Smávegis frá mínu eigin brjósti.

 

Ný ríkisstjórn og fólk bíður.  Þetta er samt sérstakt ástand, því þessi ríkisstjórn er bara til bráðabirgða, og hún er líka minnihlutastjórn, líf hennar ræðst af því hvernig Framsóknarflokkurinn spilar.  Það þarf ekki að vera slæmt.  En þegar maður veit að það er los á forsvarsmönnum Framsóknar og formaðurinn er utan þings, þá einhvernveginn virkar það ekki alveg nógu traustvekjandi, þegar takast þarf á við verulega erfið mál, sem vissulega hugnast ekki öllum.   Hefur hinn nýji Framsóknarflokkur það bakbein að standast áskorunina, eða mun hann flýja í fangið á Sjálfstæðisflokknum, sem mun taka honum fagnandi.  Hingað til hefur þessi flokkur ekki sýnt á sér þá hlið að hann standi fast á þjóðþrifamálum, þvert á móti hefur hann endalaust verið opin í báða enda, svona já já nei nei flokkur.  Og ekki síður hefur hann verið flokkur hina löngu hnífa, þar sem menn stinga hvern annan í bakið, til að komast sjálfir að. 

Ég vona samt innilega þrátt fyrir allt, að Jóhönnu Sigurðardóttur takist að halda utan um allt þetta erfiða verkefni.  Það hafa flestir trú á henni, og það mun mikið mæða á henni næstu vikurnar.   Og öfugt við framsókn, þá hef ég fulla trú á því að Jóhanna standist það álag.  Hún er vel sjóuð í pólitíkinni og ákveðin, ósérhlífinn einstaklingur sem lætur sér ekki allt fyrir brjósti brenna.  Hún mun reyna bjarga því sem bjargað verður, engan tel ég hæfari í það en einmitt hana. 

Næstu vikur verða erfiðar, og ég óttast að ef fylgið fer að fara niður hjá þessum þremur flokkum í skoðanakönnunum, þá fari líka einbeitinginn og farið verði í sömu skotgrafir og áður.  Sum sé kosningaham og loforð út og suður. 

En það er okkar ágætu landsmenn að hlú að því að svo verði ekki.  Bæði með því að gefa stjórninni vinnufrið, og líka með því að sofna ekki á verðinum.  Við þurfum að fylgjast með og láta vita af því um leið og okkur finnst vera farið út af brautinni.   Núna þegar við sjáum hvað áorkast hefur með pottum og pönnum, þá má ekki sofna aftur og hugsa að þetta reddist.  Það gerir það nefnilega ekki ef við slökum á. 

Við þurfum að fylgjast með hvað verður úr endurskoðun stjórnarskrárinnar.  Það er bruðl til dæmis að hafa 63 þingmenn í landi sem telur um 300.000 manns.  Helmingur þess fjölda ætti að nægja, og enga aðstoðarmenn.  En ef til vill virkara ráðuneytisfólk.  Mér skilst á fólki sem vit hefur á, að í ráðuneytum sitji margir gamlir fauskar sem ráða því sem þeir vilja ráða, draga lappirnar ef þeim finnst ekki um málatilbúnaðinn og stinga undir öðru undir stól.  Þess vegna þarf sennilega ekki síður að yngja upp í ráðneytunum en stjórnmálaflokkunum.  Embættismannakerfið er ekkert síður spillt en pólitíkusarnir, því annars hefði spillinginn aldrei náð þeim hæðum sem hún gerir í dag.   Það segir bara að allt heila apparatið er gegnumsýrt af spillingu.  Þá þýðir lítið að segja nýtt fólk í ráðuneytin sem ráðherra, en hafa gömlu settinn áfram vinnandi út frá sínum eigin forsendum. 

Ef hægt er að komast af með að kjósa forsætisráðherra beinni kosningu og hann síðan virki sem forseti, þá er það heilmikill sparnaður sem vinnst með því.  Þetta embætti sýnir sig að vera mest svona glamour sem við höfum ekki efni á við þessar aðstæður.  Með fullri virðingu fyrir  Ólafi Ragnari og Dorrit sem ég hef persónulega mikið dálæti á sem manneskju. 

Einnig vil ég sjá að það verði skorið meira niður í utanríkisþjónustunni, til dæmis væri hægt að vinna meira með öðrum norðurlöndum um sameiginleg sendiráð, eins og til dæmis í Japan og Þýskalandi.  Þar mætti bæði spara stórt og fá inn pening fyrir þær hallir sem þar eru fyrir okkar fulltrúa.  

Einnig ættum við að fylgjast með hvort ráðherrar taki sér ráðherrabíla og einkabílstjóra.  Það er líka bruðl.  Það má í þessu sambandi segja; yfir litlu varstu trúr yfir mikið mun ég setja þig.  Þó segja megi að það muni ef til vill ekki mikið um einn bíl og bílstjóra til eða frá, þá er þetta táknræn gjörð, og segir meira um einstaklinginn í raun, hvað svo sem hann talar og galar. 

Ég satt að segja veit ekki alveg hvernig mér líður þessa dagana. Það er léttir að hafa losnað við hrokafullt sjálfstæðisfólk út úr stjórnarráðinu, og það verður vissulega forvitnilegt að fylgjast með þeim í stjórnarandstöðu, ef þeim tekst ekki að kaupa framsókn til fylgilags við sig.   Ég veit heldur ekki hversvegna eða á hvaða tímapunkti Frjálslyndi flokkurinn datt út úr því að styðja ríkisstjórnina,  hvort forystumenn þar hættu við, eða hvort þeim var skúffað út.  Ég bar mikla von í brjósti um að Guðjón Arnar myndi koma þar við sögu og aðstoða við að endurreisa sjávarútvegsmálin og beyta kvótakerfinu, til þess treysti ég honum best.  Enda er Frjálslyndi flokkurinn eini flokkurinn sem aldrei hefur kvikað frá því að berjast fyrir afnámi óréttláts kvótaframsals. 

Ég er líka hugsi yfir hvernig mótmælendum reiðir af, hvernig það fer með fyrirætlan um að breyta stjórnarskránni í anda Njarðar P. Njarðvík, nú þegar ríkisstjórnin ætlar að gera eitthvað í þeim málum, verður það ásættanlegt, eða rísa upp margar fylkingar sem berjast um brauðið. 

Besta væri að við gætum öll snúið bökum saman við endurreisnina.  Ef okkur auðnaðist að standa nú einu sinni saman sem þjóð, og láta hagsmuni fólksins ganga fyrir bákninu.  Ég óttast samt að fyrr frjósi í helvíti áður en það gerist.  Það eru alltaf hluti manna sem hugsa fyrst og fremst um eigin hag, og eigið rassgat.  Þó fagurlega sér talað, þá fylgir hugurinn ekki máli.   Þess vegna er svo mikilvægt að við lýðurinn fylgjumst grannt með og geymum búsáhöldin okkar á góðum stað, þar sem auðvelt er að grípa til þeirra, svona rétt si sona til að minna þetta ágæta fólk á að við erum þjóðin, við erum fólkið sem ætlum að lifa í þessu landi, og að við viljum fá að vera með í endurskipulagningunni. 

Ó kom þú Nýja Ísland, von okkar og fróm ósk um nýtt siðgæði, nýja vitund, frelsi og þjóðarhag.

Athugasemdir

[Sigrún Þorbjörnsdóttir, 3.2.2009 kl. 13:41]

Ég ber mikið traust til Jóhönnu og veit að hún gerir allt sem í hennar valdi stendur til að reisa okkur við. Það sem ég hræðist er einmitt það, að vegna þess hve tíminn er stuttur hjá þessari stjórn, þá fari allt af stað í einhverja kosningabaráttu eins og þú nefndir hér. Ég vil óska þess að fólk sé yfir það hafið að standa í slíku og reyni að standa saman við að bjarga því sem bjargað verður.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 3.2.2009 kl. 17:57]

Flottur pistill.

[Helga Magnúsdóttir, 3.2.2009 kl. 18:58]

Við verðum að standa vaktina öll sem eitt.

[Ragnheiður Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 19:38]

Flottur pistill, algjörlega sammála um að það þurfi að hreinsa út úr ráðuneytunum/bankaakerfinu/allar opinberar stofnanir teknar út og alla gömlu kerfiskallana burt, og allt bruðl í opinbera geiranum, samanber ferðalög erlendis skorin niður við trog afnám dagpeninga/ dagpeninga maka ofl ofl. Utanríkisráðuneytið skorið niður og sendiráðum fækkað til muna.  Allir verða að fylgjast með og standa vaktina með potta og pönnur.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.2.2009 kl. 21:43]

Jamm...einhvernveginn læðist að mér sá grunur að allt sé vaðandi í plotti og að næsta kosna ríkisstjórn sem við fáum verði Framsókn og Sjálfstæðisflokkur. Eins innilega og ég vona að svo verði ekki...þá bara situr þetta í bakbeininu á mér.

Vona eins og þú að þessi stjórn sem nú situr geri hvað í hennar valdi stendur til að koma mikilvægum breytingum í gegn fyrir þessa þjóð.....krossum fingur og tær og áköllum allar góðar þjóðarvættir fyrir framtíð okkar

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.2.2009 kl. 21:59]

já við skulum krossa fingur og tær.  Takk allar saman.

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 4.2.2009 kl. 01:47]

Ég óttast líka valdagræðgi Sjálfstæðis og Framsóknarflokks. - Þessvegna vil ég efna til stjórnlagaþings, þar vil ég kjósa inn fólk eins og Njörð P. Njarvík, Vigdísi Finnbogadóttur, Hörð Torfason og fleiri góða Íslendinga sem eru hafnir yfir alla flokkapólitík.    

 Og þegar ný Stjórnarskrá er tilbúin efnum við til kosninga á ný, um 41 þingmann,  og þá verður kosið um fólk og málefni. -

   Forsætisráðherra er kosin sér.  Þannig vil ég losna við alla þessa gömlu flokka eins og þeir leggja sig, þar er allt svo gegnum rotið, og það breytir engu þó að það komi nýr formaður eins og t.d. hjá Framsókn, flokkurinn hefur ekkert breyst, og það er hinn flokkurinn sem ásamt Sjálfstæðisflokknum kom okkur á þennan stað sem við erum stödd á nú. 

   Við verðum að geta treyst þeim sem við kjósum til stjórnar landi okkar.

Og ef við losum okkur ekki við þetta flokkakerfi, þá höfum við ekkert að segja um það hverjir setjast við stjórnvölinn eftir næstu þingkosningar.