Kosningar um hvað!

Ég tók þátt í Búsáhaldabyltingunni af heilum hug.  Fór bæði niður á Silfurtorg á Ísafirði og á Austurvöll og skrifaði mikið um málið.  Enda var ég algjörlega sammála þeim markmiðum að ríkisstjórnin færi frá og skipt yrði um seðlabankastjóra, man ekki það þriðja í augnablikinu  

Stjórnin féll og skipt var um seðlabankastjóra, það urðu kosningar og Samfylkingin og Vinstri græn unnu glæsilegan sigur.  Vinstri græn að mínu mati mest út á þau loforð að ekki yrði sótt um inngöngu í ESB og ekki yrði makkað við AGS.  Það kom fljótlega í ljós að Steingrímur og hans fólk meinti ekkert með þessu, því það kom fljótlega í ljós að ákveðið var að sækja um aðild.  Það þurfti að snúa upp á handleggi nokkurra, og hóta stjórnarslitum, því var hafnað að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um málið, því nokkuð ljóst var að meirihluti íslendinga var ekki á því að ganga þarna inn.  

Það var sagt að við gætum kíkt í pakka og séð hvað væri í boði.  Það reyndist því miður rangt, það var bara til heimabrúks, því það var alltaf stefnan hjá ESB að þjóð sækti ekki um, nema að það væri þjóðarsátt um að vilja ganga inn í sambandið.  Þetta las ég m.a. í bloggi Björns Bjarnasonar,sem fór út til Brussel og Berlínar beinlínis til að kynna sér afstöðu ráðamanna þar.  

Því til ítekunar sendu þeir íslenskum ráðamönnum skýrslu um að þetta væru ekki samningaviðræður heldur aðlögun að regluverki Sambandsins upp á 100.000 bls.  Þetta hefur margoft komið fram og verið staðfest af fólki sem þekkir til, m.a. í skýrslu H.Í.  Hagfræðideildar háskólans ef ég man rétt.  

Ég tók líka þátt í undirskriftum og baráttu gegn því að borga Icesave.  Við vorum kölluð öllum illum nöfnum, svikarar, þjófar og ég veit ekki hvað, og við myndum verða Kúpa norðursins, helkuldi myndi ríkja hér á landi, og við yrðum útskúfuð meðal þjóða.

Þetta reyndist ekki rétt, og þegar málið fór fyrir dóm unnum við það mál.  

Nú standa menn á Austurvelli einn ganginn enn vill þjóðaratkvæðagreiðslu, og safnar undirskriftum.  Það er auðvitað besta mál að fólk rísi upp, þegar því finnst sér misboðið.  

En í þetta sinn, er málið ekki svona kvitt og klárt.  Því þegar maður spyr:  Um hvað á að kjósa?  Þá vandast málið.  Sumir segjast bara vilja ráða sjálfir hvað þeir gera, og allt í lagi með það, aðrir segjast vilja gjaldreyrishöftin burt og verðtrygginguna.  Þessi tvö atriði skipta reyndar engu máli í sambandi við ESB.  Þetta eru heimatilbúin vandamál.  Enn aðrir eru bara að mótmæla til að hanka ríkisstjórnina, það er líka skiljanlegt. 

En hefur fólk sest niður og skilgreint hvað það vill, ef svo vill til að það verði ofaná að það verði farið að óskum fólksins.  Um hvað á að kjósa?  Afturköllun á frumvarpi utanríkisráðherra?  Og hvað svo.  

Er hægt að kjósa um að hætta við stjórnarfrumvarp?  Ég bara spyr.  

Og er það nægilegt að það verði kosið um að draga frumvarpið til baka, eða ætla menn líka að láta kjósa um leið um inngöngu í ESB?

Eða vilja menn láta þetta bara "Malla" eins og einn stjórnmálafræðngurinn orðaði það svo skemmtilega?

Ég er ekki viss um hvernig er hægt að taka á þessu máli með vitrænum hætti.  Og það fyndna við þetta er að það fólk sem mest óskapast núna um þjóðaratkvæðagreiðslu sem einu lýðræðislegu leiðina, hafnaði marg oft að fram færi þjóðaratkvæðagreiðsla um umsóknina í ESB og um áframhald viðræðna.  Það er nú öll lýðræðisást Össurar, Steingríms, Róberts, Guðmundar Steingríms og fleiri góðra manna.

 Svo það væri ágætt að heyra hvað er um að ræða og hvað fólk vill, svona fyrir utan bara að kjósa, um hvað á að kjósa og hvernig skal því framfylgt?  Spyr sú sem ekki veit.