Jamm kartöflumýs ný músategund, óléttupróf fyrir þorsk ... hvað næst ?

bb.is | 21.02.07 | 16:40

Óléttupróf fyrir eldisþorsk

Þorskeldi HG í Álftafirði.

Matvælarannsóknir Íslands (Matís) hefur í samvinnu við nokkur fyrirtæki, m.a. Hraðfrystihúsið Gunnvör hf., og Háafell hf., á Ísafirði, hannað búnað sem gerir fyrirtækjum í fiskeldi mögulegt að segja til um hvort þorskur verði kynþroska og hrygnir að vori. Búnaðurinn er hluti af verkefni sem felst í því að rannsaka hvernig hægt er að koma í veg fyrir kynþroska hjá þorski í eldi. Mikilvægi þessa felst einkum í því að þegar þorskur í eldi verður kynþroska, lengist eldistíminn til muna. Búnaðurinn getur því einfaldað umsjón með eldisfiski og stuðlað að hagræðingu í þorskeldi.

Búnaðurinn, sem er í raun nokkurs konar óléttupróf, getur greint með verulegri nákvæmni minnstu breytingar í kynhormónum fisksins. Helstu kostir óléttuprófsins eru þeir að fyrirtæki í fiskeldi geta fylgst náið með þróun fiska í ákveðnum eldiseiningum. Þá er hægt að nota prófið til að flokka fisk eftir kyni en slíkt getur verið mikilvægt m.a. í kynbótastarfi. „Eldisþorskur verður yfirleitt kynþroska tveimur til fjórum árum fyrr en villtur þorskur þar sem eldisþorskur vex hraðar vegna aðgengis að fóðri og betri lífsskilyrða almennt. Hins vegar hefur kynþroski eldisþorsks hamlandi áhrif á vöxt og eldistími lengist því til muna. Kynþroskinn veldur stöðnun í vöðvavexti því fiskurinn notar alla orku í að þroska kynkirtla. Þess vegna er óléttuprófsbúnaðurinn mikilvægur til að setja til um breytingar á kynhormónum fisks og auðvelda skipulagningu á eldi fram í tímann,“ segir dr. Þorleifur Ágústsson, verkefnastjóri hjá Matís.

Verkefnið, sem stýrt er af vísindamönnum hjá Marís, felst í því að rannsaka hvaða leiðir eru færar til að tryggja að eldisfiskur nái sláturstærð á sem skemmstum tíma. Í verkefninu eru notuð sérhönnuð ljós fyrir sjókvíeldi sem koma í veg fyrir að þorskurinn upplifi skammdegið, en þegar sumri fer að halla og sól lækkar á lofti fer þorskurinn að þroska með sér kynkirtla. Hann verður svo kynþroska að vori og hrygnir í febrúar til maí.

Hönnun á búnaðinum, sem er hluti af Evrópuverkefninu Codlight-Tech, er samstarfsverkefni Matís, Hraðfrystihússins Gunnvarar í Hnífsdal, Háafells ehf., á Ísafirði, Vaka-DNG á Íslandi, Háskólans í Stirling, Johnsons Seafarms í Skotlandi og á Hjaltlandseyjum, Hafrannsóknastofnunarinnar í Bergen, Fjord Marin í Noregi og Landbúnaðarháskólans í Uppsala í Svíþjóð.

Hvað er hér að gerast ?

Af hverju er Borgarstjóri að skerast í leikinn.  Liggur eitthvað þarna á bak við sem ekki þolir dagsins ljós?

Er þetta ekki í þeim anda að tré og annar gróður skiptir minna máli en allt annað ?

Jamm hvað eru nokkur tré á milli vina ?

Heiðmörk: Borgastjóri leggst gegn kæru

Frá Heiðmörk

Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, borgarstjóri í Reykjavík, vill að Skógræktarfélag Reykjavíkur hætti við að kæra Kópavogsbæ og verktaka hans fyrir náttúruspjöll í Heiðmörk. Skógræktarmenn hafa lýst því yfir að þeir hyggist kæra en segjast nú ætla að ákveða það á fundi. Náttúruverndarsamtök Íslands hafa kært náttúruspjöllin til lögreglu.

Verktaki á vegum Kópavogsbæjar gróf skurð og fjarlægði tré í Heiðmörk án framkvæmdaleyfis. Þetta hafa Náttúruverndarsamtök Íslands kært til lögreglu höfuðborgarsvæðisins. Þau fara fram á að hún rannsaki spjöll sem stafi af framkvæmdum bæjarins sem verktakafyrirtækið Klæðning hafi sinnt. Samtökin segja ljóst að ekki hafi verið tilskilin leyfi fyrir skurðum sem m.a. hafi farið gegnum svonefndan Þjóðhátíðarlund. Þetta séu skýlaus brot á skipulags- og byggingalögum og lögum um náttúruvernd. Lögreglan eigi að rannsaka spjöllin og draga þá sem þau unnu til ábyrgðar.

Fram hefur komið í fréttum Útvarpsins að Skógræktarfélag Reykjavíkur undirbúi kæru á hendur Kópavogsbæ og Klæðningu vegna spjallanna. Haft var eftir Kristni Bjarnasyni, lögmanni félagsins, að málið gæti varðað við skógræktarlög og hugsanlega náttúruverndarlög; farið hafi verið í framkvæmdina án leyfis auk þess sem hún sé ekki í samræmi við skipulag.

En ekki er víst að skógræktarmenn kæri. Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson borgarstjóri og Stefán Eggertsson, formaður Skógræktarfélagsins, hittust á fundi í dag. Samkvæmt heimildum fréttastofu var efni fundarins kæra skógræktarfélagsins og sú ósk borgarstjóra að skógræktarfélagið kærði ekki. Vilhjálmur vildi ekki tjá sig um málið við fréttastofu en vísaði á Kristbjörgu Stephensen, borgarritara. Hún sagði að borgarstjóri hefði viljað fara yfir málið með skógræktarmönnum.

Stefán Eggertsson vildi ekki tjá sig um fundinn með borgarstjóra síðdegis. Sagðist myndu ræða málið fyrst á stjórnarfundi í skógræktarfélaginu. Um kæruna sagði hann að afstaða yrði tekin til hennar á fundinum. Kristinn Bjarnason lögmaður vildi heldur ekkert segja um framgang kærunnar. Vísaði til fundarins.

Aðalsteinn Sigurgeirsson, varaformaður Skógræktarfélagsins, kannaðist hins vegar ekki annað en að kæra yrði lögð fram; málið hefði hins vegar tafist vegna anna lögmannsins.

Stjórn Skógræktarfélags Reykjavíkur samþykkir að fresta að leggja fram kæru

Eru allir með svona ??

Mér leiddist þessi langloka.  Þetta er sem betur fer komið í lag. 

Fíklar og meðferðarúrræði.

Ég frétti af viðtali við Þórarinn Tyrfingsson í morgunm missti því miður af því.  En þar talaði hann um að með ættu ekki að horfa of mikið á glæpi og refsingu, heldur skoða meðferðarúræði.  Það gleður mig að hér kveði við nýjan tón í þessum málum.  Ég hef s.l. 20 ár reynt að tala um það að það þurfi að gera greinarmun á glæpamönnum og fíklum.  Þetta er bara ekki sami hluturinn.  Árið 2003 skrifaði ég eftirfarandi bréf til fangelsismálayfirvalda.  Það sýnir vel hve vandasamt og vandmeðfarin þessi mál eru, og á hve röngu róli þau eru jafn vel enn þann dag í dag. 

Tillaga að stofnun lokaðrarar meðferðarstofnunar fyrir illa farna eiturlyfjaneytendur. 

Full þörf er fyrir lokaða meðferðastofnun á vegum ríkisins. Skilgreina þarf hvað menn ætla að fá úr úr fangelsun einstaklinga.  Er það til þess að koma fólki í geymslu og af götunni, eða er tilgangurinn að betrumbæta einstaklinginn?

Einnig þarf að samhæfa aðgerðir lögreglu, dómara, heilbrigðis stofnana og fangelsismálaftofnunnar.

 Hvers vegna lokuð meðferðarstofnun?

Hluti síbrotamanna eru langt leiddir fíklar, sem ráða í engu um fíkn sína. Þeir eru ekki sjálfráðir gerða sinna.  Oftast komnir með geðtruflanir og þurfa geðlyf.  Þetta fólk veldur oft miklu tjóni hjá almennum borgurum og í fyrirtækjum.  Fyrir þetta fólk er fangelsi enginn lausn.  Þau eru inn og út af fangelsum með tilheyrandi kostnaði fyrir landsmenn alla.  Það versta við þetta er að oftast enda þessir vesalingar með því viljandi eða óviljandi að svipta sig lífi.

 Ég mun hér stikla á stóru í lífi sonar míns, til að gera mönnum ljósa stöðuna í þessum málum i dag.  Raunar hefur að mínu áliti ekkert gerst í málefnum þessa hóps síðan fyrir 1997. 

Sonur minn var um 12 ára gamall þegar hann byrjaði í neyslu.  Við vorum alls óviðbúin þessu vandamáli, en þegar okkur varð ljóst hvert stefndi var honum komið inn á Vog.  Með fullri virðingu fyrir þeirri stofnun þá hafði hann einungis lært betur á allar pillur og efni þegar hann kom heim aftur.

Eftir það hrapaði hann æ lengra niður í neyslu.  Hann hvarf vikum saman og setti allt heimilislíf í uppnám, ekki bara hjá foreldrum og systkinum, heldur líka afa, ömmu og móðursyskinum.

Svo kom að því að hann var dæmdur í fangelsi.  Hann fór inná Litla Hraun 1992.  þaðan kom hann út fullur af hatri, kominn með allskonar sambönd.  Eftir það var þetta svona hjá honum, innhrot, yfirheyrslur hjá lögreglu, sleppt á götuna aftur, meðan beðið var eftir dómi, síðan fangelsi. Út aftur og í afbrot.  Í millitíðiinni milli dóms og afplánunar, þá var tímaspursmál hvenær hann þyrfti að brjótast næst inn til að ná í fíkniefni, eða fjármagna kaup. Þessi tími sem leið frá því að hann var handtekinn og þangað til hann fór inn var mjög erfiður.  Hvorki hægt að hafa hann heima eða á götunni, nema að reyna að loka augunum.  Sem er ekki hægt.

 

1997 eignaðist hann son, þá vildi hann fara að breyta um líferni og komast upp úr neyslunni. En þá voru honum allar dyr lokaðar.  Bæði hafði hann ekki styrk sjálfur til að vinna gegn vánni, og svo vantaði þarna inn aðila sem gæti gripið inn g aðstoðað.  Hann lenti því aftur í hringrás innbrota og neyslu og í fangelsi.  2001 um vorið ætlaði hann að reyna að hætta.  Hann gekk til lækna á Fjórðungssjúkrahúsinu  á Ísafirði og fékk þar lyf til að halda sér gangandi.  Þetta gekk um tíma, en svo kom í ljós að hann þurfti meira og fór að brjótast inn aftur.  Ég fór að reyna að koma honum í meðferð. Forstöðumenn meðferðastofnana sögðu að þeir þyrftu uppáskrift læknis til að koma honum inn.  En læknarnir vildu ekki skrifa upp á það. Sögðu að hann hefði ekkert í meðferð að gera.  Þetta stóð í ströggli, að lokum stækkuðu þeir lyfjaskammtinn þangað til sonur minn ranglaði um húsið, sprautandi sig í æð með þeim lyfjum sem hann fékk, og vissi hvorki í þennan heim né annann.  Loks fékk ég pláss fyrir hann í Krýsuvík, en skilyrði var að hann færi í afvötnun á Geðdeild Landspítalans háskólasjukrahúss.  Hann labbaði sig þaðan út eftir þrjá eða fjóra daga.  Átti að vera tíu daga, en fékk óvænt bæjarleyfi á fjórða degi.  Þá var útséð með Krýsuvíkina.  Hann lagðist þá í innbrot.  Daglega voru fréttir af honum í innbrotum.  Hann var tekinn af lögreglu á nóttunni, stungið inn og út aftur um hádegið.  Þetta gekk um tíma.  Ég og systir mín margreyndum að fá lækna til að mæla með innlögn, en þeir vildu ekki.  Að lokum var þrautarráð að við fórum fram á síbrotagæslu meðan mál hans væru í skoðun.  Í síbrotagæslunni á Skólavörðustígnum reyndi hann að stytta sér aldur.  Það skal tekið fram að sýslumaður hér og lögregla stóðu vel að  málum, en þau geta ekkert gert þegar málið er í þessum farvegi.  Að lokum var hann dæmdur í 10 mánaða fangelsi og þegar sá dómur var uppkveðinn, þá var honum einfaldlega sleppt.  Hann kom heim, og var hér aftur settur á sterk lyf, ráfandi um.  Að lokum kom ég honum inn á Vog og síðan fór hann á Staðarfell.  Meðan hann var þar kom fangelsisdómurinn, hann átti að byrja að afplána í byrjum janúar.  Ég reyndi að fá því breytt í meðferðarúrræði, en það var ekki hægt.  Ég reyndi að fá því frestað, en því var heldur ekki sinnt.  Hann fór svo í fangelsið, sem betur fór var tekið tillit til aðhann hafði verið í meðferð, og hann var settur inn í Kópavoginum.  Þar var hann í geymslu þangaði til 1. ágúst.  Kom þá heim fullur af bjartsýni og ætlaði að standa sig.   Það stóð í mánuð, þangaði til að það var alveg ljóst að hann var kominn í sama farið aftur. Hann byrjaði að brjótast inn í barnaskóla og einu sinni inn í heilbrigðisstofnun bæjarins.  Þá var hann settur í síbrotagæslu aftur til að forða honum frá fleiri innbrotum og bæjarbúum frá meiri hrellingum.

Sýslumaður setti inn ákvæði um að ef annað úrræði fengist yrði síbrotagæslunni aflétt.  Það varð úr að hægt var að koma honum inn í Krýsuvík.  Þar er hann, þegar þetta er skrifað, en bíður dóms fyrir þessi þrjú innbrot.  Ekki veit ég hvað verður, en ég veit að ef hann verður tekinn úr meðferðinni og settur inn í fangelsi þá byrjar sama ferlið upp aftur.  Þannig að það er alveg ljóst að þau úrræði sem við höfum nú þegar, þjóna ekki tilgangi sínum ef við viljum aðstoða einstaklinga við að ná sér á strik eftir neyslu.

Viljinn er fyrir hendi en getan ekki.  Ég mun styðja þetta bréf með bréfum og skjölum sem ég hef undir höndum.

 

Reynsla mín af ví að eiga dreng með fíkniefnavanda hefur í raun sannfært mig um eftirfarandi:

1a        Fangelsisvist sérstaklega í upphafi neyslu hefur meiri skaðleg áhrif heldur en bætandi.

1b        Leiðir þar að auki af sér meira tjón hjá fyrirtækjum og hinum almenna borgara með fjölgun innbrota.

2.                  Óviðunandi er að sá biðtími sem er frá því að menn eru handteknir fyrir afbrot og þangað til einhverskonar úrræði finnst (fangelsi).  Á þessum tíma eru neytendur komnir í mikla neyslu sem þeir þurfa stöðugt að fjármagna.

3.                  Fangelsi er ekki viðeigandi úrræði fyrir fíkniefnaneytendur.  Vegna þess að þau vinna frekar að því að taka þá úr venjulegu lífi(einangrun frá samfélaginu) og skerðir enn frekar hæfni þeirra til að takast á við lífið.

4.                  Í dag er enginn stofnun sem tekur viðmjög langt leiddum neytendum í afvötnun og meðferð.  Því er vonlaust fyrir aðstandendur að koma þeim í meðferð með þeirra samþykki og viljastyrk nákvæmlega á sama tíma og þetta er ekki fyrir hendi.

Meira að segja Geðdeild L.H. deild 33a hleypir sjúklingum út þrátt fyrir áhyggjur aðstandenda og vissu um að hann ræður ekki við neyslu.

Það  mun borga sig að takast á við fíkniefnavandann með því að byggja upp traust úrræði, því það sparast mjög mikið fjármagn fyrir utan að mannslíf er ekki hægt að meta til fjár.

 Það má benda á eftirfarandi kostnaðarliði:

Kostnað við heilsugæslu og lyfjagjöf.

“             við löggæslu, handtökur og dvöl í fangelsum.

“             vegna félagsþjónustu vegna styrkja og fjárhagsaðstoðar.

“             tryggingafélaga vegna bóta.

“             hins almenna borgara vegna þess að eigu hafa stundum persónulegt gildi.

“              tilfinningalegan kostnað aðstandenda sem þurfa að horfa hjálparlaus upp á neyð ástvinar.

“              mikil fíkniefnaneysla gerir fólk óvinnufært og þar tapast mannauður.

“              kostnaður við allar meðferðarstofnanir sem eru opnar og hafa ekki nægilegt aðhald fyrir illa farna neytendur.

 

Verðugt væri að athuga hversu langur tími líður frá handtöku og fangelsunar og hversu miklu tjóni fíklar valda á því tímabili og hversu margir brjóta af sér eftir að afplánun lýkur.  Er fangelsisvist lausn á vanda fíkniefnaneytenda árið 2003. 

Með virðingu Ásthildur Cesil Þórðardóttir.

 

Þetta er skrifað árið 2003. Eins og fram kemur til Fangelsisyfirvalda.  Ráðalaus móðir kallandi út í tómið.  Í þessu ferli svipti ég hann sjálfræðinu af því að mér var sagt að þannig gæti ég best hjálpar.  En svo kom í ljós að enginn stofnun vildi taka við sviptum einstaklingi.  Ég varð aftur á móti gerð ábyrg fyrir honum þann tíma sem hann var sviptur. 

Sem betur fer náði þessi piltur sér á strik og er á góðum vegi í dag.  Og fær heilmikla hjálp frá félagsmálayfirvöldum hér og svo móður sinni auðvitað.  En meðan allt var í kalda koli var enga aðstoð að fá neinstaðar.  Og ég veit að þar er fullt af foreldrum, ömmum og öfum enn í dag.  Þetta á ekki að þurfa að vera svona.  Við getum alveg breytt þessu með því að dæma menn í meðferð en ekki fangelsi.  Ég veit til dæmis að Krýsuvík getur tekið inn fleiri einstaklinga ef þeir fá meiri fjárráð.  Húsnæði er fyrir hendi.  Það er góður staður og góður aðbúnaður.  Falleg náttúra og samgangur við dýr.  Stundum þurfa hlutirnir ekki að kosta svo mikið.  Heldur þarf vilja til að leysa þá.   

Kristinn H. Gunnarsson

Ég sem formaður kjördæmisráðs Frjálslyndaflokksins í Norðvesturkjördæmi átti góðan fund með Kristni H. Gunnarssyni og félögum mínum í kjödæmisráði auk nokkurra stuðningsmanna Kristins.  Við hittumst á sunnudaginn var, þar bauð ég honum annað sæti á lista flokksins í Norðvesturkjördæmi.  Honum hafði þá einnig boðist fyrsta sæti í öðru kjördæmi.

Hann vildi því fá umsagnarfrest.  Hann hringdi svo í mig í gær og tilkynnti mér að hann myndi taka annað sætið í Norðvesturkjördæmi.

Ég er afskaplega ánægð með að fá Kristinn í okkar raðir.  Hann er öflugur stjórnmálamaður og það verður gott að fá þessa tvo sterku menn inn hér.  En Guðjón Arnar mun leiða listann. 

Það er nokkuð öruggt að kvótakerfið verður sett á oddinn í kjördæminu, því þar brennur mikið á byggðunum að leiðrétta þá byggðaröskun sem orðið hefur vegna flutnings kvóta úr byggðalögunum vítt og breytt um kjördæmið.

 

Sigurjón Þórðarson sem var í öðru sæti hefur flutt sig um set, og mun fara í Norðausturkjördæmi, vegna fjölda áskorana frá fólki þar.  Sigurjón hefur vaxið  mjög sem þingmaður, vinnusamur og dugmikill.  Það er því eftirsjá af honum héðan, en ég er viss um að honum gengur vel fyrir austan.  Ég óska honum góðs gengis á nýjum slóðum.

Kristinn H. Gunnarsson býð ég velkomin í okkar hóp. 

Ósmekkleg skrif.

Á baksíðuFréttablaðsins eru svo rætin og ósmekkleg skrif eftir Davíð Þór Jónsson að ég get ekki orða bundist.  Hvernig leyfir maðurinn sér að tala svona.  Fyrst gerir hann sér upp stefnu flokksins, með þessum orðum;

 

 "sá flokkur sem erfiðast er að tengja frjálslyndi í einhverri óbrjálaðri merkingu orðsins kallar sig Frjálslynda. Þar virðast allir velkomnir sem hrekjast úr öðrum flokkum vegna óvinsælda."

Ætli hann hafi lesið málefnahandbók flokksins ?  Sennilega ekki. 

Það virðist vera lenska í dag að tengja allt sem einstakir menn segja, sem skoðun flokksins. Í flokknum er fólk, fólk með misjafnar skoðanir.

Eða segja menn að Sjálfstæðisflokkurinn hafi þá skoðun að ef menn fá ekki sætustu stelpuna á ballinu, þá taki þeir bara þá næst sætustu með sér heim ?

Og hvað varðar Valdimar Leó, var hann ekki samfylkingarmaður þangaði til bara núna nýlega. Þannig að það sé þá líka skoðun Samfylkingarinnar sem hann boðar þarna. Varla hefur hann skipt um skoðun.

En það eru lokaorðin sem fara verulega fyrir brjóstið á mér. Þau eru svo ósanngjörn og ill að það hálfa væri nóg. 

"Í huga frjálslyndra eru fíklar hins vegar ekki bara glæpamenn heldur beinlínis hryðjuverkamenn. Eina ráðið sem þeir kunna er að refsa fleirum þyngra, lengur og harðar. Væntanlega í þeirri trú að nýliðun í stétt smyglara sé engin, að fíkniefni hverfi af markaði bara ef nógu mörgum er stungið inn nógu lengi. Það hefur víða verið reynt og hvergi skilað öðru en hörmungum.

Fársjúkt fólk á rétt á skilningi og aðstoð. Frjálslyndir bjóða því Litla-Hraun"

Davíð Þór !

Ég skal segja þér að ég hef yfir 20 ár þurft að berjast fyrir syni mínum. Og var lengi vel eina manneskjan sem trúði á hann og barðist fyrir því að hann ætti mannréttindi. Það virðist nefnilega vera svo að ógæfufólk er ekki álitið fólk sem á rétt á mannlegri reisn. Hefur ekkert með Frjálslynda flokkinn að gera. Þannig að það eru algjör öfugmæli sem þú setur fram þarna. Hræsni og lygi tróna hátt í þessum skrifum þínum. Margir þykjast vera þess umkomnir að dæma heilan flokk út frá einstaka mönnum, og jafnvel einni fyrirsögn.

Þessi nöturlegu orð þín hitta mig og alla sem eru í Frjálslynda flokknum.  Því þú setur alla undir sama hattinn.  Ég ætla rétt að vona að þú kunnir að skammast þín. 

 

Júróvísjón.

Ég var að horfa á endursýninguna, vegna þess að ég gat ekki fylgst með í gær.  Mikið rosalega skiluðu allir þátttakendur sínu vel.  Þau voru hvert öðru betra.  Við eigum mikið af hæfileikaríku fólki.  Og í þetta sinn vann besta lagið.  Ég er viss um að það fer hærra en í 16 sætið í Helsinki.  Og þó það sitji þar þá mun ég verða stolt af okkar fólki. 

Úbbs hvað þeir voru töff strákarnir allir saman, algjör hormónamassi þar á ferð þegar þeir stormuðu allir fram með hljóðfærin í höndunum OOOOOO   Meira að segja gamla brýnið fór á fullt

Ég sá úr keppninni frá Dönum, og þeir eiga ekki sjens í okkur svo mikið er víst.  Flott dragdrottning en ekki nógu góð söngkona þar á ferð.

Það verður eitthvað allt annað kikk þarna úti núna held ég, ekki svona búninga eitthvað.  Ef til vill frekar svona leðurtöffhormónabúntaeitthvað.... þá eigum við góðan sjens. 

Ömmuhelgi og Þorrablót.

 

Húsið er undirlagt að barnabörnum frá 3ja til 10 ára.  Eins og er hafa þau hertekið svefnherbergið mitt, og eru með X-faktorkeppni þar inni.  Þá er frekar hljótt í öðrum hlutum hússins á meðan.  Annars elska ég að hafa þau hér yfir nótt.  Glaðværð og kátína um allt húsið.  En svo er líka hljótt og notalegt þegar þau fara heim til sín þá getum við hjónin slakað á og notið þess að sitja saman með kertaljós og mala. 

 

En í kvöld er það þorrablótið. Sléttuhreppsblótið.  Hér áður fyrr tók undirbúningurinn langan tíma.  Hangiketið var soðið daginn áður og sviðahausarnir.  Í dag er ekki hægt að tala um sviðahausa eða kjamma því enginn sviðalykt eða bragð er af þeim, heldur eru þeir settir í einhverskonar sýru, og svo eru eyrun klippt af af einhverjum óskiljanlegum ástæðum.  Ég elska að bryðja eyrun.  Svið á að svíða og láta síðan bíða í nokkra daga, þá er hægt að tala um svið.

Nú er hægt að kaupa niðursneitt soðið hangiket í Samkaupum svo það er óþarfi að sjóða það daginn áður.  Svo er bara notuð sviðasulta. Meira að segja er hægt að kaupa tilbúna rófustöppu.

Súru hrútspungarnir standa þó enn fyrir sínu og hákarlinn.  Og svo blessaður harðfiskurinn frá honum Finnboga.  Besti fiskur á Íslandi.  Smérið verður líka ómengað íslenskt smjör.

Því  miður er súri hvalurinn búin og rengið líka, mikið rosalega var gott að fá að smakka hann aftur, og þar hafði ekkert gleymst.  Nammi namm.

Hér áður stóð maður lika sveittur við eldavélina og bjó til rúgkökur og hveitikökur, nú kaupir maður bara flatkökur út í búð. 

Jamm stússið kring um matinn á þorrablótið hefur minnkað mikið.  En það er ef til vill bara ekki eins skemmtilegt, því undirbúningurinn var stór hluti af dæminu. 

Ég á þó ennþá trogið mitt góða. 

Svo er Félagsheimilið ekki með vínveitingaleyfi við verðum því að taka mjöðinn og brennivínið með.  Það stóð gjarnan í auglýsingunum “munið að hafa sokkinn með”, því upphátt mátti ekki tala um að hafa vínið með sér.  Eflaust var meiningin að fela búsið í sokknum. 

Ég er ekki í skemmtinefndinni núna var það síðast.  Og er ekki einu sinni í Sléttuhreppskórnum þetta árið, vegna þess að ég dvaldi um einn og hálfan mánuð úti í vín nú um áramótin.  Þannig að nú get ég bara slakað á og skemmt mér, og það ætla ég mér að gera svo sannarlega. 

Alveg dæmigerð lítilsvirðing fyrir gróðri landsins.

Þetta er algjörlega eins og er bara allstaðar í okkar þjóðfélagi.  Gróðurinn er einskis virði.  Það var fyrir nokkrum árum hér á Ísafirði sem átti að segja göngustíg meðfram veginum frá miðbænum inn í fjörð.  Fyrir neðan Miðtún gróðursetti ég fyrir mörgum árum grenitré sem eru orðin stór og stæðileg.  Ég komst svo að því að göngustígurinn átti að fara einmitt þar sem trén stóðu, en ekki fyrir ofan þau, þar sem var nóg plássið.

Ég brást hart við og ræddi bæði við Vegagerðina og tæknideild bæjarins, en þeir vísuðu hvor á annan þeir ágætu forsvarsmenn þar.  Það endaði með að ég fór með þetta í Bæjarins besta og fór mikinn.  Það varð svo til þess að þeir lögðu ekki í að taka trén, heldur lögðu stíginn ofan við trén, með ofurlitlum sveig, sem þeir höfðu ætlað sér að sleppa við.

Í dag eru allir ánægðir með þetta.  En að maður þurfi að standa höggreiddur til að verja gróður í okkar annars gróðursnauða landi er alveg með ólíkindum. 

Skarð rofið í Þjóðhátíðarlundinn án vitneskju borgaryfirvalda

Drukkinn veiðimaður.

Þessi frétt er skondin af því að hún endaði vel.  En það hefði alt eins geta orðið sorgarsaga.  Hákarlinn á samt sem áður alla mína samúð.  Þarna er hann í mestu makindum að veiða sér í matinn og er þá veiddur sjálfur..... og af drukknum veiðimanni. 

Af hverju það var aðalmálið er ekki ljóst.  Svona svipað og "aðkomumaður lendir í slagsmálum", eða "tailenskur piltur stingur mann með hníf".  Aukaatriðin verða að aðalatriðum og svo framvegis....

Drukkinn veiðimaður veiddi hákarl með berum höndum