Fyrirgefning.

Að geta fyrirgefið er besta lyf í heimi.  Að geta fyrirgefið þeim sem hefur gert á hluta manns, er sigur manns sjálfs fyrst og fremst.  Ég hef heyrt fórnarlömb kynferðisofbeldis tala á þeim nótum, til dæmis Thelmu Ásdísardóttur þá sterku og fallegu konu. 

En stundum kemur það fyrir að samfélagið allt leggst yfir og dæmir einstakling, sem hefur brotið af sér.  Vegna þess að gjörðir hans hafa hræðilegar  afleiðingar.  Þó ég sé ekki kristinn, þá vil ég hér taka mér í munn orð hans, þegar hann sagði Dæmið ekki, svo þér verðið ekki dæmdir, eða einhvern veginn svona hljómaði boðskapurinn.

Þó okkur finnist að samborgari okkar hafi farið illilega út af sporinu, og við séum viðkvæm þess vegna og reið, þá skulum við hafa í huga að aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Það var einhverju sinni umræður um þessi mál á Málefnunum.com, og ég sagði eitthvað á þá leið, að gjörningsmanninum væri líka vorkunn að þurfa að lifa við þær gjörðir.  Og þá kom þar fram maður, sem hafði orðið valdur að dauðsfalli.  Hafði ekið á mann og banað honum.  Hann kom þar fram og sagði, að það liði ekki sá dagur að hann hugsaði ekki um þennan atburð, og hann hefur burðast með þá gjörð æ síðan og mun gera til dauðadags.  Það sem við gleymum stundum, er að setja okkur í spor þess sem veldur.  Sjálfsásökun, ótti og angist munu fylgja honum alla tíð. 

Eitt það ömurlegasta sem við getum lent í er sjálfsásökunin, að þurfa að lifa með einhverju sem við höfum gert rangt á kostnað annara.  Þá getur ekkert komið okkur til hjálpar, ekki einu sinni þó við fáum fyrirgefningu, nema við getum sætt okkur við okkur sjálf.  Þetta vita allir. 

Það er engum gerður greiði með því að dæma hart og kalla fólk öllum illum nöfnum, og óska þeim alls hins versta. Það hvorki bætir skaðan eða gerir neitt gott. 

Þess vegna held ég að það sem við ættum að gera núna í skammdeginu og nánd jólanna, er að sveipa þennan sorglega atburð, aðstandendur og geranda í hjúp kærleika, ljóss og friðar.  Lýsa upp sorgina og upphefja tregan í stórri kærleikshugsun, láta þar engann blett skyggja á, engar vondar hugsanir, engar hótanir eða bannfæringu.

Megi allar góðar vættir vaka með þeim öllum, og vernda.  Megi þessi atburður verða til þess að aðstæður verði bættar, svo ekki verði hætta á öðru svona hræðilegu atviki. 

Blessað ljós ég bið þig nú

að brjóst oss innra fyllir þú

af heitri gleði

og hreinni trú. 

Á ljósið og kærleikann, fyrirgefninguna og umburðarlyndið. 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 3.12.2007 kl. 12:38]

Orð í tíma töluð Ásthildur.  Svo satt og rétt.  Takk fyrir mig.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2007 kl. 12:50]

[Ragnheiður , 3.12.2007 kl. 13:05]

Ásthildur fín færsla, má ég taka þessa mynd hjá þér ?

[Ragnheiður , 3.12.2007 kl. 13:06]

Æj trufluð...ætlaði að segja að hún passar svo vel við það sem ég var að vekja máls á mín megin

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2007 kl. 13:14]

Auðvitað Ragnheiður mín, ég tók hana af blogginu hjá syni mínum.

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 3.12.2007 kl. 13:22]

takk

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 3.12.2007 kl. 13:31]

dásamleg færsla, og eins og mælt frá mínu hjarta. við vorum einmitt að ræða þessi mál i morgun ég og dóttir mín og vorum sammála um að það er í raun hræðileg byrgði að bera allt lífið að verða fyrir að taka annað líf, og svo að reyna að komast undan því á alla mögulegan máta, er líka eitthvað sem þarf að lifa við.

fyrir nokkrum árum var keyrt yfir ungan mann hérna í lejre. hann hafði verið á leið út partý og gekk veg hérna sem er mjög illa lýstur. um morguninn fannst hann dáinn á veginum, það var vetur og frost. það hafði verið keyrt yfir hann, oftar en einu sinni. mér verður oft hugsað til þeirra sem urðu til þess að keyra yfir hann. ákvörðun sem er tekin í panik, að keyra í burtu, og að þurfa svo að lifa við það allar sekúndur lífsins eftir það. þá er betra að vera sá sem fer, held ég.

AlheimsLjós til þín

steina 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2007 kl. 13:55]

Knús Anna mín

Já Steina mín öll hlutskipti eru betri en þess sem valdur er að svona.  Það hlýtur að vera hræðilegt að búa við það alla sína ævi að hafa eitt augnablik orðið til þess að valda svo miklum sársauka fyrir fjöldan allan af fólki. 

Það er nóg refsing í sjálfu sér, og ekki þar ofan á bætandi illar óskir frá óviðkomandi fólki.   Og ég meira að segja held að sjálfsásökunin sé stærri ef ekki kemur til refsirammi hins opinbera.  Stundum er betra að taka opinberlega út sína refsingu.  Nei alltaf örugglega. 

[kidda, 3.12.2007 kl. 14:13]

Þekki 2 sem hafa orðið manneskju að bana í umferðarslysum, annað var barn og hin var eldri kona. Í báðum tilvikum voru þetta slys eins og slysin geta orðið. Það eru orðin mörg ár síðan þetta skeði en hvorugur hefur jafnað sig til fulls.

Takk fyrir góðann pistil

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2007 kl. 14:22]

Gleður mig Arna mín.  Okkur líður sjálfum betur ef við erum ekki of hörð í dómum okkar.

Ólafía mín, ég held nefnilega að fólk sem upplifir að verða öðrum að bana, af hvaða orsökum það er, nái sér aldrei alveg.  Það er sorgin við það.  Og þau eiga heldur ekki samúðina sem þeir fá sem fyrir verða, skiljanlega. 

[Jóhann Elíasson, 3.12.2007 kl. 15:55]

Þetta var falleg og góð hugleiðing.  Fólk þarf sko ekki að vera kristið til þess að hafa fallegar hugsanir Ásthildur mín.

[bjarni kjartansson (IP-tala skráð) 3.12.2007 kl. 16:16]

Falleg hugleiðing Ásthildur: Svona skrif hljóta að hafa áhrif á alla sem lesa, eg vona að það verði sem flestir. Takk fyrir.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.12.2007 kl. 16:27]

Takk öll sömul.  Ég er glöð ef þessi orð mín hafa einhver áhrif til góðs. 

[Laufey B Waage, 4.12.2007 kl. 08:34]

Fallegur og góður pistill.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.12.2007 kl. 08:36]

 Takk Laufey mín.