Svo ritar Ólafur Arnarson um Davíð.

Mig langar svolítið til að fá svör frá þeim hér sem mest hafa hamast á Guðna Th.  vegna meintrar þátttöku hans í Icasave og ESB.  Þessi grein birtist á Hringbraut og er frá manni sem ég hef alltaf haldið að væri hollur Sjálfstæðisflokknum.  

 

 

Eigum við að rifja upp ESB og Icesave, Davíð? 19. maí 2016 - 16:49

Ólafur Arnarson skrifar Davíð Oddsson, forsetaframbjóðandi með meiru, reynir að koma höggi á Guðna Th. Jóhannesson með því að núa honum um nasir að hann hafi stutt Icesave og verið fylgjandi aðild Íslands að ESB. Það verður að flokkast undir dirfsku hjá Davíð að velja þessi tvö mál til að gagnrýna, jafnvel mætti kalla það fífldirfsku. Fáir hafa rökstutt aðildarumsókn Íslands að ESB betur en einmitt Davíð sjálfur. Árið 1989 veitti Davíð Aldamótanefnd Sjálfstæðisflokksins forystu.

Nefndin samdi svokallaða Aldamótaskýrslu sem var lögð fyrir landsfund flokksins þetta ár.

Í henni skrifar Davíð m.a.:

„Hugsanlega verður þó skynsamlegast að óska beinlínis eftir viðræðum um inngöngu Íslands í Evrópubandalagið, þótt menn séu um leið reiðubúnir að láta inngöngu ráðast af því, hvort þau skilyrði, sem henni kunna að fylgja, þyki aðgengileg eða ekki. Verði sú niðurstaðan, að þau séu óaðgengileg talin, hafa menn heldur engar brýr brotið að baki sér.

Og þrátt fyrir allt er líklegt að smæð okkar verði okkur styrkur ásamt með því að við erum að véla við bandalagsþjóðir okkar í Atlantshafsbandalaginu og margar hefðbundnar vinaþjóðir, þar sem við njótum trausts.

Það er því óheppilegt að borið hefur á því, að við séum sjálfir að búa okkur til skilyrði og mála skrattann á vegginn og þar með að veikja okkar eigin samningsstöðu er við mætum með sjálfskapaða annmarka til viðræðna við Evrópubandalagið.

Við megum síst af öllu ganga að þessu viðfangsefni með þrá um forna innilokun og einangrun, alteknir af ótta og kjarkleysi. Við verðum að sýna reisn og styrk og forðast einangrunarþörf og minnimáttarkennd. Til slíkra viðræðna hljótum við að ganga sannfærðir um það að reyna að ná fram hinu besta, en jafnframt tilbúnir til þess að hverfa frá þeirri leiðinni, ef niðurstaðan er ekki þolanleg.“

 

Þegar þessi orð eru borin saman við nýlega andstöðu Davíðs við aðild Íslands að ESB er ekki úr vegi að spyrja hverju hans eigin U-beygja í málinu sætir.

 

Davíð Oddsson og stuðningsmenn hans hafa einnig ráðist harkalega á Guðna Th. og sakað hann um að hafa stutt Icesave samning Svavars Gestssonar.

 

Guðni hefur réttilega bent á að einungis 64 einstaklingar hér á landi fengu að ráða einhverju um samþykkt þess samnings. Sjálfur kaus Guðni gegn Icesave 2 eins og nær allir kjósendur og greiddi atkvæði með Icesave 3 (Buchheit samningurinn) eins og 40 prósent þjóðarinnar og forysta Sjálfstæðisflokksins.

Óhætt er að fullyrða að efnahagsleg niðurstaða af samþykkt Buchheit samningsins hefði orðið áþekk þeirri niðurstöðu sem fékkst með því að bíða niðurstöðu dómstóla.

Guðni Th. Jóhannesson verður hins vegar ekki sakaður um að vera, eða hafa nokkurn tíma verið, sérstakur ábyrgðarmaður Icesave.

Davíð Oddsson er sá maður, utan Landsbankans, sem mesta ábyrgð ber á Icesave og þeim hörmungum sem þeir innlánsreikningar kölluðu yfir okkur Íslendinga.

Í mars 2009 var gert opinbert minnisblað úr Seðlabankanum, dagsett 12. febrúar 2008. Davíð Oddsson hafði lesið uppkast að minnisblaðinu á fundi með ráðherrum í ríkisstjórninni 8. febrúar 2008.

Þetta minnisblað var skrifað eftir fundi Davíðs með bönkum og matsfyrirtækjum í London í fyrstu viku febrúar. Það er kannski lýsandi fyrir þá lausung sem virðist hafa ríkt bæði í Seðlabankanum og stjórnarráðinu að ekki skyldi skrifuð skýrsla um þessa Lundúnaför seðlabankastjóra því hún var vissulega viðburðarík.

Málnotkun bendir til að Davíð hafi sjálfur haldið á penna.

 

Í bók minni, Sofandi að feigðarósi, sem kom út í apríl 2009, fjalla ég um þetta minnisblað og efni þess.

Þar segir m.a.: „Furðulegast er þó efni þessa minnisblaðs og þær ályktanir sem þar eru dregnar. Fram eru settar gríðarlega alvarlegar aðfinnslur um störf stjórnenda Glitnis og Kaupþings og vitnað til þess að erlendir viðmælendur Seðlabankans hafi gert athugasemdir við reynsluleysi þeirra og heilindi.

 

Seðlabankinn virðist hafa samþykkt þessar athugasemdir þegjandi.

Öðru víkur við þegar röðin kemur að Landsbankanum. Sérstaklega er tekið fram að erlendir bankamenn telji Landsbankamenn trúverðuga og góða í að svara spurningum og gefa skýringar.

Minnisblaðið gerir lítið úr því að Moody’s lýsir miklum áhyggjum sínum vegna Icesave-reikninga Landsbankans, þ.e. að innstæður á slíkum reikningum geti verið kvikar og háðar trausti og trúnaði á markaði, bæði á Landsbankanum og Íslandi.

Seðlabankinn tekur sérstaklega fram að hann hafi reynt að sýna Moody’s fram á að áhyggjur þeirra af Icesave væru óþarfar en tekið er fram að ekki sé víst að tekist hafi að eyða öllum efasemdum matsfyrirtækisins.

 

Þarna verður ekki annað séð en að Seðlabanki Íslands hafi tekið upp hanskann fyrir einn íslenskan banka en ekki hina tvo.“

 

Í minnisblaðinu skrifar Davíð að það hafi verið mat manna í London að helsta hættan sem steðjaði að Landsbankanum væri að hann gæti sogast niður með hinum bönkunum ef þeir lentu í vandræðum. Mjög hæpið er að rétt sé eftir bankamönnunum haft þarna. Þegar til kom varð Landsbankinn fyrsti bankinn sem sett var skilanefnd yfir þegar hann lenti í nákvæmlega þeim ógöngum með Icesave reikningana, sem Moody’s hafði lýst áhyggjum yfir.

 

Það hafði stuðningsmaður Icesave númer eitt á Íslandi ekki viljað hlusta á. Þess má svo geta að Davíð Oddsson, þáverandi seðlabankastjóri, lagði blessun sína yfir ramma að Icesave samkomulagi í desember 2008, sem var íslenskum skattgreiðendum miklum mun óhagstæðara en Icesave samningur Svavars Gestssonar hálfu ári síðar.

Á meðan Davíð Oddsson var í valdastöðu brást honum ítrekað dómgreindin gagnvart Icesave og Landsbankanum. Hann gerðist sérstakur ábekingur, fyrir hönd íslenskra skattgreiðenda, að Icesave gagnvart Moody’s og vildi svo setja drápsklyfjar á þá sömu skattgreiðendur þegar allt var til fjandans farið. Eftir að hann varð embættis- og ábyrgðarlaus hefur hann hins vegar barið sér á brjóst og skammast út í alla aðra vegna málsins, sem með réttu mætti kenna við hann sjálfan. En orð Davíðs eru marklaus. Það eru verkin hans sem bera merkin.

 

Svo mælir Ólafur Arnarson, nú væri gaman að heyra í ykkur elskurnar sem hamist endalaust á Guðna sem stórhættulegum ESB sinna og Icesave manni. Málið er að við berum auðvitað öll okkar syndir á bakinu, en eigum við ekki bara að hafa málin eins og þau eru í dag en ekki grafa upp gömul mál til að reyna að klekkja á þeim sem við erum ekki sammála.

 

Eigið annars góðan dag, ég er farin út í sólina og gróðurinn minn. 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 27.5.2016 kl. 06:02]

Taktu ekki of mikið mark á Ólafi Arnarsyni, Ásthildur.

Alveg hef ég gefizt upp á að hlusta á Besserwisseratal hans á Útvarpi Sögu.

Og hversu langsótt er það að leita uppi 27 ára grein Davíðs til að finna eitthvað sem hann hafi skrifað græskulítill um þetta Evrópusamband sem hefur þróazt býsna mikið aftur á bak, nær skrímslaöld sem við héldum að væri að baki fyir löngu!

En í alvöru að tala hefur Davíð Oddsson fyrir langalöngu breytt afstöðu sinni til Evrópusambandsins og mögulegrar umsóknar um inngöngu landsins í það, hann hefur um margra ára skeið skrifað mjög skelegglega og af einstakri rökfestu um það, hve óskynsamleg slík innganga í það risaveldi væri, en Ólafur Arnarson Clausen telur sér kannski nægja að benda á hans augljóslega ranga mat á þeim möguleika fyrir heilum 27 árum?!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 27.5.2016 kl. 13:07]

Skiptir máli hvort það eru 27 ár, tíu ár, fimm  ár?  Sé ekki betur en Davíð sjálfur og hans ágætu fylgismenn séu einmitt að róta í einhverju sem Guðni Th. hefur látið frá sér endur fyrir löngu.  Ef Davíð hefur skipt um skoðun geta fleiri gert það.  Takk samt fyrir innlitið gamli vinur. 

[Jón Valur Jensson, 27.5.2016 kl. 23:42]

Takk fyrir svarið, vina. En það eru rúm fimm ár frá orðræðu Guðna um Buchheit-samninginn og sjö ár frá því sem hann lét frá sér fara um Svavarssamninginn -- talsvert styttri tími en 27 ár!

Og hann greip í þessu sambandi til samanburðar við landhelgismálið -- reyndi að draga hug úr okkur að berjast gegn samningum við Bretana um Icesave, af því að ástandið væri mun verra en í landhelgisdeilunni, það hafi ekki þurft neinn hetjuskap okkar til að vinna hana (!), af því að alþjóðaþróunin í hafréttarmálum hafi unnið gegn Bretum (!) og baáttan á sjónum og á vettvangi stjórnmálanna skipt minna máli (1), en í Icesave-deilunni hafi verkefni okkar í raun verið erfiðara!!

Þetta var náttúrlega að snúa hlutunum á hvolf og misnotkun á sagnfræðinni. Mestu mistök dr. Guðna voru þau að kryfja ekki ótvíræð lögin að baki (94/19EC) og treysta ekki sérfróðustu lögfræðingum, heldur reiða sig á aðra framhleypna álitsgjafa sem í sjálfstrausti og hroka og í bandalagi með ESB-sinnum, pólitíkusum og fréttastofum fóru með fleipur um þetta mál.

Svo er hann ENN (ekki fyrir 27 árum) veikur fyrir Evrópusambandinu og hafnar því ekki af princíp-lagalegum ástæðum, vesalings maðurinn.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.5.2016 kl. 09:57]

Reyndar er ESB ekki á dagskrá.  Og hann tók skýrt fram að ef sú spurning kæmi upp að við færum í þann slag, myndi hann vísa því til þjóðarinnar.  Meiri ógn í þessu sambandi er auðvitað Viðreysn, sem reyndar þorir ekki að tala upphátt um ESB í dag.  Þó var sá flokkur stofnaður til að ganga í ESB.  

[Jónas Ómar Snorrason, 28.5.2016 kl. 10:53]

Þetta er einkennileg framsetning hjá þér JVJ, vegna DO. Miðað við þína skilgreiningu á inngöngu Íslands í ESB, er framsal á fullveldi helsta ástæða gegn inngöngu. Hvað það varðar, ætti ekkert að hafa breyst síðan 1989. Þá mynduðu ESB öll þau helstu lönd, sem í dag eru aðilar. Fram til ársins 2013 bætast við A-Evrópa og Balkan, ásamt 2 norðurlöndum. Í eðli sínu hefur ESB ekki breyst, heldur hagsmunir sérhagsmuna aðila, sem DO styður, vinnur reyndar fyrir. Þannig hættu svona bulli endalaust. Grein Ólafs hefur fullt gildi, en að strúta sið, villtu stinga höfðinu í sandinn, heyra ekkert og sjá ekkert, og ætla öðrum það líka. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.5.2016 kl. 21:47]

Það skiptir nefnilega engu máli hvor 27, 10 fimm ár eða hvað eru liðin frá því sem sagt er. Menn þroskast og breyta um skoðun og þá á einfaldlega að taka því sem menn segja í dag.  Það eru enginn rök að segja að það skipti máli hversu mörg ár eru liðinn frá því hvað segt er.  Og þess vegna ber að taka öllu sem Davíð segir með þeim fyrirvara að hann hefur sjálfur látið fré sér fara nákvæmlega það sem hann er að saka keppanda sinn um.  

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.5.2016 kl. 21:48]

Það skiptir nefnilega engu máli hvort 27, 10 fimm ár eða hvað eru liðin frá því sem sagt er. Menn þroskast og breyta um skoðun og þá á einfaldlega að taka því sem menn segja í dag.  Það eru enginn rök að segja að það skipti máli hversu mörg ár eru liðinn frá því hvað segt er.  Og þess vegna ber að taka öllu sem Davíð segir með þeim fyrirvara að hann hefur sjálfur látið fré sér fara nákvæmlega það sem hann er að saka keppanda sinn um.  

[Guðmundur Jónsson, 29.5.2016 kl. 12:00]

Fyrir 27 árum datt ekki nokkrum manni í hug þá að Evrópusambandið þyrfti sína eigin stjórnarskrá eða her. Þá var lík af mörgum talið ólíklegt að evran yrði að veruleika sem mynt aðallega vegna þess að margir mikilsmetnir hagfræðingar töldu þá að slíkt væri efnahagslegt sjálfsmorð fyrir sambandið. Nú er Evrópusambandið með sýna eigin stjórnaskrá  með her, eigin mynt,  efnahagskreppu og á í harðvítugum deilum við nágranna sína.

Þetta er eins barnlegur samanburður og frekast er kostur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 29.5.2016 kl. 13:10]

Það held ég nú ekki Guðmundur.  Þó ég sé sammála því að inn í þetta bandalag höfum við ekkert að gera.  En að mínu mati er það að tala um snöru í hengds manns húsi að tala um aðra, þegar maður sjálfur hefur viðrað það sama.  Þessi gagnrýni á því fullan rétt á sér.