Taekwondo - taskan er komin fram.

Já taskan sem stubburinn gleymdi í Keflavík er komin fram.  Formaður félagsins hringdi núna rétt áðan.  Foreldrafélagið tók hana til handagagns, sem betur fer.  Þau ætla að senda hana á föstudaginn.  Okkur er báðum létt.  Og takk elsku Elísabet fyrir að bjóðast til að hjálpa.

Stubbur hefur tekið gleði sína, og allt í sómanum. 

Knús á ykkur öll.  Og takk keflvíkingar fyrir alla alúðina. 

Hið daglega veður og smá mömmó.

Back to normal.  Hehehehe... þá er komið að því hversdagslega í lífinu.

Þetta eru fimm og sex ára krakkarnir sennilega á Eyrarskjóli, sem eru í kynningu á skólanum, þar sem þau ætla að setjast á skólabekk í haust, þá fá þau að kynna sér skólann, og íþróttaaðstöðuna, sund og leikfimi.  Ég held að þetta séu krakkar af Eyrarskjóli út af fóstrunum sko!

Þetta eru ungir töffarar.  Og þeirra bíður spennandi skólastarf í haust.

Þessi er fyrir fjallafólkið mitt, Snæfjallaströndinn í sínu fegursta pússi, dularfull, hrein eins og fjallkonu einni sæmir.

Þ

Þá er það góðurhúsið, það grær og stækkar gróðurinn þar alltaf meira og meira.

Þetta eru strákarnir mínir Jarek og Marío. Þeir koma frá Póllandi og eru rosalega duglegir.  Með betri verkamönnum sem ég hef haft, að öðrum ólöstuðum.

Móðan er út af hitanum.

Veðrið í dag var bara mjög gott, og sólin skein og það var bara þó nokkuð hlýtt.

Eins og sjá má.

Það er alveg með ólíkindum hvað smálaukarnir eru fljótir að koma upp, þegar snjórinn fer, og hvað þeir lífga upp á vorið, þessar elskur.

'Eg vona að börnin séu nógu siðsamlega klædd. 

Hanna Sól var það hins vegar ekki, því hún var farin úr öllum fötum, svo ég þorði ekki að setja inn mynd af henni.  Gæti misskilist. 

Og sumir hafa ótrúlegan áhuga á öllu sem er hættulegt.  Kallast það ekki áhættufíklar, eða er það bara saklaus ungbarnaforvitni

 

Taekwondomót í Keflavík seinni hluti.

Já Taekwondo mótið hélt áfram daginn eftir.  Þá var púmse, kross og grunnæfingar,  Líka Showbrake og svo hraða og þrautakeppni. 

Menn byrjuðu með að hittast og æfa sig.

Og ræða málin.

Hér er einn með grunnæfingu og hann er ekki hár í loftinu.  Ég er hér reyndar að tala um eitthvað sem ég ber ekki alveg skynbragð á, en vil koma til skila, svo ef einhver les þetta má alveg leiðrétta mig.

Okkar menn bíða eftir að fara og sýna sig.

Smellti mynd af þessum herramanni, hann var rosalega flottur heitir Helgi og er mjög klár.

Hér eru svo sigurvegarar í undirflokki, þið sjáið að þar eru tvær dömur með gull og silfur en það þurfti tvo bráðabana til að úrskurða með bronsið.

Einn af þeim lengra komnu, mér er sagt að þetta sé svarta belti þeirra sem eru sextán og yngri.

Það var virkilega gaman að horfa á keppendur, hreyfingar hnitmiðaðar og svo fallegar og tilkomumiklar sem mest gat verið, og því flottari sem ofar kom í beltin.

Gull, silfur og brons í efsta hópnum, stúlkan með gullið. Unglingurinn með silfrið og Helgi með bronsið.

Síðan var Showbrake. En það er svona sýning í að brjóta eitthvað með berum höndum eða fótum.

Þar voru mestmegnir brotnar spýtur, þessi ungi maður fór í gegnum pappír og svo braut hann spýtu.

Hér á að fara fram stórsýning. Stelpurnar gefa sko ekkert eftir.

Hún náði ekki þessari spýtu, en fékk salinn til að hlæja þegar hún var orðin nógu reið til að láta hendina dúndra í spýtuna og hjó hana í spað. 

Helgi vann þessa keppni, þar sem hann dúndraði nokkrara spýtur og hjó svo í sundur múrstein, en af því að hann logaði, þá voru ljósin slökkt til að auka áhrifin svo ég gat ekki tekið mynd af atburðinum, en sannarlega flott show.

Svo voru þrautir fyrir börnin, átta ára og yngri, níu og tíu ára, og ellefu og tólf ára, í Taekwondo er þrettán ára taldir með fullorðnum.

Í þessari keppni var engu að síður harka en í öðrum greinum, börnin voru alveg með sigurvissuna á hreinu.

Svo voru bikarafhendingar fyrir bestu frammistöðu yfir verðtíðina.  Þessi ungi maður Helgi fékk heiðursverðlaun fyrir vel unninn störf og besta árangur. 

Hér voru svo verðlaun fyrir góða frammistöðu barna.

Mér fyrirgefst vonandi fyrir að geta ekki talað mig út um hvað nákvæmlega þau fengu verðlaun fyrir, en mér fannst þetta bara allt svo frábært.  Og öllum gert jafnt undir höfði.

ef einhver kemur hér inn sem veit betur, vil ég að sá setji inn nákvæmlega hvað þau fengu verðlaun fyrir.

Málilð er bara að það var allt saman fyrir frábæran árangur. Og þau örugglega vel að þessu komin.

Enda hreykin eins og sést.

Þessi unga kona er allavega bjartasta vonin ásamt ungum manni, og þau eru á leið erlendis til að taka þátt í keppni og námskeiði.  Ég er viss um að allt þetta unga fólk mun búa að þessu lengi, bæði þau sem fengu verðlaun og svo þau sem bara fengu þátttökupening, og bara upplifðu stemninguna, og virðinguna, hjálpsemina og allt sem þarna var.

Sigurvegarar mótsins voru keflvíkingar, enda voru þeir flestir þarna, og bestir.  En við hin öll, ætlum okkur að koma tvíelfd til næstu keppni hvar sem hún verður.

Gleði keflvíkinga var óskvikinn, enda eiga þeir hrós skilið fyrir alla framkvæmd og skipulagningu.  Þetta var allt saman frábært.

Ef líkja má þokka taekwondo hreyfingar við eitthvað, þá er það sennilega þokka svansins,  þeir eru komnir til landsins og bíða nú í hópum eftir að snjóa leysi á hálendinu til að setjast það að og stofna fjölskyldu.  Við hin bíðum svo eftir að auka vægi taekwondo á Íslandi, því ég segi það satt, þetta er bara frábært allt saman.  Hvað er betra en að innprenta ungu fólki, kurteisi, virðingu og hjálpsemi, og ekki bara innprenta heldur sýna það í verki svo sannarlega með allri framkomu þeirra eldri á þessu móti.  Takk fyrir mig, og um leið og ég vona að stubburinn minn fái búninginn sinn til baka, þá segi ég bara ÞIÐ ERUÐ FLOTTUST.

Af því að hún Helga bloggvinkona mín minntist á það, hvað við hefðum komið seint heim, þá var það þannig að þegar við vorum að fara upp úr Staðardalnum á Steingrímsfjarðarheiðina, þá kom í ljós að það hafði sprungið dekk hjá ungri konu, sem var á undan okkur.  Þessir bílar í dag eru svo ótrúlega öðruvísi en venjulegir bílar, svo það tók rosalegan tíma að finna út úr því hvernig ætti að losa dekkið undan bílnum, fyrir utan að tékkurinn var vita gagnslaus.  Sem betur fer var ég með góðan tékk í mínum bíl, svo við gátum notað hann, ásamt því að finna út úr því hvernig ætti að losa dekkið undan, en þetta tók samt sem áður hátt í klukkutíma í kalsaveðri.  Þegar við svo komum upp á Steingrím, þá var mikill þæfingur, og þar ókum við fram á bíl sem var fastur í skafli.  Þar sem ég er með lága drifið plús annan fídus í bílnum, þá dæmdist það á mig að reyna að losa karlinn út úr skaflinum.  Það tók líka tímann sinn, því fyrst kaðallinn sem við notuðum slitnaði af átökunum, en strákarir voru með sérstyrktan kaðal meðferðis, svo ég gat losað bílinn út úr skaflinum.  En það tók líka hátt í klukkutíma.  Svo að við komumst ekki heim fyrr en um hálfeitt leitið.  Eins gott að ég hafði fengið frí fyrir stubbinn í skólann daginn eftir.  En svona getur komið upp á.  Og svo fréttum við af því að eftir að við fórum yfir lokaðist heiðin.  Svo fólk þurfti að gista í Hólmavík. 

Taekwondo - ef einhver les....

þetta blogg og veit um málið, þætti mér vænt um að hann hefði samband.

En stubburinn minn gleymdi töskunni sinni í Holtaskóla í Keflavík, þegar við fórum heim.  Hann er alveg eyðilagður.  Hún gæti líka hafa þvælst með akureyringunum.  Allur búningurinn hans var í töskunni, sem lýtur svona út;

Ég vona að einhver viti um töskuna og annað hvort hringi í mig eða sendi hana í Kúluhúsið á Ísafirði.  Númerið er 861 1444.  Það er hægt að senda, með því að viðtakandi greiði kostnaðinn.

Ég var ansi þreytt í gærdag, og gerði ekki neitt nema dúlla við litlu stelpurnar mínar.  Sem voru rosalega glaðar að fá okkur heim aftur.  En afi stóð sig líka mjög vel í pössuninni. 

Hann sagði mér að Hanna Sól fór að ræða við hann um fjölskylduna, afa gamla, ömmu og afa, pabba og mömmu og svoleiðis, það er notalegt að ræðast við meðan maður ekur gönginn.  Svo spurði hún; afi hvar eru pabbi þinn og mamma? Þau eru bæði farin til Guðs, sagði afi.

Skaut þau einhver ? spurði barnið.  Hún er náttúrlega dóttir verðandi dýralæknis.

Annars er lífið að færast í sinn vanagang hjá mér.  Og vorið heldur áfram að lifna og sækja á vetur konung.  Sumar er ef til vill of mikið sagt  en vorið er örugglega komið.  Nú þarf að fara að huga að gróðrinum, hvernig hann hefur komið undan vetri og skipuleggja næstu skref í hreinsun og áburðargjöf.  Þetta kemur allt saman. 

En eigið góðan dag, elskurnar.  Ég ætla að setja meira inn um Taekwondomótið í kvöld.  Knús á ykkur öll, og takk fyrir að líta við og lesa það sem ég set frá mér.  Mér þykir vænt um það.

Á leið á Taekwondomót í Keflavík.

Ég er komin heim aftur eftir frábæra ferð.  Við komum að vísu ekki heim fyrr en um hálf tvö í nótt, ogo ég er ennþá lurkum lamin eftir aksturinn.  En það var fyllilega þess virði.  Ég held að ég segi ykkur söguna í tveimur eða þremur færslum, annars verður þetta svo langt að enginn nennir að lesa.

Ég var farin að sakna þeirra áður en ég fór af stað.  Þessar myndir eru teknar á föstudagsmorguninn,  litlu telpurnar að gera sig klárar í leikskólann.

Það þarf ýmislegt að brasa áður en prinsessur eru tilbúnar á leikskólann.

Vængirnir, kórónan, og svo náttúrulega blóm í hárið. 

Veðrið var dásamlegt.

Afi fór með þær á leikskólann.

Úlfur kveður litlu frænkur sínar. Hann er orðin mjög spenntur að komast af stað.  En hann á að vera í samfloti með hinum krökkunum í smárútu, ég verð svona trússhestur með farangur.

Tilbúin og bíður eftir að bílinn komi. 

Planið var að fara inn í Reykjanes til að byrja með, leyfa þeim að fara í sund, og grilla svo, halda því næst sem leið liggur til Keflavíkur.

Þessir svanir voru í Mjóafirðinum, greinilega að koma úr langflugi og biðu eftir að snjóinn leysi við fjallavötnin fagurblá.

Þar voru líka æður og bliki í tilhugalífinu.  Þegar ungarnir skríða úr eggjunum yfirgefa blikarnir fjölskylduna, og láta æðarkolluna eina um uppeldið.  Þá hópa þeir sig saman líkt og karlpeningurinn í afdrepinu í Smáralindinni  Og nýtur lífsins.

Báran var líka köld og freyðandi.

En það var notalegt í lauginni í Reykjanesi. 

Sigga fararstjóri við grillið.  Hún sá svo sannarlega vel um börnin allan tíman.  Þau komust ekki upp með neitt múður og kunnu því bara vel.

Móðir og sonur, reyndar segist hún ekki birtast á myndum, en ég slæ á þá mýtu hér með.

Og krakkarnir tóku hraustlega til matarins, eftir sundsprettinn.  En svo var haldið af stað, suður.

Það er margt sérkennilegt í landslaginu á ströndum.  Þetta eru áreiðanlega tröll sem dagað hafa uppi fyrir margt löngu.

Hér er hópurinn yfir utan KFC í Mosó, þar var snæddur kvöldverður. 

Vorum komin um tíu leytið til Keflavíkur.  Þeir eru skemmtilegir við að finna upp listaverk, og fara ekki troðnar slóðir.

Hér biðum við eftir því að vera lóðsaðar í skólann þar sem krakkarnir áttu að gista, ég fékk mér gistsingu á B&B, get ekki sofið á dýnu á hörðu gólfi í skólastofu.  En það fór vel um krakkana, og fararstjórinn harkaði af sér.

 Taekwondo félagið á Ísafirði er ekki gamalt.  Það eru svona tvo til þrjú ár síðan ungur maður, fjórtán fimmtán ára, hafði samband við Íþróttasambandi, og spurði hvort hægt væri að gefa honum tíma í íþróttasalnum gamla fyrir taekwondoíþróttina.  Það varð úr, og hann er búin að vera að æfa krakka í tvö eða þrjú ár. Hann er sjálfur sextán ára í dag, sá elsti í liðinu er held ég 23 ára, og svo allt niður í stubbinn sem er 11 ára gamall.  Það er ótrúlegt hvað þessi sextán ára piltur hefur áorkað, og hve hann er ábyrgðarfullur og duglegur ekki eldri en þetta. 

Þau tóku þátt í móti á Selfossi í fyrra, svo þetta er annað mótið sem þau fara á.  Íþróttin er víst nokkuð gömul hér á landi, allavega sögðu akureyringarnir okkur að þeir hefðu verið til í 20 ár.  Stærsta félagið er í Keflavík, en Selfoss er líka mjög virkt.  Það sást að þessi tvö félög voru kröftug.  Margir sem fylgdu krökkunum, og vel haldi utan um allt.

Mótið í Keflavík var sérlega vel skipulagt, og gekk mjög vel fyrir sig, þarna voru um 213 keppendur á öllum aldri.  Og það eru mörg belti, sem þarf að hafa í huga, hvítt með gulri rönd var skilyrðið til að komast í keppnina, svo eru gul belti, blá belti appelsínu gul, rauð, og svört og allt með röndum og slíku, sem ég kann ekki skil á.

En það sem ég tók eftir var breyddinn í félagsskapnum, og hve allir voru samtaka og umhyggjusamir hver fyrir öðrum, enda gengur þetta út á kurteisi, virðingu og hjálpsemi, fyrir utan hreyfingarnar, og keppnirnar. 

Ég sá að þetta er mikil fjölskylduíþrótt, því í stað þess að þar væru einhverjir flokkstjórar og fararstjórar, þá voru það foreldrarnir sem héldu utan um þetta allt saman.  Mér var sagt að Keflvíkingar hefðu verið viku í að undirbúa mótið, og það voru allt saman foreldrar barnanna og þau sjálf sem tóku þátt bæði ungir og gamlir.  Í þessu er ekki kynjaskipting, þar sem stelpur keppa við stráka, og menn keppa upp eða niður m belti og svo framvegis.  Ég sá að stelpurnar stóðu strákunum fyllilega á sporði.  Það var gaman og yndælt að sjá þetta.

Eftir morgunmat, smurt brauð hjá Siggu fararstjóra var haldið út í íþrótta sal, þar sem keppnin átti að fara fram.

Það þurfti að fara yfir stöður og spá í keppnina.

Hita sig upp.

Teygja sig vel og vendilega.

Knúsa og auka liðsheildina. 

Hér er ísfirski hópurinn.  Það sést hve ungt félagið er, því hér eru þeir allir með gul belti. 

Svo þurfti að fara yfir pappírana, hvar hver átti að keppa, og á hvaða gólfi, en þau voru 3, A.B. og ´C.

Svona eru menn klæddir í bardaga, spörkin geta verið hörð og óvægin, ef menn eru kappsfullir.  En allir eru samt vinir að lokum.

Það eru líka öklahlífar, legghlífar, armhlífar og tannhlífar.  Já við erum samt að tala um virðingu, kurteisi og hjálpsemi.  En þetta getur svo sem allt samræmst. Það sást á þessu stórmóti, þar sem allir voru í raun og veru góðir hver við annan.

En það er barist af hörku.

En allt eftir settum reglum.

Hjalti kennari að leggja sínum manni heilræði.

Hneygja sig og setja í stellingar og byrja..

Þannig gengur það.

Þeir voru ekki allir háir í loftinu keppendurnir, og þessi stubbur með blátt belti, hann verður einhverntímann góður.

Þessi mamma fór að æfa til að styðja við son sinn.  Það er mikið um svona foreldravirkni í Taekwondo, og það er mjög gott.  Her er það sonurinin sem er að hjálpa henni í keppnisbúninginn og telja í hana kjarkinn. 

Já þau eru ekki öll há í loftinu þessar elskur.

Mitt lið hér á pöllunum, ég er viss um að þau hafa haft mjög gott af þessu.

Og það var smurt ofan í liðið, enda þurfa þau orku, meðan þau eru að keppa.

ég er ekki mikið inn í þessu ekki ennþá allavega, en ég held að þessi ungi maður sé sá sem er næst æðstur í félagsskapnum á Íslandi.  Hann stóð sig mjög vel, eins og reyndar allir sem að þessu móti komu.

Hér er okkar fólk að búast.

Svo er verið að leggja stubbnum línurnar.

Hér má sjá að stelpur berjast við stráka, og þær gefa ekkert eftir, áttu stórkostlega sigra á þessu móti.

Stubbur komin út í alvöruna.  Og þó hann ynni ekki, þá er það sigur í sjálfu sér að taka þátt, skorast ekki undan og taka því sem manni ber.  þannig miðar manni best áfram.

einn af okkar mönnum sem berst við stelpu.  Þau virðast vera jafnvíg, en hann sigraði hana reyndar.

Fyrri dagur að kveldi komin og fallegt veður í Keflavík, að visu kalt og vindur, en fallegt. 

Ég skrapp frá og hitti tvær bloggvinkonur mínar á kaffi DUUS þær Helgu Valdimars og Elísabetu Markúsdóttur, það var yndislegt að sitja og spjalla við þessar tvær hversdagshetjur, sem reyndar hafa þurft að glíma við sömu vandamál og ég svo við höfðum um margt að spjalla. 

En Ísfirðingarnir stóðu samt uppi eftir daginn með 6 brons og eitt gull, og geri aðrir betur, fyrir svona ungt félag.  Og sumir að keppa á sínu fyrsta móti.  En ekki síst þegar haft er í huga að kennarinn, og sá sem kom þessu öllu á koppinn er aðeins sextán ára ungur maður.

En ég ætla að setja meira inn um þetta mót seinna.  Ég sá engar myndatökuvélar, ekki blaðamenn, eða neina fréttamenn, svo ég ætla mér að reyna að gera þessu skil út frá minni eigin reynslu. 

Niðurstaðan eftir fyrsta daginn var; frábærlega vel skipulagt mót, mjög mikið af ungu ábyrgðarfullu fólki, sem var þarna í ábyrgðarstöðum eins og dómarar, aðstsoðarmenn og eftirlitsmenn.  Það var áhrifamikið að mínu mati, og það voru jafnt ungar konur sem drengir. 

En meira um þetta næst.

Sumardagurinn fyrsti - stóð undir nafni í dag.

Á morgun legg ég í hann til Keflavíkur með litla stubb sem er að fara á Taikwondomót.  Við munum leggja af stað um tíu leytið í fyrramálið, og koma við í Reykjanesi fara þar í sund og grilla.  Síðan er ferðinni heitið í Mosó, þar sem verður snætt á KFC, kjúklingur með tilheyrandi, og svo mun leiðin liggja til Keflavíkur. 

Það mun sennilega vera minna um blogg og myndir af þeim sökum um helgina.  En hér eru myndir frá sumardeginum fyrsta.

Hún var undirleit.

En þessi unga dama var ákveðin.

Já við klæddum okkur upp í tilefni sumardagsins fyrsta.

Hér er tildæmis kóngur og drottning.

Drottningar þurfa margt að brasa skal ég segja ykkur.

Veðrið í Ísafirði var hið besta eins og sjá má.

Ekki lýgur maður um lognið, víst er það.

Frænkurnar litlu komnar á kreik.

Svo þarf aðeins að rífast um hluti og sona

Spurning hvor hefur betur.

Jamm þetta verður sennilega jafntefli enda nógu margir litir í boði.

Þá er best að drífa sig bara í sandkassann.

en sumir stubbar þurfa meira svæði til að vera á.

Og eins gott að þessar litlu séu orðnir vinir.

Þá finnst öðrum gott að leika sér einum.

Aðrir vilja hoppa yfir lækinn.

Hoppa í parís eða bara njóta þess að vera til.  Það er jú sumardagurinn fyrsti.

Það þýðir að það má fækka fötum ekki satt.

Fá sér afaskyr og lita smá.

Ég á lítinn skrýtinn skugga skömmin er svo líkur mér, hleypur með mér úti og inni alla króka sem ég fer.

Jamm það er nefnilega bara ansi notalegt veður.

svo er hægt að húla húla....

Eða kæla sig í tjörninni.

Eða bara fá sér blóm í hárið.

Gleðilegt sumar öll sömul.

Mömmublogg og annað.

Já þetta er svona dæmigert kúlu-mömmu-ömmublogg. Bið ykkur samt að halda áfram að kommentera á færsluna hér á undan um mótmæli og lögregluaðgerðir.

Veðrið var unaðslegt í morgun.

Og við ábyrgðarfullar konur og börn að leggja í hann til Suðureyrar.

Hér stendur prinsessan við hliðið.

Og litla skottið mitt.

Þá vitum við hvaða ungi maður ber ábyrgðina i samverustund í dag. Í besta leikskóla heimsins.

Jamm, það er bara þannig að margt er brallað.

Svo er ástarlífið í fullum gangi hjá sjófuglunum. 

Súgandafjörðurinn er eins og bara pínulítil á, í Þýskalandi eða Austurríki.  En óneitanlega glæsilegur svona stilltur og rólegur.

Kubbinn alltaf jafn flottur.

Talandi um bíflugur, þá er gullsópurinn þeirra uppáhald, þessi blómstrar  glæsilega í garðskálanum mínum.

sumir þurfa að smakka allt, jafnvel eldgamlar pizzusneiðar í blómapottum.

Svo er gott að drullumalla aðeins.

Svo er lika flott að leggja kapal, og sitja á mjólkurdollunni sinni

Meðan stóra systir unir sér í tölvunni hennar ömmu, og borðar afaskyr.

Ein svona til gamans, listræn ekki satt ?

Jamm dollan sú arna er alveg mátuleg.

Svo er ein kvöldmynd, og ég segi bara góða nótt elskurnar. 

Mótmælin undanfarið eru bara byrjunin.

Gengið of langt ? segja margir, sumir meina að mótmælendur hafi gengið of langt, aðrir vilja meina að lögreglan hafi gengið of langt.

Það getur vel verið að æsingur hafi gripið um sig meðan fólksins sem var þarna í dag.  En ég held að aðgerðir lögreglunnar hafi skapað þann æsing. 

Ég stend með bílstjórunum, og tel að þeir séu að standa vaktina fyrir mig og aðra þjóðfélagsþegna.  Og mér finnst að mönnum væri fjandans nær að beina reiði sinni og hneykslun þangað sem hún á heima, þ.e. til stjórnenda landsins.  Það eru þau sem eru sökudólgarnir í þessu máli.  Fyrst og fremst fyrir að virða mótmælin að vettugi, í öðru lagi að reyna að reka fleyg á milli mótmælenda og almennings, með orðunum; þetta bitnar á hinum almenna borgara.  Og í þriðja lagi að vera að flandrast um og bjarga heiminum, meðan almenningur í þessu landi berst fyrir lífi sínu.  Ef til vill ekki lífinu sjálfu heldur tilverurétti sínum, atvinnu, og húsnæði og mat.  Hvað er þetta fólk eiginlega að hugsa ?

Eru þau svo langt frá hagsmunum almennings að þau skilji ekki að fólk er að verða búið að fá nóg.  Meira að segja fólk sem að öllu jöfnu styður þessa tvo flokka, geta ekki lengur varið hvorki aðgerðarleysi þeirra né forystuna. 

Það er sagt að það þurfi sterk bein til að þola góða daga.  Sjálfstæðismenn hafa komið sér vel fyrir á jötunni, komið sínum gæðingum í góðar stöður, meira og minna þrátt fyrir að þeir séu ekki traustsins verðir, það er eins og hæfi skipti ekki máli heldur flokkskírteinið. Enda hafa þeir verið við völd í næstum 20 ár samfleytt.

En nöturlegra er að sjá Samfylkinguna í sporgöngu Framsóknarflokksins, byrja sína eyðimerkurgöngu hér með.  Þau ættu að skoða sögu Alþýðuflokksins á sínum tíma, þegar hann varð nánast að engu í faðmi sjallana.  þau eru eflaust búin að gleyma því að dvöl í faðmi Sjálfstæðisflokksins jafngildir því að bera nöðru sér við brjóst.  Megi þau sofa vel og lengi.  Ég hef orðið fyrir gífurlegum vonbrigðum með forystu Samfylkingarinnar.  Ég trúði því aldrei alveg að þau væru svona út og suður flokkur, eins og sést svo greinilega núna.  Og ég hélt að það væri töggur í Ingibjörgu, en svo er hún ekkert annað er eiginhagsmunapotari af verstu gerð.  Þau Geir eru eins og samvaxnir tvíburar.  Ojæja, oft er reynt að aðskilja slíka, en ef þetta heldur svona fram að kosningum, þá hugsa ég að það þurfi engan aðskilnað.  Þá verða aðrir flokkar sem taka að sér að koma skikki á stjórnmálin og bola krabbameininu burtu.  Það er orðið alveg ljóst að það verður ekki hlutverk Samfylkingarinnar.  Turnarnir tveir eru álíka traustir og þessir sem stóðu hvor á móti öðrum í New York, þeir munu falla, og fallið verður hátt. 

Ég spái því að Framsókn rétti út kútnum, og Frjálslyndir nái vopnum sínum, og Vinstri grænir standi sterkir svo þessir þrír flokkar nái meirihluta, og þá verður komin tími til að hreinsa til. 

Það er komin sá tími í íslenskum stjórnmálum að fólk er búið að fá upp í kok, af hræsni, svikum og hroka.  Það má lengi brýna deigt stál svo það bíti.  'Eg held að sá tími sé runninn upp.  Við erum að sjá byrjunina núna, og eldar verða ekki slökktir í bráð.  Ekki fyrr en stjórnvöld skilja að ÞAU ÞURFA AÐ GERA EITTHVAÐ, ÞAÐ STENDUR UPP Á RÍKISSTJÓRN ÞESSA LANDS AÐ GERA EITTHVAÐ TIL AÐ LANDIÐ VERÐI BYGGILEGT.

Ég las einhversstaðar að meirihluti ungs fólk hugsi sér til hreyfings að flytja sig erlendis.  Það er þó skemmtileg hugsun eða hitt þó heldur.  Að okkar ungdómur telji sig betur komin í öðrum löndum.  En er því hampað, eða er einhver umræða í gangi um að gera ungu fólki kleyft að búa hér ? Nei, ég er hrædd um ekki.  Nú fer í hönd tími gjaldþrota, fólk sem hefur verið að reyna að koma sér þaki yfir höfuð, flest örugglega ungt fólk, missir eigur sínar, og stendur eftir slippt og snautt, launin duga ekki fyrir rekstri heimilisins. 

En kóngur og drottning eru bara að ferðast um heiminn eyða peningunum okkar í að komast til áhrifa, þau eru líka að bjarga heiminum, telja sig nú geta leyst deilur Ísraels og Palestínu, og svo framvegis. Einhversstaðar segir nú samt, kóngur vill sigla en byr mun ráða.  Það ættu þessi skötuhjú að hafa í huga. 

Grjótkastari segir lögreglu hafa sýnt valdníðslu

Hið daglega kúlulíf.

Dagurinn í dag var yndislegur eins og allir hinir núna á undan.  Ég fór í vinnuna mína, pantaði áburð upp á sumarið, og eftir það fór ég og priklaði, Elli minn náði í börnin, ég vann með þremur pólverjum, sem eru að prikla með mér.  Þeir eru ljúfir og rosalega duglegir allir saman.  Svo fór ég á fund hjá Staðardagskrá  Agenda21, en ég var skipuð í þá nefnd eftir siðustu kosningar.  Við höfum verið að vinna á fullu að aðlaga Staðardagskrána að áherslum bæjarins í umhverfismálum.  Nú fengum við nýtt verkefni að svara spurningum í sambandi við Aðalskipulag 2008 - 2020.  Skemmtilega vinna og gefandi. 

En svo eru það börnin og heimilið.

Leikskólinn, það er sko ekki sama í hverju maður fer í skólann.  Það þarf að vera prinsessulegt... eða þannig.

Hér er allt til reiðu, sænginn pelinn og barnið  Svo og græna teppið.

Og þá er maður klár í slaginn.

Eins og sýningardama, húfan er sérhönnuð af Úlfi, og saumuð.

Svona var veðrið í dag, hið daglega veður, sem er svo rosalegt á Ísafirði, að fólk neitar að senda börnin sín í fótbolta í júní, vegna snjóflóðahættu.

Og krókusarnir gæjast upp úr moldinni, og brosa móti sólinni.

Jamm hér má sjá manngert fjall. 

Hér eru svo nokkrar kvöldmyndir, teknar nú fyrir nokkrum mínútum síðan.  Þessi rauði litur er af ljósastaurunum.

Setur samt skemmtilegan svip á þessar kvöldmyndir. En hið fræga Ísafjarðarlogn sést vel á þessum myndum.

Já þetta er útsýnið mitt. 

og ég segi bara góða nótt.

 

Finnst engum nema mér.....

Það skrýtið? 

Er ekki eitthvað að í forgangsröðun hjá RÚV, þegar forstjórar og fína fólki fær rándýra jeppa til ráðstöfunar og laun sem ekki má gefa upp, af því að þau eru svo há, en á sama tíma eru tölvurnar í útsendingum að hrynja, og alltaf að klikka og bila, svo þáttastjórnendur standa ráðþrota og kjaftstopp. 

Væri nú ekki lag að setja pening í að laga græjurnar svo útsendingar geti verið eins hnökralausar og hægt er.  Nei ég bara spyr svona.  Er ekki eitthvað vitlaust forgangsraðað, nógu harkalegar eru innheimtuaðgerðir hjá þessu fyrirtæki.  Ef þeim er svo sama í ofanálag, þó við njótum ekki bestu gæða, og þulir og þáttastjórnendur fái slag af áhyggum yfir því að ekki sé hægt að spila þetta eða hitt lagið, af því að búnaðurinn er á síðasta snúningi.  Þau eiga alla mína samúð þessar elskur á rás2.