Þú ert auðvitað að grínast hr. innanríkisráðherra Ögmundur Jónasson er það ekki?

Í fyrsta lagi um óháða frjálsa umfjöllun um málefni Icesave, og í öðru lagi að ekki sé til nein óháð stofnun og að það sé ekki auðvelt að setja fram málefnið á hlutlausan hátt bítur svo höfuðið af skömminni með að segja að ríkisútvarpinu sé treystandi til að segja okkur hlutlaust frá málinu.

Ég hef ekki heyrt neitt annað frá ríkisútvarpinu en hræðsluáróður um að ef við borgum ekki verði Ísland fryst út úr mannlegu samfélagi.  Og ég hef hvergi séð það í fjölmiðlum að ef neyðarlögunum verði hnekkt að þá gætum við staðið frammifyrir 1200 milljarða skuld og ekkert upp í hana af eignasafni Landsbankans.

Ég bar visst traust til þín Ögmundur, en sé núna að þú ert ekkert annað en froða eins og allir hinir, þú talar bara meira tungum tveim.  Og það er nú svo að þannig fólk ber að varast mest af öllum, maður veit þó hvar maður hefur fólk eins og Össur. 

Ég tek fullkomlega undir með Margréti Tryggvadóttur, við viljum hlutlausa kynningu á kostum og göllum þessa samnings; ÖLLUM bæði KOSTUM OG GÖLLUM.  Heyrirðu það?

En þangað til þú hefur sannfært mig um að það sé betra að borga en berjast, mun ég SEGJA NEI VIÐ ICESAVE.

Krefst óháðra upplýsinga um Icesave

Börn í leik og gleði.

Barnabörnin mín nokkur hafa gist í kúlunni þessa helgi, og það er voða notalegt. Þeim finnst gaman að vera hér í kúlunni og una sér vel.  Þannig á það líka að vera.

Sigurjón var líka í heimsókn.

Hann er dálítill prakkari, en hér eru líka Úlfur og Daníel algjörir töffarar.

Mamma Sigurjóns Sigríður og Elli ræða málin.

Alejandra og Daníel, það er að rætast úr hennar málum sem betur fer.

Hér eru þau vantar bara Júlíönu á myndina og Evu Rut.

 Afi og Sigurjón. 

Amma megum við prófa pelsana þína, spurðu þau hehe  og var það auðsótt.

Megum við líka taka myndir?  Ójá ekki málið..

Þetta eru svona listrænar myndir sem þær tóku sjálfar.

Já það er ýmislegt gert sér að leik í kúlunni.

 Sköpunargleðin ræður ríkjum. 

Svona er þetta bara.  Ljúft og gott.

Og ég býð góða nótt.

En eitt að lokum, ég vil ekki sjá að taka frá þessum unglingum réttinn til að vera til, því mun ég segja NEI við ICESAVE!!

Dagur tónlistar.

Var í gær, það var vegleg hátíð í Ísafjarðarkirkju þar sem nemendur tónlistaskóla Ísafjarðar skemmtu fólki með frábærum hljóðfæraleik og söng.

Dagurinn var frekar drungalegur, en það var allt annað uppi á teningnum inni í kirkjunni.

Byrjaði með kórsöng þessara myndarlegu stúlkna. Barnakór Tónlistaskóla Ísafjarðar, stjórnandi Bjarney Ingibjörg Gunnlaugsdóttir. 

Og á trommum var Úlfurinn minn.

Sést hérna betur, og bassaleikarinn.

Hér syngja þær um nornina.

Hér er Saxofónkvartett Tónlistarskóla Ísafjarðar.

Þessi unga stúlka spilaði á fiðlu og söng  lag með eigin texta, sem hún nefnir Eftirsjá. Agnes Sólmundardóttir heitir fljóðið. Meðleikarar hennar Arnar Logi Hákonarson rafgítar, Patrekur Ísak Steinarsson á trommur.

Skólalúðrasveit

T.Í.  stjórnandi Madis Mäekalle. 

Á undan þeim spilaði gítarkvartett skólans svo ljómandi fallega, en myndin mistókst því miður. Þeir spilulðu þjóðlag frá Chile; El Roble, og þjóðlag frá Argentínu; Escondido og voru frábærir.

Æ ég skelli bara inn myndinni hún er að vísu hreyfð.

En flottir voru þeir.  Aron Guðmundsson, Hálfdáln Jónsson, Magni Hreinn Jónsson ogSig. Friðrik Lúðviksson.

Þessi unga stúlka söng líka ljóð og lag eftir sjálfa sig sem hún nefndi Ein af þessum englum, fallegt lag og textinn magnaður.  Þetta er Freyja Rein Grétarsdóttir, með henni eru Eva Lind á Píanó, Þormóður Eiríksson á gitar, Mateusz Samson á bassa og Ísak Emanúel á trommur. Sannarlega glæsilegir fulltrúar framtíðarinnar.

Hér er miðsveit lúðrasveitar T.I. spiluðu I´m a believer. 

Hér er svo Lúðrasveitinn öll.  Þeir spiluðu Marsbúa Cha Cha, JamesBond stef og King of the road. 

Hér er svo stórsveitin "Ísofónía" Sem endaði prógrammið.

Það þarf að leggja áherslu á það starf sem fram fer í tónlistaskólum landsins. Þetta er ekki bara einhverjir skólar, heldur fer fram stórkostlega uppbyggilegt starf á ungu fólki, ýtir undir að þau komi fram og sýni listir sínar, og byggir þau upp. Þarna mátti sjá blómlegt starf og frábæra einstaklinga sem lögðu sitt af mörkum, auðvitað með góðum bakstuðningi og aðstoð kennara sinna og skólastjóra.  Það má ekki eyðileggja þetta með skammsýni og fjármagnsleysi, það virðast nefnilega vera til nægir peningar, þeir fara bara í vitleysislegan forgang.  Til dæmis er verið að byggja risatónlistarhús í Reykjavík fyrir fleiri milljarða, meðan undirstaðan er svelt, hverjir eiga svo að spila í þessu mammons húsi, þegar tónlistarskólarnir hafa verið slegnir af?

Þetta var í gær, en í dag skín sólin og það er sunnudagur, hitinn yfir frostmarki og lífið kallar.  Eigið góðan dag elskurnar.

 

 

Hver myndi vilja taka á sig 1200 milljarða skell?

Ég verð að segja að þó það sé ekki nema brot af sannleika í þessari færslu, og möguleikinn sé fyrir hendi, þá segi ég nú bara hvar hefur þetta komið fram af hálfu ríkisstjórnarinnar, hvar endalaus áróður og allir sótraftar kallaðir til sem "óháðir" ráðgjafar segja sitt álit sem er ekkert nema hræðsluáróður;  

http://fhg.blog.is/blog/fhg/entry/1145884/

Hver vill taka áhættuna á því að greiða 1200 miljarða, og það án þess að hafa forgangskröfur að eignasafni bankans?

Ef forráðamenn hafa vitneskju um að þetta gæti verið uppi á borðinu, og ætla sér að þegja það í hel, þá eru þeir landnýðingar og landráðamenn.  Segi og skrifa.  Ef einhver raunverlegur möguleiki á það þetta geti verið í þessa veru, hefði átt að upplýsa bæði almenning og alþingismenn um það, áður en þeir ákváðu að samþykkja málið. Hvað eru ráðamenn að hugsa?  er þeim alveg sama um almenning í landinu?  Eða er þeim svo mikið í mun að troða okkur inn í ESB bandalagið að þeim er ekkert heilagt í því að troða okkur þar inn?

Því miður þá hallast ég á að þetta sé einmit málið. Bretar og Hollendingar margfrægar nýlenduþjóðir vita alveg hvað þeir eru að gera, og ef svo fer að þeir viti um framhaldið, og ætli sér að nota okkur sem mjólkurdýr næstu áratugina, með það eitt að vopin græðgi Samfylkingarinnar að komast inn í ESB, þá segi ég allavega PASS!

Börnin í kúlu.

Ísland er fallegt og ferskt land.  Og núna þegar Funa hefur verið lokað for ever þá er loftið hreint og tært, það hefur alla tíð farið í taugarnar á mér þetta mistur sem leggst yfir bæinn minn á morgnana frá þessu eiturspúandi apparati sem hefur sýnt sig að menga all verulega bæinn.

Einhvernveginn er birtan líka hreinni og meiri dýpt í landslaginu.  Gott að vera komin heim.

Fjöllin mín tignarlegu full af vættum og verum.

Og sólin skín.

Hin ískalda hreina fegurð.

Og elskulegu unglingarnir mínir gistu í kúlu á síðustu helgi það var svo notalegt að vita af þeim öllum hér.

Þau eru frábær og ekki síst þeirra vegna mun ég berjast fyrir að fá að halda mínu striki hér.

Jamm, og jamm.

Tímamótadómur - en meira þarf til.

Þessi frétt vakti mér von um að loksins væri réttarkerfið að átta sig á því að það þarf að fara að endurskoða málefni fíkla og alkóhólista.  Að það þurfi aðra meðhöndlun en að setja þetta brotna fólk í fangelsil. 

Það vita þeir sem umgangast unga fólkið sem leiðst hefur út í neyslu að það er til einskis að setja það í fangelsi.  Að dæma þau í meðferð er rökrétta leiðin.  En það sem þarf að hyggja að fyrst er auðvitað að koma á fót lokaðri meðferðarstofnun.  Þar sem koma að sérfræðingar allskonar í málefnum fíkla.  Slíkar stofnanir eru starfræktar á öðrum norðurlöndum, og hugaði ég að því á sínum tíma að senda minn son í slíka stofnun. 

Ég tók saman með hjálp ættingja míns greinargerð sem ég sendi þingmönnum og öðrum sem og fleirum sem málið varðar.

 

Tillaga að stofnun lokaðrarar meðferðarstofnunar fyrir illa farna eiturlyfjaneytendur.

 

Full þörf er fyrir lokaða meðferðastofnun á vegum ríkisins. Skilgreina þarf hvað menn ætla að fá úr úr fangelsun einstaklinga. Er það til þess að koma fólki í geymslu og af götunni, eða er tilgangurinn að betrumbæta einstaklinginn?

Einnig þarf að samhæfa aðgerðir lögreglu, dómara, heilbrigðis stofnana og fangelsismálaftofnunnar.

 

Hvers vegna lokuð meðferðarstofnun?

Hluti síbrotamanna eru langt leiddir fíklar, sem ráða í engu um fíkn sína. Þeir eru ekki sjálfráðir gerða sinna. Oftast komnir með geðtruflanir og þurfa geðlyf. Þetta fólk veldur oft miklu tjóni hjá almennum borgurum og í fyrirtækjum. Fyrir þetta fólk er fangelsi enginn lausn. Þau eru inn og út af fangelsum með tilheyrandi kostnaði fyrir landsmenn alla. Það versta við þetta er að oftast enda þessir vesalingar með því viljandi eða óviljandi að svipta sig lífi.

 

Ég mun hér stikla á stóru í lífi sonar míns, til að gera mnnum ljósa stöðuna í þessum málum i dag. Raunar hefr að minu áliti ekkert gerst í málefnum þessa hóps síðan fyrir 1997.

 

Sonur minn var um 12 ára gamall þegar hann byrjaði í neyslu. Við vorum alls óviðbúin þessu vandamáli, en þegar okkur varð ljóst hvert stefndi var honum komið inn á Vog. Með fullri virðingu fyrir þeirri stofnun þá hafði hann einungis lært betur á allar pillur og efni þegar hann kom heim aftur.

Eftir það hrapaði hann æ lengra niður í neyslu. Hann hvarf vikum saman og setti allt heimilislíf í uppnám, ekki bara hjá foreldrum og systkinum, heldur líka afa, ömmu og móðursyskinum.

Svo kom að því að hann var dæmdur í fangelsi. Hann fór inná Litla Hraun 1992. þaðan koma út fullur af hatri, kominn með allskonar sambönd. Eftir það var þetta svona hjá honum, innhrot, yfirheyrslur hjá lögreglu, sleppt á götuna aftur, meðan beðið var eftir dómi, síðan fangelsi. Út aftur og í afbrot. Í millitíðiinni milli dóms og afplánunar, þá var tímaspursmál hvenær hann þyrfti að brjótast næst inn til að ná í fíkniefni, eða fjármagna kaup. Þessi tími sem leið frá því að hann var handtekinn og þangað til hann fór inn var mjög erfiður. Hvorki hægt að hafa hann heima eða á götunni, nema að reyna að loka augunum. Sem er ekki hægt.

 

1997 eignaðist hann son, þá vildi hann fara að breyta um líferni og komast upp úr neyslunni. En þá voru honum allar dyr lokaðar. Bæði hafði hann ekki styrk sjálfur til að vinna gegn vánni, og svo vantaði þarna inn aðila sem gæti gripið inn g aðstoðað. Hann lenti því aftur í hringrás innbrota og neyslu og í fangelsi. 2001 um vorið ætlaði hann að reyna að hætta. Hann gekk til lækna á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði og fékk þar lyf til að halda sér gangandi. Þetta gekk um tíma, en svo kom í ljós að hann þurfti meira og fór að brjótast inn aftur. Ég fór að reyna að koma honum í meðferð. Forstöðumenn meðferðastofnana sögðu að þeir þyrftu uppáskrifti læknis til að koma honum inn. En læknarnir vildu ekki skrifa upp á það. Sögðu að hann hefði ekkert í meðferð að gera. Þetta stóð í ströggli, að lokum stækkuðu þeir lyfjaskammtinn þangað til sour minn ranglaði um húsið, sprautandi sig í æð með þeim lyfjum sem hann fékk, og vissi hvorki í þennan heim né annann. Loks fékk ég pláss fyrir hann í Krýsuvík, en skilyrði var að hann færi í afvötnun á Geðdeild Landspítalans háskólasjukrahúss. Hann labbaði sig þaðan út eftir þrjá eða fjóra daga. Átti að vera tíu daga, en fékk óvænt bæjarleyfi á fjórða degi. Þá var útséð með Krýsuvíkina. Hann lagðist þá í innbrot. Daglega voru fréttir af honum í innbrotum. Hann var tekinn af lögreglu á nóttunni, stungið inn og út aftur um hádegið. Þetta gekk um tíma ég og systir mín margreyndum að fá lækna til að mæla með innlögn, en þeir vildu ekki. Að lokum var þrautarráð að við fórum fram á síbrotagæslu meðan mál hans væru í skoðun. Í síbrotagæslunni á Skólavörðustígnum reyndi hann að stytta sér aldur. Það skal tekið fram að sýslumaður hér og lögregla stóðu vel að málum, en þau geta ekkert gert þegar málið er í þessum farvegi. Að lokum var hann dæmdur í 10 mánaða fangelsi og þegar sá dómur var uppkveðinn, þá var honum einfaldlega sleppt. Hann kom heim, og var hér aftur settur á sterk lyf, ráfandi um. Að lokum kom ég honum inn á Vog og síðan fór hann á Staðarfell. Meðan hann var þar kom fangelsisdómurinn, hann átti að byrja að afplána í byrjum janúar. Ég reyndi að fá því breytt í meðferðarúrræði, en það var ekki hægt. Ég reyndi að fá því frestað, en því var heldur ekki sinnt. Hann fór svo í fangelsið, sem betur fór var tekið tillit til aðhann hafði verið í meðferð, og hann var settur inn í Kópavoginum. Þar var hann í geymslu þangaði til 1. ágúst. Kom þá heim fullur af bjartsýni og ætlaði að standa sig. Það stóð í mánuð, þangaði til að það var alveg ljóst að hann var komiinn í sama farið aftur. Hann byrjaði að brjótast inn í barnaskóla og einu sinni inn í heilbrigðisstofnun bæjarins. Þá var hann settur í síbrotagæslu aftur til að forða honum frá fleiri innbrotum og bæjarbúum frá meiri hrellingum.

Sýslumaður setti inn ákvæði um að ef annað úrræði fengist yrði síbrotagæslunni aflétt. Það varð úr að hægt var að koma honum inn í Krýsuvík. Þar er hann, þegar þetta er skrifað, en bíður dóms fyrir þessi þrjú innbrot. Ekki veit ég hvað verður, en ég veit að ef hann verður tekinn úr meðferðinni og settur inn í fangelsi þá byrjar sama ferlið upp aftur. Þannig að það er alveg ljóst að þau úrræði sem við höfum nú þegar, þjóna ekki tilgangi sínum ef við viljum aðstoða einstaklinga við að ná sér á strik eftir neyslu.

Viljinn er fyrir hendi en getan ekki. Ég mun styðja þetta bréf með bréfum og skjölum sem ég hef undir höndum.

 

Reynsla mín af ví að eiga dreng með fíkniefnavanda hefur í raun sannfært mig um eftirfarandi:

1a Fangelsisvist sérstaklega í upphafi neyslu hefur meiri skaðleg áhrif heldur en bætandi.

1b Leiðir þar að auki af sér meira tjón hjá fyrirtækjum og hinum almenna borgara með fjölgun innbrota.

1. Óviðunandi er að sá biðtími sem er frá því að menn eru handteknir fyrir afbrot og þangað til einhverskonar úrræði finnst (fangelsi). Á þessum tíma eru neytendur komnir í mikla neyslu sem þeir þurfa stöðugt að fjármagna.

2. Fangelsi er ekki viðeigandi úrræði fyrir fíkniefnaneytendur. Vegna þess að þau vinna frekar að því að taka þá úr venjulegu lífi(einangrun frá samfélaginu) og skerðir enn frekar hæfni þeirra til að takast á við lífið.

3. Í dag er enginn stofnun sem tekur viðmjög langt leiddum neytendum í afvötnun og meðferð. Því er vonlaust fyrir aðstandendur að koma þeim í meðferð með þeirra samþykki og viljastyrk nákvæmlega á sama tíma og þetta er ekki fyrir hendi.

Meira að segja Geðdeild L.H. deild 33a hleypir sjúklingum út þrátt fyrir áhyggjur aðstandenda og vissu um að hann ræður ekki við neyslu.

Það mun borga sig að takast á við fíkniefnavandann með því að byggja upp traust úrræði, því það sparast mjög mikið fjármagn fyrir utan að mannslíf er ekki hægt að meta til fjár.

 

Það má benda á eftirfarandi kostnaðarliði:

Kostnað við heilsugæslu og lyfjagjöf.

“ við löggæslu, handtökur og dvöl í fangelsum.

“ vegna félagsþjónustu vegna styrkja og fjárhagsaðstoðar.

“ tryggingafélaga vegna bóta.

“ hins almenna borgara vegna þess að eigu hafa stundum persónulegt gildi.

“ tilfinningalegan kostnað aðstandenda sem þurfa að horfa hjálparlaus upp á neyð ástvinar.

“ mikil fíkniefnaneysla gerir fólk óvinnufært og þar tapast mannauður.

“ kostnaður við allar meðferðarstofnanir sem eru opnar og hafa ekki nægilegt aðhald fyrir illa farna neytendur.

 

Verðugt væri að athuga hversu langur tími líður frá handtöku og fangelsunar og hversu miklu tjóni fíklar valda á því tímabili og hversu margir brjóta af sér eftir að afplánun lýkur. Er fangelsisvist lausn á vanda fíkniefnaneytenda árið 2003.

Með virðingu Ásthildur Cesil Þórðardóttir.

 

Þetta er skrifað árið 2003. Eins og fram kemur til Fangelsisyfirvalda. Ráðalaus móðir kallandi út í tómið. Í þessu ferli svipti ég hann sjálfræðinu af því að mér var sagt að þannig gæti égbest hjálpar. En svo kom í ljós að enginn stofnun vildi taka við sviptum einstaklingi. Ég varð aftur á móti gerð ábyrg fyrir honum þann tíma sem hann var sviptur.

Sem betur fer náði þessi piltur sér á strik og er á góðum vegi í dag. Og fær heilmikla hjálp frá félagsmálayfirvöldum hér og svo móður sinni auðvitað. En meðan allt var í kalda koli var enga aðstoð að fá neinstaðar. Og ég veit að þar er fullt af foreldrum, ömmum og öfum enn í dag. Þetta á ekki að þurfa að vera svona. Við getum alveg breytt þessu með því að dæma menn í meðferð en ekki fangelsi. Ég veit til dæmis að Krýsuvík getur tekið inn fleiri einstaklinga ef þeir fá meiri fjárráð. Húsnæði er fyrir hendi. Það er góður staður og góður aðbúnaður. Falleg náttúra og samgangur við dýr. Stundum þurfa hlutirnir ekki að kosta svo mikið. Heldur þarf vilja til að leysa þá.

 

Svona var það.

Svo má bæta hér við þessu;

 

Íslensk yfirvöld hafa engan áhuga á að hjálpa fíklum á Íslandi. Að sögn Guðmundar Týs Þórarinssonar hjá Götusmiðjunni. Hann segir marga krakka enda á götunni vegna skeytingarleysis embættirmanna. Ef skorið verður niður hjá Guðmundi um áramótin gæti hann þurft að loka Götusmiðjunni.

 

Ungir fíklar á flæðiskeri.

 

“Við höfum jarðar mörg ungmennin í gegnum árin og það er ekkert lát á því”

 

Kerfið bregst þessum krökkum kerfisbundið. Ég segi stundum Breiðavík hvað? Ofbeldið er núna komið meira í hendurnar á embættismönnum sem eru steinsonfandi og hafa lítinn áhuga á málaflokknum. Við höfum jarðað mörg ungmennin í gegnum árin og það er ekkert lát á því.” Segir Guðmundur Týr Þórarinsson, betur þekktur sem Mummi í Götusmiðjunn.

 

Útskrifuð á götuna.

 

Götusmiðjan er sérhæft meðferðarheimili fyrir ungt fólk á aldrinum fimmtán til tuttugu. Þangað sækja einna helst einstaklingar sem glíma við vímuefnafíkn og hafa brotið af sér. DV fjallaði um andlát Lísu Arnardóttur, 21 árs fíkniefnafíkils, um síðustu helgi. Móðir hennar er handviss um að dauðsfall hennar sé sakamál en lögreglan mun ekki rannsaka það. Lísa var hjá Mumma í Götusmiðjunni um tíma en hann getur ekki tjáð sig um mál hennar þar sem hann er bundinn trúnaði.

 

Hann segir að yfirvöld hafi lítinn sem engan áhuga á ungmennum sem heyja baráttu upp á líf og dauða við fíkniefnadjöfulijnn.

 

“Kerfið hefur engan áhuga á þessum krökkum. Embættismenn sem eiga að fylgja eftir lögboðnum skyldum sínum og sveitarfélögin sem fela sig alltaf í umræðunni. Allir horfa á félagsmálaráðherra og ríkið en sveitarfélögin eiga til dæmis að annast krakkana eftir meðferð. Við höfum útskrifað hér krakka beint út á götuna í orðsins fyllstu merkingu því við komum þeim ekki í hús.

 

 

Ættu að skammast sín.

 

Mummi segir að yfirvöld skipti sér ekki af krökkum þegar þau ná átján ára aldri.

“Ofbeldið fer nú fram í IKEA húsgöngum á einhverjum skrifstofum. Þetta er bara skeytingarleysi, áhugaleysi og við horfum á eftir börnunum okkar verða átján ára og daginn sem þau verða átján ára fríar kerfið sig algjörlega ábyrgð. Kerfið bregst þessum krökkum því stór hluti þessara krakka kemur frá ofboðslega brotnum fjölskyldum og á enga stuðningsmenn. Kerfið dæmir þessa krakka til dauða.”

Eins og menn muna var götusmiðjunni lokað af einhverjum sérkennilegum ástæðum, og sýnir svo ekki verður um villst að áhugi yfirvalda á ungu fólki í sárri neyð er nákvæmlega enginn.  Það sem þau hafa áhuga á er lagabókstafur, hygla sínum og láta óskilgreind sjónarmið ráða för.

'Eg tek undir orð Guðmundar þeir mega skammast sín.

En svo kemur þetta ljós, sem gefur von um að ef til vill hafi einhversstaðar kviknað ljós.  Látum gott á vita. Sonur minn er nú dáinn, en minning um hann lifir og ég er viss um að ef hér hefðu verið ráð sem dugðu fyrr, þá hefði hann verið lengur hjá okkur.  Hér þarf virkilega vakningu hugans hjá yfirvöldum. 

Dæmdur til ársdvalar í meðferð

Innilega til hamingju með afmælin krílin mín.

Meðan ég var á ferðalagi áttu nokkur af barnabörnunum mínum afmæli.

Arnar Milos afmælisbarn.

Til hamingju stubbur minn.

Evíta Cesil sem fæddist á Valentínusardaginn með ömmu Ásthildi viðstadda og ljósu sem heitir líka Ásthildur.

 Til hamingju með afmælið prinesessan mín.

Og svo stóra stelpan mín Júlíana Lind.

Til hamingu með afmælið Júlíana Lind mín.

Unglingarnir mínir í Fljótavík.

Í dag á Hanna Sól svo afmæli.

til hamingju með afmælið þitt elsku Hanna Sól.

Til hamingju afmælisbörn.

Osló.... og heim.

Þá er ég komin að lokum þessa ferðalags.  Ég hef haft gott af því að skipta um umhverfi, gera aðra hluti og hitta mörg börnin mín og barnabörn, því miður þá hitti ég þau ekki öll, því elsku barnabörnin mín í Östra voru of langt í burtu til að heimsækja þau.  En það verður bætt upp síðar.

Það vorualdeilis viðbrigði að fara úr vorinu í Austurríki í vetrartíkið Noreg.

Það var nokkuð ljóst að hér ríkir vetrarveröld.  Hér er Óðinn Freyr og Róbert að koma heim úr skólanum.

Það má sjá að þeir eru með skíði, því það er erfitt að ösla snjóinn.

Jamm þetta er bíll.

Róbert Hagbarðsson og prinsinn á heimilinu Óðinn Freyr.

Og litla manneskjan er að tala í símann, en það er voða gaman.

Allir drengirnir mínir fjórir hafa og höfðu gaman af að elda og eru góðir kokkar.

Og það er ósköp notalegt i litla eldhúsinu hjá þeim Skafta og Tinnu.

Hæ mamma!

Svo les pabbi fyrir stubbinn, þegar hann er búin að svæfa skottuna.

Morgun í Nettersdal.

ég keypti þennan bol á flugstöðinni í Vín, konan sem seldi mér hann var frá Tailandi hún var glaðleg og talaði mikið.  Margir blanda saman Ástralíu og Austurríki sagði hún og hló.  Þetta er bara fyndið.

Húsið sem Skafti og Tinna búa í.

Svona tryllitæki er á hverjum bæ í Noregsi.

Enda bráðnauðsynlegt á svona tímum.

Svo var að rölta í bæinn, hitinn var þetta frá 17 - 25° -, svo eins gott að vera vel dúðaður.

Það er reyndar örstutt að rölta niður í verslunarkjarnan og veðrið var fallegt.

Og við erum að tala um Oslóarumráðið, ekki norður Noreg.

Þessi vekur upp minningar frá mínum barndómi, man eftir að mamma fór með okkur Nonna bróðir á svona farartæki niður í bæ, ég sat fyrir aftan með fætur aftur og Nonni framan í gærukerrupoka, og ég man meira að segja marrið í snjónum. 

Jamm á göngu.

Fallegt er þarna.

Vitiði hvað það er dásamlegt að hlusta á tvo karlmenn ræða um matseld, matreiðslubækur og gourmemat.  Og að ákveða að hafa svona gourmekarlakvöld með matseld? Hrein unun.

Vorum boðin í mat til Hagbarðar og Guðrúnar, hann eldar alltaf á föstudögum og ef til vill oftar, því hann elskar að elda mat, og er algjörlega flottasti kokkurinn, venjulega pizzur en í þetta skipti Mexicóskan rétt aldeilis frábæran.

Hér er brugðið á leik fyrir ljósmyndarann

Konurnar huguðu að barnafötum en það á að fæðast barn um miðjan mars.

Eins gott að fara að huga að smábarnafatnaði.

Beðið eftir matnum.

Sólveig Hulda elskar Rakel.

Hún fór á kostum í matarveislunni, svona er hún með "falleg augu"

Og við nutum matarins í botn.

Kokkurinn sestur líka.

Halli og Laddi, nei Sólveig Hulda

svo er bara að kósa sig, horfa á norsku júróvisjón og sjá þá klúðra algjörlega besta laginu.

Ljúft kvöld góður matur og svo að ganga heim(að vísu ekki langt) í 20°frosti.

Daginn eftir var litla stubban að fara í afmæli alveg sjálf, reyndar hjá dagmömmunni.

Ótrúlega falleg mynd af þeim systkinum.

Jamm og amma bakaði pönnsur þannig er það bara

Og þær voru étnar upp til agna, þó ég héldi í fyrstu að nú hefði ég gert allof mikið deig, en ... þetta var bara allt borðað upp til agna.

Svo er verið að kósa sig, hér á árum áður lásum við fyrir börnin okkar sögur, Selurinn Snorri og þjóðsögur Jóns Árnasonar, lágum gjarnan öll upp í hjónarúminu og Elli las og við hlustuðum á, það var svo notalegtl, og börnin mín hafa haldið þeim sið öll að lesa fyrir börnin sín. 

Svo neitaði litla skottið að fara í sturtu og það var ákveðið að setja hana bara í eldhúsvarkinn.

Það var mörgum sinnum gert í kúlu, að setja þau í eldhúsvaskinn og það virkar bara vel.

Og einnig í þetta sinn virkaði það mjög vel.

Komin tími til að kveða Noregsi og halda heim, yndisleg stúlka Kristjana systir Guðrúnar skutlaði mér út á Gardemoen. Takk fyrir mig elskuleg.

Í Reykjavík beið svo lítil fjölskylda hans Bjössa sonar okkar. Þetta er Davíð Elías.

Stoltur afi.

Afi og Arnar Milos. Og Arnar Milos elskar afa svoooo mikið.

Þeir geta leikið sér saman.

Og verið glaðir saman.

Og þá er að koma sér heim.

Hitti elskulega vinkonu mína Dísu Gríms áður en ég lagði í hann vestur.

Og hér er mín endastöð.  Og ég mun berjast fyrir því að fá að vera hér áfram, mun leita allra leiða til að hnekkja þessu endemisskipulagi sem er alveg út fyrir allt velsæmi. Og ég mun enskis svífast til að sporna á móti þessum græðgis fyrirætlunum sem ég heiti Ásthildur Cesil.

En nú segi ég bara góða nótt

Æ Æ Steingrímur!

Börnin í sandkassanum, af því að pabbi segir nei, þá á að taka hann úr umferð!

Það er með ólíkindum þankagangurinn í forystumönnum þjóðarinnar, þeir eru svo gjörsamlega úr takti við almenning í landinu, enda er Steingrímur búin að sitja og orna sér við eldinn í 28 ár, en það er langt yfir það hægt er að sætta sig við.  Maðurinn löngu búin að gleyma hverjir komu honum þangað sem hann er, og af hverju. 

Loforðalistinn er ansi langur og málflutningur fyrir kosningar með allt öðrum hætti en svo kom í ljós.  Hvernig var með AGS?  ESB inngöngu? Þjóðaratvæðagreiðslur? auðvitað allt meðan hann var í stjórnarandstöðu. Mér heyrist reyndar að út á þessa afstöðu sína hafi hann og flokkurinn verið kosin.  Hvernig bregst þessi alþýðuhetja svo við þegar samflokksmenn hans ætla að fylgja kosningaloforðum og sannfæringu sinni? Jú hann telur að þau ættu betur að koma sér úr flokknum. 

Forsetinn tekur af skarið, hlustar á fólkið í landinu og er trúr þeirri sannfæringu sinni að fólkið eigi að ráða svo viðamikilli kvöð sem Icesave er.  Og hvernig bregst "maður fólksins" þá við?   Jú það á að girða fyrir slíkar uppákomur í framtíðinni. 

En Steingrímur þú skalt athuga eitt, til þess að þú getir breytt þessari grein í stjórnarskránni, þarf að boða til nýrra kosninga hygg ég.  Og þú munt ekki lifa af slíkar kosningar sem pólitíkus.  Við þær aðstæður sem eru í dag og miðað við hvernig þú hefur hagað þér, verður það létt verk og löðurmannlegt að koma þér burtu úr stjórnarráðinu og jafnvel Alþingi líka. Held meira að segja að Jóhanna fái að fljóta með þér burt úr pólitíkinni.  Ég held að ég geti næstum lofað þessu, miðað við hvernig fólk talar, hræðsluáróðurinn um að þá komist vondu sjallarnir og framsókn að aftur eru hætt að bíta, því þó það sé hræðilegur kostur, þá get ég svarið að maður veit ekki hvort er verra.  Og nú erum við búin að finna okkur í mótmælum og skynja vald okkar.  Það á eftir að slípast til og verða beittara en leiðin er að verða ljós.  En til þess þurfum við öryggisventil, í dag er þessi öryggisventill hjá forsetanum.  Ef þið ætlið að voga ykkur að taka þann tappa úr þá mun fólkið krefjast þess að fá annan tappa sem virkar jafnvel. 

Það hefur líka vakið athygli að það er markvisst verið að þagga niður í fjölmiðlum sem hleypa almenningi að, svo sem eins og að loka fyrir svör fólks á Eyjunni, enda er hún hægt og bítandi að deyja, eina sem heldur henni á lífi núna er Egill Helgason og spurning hversu lengi hann hangir yfir síminnkandi heimsóknum.

það er nefnilega ekki bara í miðausturlöndum sem fer fram bylting alþýðunnar.  Þetta er hreyfing sem fer um heiminn allan.  Enda er ESB veldið dauðhrætt við þessa örþjóð og hvað hún muni gera. Þau vita sem er að ef við höfnum þessum samningi þeirra þá tekur við óánægjualda heima hjá þeim sjálfum, sem núna kraumar undir en mun rísa hátt. Þess vegna er fylgst vel með hvað við erum að gera og segja.

Að óreyndu hefði ég ekki trúað því að þú og fleiri á þingi mynduð blotta ykkur svona svakalega. 

Vill breyta 26. greininni

Austurríki kvatt og halló Danmörk og Noregur.

Síðasta daginn í Ausurríki skruppum við til Eisenstad, en það er höfuðborgin í Burgenland.  Stundum líka kölluð Haydnstad, því þar fæddist Haydn.

Svona byggingar eru á nokkrum stöðum ég held að þetta sé áningastaður fyrir vöruflutningabíla hótel og restaurant. Flott hús.

Þetta er stærsta verslunarmiðstöð í Evrópu, risastór fleiri kílómetrar að flatarmáli og fólk getur ekið um í bílum og slíku milli staða.  Alltof stórt fyrir mig.

Við erum á leiðinni til Vínar með viðkomu í Mary Ellend, hér má sjá hve stutt er í allar áttir og önnur lönd hér.

Þorpið Mary Ellend, þar sem María mey á að hafa stigið á land frá Dóná.

Hér sést svo í Maríukirkjuna.

Hér sést húnbetur, einkar falleg lítil kirkja og reist til dýrðar Maríu Mey.

Hér erum við komin á leiðarenda til Samúels, ég ætla að fara í meðhöndlun númer tvö til hans.  Og núna ætla ég að biðja hann að lækna mig af flughræðslu. 

Skvísan tilbúin.

Samúel var búin að baka þessa líka flottu köku með rjóma þegar við komum.

Og stelpurnar þekktu sig vel þarna og allt dótið hennar Miriam var til reiðu, Goldie passar upp á allt, og Trölli missir af að hitta kærustuna, hann fór til Graz með "pabba sínum" til að járna hjá Peter sem er hrossakóngurinn í  Austurríki. 

Ég átti ljúfa stund með Samúel alveg ótrúlega upplifun, svo er að sjá hvort það virkar í raunveruleikanum hvort ég virkilega hef losnað við flughræðsluna.

Nú erum við komnar til Vínar, við ákváðum að skilja bílinn eftir í bílageymslunni í Gasometer, því þaðan er svo auðveld leið til allra átta með underground.  Húsin þarna í bakgrunni eru reyndar fjögur, byggð sem gastankar, en síðan breytt í íbúðarblokkir. 

Íbúðir og moll undir, og hljómleikasalur þar sem margar af frægustu hljómsveitum hafa haldið tónleika, til dæmis Ozzi Osbourn, Alice Cooper, Boney M, Þegar ég var hér síðast voru hér Oasistónleikar, það voru flutningabílar út um allt, sjónvarpsbílar og allskonar, ég sá þá svo fyrir utan bakdyrameginn strákana með lið í kring um sig, allt svona eins og út úr bíómynd.  Bára mín bjó nefnilega í einum tankinum um árabil.

Í lestinni, við erum að fara á myndlistasýningu hjá Eriku.

Og hér erum við komin.

Sannarlega flott og glæsileg sýning.

Leó frændi tók á móti gestunum með höfðingskap eins og hans er von og vísa.

ég var rosalega hrifin af myndinni þarna á bak við mig. reyndar af öllum verkum Eriku, hún er frábær.

Hér er listamaðurinn að skoða verk sem hún vann að rétt fyrir sýninguna og eru ekki í römmum.

Og hér er Christina komin og ræðir við Eriku, en Christina er listfræðingur.

Og stelpurnar fundu sína aðferð til að skemmta sér

ég held bara að gólfið hafi verið sæmilega vel bónað þegar við fórum.

ég og Leó frændi og ættarsvipurinn leynir sér ekki. 

Og svo var boðið upp á hlaðborð, þetta var aldeilis glæsilegt. Leó og Erika takk fyrir okkur.

Svo var ósköp notalegt að hygge sig þegar maður kom heim.

Við erum komin til Eisenstad, það er aðalborgin í Burgenland.  Hér fæddist Haydn.

Sú stutta sofnaði aðeins í bílnum, en nú erum við komin í miðbæinn.

Austurríkismenn eiga mikið af höllum, enda voru smákóngar í hverju af þessum 9 fylkjum sem voru.

Glæsileg höll hér í miðbænum.

Central Evrópa bara svona fyrir Evrópuumræðuna.

Nú hefur maður komist í kynni við Haydn, skoðað herbergið sem Mosart samdi sína níundu symphoníu og gengið fram hjá húsi Frans List, segið svo að maður sé ekki forframaður í músikinni. 

Þetta er fallegur miðbær, í Fortchenstein er ekki neinn alvöru miðbær eins og hér.

Hér eru örugglega svona tónleika hús fyrir Haydn.

Vildi næstum óska að við skreyttum húin okkar eins og gert var í þá góðu gömlu daga.  þetta er glæsilegt.

Nei þið eruð ekki drukkin, heldur er þetta dálítið á reiki

Við erum komin innfyrir patíóið í höllinni.

Allstaðar sami glæsileikinn.

Vínmuseum það verðum við að sjá ekki satt?

Blau Fränkisch auðvitað.

Og svo er auðvitað að mynda varðmennina í varðturninum.

Og þá var komin tími á að hlaupa svolítið.

Og skoða sig um.

Koma við í bakaríinu, enda kökur eitt af kennimerkjum Austurríkis.

Já það er rétt athugað ég er með rjómabollu!!!

Svona súla er líka í Vínarborg, þetta er minnisvarði um svartadauða sem hrjáði Evrópu hér um árið.

Svo fórum í í skranbúð, það er alltaf gaman að skoða allskonar skran.

Og svo lá leiðin heim.

Og svo var að kveðja, það var erfitt.  Þetta er amman í kjallaranum, yndisleg kona sem hefur lifað tímana tvenna.  Faðir hennar hvarf í fyrra stríði, missti ung mömmu sína, var send til Vínar ung stúlka að vinna við að safna saman múrsteinum eftir stríðið, og þurfti að berjast við rottur og að koma sér þaki yfir höfuðið sem var þá í uppsprengdum húsum.  Missti svo manninn, dóttir hennar lenti í alvarlegum veikindum og er með skerta greind eftir það, fyrir utan að hún og tendasonurinn misstu húsið, nema í Austurrískum lögum má ekki bera foreldra út úr húsum, bankinn á húsið núna og amma fylgir með.  Sonurinn var að flytjast til Þýskalands með kærustunni og þegar ég fór grét þessi elska, þó við gætum lítið talað saman, þá skildum við hvor aðra.  Svo er hún svo dæmalaust góð við dóttur mína og fjölskyldu.

En svo lá leiðin út á flugvöll.

Dóttir mín ók mér þangað og nú er aðskilnaður í nánd.

Elskulega stelpan mín takk fyrir yndislegan tíma

Flug og ég komst að því að flughræðslan var ekki fyrir hendi, það var ótrúlegt en svona var það bara. Takk Samúel. 

Austurríki....

Danamarka!!! Dálítið annað yfirbragð.

Það var nokkurra klukkustunda bið á Kastrup, svo ég hafði hringt í systur mína Sigríði og hún kom út á flugvöll.  Það var yndislegt að hitta hana og við ræddum saman og áttum góða stund.

Fengum okkur bjór og gammle dansk og svo auðvitað smorrebrod.  Það er algjört must í Danmörku.

Systir mín er að læra til prests og er alsæl með lífið sitt.  Hún hafði nýlokið prófum og er að gera það sem hana langar til og gefur henni fullnægju í lífið, hvað er betra til en það.   Hún bað að heilsa öllum og skila ég því hér með.

Svo lá leið mín til Oslóar, því ég hafði fengið svo ódýrt flug heim frá Noregi.

Þar kvað við svona heldur annar tónn... eða þannig.

Þetta er Sólveig Hulda prakkari með meiru Þið kannist við hana sum af myndum frá því í fyrra.

En svona er lífið, lítið hér og mikið þar.

En nærsta færsla verður frá Osló þessari sem stendur við Oslóarfjörðinn sem fréttirnar snúast um í dag.   En nú býð ég góðrar nætur.