Svona létt hugleiðsla um .. Það skyldi þó aldrei vera. Og gef mér ýmsar forsendur.

Já nú tel ég að upphefjist tími uppgjöra.   Hafi menn talað um leirslag hingað til, mun sá atburður fá enn dýpri merkingu héðan í frá. 

 

Fyrst varð ég hissa og reið yfir ráðningu Davíðs Oddssonar í ritstjórastól moggans.  Þá var ég náttúrulega fyrst og fremst að hugsa um sjálfa mig og hvort mér yrði hent út af blogginu, og hvert ég ætti þá að snúa mér.

 

En ég er farin að sjá skondnu hliðina á þessu.   Það mun koma í ljós hversu margir hætta að kaupa Morgunblaðið og hversu margir ákveða að byrja að kaupa það.   Og svo á líka eftir að koma í ljós hvernig það fer allt saman. 

 

Það skondnasta við þetta allt og sýnir íslensku þjóðarsálina svo vel er, að margir andstæðingar ESB gleðjast yfir að fá öflugan málsvara fyrir því að ganga ekki í Evrópusambandið.  Aðrir hætta svona fyrir fram af því að þeir eru vissir um að allt fari til andskotans með karlinn í brúnni.  Við erum sem sé ennþá við það heygarðshornið að sjá alltaf aukaatriðin, en ekki það sem skiptir mestu máli.  Þannig erum við bara.

 

Ég gat ekki heyrt annað í gær eða fyrradag en að Ingibjörg Sólrún sé að boða endurkomu sína í stjórnmálin.  Hún ætlar þá væntanlega að bola Jóhönnu burt, fólk er hvort sem er hundóánægt með hana.   Það skyldi þó ekki vera runnið undan rifjum þeirrar sem vill komast í stólinn?  Segi svona.   Trúi öllu upp á þá manneskju. 

 

Málið er að ég er ekki viss um að Steingrímur verði ánægður með skiptin.  Hann hefur nánast verið með allt í sínum höndum,  Jóhanna hefur látið honum eftir allt streðið, sem hann hefur notið í botn, ásamt athyglinni.  Ég er nokkuð viss um að Ingibjörg Sólrún vill sjálf vera í sviðsljósinu þegar hún tekur við.  Og þá verður Steingrímur að láta sig hafa það, að vera ekki aðal lengur.   Það verður forvitnilegt að fylgjast með því.

 

En í ljósi þess að nú hefur sest í ritstjórastól Moggans maður sem hefur aldrei þolað Ingibjörgu Sólrúnu, og það maður sem skirrist ekki við að láta skoðanir sínar í ljós.  Maður sem er uppvís að því að elta uppi óþægilegar staðreyndir um fólk sem hann vill koma á kaldan klaka.   Þá verður forvitnilegt að sjá viðbrögðin við endurkomu hennar. 

 

Málið er nefnilega að konan sú hefur margar beinagrindur í sínum skáp í sambandi við hrunið.  Beinagrindur sem hún vill ekki endilega að komi upp á yfirborðið nákvæmlega þegar hún ætlar að koma til baka.  Eins og peningaausturinn þegar hún ætlaði sér inn í Öryggisráðið, ferð hennar til New York til að dásama bankaútrásina og fleira slíkt.

 

Og ég er nokkuð klár á því að ritstjóranum er nákvæmlega sama  þó Geir lendi líka í súpunni með vinkonu sinni og kossadömu. 

 

Ég held sem sagt að við munum upplifa spennandi vetur með leirböðum og skítkasti sem aldrei fyrr.  Hvort þar verður einhversstaðar pláss fyrri björgun heimila og atvinnu á Íslandi verður svo að koma í ljós.  Það virðist hvort sem er enginn áhugi á því lengur að gera neitt í þá áttina.

 Enda geta núverandi stjórnvöld sjálfum sér um kennt yfir óánægju almennings, vegna aðgerðaleysis og ráðaleysis.  Flótta undan staðreyndum og aumingjaskapar við útlenda óvini okkar.