Svona alþjóðleg brúðkaup, þau þjappa þjóðum saman.

Ég hef verið í fjórum alþjóðlegum giftingarveislum, sem er afar skemmtilegt og eykur viðkynningu fólks frá hinum ólíku svæðum, í gleði og kærleika. 

Fyrsta brúðkaupið af þessu tagi sem ég var boðin í var í EL Salvador, Þegar sonur Ella míns kvæntist þarlendri eiginkonu,  viðkynning sú við fólkið þar hefur sannarlega vafið upp á sig, því foreldrar og aðrir ættingjar brúðarinnar fluttu hingað heim og eru í dag íslenskir ríkisborgarar yndislegt fólk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við háborðið á Mariott hótelinu.  ég veit að þið þekkið mig ekki, en ég er hjá þjóninum heheh.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég og mágkona mín frá Mexico, við fórum í allsherjar dekur fyrir giftinguna þarna úti.

 

Næsta brúðkaup var í Belgrad, sami brúðgumi en brúðurin var frá Króatíu og Serbíu, það hefur líka undið upp á sig, því fólkið hennar er í dag góðir vinir okkar og fleiri íslendinga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Falleg og flott.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér blaktir íslenski fáninn í Belgrad.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru ýmsar serimoníur eftir þjóðlöndum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brúðardansinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og það er hægt að finna íslandsvini allstaðar líka í Serbíu. 

 

 

Síðan var brúðkaup í Kaupmannahöfn þar sem systursonur minn gekk að eiga danska unnustu sína, þar voru líka íslendingar, danir og norðmenn, því þarna eru fjölskyldan þannig samansett.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þar sem þau eru bæði háttsett í danska hernum var auðvitað heiðursvörður í brúðkaupinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kira og Hjalti svo falleg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér er svo Sigga systir mín, þið sjáið að þær Siggurnar eru dálítið líkar.  

Í fyrrada fór ég svo í giftingu á Ísafirði, þar sem frændi minn Tómas Pajdak kvæntist þýskri unnustu sinni, en þar sem Tómas er hálfur íslendingur og hálfur pólverji, þá voru þarna margir samankomnir frá öllum þessum löndum og fleiri.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athöfnin fór fram að katólskum sið.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hamingjan leynir sér ekki.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Falleg hjón 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og úti biðu ættingjarnir eftir að brúðparið kæmi út úr kirkjunni, veðrið var dásamlegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér koma þau svo út.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Seinna um daginn var svo öllum boðið í veislu í félagsheimilinu í Bolungarvík, hér eru foreldrar brúðgumans, Sigga frænka mín og maðurinn hennar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta var skemmtileg veisla og töluð minnst þrjú tungumál fyrir utan ensku sem flestir bjarga sér á, þegar allt um þrýtur  En ensku kunnátta er svona frekar með minna móti, því þjóðverjarnir okkar eru frá austur Þýskalandi og bæði þar og í Póllandi var ekki kennd enska heldur rússneska.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Háborðið, foreldrar Nóru, Tómas, Nóra og foreldrar Tómasar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frændurnir Atli, Kalli og Baldur sem voru aðalmennirnir í BG, og Karítas kona Balda.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pólsku gestirnir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þýsku gestirnir.  Og ég vil segja að þeir voru rosalega ánægðir með land og þjóð.  Og ekki síst veðrið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Allt í góðum sving.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elli, Kalli og Baldi á góðri stund.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og svo var að skera brúðartertuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og ekki stóð á gestunum að njóta matarins.  Það var reyndar súpur í aðalrétt, kartöflusúpa, fiskisúpa og kjötsúpa allt saman frábært.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég held að það skapi svona meiri skilning milli þjóða þegar svona alþjóðleg brúðkaup eru haldinn.   Þar mætir almenningur frá hinum ýmsu löndum í bræðralagi og bara sem manneskjur eins og hver annar.  Ekkert diplómasí eða forréttindi, bara fólk sem hugsar eins og er að gleðjast saman hvaðan sem það kemur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og það var farið í skemmtilega leiki með brúðhjónin og foreldra þeirra, um hve vel þau þekktu maka sína, og það var alveg augljóst að vissir hlutir voru alveg á hreinu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Synir hennar Siggu frænku minnar.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo var ball á eftir og Jóhanna Guðrún tryllti gesti með hljómsveit sinni, gjörsamlega frábær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo er til siðs að kasta brúðarvendinum, og ungu stúlkurnar söfnuðust saman til að grípa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mæli með þessu bandi til að dansa eftir, frábær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Einhver var að brosa að mussunni hennar, hún var eins og beint úr klæðaskápnum hjá mér. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rauðhausinn systir mín og Sævar mágur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uppáhaldsfrændinn minn 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann er auðvitað ekki innrammaður, hvað þá innmúraður  prakkarinn sá arna. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og Elli vildi líka hehehe..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo lá leiðin bara heim eftir dásamlegt kvöld. Innilega takk fyrir mig elsku Tómas og Nóra, nú bíð ég bara eftir að þið flytjið hingað til Ísafjarðar því þar er ykkar staður.   

 

Sem sagt það er gott fyrir fólkið í heiminum að hittast auglitis til auglitis, svona þjóðarbrotin sjálf án íhlutunar ráðamanna, herráða og spillingarveröld.

 

Við getum þetta alveg sjálf, ef við bara tökum okkur þann rétt að hætta að láta afglapa ráða fyrir okkur, segi og skrifa.  

En eigið annars góðan dag.