Ferðasagan. Karlsrhue - Belgrad.

Í Pforzheim var sýning með verkum Hundertwasser, hér má sjá smá sýnishorn og bækur hans voru til sölu í bókabúðum. 

Einu húsin sem sluppu við eyðileggingu í Pforzheim eru við þessa götu.

Þessa skemmtilegu mynd tók ég af þessu flotta farartæki sem er á sama róli og bændurnir upp í Eystrasaltsríkjunum að reiða konuna með sér á traktornum.

Þýsk rómantík. hehehe..

Við skruppum svo í blómabúð til að kaupa blóm og ég keypti mér nokkur fræ.

Það var gaman að rölta um þessa risastóru blómabúð.

Hér eru svo nokkrar myndir til viðbótar frá Salzburg þeirri fallegu borg.

Hellulögð stræti þröngar götur, blóm og falleg hús er aðal Salzburgar svona við fystu sýn.

Gaman að rölta um.

Og frakkar eru rómantískir.

Kanalarnir flottir og húsið sem standa niður í vatninu.  Ætli kjallararnir séu ekki saggagryfjur?

 

ég eins og prinsessa.

Svo er komið að þvi að fara um borð í rútuna.  Þarna voru serbneskir ökumenn.  Í Pólsku rútunni sýndu þeir myndband með skemmtiefni þar sem pólverjar gerðu grín að sjálfum sér og sögunni, í þeiri serbnesku sýndu þeir söngdagskrár frá gamlárskvöldi 2007, það var voða 2007 eitthvað fimmtugar gellur stífmálaðar og í allskonar glansgöllum, karlar í sama stíl enginn undir fimmtugu.  Og sungu ekta serbneska músik, og það var alveg skipt niður kona karl kona karl.  Ég var að hugsa hvort þeir væru svona aftarlega á merinni í músíkinni.  En komst svo að því að það er allskonar tónlist hér bæði gömul og ný.

Hér er svo ferðaplanið, eða þar sem við stoppum.

Birgit og einn af þremur bílstjórum.  Hann lofaði að láta okkur vita þegar rútan stoppaði nógu lengi til að hægt væri að fara og fá sér í gogginn.  Sem hann og gerði blessaður.

 

Komin á fulla ferð.  Og næstu myndir eru teknar út um rúður rútunnar.

Við ókum niður allt Þýskaland, Austurríki Slóveníu, Ungverjaland og Serbíu.

Það er heilmikið um vegaframkvæmdir alla leiðina.  Mikið er um vínrækt og ávaxtarækt í Ungverjalandi og örugglega líka Austurríki og Slóveníu, en við vorum þar að nóttu til.

Í Serbíu er kílómeter eftir kílómeter og eins langt og auða eygir kornrækt. Mikið er um sólblóm og maís.  Við komum til Belgrad um ellefu leytið.  Það var ekki hægt að tékka sig inn á þetta 4 stjörnuhótel fyrr en kl. 12, svo viðfengum að geyma farangurinn okkar og fórum á veitingastað hinum megin götunnar ogf engum okkur omilettu.  Við höfðum verið í rútunni með stuttum stoppum í 22 tíma.

Hótelið er rosalega flott.  Hótel Zira það er staðsett þægilega nálægt miðborginni.  Eftir þrjá daga koma hinir gestirnir og þá fáum við fararstjóra og rútu og förum og skoðum það sem markverðast er í Belgrad.

Á leiðinni í leigubílnum sáum við niðurskotið hús, þetta er Hermálaráðuneytið sagði bílstjórinn og það var Nato sem skaut það niður.  Hér eru menn ekki hrifnir af Nato 

Hér er mikið um vegaframkvæmdir alla leið frá Eistlandi til Þýskalands og niður úr.  Það er verið að tvöfalda alla vegi og brýr. 

Dæmigert þýskt þorp með kirkjuna skagandi upp úr. Fallegar sveitir í kring.

Og áfram miðar.

Þetta gott fólk eru aðalstöðvar Allianze, ekkert smáhýsi.....

Eins og geimskip.

eða bara 2007 eitthvað.

Stoppistöð til að fá sér bjór.

Tignarleg fjöll, ætli þetta séu ekki Alpafjöllin.  Við nálgumst nú Austurríki.

Og pissustopp á leiðinni.

Komin til Austurríkis.  Við ókum fram hjá kunnuglegum stað en það  er orkustöðin stóra og mikla sem er á leiðinni út á flugvöll.

Við höfum ekið alla nóttina, og nú byrjar aðdaga og við komin til Ungverjalands.  Klukkan er um hálf fjögur og bændurnir komnir nú þegar út á akrana sína.

Við þetta vatn voru menn búnir að koma sér fyrir sumir með tvær veiðistangir, veiða sér silung í matinn sennilega.

Í Ungverjalandi eru endalausir akrar, engi og ávaxtatré.

Og við á fleygiferð um helstu matarkistu Evrópu.

Og nú kemur sólin upp.  Það liggur rakaslæða yfir ökrunum, sem sólin mun brátt bræða burtu.

Blessuð sólin elskar allt, allt með kossi vekur.

Og beljur á beit, hér sést aðeins þessi slæða sem liggur yfir öllu og er sennilega lífsnauðsynleg fyrir gróðurinn í þessum hita.

Bændurnir að aka starfsfólki sínu út á akurinn.

Landamærastöðin við Serbíu.  Hér komu varðmenn inn, þeir tóku alla passa, og vildu skoða í farangurinn.  Tók eftir því að það voru fleiri kvenmenn við þetta starf en karlar, og grimmari ef eitthvað var.  Við urðum að stoppa þarna í tvo tíma, svo var öllum pössum skilað nema okkar Ella, og þá fór aðeins að fara um mig.  Rútan ók svo um 200 metra og þá var aftur stoppað og skoðað.

Bílar voru líka tvískoðaðir fyrst þarna á fyrri staðnum og svo aftur hér.  fólkið þurfti að týna allt upp úr skottinu og innan úr bílnum og svo að fara inn og fá stimpil eða greiða sekt ef þeir voru með eitthvað sem ekki mátti koma með.

Loks máttum við fara út úr rútunni og þá lá leiðin á klósettið.

Samferðakona mín gaf sig á tal við okkur, Ísland sagði hún og kinkaði kolli og brosti út að eyrum.  Svo sagði hún Nato eru svín, Búsh er svín, Brown er svín og svo taldi hún upp alla forkólfa Natolandanna og sagði þeir eru stór svín.  En Pútin hann er góður.  Ég vildi ekki fara mikið út í svoleiðis, en sagði var ekki Jeltsín góður.  Nei hann drakk bara vodka, það var Gorbashef sem vann að perestrojka.  Önnur kona þarna kom og sagði Pútín er sama svínið og Búsh.  Hann er falskur og hættulegur.  Nei sagði sú fyrri, og nú er Serbía orðin stór.  Stór huh sagði tyrki sem var þarna við hliðina á okkur, í Belgrad eru 2 milljónir manna í Isanbul eru 20 milljónir. Þá sá ég mér færi að fara upp í rútuna, enda ekki mjög góð í þýsku og það er ekki gott að ræða heimsmálin þegar tungumálakunnáttu vantar.  Gaman samt að heyra fólkið tala saman alveg eins og hér heima.

Loks komumst við þó af stað aftur og fegin var ég þegar þau komu með passana okkar Ella og höfðu stimplað þá.

Það má víða sjá sölumenn við aðalgöturnar alla leið, þeir búa um sig í bílum eða með sóltjald og raða vörum sínum til sýnis fyrir bílafólkið sem fer hjá. 

Við erum á leiðinni til Novi Sad.  Ökum gegnum sveitirnar.  Þar eru ræktarlöndin víðáttumikil og stór.  Þarna má líta sólblóm, maís, sykurrófur kartöflur og hveiti, rúg og bara hvað sem er.  Serbar rækta allan sinn kornmat sjálfir.  Það væri sniðugt að fara í verslunarsamband við Serbíu, og við fengjum korn en létum þá hafa fisk og kjöt í staðin. 

Mörg falleg hús á leiðinni.

Önnur í niðurníðslu.  Það skortir víðar peninga en á Íslandi.

Sum eru líka drungaleg og þunglamaleg.

Bændurnir eru greinilega næjusamir, og reisa sér ekki burðarás um öxl.

Fyrst hélt ég að skiltin væru á serbnesku og rússnesku, en var svo sagt að þeir hafa tvennskonar letur.  Það var maður sem fann upp nýjan rithátt, sem er reyndar ekki kenndur lengur.  En það er samt ekki langt síðan þessi ritháttur var kenndur í skólum í Serbíu. 

Inn á milli má svo sjá svona glæsihótel fyrir ferðamenn.

Endalausir akrar og grassvæði.

Það var annars þessi flutningsmáti sem heillaði mig á þessari mynd.

Við nálgumst nú Novi Sad.

Þessi þunglamalegu hús eru í algjörri niðurníðslu.

Örugglega verksmiðja frá rússatímanum.

Hinu megin blasir svo við ný orkustöð.

Bærinn nálgast.

Bæjarmynd sem er algeng hér.

Svo má líka sjá nýtískuleg hús.

Við erum komin  til Novi Sad, þar var stutt hvíld áður en haldið er af stað aftur.

Ætli þessi sé ekki ættaður úr London, bara málaður öðrum lit, en afar fornfálegur.

Skemmtileg skreyting.

Önnur týpisk götumynd.

Hér er risabrú yfir Dóná.

Og undir brúnni á bökkum Dónár búa sígaunarnir í hreysum sínum. Það var verið að tvöfalda brúna.

Endalausir akrar.

Við erum að nálgast Belgrad eða Beograd eins og þeir kalla borgina.

Á leið í rútubílastöðina.

Hér er áin Sava.

Lestin.

Gamla póstlestin.

Við nálgumst nú endastöð.

Hér erum við svo komin.  Takið þið bara leigubíla sem eru með talstöð og mælir sagði Bjössi við okkur.

Komin á staðin. Gátum ekki tékkað okkur inn strax, en fengum að geyma farangurinn og fórum yfir götuna á veitingastað og fengum okkur omilettu.

Hér er svo hótel Zira.

Komin heim á hótel.

Í faðm ættingjana.  Notalegt.

Arnar Milos og Marjana.

Litla fjölskyldan.

Og afi strax farin að leika við Arnar Milos.

Krúttmolin hennar ömmu sinnar.

Upp á hótelherberginu okkar.  Bjösi og Marijana voru í svítu, sem var eins gott upp á það sem síðar kom á daginn.  Og Jónasína fyrrverandi hans Ella míns var á hæðinni fyrir ofan okkur.

Um kvöldið röltum við svo niður í Skatalija sem er aðalgöngugatan í Belgrad, með veitingastöðum og músik.

Sáum þessa auglýsingu á leiðinni.  Það verður sem sagt bjórveisla rétt eftir að við yfirgefum svæðið.

Unga parið velur sér serbneskan mat. 

Þetta er orðið ógnarlangt.  Vonandi endist einhver til að lesa það.  En eigið góðan dag elskurnar.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 3.8.2009 kl. 15:31]

Hreint út sagt yndislegt ekkert annað takk takk

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.8.2009 kl. 15:55]

[Jóhann Elíasson, 3.8.2009 kl. 20:01]

Frábærar myndir, eins og við var að búast og stórkostleg ferðasaga, oft finnst manni að maður sé bara á staðnum.

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 4.8.2009 kl. 05:08]

Sæl Ásthildur.

Ég upplifi mig bara þarna með ykkur. þetta eru svo magnaðar myndir og passlegar lýsingar.

 Getur ekki betra verið. Takk fyrir frábært ferðalag !

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.8.2009 kl. 09:48]

Takk fyrir hlý orð.  Reyndar er meiningin að þið upplifið ferðina með mér.

[Dísa (IP-tala skráð) 4.8.2009 kl. 12:19]

Takk enn og aftur, frábært að fá að vera með. Mér dettur í hug þegar maður sagði í gamla daga, er ekki smá pláss í töskunni. Hefði líklega verið svipuð upplifun.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.8.2009 kl. 12:36]

Hahaha Já einmitt Dísa mín, þetta er sennilega það sem kemst næst því