Það er eitthvað inn í strompnum sem ekki lyktar vel.

Ó ég hef verið upptekin í dag að fylgjast með.  Og satt að segja er ég mjög hugsandi yfir öllu því sem ég les.  Ég verð að segja að við erum ennþá við sama heygarðshornið og áður; tökum bara Lúkasin á þetta.  eins og svo oft áður hafa alltof margir leppana fyrir augunum og sjá bara svart og hvítt, þeir sem ekki eru sammála ríkisstjórninni eru bara vondir stjórnarandstæðingar, þeir sem eru á með stjórninni tala um að hinir séu að þyrla upp moldryki.  Málið er bara ekki svona einfalt.  Þeir sem virkilega hugsa og geta losað sig frá og yfir pólitíska flokkadrætti sjá að hér er meinsemdin hvorki kratar, kommar, framsókn eða sjallar ekki einu sinni samfylking.  Hér er vandamálið vörn ráðamanna hverju nafni sem þeir nefnast gegn alþýðu landsins.  Þeir berjast á banaspjótum við að halda þráðunum í hendi sér, en þegar allt kemur til alls vilja þeir fyrst og fremst halda völdum og verja bæði sig og andstæðingana. 

Þegar hlustað er á það fólk utan fjórflokksins sem komist hefur á alþingi núna undanfarin 10 ár, svo sem eins og Frjálslynda flokkinn og Hreyfinguna, þá átta menn sig á að þeir tala ekki sama tungumál, og eru eiginlega afar óæskilegir að mati fjórflokksins, því þeir eru eins og flugan á veggnum, kjafta frá því sem hingað til hefur legið í láginni og ekki verið sagt frá. Þ.e. skrípaleikurinn á Alþingi, þar sem settar eru upp leiksýningar reglulega fyrir okkur hin.  Menn leika einleiki, tvíleiki og þríleiki og jafnvel fjöldasöng til að heilla okkur upp úr skónum vitandi að sum okkar allavega horfa á skjáinn og fylgjast með stórleik upp á Shakespearsklassaleik, eins og Birgitta Jóndsóttir lýsti svo vel hér áður.  Og eru svo bestu vinir á eftir, endurleika ef til vill upptökur eftir á og skoða hvað má betur gera næst.

Þetta fólk er ekki þjónar almennings frekar en ég veit ekki hvað.  Þetta eru leikarar nútímans, og þeir slá jafnvel þjóðleikshúsi við og jafnvel Borgarleikhúsi, svo ég tali nú ekki um áhugaleikhúsin. Þvílíkt gerfi og þvílíkt fals.

Er ekki komin tími til að við pöpullinn í þessu landi segjum hingað og ekki lengra.  Hættum að verja OKKAR lið, og förum að hugsa um OKKUR SJÁLF og fjölskylduna.  Er ekki hver sjálfum sér næstur.  Eða hver hefur lyst á endalaust að verja sinn pólitíska samherja ef það brýtur á rétti fjölskyldunnar og annarra venjulegra íslendinga.  Ég bið ykkur ágætu jónar og gunnur að hugleiða það, hvort þið séuð í raun og veru að verja skúrkana, og láta ykkar eigið fólk blæða fyrir það.  Og þá er ég að meina alla heildina ekki neinn flokk sérstaklega.  Er ekki komin tími á að við bara hugsum um það sem okkur er næst, krefjast þess að ráðamenn hverju nafni sem þeir nefnast hætti að ljúga og plata og komi fram af heiðarleika og réttlæti hver sem í hlut á.  Ef þeir geta það ekki, fái þeir bara reisupassan?

Ég hef orðið fyrir því þegar ég var í framboði að eldri kona kom til mín og sagði, mikið er ég ánægð með ykkur og stefnuskrána.  En ég hef nú alltaf kosið sama flokkinn og get ekki farið að breyta því?  Er það skynsemin, er það til þess fallið að gera ísland að lýðræðisríki?  Eða þarf að fara að hugsa upp á nýtt, við sem þjóð, við sem almenningur í þessu landi, við sem EIGUM AÐ FÁ AÐ GREIÐA VITLEYSUNA OG EYÐSLUNA? 

Spyr sú sem ekki veit.  En ég bið ykkur að hugleiða á hvaða róli við erum. Vegna þess að ég er farin að óttast að við losnum aldrei við spillinguna sem grasserar og leikaraskapinn sem er í raun ólíðandi. 

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 31.12.2009 kl. 02:48]

Mér finnst við Íslendingar hafa verið þjófkenndir.  Við erum dæmd til þess að borga það sem Björgólfarnir og Landsbankamennirnir stálu af bretum og Hollendingum.  Ég neita að taka á mig skuldir annarra.  Ég er ekki þjófurinn sem lifi í lúxus.