið þyrftu að fara fram á þeim forsendum. Þessi orð stækkunarstjórans koma heim og saman við það sem ég hef kynnst hér í Brussel dagana sem ég hef dvalist hér til að átta mig á stöðu Íslands gagnvart Evrópusambandinu þegar rúm tvö ár eru liðin frá því að alþingi samþykkti aðildarumsóknina 16. júlí 2009. Þá talaði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra um hraðferð Íslands inn í ESB. Engan tíma mætti missa, lífið lægi við að taka upp evruna. Bar hann Carl Bildt, utanríkisráðherra Svía, fyrir því að hlutirnir myndu ganga hratt fyrir sig og einnig Olla Rehn, forvera Füles í embætti stækkunarstjóra.

Þar segir ennfremur: Áhersla Össurar á ákveðin tímamörk í viðræðunum við ESB mælist nú orðið illa fyrir í Brussel. Íslendingum sé nær, segja menn, að búa þannig um hnúta að unnt sé að haga viðræðunum að kröfum ESB. Af hálfu ESB er enginn skilningur á því að eitthvert ríki sæki um aðild að sambandinu án þess að hafa kynnt sér skilmála um framgöngu á umsóknarferlinu. ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum þótt fulltrúar þess hafi teygt sig til móts við Össur og félaga með orðaleikjum um "aðlögun" annars vegar og â "tímasetta áætlun" hins vegar".

Þarna talar maður sem er að ræða við ráðamenn ESB, svo hann fer nærri um hvaða hug menn bera til þessarar umsóknar. Hér er bloggið hans BJörns: http://bjorn.blog.is/blog/bjorn/entry/1200874/ Ég lagði á mig að lesa allar færslurnar hans frá þessum tíma, og þar opnuðust m.a. augum mín fyrir stærð þessa máls, og hve hrikalegri stöðu Ísland var og er í.

 

Og hvað finnst fólki um þessa rýniskýrslu beint frá ESB? Þetta er í maÍ 2013.

"Það er í s.k. rýniskýrslu ESB, sem það kemur fram, að framkvæmdastjórn ESB setur þessi tvö opnunarskilyrði, sem virðast eins og hernaðarleyndarmál, því að ekki hefur rýniskýrslan enn verið gerð opinber eða afhent íslenzkum stjórnvöldum, að því er virðist, a.m.k. veit sjávarútvegsráðherrann Steingrímur J. ekki um efni hennar. (Sjá nánar um það í fréttartengli hér fyrir neðan, þ.e. í allýtarlegri frétt Hjartar J. Guðmundssonar, sérfræðings í ESB-málum.)"

Finnst engum það skrítið að sjávarútvegsráðherra á þessum tíma Steingrímur J. Skuli segja að hann "viti ekki um efni hennar". Trúir einhver því í raun og veru að maðurinn hafi ekki haft vitneskju um efni hennar?

Og Svo:  "•Þess má geta að framkvæmdastjórn Evrópusambandsins hefur þegar sett fram þær grundvallarkröfur sem gerðar eru til Íslands í sjávarútvegsmálum gangi landið í sambandið en í greiningarskýrslu sem fylgdi áliti framkvæmdastjórnarinnar á umsókn Íslands í febrúar 2010 kemur fram að Íslendingar verði að fallast á meginregluna um fulla yfirstjórn Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum og að fiskiskip frá ríkjum sambandsins hafi frjálsan aðgang að miðunum við Ísland í samræmi við sameiginlega sjávarútvegsstefnu þess. (Mbl.is-frétt HJG.)"

Og svo þetta hér: "•However, Icelandic legislation on investment in fishing (acquisition of vessels or fishing companies) includes restrictions on investment that are not in line with the acquis. Icelandic law provides that only ships owned by Icelandic legal entities and Icelandic citizens legally resident in Iceland may be registered for fishing operations in Icelandic waters. Access by foreign vessels is limited by licenses issued under international agreements. Tradable catch quotas (Individual Transferable Quotas, ITQs) are assigned directly to vessels, but cannot be acquired by foreigners, as only nationals are allowed to enter a vessel in the vessel registry to engage in fishing operations. Foreigners cannot acquire more than a minority share in an Icelandic company that harvests or processes fish. Og í beinu framhaldi (feitletrun jvj.): •In the area of services in fisheries, Iceland has a relatively open market, with the exception of services where a requiresfishing permit is required (e.g. use of foreign fishing vessels for scientific purpose). Iceland restricts access to ports and the provision of port services to foreign vessels. These restrictions are not in line with the acquis on the right of establishment, the freedom to provide services, the free movement of capital and the relevant case-law of the Court of Justice. (See also Chapter 3, Right of establishment and freedom to provide services and Chapter 4, Free movement of capital)"

  Og hér er" "dómsorðið" stranga í þessu efni (68), hin ófrávíkjanlegu skilyrði Evrópusambandsins um þessi atriði ein sér (og fleiri að "vænta"!): •Iceland will have to accept the principles of exclusive Community competence and freedom of access to waters. Article 17 of the basic CFP Regulation (Council Regulation EC No 2371/2002) establishes that a vessel from any Member State has the right of access to another Member State’s waters, subject to agreed rules." Bloggið hér í heild: http://krist.blog.is/blog/krist/entry/1297178/

 

Við þurfum að bera gæfu til að hlusta á það sem fólk er að segja, það er alveg sama hvaðan gott kemur, það þarf að meðtaka það sem sagt er, og kynna sér málin.  Hér er svo hrikalega augljóst að þeir sem stjórna ESB eru ekkert að teygja sig langt til að fá Ísland inn, þeir hafa fyrir löngu gert sér grein fyrir því að hér var um "bjölluat" að ræða en ekki samþykkta ákvörðun um að sækja um.  

Svo er einn hópur sem segist vilja fara í ESB út af óráðsíu og bruðli hér heima, menn nefna gjarnan vondu L.Í.U. kallana sem réttlætingu á því að betra sé að vera undir pilsfaldi ESB, en það má benda þeim á að ekki er minni óráðsía í yfirstjórninni í Brussel, því ekki hafa þeir getað sýnt endurskoðaðar skýrslur í 18 ár eða meira, með himinháum fjárhagsgötum sem enginn getur gefið skýringar á.  Og ekki virðist einu sinni vega vilji til að fá þær skýringar fram.  

Þetta er orðið allof langt, og ég veit að ESB sinnar nenna ekki að lesa á þessum nótum.  Það er nefnilega allt bull og lygi sem kemur fram í svona skýrslum og greinum, og allir sem segja eitthvað annað en halelúja yfir ESB eru annað hvort íhaldsskurfar, afturhaldsseggir eða nýjasta sem ég heyrði var Landráðamenn.  

Eigið góðan dag elskurnar.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Myndir sem teknar voru fyrir nokkrum mínútum, það er þokkalegasta veður í dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er frekar mikill snjór, en hann er orðin harður svo maður sekkur ekki niður úr honum.  En hann hlífir trjám, runnum og blómum.

 

 

 

 

 

 

 

 En  vorið er komið í kúluna, nektrarínan mín og fleiri plöntur farnar að bruma.  biðst afsökunnar á þessu skrímsli sem hér er, en ef ég gæti ekki að mér og set inn allof stórar myndir get ég einfaldlega ekki tekið þær út aftur.  Eigið góðan dag elskurnar. 

 

Unginn minn 17 ára í dag.

Hann er 17 ára í dag, búin að vera hjá okkur Ella mínum alveg frá því að hann var 6 ára, en þar áður alla daga og oftastnær. 

Jóhanna var hjá okkur í kúlunni síðustu vikurnar áður en hún átti drenginn okkar, og það var mikil tilhlökkun hjá okkur öllum.  Ég var viðstödd fæðinguna og það var ógleymanleg stund.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hamingjusöm og ný orðin móðir.   

Það kom fljótlega í ljós að þessi drengur var algjör ljúflingur og góður bæði við menn og dýr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hamingjusama fjölskyldan mín.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann var skírður í kúlunni og afi hélt honum undir skírn.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

börnin mín í kúlu elskuðu að baða sig í bala í garðskálanum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar stóra systir fermdist.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alltaf jafn hugsunarsamur við alla.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Úlfur og Daníel, litli frændi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það væri hægt að skrifa heila bók um ungann minn, en hann er flottastur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þeir feðgar voru alltaf bestu vinir, einstaklega ástríkt samband milli þeirra allra.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spilar á Aldrei fór ég suður.  

 

 

 

 

 

 

 

 

Tónleikar í tónlistaskólanum þar sem hann er að læra söng, meðfram trommuleik.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér í hlutverki Pink í Hairspray.  Þar sem hann leikur og dansar í uppsetningu Menntaskólans á Ísafirði.  

Að hugsa sér að litla barnið mitt sé orðin 17 ára.  Það er mikil ábyrgð að ala upp börn, og ég held að það sé ómetanlegt að fá annað tækifæri til að sinna uppeldi.  Við erum þroskaðri og skilningsríkari, fyrir utan alla reynsluna og þolinmæðina.  

Elsku Úlfur minn innilega til hamingju með 17 ára afmælisdaginn þinn, ég er viss um að pabbi þinn og mamma horfa til þín með stolti og fylgjast með þér verða að þessum fallega, góða og yndislega dreng sem þú ert.  Knús frá ömmu.   

 

Orð skulu standa.

Heyrist mikið í dag af fólkinu sem er að mótmæla.  Orð skulu standa.  Ég vildi óska að það hefði alltaf verið krafan með stjórnmálaöfl að þau hefðu verið krafin af viðlíka offorsi um að orð skuli standa.  

Það hringdi í mig vinur minn af norðurlandi í gær, til að þakka mér skrifin og hann sagði eftir einhverjum snillingnum sem ég gleymdi svo nafnin á: Pólitík er samtök um heimsku.  Og ég er ekki frá því að það sé rétt.  Ég hef sjálf verið að vafsast í pólitík, og ég verð að segja að fólk almennt hlustar ekki mikið á skynsemisraddir nýrra framboða, annað hvort kýs það alltaf sama flokkinn, eða frændur, vini og ég veit ekki hvað, og kvartar svo eftir kosningar að ráðamenn svíki þá endalaust. 

Ég hef oft sagt, horfið á það sem fólk gerir en ekki það sem það segir.  

En ég ætlaði ekki að tala um það, ég var svolítið að velta mér upp úr ORÐ SKULU STANDA, og hvernig með höndlum við fólk sem stendur við orð sín:

Fyrstan ætla ég að nefna Jón Bjarnason, hann talaði eins bæði fyrir og eftir kosningar, hann varð ráðherra, og stóð við þau orð og fyrirheit sem hann gaf í kosningabaráttunni.  Hvernig talaði svo fólk um hann?

Jú hann var íhaldsdrumbur, fornkarl og ég veit ekki hvað og hvað.  Það var sem sagt einskisvirði að standa við orð sín þar.

Birgitta Jónsdóttir, hefur alltaf komið fram sem hún sjálf.  Hún fær á sig allskonar skammir frá fólki.  

Guðbjartur Hannesson hefur yfirleitt verið heiðarlegur pólitíkus, en honum urðu á afdrifarík mistök í stundar hugsunarleysi og þar með var það búið.  

Lilja Rafney er ein af þeim sem allir vita hvar stendur, og hún kvikar ekki frá því.

Svo er líka um Margréti Tryggvadóttir fólk hefur ekki metið þessa einstaklinga sérstaklega mikils þó þau hafi sýnt að þau eru menn orða sinna.  

Ólína Þorvarðardóttir hefur líka staðið fast á sínu, og við vitum alveg hvernig talað hefur verið um hana.

 Valgerður Bjarnadóttir er ein af þessu fólki sem við vitum að stendur með sjálfri sér og sínu.

Nefni hér bara nokkrar manneskjur sem mér dettur í hug að hægt sé að treysta. En þetta fólk hefur ekki hlotið neina sérstaka upphefð fólksins sem vill að orð standi.  Ekki er hægt að sjá að þau komist meira áfram en vinglarnir sem tala eins og fólk vill heyra.   

Sem sagt kjósendur vilja frekar fólk sem talar með tungum tveim, og segir það sem "við á" við hin ýmsu tækifæri.

Að mínu mati er ekki ráðið til að gera starf alþingismanna heiðarlegra,  að hlaupa niður á Austurvöll og æpa út af einhverju sérstöku máli, heldur að kunna að meta fólkið sem stendur við orð sín, hvaða flokki sem það tilheyrir.  Það er okkar að sýna aðhaldið, þegar við gerum það ekki þá verður pólitíkin eins og hún er í dag. Samtök um heimsku.  

Við fáum á fjögurra ára fresti tækifæri til að kjósa forystumenn ríkisins.  Kosningarréttur hvers manns er einn af hans heilaga rétti.  Því ber að nýta hann vel.  Ekki kjósa einhvern flokk af því hann hafi gefið bjór og haldi partý, ekki af því að pabbi og afi kusu hann, heldur ekki af því bara, eða út á einhver loforð.  Okkur ber að fylgjast með því hvernig orð og efndir forystumanna eru, og ef við sjáum að þeir sem flokkarnir hafa valið til forystu sem okkur líkar ekki við, þá eigum við að strika froðusnakkana út af listunum.   Við eigum að knýja á um að geta sjálf raðað upp þeim listum sem við viljum kjósa, með því að listar séu boðnir fram með óraðað í sæti.  

Í sveitastjórnarkosningum eigum við algjörlega að fá að kjósa um menn en ekki lista.  Þar er nándin meiri og alltaf hættan á því að klíkuskapur ráði uppröðun.  

Þessi aðför að Sigmundi Davíð og Bjarna Benediktssyni finnst mér komin út í öfgar.  Að kalla Bjarna Benediiktsson helvítis dóna, á alþingi hefði átt að fá viðbrögð, en af því að þetta var B.B.  þá mátti það.  Sigmundur Davíð hefur orðið að lúta því að hann á ríkan pabba, þess vegna hefur hann ekki einu sinni fengið frið að sinna þeim málum sem hann þó lofaði að gefa hvað mest, en það var aðstoð við heimilin, nokkuð sem Jóhanna hafði svikið.  Hleypidómar og ærumeiðingar í garð þessara manna er orðin ósköp hjárænuleg og andstyggileg.  Fólkið sem ekki sagði eitt orð í fjögur ár meðan Vinstri stjórnin slabbaðist í gegn án þess að geta tekið á sínum loforðum, rís núna upp á afturlappirnar eftir nokkra mánaða tímabil.  Eigum við ekki að leyfa þeim að sýna hvað í þeim býr?

Ég kaus ekki þessa menn, frekar en ég kaus Samfylkingu og Vinstri græna til síðustu ríkisstjórnar, en ég ákvað að gefa þeim frið og tíma til að koma sínum málum í verk.  Þó það reyndist því miður borin von eins og kom á daginn þá er ég að tala um síðustu ríkisstjórn.  

Mér finnst að fólk eigi að gefa nýju framboðunum meiri gaum, þar er fólk sem hefur vilja til að breyta samfélaginu og bæta siðferði á Alþingi og ekki vanþörf á, eins og vel sést á ástandinu þar núna, þegar framkoma alþingismanna hefur breyst í leðjuslag fyrir allra augum.   

Það breytir ástandinu enginn ef við gerum það ekki sjálf.  Með samtakamætti og ákveðni, ekki bara um eitthvað eitt gælumál einstakra manna, heldur grundvallaratriðum eins og að krefjast þess að stjórnmálamenn sem þjóðin hefur kostið sýni ábyrgð, festu og heiðarleika, og kenna þeim að þeir eru í raun þjónar fólksins en ekki öfugt.  Við höfum orkuna, en við sóum henni oft í eitthvað sem ekki skiptir máli nema í stundarhagsmunum, sem svo gleymast, og svo bíðum við bara eftir næsta máli til að þjappast saman og mótmæla.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lífið er of dýrmætt til að sóa því í stundar hagsmuni.  

Eigið góðan dag.  

Á ekki bara að skipta upp Austurvelli?

Austurvallarmótmælin og sjónarmið mótmælenda verða alltaf skondnari og skondnari, allaf að koma nýjar útskýringar frá þátttakendum.  Ég ætla því að leggja það til að Austurvöllur verði hólfaður af; 

Í einu horni væri stía þar sem þeir sem vilja kjósa málið út af borðinu, væru saman, þeir sem eru búnir að fá nóg af þessu endalausa "kjaftæði" um máli og vilja bara fá að segja já við að slíta umræðum.

Í öðru horni væri svo stía fyrir þá sem vilja halda aðlögunarviðræðunum opnum.

Þriðja hornið yrði fyrir þá sem vilija bara koma ríkisstjórninni frá og tilgangurinn helgar meðalið.

Og svo í því fjórða væri fólkið sem heldur ennþá að það geti kíktí pakka, en vill ekki eða nennir að kynna sér málin.

Svo má setja nokkrar stíur í miðjuna, ein færi fyrir eldri borgara sem vilja mótmæla skertri framfærslu, ein fyrir stúdenda sem mótmæla vilja námslánum og ein fyrir öryrkja sem krefjast réttlætis.

Svona mætti hólfa niður svæðið, svo við hin áttuðum okkur á því hvernir væru að mótmæla hverju.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Annars hef ég verið að hugsa um þetta allt saman. Og furðað mig á hlutdrægni allra fjölmiðla.  Ég man ekki eftir að það hefðu verið endurtekinn endalaust loforð Steingríms J. og VG um að þau myndu aldrei sækja um ESB, þó fengu þau mörg atkvæði einmitt út á þau loforð, ef einhverntíman hafa loforð verið svikin big time, þá var það þá.  Man heldur ekki að fjölmiðlar hafi ráðist að Jóhönnu og Steingrími þegar ljóst varð að Skjaldborgin varð að Gjalborg með aðstoð við banka og auðmenn.  Eða stjórnarskrármálið sem dagaði upp í þinginu af hendi Árna Páls, þó vitað væri að meirihluti var fyrir því.  

En ég fór svo að hugsa málið.  Það skyldi þó aldrei vera að Árni Páll og Össur hafi fengið rýniskýrslu ESB á þessum tímapunkti, um að engar varanlegar undanþágur fengjust og að yfirráð yfir sjávarútvegsmálum íslendinga færðist til Brussel og að gjörbilta ætti landabúnaði landsins.  Og að þeir hafi þá fengið "kaldar fætur"  það útskýrir ágætlega af hverju Árni Páll þorði ekki að láta reyna á 111 grein stjórnarskrárinnar, sem ég er nú farin að sá að var laumað inn til þess að menn gætu komið okkur bakdyramegin inn í Sambandið.  Hún hljóðar svo: 

111. gr. Framsal ríkisvalds. Heimilt er að gera þjóðréttarsamninga sem fela í sér framsal ríkisvalds til alþjóðlegra stofnana sem Ísland á aðild að í þágu friðar og efnahagssamvinnu. Framsal ríkisvalds skal ávallt vera afturkræft. Með lögum skal afmarka nánar í hverju framsal ríkisvalds samkvæmt þjóðréttarsamningi felst. Samþykki Alþingi fullgildingu samnings sem felur í sér framsal ríkisvalds skal ákvörðunin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Niðurstaða slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu er bindandi.

Það útskýrir líka af hverju Össur fyrst hægði á umsóknarferlinu og það var síðan sett á ís.

Þeir vildu ekki koma svona mikið aftan að þjóðinni, en þorðu ekki að gera hreint fyrir sínum dyrum.  Að það hafi verið þá sem umsóknin sprakk framan í andliti þeirra.  

Í því ljósi verður að skoða uppþotin núna, þau eru ekki vegna ESB, heldur til að klekkja á núverandi ríkisstjórn.

Ég var að hlusta á Sprengisang áðan og þar talaði Helgi Hjörvar hvað eftir annað um Samning á borðið, ef hann var ekki að tala gegn betri vitund, þá er hann annað hvort illa læs eða hreinlega lyginn.  

ESB sjálf hefur marg ítrekað og tekið fram að hér sé ekki um samning að ræða heldur aðlögun inn í sambandið sjálft.  Auk þess verða allar þjóðir innan ESB að samþykkja inngöngu umsóknarlands, dettur einhverjum í hug að Spánn, Portugal og Bretland muni nokkurntíma samþykkja undanþágur um sjávarútvegsmál á Íslandi, hvort sem er varanlegar eða tímabundnar?

Málið er að þessir aðilar eru að þvinga venjulegt hugsandi fólk til að verja ríkisstjórn sem þeir hafa hvorki kosið, né vilja aðstoða, einungis vegna réttlætissjónarmiða.  Þegar lygar og undirferli ráða ferðinni segir fólk NEI TAKK:   

 

Hársprey, söngleikur frá leikfélagi MÍ. Frábær skemmtun.

Ég var að koma af leiksýningu Menntaskólans á Ísafirði.  Frábær sýning og ég skemmti mér svo vel.  

Yndisleg sýning hjá menntskælingum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er söngleikur sem heitir Hársprey og gerist í Bandaríkjunum, þegar svertingjar áttu ekki upp á pallborð hvítingja.  Sagan er um keppni um ungfrú Hársprey, og baráttu milli hvítra og svartra.  

Krakkarnir voru byrjaðir að æfa söngleikinn Chicago, en þurftu að hætta við hann á miðju ævingatímabili.  

Svo þau þurftu að finna nýjan söngleik, og úr varð Hársprey.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég verð að segja að ég skemmti mér konunglega, bæði voru krakkarnir frábærir í sínum hlutverkum og leikgleðin allstaðar sýnileg, þau voru örugg og fáir hnökrar þar á.

Leiksstjóri var Pétur Einarsson og Birgitte Heidi danshöfundur sá um dansana.  

Það var greinilegt að hér var vanur leikstjóri á ferð, því ég veit að það er meira en að segja það að hafa 20 leikara á sviðinu og oft öll í einu, það krefst mikillar skipulagningar á ekki stærra sviði en í Hnífsdal að fá allt til að ganga upp þannig að ekki myndaðist kaos á sviðinu með alla þessa leikara, og þar að auki flest óvön leik.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En það tókst með þvílíkum ágætum að unun var á að horfa, aldrei hik eða vandræðagangur, allir stóðu sig prýðilega og allt gekk smurt.  

Það var líka alveg ljóst að þarna var vanur leikhúsmaður á ferð, með því hvernig hann lék sér að senuskiptingum, og hvernig hann setti saman leikinn.  Þannig að stundum voru þrjú eða fleiri atriðið í einu á sviðinu, og hægt að fylgjast með öllu saman.  Snilld.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Búningar voru skemmtilegir og smink mjög skemmtilegt, þarna voru bæði svartir og hvítir, og persónur vel gerðar.

Ég sá að leikstjórinn hafði valið vel í hlutverkin, því persónurnar gengu upp.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Auðvitað má finna að ýmsu, til dæmis var músikin of hávær, hún var live og frábærir tónlistarmenn, en það hefði mátt lækka hana aðeins, eins var söngurinn oft of hár líka.  En þetta er allt saman hægt að laga.  Eins var lýsingin í vinstra horni séð úr sal oft of dimmt, annað hvort vantaði kastara nákvæmlega þar, eða hann var ekki rétt staðsettur, þannig að þau sem voru að leika nákvæmlega við enda sviðsins voru í skugga.  þetta er einnig ekkert mál að laga.  

Sviðið var smekklegt aðeins dökkar drapperingar, hljómsveitin stóð upp á háum palli, svo að hún einangraðist algjörlega frá leikendum, hún gleymdist meðan hún var ekki að spila.  Propsið var einfalt, og var einfaldlega fjarlægt eftir notkun, sviðsmenn stóðu sig vel í því.  Leikbúningarnir voru skrautlegir og gáfu leiknum þann lit sem þurfti, og þeir voru glæsilegir.   

Í upphafi vaknar aðalleikonan Tracy Turblad upp og byrjar að syngja, hún var í byrjun dálítið nervus, sem er eðlilegt með byrjanda á sviði.  En hún náði sér á strik og sýndi þessa skemmtilegur stelpu sem þráir frægð og frama og er algjört krútt.   Elskar aðalgaurinn en á ekki sjens, eða þannig.

Hjónin foreldrar hennar Vilbur og Edna, sem er reyndar leikinn af karlmanni voru kúnstug og náðu vel til áheyrenda, enda voru þeirra hlutverk fyndinn og skemmtileg, þau voru fljót að ná salnum alveg.

Ástarprins Tracy Link Larkin, er kærasti aðalgellunnar í hópnum Amber von Tussie, mamma hennar stjórnar keppninni um Hársprey keppnina, svo það lítur illa út fyrir okkar stúlku um árangur.  

Amber og móðir hennar Velma von Tussle voru skemmtilegar týpur svo innilega innantómar og sjálfselskar.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og ég sagði þá voru útgangar og innkomur afar fagmannlega unnar, og það var frábært að sjá hve létt unglingunum virtist að skila þessu af sér, allt leikandi létt og fumlaust.  Enda höfðu þau lagt mikið í æfingar.   

Úlfur lét þarna smáhlutverk Mr. Pinky og skilaði því vel, hann var líka með í danshópnum og ég var afar stolt af stubbnum mínum þarna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er ekki hægt að gera þessari skemmtun eins góð skil og ég vildi.  En ég vil bara hvetja fólk til að fara og sjá þessa frábæru skemmtun, það var mikil stemning meðal áhorfenda og mikið klappað í lokin. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frábært að fá svona þrautreyndan leikhúsmann til að setja upp svona verkefni.  Fagmennskan út í gegn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þið trúið því ef til vill ekki, en þessi

myndarlega kona í rauðakjólnum er í raun og veru Strákur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ég fékk myndir úr ýmsum áttum, því myndavélin mín var batteríislaus, mest frá Úlfi, en líka frá Helgu Guðný í Botni og þakka ég henni mikið og vel fyrir.  

Ég vil hvetja fólk til að fara og sjá þessa frábæru sýningu, krakkarnir hafa lagt mikið á sig og þau eru svo sannarlega þess virði að fara og sjá þau fara með þennan skemmtilega söngleik.  Menntaskólinn á Ísafirði má svo sannarlega vera stoltur af nemendum sínum, því ég held að þau hefi gert þetta mestmegnis sjálf, og það er bara svo gott að vita hver duglegir og frábærir unglingarnir okkar eru.  Þau eru okkar stolt.

Innilega takk fyrir mig.