Hugsum til þeirra sem eru að vinna að góðum málum í okkar samfélagi. Hugsum til Stígamóta, Sólstafa og Aflsins, ef við viljum styrkja gott málefni.

Ljótustu glæpir sem framdir eru, ef svo er hægt að segja, eru ofbeldisglæpir gagnvart öðrum manneskjum, nauðganir, misnotkun og  sálarmyrðandi gjörðir.  Það er hreinlega alveg hræðilegt að hugsa til þess hve sumt fólk getur verið illa innréttað, það ætti hverjum manni að vera ljóst þvílíkar hörmungar eru leiddar yfir fólk sem verður fyrir slíku, og sér í lagi börn sem eiga að vera vernduð af okkur hinum. 

Grátlegt er líka hve vægir dómar eru við slíkum glæpum. Það er með ólíkindum og einhvern veginn hugsar maður að þeir sem dæma svona létt, menn sem fremja svona ljóta glæpi, hljóti sjálfir að vera þannig þenkjandi að þetta sé í þeirra augum ekki glæpur.  Það er þeirra samviska sem verður að eiga við þá sjálfa.  Ekki ætla ég að taka það á mig, en þeirra er skömmin.

Sem betur fer fyrir fórnarlömbin sem oftar en ekki hafa talað um að þau upplifi aðra nauðgun við dómsmeðferð og kæru, hafa verið stofnuð samtök til að aðstoða fórnarlömb kynferðisofbeldis.  Þessi samtök eru sem betur fer sterk, þó þau starfi að mestu leyti í sjálfboða vinnu og ótryggum framlögum.  Stígamót þekkja allir, og þangað hafa margir leitað.  En frá þeim hafa svo konur stofnað systurfélög úti á landi, á Ísafirði er félagið Sólstafir, og á Akureyri Aflið.  Þessi systursfélög Stígamóta berjast í bökkum fjárhagslega.  Því þó fólk gefi þar vinnuna sína flestir, þá er annað sem þarf að borga eins og húsnæði og rafmagn og það sem þarf til að hafa samastað fyrir fólk sem þarf að leita sér aðstoðar.

Þegar verkefnið Óbeisluð fegurð var í vinnslu á Ísafirði, var ljóst að aðstandendur hennar ætluðu að láta allt fé sem kæmi inn fara til Sólstafa, það var gert, og ég man þakklæti þeirra stúlknanna, þegar þeim var afhent féð, sem var um 500.000 þúsund krónur, talsvert fé, en ekki mikið til að dekka svo viðamikið verkefni sem Sólstafir hafa reynst.

Nú hefur líka heyrst að Aflið eigi í fjárhagserfiðleikum.  Það er sorglegra en tárum taki að svona félgasamtök sem stofnuð eru af fólki sem sjálft hefur upplifað þessa hryllilegu glæpi, og vilja hjálpa öðrum, þurfi að ganga endalaust með betlistafinn í hendinni. 

Því miður er rauninn sú, að það er mikið um svona glæpi.  Það eru ótrúlega margt ungt fólk sem lendir í slíkum hremmingum, eða hefur kvalist í mörg ár vegna slíkrar lífsreynslu, og getur loksins fengið aðstoð og hjálp við að koma sínu lífi í lag.  Mér finnst einhvernveginn að það hljóti að þurfa að styðja við bakið á svona hjálparstarfssemi.  Ég sé til dæmis fyrir mér að við sektun gerenda í slíkum málum, sé sektin hækkuð og sú hækkun renni til þeirra félaga sem eru starfandi í landinu, og jafnvel sé gert ráð fyrir að slík samtök séu stofnuð í öllum byggðakjörnum landsins.  Og að þeir brotlegu verði látnir greiða fyrir með  hluta af þeim sektum sem þeir fá. 

Meðan ástandið er eins og það er, og meðan dómarnir eru eins og þeir eru, og meðan sektirnar eru eins og þær eru, þá er ljóst að þau yfirvöld sem þessi mál heyra undir líta hreinlega ekki á það sem glæp að menn sýni svona framferði.  Og þá er spurning hvað við almenningur í þessu landi getum gert til að ýta þeim í betri farveg.  það er nokkuð ljóst að undirskriftalistar skila sáralitlu, þar sem það hefur verið reynt.  Menn hlusta ekki á endalaus viðtöl við fórnarlömb, og hræðilegar sögur þeirra af slíkri upplifun.  Oft mjög hetjuleg viðtöl við fórnarlömb, sem líða sálarkvalir við að ræða sína hræðilegu reynslu, einmitt til að vekja athygli á vandanum, en fyrir daufum eyrum þeirra sem hafa með málin að gera.

Þess vegna vil ég fara fram á það að fólk almenningur í þessu landi,  samsami þá sem þannig koma fram, bæði dómara og lögreglu við þá sem fremja glæpina.  Að við sýnum það allstaðar hvar sem er, að við lítum á gerendur og dæmendu sömu augum.  Þeir séu sitt hvor endinn á sömu spýtu. 

Einnig vil ég hvetja fyrirtæki og stofnanir til að hugsa til þess að gauka einhverju að þessum samtökum, í anda jólanna.  Þetta starf er bráðnauðsynlegt og ennþá nauðsynlegra fyrir þá sök þar til bær yfirvöld líta ekki á þau sömu alvarlegu augunum og þorri almennings.

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 16.12.2007 kl. 16:52]

Heyr, heyr.  Takk fyrir pistil.

[Laufey B Waage, 16.12.2007 kl. 16:57]

Góður pistill. Það er synd og skömm á þessum síðustu og "bestu" tímum, þegar allt flóir í peningum í þessu landi, þá skuli svona margir einstaklingar, hópar og félagasamtök, ekki eiga nema brot af því sem þau þurfa á að halda.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 16.12.2007 kl. 17:09]

Já einmitt Laufey mín og Jenný.  Þarna þarf að koma til Bragarbót.

[Ásdís Sigurðardóttir, 16.12.2007 kl. 18:34]

Algjörlega sammála þér kæra vina.  Hvað getum við gert til að bæta málið??

[Ragnheiður , 16.12.2007 kl. 20:08]

"Þess vegna vil ég fara fram á það að fólk almenningur í þessu landi,  samsami þá sem þannig koma fram, bæði dómara og lögreglu við þá sem fremja glæpina.  Að við sýnum það allstaðar hvar sem er, að við lítum á gerendur og dæmendu sömu augum.  Þeir séu sitt hvor endinn á sömu spýtu. "

Pistillinn er góður en þann hluta sem ég tek hér í gæsalappir get ég því miður ekki tekið undir.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 16.12.2007 kl. 20:30]

Elsku Ragnheiður mín, það er þitt mat.  Mitt mat aftur á móti er, að þeir sem þarna taka á málum, þ.e. lögregla og dómarar, sýna oftar en ekki fórnarlömbum mikla óvirðingu.  Þó það sé ekki algilt, þá er það bara allt of oft.  Og um leið og menn gera það, þá samsama þeir sig glæpamönnunum.  Því ef þessi verknaður væri þeim ógeðfelldur myndu þeir dæma öðruvís, málið er að lagaramminn sem þeir geta farið eftir er miklu víðtækari en þeir dæma eftir. Og núna bara í kvöld átti ég samtal við konu sem þekkir til dómara  í héðaðsdómi, sem sagði mér að þeir dómarar í hérðasdómi sem dæmdu svona afbrotamenn í þunga dóma, lægu undir ámæli frá Hæstarétti.  Ég vil láta rannsaka hvort það eigi við rök að styðjast, og þá hvers vegna það er svo.  Og ég tel að þarna sé komið miklu brýnna verkefni fyrir feministaforkólfa að ganga eftir, en eitthvað óskilgreint klám og súludans. 

Ásdís mín ég veit ekki hvað er til ráða, en hér þarf eitthvað að gera til að rannsaka af hverju dómar eru svona.  Og þá meina ég rannsaka ofan í kjölin.

[Huld S. Ringsted, 16.12.2007 kl. 21:44]

Góður pistill Ásthildur!

[Kristín Katla Árnadóttir, 16.12.2007 kl. 22:56]

Góða nótt elsku Ásthildur mín ég ætla ekki að tjá mig um þetta.

[Heiða Þórðar, 17.12.2007 kl. 01:07]

Frábær pistill.

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 17.12.2007 kl. 04:13]

Þetta er góður pistill hjá þér,Ásthildur.Og þeir eru tugir málaflokka í viðbót sem sinna þyrfti. Af nógu er af að taka.Hversu mikið viljum við,getum við, GERUM við.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 17.12.2007 kl. 08:46]

Takk öll sömul, og Sunna mín þú ert alveg einstök manneskja.  Sem betur fer er til fólk eins og þú, sem hefur hjarta sem getur snúið því vona upp í eitthvað fallegt og gott. 

Málið er einmitt að fólk vill helst ekki taka um þetta vandamál, sópa því undir teppið er alveg rétt til orða tekið.  Þess vegna virðist vera eina úrræðið að tala um þessi mál og sem flestir láti sig þau varða.  Ég held líka að oft séu þetta sömu mennirnir sem sífellt og endurtekið ráðast að börnunum okkar.  Þöggunin og léttir dómar veita þeim ákveðna vernd.  Vernd sem þeir eiga ekki skilið á kostnað sakleysingjanna sem þeir misnota. Mér finnst líka hræðilegt ef satt er eins og ég hef heyrt, að lögfræðingar eru farnir að vara fólk við því að kæra þessi mál, af því að það sé svo sársaukafullt og að það sé gengið svo hart fram í vörnum fyrir níðingana, að það sé betra að geyma það inn í sér, en að fara út í kæru.  Þetta er óþolandi ástand ef satt er, sem ég er viss um að er.  Ég hef verið viðstödd svona yfirheyrslur og það er virkilega niðurlægjandi fyrir fórnarlambið.  Þessu þarf að breyta hið snarasta.  Það á ekki að líðast að fólk þori ekki að kæra svona mál, af ótta við afleiðingarnar. 

[Kolbrún Baldursdóttir, 17.12.2007 kl. 10:12]

Þakka sömuleiðis fyrir pistilinn og vil taka undir áhersluna að hlúa þarf að grasrótarsamtökunum, félagasamtökum hvers kyns en stofnendur þeirra eru oft á tíðum gríðarlegt hugsjónarfólk sem unnið hefur mikla sjálfboðavinnu.
Grasrótinn heldur samfélaginu við efnið og sér til þess að við missum ekki sjónar oft af kjarna málsins.

En til þess að grasrótarhreyfingar og önnur félagasamtök geta þrifist þarfnast þau fjármagns og einnig þurfa þau að fá móralaskan stuðning frá almenningi.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 17.12.2007 kl. 10:15]

Alveg hárrétt Kolbrún mín. 

[Kolbrún Baldursdóttir, 17.12.2007 kl. 10:19]

Var að skrifa í gestabókina þína, kíktu á það.

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 17.12.2007 kl. 10:31]

Fjalladrottningin okkar...HEYR, HEYR!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 17.12.2007 kl. 10:56]

Takk Kolbrún mín, búin að lesa. 

Knús á þig Anna mín.

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 18.12.2007 kl. 00:16]

Sæl Ásthildur mín.

Margt gott í þessum pistli þínum. Ég tek þó undir það sem Ragnheiður í athugasemd nr. 5 getur ekki fellt sig við í þínum pistli.

Það er búið að herða dóma til muna í kynferðisafbrotamálum og mig minnir að það hafi gerst árið 2005. Eftir það hafa margir dómar fallið.  Það er mjög erfitt að dæma í þannig málum oft og tíðum, og þá sérstaklega þegar mál er byggt á orði gegn orði.  Þegar einhver kærir fyrir nauðgun sem dæmi verður að fara almennilega í saumana á slíkum málum, vegna þess að það er ekki auðvelt að verða fyrir þannig kæru fyrir sakborninga og hvað sem allir álíta hafa þeir sinn rétt líka.

Vil benda á að í frétt núna á mbl.is er sagt frá 3ja mán. skilorðsbundnum dóm sem ung kona fékk fyrir kynferðisofbeldi gegn annarri konu. Ef þarna hefði verið karlmaður sem var kærður hefði hann örugglega fengið lágmark eins árs fangelsi.  Konan sem var kærð, átti lítil börn og það var tekið tillit til þess, en það hefði ekki verið gert ef karlmaður hefði átt lítil börn.

Ég hef megnustu óbeit á kynferðisofbeldi, en það þarf að leita að öðrum lausnum og stuðla að betri forvörnum og höfða þá bæði til stúlkna og drengja um að vera ábyrg.